Άπαντες θα συμφωνήσουμε πως η ASVEL είχε φέτος την πολυτέλεια να "πετάξει χαρταετό" στο πρωτάθλημα, να κάνει ευχάριστα ταξίδια στο EuroCup και να επικεντρωθεί αποκλειστικά και μόνο στη σεζόν 2019-20. Προς τιμήν της, κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Η γαλλική ομάδα θέλει και προσπαθεί να δικαιολογήσει στο παρκέ την επιστροφή της στην EuroLeague, έχοντας παραμείνει προσηλωμένη στους στόχους που έχει μπροστά της. Είναι σημαντικό για την αίγλη του συλλόγου να γίνει κατανοητό σε όλους πως επανέρχεται στο ευρωπαϊκό προσκήνιο επειδή πραγματικά το αξίζει - κάτι τέτοιο θα επιβεβαιωθεί, για παράδειγμα, με την κατάκτηση της LNB ή μια διαδρομή ως τα ημιτελικά του EuroCup - κι όχι επειδή κατάφερε να εξασφαλίσει μια wild card. Παράλληλα, επιδιώκει να είναι έτοιμη για του χρόνου, αξιολογώντας το υπάρχον υλικό της. Πάμε να δούμε πιο αναλυτικά ορισμένα καίρια σημεία από την καλή πορεία της κατά τους τελευταίους μήνες.
Πρωταθληματική σεζόν εντός των τειχών
Η φετινή πορεία της Βιλερμπάν στην Jeep Elite δε θυμίζει σε τίποτα τις αντίστοιχες προηγούμενων ετών, όπου τερμάτιζε σχεδόν μόνιμα κάτω από την πρώτη τετράδα. Πέρσι βγήκε 6η στην τελική κατάταξη, γνωρίζοντας λίγο καιρό αργότερα τον αποκλεισμό στα προημιτελικά των playoffs. Την περίοδο 2016-17 τερμάτισε στην 8η θέση της Regular Season κι η διαδρομή της έλαβε τέλος στα ημιτελικά της post season. Γενικώς, μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος της περιόδου 2015-16, οι δύο χρονιές που ακολούθησαν δεν ήταν οι ιδανικές για το κλαμπ της Λυών. Η ομάδα δεν κατάφερε να διατηρηθεί στην κορυφή κι ήταν φανερό πως ο κύκλος του Καναδού κόουτς Τζέι Ντι Τζάκσον είχε κλείσει κι η αλλαγή ήταν μάλλον μονόδρομος. Η κατάσταση έχει αλλάξει άρδην φέτος, αφού το σύνολο του νεοφερμένου Ζβέζνταν Μίτροβιτς δείχνει και πάλι ικανό να επιστρέφει στις υψηλές πτήσεις και διαγράφει πορεία πρωταθλητισμού, όντας μόνο πρώτο στην βαθμολογία.
Με ρεκόρ 14-5 μετά από 19 στροφές στην Jeep Elite, η ASVEL έχει απόσταση μιας νίκης από την Ορτέζ που την καταδιώκει. Φανταστείτε πάντως πως αυτή η θεωρητικά εύθραυστη διαφορα της από την δεύτερη θέση δημιουργήθηκε πρόσφατα, καθώς η Βιλερμπάν έκανε τρεις διαδοχικές ήττες τελευταία (16η-18η αγ.) κι έδωσε δικαιώματα στους διώκτες της. Μάλλον για αυτές ευθύνεται η παράλληλη έμφαση που δίνει στο Eurocup, το οποίο και διεκδικεί.
Μέχρι την 15η αγωνιστική πάντως, ο σύλλογος του Τόνι Πάρκερ ήταν επιβλητικός με 13 νίκες και μόλις δύο ήττες. Κέρδιζε διαρκώς τόσο εντός (μόλις μία ήττα) όσο και μακριά από το Astroballe, πραγματοποιώντας μια πολύ δυνατή εκκίνηση στη σεζόν, μέσω της οποίας ουσιαστικά ξεκίνησε να θέτει από τον πρώτο κιόλας γύρο τις βάσεις για την κατάληψη της πρωτιάς. Χωρίς αμφιβολία, είναι το γκραν φαβορί για να κόψει πρώτη το νήμα και να εισέλθει στα playoffs με το απόλυτο πλεονέκτημα της έδρας - αν και συχνά έχουμε δει στην Γαλλία πως αυτό, παρότι είναι ένα δεδομένο και ισχυρό αβαντάζ, εύκολα ανατρέπεται και δεν προδικάζει τίποτα για την κατάκτηση.
