Ο Αμερικανός συμμετείχε κανονικά σε αυτήν, όντας πλέον υγιής από σωματικής απόψης κι έπαιξε σε κάποια φιλικά, στην προσπάθεια του να βρει σταδιακά έναν ρυθμό. Αυτό δεν συνέβη στην pre-season, η περίοδος άρχισε, όμως υπήρχε έντονος προβληματισμός. Ο Οκτώβρης κι ο Νοέμβρης πέρασαν με τον Γιανγκ να βρίσκεται υπό αμφισβήτηση από τους πάντες καθώς εμφανίστηκε μεταμορφωμένος προς το (πολύ) χειρότερο.
Είχε βέβαια τα ελαφρυντικά του, αλλά και πάλι η εικόνα του ήταν σε κάποιες στιγμές απλά μέτρια, σε άλλες δίχως υπερβολή τραγική, πάντως ποτέ δεν κρίθηκε ως ενθαρρυντική. Με όλα ταύτα έφτασε ο Δεκέμβρης, ο μήνας όπου ο "Big Pat" με τις ατομικές του εμφανίσεις κέρδισε ένα εύλογο διάστημα χρόνου προκειμένου να συνεχίσει να δουλεύει και να προοδεύει και ταυτοχρόνως ανέβασε σημαντικά την ψυχολογία του.
Κάποια πολύ καλά παιχνίδια του στην ελληνική λίγκα, όπως με το Ρέθυμνο εντός και τα Τρίκαλα εκτός, είναι σημαντικά όσον αφορά την εύρεση ενός ρυθμού, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αρκούν για το βήμα παραπάνω, την - ας το πούμε - εκτόξευση. Αυτή αναμένεται να έρθει αποκλειστικά και μόνο μέσω της EuroLeague, εκεί όπου ο Γιανγκ θα νιώσει και πάλι σημαντικός, μιας και κάθε εβδομάδα έχει απέναντι του τους καλύτερους και οι νίκες αποτελούν προϊόν μεγαλύτερης πνευματικής και σωματικής καταπόνησης, εν συγκρίσει με την Basket League.
Το χρονικό της ανόδου και η αποτύπωση της
Μέχρι τις 2 Δεκέμβρη και το παιχνίδι στην Πόλη κόντρα στην Νταρουσάφακα, ο Πάτρικ Γιανγκ απλώς εμφανιζόταν στα ευρωπαϊκά παιχνίδια του Ολυμπιακού, έχοντας μια παρουσία που "φώναζε" για αντικατάσταση και άμεση εύρεση ενός πιο αποδοτικού (και ετοιμοπόλεμου για υψηλών απαιτήσεων παιχνίδια) σέντερ. Οι αριθμοί τους στις οκτώ πρώτες φετινές του εμφανίσεις ήταν πράγματι απογοητευτικοί: 1.0 πόντοι κατά μέσο όρο με 25% στα δίποντα (2/8), 50% από την γραμμή των βολών (5/10) και μόλις 1.62 ριμπάουντ στο ενεργητικό του ανά 7.1 λεπτά δράσης. Το... δίκαιο σύστημα αξιολόγησης ανέφερε πως ο Αμερικανός προσφέρει στους ερυθρόλευκους 1.13 μονάδες, δηλαδή σχεδόν τίποτα, ενώ παράλληλα έκανε μόλις μια τάπα κι ένα κλέψιμο σε αυτό το αρχικό χρονικό διάστημα της σεζόν. Πέρα από όλα αυτά, ο Γιανγκ έδειχνε εντελώς εκτός κλίματος, καθώς κάθε τι αρνητικό που του συνέβαινε στο παρκέ - για παράδειγμα ένα επιθετικό φάουλ, μια κακή άμυνα, ένα μπλοκ που δεχόταν ή ακόμη και η αντικατάσταση από τον προπονητή - έριχνε κατακόρυφα την ψυχολογία του με αποτέλεσμα να παίζει δίχως καθαρό μυαλό και με απειροελάχιστη αυτοπεποίθηση. Και το χειρότερο όλων ήταν πως αυτή η κατάσταση δεν τον επηρέαζε μόνο για το υπόλοιπο του εκάστοτε παιχνιδιού και μετά το τελικό μπάζερ το ξεχνούσε κι "όλα καλά, προχωράμε". Πήγαινε σερί και στα επόμενα, επιβεβαιώνοντας πως ο ψυχολογικός παράγοντας είχε κάνει την... δουλειά του, αλλά από την ανάποδη, κρατώντας δηλαδή διαρκώς πίσω τον Γιανγκ.
