Εφαγα τα μάτια μου λίγο αυτές τις μέρες να βλέπω φάσεις από παιχνίδια των Μιλγουόκι Μπακς. Είναι χρήσιμο να επισκέπτεται κανείς τα παιχνίδια έχοντας την επιλογή να πατάει το κουμπί και να σταματά το χρόνο. Κάποιες λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά και είναι εξόχως διδακτικές. Εδώ στην Ελλάδα, όπως είναι απόλυτα λογικό, όταν βλέπουμε τα παιχνίδια των Ελαφιών τα μάτια μας είναι στραμμένα στο παιδί που μπορεί γίνει ο καλύτερος παίκτης του κόσμου. Πώς πήγε άραγε χθες; Πόσους πόντους έβαλε; Τι highlight έδωσε ξανά; Θα φτιάξει το σουτ;

Η νέα σεζόν επιτέλους άρχισε και αν μη τι άλλο ήδη προσφέρει θέαμα αλλά και αρκετές εκπλήξεις. Οι ομάδες ψάχνουν ακόμα να βρουν τα πατήματά τους, ρυθμό αλλά και την αυτοπεποίθηση τους. Πάμε όμως να δούμε τι κρατάμε μέχρι τώρα.

Ενα από τα ολογουμένως πιο ενθαρρυντικά σημάδια για τη φετινή εθνική ήρθε πριν καν ξεκίνησει τα φιλικά της. Οι δηλώσεις του προπονητή πως ο στόχος είναι η ομάδα να πάει στο "μπάσκετ του 2014" δείχνουν πως η περυσινή παρέκκλιση από την επιτυχημένη συνταγή του μουντομπάσκετ θα αποτελέσει παρελθόν. Μόνη της η παρουσία του Σπανούλη πέρυσι δεν την δικαιολογούσε, καθώς το ρόστερ ήταν περίπου 80% το ίδιο, και αυτό φάνηκε και στο γήπεδο.

(Φωτό από το επίσημο σάιτ του Ευρωμπάσκετ 2015)

Η είδηση πως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θα ενισχύσει την εθνική ομάδα είναι πραγματικά φανταστική. Ο Γιάννης είναι παιχταράς, είναι ένας μελλοντικός all star και, αν όλα πάνε "σωστά" στην καριέρα του, εκείνη θα καταλήξει με το παράσημο (τουλάχιστον) του καλύτερου Ελληνα παίχτη όλων των εποχών. Μην κοροϊδεύουμε, έτσι ακριβώς είναι.

Η αλήθεια είναι ότι μετά την αποχώρηση του Βασίλη Σπανούλη και του Νίκου Ζήση από την Εθνική ομάδα, ένα κομμάτι του εαυτού μου στεναχωρήθηκε, καθώς ουσιαστικά τελείωσε η ομάδα που από το 2004 έως και το 2015 γέμιζε με αγωνία τα καλοκαίρια ημών και υμών, των παλαβών με την πορτοκαλί μπάλα. Κάποια καλοκαίρια που τελείωσαν με μεγάλες χαρές και άλλα που ένοιωθες ότι η ομάδα θα μπορούσε να κάνει το κάτι παραπάνω.

Με την αποχώρηση του Νίκου Ζήση από την εθνική Ελλάδος μπάσκετ, ολοκληρώθηκε και τυπικά ένας κύκλος με μεγάλες επιτυχίες και σίγουρα γερές απογοητεύσεις. Ο Ζήσης, μαζί με τους Παπαλουκά, Σπανούλη, Διαμαντίδη αποτέλεσαν την τετράδα που πρωτοστάτησε στην αναγέννηση της "επίσημης αγαπημένης", όχι μόνο από άποψη αποτελεσμάτων, αλλά και από τη σκοπιά του ίδιου του παιχνιδιού. Η παρουσία των τεσσάρων μεγάλων περιφερειακών της εποχής μας συνοδεύτηκε από ένα άκρως αποτελεσματικό μπάσκετ μισού γηπέδου, το οποίο στην καλύτερη του μορφή (στην Iαπωνία) κρατούσε τους αντιπάλους χαμηλά στο σκορ, έβγαζε ελεύθερα σουτ και ήταν τρόπον τινά ακατάβλητο, ακόμη και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες (Σλοβενία 2007, Αυστραλία 2006, Γαλλία 2005).

Στα 9 πρώτα παιχνίδια μετά το All Star Game (πριν το χθεσινό), o Γιάννης Αντετοκούνμπο έχει μέσο όρο 19.9 πόντους , 10.9 ριμπάουντ και 7,6 ασίστ ανά παιχνίδι. Η εντυπωσιακή του άνοδος συμπίπτει - ως γνωστόν σε όλους σας - με τον τραυματισμό του Κάρτερ Ουίλιαμς, την μεταφορά του Μονρό (που απαιτεί πολλές κατοχές) στον πάγκο, και την απόφαση του Τζέισον Κιντ να του αναθέσει αυξημένες αρμοδιότητες με τη μπάλα στα χέρια. Ο Γιάννης δεν είναι στους Μπακς ακριβώς πλέι μέικερ, αλλά σε πολλές επιθέσεις παίζει ως τέτοιος.