Σας θυμίζει κάτι όλο αυτο; Σούπερ άμυνα, μέτρια εώς κακά ποσοστά από απόσταση και χαμηλή παραγωγη πόντων. Σαν να είναι αυτή και η περσινή εικόνα, τεντωμένη όμως στα άκρα - πέρσι τα επιθετικά νούμερα δεν ήταν κακά, ήταν μέτρια. Δεν έχει αλλάξει άραγε τίποτα; Εδώ μας θέλω.

Ο Ολυμπιακός φέτος πηγαίνει τα παιχνίδια του σε υψηλό ρυθμό, πάνω από τον μέσο όρο της Ευρωλίγκα (72 και κάτι έναντι 70 και κάτι κατοχές), κάτι που σίγουρα δεν συνέβαινε αλλες χρονιές και είναι πιστό στις καλοκαιρινές εξαγγελίες του προπονητή. Ο χαμηλός αριθμός των επιθετικών ριμπάουντ ίσως ευθύνεται για αυτό , καθώς οι κατοχές αλλάζουν γρήγορα χέρια, όμως από την αλλη θα ήταν πολύ βεβιασμένο να αποδώσουμε την αύξηση του ρυθμού εξ ολοκλήρου εκεί. Επίσης, δεν έχει και σημασία. Σημασία έχει πως στα παιχνίδια των ερυθρόλευκων η μπάλα μεταφέρεται γρήγορα και πως σε αυτό το είδος του μπάσκετ η ομάδα αντιμετωπίζει επιθετικό πρόβλημα.

Τρία πεδία ευθυνών

Το θέμα είναι αν θα εντοπίσουμε τα αίτια εξ ολοκλήρου στον προπονητή, αν θα επιμερίσουμε τις ευθύνες στους παίκτες και πόσο, και αν επίσης θα λάβουμε υπ'οψη μας την αλλαγή αγωνιστικής κουλτούρας, κάτι που συνιστά ένα αληθινά δύσκολο εγχείρημα για οποιονδήποτε οργανισμό. Ας βάλουμε κάποια δεδομένα σε σειρά, μήπως βγει κάποιο άλλο συμπέρασμα πέραν της εικόνας και μήπως ξεφύγουμε απο τη ατέρμονη μαλακία διάφορων έξυπνων, που αίφνης ανακάλυψαν τι μπασκετ παίζει ο Ολυμπιακός, και εξετάζουν αν υπάρχουν ή οχι εναλλακτικές για τον πάγκο, τρομάρα τους. Τα μαζεύουμε όλα μαζί και βλεπουμε στο τέλος.

Σε ο,τι αφορά τον Σφαιρόπουλο αρχικά, οι προβληματισμοί έχουν να κάνουν με τις επιλογές στην περιφέρεια και την απουσία ενός γκαρντ με μέγεθος και ικανότητα στο προσωπικό παιχνίδι. Ο Σπανούλης είναι 36, οι υπόλοιποι δεν συμπληρώνουν τα δυο αυτά στοιχεία που λείπουν. Για να καλυφθεί το κενό χρειάζεται ομαδική προσπάθεια και μπόλικη κίνηση μακριά από την μπάλα, κάτι που προς το παρόν συμβαίνει σε ορισμένα μόνο διαστήματα. Η μετάβαση του Χόλις Τόμπσον στην θέση 2 έδωσε καποιες λύσεις μετά απο σκριν, αλλά μείωσε την απειλή από την αδύνατη πλευρά. Σε απλά ελληνικά, από την στιγμή που δεν γίνονται πολλά πράγματα off ball, η έλλειψη ενός on ball πολυποικιλιακού δημιουργού, φέρνει λογικά προβλήματα. Ομως: παρα όλα αυτά (και τον Μακλιν), ο Ολυμπιακός παίζει σούπερ άμυνα και έχει ανεβάσει σημαντικά τον ρυθμό του.  Άρα οι βάσεις για κάτι καλό υπάρχουν, όπως και η διάθεση να σουτάρει η ομάδα από μακριά. Σας αφηνω εδω το παρακάτω, το οποίο προέρχεται από το Stats Li.

To διάγραμμα λέει το εξής απλό: ότι ο Ολυμπιακός γενικά προσπαθει να σουτάρει και να πάρει πόντους πίσω από τα 6,75 (εκτελεί βέβαια λιγότερα τρίποντα από πέρυσι), και πως το παιχνίδι του είναι γενικά ισορροπημένο σε ο,τι αφορά τον καταμερισμό των προσπαθειών. Το θέμα είναι , όπως είπαμε, ότι τα τρίποντα δεν μπαίνουν, και δεν μπαίνουν με τίποτα.

