Αυτά σε ο,τι αφορά τα μακροπρόθεσμα. Το τριφύλλι, για να προχωρήσει στην διοργάνωση, χρειάζεται οπωσδήποτε την συμβολή των παικτών που ως τώρα δεν έχουν προσφέρει. Το αν μπορούν να το κάνουν σε σταθερή βάση είναι άλλο ερώτημα για άλλα κείμενα. Προς το παρόν, ας πάμε ξανά στην αρχή. Εκεί βρίσκει κανείς δύο παρόμοια σχήματα, που εκτελούνταν όμως από διαφορετικούς παίκτες και με διαφορετικές τακτικές. Από ένα καθαρό γκαρντ παρέταξαν στο γήπεδο οι δύο προπονητές, με το αρχικό ματς απ Καλάθη - Ρόμπερτς να δίνει τον τόνο στην αρχή. Ο πρώτος κέρδισε τις μονομαχίες κατά κράτος. Σκόραρε δυο καλάθια απέναντι στον προσωπικό του αντίπαλο, τον έπαιξε άρνηση στην άμυνα (overplay) και ουσιαστικά άφησε τον Ολυμπιακό χωρίς σοβαρό playmaking για όσα διαστήματα ο Σφαιρόπουλος επέλεξε αντίστοιχο σχήμα.
Εκτός από τον Καλάθη, η χθεσινή εξαιρετική αμυντική επίδοση του Παναθηναϊκού οφείλεται στην λεπτομερή εφαρμογή ενός πλάνου με δύο βασικές αρχές. Α. Ο Γκιστ θα βγαίνει στην περιφέρεια για να εμποδίζει την εισαγωγική πάσα Β. Οι πίσω περιστροφές θα καλύπτουν με ψηλό παίκτη τον Μιλουτίνοφ και τους χώρους, ώστε να αποφευχθούν τα κακά του καθαρού switch κοντού σε ψηλό. Μισό να το δούμε σε δύο διαφορετικά περαδείγματα.
Στο πρώτο, ο Ολυμπιακός παίζει με σκριν επιλογής. Δείτε τον Σίγκλετον.
Αυτή η έξτρα περιστροφή στον Μιλουτίνοφ είναι το κλειδί. Ο Παναθηναϊκός σχεδόν αγνόησε την απειλή από την θέση 4 , ειδικά όταν ο Πρίντεζης ήταν στην περιφέρεια και επικεντρώθηκε στο να κόψει την εισαγωγική πάσα με διαφορους τρόπους. Ο Ολυμπιακός δεν πατάει έτσι κι αλλιώς εύκολα ρακέτα με τα γκαρντ, και έτσι το inside game κόπηκε σχεδον τελείως. Όταν δε ο Σφαιρόπουλος διέγνωσε τα λάθη και ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο με δύο γκαρντ , η τακτική παρέμεινε σχεδόν ίδια. Παρακάτω ακολουθεί ένα ακόμη παράδειγμα, κάπως διαφορετικό,καθώς ο Πρίντεζης βρίσκεται ακροβολισμένος στην γωνία. Δείτε όμως τον Σίγκλετον και κυρίως δείτε τον Γκιστ, ο οποίος αλλάζει συνεχώς στην περιφέρεια, λες και καλύπτει χώρο.
— Giorgos B. (@b_ballguru) November 11, 2017
Το πλάνο λειτούργησε γενικώς άψογα, και σε συνδυασμό με τις πιο "κλασικές" αμυντικές συμβολές των Βουγιούκα - Γκάμπριελ στις προσωπικές μονομαχίες, έδωσε μέσες άκρες την βασική γραμμή της ιστορίας του παιχνιδιού: O Παναθηναϊκός κέρδισε εύκολα, διότι εφάρμοσε εξαιρετικά το αμυντικό του σχέδιο.
