Αυτό που ίσως έχει το περισσότερο ενδιαφέρον αυτή την στιγμή είναι πώς κινούνται οι δυο αιώνιοι σε σχέση τόσο με τις απαιτήσεις της νέας σεζόν, όσο και με τις επιμέρους αγωνιστικές τους ανάγκες. Οι βασικές μεταγραφικές τους κινήσεις έχουν ως επί το πλείστον πραγματοποιηθεί και έτσι μία (μικρή μόνο) πρώτη αξιολόγηση είναι εφικτή.
Στην Πανάθα - έλα μωρή Πανάθα - η μεταγραφή που δεν έγινε θα ήταν και η καλύτερη. Ο Κλαβέρ θα ήταν ο βασικός λόγος για να δούμε την άμυνα Πεδουλάκη σε όλο της το μεγαλείο. Με τον Ιθπανό σχεδόν παντού στις θέσεις των φόργουορντ, σχήματα με την συνύπαρξη των Γκιστ - Σίγκλετον θα ήταν στην ημερήσια διάταξη. Και τώρα θα τα δούμε, ειδικά στο τέλος κλειστών παιχνιδιών, αλλά όσο να πεις θα ήταν αλλιώς να υπήρχε ένας παίκτης πρώτης γραμμής για να ταιριάζει με τον Μπουρούση και να απελευθερώνει τα μίγματα στελέχωσης από τις θέσεις 3 εώς 5. Επειδή όμως δεν έχει νόημα να μιλάμε για αυτούς που δεν ήρθαν, να πούμε πως έτσι κι αλλιώς οι κινήσεις του ΠΑΟ δείχνουν πολύ καλές , και υπογραμμίζονται περισσότερο από μία κομβική έννοια, αυτή του λεγόμενου floor spacing.
Oι αποκτήσεις των Σίγκλετον - Μπουρούση έχουν έναν κοινό παρονομαστή, κι ας είναι οι παίκτες ολότελα διαφορετικοί σε κοψιά και σε στυλ. Και οι δύο νέοι ψηλοί μπορούν να σουτάρουν έξω από τα 6,75, και μπορούν να σουτάρουν καλά. Αυτό δημιουργεί ένα σωρό προοπτικές για τον Πεδουλάκη, ο οποίος στην προηγούμενη θητεία του στην ομάδα τέτοιους παίκτες δεν είχε, ή και αν είχε δεν τους πολυχρησιμοποιούσε. Τώρα ο κόουτς του τριφυλλιού θα κληθεί να εκμεταλλευτεί αυτές τις δυνατότητες, και δεν θα μπορεί να κάνει αλλιώς. Πριν δύο χρόνια ο ΠΑΟ έπαιζε κάμποσο με καθαρά post-up και παιχνίδι κοντά στο καλάθι κυρίως λόγω του ρόστερ. Ο Μασιούλις πόσταρε, ο Διαμαντίδης πόσταρε, ο Ουκιτς με τον Ράιτ έμπαιναν μέσα, ο Γκιστ και ο Λάσμε τελείωναν φάσεις μόνο από κοντά. Ποιος σούταρε; O Φώτσης, ίσως ο Μπράμος, αυτοί. Τώρα το γήπεδο μπορεί να ανοίγει σε κάθε ευκαιρία, η ρακέτα να είναι άδεια για γρήγορους πλάγιους που επιχειρούν κοψίματα (Τζέιμς, Φελντέιν) και σουτέρ υπάρχουν σίγουρα παραπάνω. Το ρόστερ δεν έχει ολοκληρωθεί, αλλά έχω την εντύπωση πως οι μία - δυο προσθήκες που απομένουν πρέπει κι εκείνες να έχουν βεληνεκές. Ο Μαρκοΐσβίλι π.χ. δεν έμοιαζε παράταιρο σαν όνομα.
