Eλα μου ντε....
Μήπως είναι ο Ματ Λοτζέσκι; Είμαι Ολυμπιακός, αλλά μάλλον όχι. Μηπως ο Ντατόμε; Χμ... Οταν η Φενέρ τα βρίσκει σκούρα η μπάλα πάει στα χέρια του, αλλά σε πολλά σημεία του παιχνιδιού είναι παρών-απών. Ο Ρούντι έχει τραυματιστεί, ο Περπέρογλου δεν είναι σίγουρα, ο Μόνια όχι (αφήστε που παίζει stretch 4), o Nτίμπλερ μόνο σουτάρει και ο Οσμάν μόνο τρέχει, άντε πες να είναι ο Πάβλοβιτς.
Οχι, το καλύτερο τριάρι της φετινής ευρωλίγκα είναι ο Ανταμ Χάνγκα, ο πλάγιος στον οποίο ο Περάσοβιτς δίνει τα περισσότερα λεπτά από κάθε άλλον παίκτη στο rotation της ομάδας του. Ο Χάνγκα γίνεται σε λίγες μέρες 27, και η εξέλιξη της καριέρας του τον βρίσκει αναντικατάστατο σε μία ομάδα-έκπληξη, η οποία διανύει πορεία πρωταθλητισμού χάρη σε εκείνον και διάφορους άλλους underachievers των ευρωπαικών γηπέδων, που συστηματικά διαφεύγουν της προσοχής των μεγαλύτερων κλαμπ. Η Λαμποράλ είναι η ομάδα που παίζει την καλύτερη άμυνα στο τοπ-16 βάσει ρυθμού, σκοράρει κάμποσο (80 πόντους ανά παιχνίδι), και δείχνει το δρόμο σε όσους ανταγωνιστές της δεν μπορούν να βασιστούν στο περιφερειακό τους σουτ. Οι Βάσκοι πάνε τα παιχνίδια τους σε σχετικά υψηλά σκορ, παρόλο που σουτάρουν με το χειρότερο ποσοστό από τα 6,75, με μόλις 33% .
Ο λόγος δεν είναι άλλος από την αφομοίωση των στοιχείων που αντιπροσωπεύει καλύτερα από όλους ο Ούγγρος φόργουορντ. Αμυντική προσήλωση, βοήθεια σε όλους, ενέργεια και εκμετάλλευση κάθε ευκαιρίας για πόντους στο ανοιχτό γήπεδο. Η Λαμποράλ κοιτάει στον καθρέφτη και βλέπει τον Χάνγκα, το ίδιο κάνει ίσως κι αυτός (δηλαδή βλέπει τον Χάνγκα).
Aς αφήσουμε τις εξυπνάδες και ας δούμε όλα αυτά.
Το πρώτο που προσφέρει στον Περάσoβιτς το βασικό τριάρι του είναι κάλυψη τέτοια, ώστε ο Κροάτης κοουτς να μπορεί να πιέσει τη μπάλα με πάνω από έναν παίκτη. Αν π.χ. η ομάδα επιλέξει να πρεσάρει ψηλά (όπως κάνει κατά καιρούς), ο Χάνγκα θα ελέγξει τις τρύπες που προκύπτουν από πίσω και θα προσπαθήσει να βγει επάνω στην πάσα, όπως στην φωτό που ακολουθεί.
Η έκρηξη του παίκτη στο ξεπέταγμα επιτρέπει τις παγίδες στους πασέρ και στο μισό γήπεδο, καθώς μία μέτρια πάσα χωρίς μεγάλη ταχύτητα , μπορεί να καταλήξει στα χέρια του. Οπως άλλωστε συνέβη και στην εξέλιξη της φάσης που βλέπετε παρακάτω, όταν ο Μάντζαρης προσπάθησε να πασάρει στον Σπανούλη.
Ο Ούγγρος είναι ένας πολύ καλός κλέφτης, με μ.ο. 1,6 κλεψίματα ανά αγώνα και η δυνατότητα του αυτή βοηθά τις περιστροφές και την κάλυψη των αμυντικών κενών. Ο Περάσοβιτς έχει καταφέρει να καλύψει τις αδυναμίες του Μπουρούση στον τομέα αυτό, χάρην σε ένα σύνολο αφοσιωμένων παικτών, των οποίων αμυντικά ηγείται ο Χάνγκα, ο οποίος είναι επίσης ικανότατος στην άμυνα στον άερα και στα ριμπάουντ. Αυτό συμβαίνει διότι ο ρόλος του είναι συνήθως αυτός.
