Γενικότερα, ο χαμός που επικρατεί στην φετινή Ευρωλίγκα, με τέσσερις ομάδες να ισοβαθμούν στην κορυφή και άλλες δύο να ακολουθούν με μία νίκη λιγότερη, συνεχίστηκε για ακόμη μία εβδομάδα και η αλήθεια είναι πως δύσκολα θα αλλάξει κάτι μέχρι το τέλος της χρονιάς. Με ελάχιστες εμφανείς εξαιρέσεις συνεχόμενων νικών ή ηττών, δύσκολα θα βρεθεί ομάδα που δεν θα διεκδικεί ένα παιχνίδι και το καλύτερο είναι ότι όταν γίνει το τζάμπολ, όντως θα το παλέψει και πολύ πιθανόν να το κερδίσει. Το ότι ο τελευταίος μπορεί να κερδίσει τον πρώτο δεν είναι κάτι περισσότερο από την αγνή αλήθεια της φετινής ανταγωνιστικότητας του πρωταθλήματος, το οποίο μετά από δυόμισι σεζόν πανδημίας, όχι απλά έχει επανέλθει, αλλά βρίσκεται σε πολύ υψηλότερο επίπεδο από αυτό που είχε πριν έρθει ο κυκεώνας του κορονοϊού. Τέλος πάντων, ας δούμε ξανά τι έγινε Πέμπτη και Παρασκευή, μέσα από τις κατηγορίες μας.

Η πρώτη πεντάδα

 1. Το ρομπότ του Ολυμπιακού έκανε παραπάνω από τη συνηθισμένη βρώμικη δουλειά που τον ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες μονάδες της περιφέρειας των ερυθρολεύκων. Έχοντας απέναντί του, κατά κύριο λόγο, πολύ μεγάλα κορμιά (Χάνγκα, Μούσα, μέχρι και Γιαμπουσέλε), ο εξολοθρευτής έγινε T-1000 και σαν άλλος Ρόμπερτ Πάτρικ άρχισε να εκτελεί με ρυθμούς, που έκαναν την συμπαγή άμυνα της Ρεάλ να ανοίξει πολύ στο κρίσιμο φινάλε του πρώτου ημιχρόνου. Οι 18 πόντοι σε συσκευασία 7/11 σουτ και τα μόλις δύο λάθη, παρά την ασταμάτητη πίεση επάνω του ήταν πολύ σημαντικοί, αλλά οι πέντε συνεχόμενοι στο φινάλε της δεύτερη περιόδου έφεραν ένα προβάδισμα στην ανάπαυλα, που ήταν τελικά καθοριστικό.

2. Θέλοντας να ξεπλύνει το τούβλο που έφερε την ήττα της ομάδας του στο ΟΑΚΑ και βλέποντας τον συνοδοιπόρο του, Λορένζο Μπράουν να τραυματίζεται, ο Γουέιν Μπόλντουιν (Μπάλντουιν;) ανέλαβε δράση, βρήκε μπόσικη την αδύναμη περιφερειακή της Άλμπα κι εκτέλεσε κατα ριπάς στην ίσως πιο πλήρη φετινή του εμφάνιση. 33 πόντοι, συνεχείς επιθέσεις από μέση απόσταση κι έξι ασίστ, για την Μακάμπι που συνεχίζει να ισοπεδώνει όποιον βρίσκει μπροστά της στο Τελ Αβίβ. Μακριά από εκεί δεν τα πάει καθόλου καλά, αλλά ΟΚ, για την ώρα είναι στους στόχους της.

3. Ο αρχηγός της Ζάλγκιρις (Ζαλγκίρις;), Εντγκάρας Ουλάνοβας, είναι ένας από τους πιο clutch παίκτες της φετινής σεζόν (κι όχι μόνο). Δηλαδή αυτό πιστεύω, γιατί τέτοια στατιστικά δεν έχω πρόχειρα, αλλά είμαι σίγουρος ότι αυτά θα με δικαιώσουν, αφού για ακόμη ένα ματς ο αρχηγός της λιθουανικής ομάδας έκρινε το ματς με τον Αστέρα, βάζοντας δύο φαρμακερά τρίποντα στο τελευταίο δίλεπτο. Κι αυτά, ενώ προηγουμένως, στα υπόλοιπα 28 λεπτά που αγωνίστηκε ήταν η κολώνα της ομάδας του, προσθέτοντας επτά ριμπάουντ κι έξι ασίστ στους 13 συνολικά πόντους που πέτυχε. Η Ζάλγκιρις επιπροσθέτως, εάν δεν το έχετε αντιληφθεί, είναι πέμπτη στη βαθμολογία. Ζντόινγκ.

