Τα πρώτα βήματα στον ΠΑΟΚ και το "άλμα" στην Μάλαγα

Ο Κώστας Βασιλειάδης παίζει μπάσκετ από πολύ μικρός. Παιδάκι 16 χρονών ήταν, όταν έκανε το ντεμπούτο του με τον ΠΑΟΚ στην Α1, πίσω στη σεζόν 2000-01. Στο παλατάκι βρέθηκε συμπαίκτης στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και μέχρι τα μέσα της με ένα σωρό αθλητές. Φυσικά, με τα έτερα μεγάλα projects του ΠΑΟΚ, Βασιλόπουλο και Μαυροκεφαλίδη, αλλά και πιο... φτασμένους παίκτες, όπως ο Σιγάλας, ο Λιαδέλης, ο Κορωνιός, ο Κόμματος, ο Λιμνιάτης, ο Μπαλογιάννης, ο Κολντεμπέλα, ο Μιλοσάβλιεβιτς, ο Μουλαομέροβιτς και αρκετοί ακόμη. Εκείνα τα πρώιμα χρόνια, του έμεινε και το παρατσούκλι "το γεράκι", μια έμπνευση του Νέστορα Κόμματου.

Δεν αποδείχθηκε πως ήταν απ' τις περιπτώσεις νεαρών που οι ομάδες δίνουν σκόρπιες ευκαιρίες, αλλά αργά ή γρήγορα τους εγκαταλείπουν. Ο "Βάσκος"... μονιμοποιήθηκε στον δικέφαλο του βορρά, βελτιώθηκε κι έπαιξε για έξι σεζόν, τις τέσσερις εξ' αυτών βασικότατος, με σταθερό χρόνο συμμετοχής άνω των 30 λεπτών. Μέσω των "ασπρόμαυρων" κατάφερε να περάσει για πρώτη φορά στην καριέρα του την πόρτα της ACB, αλλά και της Ευρωλίγκα, το 2006, στα 22 του χρόνια. Ένας 22χρονος με παραπάνω χιλιόμετρα από άλλους συνομηλίκους του - ακόμη και μεγαλύτερους του, αφού ήδη μετρούσε 148 εμφανίσεις στην Α1 και συμμετοχές σε Euroleague, ULEB Cup.

Η Ουνικάχα δεν ήταν καθόλου μικρή υπόθεση εκείνη την εποχή. Όταν πήγε εκεί ο Κιλκισαίος φόργουορντ, Μάιο του 2006, η νέα του ομάδα ήταν κυπελλούχος την περασμένη σεζόν κι ετοιμαζόταν να ριχτεί στην μάχη των εγχώριων playoff. Ο νεαρός Βασιλειάδης την ενίσχυσε στη συγκεκριμένη διαδικασία, ως μια έξτρα λύση. Ο πρώτος του μήνας στην Ισπανία ήταν ονειρικός, αφού η Μάλαγα (των Μάρκους Μπράουν, Σαντιάγκο, Γκαρμπαχόσα, Πέπε Σάντσεθ, Ρισασέ κι άλλων αστέρων) κατέκτησε το πρωτάθλημα με επιβλητικό sweep στους τελικούς κόντρα στην Τάου (των Σκόλα, Ντρόμπνιακ, Πριχιόνι, Σπλίτερ, Χάνσεν, μεταξύ άλλων), ένας τίτλος που ήταν ο πρώτος και παραμένει μέχρι και σήμερα ο μοναδικός της ιστορίας της. Συνέδεσε το όνομα του με αυτή την ανεπανάληπτη επιτυχία του κλαμπ κι ήταν αναμενόμενο πως θα έμενε στην ομάδα και του χρόνου, ως ένας παίκτης ανερχόμενος, που θα προσέφερε σε βάθος χρόνου.

Ο Βασιλειάδης έφτασε στο Final Four της Αθήνας με τους Ανδαλουσιάνους, έχοντας καθ' όλη την διάρκεια της περιόδου ενεργό ρόλο στο ροτέισον του Σέρτζιο Σκαριόλο. Ήταν ο σουτέρ της ομάδας, εκείνος που θα πατούσε παρκέ για 14-15 λεπτά και θα έπαιρνε μερικά σουτ για να δώσει πνοή στην επίθεση. Αγαπήθηκε από το κοινό της ομάδας κι από την πρώτη του κιόλας χρονιά στην Ισπανία, είχε αρχίσει να... φτιάχνει όνομα στη χώρα. Το καλοκαίρι του 2007 επέστρεψε στην Ελλάδα, όμως δεν έμεινε για πολύ μακριά από την "αγαπημένη" του ACB.

