Για να περάσει η Εφές πρέπει να γίνουν διάφορα περίεργα, που μάλλον δεν θα γίνουν. Από εκεί και πέρα, το ενδιαφέρον θα στραφεί στα ζευγαρώματα, εκεί όπου η φόρμα των ομάδων με μειονέκτημα θα καθορίσει και τον χαρακτήρα των σειρών. Οι δύο αντίπαλοι που δείχνουν λιγότερο επιθυμητοί αυτή τη στιγμή είναι η Μακάμπι και η Παρτίζαν. Όχι για τον Ολυμπιακό, που μάλλον δεν νοιάζεται, αλλά για τους φιλάθλους. Πάμε στις κατηγορίες της διπλής αγωνιστικής εβδομάδας, που δεν έβγαλε μεγάλες ανατροπές, ούτε σπουδαίες ειδήσεις.
(Γράφουν οι Άλεξ Μήτσιου, Giorgos B. και Ερωτόκρτιος Αλέξανδρος Σεϊζης).
Η πρώτη πεντάδα
1. Ο μόνος λόγος που διαβάζετε για τον Λορένζο Μπράουν αντί για τον Τόμας Γουόκαπ σε αυτή τη θέση είναι η κρισιμότητα του 2/2 που πέτυχε η Μακάμπι. Σαφώς η Βίρτους ήταν ένα ανυπεράσπιστο θήραμα κι η Μιλάνο είχε ξεμείνει από βενζίνη ήδη από την Κωνσταντινούπολη. Όμως αυτές οι δύο νίκες κρατούν τη Μακάμπι καθαρά πέμπτη και μακριά από περιπέτειες. Ο Μπράουν που λέτε, είχε 16 ασίστ για μόλις ένα λάθος και στα δύο ματς, ενώ έγραψε 14 κα 17 πόντους αντίστοιχα. Το πόσο κομβική είναι η παρουσία του στην πεντάδα της Μακάμπι φαίνεται όταν περνά στον πάγκο, η ομάδα δίνει την αίσθηση ότι στερείται οξυγόνου. Κι αυτό γιατί ενώ ο Μπράουν είναι εξαιρετικός στο 1 vs 1, έχει την οξυδέρκεια να κοιτάει τόσο τους ψηλούς του, όσο και τις εκάστοτε weak sides, κάτι που δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία στις στιγμές που επιλέγει να επιτεθεί ο ίδιος στο καλάθι. Θα χτυπήσει τρελά λεπτά στα πλέι-οφς.
2. Μετά την αποτυχία στο Βερολίνο, η Εφές έψαχνε αντίδραση κόντρα σε μια πολύ φορμαρισμένη αντίπαλο, που πήγε στην Τουρκία να τα παίξει όλα για όλα. Μόνο που δεν είχε φύλλο. Τουναντίον, ο Αταμάν είδε τον Ελάιζα Μπράιαντ να καταθέτει τρομερή ενέργεια στο παρκέ και να «σκάει» τα γκαρντ της Μιλάνο, που οκ, δεν ήθελαν και πολύ με τέτοια υπερπροσπάθεια τις τελευταίες εβδομάδες. 12/7/3, 2 κλεψίματα 1 τάπα κόντρα στην ομάδα του Μεσίνα, 13/11/2, 2 κλεψίματα 1 τάπα απέναντι στη Μπολόνια δύο μέρες μετά. Ένας παίκτης που καθόλη τη διάρκεια της σεζόν δεν είχε παρά εκλάμψεις, στην πιο μεγάλη ώρα δίνει στην Εφές κάτι διαφορετικό, τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση. Οι περσινοί πρωταθλητές κλείνουν την κανονική περίοδο κόντρα σε Φενέρ (εκτός) και Μονακό, με το πρώτο ματς να κρίνει ενδεχομένως τη χρονιά και των δύο.
