Η στήλη θα αποτελείται από τις εξής κατηγορίες, τα ονόματα των οποίων είναι βασισμένα σε τίτλους τραγουδιών των “The Prodigy”

• Out of space (5 πρωτοετείς/δευτεροετείς που μας άρεσαν τον μήνα που μας πέρασε και που μας ταξιδεύουν σε άλλη διάσταση με το παιχνίδι τους)
• No good (5 πρωτοετείς/δευτεροετείς που δεν έθελξαν με την παρουσία τους το μήνα που μας πέρασε)
• I need some1 (η στήλη θα παρουσιάζει έναν νεαρό παίκτη, προσπαθώντας να αποφεύγουμε τα πολύ καυτά ονόματα. Πάντα χρειαζόμαστε έναν ακόμα παίκτη να υποστηρίζουμε)
• Omen (Τι λένε οι οιωνοί μας για τον μήνα που έρχεται και σε ποιον παίκτη/ παιχνίδι θα εστιάσουμε)

Καλή μας αρχή και καλή σας ανάγνωση.

Out of space

1. Λαέ του NBA, αυτός είναι ο Luka Doncic. Οι Mavericks τη βραδιά του draft αντάλλαξαν το pick τους με εκείνο των Hawks και έφεραν στο Dallas τον Σλοβένο guard, με την ελπίδα να γίνει το νέο τους European Wonderkid (παιδί-θαύμα) και έκαναν πολύ καλά. Ο Luka έχει ξεκινήσει τη χρονιά εκπληκτικά, μέχρι στιγμής έχει 19,4π-4,6α-6,6ρ μ.ό. (κάποια στιγμή τα νούμερα θύμιζαν...Jordan, αλλά ας περιμένουμε λίγο), σουτάρει με φοβερή άνεση από το τρίποντο (39.3%) και μαγεύει με τα (γνωστά εδώ στην Ευρώπη) floaters του. Πριν κάποιες μέρες έβαλε και την πρώτη του ''τριαντάρα''. Περιμένουμε καλύτερη συνεργασία με τον Dennis Smith Jr όσο περνάει ο καιρός, o Deandre ήδη απολαμβάνει την ευφυΐα του, σε κάθε περίπτωση, keep it going Luka.
2. Ο De’Aaron Fox αρχίζει να δείχνει σημάδια ενός γκαρντ που τα επόμενα χρόνια θα ανήκει στην τοπ κατηγορία. Από πέρυσι γνωρίζαμε πόσο εκρηκτικός είναι, φέτος δείχνει να καταλαβαίνει το παιχνίδι καλύτερα, πότε να δημιουργεί για τους συμπαίκτες του και πότε να ‘’ενεργοποιεί’’ τον εαυτό του. Μέχρι στιγμής τα νούμερά του είναι πολύ καλά (19π, 7,8α, 4,6ρ), τα Offensive και Defensive Ratings¹ όταν βρίσκεται στο παρκέ (115,1-103) είναι πολύ καλύτερα από όταν βρίσκεται εκτός (96-112,9), με άλλα λόγια οι Kings καλώς έχουν την μπάλα στα χέρια του και ‘’ψάχνονται’’ γύρω του (Hield και Cauley-Stein βελτιώνονται, περιμένουμε επιστροφή Bogdanovic και λίγο καλύτερο Bagley). Αν υπάρχει κάτι αρνητικό, αυτό είναι το περιφερειακό σουτ (30%, 2,6 προσπάθειες ανά αγώνα), σε όλα τα υπόλοιπα o Fox είναι σε καλό δρόμο. Μπορείτε να δείτε εδώ το πρώτο του triple double (ο νεότερος στην ιστορία του ΝΒΑ με 30π-15α-10ρ) και όπως λέει (αρκετά εκνευριστικά) ο σχολιαστής των Kings Grant Napear σε κάθε ματς, ‘’if you don’t like that, you don’t like NBA basketball’’.
3. Η αδυναμία μου για τον Trae Young ξεκίνησε πέρυσι το χειμώνα και συνεχίζω να είμαι φαν του παιχνιδιού του. Στα πρώτα οκτώ παιχνίδια της σεζόν έχει ήδη 18,5 πόντους και 7 assist ανά παιχνίδι. Το πιο σημαντικό είναι αν και μόλις 20 χρονών, δείχνει έτοιμος να αναλάβει το κουμάντο της ομάδας των Hawks. Μπορεί ακόμα να περιμένουμε να δούμε καλύτερα ποσοστά στα τρίποντα (33% σε 6 προσπάθειες ανά αγώνα), όμως η ικανότητα του στην πάσα και στις διεισδύσεις είναι ήδη εμφανής. Μου αρέσει ότι πολλές φορές ψάχνει τη γρήγορη πάσα χωρίς να «κουράζει» την μπάλα και τους συμπαίκτες του με ανούσιες ντρίμπλες. Δείτε στο παρακάτω βίντεο πόσο γρήγορα βλέπει τον Prince που πηγαίνει στην γωνία και πρέπει να τον φωνάξει για να καταλάβει ότι η πάσα του έρχεται συστημένη. Στα αρνητικά θα μπορούσαμε να σταθούμε στα ποσοστά του τόσο εντός παιδιάς (43,2%) όσο και από τις βολές (75%), που όμως εν μέρει δικαιολογούνται από το γεγονός ότι είναι ο κύριος εκφραστής των επιθέσεων της ομάδας της Atlanta.