Επαναπατρισμός μέχρι να... ξαναφύγει

Το μονοετές κεφάλαιο του Ολυμπιακού έκλεισε γρήγορα, με τον Βασιλειάδη να είναι ένας χρήσιμος παίκτης για τους "ερυθρόλευκους", σε μια εποχή των Πειραιωτών που κάθε χρόνο προχωρούσαν σε ριζικές αλλαγές στο έμψυχο δυναμικό τους. Ο Ολυμπιακός μάζευε τότε Έλληνες με το... τσουβάλι, σε μια απόπειρα να χτίσει τον δικό του κορμό, αλλά o Βασιλειάδης δεν είχε τελικά στο λιμάνι το ίδιο επιτυχημένη πορεία με τους πρώην συμπαίκτες του, Βασιλόπουλο και Μαυροκεφαλίδη. Το 2008 επέστρεψε στον ΠΑΟΚ για να γίνει ξανά αρχηγός, σε μια προσπάθεια να αναγεννηθεί η ομάδα, ωστόσο η συγκεκριμένη θητεία του ήταν σύντομη. Η καριέρα του άρχισε να παίρνει για τα... καλά τα πάνω της από τον Αύγουστο του 2009 κι έπειτα, όταν κι επέστρεψε στην Ισπανία.

Η σεζόν 2009-10 με την Ομπραντόιρο ήταν απ' τις καλύτερες της καριέρας του. Ο Βασιλειάδης ήταν 25 ετών, αλλά είχε ωριμάσει μπασκετικά, έχοντας βρεθεί σε μεγάλους οργανισμούς με πίεση κι απαιτήσεις, που έκαναν πρωταθλητισμό. Είχε περάσει από όλα τα στάδια ως προς τους ρόλους που κατείχε, από ρολίστας μέχρι απόλυτος πρωταγωνιστής. Εν τω μεταξύ, είχε αγωνιστεί και στην Εθνική Ανδρών. Υπήρχαν οι προϋποθέσεις για να πάει καλά σε αυτό το δεύτερο πέρασμα του από την Ιβηρική, ο παίκτης είχε πίσω του σοβαρό background κι ήταν βέβαιο πως μπορούσε να κουβαλήσει ομάδες τέτοιου βεληνεκούς. Με την Ομπραντόιρο είχε 16 πόντους κατά μέσο όρο, 3.8 ριμπάουντ και 2.2 ασίστ σε 25 συμμετοχές με 37% στο τρίποντο. Ήταν απ' τους αποδοτικότερους παίκτες ολόκληρης της λίγκας, με τη σεζόν αυτή ν' αποτελεί το εισιτήριο της εδραίωσης του στην Ισπανία.

Η Μπιλμπάο του Φώτση Κατσικάρη τον απέκτησε το 2010 κι έγινε τρόπον τινά ο... ισπανικός ΠΑΟΚ του Κώστα Βασιλειάδη. Τρεις διαδοχικές σεζόν στη χώρα των Βάσκων, χρόνο με το χρόνο καλύτερος αγωνιστικά, σε μια ομάδα που εκείνα τα χρόνια ήταν σταθερά μέσα στα playoffs, ενώ είχε εμφανιστεί και σε τελικούς πρωταθλήματος. Μάλιστα μέσω της Μπιλμπάο επανεμφανίστηκε και στην EuroLeague, έπειτα από τρεις σεζόν, φτάνοντας μέχρι την post-season της περιόδου 2011-12 όταν κι η μετέπειτα φιναλίστ, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, έβαλε τέλος στην πορεία της.

