Θα ξεκινήσουμε το κείμενο με ένα απόφθεγμα του Καρλ Μαρξ, το οποίο θα παραφράσουμε λιγάκι. Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά ως τραγωδία και την δεύτερη ως φάρσα είχε γράψει ο φιλόσοφος , με την ιστορία όμως στην περίπτωση μας να επαναλαμβάνεται για τέταρτη φορά. Ως τραγωδία είχαν χάσει το πρωτάθλημα οι Καβς στην πρώτη διασταύρωση τους και ως φάρσα το έχασαν οι Ουόριορις μετα το 3-1 lead και το τρίποντο Ιρβινγκ στο Όκλαντ. Η τέταρτη συνάντηση αποτελεί ρεκόρ στα χρονικά, καθώς ουδέποτε δύο ομάδες δεν βρέθηκαν αντιμέτωπες τόσες φορές σερί στους τελικούς με φόντο το δαχτυλίδι του πρωταθλητή, σε οποιοδήποτε μάλιστα από τα μεγάλα αμερικάνικα σπορ.

Τη φετινή χρονιά παρακολουθήσαμε κάποιες από τις καλύτερες σειρές τελικών των περιφερειών .  Μπορεί η ποιότητα των αγώνων να μην ήταν σε υψηλό επίπεδο ή πολλά ματς να ήταν άγευστα, εξαιτίας των υψηλών διαφορών, εντούτοις μας κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι τέλους.  Οι δύο φιναλίστ βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο, οντας πίσω στο σκορ με 3-2 από τους αντιπάλους τους, αλλά κατάφεραν να γυρίσουν τις σειρές και να φτάσουν στους τελικούς.

Δύση

 Οι Ουόριορς πήραν το πολυπόθητο έβδομο παιχνίδι της σειράς σε ένα ματς που δεν προμήνυε την εξέλιξη αυτή μετά το πρώτο ημίχρονο. Οι Ρόκετς είχαν στα σχοινιά τους πρωταθλητές, παίζοντας υποδειγματικό μπάσκετ σε άμυνα και επίθεση. Χτυπούσαν κάθε αδυναμία κοντά στη ρακέτα με pick and roll παιχνίδι των Χάρντεν - Καπελά, με isolation των Γκόρντον - Χάρντεν και με επιθετικά ριμπάουντ, με παίχτη κλειδί τον γνώριμο μας από το πέρασμα του στον Άρη, Τάκερ. Στην άμυνα ο βαθμός συγκέντρωσης που είχαν άγγιζε το άριστα, με τις επιθετικές αλλαγές που έκαναν να μην αφήνουν περιθώρια για συνεργασίες στα πολλά off ball screen και στα κοψίματα που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι παίχτες του Στιβ Κερ. Έτσι το ημίχρονο έκλεισε στο +11 για τους Ρόκετς, με τη διαφορά να είναι μικρή, με βάση αυτά που βλέπαμε στο παρκέ. Στο δεύτερο ημίχρονο η αντίδραση από τους Ουόριορς ήταν εκκωφαντική. Παίζοντας πολύ καλύτερα επιθετικά, βρίσκοντας συνεχόμενα εύστοχα σουτ στο transition και με μπροστάρη τον καταπληκτικό Κάρυ, πέρασαν μπροστά στο σκορ και δεν ξανακοίταξαν πίσω. Στην άμυνα η είσοδος των Μπελ (αρχικά) και Λούνει (έπειτα) βοήθησε στον τομέα των ριμπάουντ, ενώ ο Κερ, βλέποντας τους Ρόκετς να είναι άστοχοι στα τρίποντα, αποφάσισε να παίξει με το μυαλό τους και να τζογάρει ρισκάροντας πολλά μακρινά σουτ. Τελικό αποτέλεσμα : 27 συνεχόμενα άστοχα, με τον Αρίζα και τον Χάρντεν να τα σπάνε πραγματικά. Έτσι τα πράγματα δυσκόλεψαν αφάνταστα για το Χιούστον, που με την απουσία του Πολ δεν είχε έναν παίχτη να ηρεμήσει το σύνολο, να δώσει εντολές μέσα στο γήπεδο και γενικά να βγει μπροστά.