4. Η επιλογή του Monte Morris ίσως να φανεί υπερβολική βλέποντας την παρέα του στη στήλη, όμως οι Nuggets ξεκίνησαν με ρεκόρ 6-1 και η μέχρι τώρα απουσία του Isaiah Thomas δεν έχει φανεί στο ελάχιστο. Ο δευτεροετής παίκτης, πέρυσι πέρασε το μεγαλύτερο κομμάτι της χρονιάς στους Rio Grande Valley Vipers του NBDL και ξεχώρισε για τις οργανωτικές του ικανότητες με 6,7 assist και μόλις 1,8 λάθη ανά παιχνίδι. Φέτος στο Denver παίζει ως αλλαγή του Murray, αλλά στην ουσία αντικαθιστά τον Jokic, αφού όταν μπαίνει μέσα αυτός κάνει κουμάντο την ομάδα. Στα πρώτα οκτώ παιχνίδια παίζει 22 λεπτά περίπου και έχει 8,1 πόντους (43,8% στα τρίποντα σε δύο προσπάθειες ανά παιχνίδι) 3,6 ασίστ (με μόνο 0,6 λάθη!!) και 1,3 κλεψίματα. Είμαι περίεργος να δω τι θα γίνει όταν γυρίσει ο ΙΤ. Παρότι η λογική λέει ότι θα χάσει τη θέση του στην ομάδα, προσωπικά δεν θα στοιχημάτιζα σε αυτό. Ο Monte Morris κάνει λειτουργική τη δεύτερη πεντάδα της ομάδας και αυτό για έναν προπονητή όπως ο Malone, που θέλει να παίζουν οι βασικοί πολλά λεπτά ταυτόχρονα και στα λίγα λεπτά που μένουν οι παγκίτες μαζί, είναι ένα σημαντικό στοιχείο.
5. Ο DeAndre Ayton ήταν το φετινό πρώτο pick και μέχρι τώρα παίζει σαν τέτοιο. Το κορμί του είναι αρκετά έτοιμο για το ΝΒΑ, σκοράρει με μεγάλη άνεση (16,9π μ.ό. και 62,5 FG%) και είναι ικανότατος rebounder με 11ρ ανά παιχνίδι. Πασάρει ικανοποιητικά για τη θέση του (3.1α), ενώ το παιχνίδι του με πλάτη μάλλον θα αποτελέσει σταθερά για την επίθεση των Suns, είτε με σκοράρισμα του ίδιου, είτε με δημιουργία για τους συμπαίκτες του (μίνι δείγμα του ποστ παιχνιδιού του εδώ). Ως τώρα δεν ξεχωρίζει αμυντικά, αν και στο Phoenix αμύνονται συνολικά άσχημα (22οι στη λίγκα με 116,8 μ.ό. παθητικό). Προσωπικά πιστεύω πως με τέτοιο κορμί, σύντομα θα είναι τουλάχιστον ικανοποιητικός και σε αυτόν τον τομέα. Επίσης δε δοκιμάζει καθόλου από την περιφέρεια, ας μην τα ψειρίζουμε όλα όμως, οι Suns έχουν κάτι πραγματικά καλό στα χέρια τους, έναν soon-to-be-dominant ψηλό.

No good

Μετά από αρκετή σκέψη, αποφασίσαμε να μην βάλουμε rookie σε αυτή την κατηγορία στην πρώτη έκδοση. Ακόμα δεν έχουν παίξει 10 παιχνίδια, οπότε θα ήταν παράλογο να έχουμε ήδη απαιτήσεις από τους πρωτοετείς τόσο νωρίς.