3. Η Ζαλγκίρις πήρε δύο μεγάλες νίκες εντός έδρας κόντρα σε Μονακό και Βαλένθια, παρόλα αυτά χρειάζεται στραβοπατήματα και των υπολοίπων για να μπει στην οκτάδα. Ειδικά την νίκη επί των Μονεγάσκων την οφείλει ως επί το πλείστον στον Ίγκυ Μπραζντέικις, που τους φιλοδώρησε με 22 ολόκληρους πόντους, και 4/5 τρίποντα. Ο Λιθουανός γκαρντ/φόργουορντ επιτέθηκε υποδειγματικά στους ψηλούς της Μονακό, που αρχικά ρίσκαραν προκλητικά το μακρινό σουτ του, αλλά το πλήρωσαν. Στη συνέχεια προσπάθησαν να του κλείσουν το οπτικό πεδίο, όμως η κίνηση των συμπαικτών του δημιουργούσε μεγάλα κενά στην πάντα προβληματική δεύτερη γραμμή άμυνας του Ομπράντοβιτς, κι ο Μπραζντέικις τα χτύπησε με σχετική επιτυχία. Ασφαλώς πιο γήινος με την Βαλένθια, πέτυχε 15 πόντους κυρίως από το ζωγραφιστό, με 60% ποσοστό ευστοχίας συνολικά. Από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της σεζόν αυτή η Ζαλγκίρις, κι όμως είναι πολύ πιθανό να μείνει εκτός.
4. Κύριε Βάνια Μαρίνκοβιτς, πλάκα μας κάνετε; Τι 35 πόντους κόντρα στην Φενέρ ρε τρελέ; Ο Πεναρόγια ευτύχησε να δει τον 26χρονο Σέρβο να βάζει τα πάντα σε ένα ματς μείζονος σημασίας, υπογράφοντας φαρδιά πλατιά το 2/2 αυτής της διαβολοβδομάδας. Είχε προηγηθεί η αγχωτική νίκη επί της Άλμπα δύο μέρες πριν, με τον Μαρίνκοβιτς να έχει πιο υποστηρικτικό ρόλο, με 15 πόντους και 63%FG. Πίσω στο ματς με τη Φενερμπαχτσέ, ο φόργουορντ της Μπασκόνια πέτυχε 6/9 τρίποντα, τα περισσότερα αρκετά πίσω από τη γραμμή των 6.75, διαλύοντας κάθε πλάνο του κόουτς Ιτούδη. Ειδικά στα τελευταία τρία λεπτά το πήρε πάνω του, σκοράροντας 17 πόντους συνολικά στο τελευταιο 10λεπτο, με τους παίκτες της τουρκικής ομάδας να μοιάζουν αποσβολωμένοι και ζαλισμένοι. Η Μπασκόνια σημάδεψε πολλές φορές τα «αδύναμα» γκαρντ της Φενέρ, με τον Μαρίνκοβιτς να στήνει αρκετά picks ή ghost screens, που οδήγησαν σε αυτή τη μυθική εμφάνιση.
5. Αν σας λέγαμε ότι ο Βάλτερ Ταβάρες θα έπαιρνε ένα μόλις σουτ, σε όλον τον αγώνα κόντρα στην Παρτιζάν, τι θα λέγατε; Κι όμως, με τον βασικό λόγο να είναι ο εξαιρετικός Ματία Λεσόρ. 16/8/3/2/1 για τον μηχανοκίνητο Γάλλο και 29 στο σύστημα αξιολόγησης, κόντρα στο (ίσως) καλύτερο δίδυμο σέντερ της φετινής Ευρωλίγκα. Τα πολλά φάουλ του Ταβάρες εξηγούν ως ένα βαθμό τη λειψυδρία των προσπαθειών του, κυρίως όμως ήταν η ικανότητα του Λεσόρ να αμυνθεί στο pick n roll των Μαδριλένων, χωρίς να αφήσει απροστάτευτη τη ρακέτα του. Ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς έχει ανεβάσει την ψυχολογία των παικτών του την καταλληλότερη στιγμή, με την ενέργεια στην άμυνα να έχει ανέβει κατακόρυφα. Το μέταλλο της Παρτιζάν μοιάζει πολύ γερό, και μάλλον κάποια από τις δύο Ισπανικές θα την βρει απεναντί της. Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα σειρά των πλέι-οφς ανεξαρτήτως αντιπάλου για τον Ζέλικο.