Η κατάσταση αυτή άρχισε να... στρώνει κάπως από το εντός έδρας παιχνίδι της ομάδας του Σφαιρόπουλου με την Ούνιξ Καζάν στο Ειρήνης και Φιλίας, στις 9 Δεκέμβρη. Τι το σπουδαίο έκανε ο Γιανγκ σε εκείνο το ματς; Βασικά τίποτα, οι συνθήκες όμως τον βοήθησαν. Ο Ολυμπιακός διέλυσε τους Ρώσους παίζοντας εξαιρετικά, εκείνος στο 12λεπτό που χρησιμοποίηθηκε απλώς έβγαλε ενέργεια, δεν έκανε κάποιο λάθος που να του... "χαλάσει" το μυαλό, πέτυχε 5 ξεκούραστους πόντους (μην το γελάτε καθόλου, δεν είχε ξανασυμβεί φέτος) εκ των οποίων ένα φόλοου-κάρφωμα μετά από άστοχο τρίποντο του Αθηναίου, στην τελευταία φάση του αγώνα. Ένα καλάθι που κατάφερε να ξεσηκώσει τον κόσμο στο ΣΕΦ που εκείνη την ώρα... άδειαζε τις εξέδρες, σε ένα κυριολεκτικά τελειωμένο παιχνίδι. Κάπου εδώ μια παρένθεση: να σημειώσουμε πως λίγες ημέρες πιο μετά έγινε και το... περίφημο ντέρμπι στην Πυλαία με τον ΠΑΟΚ, όπου ο 24χρονος είχε καθοριστική συνεισφορά στα τελευταία (και μόνο, διότι κατά την μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα δεν ήταν καλός) λεπτά της συνάντησης με κρίσιμο γκολ-φάουλ και σημαντικές βολές, δίνοντας ουσιαστικά το σπουδαίο ροζ φύλλο στον ελλειπέστατο Ολυμπιακό που έπαιξε εκείνο το βράδυ χωρίς τους τραυματίες Σπανούλη, Πρίντεζη και Χάκετ.
Με σημείο αναφοράς εκείνη την αναμέτρηση - με την Ούνιξ δηλαδή, επανερχόμαστε στο βασικό θέμα - ο Γιανγκ θυμίζει πλέον και πάλι έναν κανονικό, φυσιολογικό παίκτη ρακέτας, ο οποίος μπορεί μεν ακόμη να βγάζει χτυπητές αδυναμίες στο παιχνίδι του, όμως η βελτίωση που παρουσιάζει είναι πια αισθητή κι έχει διάρκεια. Στα πέντε τελευταία παιχνίδια του Ολυμπιακού για την EuroLeague, ο Γιανγκ έχει "ανεβάσει" σε πολύ μεγάλο βαθμό τις επιδόσεις του: 4.8 πόντοι με 50% στα δίποντα (8/16), 80% στις προσωπικές βολές (8/10) και 3.2 ριμπάουντ, όλα αυτά για κάθε 9.6 λεπτά συμμετοχής που περνά στο παρκέ. Ακόμη, προσφέρει συνολικά 4 τάπες και 2 κλεψίματα, έχοντας φτιάξει κάπως την αμυντική του διάθεση, καθώς πλέον μπαίνει πιο δυνατά στις φάσεις, με λιγότερο φόβο και περισσότερο ενθουσιασμό. Βέβαια, για να φτάσει στο επίπεδο που βρισκόταν προ του σοβαρού τραυματισμού του ο δρόμος είναι πολύ μακρύς, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης. Στο ranking συλλέγει 6.6 μονάδες, δίνει "πάτημα" στον κόουτς να τον εμπιστεύεται και να τον χρησιμοποιεί περισσότερο και φαίνεται πως σε γενικές γραμμές προοδεύει. Με αργούς ρυθμούς δε, ωστόσο η πρόοδος δεν παύει να είναι υπαρκτή. Ο ίδιος πάντως με πρόσφατες δηλώσεις του, τόνιζε πως τον Φλεβάρη θα είναι 100% έτοιμος. Θα τον επιβεβαιώσει ο χρόνος; Δεν το ξέρουμε, αλλά φαίνεται πως πλέον βαδίζει σε καλύτερο μονοπάτι προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η τελευταία του εκδοχή
Σε μια μάχη μεγάλης έντασης και υψηλού βαθμού δυσκολίας, σε ένα γεμάτο γήπεδο εν μέσω εορταστικής περιόδου, όπως ήταν εκείνη προ ημερών με την Φενέρμπαχτσε του Ομπράντοβιτς στο ΣΕΦ, ο Γιανγκ έκανε το καλύτερο εφετινό του παιχνίδι, πετυχαίνοντας κάποια καλάθια που δεν μας είχε συνηθίσει - σκόραρε δις με ανάποδο λέι απ - και κάνοντας μάλιστα season-high στα ριμπάουντ (4 αμυντικά, 3 επιθετικά). Στην πλευρά του γηπέδου όπου η ομάδα του επιτίθεται, θα μπορούσε κανείς να πει πως φαίνεται να είναι λίγο πιο... απελευθερωμένος, δίνοντας την αίσθηση πως μπορεί να τελειώσει επιτυχώς μια φάση κοντά στο καλάθι, αλλά αμυντικά ακόμη ψάχνεται χωρίς όμως να είναι το ίδιο αρνητικός με παλαιότερα.
