Πρώτος μας σταθμός η αγαπημένη Παρτιζάν
Δεν θα μπορούσαμε να μην ξεκινήσουμε το ταξίδι μας στο Eurocup χωρίς τους Σέρβους. Ο οργανισμός για άλλη μια φορά κάνει σπουδαία σεζόν, χτίζοντας μια νέα και γεμάτη ταλέντο ομάδα, που πραγματικά χαίρεσαι να τη βλέπεις μες στο παρκέ. Ο κόουτς Τρινκέρι είναι ο καθοδηγητής από τον πάγκο αυτού του σπουδαίου συνόλου, που δίκαια συγκαταλέγεται στα φαβορί της διοργάνωσης μετά από τις εμφανίσεις του. Διαθέτει ένα κράμα έμπειρων παιχτών, που γνωρίζουν καταστάσεις από υψηλό επίπεδο, όπως ο Βελιτσκόβιτς, ο Γκόρντιτς που μας συστήθηκε πέρυσι με τη Μπούντοτσνοτ κάνοντας εξαιρετικές εμφανίσεις και ο πρώην παίχτης της Άλμπα και Μπάγερν, ο Ρέντινγκ. Επίσης στο ρόστερ θα συναντήσουμε τον διεθνή με την Εθνική Σερβίας Στέφαν Μπίρτσεβιτς, τον πρώην παίχτη του ΠΑΟΚ Ζακ Πέινερς και τον άλλοτε πρωταθλητή στο ΝΒΑ με τους Ουόριορς, Τζέιμς Μάκαντο, που αποκτήθηκε αυτό το μήνα. Γενικά οι Σέρβοι διαθέτουν ένα πλήρες ρόστερ, παίζοντας ένα πολύ όμορφο μπάσκετ, με τους παίχτες να ψάχνουν διαρκώς την καλύτερη δυνατή επιλογή στην επίθεση, με διαρκή κίνηση και παράλληλα να μην παραμελούν τα αμυντικά τους καθήκοντα. Είναι μια ομάδα που μπορεί να υποστηρίξει υψηλό και χαμηλό τέμπο στα παιχνίδια της και προσαρμόζεται ανάλογα με τον εκάστοτε αντίπαλο. Πραγματικά σπουδαία δουλειά από τον κόουτς Τρινκέρι που δείχνει ότι αξίζει μια ευκαιρία και πάλι στο υψηλότερο επίπεδο.
Η σπουδαία Μπολόνια αντεπιτίθεται
Αποτελεί δίχως αμφιβολία το ακλόνητο φαβορί (κατά πολλούς) για επιστροφή έπειτα από πολλά χρόνια στην Euroleague. Η πάλαι ποτέ μεγάλη ομάδα της Ιταλίας και πρωταθλήτρια του Fiba Basketball Champions League μεταπήδησε στο Eurocup, έχοντας ως στόχο την επάνοδο της στις καλύτερες ομάδες της Γηραιάς Ηπείρου. Το φιλόδοξο πλάνο της ομάδας μιλούσε για αργά και σταθερά βήματα πριν την επάνοδο στους κορυφαίους. Φαίνεται όμως πως τρώγοντας έρχεται η όρεξη και μετά την κατάκτηση του τροπαίου την περασμένη χρονιά, οι διοικούντες αποφάσισαν να επενδύσουν περισσότερα χρήματα για την άμεση επιστροφή. Με προπονητή τον αναμορφωτή της ομάδας, Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς και με παίχτες στο ρόστερ όπως ο MVP μέχρι τώρα Μίλος Τεόντοσιτς, ο Βινς Χάντερ, ο Κάιλ Γουίμς, ο Στέφαν Μάρκοβιτς και ο σκόρερ Φρανκ Γκέινς είναι λογικό να λογίζεται ως το φαβορί της διοργάνωσης αν και σύμφωνα με την Gazzetta delo Sport, η Βίρτους αν δεν λάβει μέρος στους τελικούς του Eurocup, θα πάρει wild card για την επόμενη χρονιά της Euroleague. Δεν θα μπορούσαμε να μην είμαστε χαρούμενοι για την επάνοδο της στο προσκήνιο λοιπόν.