Μία εξήγηση είναι πιθανώς ότι η μπαλα δεν σπάει δεξιά και αριστερά μετά από προσπάθειες των γκαρντ (προτελευταια η ομαδα στις ασιστ), αλλά μία ακόμη βρίσκεται στα ποσοστά των παικτών, που καλούνται συνήθως να πάρουν τις προσπάθειες. Βάσει πρωτοκόλλου, Ρόμπερτς και Στρέλνιεκς μας ενδιαφέρουν λιγότερο από τους άλλους, διότι αυτό που θέλουμε να διαπιστώσουμε δεν είναι πώς σουτάρουν οι δυο ball handlers, αλλά εκείνοι που παίρνουν κάμποσα στατικά σουτ. Eτσι κι αλλιως ο Ρομπερτς παίρνει λιγότερο από δυο τουβλα (10%) ανά αγωνα και ο Λετονός σουτάρει με το πολύ καλό 43%, no problem εκει.

Οι υπόλοιποι λοιπόν κυμαίνονται σε αληθινά χαμηλά επίπεδα στα τρίποντα. Δώστε βάση: Πρίντεζης 30,8%, Παπανικολάου 26,7%, Μάντζαρης 25%, Παπαπέτρου 23,1%, Τόμπσον (κρατηθείτε) 18,8%. Θέλω πολύ να πιστέψω ότι για αυτά τα χάλια ευθύνεται η απουσία συστημάτων και πως δεν βγαίνουν ελεύθερα σουτ, αλλά ας ειμαστε κάπου φειδωλοί σε τέτοιου είδους συμπεράσματα. Όσο να ναι, καποιοι παίκτες οφείλουν να σουτάρουν καλύτερα, ειδικά απέναντι σε τακτικές όπως εκείνη που εφάρμοσε ο Παναθηναϊκός. Ο Τόμπσον έχασε τρία σουτ, και στα τρία ήταν ελεύθερος.

Εξετάζοντας το πλαίσιο, όλα τα παραπάνω συμβαίνουν σε μία σεζόν που μόλις άρχισε, και κατά την οποία είναι δεδηλωμένη η πρόθεση για πιο επιθετικό μπάσκετ, κάτι στο οποίο ο οργανισμός δεν είναι συνηθισμένος. Αυτή την αλλαγή καλούνται να την υπηρετήσουν ήδη από τον Νοέμβρη πέντε 5(!) νέοι ξένοι παίκτες , εκ των οποίων έχουν μείνει όρθιοι οι τέσσερις, με τον έκτο από αυτούς να είναι καθαρό shooting (οχι stretch) four. Ο Ουίλτζερ δεν έχει μπει ακόμη στο rotation , την ίδια στιγμή που ο Σπανούλης συνεχίζει να απουσιάζει. Ο πρώτος πιθανώς να δώσει έξτρα μακρινή απειλή, ενώ ο αρχηγός διαθέτει τα επιθετικά στοιχεία που λείπουν από τους συνοδοιπόρους του. Όσο μάλιστα δεν γυρίζει, το οποιοδήποτε επιχείρημα που αφορά την (αναγκαία) αποσπανουλοποιήση (sic) θα πρέπει να περιμένει.

Πάμε τώρα στο μίξερ: O Oλυμπιακός φέτος τρέχει (μέχρι στιγμής) περισσότερο. Εχει χάσει σε δύναμη (ριμπάουντ) και hustle, δεν σουτάρει καθόλου καλα, ενώ οι παίκτες της περιφέρειας διαθέτουν στοιχεία αναπληρωματικά και όχι συμπληρωματικά. Η ομαδα εχει κερδίσει τον "σωστό" αριθμό παιχνιδιών εντούτοις, διαθέτοντας την καλύτερη άμυνα του τουρνουά, καθώς και περισσότερα επιθετικά όπλα στο low post. Σίγουρα δεν κινείται ικανοποιητικά στο μισό γήπεδο, παίζει συχνά τόμπολα, έχοντας επίσης διάφορους παίκτες σε αληθινά κακό φεγγάρι, που λένε. Τέλος, περιμένει δυο μονάδες να ενταχθούν, ώστε να οριστικοποιηθεί το ασταθέστατο rotation στην περίμετρο και να ανοίξει λίγο ακόμη το γήπεδο. Δεν ξέρω για εσάς, εμένα όλα αυτά μου δείχνουν ένα σύνολο που βρίσκεται στον Νοέμβρη και τίποτε παραπάνω.