Μετά από αυτή την τριετία ο σύλλογος άρχισε σταδιακά να παρακμάζει, μέχρι που έπεσε στην δεύτερη κατηγορία το 2018. Επέστρεψε, αλλά φαίνεται πως έχει αφήσει πίσω τις καλές της μέρες. Ο Βασιλειάδης, μαζί με τον Κατσικάρη, αλλά και τον Νίκο Ζήση τη σεζόν 2012-13, αποτέλεσαν σημαντικό κομμάτι των glory days της ομάδας. Ο διεθνής φόργουορντ πραγματοποίησε κοντά 150 εμφανίσεις με τους "hombres de negro", όντας ένας από τους ξένους με την μεγαλύτερη διάρκεια που πέρασαν από την ομάδα, από το 2000 μέχρι σήμερα. Η τελευταία του εξαιρετική χρονιά εκεί (14 πόντοι, 37% τρίποντο, 3.2 ριμπάουντ, 1.8 ασίστ) τον οδήγησε ξανά στα μονοπάτια της Ευρωλίγκα.

Εφές, Πέλικανς και... επιστροφή στην Μάλαγα!

Ο Βασιλειάδης εξαργύρωσε την άκρως παραγωγική σεζόν του με ένα καλό συμβόλαιο στην Εφές, επί τεχνικής ηγεσίας Οκτάι Μαχμούτι και λίγο καιρό αργότερα, Βαγγέλη Αγγέλου, στην μεταβατική κατάσταση της ομάδας μέχρι να αναλάβει ο Ντούσαν Ίβκοβιτς το καλοκαίρι του 2014. Ο έμπειρος φόργουορντ δεν τα πήγε άσχημα, αλλά συμπεριλήφθηκε στο κύμα των αποχωρήσεων και κλήθηκε να αναζητήσει τον επόμενο σταθμό του. Αυτός θα ήταν οι Πέλικανς, αν δεν αποφάσιζε τελευταία στιγμή η ομάδα της Νέας Ορλεάνης να αποκτήσει ψηλό αντί για σουτέρ. Ο Βασιλειάδης είχε λάβει προσφορά, την είχε αποδεχθεί κι έψαχνε σπίτι. Την ύστατη ώρα όμως το deal χάλασε, αφού οι Πέλικανς αναγκάστηκαν να αλλάξουν τον σχεδιασμό τους, λόγω κενού που προέκυψε στην frontline.

Το "όνειρο" του ΝΒΑ δεν έλαβε σάρκα και οστά για τον 30χρονο τότε εκτελεστή, ωστόσο ο Βασιλειάδης δεν... κακόπεσε. Παρέμεινε στην Ευρωλίγκα, επιστρέφοντας στην Ουνικάχα, επτά χρόνια μετά την προηγούμενη "πρωταθληματική" θητεία του. Σε μια άλλη εποχή για την Μάλαγα, με τον Χοάν Πλάθα στο τιμόνι, ο Βασιλειάδης δεν ήταν πια ένας ελπιδοφόρος παίκτης, αλλά μια έμπειρη μονάδα, με 4 γεμάτες σεζόν στην Ευρωλίγκα, 5 στην ACB και παρουσίες σε Ευρωμπάσκετ (2011) και Παγκόσμιο Κύπελλο (2014). H συγκεκριμένη σεζόν βέβαια δεν ήταν η καλύτερη του Βασιλειάδη, ειδικά στο δυνατό του όπλο, το μακρινό σουτ, αφού δεν κατάφερε να βρει το... καυτό του χέρι, "κολλώντας" στο 30%, δηλαδή 8-9 ποσοστιαίες μονάδες κάτω από το συνηθισμένο του. Άφησε πάντως στο κοινό της ομάδας αυτή την έντονη στιγμή, χαρίζοντας νίκη στην Ευρωλίγκα κόντρα στην Άλμπα με μπάζερ μπίτερ τρίποντο:

Παρότι είχε υπογράψει διετές με την Ουνικάχα, δεν το εξάντλησε εν τέλει. Η επόμενη του κίνηση, ήταν ίσως η μεγαλύτερη έκπληξη της διαδρομής του. Μια μεταγραφή που ξάφνιασε το ελληνικό κοινό, τον Αύγουστο του 2015...

ΠΑΟΚ reloaded και ξαφνικά... ΑΕΚ!

