Στην φάση που βρίσκεται το τριφύλλι, η σταθερότητα στην απόδοση είναι πολύ δύσκολο πράγμα. Ενα σούπερ ημίχρονο είχε απέναντι στον Αστέρα, και ένα πολύ καλό χθες στην Πόλη, αλλά κανένα από τα δύο δεν είχε συνέχεια. Οι πράσινοι ακόμη μαθαίνουν, και η αλήθεια είναι πως κάπου μπερδεύονται προσπαθώντας να μεταφερθούν από τη φιλοσοφία ενός κόουτς σε αυτή ενός άλλου. Το παιχνίδι του Πασκουάλ απαιτεί δυνατά σκριν από όλους, κυρίως δε μακριά από τη μπάλα, καθώς και πολύ καλά passing skills. Τα τελευταία , παρότι διδάσκονται σε ομάδες που θέλουν να βασιστούν στην κυκλοφορία, είναι εντούτοις πιο έμφυτα σε κάποιους παίκτες σε σχέση με άλλους. Για παράδειγμα οι πλάγιοι της ομάδας (Νίκολς, Ρίβερς) παρότι καθόλου εγωιστές, δεν θα αποφασίσουν πολύ γρήγορα για το πώς θα κινήσουν τη μπάλα. Αυτό δεν είναι κακό, και από ο,τι έχετε δει ο Πασκουάλ τους αξιοποιεί πολύ ωραία ως εκτελεστές. Όμως από την άλλη υποψιάζομαι πως θα ήθελε έναν φόργουορντ με πιο ανεπτυγμένη την αίσθηση του γηπέδου. Η σιγουριά όλων είναι πως για να καλύψει τυχόν ελαττώματα στην κυκλοφορία, ο Ισπανός θα πάει για έναν ακόμη γκαρντ. Γνώμη μου είναι πως και ένα τριάρι την επιθυμητή δουλειά θα την έκανε.
Τέλος πάντων, ψιλολεπτομέρειες. Η ουσία ειναι πως ο ΠΑΟ θα μάθει σιγά σιγά να πασάρει γρηγορότερα, ή τουλάχιστον έτσι πρέπει. Ετσι θα γίνει δυνατόν να αξιοποιηθούν οι χώροι που δημιουργούν τα σκριν. Αυτά προς το παρόν δεν εκτελούνται με την γωνία και (κυρίως) την δύναμη που τα βλέπαμε στη Μπαρτσελόνα, εκεί όπου π.χ. ο αντίπαλος αγκομαχούσε να ακολουθήσει τον Ναβάρο σε curls, flares ή loops (πίσω απο τα σκριν τέλος πάντων για να μην το πολυαναλύουμε). Από την άλλη , ήδη εχουν αρχίσει να συμβαίνουν όλο και περισσότερο, και αυτό είναι θετικό. Και όπως δείχνουν τα πράγματα, για να στήσει την επίθεση συνεργασιών του ο Πασκουάλ, ο πιο κομβικός παίκτης μοιάζει να είναι ο Τζέιμς Γκιστ. Ο Αμερικάνος είναι ο καλύτερος σκρίνερ αυτής της ομάδας, κάτι που ο κόουτς θέλει να εκμεταλλευτεί. Ενας κλασικός τρόπος είναι το πικ εν ρολ, και ένας άλλος αφορά την κίνηση στην αδύνατη πλευρά , ή αν θέλετε μακριά από τη μπάλα. Παρακάτω ακολουθούν μερικά παραδείγματα.
Aρχή με ένα flare για τον Καλάθη, ακριβώς τη στιγμή του side pick του Ρίβερς με τον Σίγκλετον. Γενικά , θα παρατηρήσετε στον Πασκουάλ ότι συντονίζει πολλές φορές δύο σκριν ταυτόχρονα σε διαφορετικά σημεία του γηπέδου, για να δημιουργεί επιλογές και να αποαγορεύει στην άμυνα να ντουμπλάρει παίκτες ή να κρατά την προσοχή της σε ένα σημείο.
Εδώ θα μπορούσε κανείς να φανταστεί και κάποιον άλλον πέραν του Νικ να βγαίνει ελεύθερος στη γωνία. Το τρίποντο πάντως μπήκε. Ο Μπράουν κινήθηκε λάθος, αλλά ακόμη και αν περιστρεφόταν στον Καλάθη, το αποτέλεσμα θα ήταν να συνεχίσει ο Φελντέιν σε νέο πικ με τον Γκιστ, και απέναντι σε άμυνα δύο κοντών, του Γκρέιντζερ και του Ερτέλ. Το σκριν είναι τόσο καλό, που αναγκάζει σε switch έτσι κι αλλιώς.
