Τι άραγε πάει στραβά ως τώρα;
Επίθεση και σουτ
Όπως συχνά συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις, όταν μία ομάδα δεν πηγαίνει καλά, ακολουθεί πορεία ανάλογη με τα ποσοστά της στα σουτ (διαβάστε σχετικά και το πρόσφατο κομμάτι του Λεωνίδα). Πράγματι, η Εφές σουτάρει στο τοπ-16 μέτρια, και σίγουρα πολύ χειρότερα από την πρώτη φάση της διοργάνωσης. Σύμφωνα με το επίσημο σάιτ της ευρωλίγκα, η ομάδα του Ντούντα βρίσκεται στη 12η θέση σε true shooting , όταν μπήκε στο τοπ-16 από την 3η. Επίσης, ενώ στους αρχικούς ομίλους εμφανιζόταν ως η καλύτερη ομάδα πίσω από τα 6,75 (46,55% με περίπου 10,5 τριπ. ανά 23 προσπάθειες), πλέον βρίσκεται απλώς λίγο πιο πάνω από όσες ομάδες τα έχουν κάνει μαντάρα. Η Εφές βάζει πλέον μόλις 8 τρίποντα παίρνοντας περίπου τις ίδιες προσπάθειες, δηλαδή μετατρέπει σε καλάθια μόνο το 34,6% αυτών.
Είναι χαρακτηριστικό πως 4 από τους 5 παίκτες που μοιράζονται τις θέσεις 1-3 παρουσιάζουν χαμηλότερες επιδόσεις. Ο μοναδικός που δείχνει βελτιωμένος είναι ο Οσμάν, ο οποίος από την εκκίνηση του τοπ-16 και έπειτα έχει αναβαθμισμένο ρόλο ως combo στις θέσεις 2-3, ελέω άμυνας. Ο Ντίμπλερ είναι πλέον λιγότερα λεπτά στο παρκέ, και αυτό συμβαίνει διότι στην άμυνα ήταν μαύρη τρύπα. Ταυτόχρονα, οι αντίπαλοι έχουν στρέψει παραπάνω την προσοχή τους στους Ερτέλ και Γκρέιντζερ, ξέροντας πως αν καταφέρουν να τους βγάλουν εκτός της ροής της επίθεσης, τότε οι υπόλοιποι δύσκολα θα καταφέρουν κάτι της προκοπής. Οι δυο τους βγάζουν το 66% των ασίστ της ομάδας , όταν π.χ. στην ΤΣΣΚΑ το αντίστοιχο ποσοστό των απόλυτα κυριαρχικών Τεόντοσιτς και Ντε Κολό είναι 10 μονάδες χαμηλότερο.
Πράγματι, οταν η μπάλα φεύγει γρηγορα από τα χέρια των βασικών γκαρντ, η επίθεση της Εφές δείχνει μπερδεμένη και μοιάζει να έχει πολύ λίγες λύσεις. Το δεύτερο δεκάλεπτο απέναντι στην Κουμπάν, όταν και οι μπλε σκόραραν μολις 10 πόντους και με τους Ερτέλ και Γκρέιντζερ να είναι παρόντες -απόντες, είναι χαρακτηριστικό. Μέσα σε αυτά τα λίγα λεπτά, όλα τα προβλήματα των Τούρκων ήρθαν στο φως με τον πιο ενδεικτικό τρόπο και τα χαμένα στοιχήματα του Ντούσαν Ιβκοβιτς στη στελέχωση έγιναν ξανά φανερά.
