Σημαντική παράμετρος η παρουσία του Γιάννη

Σίγουρα το έργο που έχει αναλάβει δεν θα είναι εύκολο για δυο κυρίως λόγους. Πρώτον γιατί υπάρχουν αρκετές καλές ομάδες που θα συμμετέχουν στην ίδια διαδικασία όπως οι Βραζιλία, Καναδάς, Κροατία, Λιθουανία, Ιταλία, Σερβία, που σίγουρα κάποιες από αυτές θα είναι στο ίδιο γκρουπ με την Ελλάδα και αν μη τι άλλο δεν θεωρούμαστε και φαβορί απέναντι τους.

Δεύτερον και μάλλον σημαντικότερο είναι η παρουσία ή μη, του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Τα προ-Ολυμπιακά τουρνουά θα διεξαχθούν την περίοδο από 23 εώς 28 Ιουνίου. Οι Μπακς, που πέρσι αποκλείστηκαν στους τελικούς της Ανατολής από τους μετέπειτα πρωταθλητές, ευελπιστούν φέτος να διανύσουν όλο το δρόμο μέχρι τους τελικούς του ΝΒΑ, που θα διεξαχθούν από 4 μέχρι 21 Ιουνίου (σε περίπτωση 7 παιχνιδιών). Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς ότι αν ο Γιάννης οδηγήσει την ομάδα του μέχρι τους NBA Finals, ο χρόνος ξεκούρασης και αποκατάστασης θα είναι ελάχιστος για να ρισκάρε ο ίδιος ο παίκτης, πολλώ δεν μάλλον για να δώσουν την συγκατάθεση τους και οι Μπακς, ώστε να πάρει μέρος στο τουρνουά. Πιο πολύ μπορούμε να βασιστούμε στην δική του διάθεση και θέληση να βοηθήσει την Εθνική ομάδα, εκτός εάν συμβεί κάποια έκπληξη και οι Μπακς αποκλειστούν από τους πρώτους γύρους των playoff, πράγμα που δεν συγκεντρώνει και τις περισσότερες πιθανότητες.

Η αύρα του σκεπάζει τα πάντα

Τα τελευταία χρόνια και ειδικά τα καλοκαίρια που υπάρχουν αγώνες εθνικών ομάδων, επικρατούσε ένα κλίμα δυσπιστίας και γκρίνιας στο περιβάλλον της Εθνικής ομάδας. Γκρίνια για τις επιλογές προπονητών, που γινόταν χειρότερη όταν έβλεπες την διαδικασία (την πια;) επιλογής τους. Γκρίνια για τις επιλογές παικτών, για το κλίμα που επικρατούσε στις τάξεις των διεθνών (μέχρι και ξύλο είχαν παίξει), η κόντρα Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού που πάντα υπάρχει, όλα συντελούσαν για να δημιουργηθεί μια κατάσταση μιζέριας και έλλειψης εμπιστοσύνης στην Ομοσπονδία. Παρόλο που τα πράγματα βελτιώθηκαν αρκετά το περασμένο καλοκαίρι, η αποτυχία στο παγκόσμιο μας γύρισε πάλι στο σημείο μηδέν.

Όλο αυτό το σύννεφο λοιπόν που βρίσκεται πάνω από την Εθνική ομάδα μπορεί να εξαφανιστεί μονομιάς, απλά με την αύρα και την παρουσία του Πιτίνο. Ποτέ το Ελληνικό περιβάλλον δεν είχε στις τάξεις της μια τόσο δυνατή προσωπικότητα, έναν Hall of Famer προπονητή που να μπορούσε να επισκιάσει τα πάντα και να φέρει τους δικούς του κανόνες και στην λειτουργία της ομοσπονδίας, ως προς την εθνική ομάδα, αλλά και ως προς την έλλειψη παραμικρής αμφισβήτησης στο πρόσωπο του ομοσπονδιακού προπονητή. Είναι τέτοιο το μέγεθος του Πιτίνο, που κατά το κοινώς λεγόμενο, «δεν βλέπει κανέναν». Θα θέσει ο ίδιος τους κανόνες λειτουργίας μέσα και έξω από την ομάδα, δεν θα αφήσει κανέναν να μπλεχτεί στα πόδια του (αγαπημένο άθλημα των παραγόντων της ομοσπονδίας) και μόνο έτσι θα φύγει αυτή η αρνητική ενέργεια που συνοδεύει πάντα την Εθνική και τον περίγυρο της, πριν από τις μεγάλες διοργανώσεις. Αν υπάρχει ένας άνθρωπος να το κάνει πανεύκολα, αυτός είναι ο Αμερικανός προπονητής.

