Η λίστα είναι υποκειμενική με αντικειμενική ματιά και στην οποία, ειδικά στην πρώτη κατηγορία θα μπορούσαν να μπουν και αρκετοί ακόμα. Ας περάσουμε λοιπόν να δούμε τα ονόματα.

Παίχτες με “limit up”

Alec Peters

Δε γινόταν να μη βρίσκεται στη λίστα ο Alec Peters. Παρότι κάλλιστα θα μπορούσε να συμπεριληφθεί και ένας άλλος παίχτης των ερυθρολεύκων, ο Isaiah Canaan. Απλά, προσωπικά, για τον Αμερικανό guard θαρρώ πως τα δείγματα ήταν εκεί ειδικά μετά τις εμφανίσεις του στο final four του Κάουνας. Για τον Peters, ουδείς εκ των «εξωτερικών παρατηρητών» δεν θα περίμενε τέτοια αγωνιστική έκρηξη. Ειδικά όταν την περασμένη αγωνιστική περίοδο ήταν μόνιμα αναπληρωματικός του Sasha Vezenkov. Στην πρώτη του σεζόν λοιπόν στον Ολυμπιακό αγωνίστηκε κατά μέσο όρο 13 λεπτά ανά παιχνίδι με 4,6 πόντους και 41,1% τρίποντο. Τι κάνει έως τώρα; Ο χρόνος συμμετοχής του έχει διπλασιαστεί ενώ οι πόντοι έχουν εκτοξευτεί στους 16,3. Α, φυσικά σουτάρει με το τρομερό 53,5% στο τρίποντο σε 4,3 προσπάθειες, ενώ το ποσοστό σε σταθμισμένη ευστοχία (Effective field percentage) που συνυπολογίζει την αξία του τρίποντου είναι στο 71,2%, νούμερο πραγματικά εντυπωσιακό και περισσότερο ταιριάζει σε σέντερ, παρά σε παίχτη που σχεδόν το ένα τρίτο των προσπαθειών του είναι για τρεις. Προφανώς και είναι άλλο πράγμα να είναι ρολίστας και να ξεκουράζει όποτε χρειάζεται τον star της ομάδας και άλλο βασικός. Η προσαρμογή του πάντως στα νέα δεδομένα δείχνει εξόχως ικανοποιητική, έχοντας και το «βάρος» ότι «φοράει τα παπούτσια» του προκατόχου του. Ο Peters βέβαια δεν είναι «χθεσινός» στη Γηραιά Ήπειρο καθώς βρίσκεται ήδη πέντε σεζόν στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση μπάσκετ και με εξαίρεση τη δεύτερη χρονιά του στη Μπασκόνια το 2021/22 που αγωνίστηκε σε μόλις 12 παιχνίδια δεν είχε ποτέ χαμηλότερο ποσοστό από το 40% στο τρίποντο (39% είχε εκείνη τη σεζόν). Εκ των κορυφαίων σουτέρ λοιπόν στην Euroleague, κάτι που είναι δώρο για τον Γιώργο Μπαρτζώκα και τον τρόπο που αξιοποιεί τέτοιους forward μέσα από τον τρόπο παιχνιδιού. Μπορεί να μην είναι τόσο αεικίνητος όσο ο Vezenkov, είναι όμως μια διαρκή απειλή για τις αντίπαλες άμυνες που δεν μπορούν να τον αφήσουν ελεύθερο, ενώ είναι εξαιρετικός ο τρόπος που βγαίνει από τα σκριν και λαμβάνει τη μπάλα για να σουτάρει. Όπως είχε παρουσιάσει και το επίσημο σάιτ της διοργάνωσης σε κείμενο, αποτελεί εκ των κορυφαίων παιχτών σε catch and shoot καταστάσεις. Πόσοι power forwards στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ κινούνται και εκτελούν σαν guards όπως ο Peters άλλωστε;