 Σε αυτή την ομολογουμένως εντυπωσιακή σειρά είδαμε δύο φύσει επιθετικές ομάδες, με ταυτόχρονα πολύ διαφορετικό τρόπο προσέγγισης στο παιχνίδι. Οι πρωταθλητές αρέσκονται στο γρήγορο παιχνίδιμε κίνηση και πολλές πάσες. Από την άλλη, η ομάδα του Ντ’Αντόνι παρουσίασε μια επίθεση δομημένη στον επιθετικό οίστρο των δύο αστέρων της, με πολύ isolation ή γρήγορο pick and roll και τους υπόλοιπους σουτέρ έτοιμους να υποδεχθούν τη μπάλα και να εκτελέσουν. Ο,τι βλεπαμε όλη την χρονιά δηλαδή. Η βασική στόχευση των Ρόκετς ήταν να εμπλέξουν τον Κάρι σε όλα τα σκριν στη μπάλα και να χτυπήσουν την αμυντική του αδυναμία. Σε κάθε επίθεση σχεδόν ο παίχτης που μάρκαρε ο Κάρι έδινε σκριν στη μπάλα και άνοιγε στη γωνία με σκοπό εκείνος να αλλάξει παίχτη και να χρειαστεί να παίζει άμυνα στη μπάλα. Όμως μακρινό σουτ, που έδωσε πάρα πολλά ολόκληρη τη σεζόν, τους πρόδωσε την κρίσιμη στιγμή. 

Φυσικά η απώλεια του Πολ έγειρε την πλάστιγγα προς τους πρωταθλητές, οι οποίοι με τη σειρά τους δεν έπαιξαν το μπάσκετ που μας έχουν συνηθίσει. Η μπάλα δεν κινήθηκε με την ίδια ταχύτητα, με τους σταρ (εκτός του Ντουράντ) να μην βρίσκονται στην καλύτερη κατάσταση. Η πολύ επιθετική άμυνα του Χιούστον τους οδήγησε σε αρκετά λάθη στη σειρά, με την επίθεση να γίνεται πιο προβλέψιμη. Στην άμυνα όμως πήραν υψηλό βαθμό,  καθώς κράτησαν τους αντιπάλους σε χαμηλά επίπεδα με βάση τη regular season. Σε κάθε περίπτωση πάντως, ρόλο έπαιξε στην τελική ευθεία πως οι Ουόριορς έδειξαν πιο φρέσκοι στα playoffs, με το rotation του Κερ να ανοίγει σταδιακά σε 8-9 παίχτες, σε αντίθεση με εκείνο του Ντ’Αντόνι, που χρησιμοποιούσε κυρίως 7 παίχτες.

Ανατολή

Σε αυτή τη σειρά μπορεί ο περισσότερος κόσμος να θαμπώθηκε από το νεανικό σύνολο του (καλύτερου προπονητή στα μάτια μου για φέτος) Μπραντ Στίβενς και κατά βάθος να ήθελε να περάσουν τους, κάκιστους μες στο παρκέ, Καβς ωστόσο ο "Βασιλιάς" είχε διαφορετική άποψη. Δεν έχω κρύψει ότι με τον συγκεκριμένο αθλητή δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός. Το θεωρώ τον καλύτερο παίχτη στην ιστορία του αθλήματος, πάνω από τον μεγάλο Τζόρνταν. Η επιρροή που έχει στο παρκέ και γενικά στο ΝΒΑ, τα ρεκόρ του, τα αποτελέσματα του όλα αυτά τα χρόνια, ο μύθος του που διαρκώς μεγαλώνει, τα επιτεύγματα του που χρειάζονται πολλές σελίδες για να αποτυπωθούν, είναι μερικά μόνο από τα πράγματα που με έκαναν να το πιστεύω. Με την μεγάλη πρόκριση όμως στο έβδομο παιχνίδι με το συγκεκριμένο παίχτη να μην έχει ηττηθεί ποτέ σε αυτό το σημείο, δεν σας κρύβω ότι με έπιασε ένα ρίγος, ένας θαυμασμός που όμοιο του δεν έχει ξανασυμβεί.

