Με τους Lakers να αποκρούουν το μεταφυσικό άστρο των Denver Nuggets, εκμεταλλευόμενοι τις πρώτες ιστορικές παραστάσεις του Anthony Davis στο μεγάλο πάλκο και δρέποντας τους καρπούς της διαχείρισης του χρόνου του LeBron James από τη μια πλευρά, και τους Miami Heat να δένουν κόμπο άλλον έναν αντίπαλο με διαφορετικά χαρακτηριστικά, χωρίς να χάνουν στιγμή την αυτοπεποίθησή τους, φτάσαμε στους Τελικούς του NBA για το 2020. Καλώς, κακώς, απρόσμενα, όπως το βλέπει ο καθένας/μία, το διεστραμμένο πείραμα της «Φούσκας» πέτυχε, κρίνοντάς το τουλάχιστον από την επιχειρηματική πλευρά και αυτή του θεάματος. Πέτυχε, όπως λέμε, ολοκληρώθηκε. Χωρίς να ξεχνάμε τις αντιφάσεις που συνεχίζουν αμείωτες να συγκλονίζουν τον κόσμο, κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα για να μιλήσουμε για το επιστέγασμα των -ίσως- πιο διασκεδαστικών playoffs των τελευταίων ετών, επιλέγοντας για μερικές ώρες να σταθούμε σε αυτά που το NBA έχει να μας προσφέρει, και όχι όσα βρίσκουν καταφύγιο πίσω από την απαστράπτουσα κουρτίνα του θεάματος. Πάμε λοιπόν να δούμε την κόντρα δύο franchises που δεν έχουν μεγάλη ιστορία αντιπαλότητας, αλλά που τα μέλη τους έχουν ακόμα ανοιχτούς λογαριασμούς. 

Παρότι η πλέον γνωστή “Battle of Los Angeles” είναι η τελευταία ομώνυμη δισκογραφική δουλειά των Rage Against The Machine, διαβάζοντας πρόσφατα ένα άρθρο του Ringer αναφορικά με την επέτειο των 20 χρόνων από την αρχική κυκλοφορία αυτής της δισκάρας, ενημερώθηκα πως δεν είναι η μόνη. Η πρώτη «μάχη του Los Angeles» χρονολογείται αρκετά μακριά, το 1846, στα ξεκινήματα του Αμερικανομεξικάνικου πολέμου, όταν οι Μεξικάνοι κάτοικοι της περιοχής εξεγέρθηκαν ενάντια στους Αμερικάνους - τι αντίφαση ε; Να λέγονται «Αμερικάνοι» οι απόγονοι όσων ήρθαν από άλλη ηπειρο και όχι οι γηγενείς Αμερικάνοι κάτοικοι. Ο τίτλος χρησιμοποιείται επίσης, για να περιγραφεί ο συναγερμός που ενεργοποιήθηκε και μόνο στην υποψία, πως ένα ιαπωνικό υποβρύχιο είχε φτάσει στις ακτές της πόλης το 1942, χωρίς εν τέλει αυτό να είναι αληθές, ή να προκληθεί κάποια σύγκρουση.

Στην τρομακτική εμφάνιση του χριστουγεννιάτικου παιχνιδιού με τους Golden State Warriors, οι Los Angeles Lakers έδειξαν ότι μπορούν με η χωρίς την παρουσία του Lebron να παίξουν μπάσκετ αντίστοιχο του βάρους της φανέλας τους. Έδωσαν 27 ασίστ, σούταραν με 55% στα δίποντα και 40% στα τρίποντα κι υποχρέωσαν τους Curry, Thompson και Durant να αστοχήσουν 23 φορές σε 37 προσπάθειες. Η τελική νίκη με 127-101 την στιγμή που ο αδιαμφισβήτητος καλύτερος παίκτης στον κόσμο τραυματιζόταν, θεωρήθηκε ευνοϊκός οιωνός και με το πρόγραμμα που ακολουθούσε να είναι φαινομενικά βατό, όλα έδειχναν πως οι Lakers είχαν γίνει μια άκρως αναγνωρίσιμη απειλή στην ανταγωνιστική Δυτική Περιφέρεια.

Στο έργο του Ευγένιου Ιονέσκο «Ο Βασιλιάς πεθαίνει, κεντρικός ήρωας είναι ο Βασιλιάς Μπερανζέ, ο οποίος έχει την ικανότητα να επιβάλλεται στη φύση και – όπως κάθε μονάρχης - να κάνει τους άλλους να υπακούουν στη θέλησή του. Μόλις μαθαίνει ότι θα πεθάνει, χάνει τις φυσικές δυνατότητές του και μαζί τη δύναμη να ελέγχει το περιβάλλον του. Το Βασίλειο γύρω του αρχίζει να καταρρέει, οι χαρακτήρες εξαφανίζονται ένας προς έναν και ο βασιλιάς μένει μόνος στο σκοτάδι.