Σε αυτά τα 19 πρώτα της παιχνίδια της κανονικής περιόδου, το σύνολο του Μίτροβιτς έχει να επιδείξει την δεύτερη καλύτερη άμυνα της λίγκας (75.2 πόντοι παθητικό), στην οποία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό, αλλά και την πέμπτη κορυφαία επίθεση (82.1 πόντοι). Στον τομέα του σκορ παίρνει πάρα πολλά από την τριάδα των Μπίλαν (13.6π, 60.4% διπ), Νουά (11.3π, 37% τριπ) και Σλότερ (10π, 38% τριπ). Από την άλλη κι ο Λάιτι - ένας παίκτης που έχει συνδέσει το όνομα του με την ομάδα κατά την τρέχουσα δεκατία - είναι ένας πάρα πολύ σημαντικός περιφερειακός, ο οποίος παρότι μεγαλώνει, εξακολουθεί να προσφέρει με συνέπεια (9.6π, 3.6ρ, 2.4α) σε αρκετούς τομείς. Δημιουργικά εκείνος που ξεχωρίζει είναι (όπως αναμενόταν...) ο Μάντας Καλνιέτις με 5.1 ασίστ (92 συνολικά σε 18 ματς). Το σταθερό ροτέισον του Μίτροβιτς συνήθως περιλαμβάνει 8-9 παίκτες και σπανίως ανοίγει μέχρι την τελευταία θέση του πάγκου. Γενικά θα λέγαμε πως πρόκειται για ένα ρόστερ με μεγάλη εμπειρία, αφού πέρα από τους γηγενείς που είναι ευνόητο πως ξέρουν την εγχώρια πραγματικότητα, σχεδόν όλοι οι ξένοι έχουν σημαντική προϋπηρεσία στην Jeep Elite.
Εύκολη πρόκριση στους "8" του EuroCup με άμυνα και σκληράδα
Στην πρώτη φάση του EuroCup, η Βιλερμπάν είχε περάσει χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, παρά το γεγονός πως είχε μπει με το... αριστερό στον όμιλο (βαριά ήττα με -22 από την Βαλένθια στην Ισπανία). Αργότερα έκανε την αντεπίθεση της με πέντε διαδοχικά ροζ φύλλα και κάπως έτσι... καθάρισε γρήγορα την μπουγάδα. Με ρεκόρ λοιπόν 7-3 και την δεύτερη θέση δική της, η παρουσία της πήρε καλό βαθμό. Όλα τα λεφτά θα ήταν πλέον το Top16 καθώς ο όμιλος με Λόκο και δύο καλές γερμανικές ομάδες - Ουλμ και Φρανκφούρτη - δεν θα ήταν το ίδιο εύκολη αποστολή. Οι απαιτήσεις προφανώς θα ανέβαιναν. Τελικά, τα προγνωστικά κυριολεκτικά πήγαν... περίπατο, αφού οι Γάλλοι πέρασαν "αέρα" και δεν έδωσαν το παραμικρό δικαίωμα. Οι υποχρεώσεις τους ολοκληρώθηκαν χθες με ήττα στο τυπικής διαδικασίας και άνευ βαθμολογικής σημασίας παιχνίδι απέναντι στην Ουλμ εκτός έδρας. Το γεγονός πως από την 5η κιόλας αγωνιστική είχαν "κλειδώσει" την πρωτιά - με το εντυπωσιακό κι ίχως κάπως απρόσμενο 5-0 - λέει πάρα πολλά αναφορικά με τη γενικότερη (σοβαρή και αποτελεσματική) εικόνα της ομάδας σε αυτή τη φάση.
