1. Ποιος είναι ο MVP του πρώτου γύρου;
Βαγγέλης Στελλάκης (@stellevan). Σε περιπτώσεις όπου η Ρεάλ κινδύνευσε και θα μπορούσε να το πληρώσει, ο ώριμος και συνεπής Σέρχιο Γιουλ ήταν εκεί και την ξελάσπωνε. Τρομακτικά ανεβασμένος, σε μια σεζόν όπου δεν έχει πια τον... έτερο διόσκουρο Ροντρίγκεζ στο πλευρό του, όχι απλά δεν πτοείται αλλά το έχει πάρει και προσωπικά, σηκώνοντας πολύ μεγάλο βάρος, φορτωμένος με αρκετές ευθύνες. Πήρε την μπάλα σε στιγμές που αυτή ζύγιζε τόνους και ήξερε πολύ καλά τι να την κάνει. Για τον απόλυτο ηγέτη των Μαδριλένων, ώρες ώρες είναι να απορείς για το τι κάνει ακόμα στην Ευρώπη.
Giorgos P. (@b_ballguru). Επιλέγω χωρίς να έχω δει προηγουμένως τι γράφουν οι άλλοι, αλλά φοβάμαι πως αυτή θα είναι και η πλέον βαρετή ενότητα. Είναι πολύ δύσκολο κάποιος να μην σταθεί στον Μίλος Τεόντοσιτς, ειδικά από την στιγμή που η απουσία του Γιουλ στην Ρεάλ έχει καλυφθεί με τέτοιο τρόπο από τον θαυμάσιο Λούκα Ντόντσιτς. Ο Γιουλ ξεκινούσε μισό βήμα πιο μπροστά από τους ανταγωνιστές του, ελέω φυγής του Σερχι, αλλά τελικά έρχεται πίσω από τον τρομερό Σερβο. O Nτε Κολό έλειψε σε επτά παιχνίδια, εκ των οποίων ο Τεόντοσιτς έπαιξε στα πέντε (στα άλλα δυο ήταν και εκείνος εκτός). Σε αυτά τα πέντε λοιπόν, η ΤΣΣΚΑ είχε ρεκόρ 4-1 και ο ίδιος... 25,4 πόντους, 7,8 ασίστ και 44% στα τρίποντα. Χώρια οι στιγμές μαγείας. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να πούμε, εκτός του ότι ο Νικ Καλάθης έχει 14,2 - 5 - 6,8 - 1,9 (κλ.) και είναι εκείνος ο MVP του πρώτου γύρου της ευρωλίγκα.
Leon T. (@Lonis_T). Ναι ξέρω ότι MVP σημαίνει Most Valuable Player και αυτό σημαίνει ο παίκτης που συνεισφέρει στην ομάδα του περισσότερο από ότι οι υπόλοιποι παίκτες στις ομάδες τους. Αν όμως ένα παίκτης προσφέρει περισσότερο στη διοργάνωση από ότι όλοι οι υπόλοιποι παίκτες, αυτός είναι ο Μίλος Τεόντοσιτς. Είναι μακράν του δευτέρου ο πιο θεαματικός παίκτης και δεν σας το κρύβω, ότι αν και είμαι περισσότερο φαν του NBA, κάθε Πέμπτη και Παρασκευή περιμένω να δω τι άλλο θα σκεφτεί αυτός ο μπαγάσας να κάνει, ώστε να τον θαυμάσουμε. Πάσες κάτω από τα πόδια, πίσω από την πλάτη, χωρίς να βλέπει, τρίποντα, νικητήρια καλάθια και ό,τι άλλο φαντάζεστε, όλα είναι στο μενού! Αν το καλοκαίρι αποφασίσει να μας αφήσει για να κυνηγήσει το όνειρο του ΝΒΑ, τότε σίγουρα η Ευρωλίγκα δεν θα είναι πια η ίδια.