Η νέα έκδοση του τριφυλλιού δείχνει να αποκτά όλα τα εργαλεία που χρειάζεται για να παίξει επιθετικά πολύ καλύτερα από ο,τι οι προηγούμενες δύο υπό τον ίδιο προπονητή, χωρίς μάλιστα να θυσιάζονται πολλά στην άμυνα. Ακόμη και η παρουσία του Μπουρούση στην αναχαίτιση του πικ εν ρολ μπορεί να καλυφθεί με τρόπους ανάλογους με εκείνους που χρησιμοποίησε ο Περάσοβιτς στη Λαμποράλ, καθώς υπάρχουν γύρω γύρω αμυντικά εργαλεία για να δουλέψουν με προσήλωση στις περιστροφές. Ο Ελληνας σέντερ άλλωστε δεν είναι και Ραντούλιτσα, τέτοια αίσχη σπάνια τα συναντά κανείς.
Τι λείπει από τon ΠΑΟ; Ισως πάρουν και ψηλό, ίσως και κοντό, όμως αυτό που χρειάζεται ιδανικά είναι ένας παίκτης μεταξύ των θέσεων 3 και 4, που θα δώσει τη δυνατότητα για χαμηλά σχήματα και μία σχετική απελευθέρωση του Γκιστ ή ακόμη και του Σίγκλετον. Η θέση 3 είναι προφανώς ακάλυπτη προς το παρόν. Οι πράσινοι θα αναλυθούν από εμάς διεξοδικότερα όταν ολοκληρώσουν τις κινήσεις τους, όμως σοβαρα: ο Πεδουλάκης θα κληθεί να παρουσιάσει κάτι τόσο αποτελεσματικό, όσο και ελκυστικό. Μην ξεχνάτε πως μία σύνθεση με την ταυτόχρονη παρουσία Τζέιμς, Καλάθη, Γκιστ, Σίγκλετον είναι εν δυνάμει πυραυλοκίνητη, όχι αστεία. Αυτά δεν είναι για τα αγνοεί κανείς.
Στη Θρυλάρα τώρα - πάμε μωρή Θρυλάρα - τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο Ολυμπιακός θα ακολουθήσει κατά πάσα πιθανότητα ακριβώς την ίδια αγωνιστική συνταγή με πέρυσι. Αυτό που αλλάζει είναι οι παίκτες που θα κληθούν να την εφαρμόσουν. Ο Σφαιρόπουλος μάλλον θα επιμείνει στον σκληρό χαρακτήρα στην άμυνα και τις διεκδικήσεις, και υποθέτω πως θα διακυρηχθεί και η πρόθεση για γρήγορο transition. Ο,τι από αυτά και να ισχύσει τελικά, η ουσία είναι πως οι ερυθρόλευκοι οφείλουν να ξαναγίνουν αμυντικά αυτό που κάποτε ήταν και να βελτιώσουν την λειτουργία τους στο σετ παιχνίδι. Σε αυτή τους την προσπάθεια, δύο παίκτες είναι αληθινά κομβικοί: ο Ερικ Γκριν και ο Πάτρικ Γιάνγκ.
Η μεταγραφή του γκαρντ από το NBDL πραγματοποιήθηκε μέσα σε ένα κλιμα αποθέωσης, το οποίο προσωπικά ελάχιστα συμμερίζομαι. Ο παίκτης έχει τα επιθυμητά στοιχεία του σουτ και της εκτέλεσης πίσω από σκριν με τρίπλα και αυτό τον καθιστά σίγουρα μία ουσιαστική επιλογή. Παρόλα αυτά, οποιοσδήποτε έρχεται από αυτό το πρωτάθλημα είναι δύσκολο να αξιολογηθεί. Ο Γκριν δείχνει να έχει παρουσιάσει βελτίωση σε κάποια κομμάτια του παιχνιδιού του (π.χ. συγκράτηση της ορμής, πάσα), αλλά το ανταγωνιστικό πλαίσιο στο οποίο κινήθηκε τα τελευταία δύο χρόνια δεν ήταν και το καλύτερο. Το πρόσφατο παράδειγμα του Ελιοτ Ουίλιαμς πιστοποιεί πως ο,τι βλέπουμε στα highlights δεν είναι αυτό που αργότερα θα παρουσιαστεί στο γήπεδο, ειδικά από τη στιγμή που οι αντίπαλοι σιγά σιγά κατανοούν τι έχουν απέναντι τους. Με τον παίκτη θα χρειαστεί σίγουρα υπομονή, όπως επίσης και σαφές πλάνο αξιοποίησης του. Όσοι περιμένουν την "γνώση" των περιστάσεων που είχε ο Λο , θα περιμένουν άδικα. Για να πάρει μπρος ο Γκριν , πρέπει να συμβαίνουν ωραία πράγματα κάπου μακριά του, και όχι να κληθεί να τα κάνει αυτός.
