(γράφουν οι Δημήτρης Χρυσικός, Δημήτρης Βούρδας, Pete Seizis και Ερωτόκριτος-Αλέξανδρος Σεϊζης)
Η πρώτη πεντάδα
1. 108 - To παιχνίδι στη Μαδρίτη ανάμεσα σε Ρεάλ και Εφές ήταν κοντά μέχρι το φινάλε της τρίτης περιόδου, μέχρι να μοιραστούν μερικές τεχνικές ποινές (περισσότερα γι’ αυτό παρακάτω στο κείμενο). Τελικά η Εφές πάτησε το συνηθισμένο γκάζι γύρω από τους πυραυλοκίνητους Λάρκιν-Μίσιτς, έπιασε τους 108 πόντους (35 και 32 σε τρίτη και τέταρτη περίοδο αντίστοιχα), έριξε 25αρα διαφορά στη Ρεάλ, χαίρετε και αντίο. Αυτή ήταν η τρίτη κατοστάρα της Εφές στα τελευταία επτά παιχνίδια, όπου έχει ρεκόρ 6-1 (με μοναδική οριακή ήττα από την Μπαγερν), ενώ σε πέντε απ’ αυτά έχει ανοίξει τη διαφορά πάνω από τους 20 πόντους. Στην πιο κρίσιμη καμπή της σεζόν η επίθεση της Εφές πετάει φωτιές, ενώ και η άμυνά της είναι βελτιωμένη, όποτε χρειάζεται να παίξουν τέλος πάντων. Είναι κρίμα γενικώς που αυτό το σύνολο κυνηγά φέτος την πρώτη κατάκτηση Ευρωλίγκας, σε μία τριετία που έχει την καλύτερη εικόνα και θα μπορούσε να έχει σαρώσει τα πάντα. Ίσως, σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, διεκδικεί three-peat.
2. Η Αρμάνι ήταν ξεκάθαρα ανώτερη και πέρασε με άνεση από το Βελιγράδι, έχοντας σε φοβερή βραδιά τον Κέβιν Πάντερ, ο οποίος σκόραρε 23 πόντους με 3/3 δίποντα και 5/9 τρίποντα απέναντι στην πρώην ομάδα του. Το ρόστερ της Μιλάνο είναι από τα πληρέστερα στη διοργάνωση (γι’ αυτό και άλλωστε φιγουράρει στην πρώτη τετράδα) παρ’ όλα αυτά o 27χρονος σούτινγκ γκαρντ έχει βρει τον τρόπο να είναι υπερ-απαραίτητος (ειδικά αυτή την περίοδο που απουσιάζει ο Μάλκολμ Ντιλέινι) μέσω του προσωπικού σκορ που μπορεί να δημιουργήσει ανα πάσα στιγμή, ανοίγοντας διαφορές που η Αρμάνι μπορεί να εκμεταλλευτεί στην πορεία ενός αγώνα. Ενδιαφέρον έχει κατα πόσο ο Πάντερ θα μπορέσει να αποτελέσει τον ‘’παράγοντα Χ’’ και στα πλέι-οφς που έρχονται, με την ιταλική ομάδα να ψάχνει την πρώτη πρόκριση σε φάιναλ φορ μετά από χρόνια, επιτυγχάνοντας στην πορεία να αποδείξει πως ανήκει σε αυτό το τοπ Ευρωπαϊκό επίπεδο, κάτι που αμφισβητήθηκε στις παρουσίες του σε Ολυμπιακό -κυρίως- και Ερυθρό Αστέρα.
3. 66,7% - Η Ζαλγκίρις διατήρησε τις λιγοστές ελπίδες που έχει για πρόκριση με τη νίκη επί της Άλμπα, σε έναν αγώνα που οι παίκτες της σούταραν με το τρελό 66,7% από την περιφέρεια, καθώς ευστόχησαν σε 16 από τα 24 σουτ τριών πόντων που επιχείρησαν, με τον Νάιτζελ Χέιζ μάλιστα να είναι ‘’υπεύθυνος’’ για πέντε από τις μόλις οκτώ αστοχίες (2/7). Άχαστη βραδιά για τους Λούκας Λεκαβίτσιους και Καρόλις Λουκοσιούνας, οι οποίοι επωφελήθηκαν στο έπακρο του διαρκούς flow της επίθεσης του Μάρτιν Σίλερ και των ελεύθερων εκτελέσεων που δημιουργεί, με 5/5 και 4/4 τρίποντα αντίστοιχα. Εντάξει, τον δεύτερο τον ήθελε και λίγο.