Bill Nessis (@vnessis) Δεν μπορώ να μην το πω, θα το πω. Ο Μίλος Τεόντοσιτς είναι μέχρι στιγμής o MVP της διοργάνωσης. Ο Σέρβος γκαρντ έχει μ.ο. 17,7 πόντους και 7,8 ασίστ με 52% στα δίποντα και 35,9% στα σουτ τριών πόντων. Εχει ξεκινήσει βασικός μόλις για ένα παιχνίδι, κάτι που ο Ιτούδης άρχισε να το εφαρμόζει από πέρυσι, και είναι περιττό να πούμε πόσο ευεργετικό είναι για την ομάδα του στρατού. Ο Σέρβος μοιάζει (και είναι) πολύ πιο απελευθερωμένος, και κάνει την πιο μεστή σεζόν της καριέρας του. Πραγματικά εύχομαι οι φήμες περί συμφωνίας με τους Γιούτα Τζαζ από τη νέα σεζόν να είναι αληθινές. Άλλωστε ο head coach των “Μορμόνων” Κουίν Σνάιντερ έχει πει πως “ο Τεόντοσιτς είναι ο καλύτερος pick-n-roll γκαρντ στον κόσμο”.
2. Ποιανού παίκτη η παρουσία είναι η πιο υποτιμημένη, ενώ στην πραγματικότητα προσφέρει πολλά περισσότερα;
Bαγγέλης Στελλάκης. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ο Κουρμπάνοφ εξακολουθεί να δίνει συστηματικά παρά πολύ σημαντικά πράγματα στο παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, αλλά δεν ασχολείται και κανείς επειδή τα... όσκαρ αναμενόμενα πάνε στους φαντεζί Ντε Κολό και Τεόντοσιτς. Παραμένει πολυδιάστατος, με καλή αμυντική παρουσία και σταθερές λύσεις στην επίθεση. Κλασσικός παίκτης προπονητή, ο οποίος ανταποκρίνεται καλά σε αυτά που του ζητά ο Ιτούδης κι αποφεύγει τα... περιττά. Μου δίνει την εντύπωση πως θα μπορούσε να "κουμπώσει" έχοντας ουσιαστικό ρόλο σε οποιοδήποτε ρόστερ ευρωπαϊκής ομάδας, ανεξαρτήτως του στυλ μπάσκετ και των αρχών που αυτή πρεσβεύει.
Giorgos P. Ο Ερυθρός Αστέρας έχει την δεύτερη καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης σε απόλυτους αριθμούς και την τρίτη ανά 40 λεπτά, και πάνω εκεί έχει χτίσει την επιτυχία του. Αυτό κάπου οφείλεται, και φυσικά παίκτες και προπονητική επιρροή μοιράζονται το μερίδιο που τους αναλογεί. Σε ο,τι αφορά τους πρώτους, υπάρχει ένας που ξεχωρίζει ως πρώτον μεταξύ ίσων, και δεν εμφανίζεται πουθενά στις αναφορές των παιχνιδιών. O 27αχρονος Μπράνκο Λάζιτς βάζει 3,3 πόντους ανά παιχνίδι, σουτάρει σχεδόν ασταμάτητα τούβλα (24% τριπ, ποσοστά Βέσελι στις βολές) , και μένει στι παρκέ 21 (!) λεπτά ανά αγώνα. Γιατί άραγε; Εάν καθίσετε και δείτε τον θρίαμβο της ομάδας του επί της Ρεάλ θα το καταλάβετε. Ο Λάζιτς μπορεί να σταματήσει οποιονδήποτε , αποτελώντας για τον Αστέρα μία διαφορετική έκδοση του Βαγγέλη Μάντζαρη. Κανείς δεν μιλάει για τον Λάζιτς. Ο Ράντονιτς θα πρέπει να είναι πολύ χαρούμενος για αυτό. Εχει έναν παίκτη - στρατιώτη, ταγμένο στην υπηρεσία του συνόλου και υποταγμένο στον ρόλο του, τον οποίο ελάχιστοι έχουν πάρει χαμπάρι.
