Με τον Χρηστίδη να μένει στη Θεσσαλονίκη, τον Σάιμπερτ να μην είναι έτοιμος όντας ταλαιπωρημένος από ίωση και τον Ρένφρο -που ήταν αμφίβολος- να αντιμετωπίζει κατά την διάρκεια του ματς ενόχληση στον αστράγαλο, οι διαθέσιμες λύσεις του Λυκογιάννη ήταν περιορισμένες - ιδίως στη front line. Όμως κι η Ντιζόν παρατάχθηκε χωρίς δύο μεγάλα κορμιά του ρόστερ της (Αλίνγκ και Λουμ), με αποτέλεσμα το πράγμα να ισορροπήσει κάπως (τουλάχιστον αριθμητικά). Ο ΠΑΟΚ ήξερε πως ακόμη κι αν έχανε στη Ντιζόν, χρειαζόταν απλά να συμβεί το... λογικό στο άλλο ματς του group, προκειμένου να προκριθεί. Δηλαδή, η αήττητη και πρωτοπόρος, Μάλαγα, να κερδίσει εντός έδρας τη Σάσαρι (που έτσι όπως έπαιζε τελευταία, μοιάζει απίστευτο το ότι έβαλε 92 πόντους, τους 53 μάλιστα στο β' ημίχρονο, στην Ανδαλουσία...).

Νοοτροπία νίκης κι όχι... περιμένοντας τη Μάλαγα

Το πρώτο λοιπόν πραγματικά σημαντικό στοιχείο που έδειξαν οι ασπρόμαυροι στη Γαλλία ήταν πως πήγαν για να πάρουν το δικό τους ματς. Δεν... περίμεναν τη Μάλαγα να κάνει την δουλειά γι' αυτούς κόντρα στους Ιταλούς. Με τα πάνω τους και τα κάτω τους, έπαιξαν για να νικήσουν και να περάσουν με 2-4 αντί για 1-5. Η νοοτροπία του ΠΑΟΚ ήταν αυτή που έπρεπε να είναι και γι' αυτό δε θα μας απασχολήσει καθόλου το (κουλό) αποτέλεσμα του Μάλαγα-Σάσαρι. Κι η σοβαρή προσέγγιση του ΠΑΟΚ βρήκε ανταμοιβή στο τέλος της βραδιάς, με έναν γλυκό επίλογο στην Regular Season του Champions League.

Για να τα βάλουμε σε μια σειρά, ως προς την εξέλιξη του ματς, ο ΠΑΟΚ είχε μια άσχημη είσοδο δεχόμενος επτά αναπάντητους πόντους, όμως η αστοχία της Ντιζόν που ακολούθησε σε συνδυασμό με την (φυσιολογική) άνοδο της ελληνικής ομάδας, δημιούργησε συνθήκη υπέρ του Δικεφάλου (14-18) στο φινάλε της εναρκτήριας περιόδου. Τα καλά νέα όμως για το πρώτο ημίχρονο του ΠΑΟΚ τελείωσαν... στο 10', αφού ακολούθησε ένα κάκιστο διάστημα πλήρους αποσύνθεσης σε άμυνα κι επίθεση.

Ο ΠΑΟΚ έδωσε πολλά και σε λίγο χρόνο στη Ντιζόν

Ο Ρένφρο βγήκε τραυματίας κι ο Γουέαρ έγινε σημείο αναφοράς για τους γηπεδούχους. Ο ιθύνων νους της ομάδας του Μάρκοβιτς, Ρουσέλ, βρήκε ρυθμό και μοίρασε καλάθια. Ταυτόχρονα, το καλό διάστημα του Σάιμον στο ματς, ήταν στην β' περίοδο κι έτσι οι Γάλλοι με επιμέρους 26-10 πήγαν στα αποδυτήρια με διψήφιο προβάδισμα (40-28), με τον ΠΑΟΚ να μη μπορεί να ακολουθήσει, κάνοντας εύκολα λάθη και χάνοντας για 4-5 σερί λεπτά την επαφή του με το αντίπαλο καλάθι. Στο μεσοδιάστημα, το 13-0 που έτρεξε η Ντιζόν, όχι απλά γύρισε το παιχνίδι στο ταμπλό του σκορ, αλλά και σε πνευματικό επίπεδο έριξε πολύ τον ΠΑΟΚ.  Ήταν μια καταστροφική περίοδος, αλλά αποδείχθηκε απλά μια παρένθεση.