Κορυφαίος "recruiter - γέφυρα"

Βλέποντας τον μεσότιτλο, θα μου πείτε πού κολλάει το recruiting σε εκλέκτορα Εθνικής ομάδας, αφού δεν πρέπει να ανακαλύψει κανέναν καινούργιο παίκτη με δυνατότητες, αλλά απλά να καλέσει τους καλύτερους για αυτό που θέλει να παίξει. Στην περίπτωση της ελληνικής ομάδας, εδώ και χρόνια υπάρχουν παίκτες που για πολλούς και διάφορους λόγους δεν έρχονται να παίξουν τα καλοκαίρια (Ντόρσει, Κουφός) ή έχουν εκδηλώσει την επιθυμία να σταματήσουν (Καλάθης). Για την περίπτωση του Νικ, που λατρεύει τον προπονητή Πιτίνο, θεωρώ δεδομένο ότι μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, θα είναι και αυτός παρόντας για άλλο ένα καλοκαίρι χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερη πειθώ για αυτό. Η σύνδεση των δύο ήταν φανερή από την περσινή χρονιά, ενώ το στιγμιότυπο που καταγράφηκε μετά τον τέλος του αγώνα με την Βαλένθια, νομίζω τα λέει όλα.

Ο Ντόρσει και ο Κουφός είναι διαφορετικές περιπτώσεις παικτών, που ο καθένας για τους λόγους του δεν ερχόταν στην Εθνική και οι σχέσεις είχαν ψυχρανθεί. Θεωρώ ότι και για τους δύο, μια απλή συζήτηση με τον Πιτίνο θα ήταν αρκετή για να δηλώσουν διαθέσιμοι το ερχόμενο καλοκαίρι και να ενισχύσουν σημαντικά την ομάδα.

Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, η περίπτωση του Γιάννη είναι πιο πολύπλοκη, θα εξαρτηθεί από την πορεία της ομάδας του, αλλά αν υπάρχει ένας άνθρωπος που μπορεί να σηκώσει το τηλέφωνο και να μιλήσει απευθείας με τους ιθύνοντες των Bucks αυτός είναι ο Πιτίνο. Έτσι, θα μπορέσουμε αυτό το καλοκαίρι να διαλέξουμε τους καλύτερους παίκτες για το στυλ μπάσκετ που θέλει να παίξει ο προπονητής, από όλη την δεξαμενή παικτών και όχι αναγκαστικά αυτούς που απέμειναν.

Να σημειωθεί εδώ επιπλέον, πως το εξάμηνο που πέρασε στο τιμόνι του Παναθηναϊκού ο Πιτίνο, ήταν αρκετό για να καταλάβει πώς σκέφτονται οι Έλληνες αθλητές, ποιες είναι οι συνήθειες τους και πώς πρέπει να τους προσεγγίζει. Τους περισσότερους παίκτες τους ξέρει και δεν χρειάζεται να μάθει το παιχνίδι τους, ενώ ένας σημαντικός αριθμός παικτών θα είναι κατά βάση από τον Παναθηναϊκό.

Εν ολίγοις, ο Πιτίνο διαθέτει ένα μοναδικό κράμα γνώσης της Ευρωπαϊκής πραγματικότητας αλλά και της Αμερικάνικης. Μπορεί εξίσου εύκολα να κουμαντάρει τους ‘’Ευρωπαίους’’ και να προσελκύσει τους ‘’Αμερικανοθρεμένους’’, συνδυάζοντας μοναδικά δυο νοοτροπίες και δυο στυλ μπάσκετ. Μιλώντας για αγωνιστικό στυλ πάντως ...

Αγωνιστική μετάβαση

Περνώντας σε αυτό το κομμάτι της παρουσίας του Πιτίνο, θαρρείς και όλες οι συγκυρίες ευνοούν την πρόσληψη του. Εδώ και χρόνια προσπαθεί η Εθνική ομάδα να αλλάξει το αγωνιστικό της στυλ, που είναι αυτό που την χαρακτήριζε στα χρόνια της κυριαρχίας της και να πάει σε ένα πιο γρήγορο μπάσκετ. Αυτό ήταν αναπόφευκτο όταν έχεις παίκτες όπως ο Γιάννης, ο Καλάθης και ο Σλούκας, που στο ανοιχτό γήπεδο μπορούν να αναπτύξουν όλες τις δυνατότητές τους. Το πρόβλημα ήταν ότι τόσα χρόνια είτε το κάναμε λάθος, είτε δεν μπορούσαμε να το κάνουμε γιατί οι αντίπαλοι μας διάβαζαν. Η έλλειψη σουτέρ αλλά και ικανών γκαρντ πέραν των Σλούκα-Καλάθη μας στοίχισε το περασμένο καλοκαίρι, με αποτέλεσμα το πυρηνικό μας όπλο (Γιάννης) να μείνει ανεκμετάλλευτο στα κρίσιμα ματς.

Ο Πιτίνο είναι θιασώτης του up-tempo μπάσκετ και ίσως ο καταλληλότερος για να θέσει τις βάσεις σε αυτήν την μετάβαση. Είναι πολύ χρήσιμο που έχει ήδη την περσινή εμπειρία του Παναθηναϊκού, μιας ομάδας που αντιμετώπιζε τα ίδια δομικά προβλήματα με την Εθνική. Δηλαδή είχε μια ομάδα χωρίς ικανά γκαρντ πέραν του Καλάθη και έλλειψη σουτέρ και αθλητικών center.  

