Το φινάλε
Η λεπτομέρεια είναι φυσικά πως δεν επρόκειτο για σετ επίθεση, αλλά για ανάγκη τρεχάλας και πως ο Καλάθης σε αυτό είναι μάλλον ο καλύτερος κοντος στην Ευρώπη. Πέρα όμως από τις δικές του αδιαμφισβήτητες ικανότητες, είναι γεγονός πως σε εκείνο ακριβώς το σημείο, τόσο η προπονητική αντίδραση, όσο και η ομαδική λειτουργία ήταν άψογες. Μετά το καλάθι του Πάνγκος ο Τσάβι Πασκουάλ έκανε δύο αλλαγές. Η μία ήταν η είσοδος του Παππά, τον οποίο ο Σάρας αντιλήφθηκε ως τον βασικό κίνδυνο. Η κίνηση του να πάρει την μπάλα συνοδεύτηκε από νταμπλ τιμ και έτσι ο Καλάθης έμεινε μόνος με τον πιο αργό Μίτσιτς. Ορίστε.
Στην συνέχεια της φάσης, οι πλάγιοι του ΠΑΟ είναι τοπθετημένοι ιδανικά, έτσι ώστε ο ηγέτης τους να βρει άπλετο χώρο. Είναι ουσιαστικά μία ιδανικά σχεδιασμένη ειδική συνθήκη , εκτελεσμένη στην εντέλεια, η οποία εγείερει και το κλασικό φιλοσοφικό ερώτημα της χρησιμότητας των τάιμ αουτ σε αντίστοιχα σημεία. Ο Πασκουάλ δεν είχε να πάρει άλλο, έδωσε συγκεκριμένες εντολές στο πόδι, το play υποθέτω πως προϋπήρχε, η άμυνα δεν είχε χρόνο σύσκεψης και αντίδρασης. Ισως αν υπήρχε ολόκληρη διακοπή, η Ζαλγκίρις να ήταν πιο έτοιμη. Δείτε πάντως όλη την φάση, καθώς οι πράσινες τοποθετήσεις έχουν αξία.
Kανονικά δεν θα έπρεπε να είχαμε φτάσει εδώ, μετα το 43-23 του 16', το ματς έμοιαζε σχεδόν με φιλικό. Όμως πρώτα ο Παναθηναϊκός και ύστερα η Ζαλγκίρις, έκαναν ακριβώς ο,τι έπρεπε για να απολαύσουμε ένα από βτα πιο συναρπαστικά παιχνίδια της σεζόν.
Aνατροπή και μις ματς
Η ανατροπή των Λιθουανών είχε δύο σκέλη. Οι πρώτοι 10 πόντοι καλύφθηκαν τσάκα τσάκα μέχρι το ημίχρονο, κυρίως επειδή οι παίκτες του Πασκουάλ είχαν κάκιστη συγκέντρωση στις επιστροφές τους, λες και πίστευαν ότι το παιχνίδι θα τελείωνε νωρίς. Μέχρι και λάθος στην επαναφορά έγινε σε ένα σημείο, αποκαλύπτοντας αν μη τι άλλο μία μενταλιτέ επιρρεπή στο συναίσθημα. Υπάρχουν φορές που ο Παναθηναϊκός παρασύρεται από τον γρήγορο ρυθμό και δεν σκέφτεται καθαρά, το έχουμε ξαναδεί. Οι υπόλοιποι 10 πόντοι καλύθφηκαν λίγο αργότερα και πιο βασανιστικά, όταν η Ζαλγκίρις σημάδευσε μεθοδικά το χαμηλό ποστ και χτύπησε κάθε πιθανό και απίθανο μις ματς. Με αυτή την στρατηγική ο Σάρας πήγε μέχρι το τέλος και δικαιώθηκε παρά 4,7''. Ο Καβαλιάουσκας έκανε το παιχνίδι της ζωής του, καθώς ο Γκιστ δεν κατάφερε να απογορέψει τις εισαγωγικές πάσες και οι περιστροφές στην πίσω ζώνη έφερναν πάντα κοντό απέναντι του. Υπήρχαν διάφορες φάσεις μάλιστα, στις οποίες ο κόουτς Σάρας έδειξε την μαεστρία του στην δημιουργία σωστών πρϋποθέσεων για σουτ. Ιδού μία από την παράταση.
Οι Λιθουανοί βγάζουν μις ματς στο πικ εν ρολ (Καλάθης στον Καβαλιάουσκας), αλλά δεν αρκούνται σε αυτό. Η παράλληλη δράση αφορά ένα pin down για τον Μιλάκνις, το οποίο ο ΠΑΟ αντιμετωπίζει με switch.
To αποτέλεσμα είναι οι ψηλοί του ΠΑΟ να μείνουν στην περίμετρο, να δημιουργηθει δεύτερο μις ματς για τον Ουάιτ και τελικά η φάση να καταλήξει σε ένα εύκολο λέι απ του Καβαλιάουσκας. Το αξιοσημείωτο είναι πως οι συνθήκες ευνοούν τόσο το ελεύθερο σουτ αν ο Γκιστ δώσει βοήθεια (έδωσε), όσο και το επιθετικό ριμπάουντ, καθώς στη ρακέτα βρίσκονται οι ψηλοί της μίας μόνο ομάδας.