4. Οι δύο μεγάλοι πρωταγωνιστές της επικράτησης των Βάσκων δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν από την πεντάδα της αγωνιστικής. Επειδή δεν μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε κάποιον, ας μοιραστούν τη θέση εξ ημισείας. Στο πρώτο ημίχρονο της αναμέτρησης ξεχώρισε ο Ακίλε Πολονάρα, ο οποίος σε αυτό το διάστημα πέτυχε -μεταξύ άλλων- 16 πόντους με 4/4 τρίποντα, από τους συνολικά 22 που είχε σε όλο το παιχνίδι. Ο πρώην αθλητής της Ρέτζιο Εμίλια αποτελεί αναμφίβολα τον πιο βελτιωμένο παίκτη της διοργάνωσης, έχει συνδυάσει τον διακόπτη ‘’μόνιμης ενέργειας’’ που κουβαλά πάνω του με σταθερό σκορ και προσφορά σε νούμερα για την Μπασκόνια και με εμφανίσεις σαν αυτές ο Κερεχέτα θα τρίβει τα χέρια του, βλέποντας τον ως ένα ακόμη περιουσιακό στοιχείο που θα γεμίσει τα ταμεία της ομάδας σε μια ενδεχόμενη πώληση. Στο δεύτερο ημίχρονο την μπαγκέτα ανέλαβε ο Ρόκας ο Γκιεντράιτις. Ο Λιθουανός φόργουορντ σκόραρε 18 από τους 25 πόντους στο δεύτερο μέρος του αγώνα με τον Παναθηναϊκό, με εξαιρετικά ποσοστά μέσα σε όλα (5/7 δίποντα, 4/6 τρίποντα, 3/4 βολές) και με αυτό το πολύ γλυκό release που έχει σε κάθε σουτ και οριακά κουνά το διχτάκι. Πολύπλευρη προσφορά, καθώς ολοκλήρωσε τη συνάντηση με 4 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 3 κλεψίματα. Οι δύο τους αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα της διάθεσης του Ιβάνοβιτς να παίζει η ομάδα του στα κόκκινα, με σπασμένα τα φρένα, ταιριάζουν απόλυτα με τον Χένρι και την ταχύτητα που δίνει στην επίθεση -και συγκεκριμένα στο τρανζίσιον. Το βράδυ της Τρίτης στο ΟΑΚΑ δεν είδαμε κάτι διαφορετικό.
5. Mέσα στη δεκαετία του 2010 που η ποδοσφαιρική Μπαρσελόνα ήταν στα πάνω της, είχε γραφτεί μία πολύ έξυπνη ατάκα για τον Σέρχι Μπουσκέτς: ‘’Aν παρακολουθείς το παιχνίδι, δε βλέπεις τον Μπουσκέτς. Αν όμως παρακολουθείς τον Μπουσκέτς, βλέπεις ολόκληρο το παιχνίδι’’.
Όχι, δε βρεθήκατε ξαφνικά στο σομπρέρο. Απλώς κατι αντίστοιχο ισχύει και για τον Γιαν Βέσελι της Φενέρ, αν κάποιος κάνει το κέφι να τον παρακολουθήσει ξεχωριστά. Ο Τσέχος ψηλός είναι το δίκτυο του φετινού συνόλου των Τούρκων, κάνοντας τα πάντα στο παρκέ. Οι συνεχείς κινήσεις και τα σκριν του δίνουν άπλετο χώρο στον Ντε Κολό να δημιουργεί σκορ -και πλέον στον Γκούντουριτς να εκτελεί, όπως φυσικά και στους Πιέρ-Μαχμούτογλου-Μπράουν. Χαμηλά συνεχίζει να κυριαρχεί σε σκορ και ριμπάουντ, ενώ με απλές, οριακά ‘’touch’’ πάσες (μετά τα διάφορα ρολαρίσματα) δίνει συνεχόμενη ροή στην επίθεση της Φενέρ. Όλα τα σχήματα με εκείνον λειτουργούν, είτε βρίσκεται στο παρκέ ως μοναδικός ψηλός, είτε μοιράζεται τη φρόντλαιν με τους Μπαρτέλ και Ο’ Κουίν. Στα 31 έτη του δείχνει να αντιλαμβάνεται το παιχνίδι καλύτερα από ποτέ, κάτι που ισχύει και στην άμυνα. Προχθές απέναντι στην περιφέρεια της Μπάγερν έκανε πάρτι, διέκοπτε κάθε προσπάθεια προς το καλάθι, χρησιμοποιώντας άριστα το τεράστιο κορμί του στις επαφές με τους αντίπαλους γκαρντ (ο Μπόλντγουιν συγκεκριμένα το έμαθε καλύτερα από κάθε άλλον), όσο μπροστά έπαιζε το ρόλο του συνδετικού κρίκου. 15 πόντοι, 6 ριμπάουντ, 5 ασίστ, 1 κλέψιμο και 2 μπλοκ, μία ακόμη πλήρης εμφάνιση για έναν από τους υποψήφιους MVPs της φετινής διοργάνωσης, μια ωδή αφιερωμένη από εμάς προς εκείνον.