Πάμε έπειτα σε ένα μικρό αριστουργηματάκι, ένα back screen (βάσει γωνίας σώματος) για τον Καλάθη, με πασέρ τον Μπουρούση. Είναι ένα δείγμα της κλάσης του Ελληνα σέντερ και της νοοτροπίας του κόουτς, που θέλει άμεσα σκριν πολύ νωρίς στον χρόνο επίθεσης. Και οι δυο ψηλοί τραβιούνται έξω , η ρακέτα είναι αεροδιάδρομος.
Και εδώ ο Μπράουν μπερδεύεται, αλλά ακόμη κι αν είχε πάρει τον Νικ, ο Γκιστ θα μπορούσε να ακολουθήσει με δυνατό κόψιμο προς τα μέσα.
Το τελευταίο που θα δούμε είναι επίσης πολύ όμορφο, και αφορά τον Μπουρούση, ο οποίος την ώρα που κόβει μετά από το πικ , σκρινάρει (σαν pin down screen) για να πεταχτεί ο Παππάς προς τα έξω και να εκτελέσει. Η άμυνα δεν ακολουθεί, αλλά είναι δύσκολο, καθώς ο σέντερ είναι ακριβώς κάτω από το καλάθι και είναι λογικό η προσοχή να μένει σε εκείνον. H αρχική διάταξη της επίθεσης έχει επίσης ενδιαφέρον. Εξτρα μπόνους το οτι η κίνηση του Παππά είναι συντονισμένη στην εντέλεια, και επίσης πως ο Καλάθης φαίνεται να γνωρίζει ακριβώς τι θα συμβεί και σε ποιο σημείο πρέπει να πασάρει. Η γωνία πάσας είναι δύσκολη για να τη δει κάποιος τελευταία στιγμή. Εχει δουλευτεί αυτό.
Ο ΠΑΟ πήρε πολλά στην Πόλη από το inside out παιχνίδι, με τον Καλάθη να είναι κάμποσο επιθετικός στις διεισδύσεις του, τις οποίες και πήγαινε πολλές φορές μέχρι μέσα. Αυτό το παιχνίδι του ταιριάζει. Ο Περάσοβιτς συνηθίζει να κλείνει τις άμυνες του προς τα μέσα και να ποντάρει στα γρήγορα close out. Το διάβασμα του τριφυλλιού σε αυτές τις φάσεις ήταν καλο, με τα off ball screens πολλές φορές να υποβοηθούν την κίνηση του εκάστοτε σουτέρ.
Μην το ξεχνάμε βέβαια, οι πράσινοι έχασαν. Τα λάθη στο τέλος ήταν πολλά και εύκολα, τόσο που να αφήνουν πολλούς με το "γαμώτο". Η δουλειά όμως συμβαίνει και σιγά σιγά τα αποτελέσματα της θα φανούν. Ηδη στην άμυνα η ομάδα ρολάρει καλύτερα, έχοντας φυσικά να επιλύσει τις δυσκολίες στο κεντρικό πικ εν ρολ, εκεί όπου ο Μπουρούσης εκτέθηκε κάμποσο από τον Ντάνστον στο τέλος. Από την άλλη, οι παίκτες προσπαθούν να περιστραφούν σωστά μετά τις αλλαγές, χωρίς να αρκούνται στο πρώτο switch, αλλά προσπαθώντας μέσα απο συνεργασία να ξαναλλάξουν όποιο μαρκάρισμα δημιουργεί μις ματς. Οπως και στην επίθεση με τα σκριν και τις πάσες, έτσι και εδώ ο προπονητής βασίζεται στις άψογες συνεργασίες. Συνεπώς, αντιλαμβάνεται κανείς πως με τον συγκεριμένο κόουτς στον πάγκο , ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε μία περίοδο εκμάθησης που αναμένεται μακρά. Όπως θα έλεγε και ο κόουτς Γιαννάκης... υπομονη. Και πολλά σκριν.
(σ.σ. όσοι δεν έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε, βρείτε στο youtube το βίντεο του αγώνα και παρατηρήστε αν θέλετε τετοιου είδους φάσεις. Εχει κι άλλες, πολλές)