Η Βιλερμπάν, στις "μάχες" με την πιο ποιοτική και "διαφημισμένη" ομάδα του group, κέρδισε σε δύο περιπτώσεις την Κουμπάν - οριακά στην Ρωσία, πιο άνετα (στο δεύτερο ημίχρονο) στην Γαλλία - κι ουσιαστικά με αυτά τα δύο αποτελέσματα σφράγισε την 1η θέση. Από εκεί και πέρα, πήρε νίκες με καλό μπάσκετ και σημαντικές διαφορές απέναντι στην Φρανκφούρτη - που εν τέλει απογοήτευσε στο Top16 - συν ακόμη μια με την Ουλμ στο Astroballe. Αυτή η φάση της διοργάνωσης άνηκε στον 18χρονο γκαρντ, Τεό Μαλεντόν (φωτό παραπάνω), ο οποίος έκανε το step up σε μια κρίσιμη καμπή της σεζόν, δίνοντας μεγάλες βοήθειες (10.4π, 36% τριπ, 3.2α, 2.6α), ενώ παράλληλα έφτασε στο peak της απόδοσης του κι ο Νουά (12.8π, 44% τριπ, 5ρ), που ήταν εξαιρετικά κομβικός στις μεγάλες νίκες της ομάδας με την Λοκομοτίβ. Η ASVEL ετοιμάζεται πια για τη νοκ άουτ φάση - τη συμμετοχή στην οποία αγνοούσε από το 2008, όταν ο θεσμός τότε ονομαζόταν ULEB Cup - κι οι συνθήκες που θα αντιμετωπίσει εκεί θα είναι σίγουρα πολύ διαφορετικές από τα συνηθισμένα ματς ομίλων. Ωστόσο, ήδη έχει κερδίσει αρκετό κόσμο με την εικόνα της που είναι πολύ θετική και "πείθει".
Αξίζει να αναφερθεί πως κατά την τρέχουσα δεκαετία η ASVEL είχε 63% νίκες (17-10) όταν φιλοξενούσε αντιπάλους στην έδρα της στη συγκεκριμένη διοργάνωση, ποσοστό που φέτος εκτοξεύθηκε στο 88% (7-1). Το Astroballe έχει εξελιχθεί σε ένα δύσβατο γήπεδο, εκεί όπου η δυναμική των Γάλλων ανεβαίνει αισθητά. Παράλληλα, η Βιλερμπάν είναι η 6η κορυφαία ομάδα στα ριμπάουντς (μεταξύ των 24 από την πρώτη φάση) με 35.6 κατά μέσο όρο, 8η στο συντελεστή assist-turnover (284/196, 145%) κι από εκεί κι έπειτα πρέπει να παρατηρήσουμε την δραστηριότητα τις στις καθαρά αμυντικές κατηγορίες: 1η σε τάπες, 5η σε κλεψίματα, 3η στα φάουλ. Πίεση, δυναμισμός και "βραχυκύκλωση" του αντιπάλου. Η αμυντική της συμπεριφορά είναι ακόμη καλύτερη στα ευρωπαϊκά της παιχνίδια, με παθητικό χαμηλότερο (71.2π) από εκείνο που καταγράφει στην Jeep Elite, και φυσικά είναι overall η κορυφαία άμυνα στο EuroCup. Η στιβαρή αυτή εικόνα του συνόλου του Μίτροβιτς της έχει εγγυηθεί νίκες ακόμη και σε κλειστά ματς (5 από τις 12 νίκες της προήλθαν με διαφορές μικρότερες των 5 πόντων) που θα έλεγε κανείς πως αν υπήρχε ισοπαλία στο μπάσκετ, θα ήταν μάλλον το δικαιότερο αποτέλεσμα.