Leon T. Και το όνομα αυτού, Nίκολα Κάλινιτς. Η Φενέρ είναι μια ομάδα που παίζει μέχρι στιγμής με περιορισμένο αριθμό παικτών. Συγκεκριμένα έχει παίξει τα περισσότερα παιχνίδια βασιζόμενη σε οκτώ παίκτες (όταν ο Νάναλι άρχισε να παίζει σημαντικά λεπτά, ο Μπογκντάνοβιτς ήταν ήδη τραυματίας), κάτι που φαντάζει λίγο αν σκεφτούμε πόσο απαιτητική είναι πλέον η διοργάνωση και το γεγονός ότι το Τούρκικο πρωτάθλημα μάλλον είναι το δεύτερο πιο δυνατό μετά το Ισπανικό. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ο Κάλινιτς είναι το πολυεργαλείο του Ομπράντοβιτς, καθώς καλείται να παίξει τόσο ως SF που είναι η φυσική του θέση, αλλά και ως PF σε χαμηλά σχήματα που απαιτούν πίεση στην άμυνα. Και μια που μιλάμε για άμυνα, είναι αυτός που θα αναλάβει όλα τα δύσκολα μαρκαρίσματα κάθε βράδυ, προσπαθώντας να περιορίσει τον Σπανούλη, τον Τεόντοσιτς και τον Λάνγκφορντ της κάθε αντίπαλης ομάδας. Τα στατιστικά του δεν γεμίζουν το μάτι, καθώς έχει 7,2 πόντους, 4,2 ριμπάουντ και 9,4 PIR ανά παιχνίδι. Τα αμυντικά του στατιστικά δε (κάτω από ένα κλέψιμο και μία τάπα ανά αγώνα), δεν απεικονίζουν τη συνεισφορά του σε αυτόν το τομέα, αφού η ικανότητα του να αλλάζει στα σκριν και να μένει μπροστά στον παίκτη του (είτε είναι γκαρντ είτε ψηλός) και να αλλοιώνει τις προσπάθειές τους, είναι κάτι που έχει ανεκτίμητη αξία για την ομάδα του Ζοτς. Την επόμενη φορά που θα δείτε αγώνα της Φενέρ τσεκάρετε τον Σέρβο με το νούμερο 33 στην πλάτη, πώς παλεύει σε κάθε κατοχή του αντιπάλου, και θα καταλάβετε ότι είναι η κόλλα που συνδέει το οικοδόμημα των περσινών φιναλίστ.
Bill Nessis. Ο πολύτιμος Νικίτα Κουρμπάνοφ έχει αναφερθεί τόσες φορές ως “υποτιμημένος”, που παύει πλέον να θεωρείται υποτιμημένος. Ο Οθέλο Χάντερ επίσης δεν είναι τόσο αστραφτερός όσο οι υπόλοιποι του ρόστερ, αλλά έχει βοηθήσει αρκετά την Ρέαλ να ελέγξει ματς μέσω της άμυνας μιας και οι Μαρδιλένοι δεν είχαν τέτοιο ψηλό πέρυσι. Η αδυναμία μου όμως είναι ο Κορι Χίγκινς της ΤΣΣΚΑ. Ο Χίγκινς αποτελεί έναν ρολίστα πολυτελείας και ένα πολύ σημαντικό γρανάζι στην καλοδουλεμένη μηχανή της ΤΣΣΚΑ. Mπορεί -ανάλογα με τις ανάγκες του παιχνιδιού- να παίξει τον ρόλο του σουτέρ στην αδύναμη πλευρά, του δημιουργού στο μισό γήπεδο, αυτού που θα τρέξει στο transition, του defensive stopper, ακόμη κι του παίκτη που θα πάρει το τελευταίο σουτ. Εξαιρετικός.
3. Ποια ομάδα στον δεύτερο γύρo περιμένει στην γωνία για να αρχίσει τώρα να παίρνει κεφάλια και ποια θα πάει χειρότερα ;
Βαγγέλης Στελλάκης. Δεδομένα θα είναι καλύτερα τα πράγματα για την Μακάμπι στην συνέχεια της διοργάνωσης, γιατί πόσο χειρότερα μπορεί να τα πάει; Πολύ δύσκολα θα κάνει και πάλι τόσο μεγάλη κοιλιά με έξι ήττες στη σειρά. Ανέλαβε ο Μπαγκάτσκις (σοβαρός προπονητής με συμπαθητικό έργο στις προηγούμενες ομάδες του), μονάδες με ποιότητα κι εμπειρία διαθέτει, επομένως είναι λογικό να... σουλουπωθεί κάπως η κατάταση εν καιρώ. Δεν ξέρω αν θα μπει στην οκτάδα γιατί το φινάλε του πρώτου γύρου την βρίσκει αρκετά χαμηλά στην κατάταξη, όμως η βελτίωση (φυσιολογικά) θα έρθει.