4. Vintage εμφάνιση από τον Σενγκέλια κόντρα στον Παναθηναικό, καθώς εδώ και λίγες εβδομάδες έχει θυμηθει ότι είναι ένας από τους κορυφαίους φόργουορντ των τελευταίων ετών κι εκμεταλλευόμενος την έλλειψη των πρασίνων στη θέση έκανε πάρτι στο πρώτο ημίχρονο. Τελικά ολοκλήρωσε τον αγώνα με 16 πόντους, επτά ριμπάουντ και τρία κλεψίματα, όντας με διαφορά ο κορυφαίος της ομάδας του. Σημαντικότερη όμως συνεισφορά του, αποτέλεσε το επιθετικό ριμπάουντ και το φάουλ που κέρδισε, στο σημείο που οι πράσινοι είχαν γυρίσει το ματς. Έβαλε τις βολές, έβγαλε την επόμενη άμυνα πάνω στον Μπέικον, η Βίρτους βρήκε ρυθμό και τελείωσε το ματς. Απλά πράγματα πάνω-κάτω.

5. Το καλύτερο το άφησα στο τέλος. Η μεταμόρφωση του Οθέλο Χάντερ στο ίσως πιο αποτελεσματικο stretch five (διαβάζεται στρετς φάιβ) της Ευρωλίγκα, ίσως χρειάζεται δικό της κείμενο. Η αλήθεια είναι όμως, ότι για ακόμη ένα ματς ο αμερικανός σέντερ έχει βρει έναν εκπληκτικά αποτελεσματικό τρόπο να επεκτείνει και να αναδιαμορφώσει το παιχνίδι του, βαδίζοντας στα 37 του έτη. 18 πόντοι με 4/6 τρίποντα και τα συνήθη εννέα ριμπάουντ μέσα σε μόνο 21 λεπτά συμμετοχής. Το δίδυμο ψηλών με τον Ρούμπιτ λειτουργεί άψογα, επειδή ανοίγει πραγματικά αεροδιαδρόμους. Δείτε εδώ τι έγινε απέναντι στην Εφές, όπως και το σκορ και το χρονικό σημείο:

X-Factor
Ένα τρομερό καλάθι και φάουλ του Ντάντε Έξουμ, σε συνέχεια ενός τριπόντου του Κέβιν Πάντερ, έβαλε ξανά στο παιχνίδι την Παρτιζάν μέσα στην Φοντέτα, με τη Βαλένθια που κυριαρχούσε για τρεις και βάλε περιόδους να καλείται να διαχειριστεί ένα ακόμη, από τα πολλά, ντέρμπι της φετινής σεζόν. Εκεί ήρθε ο Σούπερμαν. Δηλαδή όχι ακριβώς ο Κλαρκ Κεντ, αλλά σε έναν παραπλήσιο ρόλο, ο Τζέιμς Γουέμπ, που με δύο τρίποντα, ένα έμμεσο κι ένα άμεσο, μέσα σε μισό λεπτό, διαολόστειλε ξανά τη διαφορά σε απόσταση τριών κατοχών και κλείδωσε το ματς. Στην εμέσως εποόμενη κατοχή δε, έκλεισε τον διάδρομο στον Αυστραλό, που δεν σταματιόταν ως τότε και κατέβασε το πιο καθοριστικό ριμπάουντ του αγώνα. Οι φίλαθλοι πανηγύρισαν την τρίτη σερί νίκη της Βαλένθια, η οποία ξαναμπήκε στο κόλπο της οκτάδας. Που ποιος δεν είναι κιόλας σε αυτό το κόλπο κιόλας, η πρώτη από την δέκατη τρίτη θέση έχουν απόσταση τεσσάρων νικών, αίμα κι άμμος, μην τα ξαναλέμε. Τέλος πάντων, δείτε τι έκανε ο Γουέμπ, που δεν ξέρω εάν το έχω ξαναπεί, πριν την πανδημία έπαιζε στη Λάρισα.