Ο x-factor
Εξαιρετικό βράδυ για τον Γιοχαν(ες) Φόιγκτμαν της ΤΣΣΚΑ απέναντι στην Ζενίτ. Ο Γερμανός ψηλός εκτελούσε σαν να απαγορεύεται να αστοχήσει (3/3 δίποντα, 3/4 τρίποντα, 6/6 βολές), έδωσε σκορ και ροή στην επίθεση της ΤΣΣΚΑ στα λεπτά που αγωνίστηκε ως μοναδικός ψηλός σε ψιλο-5 out σχήματα και τελείωσε τον αγώνα με 21 πόντους, 4 ριμπάουντ, 3 ασίστ και ένα κλέψιμο. Τρίτη σερί πολύ δυνατή εμφάνιση, μετά από εκείνες με Ρεάλ Μαδρίτης και Ερυθρό Αστέρα. Ο Φόιγκτμαν μπορεί να αποτελέσει σημαντικό όπλο στη γραμμή ψηλών της ΤΣΣΚΑ και να κάνει έξτρα ζημιά σε όποιον ματσάρει μαζί τους στα πλέι-οφς (και κατα πάσα πιθανότητα στο φάιναλ φορ) που πλησιάζουν, λόγω της ικανότητάς του να τραβιέται συχνά στην περιφέρεια, να δημιουργεί χώρο και παράλληλα να εκτελεί με συνέπεια όσεςπροσπάθειες του αναλογούν.
Η φάση
Mένοντας στον Φόιγκτμαν: Όταν η βραδιά σου κυλά όμορφα μπορείς να βγάλεις τον Γιόκιτς που κρύβεις μέσα σου. Βολεύει βέβαια αν είσαι 2,14 και στρίβεις με χάρη που συναντάμε σε επαγγελματίες χορευτές. Έξτρα πόντοι για την ετοιμότητα του Κουρμπάνοφ να προστατέψει την μπάλα, αλλά και του ίδιου του Φόιγκτμαν να υποδεχθεί ξανά και να σκοράρει. Οι παίκτες της Ζενίτ ακόμη ψάχνουν.
Τι θα γινόταν αν....
...η Μακάμπι (κι οι άλλες ομάδες) έπαιζαν όλα τα ματς τους με κόσμο στο γήπεδο; Η δυσάρεστη αλήθεια είναι ότι η ατμόσφαιρα από το μισογεμάτο γήπεδο στο Τελ Αβίβ έμοιαζε μακρινή και παράταιρη με όσα έχουμε συνηθίσει στη φετινή σεζόν. Φωνές, ζητωκραυγές, αποδοκιμασίες, διαμαρτυρίες, από το κοινό της Μακάμπι που ένεκα του αυξημένου ποσοστού εμβολιασθέντων έχει επιστρέψει στο γήπεδο. Η ώθηση του κοινού στο παιχνίδι απέναντι στην πρωτοπόρο -και λογικά πρώτη στην κανονική περίοδο- Μπαρτσελόνα ήταν φανερή, με την ομάδα του λαού να παίρνει μία σπουδαία, αλλά τελικώς ασήμαντη νίκη στην παράταση, σε ένα από τα πιο όμορφα παιχνίδια της σεζόν. Ακόμη κι οι Ζίζιτς-Μπέντερ έπαιξαν σούπερ, με συνολικά 40 πόντους σε 18/23 σουτ, 14 ριμπάουντ κι 7 ασίστ, χαμός. Η Μακάμπι ήταν ίσως η μεγαλύτερη απογοήτευση της φετινής σεζόν, καθώς τέθηκε από νωρίς νοκ-άουτ από την οκτάδα, ενώ πέρσι ήταν στη μάχη για το πλεονέκτημα. Παρόλα αυτά, θα προλάβει φέτος να δώσει κάτι ξεχωριστό στην φετινή διοργάνωση. Αγώνες με κόσμο στο γήπεδο. Άντε και στα δικά μας.