Αυτή η τελευταία μάλιστα συνθήκη δείχνει να έχει λειτουργήσει πολύ θετικά σε ένα γενικότερο πλαίσιο για την ASVEL, η οποία σκληραγωγήθηκε ακόμη περισσότερο ως ομάδα μέσα από αυτήν την διαδικασία και έφτιαξε τον δικό της "χαρακτήρα". Η ομάδα πλέον έχει αποκτήσει ταυτότητα, οι αρχές της είναι ξεκάθαρες κι αυτό που μπορεί να της εγγυηθεί πρόκριση ή ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικό πρόσωπο στα νοκ άουτ είναι φυσικά η αμυντική της απόδοση πρωτίστως και έπονται τα υπόλοιπα. Φυσικά, θα παίξει ρόλο και το ποια ομάδα θα βρει απέναντι της. Όπως και να 'χει, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως η Βιλερμπάν δε μπαίνει τυχαία στο Top8 του EuroCup. Ο Μίτροβιτς, ένας προπονητής που μπορεί να μην πήρε τους τίτλους που προσδoκούσε με την Μονακό, όμως κατάφερε να φτιάξει ένα καλό όνομα, έχει κάνει καλή δουλειά ως προς το να εξελίξει την ομάδα που παρέλαβε. Η ASVEL δεν είναι η νέα Μονακό - σίγουρα υπάρχουν ομοιότητες, όπως και διαφορές - αλλά θα λέγαμε πως είναι ένα νέο, ξεχωριστό project, με διαφορετικά εργαλεία, από τον Μαυροβούνιο τεχνικό.
Απόπειρα σκιαγράφησης του "Ευρωλιγκάτου" ρόστερ
Σε θεωρητικό επίπεδο, από τώρα μπορούμε να σχηματίσουμε μια (αρκετά πρόωρη) άποψη για το ρόστερ που θα έχει στην η Βιλερμπάν την επόμενη σεζόν. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Ελεύθεροι στο τέλος της σεζόν μένουν τέσσερις ξένοι της ομάδας (Σλότερ, Λάιτι, Νέλσον και Καλνιέτις) καθώς κι ο Αλεξί Αζινκά, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει ταλαιπωρηθεί από τραυματισμούς. Μπορεί να είναι ένα μεγάλο όνομα με σημαντική καριέρα στο NBA, όμως αυτή βρίσκεται σε πτώση κι εφόσον δεν καταφέρει να βρει τα πατήματα του και να μπει ουσιαστικά στην εξίσωση της ομάδας μέχρι το τέλος της χρονιάς, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να παραμείνει στην Λυών. Στα τέλη Δεκέμβρη, η Βιλερμπάν, σε μια ηχηρή κίνηση, επαναπάτρισε τον διεθνή σέντερ μετά από την πενταετία του στη Νέα Ορλεάνη, όμως ως τώρα δεν έχει πάρει πάρα πολλά από τον έμπειρο ψηλό, που ακόμη κάνει προσπάθειες να επανέλθει ουσιαστικά στην δράση. Σίγουρα οι επόμενοι μήνες θα είναι σημαντικοί αναφορικά με το κατά πόσο μπορεί να προσφέρει μακροπρόθεσμα. Εάν πάντως φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο, θα πρόκειται για ένα σπουδαίο όπλο στην front line. Μαζί με την περίπτωση του Αζινκά, πέντε συνολικά συμβόλαια εκπνέουν και μένει να δούμε αν πόσοι και ποιοι εξ' αυτών θα "κλείσουν" θέση στο "Ευρωλιγκάτο" ρόστερ.
Από εκεί κι έπειτα, ο βασικός σέντερ της ομάδας, Μίρο Μπίλαν, είναι "δεμένος" και για τη νέα σεζόν, κάτι που ισχύει και για τον παρτενέρ του πολύτιμου Κροάτη, τον 23χρονο Άλφα Καμπά, ο οποίος το 2017 είχε υπογράψει συμβόλαιο τριετούς διάρκειας. Ο δεύτερος πάντως, προ ημερών τραυματίστηκε σοβαρά (σε ματς του πρωταθλήματος) στον αστράγαλο και θα μείνει τουλάχιστον για τρεις μήνες εκτός δράσης. Υπάρχει επίσης κι η περίπτωση του 19χρονου Σενεγαλέζου, Καντίμ Σόου, ο οποίος προέρχεται από τις ακαδημίες της Ρεάλ Μαδρίτης, και πέρσι είχε υπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας με την ASVEL έως το 2020. Ωστόσο σπάνια βρίσκει ουσιαστικό χρόνο συμμετοχής στο ροτέισον και στην παρούσα φάση δε δείχνει έτοιμος. Ο Σόου, εφόσον μείνει, δύσκολα θα έχει ανώτερο ρόλο συγκριτικά με τον φετινό του, επομένως μια λύση ενδεχομένως να ήταν ο δανεισμός του σε άλλη ομάδα της Jeep Elite.