Οι Καβς ξεκίνησαν τη σεζόν με ένα ρόστερ που στιγματίστηκε από την φυγή του Ίρβινγκ, ώσπου στα μέσα της η διοίκηση, με την σύμφωνη γνώμη του Λεμπρόν υποθέτουμε, προχώρησε σε ολική ανοικοδόμηση. Τα αποτελέσματα συνέχισαν να μην είναι αυτά που περίμεναν στον οργανισμό, με την ομάδα σε πολλούς αγώνες να παραπαίει και να τερματίζει στη 4^η θέση της Ανατολής. Στη post season όμως, ο αθεόφοβος Τζέιμς μετρά 34p/9.2 reb/8.8as/1.4st/1.1bl , παίζοντας σχεδόν 42 λεπτά μέσο όρο και ξεπερνώντας τους 30 πόντους σε κάθε ένα από τα επτά παιχνίδια απέναντι στους Σελτικς. Στο έβδομο μάλιστα έμεινε στο παρκέ για 48’. Το ξαναγράφουμε άλλη μία για να το συνειδητοποιήσουμε. Στο έβδομο παιχνίδι έπαιξε 48’, δεν βγήκε ούτε δευτερόλεπτο.

 Ας περάσουμε και στο τι είδαμε από τις δύο ομάδες. Οι Σέλτικς, παρά την απώλεια των δύο σούπερ σταρ τους, έφτασαν μέχρι την πηγή. Η επίθεση τους λειτούργησε πολύ καλά, με κύριους εκφραστές τον σπουδαίο Χόρφορντ και τον ρούκι Τέιτουμ. Ο Δομινικανός ήταν ο άνθρωπος-κλειδί της Βοστώνης, καθώς έφερνε ισορροπία μέσα και έξω από το καλάθι. Η οδηγία του Στίβενς ήταν να χτυπάνε στα μις ματς που εμπλέκονταν κακοί αμυντικοί όπως ο Κόρβερ, ο Σμιθ ή ο Χιλ , και όσο η ενέργεια ήταν στο κόκκινα, το πλάνο λειτουργούσε. Στην άμυνα ο σκοπός ήταν ένας: Nα κουράσει, να χαλάσει το μυαλό του Λεμπρόν, αλλάζοντας διαρκώς παίχτες πάνω του, με τοn Μόρις να κάνει πολύ καλή δουλειά, αναλογικά πάντα. Ταυτόχρονα, με την παρουσία του Μπέινς στο παρκέ, κάθε φορά που πήγαινε η μπάλα στον Τζέιμς, ο Αυστραλός έφευγε για παγίδα, με σκοπό να φύγει η μπάλα από τα χέρια του, μια κίνηση που ομως εκείνος δεν άργησε να διαβάσει.

Στο κρίσιμο έβδομο παιχνίδι, παρότι οι Καβς σούταραν πολύ άσχημα στο πρώτο ημίχρονο, με τους παίχτες να αστοχούν σε αμαρκάριστα σουτ, η διαφορά έκλεισε μόλις στους τέσσερις πόντους. Εκεί η εμπειρία, σε συνδυασμό με την κλάση των παιχτών του Κλίβελαντ, έγειρε την πλάστιγγα. Οι νεαροί παίχτες των Κελτών δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν στην περίσταση. Οι Μπράουν, Ροζίερ ήταν κάκιστοι σε όλο το δεύτερο μέρος και ο Τέιτουμ πάλευε μόνος. Αντίθετα ο Λεμπρόν βρήκε άξιο συμπαραστάτη τον Τζεφ Γκριν, ο οποίος μπήκε με το παραπάνω στα παπούτσια του απόντα Κέβιν Λοβ. Το χαμηλό τέμπο που όρισε ο Λου βοήθησε τους παίχτες να μείνουν φρέσκοι μέχρι το τέλος και οι εμφανώς καταβεβλημένοι και αγχωμένοι Σελτικς δεν κατάφεραν να φτάσουν στους τελικούς του ΝΒΑ, σε μια επιτυχημένη χρονιά για αυτούς. Με την επιστροφή των  Ίρβινγκ και Χέιγουορντ, με την παραμονή του φετινού κορμού και μόνη αμφιβολία τον Σμαρτ, οι Κέλτες του Έιντζ και του Στίβενς θα λογίζονται από τη νέα χρονιά ως ένα από τα μεγάλα φαβορί για το πρωτάθλημα.

