Η πρώτη ήταν η εκδήλωση μια ακίνητης επίθεσης στο τέλος του χρόνου, με τρίποντο του Ρίβερς από την γωνία , και ενώ προηγουμένως κανένας άλλος παίκτης δεν έκανε οποιαδήποτε κίνηση , που να μπορεί προσφέρει απειλή. Αυτό το σχεδιο πιάνει όταν την μπάλα έχει στα χέρια ένας παίκτης τύπου Σπανούλη, ο οποίος σε απομόνωση μπορεί να κάνει τα πάντα. Στην προκειμένη περίπτωση όμως , για να βγει ένα καλό σουτ χρειάζεται να έχει γίνει κάτι πιο πριν και όχι ένα αναιμικό flare screen κάπου στο πλάι στο τέλος του χρόνου. Αυτό που έκανε ο Παναθηναϊκός ήταν απλώς να αφήσει το χρονόμετρο να κυλήσει, με την ελπίδα ότι 30 δευτερόλεπτα δεν θα ήταν αρκετά για την ανατροπή.
Αντε και το έκανε, μετά γιατί τέτοια επιστροφή; Κανονικά οι παντες έπρεπε να περιμένουν πως η Μπασκόνια θα πάρει το ριμπάουντ και θα τρεξει και πως είναι πιθανό να επιδιώξει τρίποντο. Τελικά, έμεινε ελεύθερος ο Γκρέιντζερ, ο οποίος όλο το βράδυ δεν έχανε σουτ. Η transition άμυνα του τριφυλλιού έπεσε στην κλασική παγίδα που πέφτουν οι άμυνες στις επιστροφές: συνήθως όλες κοιτάνε να προστατεύσουν την ρακέτα, διότι έτσι διδάσκεται το άθλημα . Ο Ουρουγουανός έμεινε αδικαιολόγητα ελεύθερος, καθώς Ρίβερς και Όγκαστ απέτυχαν να διαγνώσουν σωστά τις τοποθετήσεις των υπολοίπων. Ηταν απλώς μια επιστροφή-κουλουβάχατο.
Αμέσως μετά ο Πασκουάλ πήρε τάιμ άουτ και αυτή την φορά πέρασε την μπάλα στα χέρια του Παππά, καθώς εκείνος έδεχνε ζεστός και επιπλέον έχει μεγαλύτερο επιθετικό ρεπερτόριο από τον Καλάθη. Αυτή την φορά ο χρόνος κύλησε σωστά, αλλά ο Παππάς δεν τελείωσε επιτυχώς το λέι απ. Δυο γραφικά συμπεράσματα προέκυψαν ήδη. Α. Φταίει η διαιτησία, έγινε φάουλ. Β. Ο Παππάς δεν πάσαρε. Πού ακριβώς, μένει να να ανακαλύψουμε, καθώς ο Σενγκέλια παίζει ιδανικά την άμυνα στον χώρο ελέγχοντας τον Λοτζέσκι και συντονίζοντας εξαιρετικά την άμυνα βοήθειας. Επιπλέον, στην άλλη γωνία είναι ακροβολισμένος ο ... Καλάθης. Το spacing είναι λάθος, ο Ρίβερς εκεί θα ήταν σαφώς πιο χρήσιμος και η άμυνα θα άνοιγε περισσότερο. Η επιστροφή αμέσως μετά ήταν και πάλι κακή, αλλά εδώ πρέπει να εκτιμήσουμε από ποιο σημείο του γηπέδου καλείται να επιστρέψει ο Νικ για να συντονίσει τόσο τους υπόλοιπους, όσο και τον εαυτό του. Ας θυμηθούμε και αυτή την αλληλουχία.