Στο παιχνίδι της τώρα τρομάζει στην κυριολεξία η πληρότητα της στην περιφέρεια και στη δημιουργία. Παρότι υπάρχουν νεκρά διαστήματα όταν βρίσκεται στον πάγκο ο Τεόντοσιτς, η Βίρτους υπάρχουν στιγμές και λεπτά στο παιχνίδι, που απολαμβάνεις να την βλέπεις. Θα δεις πολλά μεγάλα σερί στα ματς της σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, σε σημεία που πατάει το γκάζι και ανοίγει τον αιφνιδιασμό. Έχει παίχτες που σουτάρουν πολύ από το τρίποντο, ούσα η πρώτη σε εκτελεσμένα. Το στυλ παιχνιδιού της βασίζεται πολύ στο pick and roll και στη γρήγορη μεταφορά της μπάλας από δυνατή σε αδύνατη πλευρά, με παίχτες όπως ο Μάρκοβιτς και ο Τεόντοσιτς να ανοίγουν τους χώρους.
Η δικιά μας Ούνιξ Καζάν
Η ομάδα του κόουτς Πρίφτη βάση ονόματος και παιχτών στην αρχή της χρονιάς συγκαταλέγονταν σε εκείνες που θα παλέψουν για το εισιτήριο της Euroleague. Εντούτοις όμως, η απόδοση της δεν είναι η αναμενόμενη. Μετά την περυσινή χρονιά που έφτασε στα ημιτελικά και με την αποχώρηση παιχτών κλειδιά όπως ο Χένρυ, ο Ετζίμ που μετακόμισε στη Μάλαγα και ο Εν Ντούρ που βρέθηκε στη Βαλένθια, ο κόουτς Πρίφτης προσπάθησε να καλύψει τις απώλειες αυτές με μερικούς έμπειρους παίχτες, όπως ο Άλεξ Τάιους, ο Μάντζαρης και εσχάτως ο Τζόρνταν Θίοντορ, βλέποντας το κενό που υπήρχε στην περιφέρεια και στο σκοράρισμα. Ο Μακόλουμ και ο Σμιθ τραβάνε το κουπί και χρειάζονταν κάποια βοήθεια, με τον κόουτς να περιμένει το Θεόδωρο να δώσει πράγματα σε αυτόν τον τομέα.
Η Ούνιξ είναι μια ομάδα που βασίζεται πολύ στην ενέργεια που παίρνει από την άμυνα της. Μπορεί να έχει έναν από τους χειρότερους και πιο αδύναμους περιφερειακούς αμυντικούς στην Ευρώπη, τον Μακόλουμ, ά, ωστόσο οι υπόλοιποι καλύπτουν την αδυναμία του. Είναι πολύ ενδιαφέρον το press που χρησιμοποιεί ο τεχνικός των Ρώσων με τη διάταξη 1-2-2 και με έναν αθλητικό παίκτη στην κορυφή, με στόχο να κατευθύνει την αντίπαλη επίθεση στις γωνίες για παγίδα και με σκοπό να πιέσει τη μπάλα και να καθυστερήσει τα plays τους. Μια άμυνα που λάνσαρε για πρώτη φορά επί εποχής Άρη με τον Οκάρο Γούαιτ στην κεφαλή αυτής. Επίσης είναι απορίας άξιο πως ο Τζαμάρ Σμιθ δεν βρίσκεται σε ομάδα Euroleague. Παρότι φτάνει αισίως τα τριάντα τρία του χρόνια, παραμένει ένας από τους πιο προικισμένους σουτέρ που κυκλοφορούν στην αγορά, σουτάροντας φέτος με το εκπληκτικό 57% από μακριά.