Σαν να μην εφταναν όλα αυτά, το διάστημα που ο Βουγιούκας αμύνθηκε στο πικ εν ρολ στο β΄ μέρος (και άρα το διάστημα που δεν γίνονταν αλλαγές στα σκριν) , έφερε εύκολους πόντους από drive που σημάδευαν τα πόδια του. Στο πρώτο μέρος ο Ιαν ήταν θετικός, στο δεύτερο έβγαλε στο παρκέ κάθε πιθανό αμυντικό μειονέκτημα του.
Γενικεύσεις
Όλα τα παραπάνω τα έχουμε αίφνης ξαναδεί, είτε στην πετυχημένη τους εκδοχή, είτε στην όχι τόσο επιτυχημένη. Το χθεσινό φανταστικό παιχνίδι ήταν κάποιο τρόπο γεμάτο από ... ντεζαβού (sic) και συνιστά μια καλή περίληψη της σεζόν των πράσινων εώς τώρα. Πάρτε για παραδειγμα την αρχή. Ο Θανάσης στον επίκινδυνο σκόρερ (Μιλάκνις), άμυνα, τρέξιμο, ενέργεια και τρίποντα στον αιφνιδιασμό. Ετσι συμβαίνει συχνά και είναι εκεί ακριβώς που ο Παναθηναϊκός διακρίνεται έναντι των περισσότερων αντιπάλων του. Όταν μάλιστα ο Καλάθης πάρει τον διάδρομο και ο Ντένμον ακολουθεί, η κλασική τάση των αμυνών να κλείνουν προς τα μέσα παράγει τις συνθήκες για pace and space. Η εκτέλεση από την περίμετρο στο transition πρέπει πλέον να είναι κανόνας για όλους και φαίνεται πως ο Πασκουάλ έχει δουλέψει σωστά στον τομέα. Η τριφυλλάρα (ναουμ') τρέχει καλά.
Ένα ακόμη που κάνει καλά είναι να βγάζει τους πλάγιους σουτέρ πίσω από τα σκριν, μόνο που τελευταία ο Ρίβερς δεν είναι ιδιαίτερα οικονομικός στις προσπάθεις και ο Λοτζέσκι λείπει. Μαζί με την συνεχή πτώση του Γκάμπριελ (2 πόντοι στα τελευταία 3 παιχνίδια!!!) , ξαφνικά το σετ παιχνίδι έχει χάσει κάμποσο σε τρίποντη αποτελεσματικότητα, με μόνο σταθερό παίκτη στον τομέα τον Σίγκλετον. Με Ζαλγκίρις, Φενέρ και ΤΣΣΚΑ οι πράσινοι δεν ξεπέρασαν ποτέ το 35% από απόσταση (εχουν 38% στη σεζόν) και με τους Τούρκους ειδικά σούταραν τούβλα (21,4%). Είναι λοιπόν κάμποσο λογική η δυσκολία που συναντούν να νικήσουν καθαρά. Από την άλλη, οι τρεις αυτοί αντίπαλοι ήταν αληθινά δύσκολοι και οι μέχρι στιγμής επιδόσεις προδιαθέτουν για επιστροφή στην καλή εκτελεστική φόρμα. Παρόλα αυτά, δεν γίνεται να μην αναγνωρίσουμε πως η δυνατοτητα να ξεκινάν επιθέσεις από το χαμηλό ποστ λείπει από το συγκεκριμένο σύνολο. Αν υπήρχε, τότε η τρίποντη δυστοκία κάπως θα εξισορροπούταν.
Μέσες άκρες τα ίδια ισχύουν και για την αμυντική εικόνα. Τόσο στην Φενέρ όσο και χθες, τα μις ματς απέβησαν μοιραία, όμως είναι φανερό πως ο Τζέιμς Γκιστ διανύει μια περίοδο ντεφορμαρίσματος. Η αμυντική τακτική του Πασκουάλ έχει σταθερά την ομάδα μέσα στις τοπ-4 άμυνες της Ευρώπης και ο προβληματισμός στον τομέα αφορά περισσότερο το βάθος και την συνέχεια , παρά την προσέγγιση. Εφόσον η απουσία ή το ντεφορμάρισμα του βασικού ψηλού κοστίζει, τότε μάλλον μία προσθήκη είναι απαραίτητη. Επίσης απαραίτητη κρίνεται η αμυντική άνοδος του Σίγκλετον, ο οποίος χθες έφαγε την ίδια προσποίηση από τον Ουάιτ 4-5 φορές, τις περισσότερες στην crunch time, όταν ο βαθμός συγκέντρωσης θα πρέπει κανονικά να είναι υψηλότατος. Οι yolo στιγμες του Σινγκ εμφανίστηκαν για άλλη μια φορά, με έξτρα κόστος τα μπερδέματα στις περιστροφές και την αργή αντίδραση στο αμυντικό transition, όταν απαιτήθηκε από εκείνον να αναγνωρίσει έξτρα καταστάσεις.
Τα παραπάνω είναι πάνω κατω αυτά που ισχύουν (και που στα τελευταία τρία παιχνίδια δεν εμφανίστηκαν έτσι ακριβώς): Γενικά αποτελεσματική άμυνα, σωστό τρέξιμο, καλά τρίποντα σε πρώτο χρόνο ή από το πλάι, μέτρια αντίδραση σε αργό τέμπο και κλειστά παιχνίδια, έλλειψη δημιουργίας στο ποστ και βάθους στον πάγκο στη front line. Είμαι σίγουρος πως τελικά δεν σας είπα τίποτα καινούριο, αλλά θα βάλω έναν και γαμώ τους τίτλους να κάνουμε κλικς και να πάρουμε λεφτά από διαφήμιση.