Δεν είμαι ωστόσο το ίδιο αισιόδοξος και για την Ζάλγκιρις. Παρότι αποτελεί μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για την Ευρωλίγκα το γεγονός πως είναι ανταγωνιστική και πως δεν έχει απλά μια τυπική παρουσία στη σεζόν (έκανε εκκωφαντικές "κηδείες" σε Μπασκόνια, Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι και Εφές στην Κωνσταντινούπολη), στην πορεία μπορεί να... ξεφουσκώσει. Ανά διαστήματα παίζει όμορφο και μοντέρνο μπάσκετ - credit στον κόουτς Σάρας, αλλά χάνει σε βάθος πάγκου. Επίσης, μπορεί να έχει μια τεράστια προσωπικότητα στον πάγκο, όμως στο παρκέ δεν έχει τον go-to guy που θα την τραβήξει στα δύσκολα και θα πάρει μεγάλες αποφάσεις.
Giorgos P. To δεύτερο σκέλος ομολογώ πως με δυσκολεύει , για αυτό θα αρχίσω από αυτό. Γιατί να πάει χειρότερα κάποιος που αποδεδειγμένα πηγαίνει καλά σε δείγμα 15 παιχνιδιών; H Νταρουσάφακα έχει να αντιμετωπίσει εκτός έδρας τις τρεις καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης (ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ , Ολυμπιακό και τρία ακόμη πολύ δύσκολα παιχνίδια) και θα είναι δύσκολο να κρατηθεί μπροστά από Μπάρτσα και Εφές, οι οποίες έχουν καλύτερο υλικό και ισάξιους (ου μην και ικανότερους) προπονητές . Το σύνολο του Μπλατ είναι μία περίεργη περίπτωση. Εχει κερδίσει ματς που στα χαρτιά ή στην πορεία τους ήταν χαμένα (ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ, Φενέρ έξω) και έχει χάσει κάποια που κανονικά θα έπρεπε να είχαν καταλήξει στα χέρια του (Μιλάνο και Εφές εντός). Αυτό έχει συμβεί φυσικά και με άλλες ομάδες, αλλά εδώ τα σκαμπανεβάσματα είναι πιο ορατά από αγωνιστική σε αγωνιστική. Η προσθήκη του Ζίζιτς κρίνεται επιτυχής, παρόλα αυτά η περιφέρεια (πλην Ουαναμέικερ) εξακολουθεί να μην εμπνέει εμπισTοσύνη και ο Αντερσον να βάζει υποψηφιότητα για την ερώτηση 4. Λίγο αψυχολόγητη η ομάδα του ορφανοτροφείου, και για αυτό την επέλεξα έναντι του Αστέρα, ο οποίος δείχνει να βαδίζει σε ευθεία γραμμή. Αν θέλετε την άποψη μου πάντως, και οι δύο αυτές τις ομάδες θα αντικατασταθούν από δύο εκ των Μπαρτσελόνα, Εφές και Μπάμπεργκ, οι οποίες είναι υποψήφιες και για τον άτυπο τίτλο της "πιο βελτιωμένης ομάδας του β' γύρου".
Από τις τρεις, θα διαλέξω τους Γερμανούς, διότι δεν γίνεται η ομάδα που σουτάρει καλύτερα από κάθε άλλη πλην ΤΣΣΚΑ να έχει πετύχει όλες κι όλες έξι νίκες. Ο Τρινκιέρι αξιλόγησε μάλιστα πολύ καλά το κενό στην περιφέρεια, και πήρε έναν γκαρντ που να μπορεί να σπάσει τα σκριν και να πάει προς τα μέσα (Μακνίλ) , προσθέτοντας έτσι και το όπλο του kick out παιχνιδιού στο ήδη πλούσιο playbook. Η Μπαμπεργκ θα προλάβει λογικά την οκτάδα, όπως μαρτυρούν οι τέσσερις νίκες στα πέντε τελευταία παιχνίδια, και παρά το δύσκολο πρόγραμμα στις άμεσες υποχρώσεις. Ο Ιταλός mastermind θα δικαιωθεί, και εμείς θα συνεχίσουμε να αναρωτιόμαστε για τους καθυστερημένους που τον έβγαλαν άχρηστο με όλη κι όλη 20 ημερών δουλειά στην πλάτη.