Σήμερα η NIKE βρίσκεται στο επίκεντρο - αν δεν είναι η ίδια αυτό - των αθλητικών media ανά τον κόσμο, μετά την απόφαση της να αναδείξει τον Κόλιν Κάπερνικ ως ένα από τα κεντρικά πρόσωπα της επετείου των 30 χρόνων της καμπάνιας "Just Do It". Την φωτογραφία θα την έχετε ήδη δει όλοι και όλες, όπως άλλωστε θα σας είναι γνωστή και η ιστορία του αθλητή, ο οποίος πρωτοστάτησε στις διαμαρτυρίες εντός γηπέδου ενάντια στην αστυνομική βία και τον ρατσισμό, γονατίζοντας κατά την διάρκεια ανάκρουσης του εθνικού ύμνου των ΗΠΑ σε αγώνα του αμερικάνικου φούτμπολ (NFL) τον Αύγουστο του 2016. Ο Κάπερνικ είναι εδώ και πολύ καιρό εκτός συμβολαίων (άνεργος δηλαδή) , έχοντας κατηγορήσει το NFL για σκόπιμη περιθωριοποίηση του, η οποία μάλιστα φαινομενικά έρχεται σε απόλυτη συμφωνία με την θέση του προέδρου Τραμπ επάνω στο ζήτημα¹ . Την προηγούμενη μόλις εβδομάδα μάλιστα, ο Κάπερνικ κέρδισε μια σημαντική δικαστική υπόθεση εναντίον της λίγκας, όταν μία διαιτησία αποφάνθηκε κατά του αιτήματος της τελευταίας να μην γίνουν δεκτοί οι ισχυρισμοί του παίκτη περί συνωμοσίας εναντίον του.

Καλημέρα, καλησπέρα αγαπητοί φανζ. Με τη ζέστη να μας έχει «χτυπήσει» για τα καλά την πόρτα, με κάποιες σποραδικές παύσεις καλοκαιρινών καταιγίδων και αφότου ρίξαμε τις πρώτες μας βουτιές στη θάλασσα, ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε με το ‘’decision part three’’ και την απόφασή του Τζέιμς να μεταβεί στην «Πόλη των αγγέλων». Οκτώ χρόνια μετά την πρώτη αποχώρηση - live show - από τη γενέτειρα του, αυτή τη φορά έχοντας εκπληρώσει την προφητεία, «πήρε τα ταλέντα του» και έκανε ένα βήμα που αρκετοί δεν πίστευαν ότι θα γινόταν: Να φύγει από την ανατολική περιφέρεια και να μεταβεί στη δυτική. Θα προσπαθήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε αυτή την μετακίνηση και πώς διαμορφώνεται η κατάσταση στον οργανισμό των Λέικερς, καθώς και στο κυνήγι της περίφημης υστεροφημίας του Λεμπρόν, λίγο πριν αναχωρήσουμε για τις καλοκαιρινές μας διακοπές.

Τον τελευταίο καιρό δεν μπορώ να βλέπω αρκετό μπάσκετ όσο παλιότερα, αλλά πλέον ακούω περισσότερα podcast, ενώ παράλληλα κάνω άλλες δουλειές. Σε ένα από αυτά την προηγούμενη εβδομάδα, ο δημοσιογράφος Bill Simmons έλεγε στον Zach Lowe ότι η φετινή χρονιά θα περάσει στην ιστορία ως η χρονιά που η διοίκηση των Cavaliers χαράμισε μία από τις καλύτερες σεζόν του Lebron James, αφού δεν κατόρθωσε να τον πλαισιώσει με το κατάλληλο ταλέντο, ώστε να διεκδικήσει τον τίτλο απέναντι σε ένα από τα θηρία της Δύσης.

Είμαστε ήδη στην τελική ευθεία για τη φετινή regular season, που αναμένεται να οδηγήσει στα πιο ανταγωνιστικά play off που έχουμε δει στην Ανατολή τα τελευταία χρόνια, ένα μεγάλο ερώτημα που απασχολεί τον μπασκετικό κόσμο του ΝΒΑ είναι το πού θα βρει η επόμενη σεζόν τον LeBron James να αγωνίζεται. Τα σενάρια πολλά, καθώς δεν είναι λίγες οι ομάδες που θεωρούν πως με την προσθήκη ενός παίκτη τέτοιου βεληνεκούς θα μπορούν απευθείας να θεωρηθούν διεκδικητές του τίτλου.

Το nutmeg ελληνικά το λες "περνάω την μπάλα ανάμεσα από τα πόδια κάποιου". Δεν διευκρινίζει αν αλλάζει κάτι, εφόσον περάσεις την μπάλα κάτω από τα πόδια αντιπάλου ή συμπαίκτη, αλλά εν πάση περιπτώσει αυτό είναι γεγονός ήσσονος σημασίας, μπροστά σε ό,τι κατάφερε ο LeBron James, στο παιχνίδι των Cavs με τους Sixers, τα ξημερώματα. Αν δεν το είδες, δες το.

Αν μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την τελευταία ημέρα των ανταλλαγών στο ΝΒΑ, θα δανειζόμασταν τη γνωστή φράση του Σπύρου Παπαδόπουλου από την τηλεοπτική σειρά οι Απαράδεκτοι της δεκαετίας του ’90 ,«τι έγινε ρε παιδιά;». Πραγματικά και τι δεν έγινε την Πέμπτη. Ο general manager της ομάδας του Οχάιο Λεμπρόν Τζέιμς Κόμπυ Αλτμαν βάλθηκε να μας κάνει να μην αποχωριζόμαστε το κινητό από το χέρι και τα μάτια μας να μένουν προσκολλημένα στο τουίτερ και στο λογαριασμό του πασίγνωστου δημοσιογράφου του ΕSPN, Άντριαν Βονιαρόφκσι.

(Φωτό από fanragsports.com)