Ο Ντούντα έχει ατυχήσει σε πολλά. Ο Ντάριο Σάριτς (παρότι παίζει καλά) δεν έχει καταφέρει να εξελιχθεί στο δημιουργικό κομμάτι, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρεί πολύ τη μπάλα σε προσωπικές φάσεις, και να μη συνεισφέρει ο,τι υπόσχεται το ταλέντο του. Επίσης, ο Ντέρικ Μπράουν παρασύρεται συχνά σε αεροπλανικά μεταφέροντας ο ίδιος τη μπάλα από την άμυνα στην επίθεση. Παράλληλα, οι αποστάσεις στην επίθεση με εκείνον μέσα μικραίνουν επικίνδυνα. Το τελευταίο δεν θα ήταν πρόβλημα αν οι άμυνες έδιναν κάποιους χώρους στον παίκτη και δεν έπαιζαν συχνά την Αναντολού με καθαρές αλλαγές, ώστε να κόψουν τη θέα των Ερτέλ και Γκρέιντζερ ή το τρίποντο του Ντίπλερ. Ομως οι αντίπαλο επιλέγουν αυτή την τακτική διότι βλέπουν αδυναμία των Ντάνστον και Τάιους να τελειώσουν φάσεις σαν αυτή.
Οι δύο σέντερ αποτυγχάνουν συστηματικά στο να ποστάρουν κοντύτερους αντιπάλους στα switch (με τον Ντρέιπερ αυτό έγινε επανηλλειμένα) , και έτσι οι ευκαιρίες για τον Μπράουν να πάει δυναμικά στο καλάθι είναι λιγότερες. Spacing σαν το παραπάνω έχει νόημα εφ'οσον ο ψηλός αναγκάζει την άμυνα να δώσει κάποια βοήθεια, και έτσι το κόψιμο του Μπράουν μπορεί να εξελιχθεί σε καλάθι από πάσα του ψηλού ή του γκαρντ. Αυτά τα πράγματα στην Εφές δεν συμβαίνουν, όπως και δεν συμβαίνει συχνά να ποστάρουν τα 4άρια της, τα οποία προτιμούν να παίζουν με πρόσωπο στο καλάθι ή να τριπλάρουν στο transition. Χωρίς ποστ παιχνίδι, τυχόν αναχαίτιση του κεντρικου πικ εν ρολ σημαίνει ολοκληρωτικό meltdown (sic), εκτός αν το όπλο του αιφνιδιασμού είναι πολύ ισχυρό.
Aμυνα στη θέση 5
Για να συμβεί αυτό, χρειάζεται μία σταθερά αποτελεσματική άμυνα, ου μην μία που να τσακίζει κόκκαλα. Αλλωστε το μπάσκετ του Ιβκοβιτς πρεσβεύει σε μεγάλο βαθμό την γρήγορη ανάπτυξη του παιχνιδιού, η οποία προκύπτει από άστοχα σουτ ή κλεψίματα. Το θέμα είναι πως και στο ανασταλτικό κομμάτι η Εφές παρουσιάζεται μέτρια και πώς και εκεί τα προβλήματα ξεκινούν από την αδυναμία των παικτών να ανταποκριθούν σε συγκεκριμένες απαιτήσεις.
Και πάλι, οι Ντάνστον και Τάιους έρχονται σε πρώτο πλάνο. Σε 5 από τις 6 ήττες των Τούρκων στο τοπ-16, οι αντίπαλοι σέντερ έστησαν κανονικό πάρτι. Εξαίρεση αποτελεί μόνο η εντός έδρα αποτυχία με τη Φενέρ, εκεί που ο καλύτερος παίκτης ήταν ο Ούντο, ένας παίκτης που εναλάσσεται στη θέση 5 με τον Βέσελι. Στα υπόλοιπα παιχνίδια, οι βασικοί μόνο ψηλοί των αντιπάλων μέτρησαν 17.2 πόντους και 9,2 ριμπάουντ μ.ο.! Αυτά είναι τεράστια νούμερα και επιβεβαιώνονται και από τα advanced stats του gigabasket, εκεί όπου η Εφές εμφανίζεται στην προτελευταία θέση στους πόντους που δέχεται από τη θέση 5. Για τον τελευταίο Ολυμπιακό, υπάρχει η εξήγηση της ελλειπούς στελέχωσης. Για την ομάδα του Ιβκοβιτς, οι ευθύνες βαρύνουν μάλλον την ατομική απόδοση των παικτών, η οποία είναι κάτω του αναμενομένου.