Leon T. Δεν ξερω αν είναι περισσότερο προσωπική επιθυμία, παρά η εκτίμηση μου, αλλά πιστεύω ότι η Μπαρτσελόνα θα εμφανιστεί καλύτερη στον δεύτερο γύρο. Όπως είχαμε πει και παλιότερα ο συνδυασμός των πολλών τραυματισμών, με τον ανελιπή σχεδιασμό και την μη ανταπόκριση της ομάδας στα «θέλω» του Μπαρτζώκα είχε σαν αποτέλεσμα να κλείσει ο πρώτος γύρος με αρνητικό ρεκόρ. Στα τελευταία παιχνίδια η ομάδα φαίνεται να παίζει καλύτερα αφού η άμυνα έχει δέσει (παραμένει εκείνη που δέχεται λιγότερους πόντους στη διοργάνωση) και στην επίθεση η επιστροφή και του Ναβάρο έδωσε έναν ακόμα καλό σουτέρ που ανοίγει το γήπεδο για τις διεισδύσεις του Ράις και τα ποσταρίσματα του Tόμιτς. Αν και ακόμα δεν έχουμε δει σε μεγάλα χρονικά διαστήματα επιθέσεις με πολλές πάσες (χαρακτηριστικό των ομάδων του Μπαρτζώκα), στα τελευταία δύο παιχνίδια η ομάδα της Βαρκελώνης έδωσε 30 και 22 ασίστ, τη στιγμή που μέχρι την 13η αγωνιστική είχε 16.54 ανά παιχνίδι. Μέσα σε όλα αυτά, προσθέστε και το γεγονός ότι θα δούμε σύντομα ακόμα μια μεταγραφή ψηλού (θα φύγει ο Χολμς, αφού επέστρεψε ο Ντόελμαν και ο Βεζένκοφ παίζει πολύ καλά) οπότε όλα τα στοιχεία είναι εδώ για έναν καλύτερο 2ο γύρο. Κι αν η ομάδα μπει στα πλέι οφ, τότε όλα γίνονται, αφού εκτός της ΤΣΣΚΑ, καμιά άλλη δεν φαντάζει ανίκητη σε σειρά αγώνων.
Όσο για την ομάδα που θα πάει χειρότερα, πιστεύω ότι θα είναι ο Ερυθρός Αστέρας. Με ρεκόρ 7-8 και με δύο νίκες απέναντι σε Ρεαλ και ΤΣΣΚΑ, αποτελεί μέχρι στιγμής την ευχάριστη έκπληξη της διοργάνωσης. Κλασικά οι Σέρβοι βασίζονται στην πολύ καλή τους έδρα, και με κινητήριο μοχλό το πικ εν ρολ ανάμεσα σε Γιόβιτς και Κουζμιτς καθώς και τα καλά παιχνίδια του Σιμόνοβιτς, o Ράντονιτς έχει κατορθώσει να κάνει θαύματα. Αυτό είναι όμως και το πρόβλημα, όσο θα προχωράμε προς το τέλος της σεζόν, τα θαύματα συνήθως λιγοστεύουν και οι δυνατές ομάδες κατορθώνουν να κερδίσουν τα παιχνίδια που θέλουν. Μπαμπεργκ, Μπαρτσελόνα και Εφές, που αυτή τη στιγμή είναι κάτω από τους Σέρβους στη βαθμολογία (οι δύο τελευταίοι έστω και στην ισοβαθμία) περιμένω να κάνουν δυνατό φινάλε στη μάχη για την 8η θέση και να αφήσουν από κάτω την ομάδα του Αστέρα. Όπως και να έχει περιμένω να δω ποιος θα «τσιμπήσει» και θα βιαστεί να κλείσει τον Κούζμιτς για την επόμενη χρονιά. Λέτε να είναι πάλι η Μακάμπι;
Bill Nessis. Αν ρίξουμε μια ματιά στη βαθμολογία του πρώτου γύρου, η ομάδα που φαίνεται πιο πιθανή να ανέβει κάμποσες θέσεις στη συνέχεια είναι η Μπαρτσελόνα. Παρόλο που νομίζω πως πράγματι οι Καταλανοί θα παίξουν αρκετά καλύτερα στον β’ γύρο, θα προτιμήσω να πω την Εφες. Ο ορισμός της underachieving team εδώ και χρόνια, παρά τους αξιόλογους παίκτες ή και προπονητές που έχουν περάσει κατά καιρούς. Η Εφές έχει από τις πιο αθλητικές ομάδες στη διοργάνωση με παίκτες που μπορούν να υποστηρίξουν τη φιλοσοφία του Περάσοβιτς και πιστεύω πως έχουν τα φόντα να παίξουν πολύ καλύτερη άμυνα και να βγάλουν τόνους ενέργειας στο παρκέ. Αν ο Κροάτης κόουτς καταφέρει να “συνετισει” τον Ερτέλ ώστε ο Γάλλος να κάνει περισσότερο καλό από ότι κακό στο σύνολο, η Εφές θα ναι μια από τις πιο επικίνδυνες ομάδες του β’ γύρου και όχι μόνο.