Φεύγοντας από τη θέση "5", ο 17χρονος γκαρντ Μαλεντόν που είναι ένα σπουδαίο ταλέντο και πριν από μερικούς μήνες έγινε επαγγελματίας δεσμεύεται με την ομάδα έως το 2021, αν κι εκκρεμεί να δούμε τι θα συμβεί με τη πιθανή συμμετοχή του στο Draft του NBA. Σε αντίστοιχου χρονικού πλαισίου δέσμευση βρίσκονται κι οι Ζαν Σαρλ (26, φόργουορντ), Νουά (22, φόργουορντ) και Μπρικί (20, γκαρντ). Σε ξεχωριστή κατηγορία ανήκει 33χρονος swingman Καχουντί (βασικός συντελεστής στο τελευταίο πρωτάθλημα της ομάδας) ο οποίος είναι πλέον... "παλιοσειρά" στην ομάδα και το τρέχον συμβόλαιο του εξαντλείται το 2022. Τέλος, μια ακόμη διαφορετική περίπτωση είναι εκείνη του 24χρονου Σαρλ Γκαλιού, ενός παλιού παίκτη της Βιλερμπάν που προέρχεται από τα τμήματα υποδομής και φέτος επέστρεψε μετά από διαδοχικούς δανεισμούς σε Αντίμπ και Λιλ. Έκανε προετοιμασία, δοκιμάστηκε και ο Μίτροβιτς τον κράτησε. Είναι βοηθητικός παίκτης και η παραμονή του ή όχι δεν θα παίξει κάποιο ρόλο στην διαμόρφωση του υπόλοιπου σχεδιασμού - τόσο οικονομικά, όσο και από από πλευράς αριθμητικής.
Με βάση λοιπόν τα δεδομένα που αναλύσαμε παραπάνω, διαμορφώνεται το εξής πρώτο δείγμα:
Θεωρείται σίγουρο πως η Βιλερμπάν θα κινηθεί για την απόκτηση τουλάχιστον δύο περιφερειακών επιπέδου, προκειμένου να καταλάβουν θέσεις βασικών. Επίσης ενδιαφέρον θα έχει το πώς θα χειριστεί η τεχνική ηγεσία τα συμβόλαια των τεσσάρων φετινών βασικών γκαρντ που ολοκληρώνονται - Καλνιέτις, Νέλσον, Σλότερ, Λάιτι. Από εκεί και πέρα, από τη στιγμή που το αν θα μείνει ο Γκαλιού ή όχι (ως συμπληρωματικός) μικρή σημασία έχει και με "κλειδωμένη" την παραμονή του Καχουντί, τότε η ASVEL θα πάει σίγουρα για ένα ακόμη κλασσικό τριάρι. Προφανώς θα ψάξει κάτι πιο "φρέσκο" και νεότερο ηλικιακά από τον Καχουντί, αλλά θα λέγαμε επίσης κι ένα πιο σταθερό μακρινό σουτ.
Η διαμόρφωση της front line εξαρτάται άμεσα από τον Αζινκά, αλλά όσο υπάρχει η σταθερά που ακούει στο όνομα Μίρο Μπίλαν, μια πρώτη ύλη υπάρχει. Για το κλείσιμο αφήσαμε την θέση του πάουερ φόργουορντ, εκεί όπου τα πράγματα μοιάζουν αρκετά ξεκάθαρα: οι Ζαν Σαρλ και Νουά είναι παίκτες που έχουν να δώσουν πράγματα - 25 και 22 ετών αντίστοιχα - και παίζουν στην ομάδα χρόνια. Αμφότεροι βρίσκονταν εκεί στο τελευταίο της πρωτάθλημα. Ο πρώτος είναι μια τίμια λύση, μια μονάδα με συνέπεια, ενώ ο δεύτερος είναι αξιόλογο project που η βελτίωση του φέτος είναι αλματώδης. Υπάρχει όμως κι ένα "αλλά", που σχετίζεται με την απειρία τους από το κορυφαίο επίπεδο και δεν αποκλείει την προσθήκη PF. Παρότι είναι καλοί παίκτες, κανείς τους δεν είναι "γκαραντί" λύση.