Όλοι έβαλαν το χεράκι τους με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, πλην φυσικά του .. Τζέιμς Γκιστ, ο οποίος ήταν στον πάγκο με 5 φάουλ. Ο καλύτερος ριμπάουντερ, σκρίνερ, αμυντικός χώρου και ψηλός αμυντικός περιφέρειας της ομάδας έλειπε, καθώς το rotation δεν τον προστάτεψε. Ογκαστ, Βουγιούκας, Θανάσης και Γκάμπριελ ακόμη ψάχνουν ρόλο, με αποτέλεσμα το βάρος να πέφτει έντονα στο βασικό δίδυμο ψηλών, με τις επακόλουθες συνέπειες. Η πρόκληση που αντιμετωπίζει ο Πασκουάλ είναι πλέον φανερή και στον πιο αδαή. Ή θα αλλαξει κάπως το ρόστερ στα πέριξ και στο βάθος της ρακέτας ή θα βρει τρόπο να αυξήσει τα λεπτά κάποιων εκ των παικτών της second unit. Αλλιώς ο Παναθηναϊκός θα είναι μία του ύψους και μία του βάθους, κάτι που αδικεί την σοβαρή δουλειά που γίνεται σε κάποιους τομείς του παιχνιδιού. Για παράδειγμα η επίθεση χθες πήγε μια χαρούλα, χωρίς να εξαρτάται από τις επιδόσεις των δύο point guard στο σκορ. Ο Καλάθης έκανε ένα από τα πιο όμορφα ματς που θυμάμαι από οργανωτή, παίρνοντας όλες τις αποφάσεις σωστά και μοιράζοντας ιδανικά την μπάλα στο πλάι ή πάνω από την στεφάνη για τον Γκιστ. Οταν ο τελευταίος παίζει μαζί με τον Σίνγκλετον, τα πικ εν ρολ δίνουν εναλλάξ διάφορες επιλογές, και - σε συνδυασμό με την ύπαρξη καλών πλάγιων σουτέρ -, την δυνατότητα στον Νικ να ξεδιπλώσει όλο το δημιουργικό του ρεπερτόριο. Όταν όμως οι συνθέσεις ανακατεύονται, τότε η ροή κάπου μπλοκάρει και η αμυντική συνέπεια πάει στον βρόντο.
Καθώς ο Πασκουάλ δεν γίνεται να αλλάξει την μισή ομάδα, ένα καλό πρώτο βήμα βελτίωσης θα ήταν να παίζουν καλύτερα οι Λοτζέσκι και Ντένμον. Ο πρώτος έχει δηλώσει πως νιώθει άνετα στο σύστημα του προπονητή, άρα υποθέτω πως πρέπει να τον περιμένουμε. Ο δεύτερος δεν έχω ιδέα πως νιώθει, δεν μας έχει πει, πάντως όσες φορές έχει την μπάλα στα χέρια δεν προκύπτει κάτι καλό. Κάπου φαίνεται να μην του ταιριάζει ο ρόλος του παιζω-σαν-τον-Ρίβερς-αλλά-στο-δυο και μάλλον αποζητά περισσότερες ευκαιρίες για εκτέλεση από θέση. Αλλιώς μας τον διαφήμιζαν οι ειδήμονες, ξεχνώντας πως παίκτες από μεσαίου βεληνεκούς ομάδες έχουν ίδιες πιθανότητες να αποδειχτούν Λοτζέσκι με εκείνες που έχουν να αποδειχτούν ... Ντεμάρκους Νέλσον. Κάθε καλοκαιρινό (ψευδο)scouting αναδεικνύει προτερήματα που εμφανίστηκαν σε άλλο αγωνιστικό πλαίσιο.
Τέλος πάντων, μην αρχίσω. Η ουσία είναι πως το rotation του Παναθηναϊκού παραείναι μικρό για την εποχή και πως κάπου πρέπει να ανοίξει. Ο Καλάθης πχ δεν έχει μικρότερη καταπόνηση από εκείνη που είχε πέρυσι, τότε που ήταν στο τοπ των charts το "ο Τζέιμς δεν είναι πλέι μέικερ". Η έλευση ενός παίκτη με τα ίδια χαρακηριστικά διατηρεί τον χρόνο και τις αρμοδιότητες του αναλλοίωτα, διότι πολύ απλά αυτό που τα καθορίζει δεν είναι ο αναπληρωματικός, αλλά η συνολική σύνθεση της περιφερειακής γραμμής. Από εκείνην λείπει προς το παρόν ένας παίκτης, για τον οποίο ήδη είπαμε κάμποσα. Τώρα που ξαναδιαβάζω λίγο ο,τι μόλις έγραψα, μου φαίνεται πως όλα αυτά σχετίζονται κυρίως με τις μακροπρόθεσμες προοπτικές και όχι τόσο με την Βιτόρια. Εκεί ο Παναθηναϊκός έπαιξε καλά, αλλά στο τέλος έκαναν όλοι μαλακίες.
Υ.Γ. Μάνι μάνι ο Μαρτίνεθ, ένας πολύ καλός κόουτς, μείωσε τα κοινά λεπτά των Γκρέιντζερ - Χουέρτας, με τον Μπομπουά να παίζει περισσότερο δίπλα στον πρώτο. Λογική κίνηση, βεβαια το δείγμα είναι πολύ μικρό και ο Γκρέιντζερ χθες σούταρε σαν Τζέι Σι Κάρολ.