Χ factor
Από τις σπάνιες φορές που βρίσκεται σε αυτή τη θέση (και όχι στους κορυφαίους της ομάδας του), ο Νίκολα Μίροτιτς με καίριες ενέργειες και άμεσες εκτελέσεις, ξεχώρισε την Μπαρτσελόνα από την Παρτίζαν στο μεγάλο παιχνίδι της Τρίτης στο Βελιγράδι. Οι Καταλανοί, με τη γνωστή, σκληρή άμυνα τους στην περίμετρο, οδήγησαν σε κακές επιλογές τον Κέβιν Πάντερ, αλλά απέναντι στην Παρτίζαν, για να κερδίσεις χρειάζεται και να σκοράρεις - το σκορ θα πάει σχετικά ψηλά έτσι κι αλλιώς. Αυτό οι παίκτες του Σάρας το κατάφεραν, στηριζόμενοι στον τρομερό Λαπροβίτολα και στον πιο "υπουλο" Μίροτις της σεζόν, που είχε 19 πόντους με 8 μόλις σουτ, σκοράροντας ακριβώς όταν η ομάδα του το είχε ανάγκη. Εδώ μία κίνηση αριστουργημα, που έχασε ο Παπαπέτρου.
Τριγωνομετρία υψηλού επιπέδου από τη Μπαρτσελόνα, by the way, στο τέταρτο δεκάλεπτο αυτού του αγώνα, αφού ο Βέσελι βρέθηκε συχνά στη συγκεκριμένη θέση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν του πήρε εκ νέου λεπτά στην crunch time ο Σανλί. Πρώτα βγαίνει η ψυχή...
To avatar
Ένα διήμερο κατάρρευσης για τη Φενέρ ολοκληρώθηκε με σερί 11-32 στη Φερνάντο Μπουέσα, εκεί όπου ο Μαρίνκοβιτς και η παρέα του έφτασαν σε μία ανέλπιστα εύκολη νίκη, με βάση την εξέλιξη των τριών πρώτων δεκαλέπτων. Υπάρχουν διαστήματα που η επίθεση της ομάδας του Ιτούδη αληθινά ψάχνεται, με αποτέλεσμα οι αντίπαλοι να βρίσκουν εύκολες κατοχές και ακόμη ευκολότερους πόντους στο transition. Αν οι Τούρκοι μπορούσαν να σκοράρουν συνεπέστερα, σαφώς και θα απέφευγαν τέτοιες χιονοστιβάδες.
Μισό λεπτό, όμως. Για αυτό το λόγο δεν αποκτήθηκε ο Τάιλερ Ντόρσεϊ; Και δεν θα έπρεπε, απόντος του Γουίλμπεκιν, να κάνει κάτι καλύτερο από τους 0 (μηδέν!) πόντους σε 17 λεπτά απέναντι στους Βάσκους και τους 6 (έξι), με 1/8 σουτ απέναντι στη Ρεάλ; Tόσο η δική του, κακή εικόνα, όσο και εκείνη της ομάδας του, μαρτυρούν ένα πρόβλημα χημείας, το οποίο εμφανίζεται στα όρια της κρισιμότερης καμπής της σεζόν. Προλαβαίνει να ανατρέψει την πτωτική πορεία ο Ιτούδης; Έλα ντε.