Τo Avatar

Πολλαπλές επιλογές σε αυτήν την κατηγορία, μερικές από τις χειρότερες φετινές εμφανίσεις έγιναν αυτή την αγωνιστική. Ο Ματ Κοστέλο έπαιξε 15 λεπτά κόντρα στην Μπαρτσελόνα, δεν πήρε σουτ και δεν κατέβασε ούτε ένα ριμπάουντ, ο Αλέκσα Αβράμοβιτς αγωνίστηκε για άλλα τόσα στη Βαλένθια, πήρε ένα ριμπάουντ και πέντε μπινελίκια από τον Ομπράντοβιτς και ο Ναζ Μήτρου-Λονγκ κατάφερε να αστοχήσει και στα επτά σουτ που πήρε σε οκτώ λεπτά συμμετοχής. Όμως το βραβείο πηγαίνει στον Στεφάν Μάρκοβιτς που κατάφερε σε 17 λεπτά στο Κάουνας, να μην πάρει ριμπάουντ, να μην δώσει ούτε μία ασίστ, να κάνει δύο λάθη, να σουτάρει ένα ακραίο τούβλο και να κάνει τέσσερα φάουλ. Αυτοκαλάθι δεν έβαλε. Μάλλον γιατί δεν υπάρχει και σχετικός στατιστικός όρος.

Το play

Ο Γιοκουμπάιτις σηκώνει για τον Ενάτζι κι αυτός καρφώνει στο καλάθι της Μπασκόνια. Σιγά τη φάση θα πείτε και θα έχετε και δίκιο, δεν είναι κάτι το εντυπωσιακό. Είναι όμως ενδεικτική δύο πραγμάτων. Πρώτον, είναι πολύ χαρακτηριστική της ανόδου που έχει δείξει στα τελευταία ματς ο Λιθουανός γκαρντ, ο οποίος έχει πλέον ρόλο βασικού πλέι μέικερ στα περισσότερα λεπτά που αγωνίζεται και το κάνει, όχι απλά περισσότερο, αλλά και σε σημαντικότερα διαστήματα. Παραδείγματος χάρη, στο ματς με την Μπασκόνια έκλεισε τον αγώνα, παίρνοντας σχεδόν κάθε σωστή επιλογή κι οδηγώντας την ομάδα του σε μία πολύ σημαντική επικράτηση. Δεύτερον, η Μπαρτσελόνα άφησε στην άκρη την μανιώδη στόχευση κοντά στο καλάθι, βρήκε σχήματα που επιτρέπουν τόσο στον Γιοκουμπάιτις, όσο και στον Σατοράνσκι, να παίζουν πιο ελεύθερα, μετακίνησε τον Λαπροβίτολα σε ρόλο δευτερεύοντος δημιουργού, παραπλήσιο με αυτό του Χίγκινς, ενώ ο Κάλινιτς κάνει περισσότερα πράγματα μέσα στο παρκέ, θυμίζοντας την εκπληκτική του περσινή σεζόν στο Βελιγράδι κι απελευθερώνοντας άλλες μονάδες, όπως ο Κούριτς. Δείτε βασικά τη φάση, διότι σε αυτή λειτουργούν περίπου όσα είπα μόλις:

Jokubaitis and Nnaji connect for the FLIGHT✈️#FlightTime I @TurkishAirlines pic.twitter.com/SKsIBhr9Ad

— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) January 19, 2023

Η τακτική

Το πρώτο ημίχρονο στην Κωνσταντινούπολη έβρισκε την Μονακό να έχει ζαλίσει την Φενέρ με τις αλλαγές σε κάθε σκριν. Τζον Μπράουν και Ντόντα Χολ έκλειναν τα πάντα, ο Άλφα Ντιαλό ανέλαβε δράση κι έκανε επίσης τα πάντα σε επίθεση κι άμυνα, ενώ ο Γιακούμπα Ουατάρα (Ουαταρά;) εκτελούσε κατά ριπάς στην τελείως απλωμένη επίθεση της Μονακό. Στο δεύτερο η επιθετική τακτική της Φενέρ άλλαξε ριζικά. Η μπάλα έφυγε από τον Γουίλμπεκιν και πήγε στον Καλάθη, ο Αμερικανός σκόρερ καρφώθηκε στα φτερά, ο Γκούντουρις άπλωνε με τη σειρά του το παρκέ σαν φόργουορντ κι ο Μότλεϊ έπιασε δουλειά στο χαμηλό ποστ, ξετινάζοντας κάθε κοντύτερο παίκτη που βρέθηκε στο διάβα του. Η Φενέρ άνοιξε το παιχνίδι, επέστρεψε μέσα σε δέκα λεπτά και θα είχε τελειώσει πολύ άνετα, εάν στο τελευταίο δίλεπτο συνέχιζε να παίζει μπάσκετ. Τέλος πάντων κέρδισε στην παράταση, ισοβαθμεί πάλι για την πρώτη θέση, παρότι δεν πείθει όσο το έκανε στο ξεκίνημα της σεζόν. Σε κάθε περίπτωση, μία τέτοια ομάδα που καταφέρνει να αλλάζει τόσο πολύ τον τρόπο παιχνιδιού της μέσα στο ματς, είναι καλή.