Το συμπληρωμα της εικόνας

Το "παραπάνω" προκύπτει μάλλον από την ήττα από τον "βάζελο" (sic), για την οποία ομολογουμένως ευθύνεται κάμποσο και το προπονητικό τιμ. Όπως όμως όλοι γνωρίζουμε, αν στην θέση της ήταν μια ήττα από μία άλλη ομάδα, δεν θα είχε γίνει ο κακός χαμός. Στο άρρωστο αθλητικό μας περιβάλλον, οι ήττες αυτές φέρνουν συχνά απολύσεις και άλλες τόσες προσλήψεις. Νομίζετε ο Πασκουάλ θα είχε γλιτώσει έτσι εύκολα αν έχανε συστηματικά από τον Ολυμπιακό; Ο Μπαρτζώκας έφυγε μετά από ανάλογες αποτυχίες και ο Πεδουλάκης προσλήφηκε για δεύτερη φορά λόγω πρότερου έντιμου βίου στα ματς με τον εχθρό. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος αίφνης βρίσκεται στην ανάλογα δύσκολη θέση, όπως ήταν στην ανάλογα εύκολη όταν πρόπερσι ο Ολυμπιακός στην Ευρωπη ήταν επιεικώς μέτριος, αλλά κέρδισε το πρωτάθλημα.

Ποιον κοροϊδεύουμε;

Δεν σας κρύβω ότι πραγματικά με έχει συναρπάσει το ατέλειωτο ξεφωνητό και τα απανωτά χτυπήματα στον κόουτς των ερυθρόλευκων. Δεν ξέρω από πού προέρχεται, ούτε μπορώ να το εξηγήσω με απόλυτα λογικούς όρους. Για ποιους λόγους άραγε έχουμε μάθει αναθέτουμε σε έναν άνθρωπο την απόλυτη ευθύνη για την καθοδήγηση ενός συνόλου; Η απάντηση στο ερώτημα απαιτεί μέχρι και κοινωνική γενεαολογία.

Εδώ στο Basketball Guru προσπαθούμε κυρίως να αναλύσουμε τα φαινόμενα και όχι να υποδείξουμε αν κάποιος κάνει για την θέση ή όχι. Προπονητές είναι μόνο όσοι είναι προπονητές. Δεν είναι υπεράνω κριτικής, αλλά η κριτική είναι αυτό που λεει η γαμημένη η λέξη : 'Kριτική'. Κριτικη σημαίνει επιχείρημα, αναλυση του παιχνιδιού, χρήση μπασκετικών όρων και όχι καφενειακών περί έλλειψης συστημάτων, έλλειψης πάθους, σκυμμένων κεφαλιών, refuse to lose , αγένειας (άκουσον άκουσον) προς τους δημοσιογράφους κ.ο.κ.

Eίμαι κάμποσο σκεπτικός απέναντι στο φετινό εγχείρημα του Ολυμπιακού. Κατά την γνώμη μου, η επιστροφή του Σπανούλη οφείλει να προσθέσει επιθετική ποικιλία και όχι να μεταφέρει το κέντρο βάρος της λειτουργίας γύρω του. Είμαι επίσης της γνώμης πως ο Ρόμπερτς θα ήταν καλύτερο να λεγόταν Γκρέιντζερ, πως ο Μακλίν είναι μια επιλογή με υπερ και κατά, και πως χρειάζεται δημιουργία καλύτερων συνθηκών για σουτ στα πρώτα δευτερόλεπτα των επιθέσεων. Η απειλή ίσως ήταν καλό να εμφανίζεται πιο άμεσα και να υπάρχει κάθετο παιχνίδι. Με προβληματίζει επίσης το μέγεθος και το μάκρος των γκαρντ. Τέλος, είμαι υπερ της άποψης πως ο Γιάννης Σφαιρόπουλος δικαιούται απόλυτα να είναι στον πάγκο του Ολυμπιακού για όλη την σεζόν που διανύουμε.

Y.Γ. Αν γίνεται της μουρλής στα αποδυτήρια και αν για αυτό φταίει ο προπονητής, ας βγει καποιος να μας δώσει ένα αναλυτικό ρεπορτάζ παρακαλώ.