Παρά το γεγονός πως ο Βασιλειάδης ήταν παίκτης Ευρωλίγκα και μάλιστα με υψηλές αποδοχές, επέστρεψε για την τρίτη του θητεία στον ΠΑΟΚ ενόψει της σεζόν 2015-16. Θα ήταν ο ηγέτης του συνόλου του Σούλη Μαρκόπουλου, σε ένα γκρουπ παικτών όπου ξεχώριζε ποιοτικά. Λίγο καιρό αργότερα, έφτασε στην Θεσσαλονίκη κι ο αποδεσμευμένος από τον Ερυθρό Αστέρα και προσωπικός φίλος του, Σοφοκλής Σχορτσανίτης, με τον δικέφαλο του βορρά να έχει στις τάξεις του, παρά το μικρό του μπάτζετ, δύο "ευρωλιγκάτους" παίκτες, σε... τιμή ευκαιρίας! Ο Βασιλειάδης έδειξε πως παραμένει σε αρκετά καλή κατάσταση σωματικά κι αγωνιστικά, έκανε αξιόλογες εμφανίσεις σε πρωτάθλημα και Eurocup και πρωταγωνίστησε σε σπουδαίες νίκες της ομάδας απέναντι σε Μπεσίκτας, Λιμόζ, Λιέτουβος και ΑΕΚ (ανατροπή του ΠΑΟΚ από το -24 στο παλατάκι).

Ωστόσο ο πρόωρος αποκλεισμός των "ασπρόμαυρων" από τα προημιτελικά των playoffs τον έστειλαν... που αλλού; Στην Ισπανία! Πήγε να κλείσει τη σεζόν στην Ομπραντόιρο, ώστε να την βοηθήσει να παραμείνει στην κατηγορία. Ακόμη μια επιστροφή σε παλιά του ομάδα, η οποία έκλεισε με χαμόγελα, αφού η ομάδα πράγματι πέτυχε τον στόχο της.

Λίγες μέρες μετά την λήξη αυτης της σύντομης περιπέτειας, πιο συγκεκριμένα τον Ιούνιο του 2016, ο Βασιλειάδης κατέβηκε για δεύτερη φορά στην καριέρα του στο λεκανοπέδιο, αυτή τη φορά για λογαριασμό της ΑΕΚ του Γιούρε Ζντοβτς. Δεν "κόλλησε" με την ομάδα κι η απόδοση του δεν ήταν όπως όταν φορούσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Είχε κάποιες καλές στιγμές αλλά αυτές ήταν σποραδικές. Προς το τέλος της σεζόν, ο χρόνος συμμετοχής του είχε πέσει και παρά το διετές, όλα έδειχναν πως οι δύο πλευρές δε θα συνέχιζαν μαζί.

Το καλοκαίρι του 2017 το "γεράκι" πήρε τον χρόνο του, παρακολουθώντας διακριτικά την αγορά. Δεν έκλεισε κάπου, όμως τον Οκτώβριο του ίδιου έτους πήγε στα Τρίκαλα, παίζοντας έξι παιχνίδια με την τοπική ομάδα στην Basket League, περισσότερο για να παραμείνει "in shape". Για τα Τρίκαλα ήταν μια μεταγραφική βόμβα, ενώ ο ίδιος παρέμεινε ενεργός μέχρι τελικά να έρθει το... κάλεσμα από την ACB, έπειτα από ενάμιση χρόνο απουσίας.

Τενερίφη calling

Η έναρξη του 2018 βρήκε τον Βασιλειάδη να προπονείται ξανά υπό τις οδηγίες του Κατσικάρη, αυτή τη φορά στις Κανάριες Νήσους. Εκείνη τη σεζόν η Τενερίφη αμυνόταν το στέμα του BCL το οποίο είχε κατακτήσει μερικούς μήνες νωρίτερα, στο σπίτι της. Η προσπάθεια αυτή δε στέφθηκε με επιτυχία αφού η ομάδα αποκλείστηκε στους "16" της διοργάνωσης, κατά πολλούς απρόσμενα, από την μετέπειτα τρίτη στο Final Four της διοργάνωσης, Μούρθια. Ο Έλληνας παίκτης βοήθησε πάντως αρκετά την ομάδα ώστε να μπει στην οκτάδα της ACB, δείχνοντας στην ισπανική λίγκα γενικότερα πως έχει να κάψει ακόμη αρκετό λάδι στο καντήλι του.