Μιλάμε φυσικά για το Νο 8 και όπως βλέπετε καλύπτει χώρους στα πικ εν ρολ τέτοιους, ώστε να μπορεί να δώσει βοήθειες παντού, ακόμη και πολύ ψηλά στον αέρα αν χρειαστεί. Κοιτάξτε τι έπαθε πριν λίγες μέρες ο Μαρτίνεθ από τον αλτικότατο small forward, ενώ παράλληλα παρατηρήστε την τοποθέτηση του, η οποία μοιάζει με αυτήν ακριβώς από πάνω.
Ο Χάνγκα είναι ουσιαστικά ο παίκτης που θα ολοκληρώσει την αμυντική ομαδική προσπάθεια ή περιστροφή, είτε βγαίνοντας για κόψιμο, είτε για κλέψιμο/γρήγορο close out, είτε καθαρίζοντας το αμυντικό ριμπάουντ, το οποίο άλλωστε είναι και η απόδειξη ότι μία άμυνα πήγε καλά. Με λίγα λόγια , είναι ο παίκτης που "δενει" όλη την ανασταλτική λειτουργία της Λαμποράλ, και ως εκ τούτου η επιρροή του στο είδος παιχνιδιού που έχει επιλέξει ο προπονητής του είναι τεράστια.
Αυτός ο παράγοντας της επιρροής, είναι εξάλλου και εκείνος που κατά τη γνώμη μου μετράει περισσότερο στις κρίσεις γύρω από τους παίκτες . Και ο Χάνγκα ασκεί κάμποση τέτοια και επιθετικά, χωρίς να αποτελεί έναν εκ των βασικών πόλων στο σετ παιχνίδι των Βάσκων. Παρόλα αυτά, έχει πολύ συγκεκριμένο ρόλο σε δύο τομείς, ένας εκ των οποίων καθοριστικός στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας της ομάδας.
Πρόκειται φυσικά για το γρήγορο transition , το οποίο πολλές φορές ξεκινά από τα χέρια του Ούγγρου. Η έφεση στο αμυντικό ριμπάουντ από έναν παίκτη ύψους 1,99 παρουσιάζει ακριβώς αυτό το πλεονέκτημα, ότι δηλαδή η μπάλα μπορεί να κινηθεί με ταχύτητα από τον ριμπάουντερ χωρίς να χρειαστεί άμεση πάσα (όπως συμβαίνει με βαρύτερους παίκτες). Μία κατοχή που καταλήγει στα χέρια του small forward των Βάσκων σημαίνει πολλές φορές άμεσο κατέβασμα της μπάλας με τρίπλα σε χώρους όπου μπορεί να μοιραστεί όμορφα το παιχνίδι.
Στο παρακάτω βίντεο, προσέξτε δύο φάσεις, αυτή στο 0:23 και εκεινη στο 0:42. H πρώτη αφορά άνοιγμα του αιφινδιασμού μετά από ριμπάουντ και η δεύτερη κλέψιμο μετά από παγίδα των άλλων γκαρντ, όπως αναλύσαμε στα προηγούμενα παραδείγματα. Και στις δύο ο Χάνγκα μετατρέπει πανεύκολα την κερδισμένη κατοχή σε εύκολους πόντους, και αυτή τη δυνατότητα ο Περάσοβιτς την έχει εκμεταλλευτεί πολύ.
Αν είναι να τσακωθούμε για τον Χάνγκα πάντως, τότε ας γίνει και μία υποχώρηση. Ο Ούγγρος έχει μειονεκτήματα. Όπως προαναφέρθηκε, το μακρινό σουτ του δεν είναι αξιόπιστο (το χθεσινό 6/7 τριπ. για το ισπανικό final 8 ήταν εξαίρεση), ενώ ο χειρισμός της μπάλας σε μικρούς χώρους ή στην αλλαγή κατεύθυνσης μέτριος. Παρόλα αυτά , η ομάδα δεν του έχει αναθέσει παρά ελάχιστες αρμοδιότητες που να σχετίζονται με αυτούς τους τομείς. Ετσι έχει βρει στο πρόσωπο του έναν ηγέτη χαμηλών τόνων και υψηλών ρυθμών, που περνάει σχεδόν απαρατήρητος στις αξιολογήσεις του Τύπου για τους κορυφαίους της σεζόν. Και αυτό είναι κατάφωρη αδικία για τον παίκτη που λειτουργεί σαν "κόλλα" μεταξύ των κομματιών της Λαμποράλ, και που αντιπροσωπεύει όσο κανείς άλλος το όμορφο μπάσκετ που παίζει.
Ναι, ο Ανταμ Χάνγκα είναι το καλύτερο τριάρι της ευρωλίγκα μέχρι και το τέλος του πρώτου γύρου του τοπ-16. Ή εστω το πιο χρήσιμο.