Από εκεί και πέρα, όπως και κάθε ιστορία ενός αγώνα, έτσι και αυτή είχε τις διάφορες υποπλοκές της. Μία βασική είναι πως ο Ολυμπιακός δυσκολεύεται να βρει δημιουργία με τον Ρόμπερτς ως πλέι μέικερ, ειδικά αν παίζει ως ο μοναδικός γκαρντ. Ο Αμερικάνος ήταν και πάλι κακός , έχοντας πλέον φτάσει στο σημείο να έχει περισσότερα λάθη από ασίστ στην διοργάνωση! Είναι άραγε δικό του το φταίξιμο ή μήπως η ομάδα δεν παίζει επάνω στα χαρακτηριστικά του; Λίγη σημασία έχει. Ο Σφαιρόπουλος είναι θιασώτης ενός συγκεκριμένου τρόπου παιχνιδιού και οι δρόμοι είναι τρεις: ή θα το υπηρετήσει η στελέχωση, ή θα αλλάξει η στελέχωση ή θα αλλάξει ο τρόπος παιχνιδιού. Στα τελευταία τρία παιχνίδια η ομάδα σκοράρει με το σταγονόμετρο, έχοντας έρθει αντιμέτωπη με την έλλειψη drive από τους γκαρντ και το μέτριο σουτ των πλάγιων. Αν η μπάλα δεν μπει στην ρακέτα δια μέσω των ψηλών, τα υπόλοιπα μπλοκάρουν. Όταν ο αντίπαλος δεν επιτρέπει το επιθετικό transition, τα όπλα λιγοστεύουν επικίνδυνα. Σε προηγούμενα παιχνίδια είχαμε δει επιθέσεις με κίνηση, αλλά φαίνεται πως η συνέπεια συνεχίζει να αποτελεί ζητούμενο.
Στον Παναθηναϊκό αντίθετα, υπάρχει η λύση της μεταφοράς της μπάλας στους Ρίβερς και Λοτζέσκι, οι οποίοι χθες πήγαν και οι δύο καλά σε προσωπικές κυρίως φάσεις (μόλις 7 ασίστ ο ΠΑΟ), τραβώντας εν πολλοίς τα βλέμματα της άμυνας του Ολυμπιακού επάνω τους. Καθώς μπήκαν και τα τρίποντα του Γκιστ (του δόθηκε το σουτ), οι χώροι στην ρακέτα άνοιξαν και ο Λεκαβίτσιους βρήκε πεδίο δράσης στο τέλος. Το δικό του κρεσέντο ήταν αποτέλεσμα της πρότερης επιτυχίας των υπολοίπων στον αγώνα, ενώ ήρθε επιπλέον να αναδείξει κάποια προβλήματα στην πικ εν ρολ άμυνα των Πειραιωτών. Το σίγουρο είναι πως κάθε φορά που ο Πασκουάλ δεν θα στηρίζεται κατ'αρχήν στο σκορ των δύο πόιντ γκαρντ, το επιθετικό παιχνίδι του Παναθηναϊκού θα είναι πιο "ορθολογικό"¨και πιο αποτελεσματικό. Το ματς με την Μπάμπεργκ ήταν απλώς η εξαίρεση.
Θα δούμε τι θα γίνει από εδώ και πέρα. Στους ερυθρόλευκους, η επανείσοδος του Σπανούλη στο rotation θα δώσει στοιχεία που λείπουν, και κακά τα ψέμματα είναι τρομερά σημαντική. Παρόλα αυτά χρειάζεται περαιτέρω αναβάθμιση του επιθετικού παιχνιδιού, είναι ξεκάθαρο. Κάποια στιγμή θα εμφανιστεί και ο Ουίλτζερ, συνεπώς ας έχουμε στον νου πως περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν. Από την άλλη, δεν σας το κρύβω πως η περιεφερειακή στελέχωση συνεχίζει να με προβληματίζει, και ας είναι ο Στρέλνιεκς η καλύτερη φετινή μεταγραφή. Στο άλλο στρατόπεδο, επίσης παραμένουν διάφορα ερωτήματα, τα οποία έχουν να κανουν με την αξιοποίηση του ρόστερ και τους συνδυασμούς στο rotation των ψηλών. Μην τα ξαναλέμε. Εξακολουθώ να έχω την άποψη πως κάποια στιγμή κάτι θα αλλάξει. Xθες είδαμε αλλαγές κατεύθυνσης, πρέπει να συμβούν κι άλλες. Και για τους δυο.