Παρά τα 34 του χρόνια, λοιπόν, ο Μόντσο Φερνάντεθ τον πήρε για τρίτη φορά στην Ομπραντόιρο, δείχνοντας του για άλλη μια φορά εμπιστοσύνη! Μάλιστα, παρέμεινε στην Γαλικία για δύο σεζόν. Η πρώτη ήταν εξαιρετική σε ατομικό επίπεδο, με διψήφιο μέσο όρο πόντων (13.9) και το καλύτερο ποσοστό του πίσω από τα 6.75μ. (38.9%) μετά από δύο χρονιές με κάπως εξασθενημένα ποσοστά (32% στην ΑΕΚ, 34.8 με Τρίκαλα και Τενερίφη).

Η δεύτερη δεν ήταν το ίδιο καλή, με τον βετεράνο σκόρερ να υποχωρεί στο ροτέισον. Και πάνω που θα έλεγε κανείς πως το κεφάλαιο Ισπανία κλείνει οριστικά, πριν από τρεις μήνες είχαμε ξαφνική επανεμφάνιση. Ο Βασιλειάδης ξεκίνησε την περσινή ιδιαίτερη σεζόν στο Κατάρ με την Αλ Σαντ, εκεί όπου συνεργάστηκε με τον Βασίλη Μπρατσιάκο. Ήταν η πρώτη του περιπέτεια εκτός Ευρώπης, σε μια λίγκα όπου κυριάρχησε στα 13 παιχνίδια που εμφανίστηκε. Μέτρησε 24 πόντους, 6.3 ριμπάουντ, 5.3 ασίστ και 2.2 κλεψίματα ανά 38 λεπτά συμμετοχής. Σε αρκετές περιπτώσεις έπαιξε σε ολόκληρο τον αγώνα, χωρίς να βγει. Ο 37χρονος swingman ήταν σούπερ σταρ σε μια λίγκα χαμηλού επιπέδου, αλλά όπως και να 'χει, έδειξε fit και τα νούμερα του ήταν... ακραία!

Κεφάλαιο Μούρθια (και μια σκέψη για το φινάλε)

Μόλις τελείωσαν οι υποχρεώσεις του στη Ντόχα, η Μούρθια του άνοιξε ξανά την πόρτα της ACB. Πέμπτη διαφορετική ομάδα στην Ισπανία και ένα δυνατό "all in" εκ μέρους των "universitarios", για να προλάβουν το τρένο των playoffs. Η αποστολή δεν εξετελέσθη, ωστόσο ο Βασιλειάδης κι η νέα του ομάδα είχαν ένα αξιοπρεπέστατο πλασάρισμα στην μεσαία κλίμακα της τελικής βαθμολογίας, σε απόσταση δύο ροζ φύλλων από την οκτάδα και αρκετά μακριά από τις επικίνδυνες θέσεις. Ο πολύπειρος φόργουορντ πρόλαβε να αγωνιστεί σε 8 παιχνίδια, τα οποία αρκούσαν για να του εξασφαλίσουν την παραμονή στην ομάδα! Λίγες μέρες πριν, η Μούρθια του Σίτο Αλόνσο ανακοίνωσε επίσημα την ανανέωση του συμβολαίου του Βασιλειάδη, εξασφαλίζοντας του ακόμη μια σεζόν στην κορυφαία ευρωπαϊκή λίγκα.

Μ' αυτά και μ' αυτά, ο Βασιλειάδης, σε ένα ταξίδι που ξεκίνησε πριν από 16 χρόνια, γράφει αισίως στο κοντέρ του 278 εμφανίσεις στην ACB με από 5,635 αγωνιστικά λεπτά στα ισπανικά παρκέ, περισσότερα από 500 εύστοχα τρίποντα και 2,875 πόντους (10.3 μέσο όρο) στο ενεργητικό του σε 9 "γεμάτες" σεζόν συν 2 ακόμη "μισές". Η λογική υπαγορεύει πως εφόσον έχει την υγεία του, του χρόνου θα ξεπεράσει το φράγμα των 300 συμμετοχών. Το επίτευγμα θα είναι πολύ σπουδαίο, καθώς ας μη ξεχνάμε πως δεν πρόκειται για γηγενή παίκτη.