Οι πλούσιοι Μονεγάσκοι
Η Μονακό του Σάσα Ομπράντοβιτς είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες δουλειές στο φετινό Eurocup. Παρότι εμφανίζεται με πολλά σκαμπανεβάσματα στο παιχνίδι της, είναι μια από τις πιο fun to watch ομάδες. Ίσως να αποτελεί την κορυφαία ομάδα σε αθλητικότητα και φυσικά προσόντα και αν σταθεροποιήσει την απόδοση της, που έχει μεγάλες μεταπτώσεις, ίσως να τη δούμε να φτάνει ψηλά στη διοργάνωση. Αρέσκεται πολύ σε καταστάσεις isolation παιχνιδιού, πολλά 1vs1 και δίνει υψηλό ρυθμό στα παιχνίδια της. Η παρουσία των Κόουλ-Ντοστ στο backcourt της ομάδας δίνουν τη δυνατότητα στον Ομπράντοβιτς να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο, δίνοντας παράλληλα ελευθερία στους πυραυλοκίνητους guards του να απλώσουν μια up tempo επίθεση. Επιπλέον, παιδιά όπως ο Κιουτάρα, ο Γεγκέτ, ο Σανέ και ο γνώριμος μας από τη θητεία στον Άρη Μπάκνερ, ο όποιος παράλληλα είναι ο καλύτερος finisher στη σεζόν, προσφέρουν την ευκαιρία για να ανοίξει η άμυνα στα 4/4 του γηπέδου με διάφορα press. Γενικά είναι ένα σύνολο που με την προσθήκη του Κόουλ στη θέση του Ένις στοχεύει στη διάκριση.
Άλλη μία τούρκικη δύναμη
Εδώ θα μιλήσουμε για την Γαλατασαράι. Το γεγονός πως μπαίνει στη λίστα μας και τα ραντάρ μας η Τούρκικη ομάδα, παρότι δεν πραγματοποιεί τις εμφανίσεις που περιμέναμε, οφείλεται σε διάφορους παίχτες που μπορούν να μας απασχολήσουν τα επόμενα χρόνια. Ο κόουτς Ερντογάν δεν είναι ο πρόεδρος της Τουρκίας κι ετσι ασχολείται κάμποσο με την Μπασακχεσίρ, έχοντας φτιάξει ένα κράμα Αμερικανών και Τούρκων. Με εξαίρεση τον αρχηγό Κορκσλάν που είναι γέννημα θρέμμα της ομάδας και τον Αρσλάν, οι υπόλοιποι Τούρκοι είναι συμπληρωματικοί, σε ένα ομολογουμένως σφιχτό rotation που επιλέγει ο κόουτς. Με μπροστάρη τον Χάρισον, που μετά την ρούκι του χρονιά συνεχίζει τις εξαιρετικές του εμφανίσεις ανεβάζοντας τη συγκομιδή του στους 16.7 πόντους ανά αγώνα, όντας δεύτερος πίσω μόνο από το Μακόλουμ, η Γαλατασαράι ονειρεύεται τελικούς. Ο Χάρισον διαθέτει σπουδαίο πακέτο, που το καλοκαίρι θα τον κάνει περιζήτητο για ομάδες της Euroleague. Έχει πολύ καλό περιφερειακό σουτ, με το ύψος του (μεγάλο για guard) προσφέρει στα ριμπάουντ, ενώ αυτό που χρήζει βελτίωσης είναι η δημιουργία του, αν θέλει να σταθεί σε υψηλό επίπεδο. Έχει πολύ καλό, δυνατό κορμό και δεν διστάζει να φτάσει μέχρι το ζωγραφιστό, για να τελειώσει φάσεις.