Η τακτική
Ενόψει πλέι οφ, αξίζει να δούμε αν θα έχει συνέχεια ένα trend στις συνθέσεις της Μακάμπι, που φέρνει μαζί στο παρκέ τους Νίμπο, Κόλσον και Μάρτιν, σε μία προσπάθεια να υπάρχουν διαστήματα, στα οποία η δύναμη και η αθλητικότητα θα πιάνουν κορυφή. Φανταστείτε αυτή την τριάδα μαζί με Μπράουν και Μπάλντγουιν. Οι δυνατότητες στην άμυνα μοιάζουν πολλές (όχι ανεξάντλητες), χωρίς ιδιαίτερες θυσίες στο spacing. Τα δύο παιχνίδια αυτής της εβδομάδας δεν προσφέρονται για συμπεράσματα αποτελεσματικότητας, όμως καθώς το rotation στα πλέι οφ μοιραία θα συρρικνωθεί, ίσως ο Κάτας δείξει διατεθειμένος να δοκιμάσει τα όρια αυτής της σύνθεσης, που αν πάρει πολλά λεπτά, τότε θα αφήσει μοιραία κενά σε άλλα σημεία του παιχνιδιού. Ίδωμεν.
Το ελληνικό ντέρμπι
Στο ματς του Φαλήρου η εικόνα του Παναθηναϊκού ήταν πάρα πολύ καλή στο ξεκίνημα του αγώνα. Οι παίχτες του κόουτς Σερέλη παρουσιάστηκαν έτοιμοι από την αρχή, καθώς διάβαζαν εξαιρετικά την 2vs2 άμυνα του Ολυμπιακού και ήταν αρκετά επιθετικοί με την μπάλα στα χέρια. Δεν αναλώνονταν σε περιφερειακά σουτ, τουναντίον, πάταγαν αρκετά το ζωγραφιστό, όπου και βρήκαν αρκετούς πόντους, ειδικότερα μετά την είσοδο του Αρτούρας Γκουντάιτις. Ο Λιθουανός σέντερ ήταν ο καλύτερος των πρασίνων, καθώς με την παρουσία του άλλαξε όλη η λειτουργία τους προς το καλύτερο. Αμυντικά, το προπονητικό επιτελείο δεν θέλησε να ρισκάρει με περιστροφές, που μπορούσε εύκολα να τιμωρήσει η καλή κυκλοφορία του Ολυμπιακού και προτίμησε να αμύνονται οι παίχτες ένας εναντίον ενός στο low post χωρίς βοήθειες. Η είσοδος του Ταρίκ Μπλακ ήταν το κλειδί για τους ερυθρόλευκους, ώστε να ανοίξουν οι χώροι και να περάσει η μπάλα πιο κοντά στο καλάθι μέσα από pick and roll σε κίνηση, κάτι που δεν μπόρεσε σε καμία στιγμή να ακολουθήσει, τόσο ο Γκουντάιτις, όσο και ο αμυνόμενος γκαρντ, ενώ η αδύνατη πλευρά ήταν απούσα για ακόμη μια φορά , όποιος παίχτης και αν βρισκόταν εκεί.
Η παρουσία των Μποχωρίδη, Καλαϊτζάκη, Μπέικον βοήθησε στην άμυνα και έδωσε την δυνατότητα στον Παναθηναϊκό να κλείσει μπροστά στο σκορ, ανανεώντας αρκετές επιθέσεις με επιθετικά ριμπάουντ, ενώ ταυτόχρονα ο Αμερικανός σταρ παρουσιάστηκε "αγνώριστος", έχοντας την μια καλή επιλογή μετά την άλλη, χωρίς να εκβιάζει σουτ, διαβάζοντας κάθε επιλογή που του έδινε η άμυνα και δημιουργώντας ρήγματα με πάσες στον ελεύθερο συμπαίχτη του. Ο Ολυμπιακός αντίθετα, σταμάτησε να κυκλοφορεί την μπάλα και η συνεχόμενη αστοχία από το τρίποντο έφερε αρκετή νευρικότητα. Το ημίχρονο άνηκε ολοκληρωτικά στον Παναθηναϊκό και το προβάδισμα των πέντε πόντων ίσως να τον αδικούσε.