Για το τέλος , δυο λογια για τους τελικούς. Οι Ουόριορς των Ντουράντ, Κάρι, Τόμπσον, Γκριν ενάντια στους Καβς του Λεμπρόν Τζέιμς. Το μεγάλο φαβορί των BIG4 πιθανολογώ ότι θα ανοίξει τον ρυθμό των αγώνων και θα επιδιώξει ένα run and gun παιχνίδι, που  επιπλέον θα βασιστεί και στο physical game . Έχει μεγαλύτερα κορμιά να αντιπαραθέσει στο παρκέ, θα προσπαθήσει να κουράσει τον Λεμπρόν με τους Ιγκουαντάλα (αν είναι υγιής) και Ντουράντ να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή άμυνας και τον Γκριν να περιμένει. Ο Κερ θα προσπαθήσει στην επίθεση να διαβάσει τις διαχρονικά κακές τοποθετήσεις των αντιπάλων με πολλά baseline cuts, καθώς οι Καβς είναι ευάλωτοι στη πίσω γραμμή άμυνας. Από την άλλη μεριά δεν περιμένουμε κάτι καινούριο. Λίγες πάσες, κάποια down σκριν για τον Λοβ κυρίως, staggered σκριν για Κόρβερ και η μπάλα στον Τζέιμς για να τα βάλει με όλη την άμυνα. Αυτός ο υπεράνθρωπος έχει την δυνατότητα να κατακτήσει το πιο δύσκολο πρωτάθλημα στην ιστορία του ΝΒΑ, αν αναλογιστεί κανείς τα τεράστια εμπόδια, όπως η ποιότητα του υπόλοιπου ρόστερ η κούραση ή το ποιος στέκεται απέναντι.

Τα πάντα συνηγορούν για Ουόριορς, με την ευχή μου όμως να ακουστεί η φωνή και η κραυγή του Λεμπρόν, όπως στους τελικούς το 2016. 

https://www.youtube.com/watch?v=wgVOgGLtPtc

Cleveland this is for you……….

Ο Βασιλιάς έπεσε, ζήτω ο Βασιλιάς. Τα ξενύχτια έφτασαν στο τέλος τους με τους Oυόριορς να κατακτούν το δεύτερο πρωτάθλημα τα τελευταία τρία χρόνια, ανακτώντας τα σκήπτρα τους, μετά την περσινή εποποιία των Καβς. Γίναμε μάρτυρες μιας ομάδας που πιθανόν σε κάποια χρόνια θα μνημονεύεται ως μία από τις καλύτερες όλων των εποχών και στην προσπάθεια ενός «υπεράνθρωπου» να κατακτήσει ακόμα ένα δαχτυλίδι. Η φετινή σειρά δε, ίσως ήταν και η απαρχή της ανόδου του KD ως alpha dog της λίγκας. Ο πέμπτος τελικός έφτασε στο τέλος του, το Όκλαντ έβαλε τα γιορτινά του και στο κείμενο θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε κάποια πράγματα που είδαμε στον τελευταίο αγώνα. Ας πιούμε μια γουλιά καφέ αφού ακόμα δεν έχουμε ξυπνήσει για τα καλά και ας ξεκινήσουμε.