Όσον αφορά την ομάδα που θα πάει χειρότερα αυτή νομίζω θα είναι η Ζαλγκίρις. Ο Σάρας έχει κάνει πραγματικά αξιοθαύμαστη δουλειά χωρίς το σούπερ ρόστερ ή κάποιον σούπερσταρ και έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες των περισσοτέρων ήδη από τον πρώτο γύρο. Η συνέχεια πιθανόν να είναι πιο δύσκολη και η έλλειψη βάθους να στοιχίσει αρκετά παιχνίδια με συνέπεια η Ζαλγκίρις να κάνει χειρότερο ρεκόρ στον β’ γύρο.
4. Ποια αποδεικνύεται μέχρι στιγμής η χειρότερη μεταγραφή του καλοκαιριού, βάσει προσδοκιών;
Βαγγέλης Στελλάκης. Όλοι λίγο-πολύ πιστεύαμε πως ο Ραντούλιτσα φεύγοντας από τον Παναθηναϊκό και πηγαίνοντας σε μια ομάδα της Ευρωλίγκα μεν, με χαμηλότερο ταβάνι και σαφώς λιγότερη πίεση δε, θα μπορούσε να είναι πιο αποδοτικός, αφού θα βρισκόταν σε θέση να απολαύσει περισσότερο το παιχνίδι. Τελικά ο Σέρβος σέντερ ούτε στην Αρμάνι Μιλάνο μπορεί να πείσει για τις ικανότητες του, καθώς δυσκολεύεται να ξεχωρίσει σε ένα ρόστερ όπου θεωρητικά θα είχε την δυνατότητα να το καταφέρει και κινείται μονίμως στην μετριότητα. Οι γνωστές του αδυναμίες εξακολουθούν να υπάρχουν, όμως εκτός αυτού πλέον δεν μπορεί ούτε και να σκοράρει με την ίδια άνεση (57% στα δίποντα πέρσι - 49% φέτος). Έχω την αίσθηση πως ο Ρέπεσα δεν θα αισθάνεται ιδιαίτερα δικαιωμένος με την επιλογή του.
Giorgos P. Στα χρόνια που ακολούθησαν την φυγή του Πιτ Μάικλ, ο Πασκουάλ έψαξε για την Μπαρτσελόνα διάφορα τριάρια που να μπορούσαν να απειλήσουν σταθερά κοντά στο καλάθι, είτε με πλάτη είτε με δυνατά τελειώματα και base line cuts. Η καλύτερη επιλογή του στην πρσοπαθεια αυτή ήταν ο θαυμάσιος Ντεσόν Τόμας, ένας δυναμικός φόργουορντ που "εδενε" τους μπλαουγκράνα τόσο στην επίθεση, όσο και στις αμυντικές μονομαχίες. Δύο χρόνια μετά , ο Περάσοβιτς του εμπιστεύθηκε την θέση τέσσερα πίσω από τον Μπράουν, και παρά τα αρχικώς ενθαρρυντικά δείγματα, ο Τόμας είναι "άλλος παίκτης".