Στο δεύτερο ημίχρονο επήλθε η αντίδραση που θα περιμέναμε από τον Ολυμπιακό. Το βασικό κομμάτι αφορούσε την αμυντική τακτική, η οποία άλλαξε με το ξεκίνημα της τρίτης περιόδου. Αλλαγές σε όλα τα σκριν και διάθεση να προστατευτεί το καλάθι με κάθε τρόπο. Συνεχόμενες βοήθειες, πάρα πολύ καλές άμυνες από Παπανικολάου, Γουόκαπ και Φαλ, ο οποίος παρότι συνέχισε να είναι άστοχος, με το μέγεθός του σκέπασε τα καλάθια και νικήθηκε μόνο από ένα pull up τρίποντο του Μπέικον. Από εκεί βρήκε ρυθμό η καλοκουρδισμένη επίθεση των πρωτοπόρων. Οι Βεζένκοφ και Φαλ μετέφεραν την μπάλα κοντά στο καλάθι, με τον Τόμας Γουόκαπ να κάνει συνεχώς ευτυχισμένους τους συμπαίχτες τους με τις τελικές πάσες του. Τα seal των ψηλών του Ολυμπιακού έδωσαν την ευκαιρία στους ερυθρόλευκους να φορτώσουν με πολλά φάουλ την άμυνα των πράσινων. Ο Παναθηναϊκός από την μεριά του, κράτησε πολύ ώρα την μπάλα στα χέρια και αδυνατούσε να πασάρει σε πρώτο χρόνο. Έδωσε έτσι τον χρόνο που χρειάστηκε η άμυνα για να προσαρμοστεί, ενώ οδηγήθηκαν σε αρκετές προσπάθειες στο τέλος του χρονομέτρου, ίσως παραπάνω από όσο «έπρεπε» για αυτό το επίπεδο.
Με τον Ολυμπιακό να μπαίνει με προβάδισμα εννέα πόντων στο τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα, πιθανόν πολλοί να θεώρησαν ότι το ματς τελείωσε. Όμως, η καλή άμυνα του Λι και του Γκουντάιτις έδωσε αρκετά κλεψίματα και εύκολους πόντους στο τρανζισιον.. Η παρουσία του Μαντζούκα αντί του άγευστου Γουίλιαμς έδωσε ένα χαμόγελο αισιοδοξίας για τους πράσινους , με τον νεαρό φόργουορντ να δείχνει συνεχώς δείγματα εξέλιξης.
Η απώλεια του Μπέικον με το πέμπτο του φάουλ στέρησε αρκετές πιθανότητες για το διπλό ψυχολογίας των πράσινων, που βρήκαν απέναντι τους έναν νευρικό Ολυμπιακό, άστοχο από το τρίποντο με 3/17 και ποσοστό 17,6%. Πολύ καλός από τους Πειραιώτες ο Ταρίκ Μπλακ, ο οποίος είναι για τα καλά ο δεύτερος σέντερ σε ιεραρχία και έδωσε τεράστια ενέργεια και εξαιρετικά τελειώματα, με 21 πόντους, 7/8 δίποντα και 7/7 βολές. Όμως, αυτός που πραγματικά ήταν το κάτι άλλο ήταν ο Τόμας Γουόκαπ. Με τον Σλούκα να ψάχνει ακόμα τα πατήματά του, ήταν το άλφα και το ωμέγα για την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα, ενα ρομπότ μέσα στο γήπεδο. Το σημαντικό δεν είναι τόσο το double double (11π/13ας και 4 κλεψίματα), αλλά το ότι διάβασε κάθε miss match που του έδωσε η άμυνα. Και αυτή ήταν μια τεράστια διαφορά με τους αντιπάλους γκαρντ. Με το που έβλεπε τον επιτιθέμενο με ασθενέστερο αντίπαλο, πάσαρε χωρίς χρονοτριβή. Έβαλε και το τρίποντο που «κλείδωσε» την 13η σερί νίκη για τον Ολυμπιακό στο τέλος και ήταν εν γένει απολαυστικός.