Το εύλογο ερώτημα πολλών φίλων του μπάσκετ είναι αν σε τέτοιες περιπτώσεις παικτών, που ναι μεν είναι επαγγελματίες, αλλά περνάνε τα περισσότερα χρόνια της καριέρας τους μακριά από τη χώρα τους και κατ' επέκταση τουλάχιστον μια δεκαετία της ζωής τους, οι αθλητές νιώθουν πως τους λείπει η πατρίδα. Ο Βασιλειάδης σε μια παλαιότερη συνέντευξη του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: "Γενικά, η πατρίδα, το να παίζω στο ελληνικό πρωτάθλημα, εννοείται το να παίζω στην ομάδα μου, το να είμαι κοντά στην οικογένειά μου, μου λείπει. Δε μου λείπει το ανοργάνωτο ελληνικό πρωτάθλημα, έχοντας ειδικά στο μυαλό μου την τελευταία τριετία στην Ισπανία, όπου όλα είναι τόσο καλά οργανωμένα, με συνέπεια να τα ζηλεύεις! Θα έπρεπε και λόγω της κατάστασης με τον κορονοϊό, σαν πρωτάθλημα, να το πάρουμε από το… μηδέν, να το αρχίσουμε αλλιώς! Να οργανωθεί σωστά η λίγκα, να φτιαχτούν ομάδες με περισσότερους Έλληνες και λιγότερους ξένους παίκτες, για να ισοσκελιστούν τα έσοδα με τα έξοδα. Να δίνονται ευκαιρίες στους νέους Έλληνες καλαθοσφαιριστές και να μη χρειάζεται οι ομάδες να αλλάζουν κάθε 2-3 μήνες ξένους ή να τους αλλάζουν όλους για την επόμενη σεζόν. Ελπίζω να μπουν όλα αυτά σε σκέψη και εφαρμογή, ώστε η λίγκα μας, η οποία ήταν παλιά στις 2-3 καλύτερες της Ευρώπης και δεν είναι πλέον, να βρεθεί ξανά σε υψηλό επίπεδο".

Άρα λοιπόν, όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, το "γεράκι" έβλεπε κι αναγνώριζε όλα αυτά τα χρόνια της πορείας του τις ανορθογραφίες στο εγχώριο μπάσκετ και έδειξε την προτίμηση του σε μια χώρα όπου το προϊόν συνολικά, οι ομάδες, οι προπονητές, οι αθλητές, έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία. Ένας παίκτης που έχει ζήσει την ACB εδώ και 16 χρόνια, σίγουρα μπορεί να έχει εμπεριστατωμένη άποψη πάνω στις βελτιώσεις που χρειάζεται το ελληνικό σύστημα.

Εν κατακλείδι, η προσωπική μου άποψη είναι πως ο Βασιλειάδης θα κλείσει την καριέρα του, αργά ή γρήγορα, όταν εκείνος το θελήσει, στην Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ, την ομάδα που είναι δεμένος συναισθηματικά και δεν το έχει κρύψει. Αγοράζει κάθε χρόνο διαρκείας στην ΚΑΕ, αγαπάει την ομάδα του, ενώ κι ο μεγάλος του γιος που είναι 8 ετών παίζει πλέον στις ακαδημίες του συλλόγου. Είναι μια προσωπικότητα με πολλές παραστάσεις που σίγουρα δεν πρέπει να πάει ανεκμετάλλευτη τόσο από την αγαπημένη του ομάδα, όσο κι από το ελληνικό μπάσκετ γενικότερα, όταν κρεμάσει τα παπούτσια του.

Παρότι είναι αθλητής που ακόμη και σήμερα νιώθει έντονα το παιχνίδι, βγάζει τρομερό πάθος στο γήπεδο κι οι αντιδράσεις του κάποιες φορές είναι δυναμικές, έχει τον σεβασμό του κόσμου όλων των ομάδων κι ίσως σε αυτό βοήθησε ότι το στίγμα της εν Ελλάδι καριέρας του δεν είναι τόσο νωπό, εν έτει 2021. Όπως και να 'χει, ο Βασιλειάδης μπορεί μελλοντικά να μετουσιώσει όλη αυτή την διαδρομή σε πολύτιμες γνώσεις, για τις επόμενες γενιές.