Την περασμένη Κυριακή (26/3), ο Τάιλερ Πόλεϊ ήταν ο κορυφαίος παίκτης του Δικεφάλου στο εκτός έδρας παιχνίδι με τον Ολυμπιακό (100-70) και γενικότερα από τους ελάχιστους που ανταποκρίθηκαν απέναντι σε ένα σύνολο άλλων κυβικών και ταχυτήτων. Ο προσεχώς 24χρονος πάουερ φόργουορντ τελείωσε με 23 πόντους το scrimmage στον Πειραιά, βρίσκοντας στόχο 5 φορές πίσω από τα 6.75 μέτρα, ενώ είχε και 5 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα κι ένα κερδισμένο φάουλ σε 32 λεπτά. Από πλευράς επιθετικής παραγωγικότητας, ήταν η καλύτερη εφετινή του εμφάνιση -μακράν της δεύτερης- μα το σημαντικότερο είναι πως αυτή ήλθε σε μια χρονική στιγμή ώστε να επιβεβαιώσει τη συνολικότερη πρόοδο του στην πορεία της σεζόν.

Βλέπετε, εσχάτως έγινε γνωστό μέσω σχετικού ρεπορτάζ της εκπομπής του BasketPlus, πως η Ασπρόμαυρη ΚΑΕ προτίθεται να προτείνει ανανέωση στη συνεργασία της με τον Αμερικανό και για την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο. Η συγκεκριμένη διάθεση μόνο τυχαία δεν μπορεί να είναι, μιας και μιλάμε για τον πιο βελτιωμένο παίκτη του ΠΑΟΚ τους τελευταίους μήνες. Για την ακρίβεια, η απόδοση του Πόλεϊ στο δεύτερο μισό της σεζόν δεν έχει καμία σχέση με την αντίστοιχη του πρώτου. Στον β' γύρο (9 αγ.) της Basket League, ο Πόλεϊ μέχρι στιγμής σκοράρει 9.3 πόντους με 51% στο τρίποντο (19/37), όταν στον α' είχε αντίστοιχα 6.3 πόντους με 37% από απόσταση (11/30 τριπ.). Τεράστια είναι η βελτίωση του και στον τομέα των ριμπάουντ, όπου τα μόλις 1.9 έχουν αντικατασταθεί από τα 4 κατά μ.ο. Γενικώς ο Αμερικανός δεν είχε τη φήμη του ριμπάουντερ στο κολλέγιο, μιας και πέρσι είχε μόλις 1.6 ανά 20 λεπτά στο NCAA. Στα πρώτα του παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ, πράγματι έδειχνε αδύναμος στο συγκεκριμένο σκέλος, έχοντας μάλιστα αρκετά ματς (Άρη, Μάλαγα, Ιωνικό, Κολοσσό, Ολυμπιακό) με... μηδέν. Αυτό έχει αλλάξει άρδην τελευταία αφού πριν τα 5 στο ΣΕΦ, είχαν προηγηθεί 6 και 9 στις νίκες με Καρδίτσα και Παναθηναϊκό αντιστοίχως. Δηλαδή επιδόσεις πολύ πιο κοντά στα όσα επιθυμεί μια ομάδα από έναν ψηλό.

Ακόμη, ο Πόλεϊ έχει εκτοξεύσει το PIR του στις 10.9 μονάδες (4.6 στον α' γύρο) παίζοντας περίπου τον ίδιο χρόνο (20' στον α', 21.1' στον β'). Η άνοδος του αποτυπώνεται και σε άλλες κατηγορίες της στατιστικής, όπως τα κλεψίματα (1 πλέον, έναντι 0.4), αλλά πέραν των αριθμών, αξίζει να σταθούμε και σε κάποια κομμάτια που δεν μετριούνται ποσοτικά. Για παράδειγμα, ο Πόλεϊ δείχνει πια να αντιλαμβάνεται καλύτερα τα ζητούμενα, έχοντας αφήσει πίσω του το αρχικό διάστημα προσαρμογής. Επίσης δείχνει να μην επηρεάζεται τόσο από ένα χαμένο σουτ ή μια κακή απόφαση, έχοντας περισσότερη πίστη στον εαυτό του. Αυτό το τελευταίο το βλέπουμε κυρίως επί των ημερών του Φώτη Τακιανού. Τέλος, δεν γίνεται να μη σταθεί κάποιος και στη γλώσσα του σώματος. Στις πρώτες του εμφανίσεις ο Πόλεϊ έμοιαζε ενίοτε και... ράθυμος ή πιο εύθραυστος πνευματικά μέσα στο παρκέ, ωστόσο με το πέρασμα των μηνών έχει εξελιχθεί σε έναν παίκτη που ζει πολύ πιο έντονα τα ματς, πανηγυρίζει, διαμαρτύρεται, παλεύει για το σύνολο και "νιώθει" γενικώς περισσότερο. Από τη στιγμή που "επιβίωσε" στο ρόστερ και δεν αντικαταστάθηκε ως τον Δεκέμβρη, θεωρώ πως ήταν θέμα χρόνου να αρχίσει να παρουσιάζει σταδιακή βελτίωση. Εξάλλου τα προβλήματα που αντιμετώπιζε ήταν... τυπικά προβλήματα ενός rookie. Ικανότητα και στοιχεία ήταν εύκολο να διακρίνει κάποιος, όμως του έλειπε η σταθερότητα, η γνώση του επαγγελματικού/ευρωπαϊκού μοτίβου κι η διαχείριση των καταστάσεων.