Κι αυτό διότι στην επανάληψη (για την ακρίβεια, από το 22ο λεπτό και μετά) ο ΠΑΟΚ άρχισε -επιτέλους- να αμύνεται σωστά και με ενέργεια και βρήκε κρίσιμους πόντους από τον Μαργαρίτη για το -6 (44-38) στο 25'. Αυτό ήταν και το turning point της αναμέτρησης. Οι Ασπρόμαυροι άρχισαν να το πιστεύουν περισσότερο και μέσα από την άμυνα τους άρχισαν να βελτιώνονται συνολικά, ενώ βγήκαν κι οι συνεργασίες κι εν συνεχεία τα μεγάλα σουτ. Υπήρξε, ωστόσο, απουσία διάρκειας στην απόδοση του ΠΑΟΚ. Οι παίκτες του Λυκογιάννη έπρεπε να αποδείξουν πως αυτό το καλό δίλεπτο-τρίλεπτο, θα είχε συνέχεια.

Το -16 κι ο... Σλαφτσάκης

Πολύ γρήγορα, μέσα σε ένα δίλεπτο, η Ντιζόν ξανάστειλε το ματς στο +16, μα αυτό που όλοι έβλεπαν ήταν πως ο ΠΑΟΚ δεν ήταν αυτός της β' περιόδου. Δε χάθηκε η ηρεμία, παρά τη γαλλική αντίδραση, με τους Θεσσαλονικείς να πιέζουν για την ανατροπή, θέλοντας να εκμεταλλευτούν τρεις παράγοντες: α) την κούραση του Γουέαρ όσο περνούσε η ώρα (δεν είχε αντίπαλο, αλλά ούτε και back up να του δώσει ανάσες, χωρίς τον Αλίνγκ), β) τη τρομερά άστοχη βραδιά των ΜακΝτάφι (3/10 σουτ) και Χόλστον (1/7 σουτ) και γ) το γεγονός πως ολόκληρη η Ντιζόν "κολλούσε" στην επίθεση, έδειχνε αρκετά στατική κι ακόμη κι ο Ρουσέλ δε μπορούσε να διορθώσει θεαματικά τα κακώς κείμενα.

Ο ΠΑΟΚ της 4ης περιόδου συνέχισε να παίρνει πολλά από πολλούς -με αποκορύφωμα την δημιουργία του Σλαφτσάκη με τις έξι ασίστ και bonus τη τρομερή τάπα στον Ρουσέλ με το σκορ στο 65-69- κι έδειχνε πως είχε έρθει -για πρώτη φορά φέτος- η ώρα να κλείσει ένα ματς καλά. Δεν τα είχε καταφέρει στην Ανδαλουσία, ούτε στη Σαρδηνία, παρότι ήταν ανταγωνιστικός. Η άμυνα έπιασε peak, ο Φράνκε ένιωθε καλά για το 58-63 λίγο πριν την crunch time, για να έλθουν οι Πόλεϊ και Χαντς να γράψουν το 62-69 με δύο ακόμη τρίποντες βόμβες. Ο Ράιλι τελείωσε οριστικά το ματς στα 47'' με νέο τρίποντο για το 65-72 κι έτσι οι παίκτες, το σταφ κι ο διοικητικής ηγέτης της ΚΑΕ ΠΑΟΚ, Θανάσης Χατζόπουλος, βρέθηκαν να πανηγυρίζουν μπροστά από την κερκίδα των φίλων του ΠΑΟΚ, αντί να στραφούν στα κινητά τους για να νοιαστούν για το τέλος του Μάλαγα-Σάσαρι.