Ντίνος Μήτογλου

Ουδείς θεωρώ πως περίμενε τέτοια επιστροφή στην ενεργό δράση για τον Ντίνο Μήτογλου μετά τη μείωση της ποινής του λόγω της υπόθεσης ντόπινγκ για την οποία είχε καταδικαστεί αρκετούς μήνες εκτός αγωνιστικών υποχρεώσεων. Παρότι δεν είχε αγωνιστεί την περσινή σεζόν, κάνω μία εξαίρεση και τον τοποθετώ στη λίστα γιατί η απόδοσή του, το «φωνάζει». Με τις έως τώρα εμφανίσεις του δεν θα ήταν ψέμα αν έλεγα πως είναι εκ των κορυφαίων παιχτών στη διοργάνωση βάση απόδοσης. Τη δεδομένη στιγμή είναι ο πολυτιμότερος του Παναθηναϊκού κάνοντας ορισμένες πραγματικά εντυπωσιακές εμφανίσεις στη Euroleague και κατά την προσωπική μου άποψη, είναι ο πιο σημαντικός παίχτης της γραμμής των ψηλών των πρασίνων ανεξαρτήτου απόδοσης. Παρότι το πλάνο αρχικώς ήταν να μοιραστεί τη θέση με τον Juancho Hernangomez, μου φαίνεται πως η απουσία του Ισπανού περισσότερο αποδείχτηκε ευεργετική για τον Έλληνα άσο. Πια, είναι αυτός ο βασικός πυλώνας στη θέση του power forward, o πρώτος σκόρερ της ομάδας με 17,3 πόντους και τρίτος στη διοργάνωση. Μαζεύει 6,1 ριμπάουντ ανά παιχνίδι ή το 11,1% των διεκδικήσιμων ριμπάουντ. Moιάζει με περισσότερη αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι του, πιο άνετος στο να σουτάρει με το που πάρει τη μπάλα. Το 50% με το οποίο σουτάρει για τρεις σε 3,7 προσπάθειες είναι νούμερο καριέρας, καθώς ουδέποτε δεν είχε καλό ποσοστό , πόσο μάλλον να παίρνει και τόσα σουτ σε κάθε αγώνα. Ο πιο πολυσχιδής ψηλός του τριφυλλιού. Θα λειτουργήσει ως σκρίνερ, θα βυθιστεί στη ρακέτα να πάρει μπάλες και προσπάθειες, θα στηθεί στις γωνίες και στις γνωστές σε όλους μας 45° για στατικό σουτ, ενώ αμυντικά παρότι κάποιες φορές αντιμετωπίζει προβλήματα απέναντι σε ταχύτερους αντιπάλους, κρίνεται επαρκέστατος. Όπως αλίευσα από το site 3stepsbasket.com ο Μήτογλου είναι τρομερά αποδοτικός στη ρακέτα τόσο σε ευστοχία όσο και σε όγκο προσπαθειών που παίρνει. Που να του «φάει» τη θέση ο Juancho όταν επιστρέψει από τραυματισμό. Δε γίνεται.

