Σήμερα η NIKE βρίσκεται στο επίκεντρο - αν δεν είναι η ίδια αυτό - των αθλητικών media ανά τον κόσμο, μετά την απόφαση της να αναδείξει τον Κόλιν Κάπερνικ ως ένα από τα κεντρικά πρόσωπα της επετείου των 30 χρόνων της καμπάνιας "Just Do It". Την φωτογραφία θα την έχετε ήδη δει όλοι και όλες, όπως άλλωστε θα σας είναι γνωστή και η ιστορία του αθλητή, ο οποίος πρωτοστάτησε στις διαμαρτυρίες εντός γηπέδου ενάντια στην αστυνομική βία και τον ρατσισμό, γονατίζοντας κατά την διάρκεια ανάκρουσης του εθνικού ύμνου των ΗΠΑ σε αγώνα του αμερικάνικου φούτμπολ (NFL) τον Αύγουστο του 2016. Ο Κάπερνικ είναι εδώ και πολύ καιρό εκτός συμβολαίων (άνεργος δηλαδή) , έχοντας κατηγορήσει το NFL για σκόπιμη περιθωριοποίηση του, η οποία μάλιστα φαινομενικά έρχεται σε απόλυτη συμφωνία με την θέση του προέδρου Τραμπ επάνω στο ζήτημα¹ . Την προηγούμενη μόλις εβδομάδα μάλιστα, ο Κάπερνικ κέρδισε μια σημαντική δικαστική υπόθεση εναντίον της λίγκας, όταν μία διαιτησία αποφάνθηκε κατά του αιτήματος της τελευταίας να μην γίνουν δεκτοί οι ισχυρισμοί του παίκτη περί συνωμοσίας εναντίον του.

Καλημέρα, καλησπέρα αγαπητοί φανζ. Με τη ζέστη να μας έχει «χτυπήσει» για τα καλά την πόρτα, με κάποιες σποραδικές παύσεις καλοκαιρινών καταιγίδων και αφότου ρίξαμε τις πρώτες μας βουτιές στη θάλασσα, ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε με το ‘’decision part three’’ και την απόφασή του Τζέιμς να μεταβεί στην «Πόλη των αγγέλων». Οκτώ χρόνια μετά την πρώτη αποχώρηση - live show - από τη γενέτειρα του, αυτή τη φορά έχοντας εκπληρώσει την προφητεία, «πήρε τα ταλέντα του» και έκανε ένα βήμα που αρκετοί δεν πίστευαν ότι θα γινόταν: Να φύγει από την ανατολική περιφέρεια και να μεταβεί στη δυτική. Θα προσπαθήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε αυτή την μετακίνηση και πώς διαμορφώνεται η κατάσταση στον οργανισμό των Λέικερς, καθώς και στο κυνήγι της περίφημης υστεροφημίας του Λεμπρόν, λίγο πριν αναχωρήσουμε για τις καλοκαιρινές μας διακοπές.

Τον τελευταίο καιρό δεν μπορώ να βλέπω αρκετό μπάσκετ όσο παλιότερα, αλλά πλέον ακούω περισσότερα podcast, ενώ παράλληλα κάνω άλλες δουλειές. Σε ένα από αυτά την προηγούμενη εβδομάδα, ο δημοσιογράφος Bill Simmons έλεγε στον Zach Lowe ότι η φετινή χρονιά θα περάσει στην ιστορία ως η χρονιά που η διοίκηση των Cavaliers χαράμισε μία από τις καλύτερες σεζόν του Lebron James, αφού δεν κατόρθωσε να τον πλαισιώσει με το κατάλληλο ταλέντο, ώστε να διεκδικήσει τον τίτλο απέναντι σε ένα από τα θηρία της Δύσης.

Είμαστε ήδη στην τελική ευθεία για τη φετινή regular season, που αναμένεται να οδηγήσει στα πιο ανταγωνιστικά play off που έχουμε δει στην Ανατολή τα τελευταία χρόνια, ένα μεγάλο ερώτημα που απασχολεί τον μπασκετικό κόσμο του ΝΒΑ είναι το πού θα βρει η επόμενη σεζόν τον LeBron James να αγωνίζεται. Τα σενάρια πολλά, καθώς δεν είναι λίγες οι ομάδες που θεωρούν πως με την προσθήκη ενός παίκτη τέτοιου βεληνεκούς θα μπορούν απευθείας να θεωρηθούν διεκδικητές του τίτλου.

Το nutmeg ελληνικά το λες "περνάω την μπάλα ανάμεσα από τα πόδια κάποιου". Δεν διευκρινίζει αν αλλάζει κάτι, εφόσον περάσεις την μπάλα κάτω από τα πόδια αντιπάλου ή συμπαίκτη, αλλά εν πάση περιπτώσει αυτό είναι γεγονός ήσσονος σημασίας, μπροστά σε ό,τι κατάφερε ο LeBron James, στο παιχνίδι των Cavs με τους Sixers, τα ξημερώματα. Αν δεν το είδες, δες το.

Αν μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την τελευταία ημέρα των ανταλλαγών στο ΝΒΑ, θα δανειζόμασταν τη γνωστή φράση του Σπύρου Παπαδόπουλου από την τηλεοπτική σειρά οι Απαράδεκτοι της δεκαετίας του ’90 ,«τι έγινε ρε παιδιά;». Πραγματικά και τι δεν έγινε την Πέμπτη. Ο general manager της ομάδας του Οχάιο Λεμπρόν Τζέιμς Κόμπυ Αλτμαν βάλθηκε να μας κάνει να μην αποχωριζόμαστε το κινητό από το χέρι και τα μάτια μας να μένουν προσκολλημένα στο τουίτερ και στο λογαριασμό του πασίγνωστου δημοσιογράφου του ΕSPN, Άντριαν Βονιαρόφκσι.