Επίσης ένας αθλητής που μας έχει κάνει εντύπωση, παρότι αγωνίζεται μόλις τέσσερα παιχνίδια, είναι ο Άλεξ Πόιτρες, συγχωρέστε με αν γράφω λάθος το όνομα του στα ελληνικά. Πρόκειται για έναν σπουδαίο αθλητή, απόφοιτο του Κεντάκι, που μπορεί να παίξει πολύ καλή άμυνα ψηλά, να τρέξει το γήπεδο, να σκοράρει με αρκετούς τρόπους. Είναι ένας πολύ δυναμικός tweener, που μπορεί να παίξει PF/C και έχει δέσει πολύ με το δικό μας Ζακ Όγκαστ, που βελτιώνεται διαρκώς στην Τουρκία και δεν θα αργήσει να επιστρέψει στην Euroleague.
Η σταχτοπούτα Τόφας
Μπορεί να μην είναι ακριβώς σταχτοπούτα, καθώς είναι η τρίτη της χρονιά στο Eurocup, ωστόσο είναι η πρώτη φορά που βρίσκεται στο top16 και με τις εμφανίσεις της στον "όμιλο της Ισπανίας" (συμμετέχουν τρεις ισπανικές ομάδες και η ίδια), μας αναγκάζει να ασχοληθούμε με τους Τούρκους. Η Τόφας αποτελεί μια ομάδα με σχετικά μικρό ρόστερ, που βασίζεται και αυτή σε ξένους παίχτες, οι οποίοι είναι η ραχοκοκαλιά της ομάδας. Ηγέτης της ομάδας δεν είναι άλλος από το Σάμι Μεχία. Θα τον θυμάστε από το πέρασμα του στην Λάρισα πριν πολλά χρόνια, που μας είχε δείξει πόσο καλός σκόρερ ήταν. Αργότερα έκανε και μια μεγάλη μεταγραφή στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, αλλά δεν στέριωσε και τα τελευταία χρόνια βγάζει το ψωμί του στην Τουρκία. Άξιοι συμπαραστάτες του είναι ο Ματ Λοτζέσκι, που προσφέρει πολλά με την εμπειρία του, το σκοράρισμα του και την δημιουργία του και ο Ντέβιν Ουίλιαμς, που είναι ένας πολύ δυναμικός σέντερ. Ίσως μάλιστα να είναι ο καλύτερος ψηλός βάση απόδοσης στη διοργάνωση, προσφέροντας 14.4 πόντους και 8.4 ριμπάουντ ανά αγώνα. Τέλος, υπάρχει και ο Ταρίκ Φίλιπ, ο εκρηκτικός γκαρντ με βρετανικές ρίζες. Ο κόουτς Ένε τον εμπιστεύεται πολύ και του έχει δώσει τη μπάλα στα χέρια, με τον ίδιο να αναλαμβάνει πολλές πρωτοβουλίες και να έχει ελευθερία κινήσεων. Έχει εκρηκτικό πρώτο βήμα και συχνά επιτίθεται κάθετα στη ρακέτα, με στόχο να σκοράρει ή να δημιουργήσει ρήγμα και ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα. Παρότι μικρός σχετικά στο δέμας, είναι πολύ αθλητικός, καλός αμυντικά με πίεση στη μπάλα και θα τον δείτε να κυνηγάει πολλές φορές να κλέψει τη μπάλα, χωρίς να φοβάται τις επαφές.
Υ.Γ) Μερικά πολύ καλά ονόματα που θα μπορούσαμε να κρατήσουμε στη λίστα μας είναι ο Κλέμοντς της Μονακό (πολύ καλός σκόρερ), ο Κρίστον της Λιμόζ που ενδιαφέρει την ΑΕΚ, ο Μπλάκμον της Τρέντο, ο Αυστριακός ψηλός Μαχάλμπαζιτς, που έκανε φοβερό ματς με τον Προμηθέα, ο νεαρός σέντερ της Ρίτας, Εσόντας, ο γκαρντ Ντιμιτρίεβιτς της Μπανταλόνα, ο Άλαν Ουίλιαμς της Κουμπάν και τέλος το μεγάλο ταλέντο της Ουλμ στην περιφέρεια, ο νεαρός Κιλιάν Χέιζ.