Στο comic της Wonder Woman με τίτλο ‘’Hiketeia’’ , παρακολουθούμε την ιστορία μιας νεαρής κοπέλας με το όνομα Danielle Wellys. Μετά από μια σειρά εγκλημάτων που έχει διαπράξει στην πόλη του Gotham, βρίσκεται αναπόφευκτα στο στόχαστρο του μασκοφόρου εκδικητή της πόλης, που δεν είναι άλλος από τον Batman. Απελπισμένη, και μην έχοντας άλλο μέρος να κρυφτεί καταφεύγει στην Wonder Woman και επικαλείται το αρχαίο τελετουργικό της Hiketeia. H Hiketeia (Ικετεία στα ελληνικά) αποτελεί επί της ουσίας μια παράκληση, από έναν άνθρωπο με χαμηλή κοινωνικά θέση, προς έναν άλλον με πιο υψηλή και μπορεί να περιλαμβάνει σχεδόν τα πάντα. Χρήματα, φαγητό, στέγη, ιατρική περίθαλψη. Το τελετουργικό θεωρείται ιερό, καθώς επιβλήθηκε στους ανθρώπους ως εξισορροπητικός παράγοντας, από τους ίδιους τους θεούς του Ολύμπου. Αν αρνηθείς ή δεν τηρήσεις τους όρους της Ικετείας, οι θεοί θα στείλουν τις Ερινύες στον ύπνο σου, για ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή στον ‘’κάτω’’ κόσμο. Η Wonder Woman δέχεται (χωρίς να γνωρίζει όλη την αλήθεια) να την φιλοξενήσει και να την προστατέψει, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια σε σύγκρουση με τον Batman. Κανείς από τους δύο σουπερ-ήρωες δεν υποχωρεί, και η WW αναγκάζεται να βάλει ένα τέλος στην αντιπαράθεση, χτυπώντας τον Batman ο οποίος μην έχοντας καμία ελπίδα, πέφτει για να σωθεί από μια γέφυρα.

Αναρωτιέμαι μήπως 47,7 δευτερόλεπτα πριν την λήξη του τρίτου τελικού μεταξύ Warriors και Cavaliers γίναμε μάρτυρες μιας στιγμής - ορόσημο για την ιστορία του μπάσκετ του ΝΒΑ. Καθώς ο Κέβιν Ντουράντ σηκωνόταν και ευστοχούσε πάνω από τα χέρια και την κακή άμυνα του Λεμπρόν Τζέιμς, είναι πολύ πιθανό να συνέβη μία παράδοση σκυτάλης. Θα πρέπει οι Ουόριορς να κλείσουν την σειρά για να το επιβεβαιώσουν, απλά η συγκυρία δείνει ευνοϊκή για το πέρασμα στην KD era στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Η πιθανότητα αποκτά μεγαλύτερο εύρος αν αναλογιστεί κανείς το εξής: Ο Ντουράντ είναι ένας παίκτης με προσόντα εφάμιλλα του Τζέιμς και παίζει παράλληλα σε μία ομάδα που μπορεί να είναι μέσα στις 4-5 καλύτερες όλων των εποχών. Ναι, ίσως αυτή η στιγμή , αυτό το τρίποντο , να ήταν η αρχή της δικής του κυριαρχίας, και εμείς να γίναμε μάρτυρες της.

Τι περίμεναν οι ειδικοί αναλυτές και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού για τα παιχνίδια των τελικών ; Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί οτι “έβλεπε” κάποιον ως φαβορί. Όλοι περίμεναν με ανυπομονησία το τρίτο μέρος της τριλογίας, που άμα συνεχίσει να προσθέτει επεισόδια κινδυνεύει να γίνει πολυλογία. Κι όμως, με την λήξη του δεύτερου τελικού που βρήκε τους πολεμιστές νικητές όλα δείχνουν αλλιώς . Οι Warriors φαίνονται απλά πολύ καλοί, ακόμα και για την αρμάδα του LeBron James, ο οποίος παρότι βρίσκεται σε εκπληκτική κατάσταση δεν μπορεί να προβάλει προς το παρόν αντίσταση. Το ερώτημα λοιπόν που γεννάται με τα μέχρι στιγμής δεδομένα είναι το εξής . Έχουν οι Warriors αδυναμίες ; Μπορεί κάποιος να τους νικήσει σε μία σειρά παιχνιδιών ; Αποτελούν τη πληρέστερη και καλύτερη ομάδα που έχουμε παρακολουθήσει μέχρι σήμερα ;

Ο Στιβ Κερ ειπε πως ήταν θέμα ταλέντου και δεν έχει άδικο. Οι Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς ξεχειλίζουν από αυτό και έχουν παράλληλα την ευτυχία οι δυο σουπερσταρ τους να βρίσκονται σε δαιμονισμένη φόρμα. Ειναι και οι δύο απολαυστικοί και για να γυρίσει την σειρά το Κλιβελαντ θα πρέπει να αντιπαρατάξει κάτι αντίστοιχο από τα δικά του βαριά χαρτιά. Ο Τζέιμς μόνος του δεν φτάνει, όσο και αν παράγει ημίχρονα όπως το πρώτο χθεσινό.

