Το Περιστέρι έπεσε μαχόμενο στην Πάτρα (82-77) και κανείς δεν μπορεί να πει πως οι παίκτες του Τόμιτς δεν μόχθησαν στο παρκέ. Η προσπάθεια ήταν σοβαρή, είχε διάρκεια κι η ομάδα της Δυτικής Αττικής παρουσιάζει πλέον σίγουρα μεγαλύτερη συνοχή σε σχέση με τους πρώτους μήνες της σεζόν. Η αλήθεια, πάντως, είναι πως το Περιστέρι, αν κι είχε τις στιγμές του και πάντοτε έδινε απαντήσεις στα μίνι ξεσπάσματα του Προμηθέα, δεν έδειξε... έτοιμο να πάρει το ροζ φύλλο. Κάτι του έλειπε, όχι πολλά ωστόσο, μιας και κακά τα ψέματα μιλάμε για ένα παιχνίδι που κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Στην πραγματικότητα, αν το δούμε εντελώς κυνικά, με 2-3 εύστοχες βολές παραπάνω (8 χαμένες είχε το Περιστέρι, 19/27), 1-2 λιγότερες ολιγωρίες στην άμυνα (όπως η αργή αντίδραση του Γκρέι στο τρίποντο του Σίμσον στο φινάλε) και στοιχειωδώς καλύτερη ευστοχία από την περίμετρο (8/25 τριπ., 32%, Γκιέλο 0/4 & Πέτεγουεϊ 1/5), οι φιλοξενούμενοι θα έπαιρναν το ματς. Έφτασαν όμως πράγματι τόσο κοντά στη νίκη;
Το Περιστέρι είχε ομολογουμένως ένα εξαιρετικό διάστημα στα τέλη της πρώτης και το ξεκίνημα της δεύτερης περιόδου με σκληράδα σε άμυνα κι αποτελεσματικότητα στην επίθεση με κυριότερα κάποια τρίποντα των Γκρέι και Κόζι, δείχνοντας γενικώς να μπαίνει εκείνο στον πύργο ελέγχου της συνάντησης. Αυτή η συνθήκη βέβαια έπαψε να υφίσταται στην επανάληψη, με τον Προμηθέα να είναι πιο αποφασιστικός και να κάνει μια ανατροπή στο τρίτο δεκάλεπτο με τον Αγραβάνη, όχι τεραστίων διαστάσεων, αφού το ματς ήταν κλειστό, αλλά σίγουρα σημαντική, ενώ φανέρωσε προσωπικότητα και αποφασιστικότητα. Έκτοτε το Περιστέρι επέστρεψε σε ρόλο... κυνηγού, όπως ήταν στα πρώτα-πρώτα λεπτά του ματς. Οι παίκτες του Τόμιτς δεν τα παρατούσαν, πίεζαν, ροκάνιζαν, αλλά ως εκεί. Αυτό είναι και το νο1 θετικό που βλέπουμε πλέον στο Περιστέρι, το γεγονός δηλαδή πως υπάρχει μια αλλαγή νοοτροπίας-διάθεσης. Η ομάδα έβγαλε θέληση και δυναμισμό στα μετόπισθεν και γενικά αποδείχθηκε σκληρό καρύδι. Κι αυτό είναι μια πρώτη... νίκη.
Από την άλλη, θα περίμενε κανείς πως μετά τις δύο καταπληκτικές εμφανίσεις κόντρα σε ΑΕΚ και Λαύριο, το Περιστέρι θα μπορούσε να κερδίσει στην έδρα του Προμηθέα. Είχε μομέντουμ, αρκετούς παίκτες με φρεσκάδα και σε καλή κατάσταση απέναντι σε έναν κουρασμένο αντίπαλο, από ένα μεσοβδόμαδο ματς στις Κανάριες Νήσους. Η σεζόν του Προμηθέα όμως έχει μια ιδιαιτερότητα: είναι η μέρα με τη νύχτα σε Ελλάδα κι Ευρώπη. Στην Basket League τα πηγαίνει σχεδόν άψογα, ενώ στο Eurocup το πρόσημο δεν είναι θετικό. Αυτό το rollercoaster των Πατρινών εντός κι εκτός των τειχών είναι που μπερδεύει κάπως τον πήχη των πραγματικών τους δυνατοτήτων. Αλλά ναι, στο τέλος της ημέρας, ο Προμηθέας είναι με τα τωρινά δεδομένα μια καλύτερη και πιο στρωμένη ομάδα από το - σαφώς βελτιωμένο μεν, αλλά που εξακολουθεί να «ψάχνεται» δε - Περιστέρι.