H έκπληξη
Ήταν το Χίμκι-Βιλερμπάν το πιο αδιάφορο -στα χαρτιά- ματς της αγωνιστικής; Μάλλον ναι, ωστόσο είχε την πλάκα του. Το κοινό (όπως και στο Τελ Αβίβ) έδωσε κάποια ενέργεια που έχει λείψει, οι Μίκι (28π-9ρ-3α και 36 PIR) και Γιαμπουσελέ (24π-10ρ-2α και 38 PIR) έβαζαν μέσα στο καλάθι όποιον αντίπαλο και συμπαίκτη έβρισκαν μπροστά τους, ο Σβεντ έπιασε τριαντάρα για εκατομμυριοστή φορά. Το ματς πήγε στην παράταση, εκεί αμφότεροι οι αντίπαλοι τα έσπασαν και έκαναν φάουλ οριακά σε κάθε κατοχή, το ματς κρίθηκε στις βολές και ένα χορευτικό ντράιβ του Αλεξέι. Κανένα νόημα, μπόλικο χάος, κοινό στις εξέδρες, ικανοποιητική διασκέδαση σε ώρα που δεν έπαιζε κάποιο άλλο παιχνίδι της Day 32.
Tα avatar
Το ματς της Μαδρίτης είχε χαρακτήρα ντέρμπι στο πρώτο ημίχρονο, με τις δύο ομάδες να παρουσιάζουν μία εξαιρετική εικόνα και μπάσκετ υψηλού επιπέδου. Στο τρίτο δεκάλεπτο η Εφές απέκτησε διψήφια διαφορά, με τη Ρεάλ ωστόσο να κατορθώνει στο τέλος της περιόδου να μειώσει το σκορ στο 64-70, με δέκα δευτερόλεπτα να απομένουν. Περιμέναμε ένα άκρως ενδιαφέρον τελευταίο δεκάλεπτο. Αμ δε. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα οι Μαδριλένοι “έριξαν νερό στη μούρη τους’’ ή για να δανειστούμε μία ισπανική έκφραση -μιας και το πλαίσιο μας βοηθά- ο Ρούντι Φερνάντεθ, ο Παμπλο Λάσο, αλλά και οι διαιτητές της αναμέτρησης ντύθηκαν ‘’aguafiestas’’. Εκείνοι δηλαδή που χάλασαν το πάρτυ, ή στην προκειμένη περίπτωση τα σχέδια των Καστιγιάνων για διεκδίκηση της νίκης.
Τρεις τεχνικές ποινές. Μία στον Ρούντι επειδή δίνει/πετάει την μπάλα στον διαιτητή και άλλες δύο στον κόουτς Λάσο, σε διαμαρτυρία για ένα φάουλ σε σουτ τριών πόντων του Λάρκιν. Εν τέλει το πάρτυ χάλασε οριστικά και η Ρεάλ μπαίνει σε περιπέτειες για την πρόκριση στα πλέι-οφς.
Ο Παναθηναϊκός
Λίγα πράγματα και για τους δικούς μας. Έχοντας ικανό δείγμα αγώνων με τον Κάτας στον πάγκο μετά από τόσους μήνες, ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να βαδίσει σε μια διαφορετική κατεύθυνση επιθετικά. Ο Κάτας φέρνει μαζί του τις επιρροές του Ισραηλινού μπάσκετ (με τη σειρά του επηρεασμένο από το ΝΒΑ), που σχετίζονται με ένα τρίγωνο μεταξύ του χειριστή της μπάλας, του σκρίνερ και του έξτρα ψηλού. Οι δύο σουτέρ τοποθετούνται στις γωνίες αυστηρά και υπάρχει προσπάθεια είτε να δημιουργηθούν τρίγωνα με αυτούς, ή να κινηθούν ώστε να δημιουργήσουν γωνίες πάσας. Το δε τρίγωνο με τον χειριστή που μόλις αναφέραμε, κινείται σε μια μορφή διάταξης ‘’3 out 2 in’’, με τον ένα ψηλό να κάνει short pop ή dive και τον άλλο να κάνει seal (ο κλείδωμα πάνω στον αμυντικό στο ζωγραφιστό).