Χαρακτηριστικός είναι ο αγώνας απέναντι στον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ, εκεί που ο Ραντούλιτσα έκανε την καλύτερη φετινή του εμφάνιση, παίζοντας καθαρά στο ποστ και συμμετέχοντας σε ελάχιστα πικ εν ρολ. Για να τον αναχαιτίσει, ο Ιβκοβιτς κατέφυγε σε ένα πολύ χαμηλό σχήμα ρίχνοντας επάνω του από ένα σημείο και ύστερα τον Σάριτς, και ουσιαστικά υπονόμευσε την επιθετική του λειτουργία με ακόμη λιγότερη ποστ παρουσία. Τα κοντά σχήματα της Εφές δεν έχουν την αθλητικότητα εκείνων του Ολυμπιακού για να αποδίδουν συχνά, εντούτοις ο Ντούντα καταφεύγει σε αυτά περίπου για περίπου 9 λεπτά ανά παιχνίδι. Και όσο να ναι, είναι οξύμωρο για έναν προπονητή-θιασώτη της αμυντικής ευελιξίας και των "χαμηλών υψών" (sic) να κρατάει στον πάγκο και τους δυο αθλητικούς σέντερ του συστηματικά για σχεδόν ένα δεκάλεπτο.
Ερτέλ και Ντίμπλερ
Δεν είναι όμως μόνο εκείνοι υπεύθυνοι για τις κακές αμυντικές επιδόσεις στο χαμηλό ποστ. Oι Τούρκοι, ως ομάδα του Ιβκοβιτς, αγωνίζονται πολλές φορές με καθαρές αλλαγές στα πικ εν ρολ, κάτι που συχνά φέρνει αβίαστα τον Ερτέλ μέσα στη ρακέτα με ψηλότερο αντίπαλο. Ο Γάλλος είναι πολύ αδύναμος για να ανταπεξέλθει σε τέτοιες αποστολές, και οι αντίπαλοι τον σημαδεύουν συστηματικά. Δείτε τις δύο φωτό που ακολουθούν. Στο ΟΑΚΑ βρέθηκε να μαρκάρει τον Γκιστ και απέναντι στην Λοκομοτίβ τον Κλαβέρ, σε δυο διατάξεις που μοιάζουν πάρα πολύ.
Στη δεύτερη μάλιστα περίπτωση το switch μάλλον δεν είναι απαραίτητο, καθώς το πικ έχει γίνει με τον Βορόνοφ! Τετοιου είδους αλλαγές γίνονται εύκολα στην Εφές και για αυτό ίσως τα λεπτά του Οσμάν στα γκαρντ είναι αυξημένα σε σχέση με εκείνα των Μπατούκ ή Κορκμάζ, δυο ακόμη παικτών που δεν ανταποκρίνονται και τόσο καλά σε αυτό το ρόλο.
Αντίστοιχα, και υποθέτω και λόγω των προβλημάτων στον κεντρικό άξονα, οι Τούρκοι καταφεύγουν σε βαθειές περιστροφές που πολλές φορές παρουσιάζουν έλλειψη συντονισμού, αλλά και εκτελούνται από παίκτες που τα close out δεν είναι το φόρτε τους. Για παράδειγμα, πολλές φορές η παρουσία του Ερτέλ συνοδεύεται από εκείνη του Ντίμπλερ, τη στιγμή που και με τους δύο η ομάδα παρουσιάζει σαφώς φτωχότερες αμυντικές επιδόσεις.