Μεγάλα σουτ από τη τριάδα και "αθόρυβος" Πόλεϊ

Η τεράστια επιτυχία του ΠΑΟΚ ήταν πως κράτησε κάτω από τους 70 πόντους μια ομάδα των 76.2 στο BCL και των 90.9 (!!) στο γαλλικό πρωτάθλημα. Επίσης είναι περιττό να αναφέρουμε πως κι ο τρόπος που ήλθε η νίκη παίζει μεγάλο ρόλο, καθώς ο ΠΑΟΚ στο 27' έχανε με 16. Ήταν μια ανατροπή που έδειξε χαρακτήρα, με την ομάδα του Λυκογιάννη να μη δείχνει τάσεις εγκατάλειψης. Αντίθετα, η ελληνική ομάδα γινόταν πιο τολμηρή όσο πλησιάζαμε προς το κλείσιμο, μη έχοντας τίποτε να χάσει. Με τον Σλαφτσάκη, όπως προαναφέραμε παραπάνω, να γίνεται παίκτης-κλειδί, παίζοντας ψηλά στην ρακέτα και μοιράζοντας καλές πάσες στους συμπαίκτες του. Από 'κει και πέρα, τοο 45% του ΠΑΟΚ στο τρίποντο (13/29) είναι από μόνο του εντυπωσιακό, πόσο δε μάλλον για εκτός έδρας ματς τέτοιας κρισιμότητας, αλλά κι ατομικά αν το πάρουμε, οι τρεις της περιφέρειας (Φράνκε, Ράιλι, Χαντς) έκαναν αυτό που έπρεπε με 3 εύστοχας τρίποντα έκαστος.

Σοβαρό credit πρέπει να αποδώσουμε και στον Πόλεϊ, παρότι δεν έκανε την πιο παραγωγική του εμφάνιση στη σεζόν. Ο νεαρός φόργουορντ είχε 9 πόντους καθώς και 5 ριμπάουντ, 1 κλέψιμο και 1 τάπα και προσπάθησε να καλύψει την λειψανδρία στην γραμμή κρούσης. Ο Πόλεϊ δικαιολόγησε τα 30' του στο παρκέ, ήταν τίμιος και φυσικά το τρίποντο του για το 62-66, 2'29'' πριν το τέλος, ήταν αναμφίβολα το highlight του ως τώρα στη σεζόν.

Δύο-τρία πραγματάκια ακόμη: Τέτοιες μέρες το 2010 ήταν όταν ο ΠΑΟΚ κέρδιζε για τελευταία φορά επί γαλλικού εδάφους. Με 60-72 την Ροάν για το Eurocup. Πέρασαν δώδεκα ολόκληρα χρόνια για να το ξανακάνει. Μεσολάβησαν επτά σερί ήττες από Στρασμπούρ, Ντιζόν, Ναντέρ, Σαλόν, Βιλερμπάν, Λιμόζ και Σολέ.

Ο Ράιλι έκλεισε την Regular Season με θαυμαστικό στη Ντιζόν, αλλά γενικότερα σε όλα τα ματς του ομίλου ήταν καταλυτικός, καταγράφοντας επιδόσεις καριέρας με 18 πόντους, 46% τρίποντο (22/48), 3.5 ριμπάουντ, 1.2 κλεψίματα αλλά και μόλις 1 ασίστ ανά 27' κατά μ.ο. Δεν λείπουν τα σκαμπανεβάσματα, ούτε κι οι μικροτραυματισμοί που τον κρατούν συχνά-πυκνά εκτός από ματς της Basket League, όμως η επίδραση του στην πρόκριση του ΠΑΟΚ ήταν κάτι παραπάνω από πολύτιμη σ' αυτήν την εξάδα αγώνων.

Τέλος, ήταν έργο της άμυνας του ΠΑΟΚ το ότι ο Χόλστον (56 ματς στην καριέρα του στο BCL) δεν μπήκε ποτέ στο κλίμα του αγώνα. Τα χρόνια περνούν κι ο 36χρονος άσος δεν κάνει φέτος τόσο καλή σεζόν όσο παλαιότερα, όμως δεν πάνε 15 μέρες από τότε που εκτέλεσε με 21 πόντους και 5/8 τρίποντα τη Σάσαρι. Ο ύψους 1.67μ. γκαρντ δε θέλει πολλά-πολλά για να "ανάψει" επιθετικά,  παρά ένα-δυό σουτ. Οι Θεσσαλονικείς δεν του τα έδωσαν ούτε αυτά υπό ευνοϊκές για τον ίδιο προϋποθέσεις. Θα έλεγε κανείς, απ' την άλλη, ότι η κακή μέρα του Χόλστον κράτησε για περισσότερη ώρα στο παρκέ τον Ρουσέλ που ήταν ο κορυφαίος των Γάλλων. Αυτό το ροτέισον της Ντιζόν είναι ενδεικτικό και της ποιότητας της, τουλάχιστον όσον αφορά τους 6-7 πρώτους της ιεραρχίας της.