Με το που ανέλαβε την ομάδα, γνωρίζοντας ότι το να βελτιώσει τους παίκτες του στο σουτ ήταν κάτι δύσκολο. Προσπάθησε να αλλάξει τον τρόπο επίθεσης για να μην αντιμετωπίζει συνεχώς άμυνες στο 5 εναντίον 5. Έδωσε μεγάλη έμφαση στην αμυντική πίεση, μιλούσε πρωί-βράδυ για την σημασια των deflections, που θα ξαναμπούν στην καθημερινότητα μας, ενώ δούλεψε πολύ και στην ψυχολογία των παικτών. Παίκτες όπως ο Καλάθης, ο Παπαπέτρου, ο Παπαγιάννης, ο Τόμας έκαναν εκπληκτικά παιχνίδια υπό της οδηγίες του και αυτό φαίνεται από την αξιολόγηση τους που σχεδόν διπλασιάστηκε. Με την βελτίωση στην άμυνα προκαλούσε άστοχα σουτ, οι ψηλοί έπαιρναν τα ριμπάουντ και έτσι ανέβασε τον ρυθμό της επίθεσης του με το transition, εφαρμόζοντας πιστά το δόγμα 8 seconds or less, ποστάροντας με την πρώτη ευκαιρία τα τεσσαρια του στον αιφνιδιασμό. Απέναντι σε οργανωμένες άμυνες έδωσε έμφαση μέσα στο καλάθι, για να μπορέσει να δημιουργήσει καλύτερες προϋποθέσεις για τους κακούς σουτέρ που είχε η ομάδα του.

To αποτέλεσμα ήταν ο Παναθηναϊκός να σουτάρει λιγότερα τρίποντα, να βάζει περισσότερα και με μεγαλύτερη ευστοχία. Το ίδιο θέμα καλείται να αντιμετωπίσει και με την Εθνική, αφού εκτός από τον Σλούκα, κανένας άλλος παίκτης δεν θεωρείται καλός σουτέρ. Είναι ευτυχής η συγκυρία που ο Τάιλερ Ντόρσει αποφάσισε να έρθει στην Ευρώπη και να έχει τριβή με έναν προπονητή όπως ο Σφαιρόπουλος, που θα του μάθει πολλά από το Ευρωπαϊκό μπάσκετ και τον τρόπο που παίζεται. Ο Ελληνοαμερικανός γκαρντ μέχρι στιγμής στην Ευρωλίγκα σουτάρει με 57.1% στο τρίποντο και παρόλο που δεν είναι αντιπροσωπευτικό αυτό το ποσοστό, σίγουρα θα προσφέρει πολλές λύσεις στον τομέα του σουτ.

Γενικά, προσωπικά πιστεύω ότι είναι μια χρυσή ευκαιρία για την Εθνική ομάδα να πάρει όσα πιο πολλά μπορεί από αυτόν τον προπονητή και να θέσει τις βάσεις για το στυλ που θα ακολουθηθεί στο μέλλον . Αν δεν τα καταφέρει και ο Πιτίνο, τότε τα πράγματα θα είναι σκούρα για το μέλλον της επίσημης αγαπημένης.

ΥΓ. Ο Πρόεδρος της ομοσπονδίας αδιαμφισβήτητα έκανε κίνηση ματ. Παρόλα αυτά και ενώ η παρουσία του HoF προπονητή είναι ικανή να επισκιάσει τα πάντα, δεν έλειψαν και πάλι οι νοοτροπίες "του 1990". Μετά τις πρώτες επίσημες δηλώσεις του Πιτίνο ως προπονητής της Εθνικής ομάδας, ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, ισχυροποιημένος από το deal που κατάφερε, θεώρησε σωστό να αφήσει υπονοούμενα κατά της Πολιτείας. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που πριν δυο χρόνια είχε απαξιώσει τον θεσμό του προπονητή, δηλώνοντας ότι σημαντικό είναι να υπάρχουν παίκτες, προπονητή θα βρούμε. Τώρα, που ο επικοινωνιακός αντίκτυπος της πρόσληψης ήταν μεγάλος, βγήκε να κομπάσει για την επιτυχία του αυτή, λέγοντας ότι στην ΕΟΚ δουλεύουν για την επιτυχία του Ελληνικού μπάσκετ. Τελικά Πρόεδρε είναι σημαντικός ο προπονητής ή όχι; (άλαλα τα χείλη των ασεβών).

ΥΓ2. Ο Πιτίνο θα διαλέξει τους παίκτες που θα εξυπηρετούν ακριβώς το πλάνο του. Ελπίζω να είναι έτοιμοι στην Ομοσπονδία να το αντιμετωπίσουν σε περίπτωση που κάποιο αγαπημένο τους παιδί ενδεχομένως να μείνει απ’ έξω.