Εδώ ο Μπέντιλ στο seal και πετυχαίνει δύο καλάθια. Στις γωνίες Κασελάκης και Μποχωρίδης στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Στο κομμάτι της άμυνας τώρα, ο Παναθηναικός είναι η δεύτερη χειρότερη ομάδα στο αμυντικό transition, με τις επιστροφές να είναι απούσες. Η εντολή του Κάτας να πηγαίνουν οι περισσότεροι παίχτες στο επιθετικό ριμπάουντ, απέναντι σε μια ομάδα όπως η Μπασκόνια, που αρέσκεται στο ανοιχτό γήπεδο, δεν νομίζω πως ήταν η καλύτερη ιδέα. Οι Βάσκοι σε όλο τον αγώνα -ακόμη και δεχόμενοι καλάθι- έψαχναν τον αιφνιδιασμό, ανεξάρτητα αν θα είναι πρωτεύων ή δευτερεύων. Ο Παναθηναϊκός ακόμα δεν έχει βρει την ταυτότητα του στην πίσω πλευρά του παρκέ, οι ομάδες έχουν προσαρμοστεί στις αλλαγές σε κάθε screen και το σχήμα με τα ψηλά κορμιά που χρησιμοποιεί ο Κάτας, εσχάτως δεν αποδίδει.
...και ο Ολυμπιακός
Ο Ολυμπιακός από την πλευρά του πραγματοποίησε ενδεχομένως την καλύτερη του εμφάνιση για 30’. Αν ο Μπαρτζώκας είχε οραματιστεί κάπως την ομάδα το καλοκαίρι, αυτό ήταν σίγουρα η εικόνα της ομάδας σε αυτό το διάστημα. Η διαφορετική τακτική προσέγγιση των Πειραιωτών φάνηκε από την αρχή του παιχνιδιού. Ο Σάσα Βεζένκοφ βρέθηκε στο ‘’3’’ στην αρχική πεντάδα και έφερε κάτι διαφορετικό. Με αυτόν στη συγκεκριμένη θέση ο Ολυμπιακός ανοίγει το γήπεδο, μικραίνει το χώρο στην άμυνα στο παιχνίδι με αλλαγές και έχει άλλον έναν πόλο στα επιθετικά ριμπάουντ, στοιχείο σημαντικό στο σύγχρονο μπάσκετ. Η επιρροή του Σάσα στο παιχνίδι της ομάδας είναι τόσο εμφανής, που με εκείνον στο παρκέ η Βαλένθια μείωσε τις βοήθειες από την δυνατή πλευρά και με τον Σλούκα να μοιράζει ιδανικά μετά το one step hedge out που εμφάνισε ο Πονσορνάου στα 30’, οι ερυθρόλευκοι έκαναν πάρτι. Ο Ολυμπιακός στο τέλος της τρίτης περιόδου προηγούνταν με 41-74 έχοντας μόλις 4 λάθη για 24 ασίστ, πραγματικά ασυνήθιστα νούμερα για το συγκεκριμένο σύνολο. Αιχμή του δόρατος σε αυτήν την εμφάνιση δεν ήταν άλλος από τον Πρίντεζη, που παρέδωσε σεμινάρια ποιότητας.
Η γκάμα είναι πλούσια ομολογουμένως. Short pop, spot up shoot, baseline cut και bonus ένας χορός με τον Λαμπειρί. Στην τελευταία περίοδο η υπερβολική χαλάρωση, η έλλειψη ομαδικού πνεύματος στην επίθεση κ και η τραγική αμυντική συμπεριφορά, λίγο έλλειψε να φέρει ένα Βατερλό, που ευτυχώς αποφεύχθηκε και δε διέλυσε τελείως την εικόνα των τριών πρώτων δεκαλέπτων. Γενικά είναι καλό να αποφεύγονται σερί του μεγέθους 30-5, εκτός αν βρίσκεσαι στην πλευρά του μεγάλου αριθμού, το αντίθετο προκαλεί μίνι εγκεφαλικά.