Η ίντριγκα

Η τιμωρία του Ερυθρού Αστέρα για οικονομικές παραπτώσεις του κώδικα της Ευρωλίγκα, δηλαδή ότι χρωστάει σε παίκτες, έχει φέρει αρκετή γκρίνια από τους θερμόαιμους οπαδούς της σερβικής ομάδας, καθώς δεν αγωνίζεται το νέο απόκτημα της ομάδας, ο Φακούντο Καμπάτσο. Δείτε ένα τυχαίο ποστ της Ευρωλίγκα στα σόσιαλ μίντια, από κάτω θα υπάρχει τουλάχιστον ένα σχόλιο με το hashtag #FreeFacu, λες κι είναι αιχμάλωτος της ρωσικής κυβέρνησης. Τέλος πάντων, δύο ημέρες πριν τον αγώνα στο Κάουνας απέναντι στη Ζαλγκίρις, ο Λιθουανός δημοσιογράφος Ρίτις Βισνιάουσκας έκανε ένα tweet λέγοντας πως εντάξει, δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα με την υπόθεση του Αργεντίνου, θα παίξει κάποια στιγμή. Διαβάστε το εάν θέλετε.

Φυσικά, με τον αγώνα των δύο ομάδων να επίκειται μέσα στις επόμενες ώρες, το tweet πήρε διαστάσεις. Ο σέντερ του Αστέρα Χασάν Μάρτιν απάντησε με ένα δικό του ποστάρισμα, που καλούσε τον δημοσιογράφο να μην μιλάει. Από κάτω φυσικά έγινε της τρελής, με τους οπαδούς του Αστέρα να κάνουν το δικό τους κομμάτι, υπερασπιζόμενοι την δική τους άποψη. Συνήθως κάπου εδώ τα πράγματα τελειώνουν, όμως η ιστοσελίδα στην οποία εργάζεται ο Βισνιάουσκας, η Basketnews, μέσω του αρχισυντάκτη της απάντησε, στέλνοντας ένα διάβημα στην Ευρωλίγκα κι εκφράζοντας τα παράπονά της για τον άκομψο τρόπο που εκφράστηκε ο παίκτης. Το tweet του Μάρτιν κατέβηκε, η Ζάλγκιρις κέρδισε και η ζωή συνεχίζεται. Τέλος πάντων, είχε πλάκα η όλη φάση, αν και το Basketnews πραγματικά το παράκανε, ζητώντας τιμωρία του παίκτη. Κάπου ηρεμήστε.

BasketNews openly calls EuroLeague and the EuroLeague players association (ELPA) to investigate violent Hassan Martin's tweet to one of the BasketNews journalists ?️

There shouldn't be any room for violence and threats on and off the court:https://t.co/c9Pl10KkyG

— BasketNews (@BasketNews_com) January 19, 2023

Η κουλαμάρα

Όσοι παρακολούθησαν τον αγώνα της Μακάμπι με την Άλμπα σίγουρα δεν είδαν τον κορυφαίο αγώνα της χρονιάς, μάλλον έναν από τους πιο αδιάφορους επέλεξαν. Όμως είδαν κάτι πραγματικά περίεργο. Η ομάδα με τις κίτρινες φανέλες ήταν η Άλμπα και με τις μπλε η Μακάμπι. Ό,τι να΄ναι μερικές φορές.