https://twitter.com/savasbdl/status/814525878042587136
Tα καλύτερα νούμερα σε σχέση με την θητεία στην Μπάρτσα δεν λένε την αλήθεια. Ο Τόμας δεν βοηθά ιδιαίτερα στις αμυντικές περιστροφές, και δεν τελειώνει παρά ελάχιστες φάσεις κοντά στο καλάθι, κάτι που ήταν το φόρτε του. Αντί αυτού, σουτάρει τρίποντα και συνήθως αυτά καταλήγουν στον Βόσπορο (30%). Για την όλη μεταστροφή ευθύνεται σίγουρα και η προπνητική τακτική, αλλά το γεγονός παραμένει πως ο Αμερικάνος δεν έχει προσφέρει όσα αληθινά μπορεί. Στα τελευταία 8 παιχνίδια, ο μέσος όρος του στο σύστημα αξιολόγησης είναι 0,38!!! Ε όχι κι έτσι ρε Τόμας.
Leon T. Στο τελευταίο Μακρινό Ριμπάουντ, ο Γιώργος ήδη σας προετοίμασε αφήνοντας ένα υπονοούμενο για τους ψηλούς που φεύγουν από τον Ερυθρό Αστέρα ως παικταράδες και καταλήγουν στις υπόλοιπες ομάδες της Ευρωλίγκας, έχοντας ξεχάσει το μπάσκετ που παίζαν. Ναι, για τον Τσίρμπες σας λέω, που όταν υπέγραφε στην Μακάμπι μαζί με τον Μίλερ την περασμένη άνοιξη, μας έκαναν να φανταζόμαστε το τέλειο μπασκετικό δίδυμο για τα μέρη μας, χωρίς να περιμένουμε ότι οι Monstars1 θα τον επισκέπτονταν το καλοκαίρι και θα του παίρναν όλο το ταλέντο. Απο κει που ήταν ο φόβος και ο τρόμος στις πικ εν ρολ επιθέσεις του Αστέρα, πλέον μπαίνει μέσα στα παιχνίδια κυρίως για να παίξει ξύλο και να κάνει χάι φάιβ με τους Ουίμς και Γκάουντλοκ, όταν αυτοί σκοράρουν στο αντίπαλο καλάθι. Ναι, ο ρόλος του έχει αλλάξει και δεν είναι πια στο κέντρο της επίθεσης, όπως στον Αστέρα, αλλά παρόλα αυτά 8,2 πόντοι, 3 ριμπάουντ και 8,1 PIR, φαντάζει λίγο σε σχέση με τα περσινά αντίστοιχα νούμερα που ήταν 12,4 - 6,14 - 14,26 PIR. Τελευταία ελπίδα για τον συμπαθή Γερμανό είναι η επιστροφή του πρώην συμπαίκτη του, ο οποίος θα μπορεί να παίζει καλύτερα τον ρόλο του stretch 4 σε σχέση με τον Ραντ, αλλά δεν θα στοιχημάτιζα σε αυτό ακόμα.
Βill Nessis. O συμπαθής κατά τ’ άλλα Μίροσλαβ Ραντούλιτσα είναι συνολικά απογοητετικός, όπως άλλωστε και η Αρμάνι Μιλάνο μετά από ένα κάπως υποσχόμενο ξεκίνημα. Τα αρνητικά του που τα βιώσαμε στο πετσί μας πέρυσι στο ΟΑΚΑ, φαίνονται πολύ περισσότερο από τα θετικά του, και είναι αλήθεια πως ζορίζεται να ακολουθήσει τον ρυθμό που παίζεται το παιχνίδι, ειδικά στην άμυνα. Ο Ρέπεσα δυσκολέυεται να τον κρύψει, με αποτέλεσμα να “βάζει ένα και να τρώει δέκα” (προπονητικός όρος). Γενικά, δεν αποκλείεται οι μέρες του στο Μιλάνο να είναι μετρημένες.
Σημειώσεις
1. Τα τέρατα από το Space Jam, που πήραν τις δυνάμεις από επαγγελματίες παίκτες του ΝΒΑ στην ομώνυμη ταινία. Εδώ επέλεξαν τον Σον Μπράντλεϊ, για να του πάρουν τις δυνάμεις, γιατί να μην διαλέξουν τον Τσίρπες, που πέρισυ έκανε και ματσάρες;