Ο Ηλίας και ο Λεό είχαν μια συζήτηση για τους τελικούς του ΝΒΑ στο τουίτερ. Μπήκε και τρίτος και το αποτέλεσμα το βλεπετε παρακάτω.  Τρεις συντάκτες του BG (Ilias Iliadis, Leon T., Giorgos P. ) κουβεντάζιουμε για το τι μπορεί να ακολουθήσει τα ξημερώματα το blowout του πρώτου αγώνα, και με ποιο τρόπο μπορούν να επανέλθουν οι Καβς. Εν αρχή, είναι ο ρυθμός, και τα πάντα ξεκίνησαν από ένα τουή του διάσημου Καναδού gambler Charalambos Voulgaris, που υποστήριξε οτι οι Cavs πρέπει να πάνει σε "caveman ball".

Ο πρώτος εκ των τελικών του ΝΒΑ ήταν ένα εμφατικό blowout, καθώς οι Warriors δεν άφησαν τίποτα όρθιο στο πέρασμα τους, ειδικά από την τρίτη περίοδο και έπειτα. Για όποιον βέβαια διαβάζει τα σημάδια (τα πουλιά πετούν χαμηλά, θα έχουμε χειμώνα με κωλόκρυο κλπ κλπ) , το πράγμα φαινόταν από νωρίς, πολύ νωρίς. Οι Dubs είχαν αποφασίσει ότι θα κρατηθούν γενικά κοντά στους σουτέρ και θα κόψουν το playmaking του Τζέιμς, δίνοντας του ευκαιρίες να πάει ως το καλάθι, αλλά κόβοντας όλα τα υπόλοιπα. Έστελναν κάποιες βοήθειες, αλλά όχι σε εκείνον, στους άλλους, οι οποίοι δεν πασάρουν τόσο καλά. Ετσι λοιπόν, βλέποντας το παρακάτω, ψυλλιάζεται κανείς ότι εδώ κάτι συμβαίνει, και δεν είναι καλό για τους Καβς.

Σιγά σιγά η μπασκετική χρονιά πλησιάζει στο τέλος της. Η Ευρωλίγκα τελείωσε, ξεκίνησαν οι τελικοί του Ελληνικού πρωταθλήματος και σε λίγες ώρες ξεκινάνε οι τελικοί του ΝΒΑ. Το ζευγάρι; Το αναμενόμενο από την αρχή της χρονιάς. Οι Καβαλίερς του βασιλιά Τζέιμς εναντίον του άσωτου Ντουράντ και των Ουόριορς. Μετά από μια διαδικαστική παρουσία των δύο φιναλίστ στα play offs, τα οποία θύμισαν τα αντίστοιχα του Ελληνικού πρωταθλήματος, οπου γνωρίζουμε το ζευγάρι του τελικού από την αρχή της σεζόν, κοντοζυγώνει η ώρα που θα μάθουμε εάν θα έχουμε νέο βασιλιά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Μέσα από το κείμενο θα  παρουσιάσουμε τρεις λόγους, για τους οποίους  θα θέλαμε να πάρει τον τίτλο κάθε ομάδα. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν, με τους πρωταθλητές (στατιστικά του κειμένου από το επίσημο σάιτ του ΝΒΑ).

Η αλήθεια είναι ότι η φετινή σειρά τελικών με είχε ξενερώσει απόλυτα μέχρι και το έκτο παιχνίδι. Μπάσκετ κουτουρού από τους Γουόριορς, με απίστευτες εμμονές αν το παιχνίδι στράβωνε και από την άλλη μπάσκετ ατομισμού με ελάχιστες συνεργασίες για τους Καβς. Ευτυχώς ήρθε το έβδομο παιχνίδι που μας αποζημίωσε για τα ξενύχτια και τους μαύρους κύκλους των τελευταίων μηνών.