Για την ακρίβεια, και σύμφωνα πάλι με το gigabasket.org με τον Ερτέλ στο παρκέ το defensive rating της Εφές είναι χειρότερο κατά 9,2 μονάδες και με τον Ντίμπλερ κατά 9,4. Οι δυο τους εμφανίζονται στους τελευταίους 10 της λίστας με το net rating. Αυτό δεν είναι και τόσο καλό, καθώς η ομάδα του Ντούντα είναι η μόνη στη διοργάνωση που έχει δύο παίκτες στο τέλος αυτής της κατάταξης, και μάλιστα δύο που παίζουν πολύ. Παρακάτω είναι μία φάση με τους δύο να βρίσκονται εκτός θέσης και με τον Ντίμπλερ να έχει κάνει μία μάλλον αχρείαστη περιστροφή στον Μπίλαν, τον οποίο ελέγχει ο Σαριτς βαθειά.
Το παιχνίδι από όπου και προέρχεται το στιγμιότυπο είναι ταυτόχρονα και ένα στο οποίο όλα τα μειονεκτήματα της Αναντολού στο αμυντικό κομμάτι έγιναν υπέρ το δέον φανερά, καθώς η Τσεντεβίτα των 72 πόντων σκόραρε με άνεση 84 και με ποσοστά που δεν την χαρακτηρίζουν. Αν μάλιστα δείτε πώς ξεκίνησε η παραπάνω φάση, θα διαπιστώσετε το μπέρδεμα. Η αρχική διάταξη της άμυνας με την επαναφορά (!) της μπάλας από την πλάγια γραμμή ήταν η εξής.
Εδώ είναι μάλλον απίθανο τα μαρκαρίσματα να αποτελούν μέρος μιας αλχημείας του Ιβκοβιτς, καθώς το χρονικό σημείο του αγώνα και το σκορ δεν το απαιτούν, και επίσης η επίθεση που προηγήθηκε είχε τους παίκτες να αμύνονται σε ορθολογικό μαν του μαν. Ζώνη επίσης δεν υπάρχει, συνεπώς αυτό που συμβαίνει είναι ότι κανείς δεν είναι συγκεντρωμένος. Και αυτό, στο παιχνίδι αναφοράς, συνέβη αρκετά συχνά, και αν το ζητήσετε διάφορα ακόμη παραδείγματα είναι στη διάθεση σας.
Συμπερασματικά, η Εφές αυτή τη στιγμή είνα δέσμια της μέτριας απόδοσης των Ντάνστον και Τάιους και στις δύο άκρες του παρκέ, της μειωμένης παραγωγικότητας των γκαρντ και της αδυναμίας των υπολοίπων να καλύψουν το κενό με σωστή κυκλοφορία της μπάλας, και των αμυντικών ανορθογραφιών που προκύπτουν από την ταυτόχρονη χρήση των Ερτέλ-Ντίμπλερ και την έλλιψη συντονισμού στις περιστροφές. Τι θα μπορούσε να περιμένει ο Ιβκοβιτς προκειμένου η ομάδα του να βελτιωθεί;
Πρώτον, ατομική βελτίωση, ειδικά στις θέσεις 4 και 5 (κυρίως). Δεύτερον, μετά και την αναβάθμιση του Οσμάν, κάτι καλύτερο ίσως μπορούσε να προκύψει μεσω του ελέγχου των συνδυασμών του rotation ή τη μείωση των λεπτών κάποιων κομβικών παικτών. Οσα και να προσφέρει στην επίθεση ο Ερτέλ, 26 λεπτά αμυντικής λαχτάρας είναι πολλά, ειδικά από τη στιγμή που οι υπόλοιποι αδυνατούν να συντονιστούν και οι δύο σέντερ αγωνίζονται κάτω από τις δυνατότητες τους. Τέλος, κάποια σχήματα - καμικάζι με την ταυτόχρονη παρουσία του Γκρέιντζερ, του Μπράουν και των γηγενών, ίσως δοκιμαστούν συχνότερα.
Ο Ντούντα είναι ένας αληθινά μεγάλος προπονητής, που φέτος έχει ατυχήσει. Εστω και έτσι, η ομάδα του έχει τις δυνατότητες να ανακάμψει. Στην αρχή της σεζόν την θεωρούσαμε από εδώ ως ένα κρυφό φαβορί. Ισως να κάναμε λάθος, ίσως να παραείναι κρυφό.