Οφείλει βεβαίως να βελτιώσει τις τοποθετήσεις του πριν την διεκδίκηση ενός ριμπάουντ, καθώς χάνει ορισμένα εύκολα - για τα σωματικά δεδομένα και τον όγκο του - λόγω κακών box out, ενώ παράλληλα το timing των αντιδράσεων του είναι κάποιες φορές εξαιρετικά αργό, με αποτέλεσμα να χάνει φάσεις και ο αντίπαλος να πετυχαίνει πόντους δίχως πολύ κόπο. Το ρεζουμέ είναι πως ο Σφαιρόπουλος έριξε στο παρκέ έναν παίκτη για να τον βοηθήσει - κι όντως ο Γιανγκ το έκανε με πολύ θετικό τρόπο - κι όχι να καλύψει λεπτά σε ένα ήδη πολύ περιορισμένο ροτέισον λόγω απουσιών κι απλά να ξεκουράσει λίγο τον Κεμ Μπιρτς. Όχι, προφανώς δεν είναι ακόμη σε φάση να "φάει" τον Καναδό και να γίνει ο πρώτος σέντερ στο ερυθρόλευκο ροτέισον. Όμως η εμφάνιση του στο συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν μια πρώτης τάξεως επιβεβαίωση ότι βρίσκεται πλέον σε καλύτερο φεγγάρι.
Αντί επιλόγου...
...μερικές επισημάνσεις αναφορικά με το - όχι και τόσο μακρινό - παρελθόν και το παρον κι ορισμένα ερωτήματα που αναπόφευκτα τίθενται επί τάπητος - κουβέντα να γίνεται. Ο Γιανγκ σαφώς δεν είναι πια ο dominant παίκτης που γνωρίσαμε στην Γαλατασαράι κι όλοι έτριβαν τα μάτια τους και αναρωτιόντουσαν τι στο καλό κάνει στην Ευρώπη και δεν βρίσκεται στο ρόστερ κάποιας ομάδας του NBA. Δεν είναι επίσης ο παίκτης που στην περσινή πρεμιέρα - φορώντας τα ερυθρόλευκα, μην ξεχνάμε - έβαλε 16 πόντους με αντίπαλο την Τσεντεβίτα στην Κρήτη, άλλους 18 μέσα στο Μιλάνο με 85% στα δίποντα κι έκανε double-double με πέντε τάπες στο Φαληρο με την Λιμόζ.
Δεν είναι αυτός που έκανε τους φίλους του Ολυμπιακού να λένε στις συζητήσεις τους, από τις κερκίδες του ΣΕΦ, τα all-time classic καφενεία μέχρι και τα social media, μεταξύ σοβαρού κι αστείου πάντα, "πάλι καλά που μας πήρε ο Ντούντα τον Ντάνστον στην Εφές και ήρθε αυτός εδώ πέρα". Δεν είναι ένα σέντερ που - αν το δει κανείς πιο ψυχρά - με την τωρινή του απόδοση θα πει "ναι, αυτός αξίζει σχεδόν 900 χιλιάρικα ετησίως", ούτε καν. Άρα λοιπόν: Μπορεί να γίνει ξανά όλα τα παραπάνω; Κι αν ναι, πότε; Φέτος, ή σε βάθος χρόνου; Σαν παίκτης του Ολυμπιακού ή κάποιου άλλου συλλόγου;