Λυκογιάννης, Μάλαγα και διαιτητές

Μετά το τελικό μπάζερ, ο κόουτς Λυκογιάννης πανηγύρισε έντονα τη νίκη-πρόκριση - και καλά έκανε. Έβγαλε συναίσθημα και... πίεση. Ο ΠΑΟΚ δούλεψε πολύ γι' αυτόν τον στόχο κι οι κόποι έπιασαν τόπο, κόντρα σε πολλές αντιξοότητες. Συν τοις άλλοις, ο έμπειρος τεχνικός δήλωσε με νόημα στη συνέντευξη Τύπου από τη Βουργουνδία πως «δεν περιμέναμε κάποια άλλη ομάδα να κάνει τη δουλειά για εμάς. Το καταφέραμε μόνοι μας. Ξέραμε μετά από όσα έγιναν την προηγούμενη εβδομάδα με τη Μάλαγα, ότι έπρεπε να έρθουμε εδώ και να κερδίσουμε το παιχνίδι. Ήμασταν 100% σίγουροι ότι έπρεπε να προκριθούμε με τις δικές μας δυνάμεις, δεν περιμέναμε κανέναν άλλον». Θυμίζουμε πως νωρίς στο β' ημίχρονο με τη Μάλαγα, ο Λυκογιάννης αποβλήθηκε με δύο τεχνικές ποινές.

Μιας και δεν είχαμε την ευκαιρία να σχολιάσουμε το παιχνίδι της 5ης αγωνιστικής με τη Μάλαγα, είναι περιττό να επισημάνω πως θεωρώ ανεκδιήγητη την διαιτησία του συγκεκριμένου ματς, η οποία αδίκησε σφόδρα τον ΠΑΟΚ. Και προσωπικά σπανίως σχολιάζω αποφάσεις των ρεφς, όμως στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για τραγική αντιμετώπιση προς την ελληνική ομάδα. Και γι' αυτό πιστεύω πως η επιστολή διαμαρτυρίας (με επισσυναπτόμενο βίντεο 30 φάσεων) της Ασπρόμαυρης ΚΑΕ προς τη Διοργανώτρια Αρχή, ήταν μια λογική κίνηση, προς τη σωστή κατεύθυνση.

Σαφώς, ήταν φανερό πως όσα προηγήθηκαν του ματς με τη Ντιζόν, πέρασαν στα ενδότερα της ομάδας, η οποία σκλήρυνε, έβγαλε εγωισμό και πραγματικά αδιαφόρησε για το τι θα κάνει η Μάλαγα. Τώρα, το αν θα ξανατύχει ο ΠΑΟΚ στο μέλλον αντίστοιχης (τραγικής) διαιτησίας, θα φανεί σε βάθος αγώνων. Το θετικό είναι πως το club έστειλε το μήνυμα του. Κι αγωνιστικά αλλά και διοικητικά. Κρατάει λοιπόν τη συνέχιση της ευρωπαϊκής του παρουσίας και περιμένει να μάθει (σε λίγες ώρες από τώρα...) ποια ομάδα μεταξύ των Ρίτας, Χερτσλίγια και Περιστέρι, θα τον περιμένει στο play-in.

Αντί επιλόγου, είπαμε νωρίτερα πως ο ΠΑΟΚ έκλεισε για πρώτη φορά φέτος ένα ματς καλά, μετά από μπόλικες ήττες στο φινάλε (Ντιζόν στην Πυλαία, στην Ρόδο με τον Κολοσσό, με τη Μάλαγα εντός και τη Σάσαρι εκτός). Κρατήστε πως οι Ασπρόμαυροι κέρδισαν κιόλας με ένα πιο αμυντικογενές και κοντρολαρισμένο μπάσκετ απ' αυτό που μας έχουν συνηθίσει. Ο φετινός ΠΑΟΚ επιδιώκει να είναι -με όσα υλικά διαθέτει- μια σύγχρονη, γρήγορη κι αγκρέσιβ ομάδα που συνήθως ανεβάζει τα παιχνίδια της κοντά και πάνω απ' τους 80 πόντους (ενδεικτικά 97 Προμηθέα, 92 Καρδίτσα, 88 Άρη και Σάσαρι, 85 Μάλαγα, 82 Ιωνικό, 78 Σάσαρι εκτός, 77 Περιστέρι). Ε, με τη Ντιζόν είδαμε κάτι διαφορετικό, το οποίο είχε να παρουσιαστεί σε τέτοιο βαθμό από το πρώτο ματς της σεζόν με... τη Ντιζόν (66-70). Μπορεί απλά να είναι τυχαίο γεγονός, το ότι η φυσιογνωμία των δύο αγώνων εν τέλει είναι κοινή.