Chima Moneke

H απόφαση των διοικούντων της Μπασκόνια να απολύσουν τον Joan Penarroya στα τέλη του Οκτωβρίου και να επαναφέρουν στη θέση του για τέταρτη φορά τον Dusko Ivanovic θύμισε κάτι από ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα, με τα ατελείωτα «πήγαινε-έλα» διάφορων προπονητών. Πόσο δε μάλλον όταν τον είχε απολύσει πριν δύο χρόνια λόγω άσχημων αποτελεσμάτων. Τα ονόματα των Τάκη Λεμονή, Μπάμπη Τεννέ, Γιώργου Παράσχου είναι ορισμένα από τα τυχαία που έρχονται στο μυαλό μου. Τουλάχιστον η αγωνιστική εικόνα των Βάσκων βελτιώθηκε μετά το κακό ξεκίνημα, μέχρι τη στιγμή φυσικά που γράφεται το παρόν κείμενο. Σε ένα ρόστερ που η αλήθεια είναι πως δεν έχει μεγάλη ποιότητα αυτός που ξεχωρίζει φέτος και έχει ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοσή του είναι ο Chima Moneke, στη δεύτερη σεζόν του στη διοργάνωση μετά την περσινή στη Μονακό. Ένας παίχτης ο οποίος είχε αναδειχθεί ως ο κορυφαίος για τη διοργάνωση του FIBA Champions League το 2022 με την Ισπανική Μανρέσα, προτού μεταβεί στο ΝΒΑ και στους Sacramento Kings. Στις Ηνωμένες Πολιτείες όπως είναι προφανές δεν μακροημέρευσε, καθώς τον Γενάρη του 2023 αφέθηκε ελεύθερος και υπέγραψε κατόπιν με τους Μονεγάσκους, με τους οποίους σε 16 αγώνες είχε 12,5’ λεπτά συμμετοχής με 3,9 πόντους και μόλις τρία εκτελεσμένα τρίποντα. Γενικά ήταν φειδωλός στις προσπάθειες που έπαιρνε, όχι πως μπορούσε να κάνει και πολλά όταν στην περιφερειακή γραμμή υπήρχαν παίχτες όπως οι James, Lloyd, Okobo, ενώ ο John Brown «αναγκαστικά» έπαιρνε αρκετό χρόνο ως power forward λόγω του ότι έπρεπε να υπάρχει ένας καλός αμυντικός στη θέση των ψηλών. Η εικόνα λοιπόν του Νιγηριανού forward είναι άκρως ενθαρρυντική και σίγουρα ο γνωστός και μη εξαιρετέος πρόεδρος της Baskonia, Querejeta, τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση. Παρότι δεν ξεκινάει τα παιχνίδια, μόλις ένα ως βασικός, θεωρείται τέτοιος καθώς ο χρόνος συμμετοχής του αγγίζει τα 25 λεπτά. Δεύτερος σκόρερ της ομάδας, πίσω από τον Howard με 16,4 πόντους, πέμπτος σε μέσο όρο ριμπάουντ της διοργάνωσης με 6,6 ανά παιχνίδι. Το επίσης σημαντικό για την εξέλιξή του είναι πως σουτάρει μέχρι στιγμής με 50% από το τρίποντο σε τρία εκτελεσμένα ανά ματς, ποσοστό που πιθανολογώ θα πέσει στην πορεία, αλλά δεν παύει να δείχνει κάτι για τη δουλειά που έχει ρίξει. Mπορεί οι 32 πόντοι εναντίον της Ζάλγκιρις να είναι το highlight της πορείας του έως τώρα, όμως, η καλύτερή του εμφάνιση θεωρώ πως ήταν εναντίον του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ που συνοδεύτηκε και με νίκη της ομάδας του με 20 πόντους και μόλις ένα άστοχο δίποντο. Ματς στο οποίο έδειξε ορισμένα χαρακτηριστικά όπως το ότι μπορεί να λειτουργήσει για μικρά χρονικά διαστήματα ως σέντερ, να λειτουργήσει ως stretch ψηλός και να εκμεταλλευτεί την ταχύτητα και την αθλητικότητά του φτάνοντας με ντρίμπλα από το τρίποντο ως τη ρακέτα.

Οι «limit down»