Ο Πάτρικ Γιανγκ από την άλλη, είναι μάλλον η καλύτερη μεταγραφή του Ολυμπιακού. Αγωνίστηκε ελάχιστα πέρυσι, δείχνοντας μόνο λίγα από όσα μπορεί να προσφέρει. Ο Σφαιρόπουλος είχε δείξει την (σωστή) πρόθεση να μην τον χρησιμοποιήσει μόνο ως πικ εν ρολ ψηλό, αλλά να τον βοηθήσει μέσω κάποιων σκριν να πάρει θέση όσο πιο βαθειά γίνεται στη ρακέτα και να τελειώσει φάσεις. Ο Γιανγκ εκεί είναι ασταμάτητος και προσθέτει κάτι που λείπει από την ομάδα του εδώ και χρόνια. Από πίσω του θα έρθει ο Κεμ Μπιρτς, μία κατά τη γνώμη μου αληθινά καλή επιλογή, που προσφέρει μερικά εξτρά στοιχεία, όπως π.χ. το σωστό hedge out, την άμυνα στο αέρα και το γρήγορο κόψιμο στη ρακέτα. Οι δύο βασικοί ψηλοί των ερυθρόλευκων αλληλοσυμπληρώνονται, έχοντας ως κοινό μειονέκτημα την σχεδόν μηδαμινή συνεισφορά τους στην κυκλοφορία της μπάλας. Στο short roll δεν πρόκειται να τους προσέξει κανείς.
Το τιμ των Πειραιωτών έχει σε γενικές γραμμές κινηθεί σωστά και απομένει μία ακόμη προσθήκη στη θέση 4. Είναι άραγε αυτή τόσο απαραίτητη; Yποθέτω πως ναι, κυρίως για λόγους βάθους. Κατά τα άλλα η αύξηση των λεπτών του Ιωάννη Παπαπέτρου στον ρόλο του stretch four μοιάζει αληθινά ελκυστική, δεδομένης της πληρότητας στη θέση 3 και της παρουσίας του Αγραβάνη. Πού θα χωρέσουν όλοι αυτοί; Το ιστορικό των τραυματισμών λέει πως όλοι οι καλοί χωράνε. Παρόλα αυτά, δράττομαι της ευκαιρίας αγαπητοί συνάδελφοι επιστήμονες, για να δηλώσω πως θα μου άρεσε πάρα πολύ αν αυτά τα δύο παιδιά αναλάμβαναν εκ νέου και εξ ημισείας να καλύψουν το κενό πίσω από τον Πρίντεζη για ακόμη μία χρονιά.
Τι είπατε, ήρθαν οι εξωγήινοι;
Όχι, αλλά και να ερχονταν δεν θα υπήρχε ιδιαίτερος φόβος. Νεότερα στοιχεία που έχουν προκύψει, δείχνουν πως η κατάρρευση της ανθρωπότητας έχει ήδη ξεκινήσει. Τα είδα και εγώ χθες, όταν μου τα παρουσίασαν στον καφέ ο Ιάσονας και η Αλεξία. Χωρίς καμμία αμφιβολία, η πιθανότητα να μην προλάβουμε να δούμε τα αποτελέσματα των μεταγραφών των αιωνίων είναι απόλυτα υπαρκτή.