Ο ΠΑΟΚ σαφώς και στο μεσοδιάστημα θέλησε να "γεμίσει" την front line του με ψηλούς (αρχικά με τον Σαρικόπουλο κι αργότερα με τον Κακλαμανάκη), όμως αποδείχθηκε σημείο κλειδί για τον Πόλεϊ το γεγονός πως ο Δικέφαλος δεν πήγε (;) για ξένο ψηλό. Ο οργανισμός τον διατήρησε και τον εμπιστεύτηκε και πλέον δεν θα τον "χαλούσε" καθόλου αν τον είχε και του χρόνου στις τάξεις του. Στο μεταξύ, ο Πόλεϊ αποκόμισε σημαντικές εμπειρίες και στην Ευρώπη, έχοντας 8 πόντους και 3.3 ριμπάουντ σε 9 παιχνίδια του BCL. Ήταν, μάλιστα, πολύτιμος στις νίκες επί της Σάσαρι (12π., 1ριμπ.) και της Ρίτας (7π., 4ριμπ., 1ασ.). Εκτιμώ, λοιπόν, πως ύστερα από μια φουλ σεζόν -γεμάτη με περίπου 35 συμμετοχές σε Ελλάδα κι Ευρώπη και χωρίς τραυματισμούς- ο Πόλεϊ θα εμφανιζόταν φυσιολογικά καλύτερος του χρόνου. Κάτι αντίστοιχο πίστευα και πέρσι στο μικρό δείγμα γραφής του Νέιτ Ρένφρο, ο οποίος πράγματι συνέχισε στον Δικέφαλο και μέσα από την ομάδα και την δική του ατομική εξέλιξη, έχει ανεβάσει σημαντικά τη χρηματιστηριακή του αξία.

Στο διά ταύτα, ο Πόλεϊ του Οκτωβρίου δεν έχει καμία σχέση με τον σημερινό Πόλεϊ. Φυσικά, οι αδυναμίες του αυτή τη στιγμή είναι ενδεχομένως περισσότερες από τα δυνατά του στοιχεία. Όμως τα συν (αθλητικότητα, τρίποντο, hustle χαρακτηριστικά) είναι "λίγα και πραγματικά καλά", πόσο δε μάλλον αναλογικά με το οικονομικό κόστος του συμβολαίου του. Ο ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια, υπό την διοικητική ηγεσία του Θανάση Χατζόπουλου, πάντα ξεκινά σεζόν με ξένο ή ξένους από τον προηγούμενη ομάδα. Από τους τωρινούς, φαντάζει δικαιότερο αυτός (αν είναι ένας) να είναι ο Πόλεϊ - ο οποίος εξακολουθεί να είναι πρότζεκτ, σε αντίθεση με τους πιο... ταβιανιασμένους Φράνκε, Ράιλι, αλλά και τον Σάιμπερτ που ούτως ή άλλως κατέχει δευτερεύοντα ρόλο. Προφανώς θα μπορούσε να είναι κι οι Χαντς και Ρένφρο στο μιξ των παραμονών, αλλά με τη σεζόν που διανύουν, είναι βέβαιο πως θα απλωθούν μπροστά τους περισσότερα χρήματα, ίσως κι από ομάδες του EuroCup. Να πω την αμαρτία μου, η παραπάνω κουβέντα δεν μου αρέσει καθόλου όσο οι ομάδες δίνουν αγώνες και τα δεδομένα μπορούν να μεταβάλλονται, όμως την κάνω καθαρά φιλολογικά και υπό το πρίσμα του "αν τελείωνε η σεζόν αύριο".

Αντί επιλόγου, όλες οι ομάδες μπαίνουν σε μια φάση της σεζόν όπου όλα τους τα στελέχη λίγο-πολύ κρίνονται. Λίγες γραμμές παραπάνω μίλησα για μεταβαλλόμενα δεδομένα. Όπερ σημαίνει πως κι ο Πόλεϊ, προκειμένου να ισχυροποιήσει κι άλλο την θέση του, θα πρέπει να συνεχίσει σε ανάλογο τέμπο εμφανίσεων. Δείχνει να πατά καλά αγωνιστικά και ψυχολογικά για κάτι τέτοιο. Όλοι, άλλωστε, αναζητούν το δυνατό φίνις που συχνά μπορεί να υπερκερνά ένα δείγμα (πολλών) μηνών. Θαρρώ, πάντως, πως άσχετα με το πως θα κλείσει τη χρονιά σε ατομικό επίπεδο, διαθέτει ένα πακέτο πάνω στο οποίο αξίζει να επενδύσεις. Και προφανώς μιλάμε για ρόλο βασικού...