(Φωτό από fanragsports.com)

Το παρόν κείμενο έχει γραφτεί εντελώς αυθόρμητα, αργά χθες το βράδυ. Με αφορμή κάποια συμβάντα που έλαβαν χώρα πρόσφατα στο ΝΒΑ, μας δίνεται νομίζω η ευκαιρία να κουβεντιάσουμε ορισμένα ζητήματα που σχετίζονται με, αλλά στην πραγματικότητα ξεπερνάνε τα στενά όρια του αθλητισμού. Πριν όμως περάσουμε στο θέμα μας, επιτρέψτε μου να σας διηγηθώ ένα πολύ ωραίο comic που διάβασα την προηγούμενη εβδομάδα.

Το ΝΒΑ αποτελεί αυτή τη στιγμή μία από τις μεγαλύτερες λίγκες στον παγκόσμιο αθλητισμό σε δημοφιλία και έσοδα. Και αυτό δεν συμβαίνει αποκλειστικά και μόνο επειδή το προϊόν που διαθέτει είναι πολύ υψηλής ποιότητας. Το marketing γύρω του είναι σε υψηλότατο επίπεδο και εκείνο διατίθεται και προμοτάρεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και με πρωτοποριακές ιδέες. Αρχικά, το σημαντικότερο είναι η διατήρηση της ακεραιότητας του πρωταθλήματος. Υψηλού επιπέδου διαιτητές, κάμερες που καλύπτουν κάθε φάση (με αποτέλεσμα πολύ συχνές τιμωρίες παικτών για τα “γαλλικά” τους κλπ) και ανάλυση φάση με φάση για τις διαιτητικές αποφάσεις στα τελευταία λεπτά κάθε αγώνα play-off χαρίζουν στον θεατή τη δυνατότητα να απολαμβάνει το θέαμα χωρίς να σκοτίζει το μυαλό του με παρασκήνια κλπ. Άλλο παράδειγμα είναι ο άμεσος τρόπος αντιμετώπισης προβλημάτων όπως το tanking, που αύξανε τις αδιάφορες ομάδες. Η λίγκα λοιπόν, μειώνοντας το ποσοστό πιθανότητας για πρώτο πικ στο τελευταίο της βαθμολογίας κατέστησε ανούσιο το tanking στο βαθμό που γινόταν.

"O Κάρι είναι το πρόσωπο αυτού του franchise και αυτό με βοηθάει γιατί δεν πρέπει να είμαι εγώ. [...] Δεν θέλω να είμαι ο ηγέτης, δεν είμαι ηγέτης. Είμαι κακός στο να λέω 'σταθείτε από πίσω μου και ακολουθήστε με' [...]. Είμαι από εκείνους που λένε: 'Ας το κάνουμε αυτό μαζί. Ας δουλέψουμε μαζί. Δεν με πειράζει να είμαι στην πρώτη γραμμή, αλλά ας μαζευτούμε όλοι εκεί και ας το κάνουμε μαζί".

Μεσα σε λίγες μόνο κουβέντες, ο Κέβιν Ντουράντ συνόψισε υπέροχα την οπτική του γύρω από την ομαδική προσπάθεια , σε πρόσφατη συνέντευξη του στον Ζακ Μπάρον του GQ. Πιθανώς ο δεύτερος καλύτερος παίκτης του κόσμου, ο MVP των περσινών τελικών και παλαιότερος νικητής του αντίστοιχου βραβείου κανονικής περιόδου , ακολουθεί εδώ και χρόνια σταθερά μία δική του πορεία , η οποία στέκεται απέναντι σε καθιερωμένα πρότυπα περί της οργάνωσης ενός συνόλου και ηγεσίας. Και από αυτή την θέση, τους βγάζει εμφατικά την γλώσσα.

Η σεζόν βρίσκεται ήδη στο δεύτερο μήνα της, με την μέχρι στιγμής εικόνα στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ να μοιάζει ‘’περίεργα όμορφη’’, με αρκετές εκπλήξεις, άλλες ευχάριστες και άλλες δυσάρεστες. Από την εκρηκτική αρχή του δικού μας Γιάννη Αντετοκούνμπο που κυμαίνεται σε επίπεδα MVP, την ευχάριστη εικόνα των Σέλτικς χωρίς τον μεγάλο άτυχο της χρονιάς. Γκόρντον Χέιγουορντ, τους Πίστονς του Βαν Γκάντι έως το tanking των Χοκς και Μάβερικς , τη ‘’γήινη’’ εικόνα των πρωταθλητών Γουόριορς σε ορισμένα ματς και την κακή των φιναλίστ του περσινού πρωταθλήματος, Κλίβελαντ Καβαλίερς. Η εικόνα των τελευταίων έχει προκαλέσει ουκ ολίγα αρνητικά σχόλια έως τώρα, τόσο για τον τρόπο παιχνιδιού τους όσο και για το κακοφτιαγμένο ρόστερ ή τον προπονητή, και με αφορμή αυτή δίνεται σε μας η ευκαιρία να σχολιάσουμε τα κακώς κείμενα στην αυλή του Βασιλιά Λεμπρόν. Η αμυντική λειτουργία των Καβς δείχνει να αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα τους, με την επίθεση να παρουσιάζει και εκείνη τα δικά της προβλήματα.