Ο Παναθηναϊκός

Είναι δύσκολο να μιλήσεις για τον Παναθηναϊκό και τις εμφανίσεις του στη φετινή Ευρωλίγκα, χωρίς να αναφέρεις ξανά τα ίδια πράγματα. Λάθος στελέχωση, υπερβολική εξάρτηση από έναν παίκτη, κακές επιλογές στο φινάλε των αγώνων, μαχητικότητα απέναντι σχεδόν σε κάθε αντίπαλο, χωρίς τελικό αντίκρισμα. Ο αγώνας στην Μπολόνια ήταν ένας από τους πολλούς φετινούς πανομοιότυπους που έχει δώσει η αθηναϊκή ομάδα κι η αλήθεια είναι ότι μέσα σε μία άκρως ενδιαφέρουσα Ευρωλίγκα, αποτελεί μία από τις πιο αδιάφορες ομάδες.

Το μόνο που ίσως χρήζει κουβέντας είναι πως σε συνεχόμενους εκτός έδρας αγώνες, μία ομάδα που κάνει διάφορα επιμέρους σωστά πράγματα για τους να γυρίσει, απλά σταματάει να τα κάνει. Η απόσταση αυτή διανύεται μέσα σε μία ή δύο φάσεις και η πλημμύρα που ακολουθεί είναι πλέον αναπόφευκτη. Το χειρότερο είναι ότι σε βάθος χρόνου οι εναλλακτικές είναι ανούσιο να εξεταστούν, καθώς το πρόβλημα δεν βρίσκεται σε έναν συγκεκριμένο παράγοντα, αλλά είναι ριζικό κι αφορά όλον τον οργανισμό από τη βάση του. Θα χρειαστεί κάτι παραπάνω από ένα σερί νικών ή έστω καλών εμφανίσεων για να γυρίσει το κύμα και κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται, όσοι παίκτες κι αν έρθουν ή όσοι προπονητές κι αν αλλάξουν.

Ο Ολυμπιακός

Έχω πληροφορηθεί ότι θα ακολουθήσει κείμενο για τον Ολυμπιακό, ειδικά για τον αγώνα με την Ρεάλ, οπότε ίσως είναι καλύτερο να μιλήσουμε λίγο πιο μακροσκοπικά για τους Πειραιώτες. Η συνεχής απόκρισή του σε αγώνες μίας συγκεκριμένης δυσκολίας και πάνω, όπως αυτός με την Ρεάλ, αποτελεί την απόδειξη πως δικαίως βρίσκεται στην κορυφογραμμή της διοργάνωσης κι έχει να κατηγορεί μονάχα τον εαυτό του για συγκεκριμένες ήττες, όπως με την Βαλένθια ή την Βιλερμπάν, και για το γεγονός ότι δεν έχει ξεχωρίσει από τις συναγωνίστριές του. Εξίσου σημαντικό είναι ότι έχει την ευχέρεια να δίνει χρόνο στις μονάδες που εμπλέκονται στον ήδη υπάρχων κορμό παικτών του. Κάνααν και Πίτερς είναι οι παίκτες που έχουν επωφεληθεί με τους πρόσφατους αγώνες και έδειξαν κάτι παραπάνω από σημάδια βελτίωσης. Το ίδιο όμως ισχύει εσχάτως και με τον Μπλακ, που πλέον βρίσκεται σταθερά στο ροτέισον της ομάδας και δείχνει στοιχεία σαν αυτά που έδειξε κυρίως στην Μακάμπι, αλλά και στην Ζενίτ. Φυσικά δεν είναι απαραίτητο πως θα βγουν παιχταράδες και οι τρεις αυτοί στο φινάλε της σεζόν, όμως είναι ζωτικό για τη λειτουργία της ομάδας, πως υπάρχει ο χώρος για να γίνει ομαλά αυτή η ένταξη. Έχοντας μπροστά του τρεις πολύ σημαντικούς αγώνες απέναντι σε ομάδες οκτάδας (Μακάμπι, Φενέρ, Εφές), το μόνο που μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο είναι ότι ο Ολυμπιακός θα είναι σε θέση να κερδίσει κάθε έναν από τους τρεις αυτούς αγώνες, ανεξαρτήτως από την έδρα ή την φόρμα του αντιπάλου του. Ελπίζω να σας τα πει καλύτερα ο Αλέξανδρος, που έχει υποσχεθεί να κάνει την ανάλυση κι εγώ τώρα τον εκθέτω να τη γράψει.