Εlie Okobo

Ο Γάλλος point guard των Μονεγάσκων είναι από τους παίχτες που έχουν μεγάλη πτώση στα στατιστικά τους και στην απόδοσή τους τη φετινή σεζόν σε σχέση με την περασμένη. Παρότι υπήρξαν ερωτηματικά για το κατά πόσο θα ευδοκιμήσει σε βάθος χρόνου η συνύπαρξη τριών παιχτών όπως οι James, Okobo, Lloyd η σεζόν ήταν άκρως επιτυχημένη καθώς έφτασαν μέχρι το final four του Κάουνας όπου και αποκλείστηκαν στον ημιτελικό από τον Ολυμπιακό. Η σεζόν λοιπόν η φετινή έχει ξεκάθαρο στόχο την είσοδο ξανά στην κορυφαία τετράδα της διοργάνωσης. Το θέμα είναι πως μέχρι στιγμής η ομάδα του δεν έχει ιδιαίτερα θελκτική απόδοση, χωρίς να παρουσιάζει κάτι ιδιαίτερο στο παιχνίδι της πλην της πίεσης που βάζουν στους αντιπάλους που μεταφράζεται σε αρκετά λάθη αλλά όχι σε καλή άμυνα. Από την τριάδα που προανέφερα, ο James συνεχίζει να αποδίδει τα αναμενόμενα, ο Lloyd είχε προβλήματα τραυματισμού στις αρχές της χρονιάς ενώ ο Okobo δεν παρουσιάζει μία συνέπεια στις εμφανίσεις του. Η αλήθεια είναι πως έτσι όπως έχει χτιστεί η Μονακό, με την προσθήκη του Kemba Walker -μέχρι να φύγει δηλαδή- περίμενα αρκετά περισσότερα από αυτόν. Έχει τέσσερις λιγότερους πόντους από πέρυσι, έχει 3,1 ασίστ για 2,2 λάθη και όσο βρίσκεται στο παρκέ η ομάδα του χάνει με έναν πόντο. Όχι ιδιαιτέρως θετικά νούμερα για βασικό guard. Πόσο μάλλον όταν ενώ του αρέσκεται να πηγαίνει στο καλάθι, να εκτελεί μετά από ντρίμπλα έχει το κάκιστο ποσοστό του 34% στα σουτ δύο πόντων. Δεν θα σχολιάσω για τραβηγμένες προσπάθειες, γιατί η φύση της ομάδας είναι τέτοια, αλλά δεν έχει κατορθώσει έως τώρα να αποτελέσει μία δεύτερη σταθερά στην περιφερειακή γραμμή. Χωρίς να έχει κιόλας κάποιον άμεσο «αντίπαλο» από τους συμπαίχτες του που μπορεί να του «πάρει» τη θέση.

Ignas Brazdeikis

Άλλος ένας παίχτης του Ολυμπιακού που υπάρχει σε αυτή τη 3 on 3 λίστα αλλά αυτή τη φορά, στην μεριά όσων δεν έχουν δικαιώσει έως τώρα τις όποιες προσδοκίες υπήρξαν. Πόσο δε μάλλον όταν για τον Λιθουανό η ελληνική ομάδα πλήρωσε buyout για να σπάσει το συμβόλαιό του λίγο καιρό πριν ξεκινήσει μάλιστα η διοργάνωση της Euroleague. Προφανώς και δεν κρίνω τη μετακίνησή του ως αποτυχημένη, μιας και είναι αρκετά νωρίς στη σεζόν. Εξάλλου δεν είναι εύκολο να μεταβεί ένας παίχτης από ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο όπως αυτό της Ζάλγκιρις στο αντίστοιχο του Ολυμπιακού. Δικαιολογίες υπάρχουν, όπως το ότι απαιτείται αρκετός χρόνος για να ενσωματωθεί στον τρόπο που αγωνίζεται η νυν ομάδα του, στα θέλω του προπονητή και στην εν γένει απαιτητική φιλοσοφία του. Παρόλα αυτά, προς το παρόν πάντα, η εικόνα του είναι τουλάχιστον μέτρια, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο στην απόδοσή του, με εξαίρεση τον αγώνα εναντίον της πρώην ομάδας του στον οποίο ήταν αρκετά θετικός και λειτούργησε αρκετά καλά και ως δεύτερος δημιουργός. Και το σημειώνω γιατί ήταν κάτι το οποίο μέχρι στιγμής δεν είχε αποδώσει ιδιαίτερα. Υπήρξαν αρκετά παιχνίδια στα οποία λειτούργησε ως χειριστής σε ορισμένες καταστάσεις, αλλά έμοιαζε αρκετά διστακτικός στις αποφάσεις που έλαβε. Το ίδιο συμβαίνει και με αρκετά σουτ που θα μπορούσε να πάρει, με καλές προϋποθέσεις. Και το επίσης άσχημο είναι πως δεν έχει καλά τελειώματα ούτε κοντά στο ζωγραφιστό που θεωρητικά είναι το δυνατό του σημείο, τα οποία σύμφωνα με το 3stepsbasket είναι στο 38% σε ευστοχία. Η πτώση στους αριθμούς του; Από τους 11,6 πόντους σε 22΄ με τη Λιθουανική ομάδα, στους 4,4 σε περίπου 15’ με τους Πειραιώτες. Μεγάλη πτώση. Φυσικά όλα αυτά μπορεί να αλλάξουν στη συνέχεια, ή απλά την επόμενη σεζόν μιας και έχει τριετές συμβόλαιο να είναι αρκετά καλύτερος κάτι που φαίνεται και από την απόδοση των νυν συμπαιχτών του Peters, Canaan. Εξάλλου είναι μικρός σε ηλικία (γεννημένος το 1999) οπότε έχει μέλλον.