Ένα Περιστέρι που διανύει μεταβατική φάση. Όχι μόνο της αλλαγής προπονητή. Πλάκα πλάκα, έχει συμπληρωθεί 1.5 μήνας από την πρόσληψη του Τόμιτς. Διάστημα που μικρό δεν το λες. Αντίθετα, μπορεί κάποιος να πει πως τα 6 ματς σε αυτό το διάστημα ναι, δεν είναι και πολλά. Όπως και να 'χει, ο ίδιος ο Τόμιτς ξεσκονίζει το κοστούμι του έπειτα από μια διετία μακριά από τους πάγκους και προσπαθεί να ανανεώσει και το Περιστέρι που στην αρχή της περιόδου είχε πολλά δομικά προβλήματα. Το υλικό ήταν ποιοτικό κι έμπειρο, όμως για κάποιον λόγο δεν δούλεψε η μαγιά. Περισσότερο πνευματικό ζήτημα έμοιαζε να είναι, σε συνδυασμό με έλλειψη χημείας κι ομοιογένειας, παρά ταλέντου. Ο Τόμιτς έχει πια στα χέρια του μια πιο... ανακατεμένη τράπουλα. Και σίγουρα κάποιες προσθαφαιρέσεις βοήθησαν στο συμάζεμμα της αγωνιστικής εικόνας.
Φερειπείν ο Πολωνός Γκιέλο δείχνει πολύ θετικά στοιχεία ως stretch four. Δεν ξέρουμε αν θα αποδειχθεί καλύτερος του Έρικ ΜακΚρί που μετακόμισε στην Γαλλία, αλλά το πρώτο δείγμα είναι ενθαρρυντικό - κι ας ήταν άσφαιρος χθες. Ο Κόζι είναι ένας γκαρντ που ξέρει την Λίγκα (έφτασε πέρσι ως τους τελικούς με το Λαύριο) κι αν και λίγο ασταθής ως παίκτης, αποτελεί δοκιμασμένη λύση. Είναι πιο... πλειμέικερ από τον Ίαν Μίλερ που ήταν πρώτα σκόρερ και μετά οτιδήποτε άλλο. Ο βετεράνος Γκρέι κινείται σε ρηχά νερά ακόμη κι αναζητά ρυθμό, όμως όταν τον βρει, θα είναι μεγάλη υπόθεση για το σκοράρισμα των Περιστεριωτών. Ο Χρηστίδης που είναι επίσης νέο πρόσωπο είναι αξιόλογος ψηλός για τα δεδομένα της Α1 και σίγουρα θέλει κι αυτός να αναδειχθεί. Εν τω μεταξύ, ο Τόμιτς δίνει ευκαιρίες και σε κάποια νεαρά παιδιά, τα οποία έχει εδραιώσει σε πρώτη φάση στην δωδεκάδα. Κοινώς, το Περιστέρι αναδιαμορφώνει το ρόστερ του.
Για το κλείσιμο, δύο πράγματα: ο Τόμιτς δεν θα κάνει θαύματα. Δεν είναι... Θεός. Όμως μπορεί να βάλει το τρένο σε νέες ράγες, δημιουργώντας πιο στερεές βάσεις. Σε πρώτο στάδιο, για το υπόλοιπο της σεζόν. Είναι καλός προπονητής; Αυτό θα αποδειχθεί εν καιρώ, μιας κι οι δουλειές του ως πρώτος τεχνικός είναι λιγοστές. Είναι όμως τολμηρός και μπορεί να φρεσκάρει κι άλλο τον αέρα του συλλόγου. Η χρησιμοποίηση παιδιών όπως ο Ζουγρής, ο Ευσταθιάδης, ο Σταυρακόπουλος, ο Μανιάς, ο Φύτρος κι ο Φιλίππας συνηγορούν προς αυτή την κατεύθυνση. Παράλληλα, το Περιστέρι δεν θα παίξει στο Final 4 του Κυπέλλου αφού αποκλείστηκε από την ΑΕΚ, ενώ έμεινε κι εκτός συνέχειας στο FIBA Europe Cup.
Υπάρχει μόλις μια υποχρέωση την εβδομάδα πλέον στο καλεντάρι της ομάδας και σιγά-σιγά περιμένουμε να δούμε και μεγαλύτερη συχνότητα στις νίκες του Περιστερίου. Υπάρχει χρόνος για μεσοβδόμαδη δουλειά, η οποία μένει να συνεχίσει να αποτυπώνεται και στο παρκέ. Κάτι που συμβαίνει ως ένα βαθμό, απλώς πλέον πρέπει να περάσουμε και στο στάδιο της ουσίας, δηλαδή των αποτελεσμάτων και της προσέγγισης των θέσεων 4-5. Αυτό, πάντως, δεν αναμένεται να συμβεί λίαν συντόμως. Το πρόγραμμα του Περιστερίου θα... ευνοήσει για κάτι τέτοιο στις 7 τελευταίες αγωνιστικές, οι οποίες θα γίνουν το διάστημα Απριλίου-Μαίου (Λάρισα, Άρης, Κολοσσός, Λαύριο εντός και Απόλλωνας, Ιωνικός, ΑΕΚ εκτός). Ο Φλεβάρης είναι μήνας... προπονήσεων αφού υπάρχει μόνο ένα ματς (με Ηρακλή εντός), ενώ τον Μάρτιο 2 απ' τα 3 παιχνίδια είναι σε ΟΑΚΑ και ΣΕΦ με Παναθηναϊκό κι Ολυμπιακό αντίστοιχα (το άλλο με τον ΠΑΟΚ στο κλειστό της Τζον Κένεντι). Κοινώς, ο Τόμιτς έχει άπλετο χρόνο να ετοιμάσει μια ομάδα με τη δική του σφραγίδα για την άνοιξη.