Will Clyburn

Θα μου πείτε, πως γίνεται αυτός ο παιχταράς να βρίσκεται στη συγκεκριμένη λίστα; Γίνεται, γιατί στην πραγματικότητα από τη στιγμή που βρέθηκε στη γείτονα χώρα και στην όμορφη Κωνσταντινούπολη περισσότερο εκλάμψεις είδαμε της αξίας του παρά συνέπεια στην απόδοσή του. To πάντρεμα των τριών σούπερ σταρ την περασμένη σεζόν δεν ευοδώθηκε με την Εφές να μένει εκτός των playoffs μετά από μία φανταστική τριετία. Στη νέα αρχή λοιπόν που κάνει ο τουρκικός σύλλογος, σε μία προσπάθεια να δημιουργήσει ξανά μια εξαιρετική τριάδα στο πρόσωπο των Larkin, Clyburn, Thompson ο Αμερικανός forward έχει αρκετά σκαμπανεβάσματα και δεν φημίζει επουδενί τον παίχτη που θεωρείτο κατά πολλούς τα προηγούμενα χρόνια ο κορυφαίος παίχτης στο ευρωπαϊκό στερέωμα, ναι ήμουν ένας από αυτούς. Νέα δεδομένα, αλλαγή αρκετών -όχι πολλών όμως- παιχτών που αποτέλεσαν τη βάση των προηγούμενων ετών, νέος προπονητής -o Erdem Can- για πρώτη φορά στο υψηλότερο επίπεδο, σίγουρα η φετινή προσπάθεια είναι ιδιαίτερη για τον οργανισμό. Θα περιμέναμε από έμπειρους παίχτες όπως ο Clyburn, πρωταθλητής Ευρώπης γαρ με την ΤΣΚΑ το 2019, να είναι αν όχι εκ των καλύτερων, στο ίδιο επίπεδο με τα προηγούμενα έτη. Αντ’ αυτού έχει μια μεγάλη πτώση στην απόδοσή του και στα νούμερά του. 16,7 πόντους είχε πέρυσι, 11,2 φέτος, με το τραγικό 19,5% στο τρίποντο. Αντίστοιχα το net rating του είναι στο -7,3 ανά 100 κατοχές όταν βρίσκεται στο παρκέ. Η διαφορά δηλαδή στο +/- όσο αγωνίζεται για την ομάδα του. Μπορεί να έχουν υπάρξει ματς που έχει βάλει αρκετούς πόντους αλλά αυτά ήταν με θεωρητικά πιο αδύναμες ομάδες όπως η Βιλερμπάν και η Ζάλγκιρις. Ίσως χρειάζεται περισσότερο τη μπάλα στα χέρια του, να παίρνει αυτός αποφάσεις για να γίνει πιο αποδοτικός. Προς το παρόν πάντως, αμυντικά είναι κάτω του μετρίου, ενώ επιθετικά όσο σουτάρει έτσι, θα κλείνουν περισσότερο οι άμυνες προς τα μέσα και δεν θα βρίσκει χώρους να κάνει μπούκες. Πολύ μιεχ η σεζόν του.

Σημειώσεις: τα στατιστικά είναι από το σάιτ της διοργάνωσης και το 3stepsbasket.com .