One of the stats I'll be checking every few days. pic.twitter.com/DSawyrjYdj

— Zach Lowe (@ZachLowe_NBA) October 22, 2018

1. Αυτό το tweet ανέβασε ο Zach Lowe πριν μερικές ημέρες. Ο Markelle Fultz, το περυσινό νο.1 pick στο draft έχει μεταφέρει τα ‘’ζόρια’’ του και στη φετινή σεζόν και μαζί με αυτόν, ζορίζονται και και οι Sixers συνολικά. Χαμηλά νούμερα μέχρι στιγμής (9,9π, 4α, 4,2ρ, 43 eFG%), ελάχιστο περιφερειακό σουτ, ενώ παράλληλα ψάχνεται στο off-ball παιχνίδι που μοιραία θα έχει όσο μοιράζεται το παρκέ με τον Ben Simmons. Οι αντίπαλοι δεν τον φοβούνται ακόμη και αυτό πληγώνει το spacing και τη συνολική επίθεση των Sixers. Είναι όλα αρνητικά; Πάμε για bust; Όχι, ας μη βιαζόμαστε τόσο.Ήταν καλός απέναντι στους Hawks, έδειξε σημάδια του ταλέντου και της εκρηκτικότητάς του. Ακόμη και εκεί πάντως, ήταν άστοχος από την περιφέρεια (με μόλις 1-5), ενώ οι περισσότεροι πόντοι/ασίστ του ήρθαν με τον Simmons εκτός παρκέ. Στην Philadelphia έχουν πίστη σε εκείνον, θέλουν το όλο project να δουλέψει (λογικό, σκεφτείτε τι ‘’έκαψαν’’ στο περσινό draft για εκείνον). Ελπίζουμε σε μεγαλύτερη σταθερότητα, για έναν παίχτη με μεγάλο ταβάνι που όμως κάπου έχει μπερδευτεί.
2. Ο Josh Jackson επιλέχτηκε πέρυσι στο #4 του draft και το φινάλε της σεζόν δημιούργησε τις προσδοκίες ότι φέτος θα έκανε το βήμα παραπάνω. Μετά από 8 παιχνίδια, βλέπουμε ότι έγινε όντως ένα άλμα, αλλά προς τα πίσω! Σκοράρει 8 πόντους έναντι 13 πέρυσι με χειρότερα ποσοστά (36,4% στις βολές!), τα rebound πέσανε από τα 4,6 στα 1,9 ανά αγώνα και τα λάθη αυξήθηκαν από 1,9 στα 3,1! Κοινώς είναι χειρότερος σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες. Εκτός από τα νούμερα, η εικόνα μέσα στον αγώνα είναι ακόμα πιο άσχημη. Πολλές λάθος επιλογές στην επίθεση και στην άμυνα αρκετά χαμένος για κάποιον παίκτη με τα δικά του προσόντα και τη φήμη του πολύ καλού αμυντικού που τον συνόδευε από το πανεπιστήμιο του Kansas. Αν και ξεκίνησε βασικός τη χρονιά, πλέον είναι αλλαγή του Booker και πιστεύω ότι σύντομα θα δούμε τον Mikal Bridges να του παίρνει το χρόνο συμμετοχής. Παίκτες που είναι τόσο κακοί σουτέρ όπως ο Josh Jackson, θα πρέπει είτε να παίζουν πολύ καλή άμυνα είτε να είναι καλοί με την μπάλα στα χέρια και να δημιουργούν για τους συμπαίκτες (πχ Rubio), όμως μέχρι στιγμής δεν τα έχει καταφέρει σε αυτούς τους τομείς.
3. Frank Ntilikina, μπορείς και πολύ καλύτερα. Θέλουμε να πηγαίνεις πολύ καλύτερα. Tα νούμερα του Γάλλου είναι χαμηλά για την ώρα (8,6π, 4α, 2ρ, 44,7 eFG%), στην επίθεση δείχνει να ψάχνει το ρόλο του και να μην έχει ακόμη το ‘’θράσος’’ να βγει μπροστά, μόλις 14.5 USG% ², κάτω από Vonleh και Dotson (!). ‘’Εντάξει ρε συ, τι θράσος και τι usage να έχει, οι Knicks ακόμη στο παρκέ κάνουν ό,τι τους καπνίσει, ο Hardaway έχει αποφασίσει να έχει 30π μ.ό. Αμυντικά πάντως είναι καλός’’. Ναι, είναι καλός αμυντικός, νομίζω έχει potential να γίνει κορυφαίος, αλλά ακόμη και εκεί αυτή τη στιγμή δε βοηθά ιδιαίτερα τους Knicks, οι οποίοι έχουν DEFRtg 109,9 με εκείνον στο παρκέ και 105,9 χωρίς εκείνον. Στα θετικά, η βελτίωση στο περιφερειακό του σουτ (3,9 προσπάθειες και34,3% ευστοχία, αρχίζει να φαίνεται η καλοκαιρινή δουλειά με τον Brickley) και αυτή η εμφάνιση με Nets, στην οποία ήταν γρήγορος σε δημιουργία και εκτέλεση.
4. Ο Justin Jackson μπορεί να μην σας λέει κάτι ως όνομα, αλλά ήταν το #15 στο draft του 17. Φέτος, με τους Kings να μην ενισχύονται στη θέση του SF, περίμενα ότι ίσως ήταν συνειδητή η απόφαση προκειμένου να στηριχτεί η περσινή τους επιλογή. Ο Justin Jackson όντως έχει πάρει την ευκαιρία φέτος, αφού παίζει 26 λεπτά στα πρώτα 9 παιχνίδια, όμως δεν έχει αξιοποιήσει αυτή την ευκαιρία. Σκοράρει 6,9 πόντους ανά παιχνίδι με 37,5% στα σουτ εντός παιδιάς και 19,4% στα τρίποντα! Ειδικά το τελευταίο, για παίκτη που μπήκε στη λίγκα ως σπεσιαλίστας των τριπόντων δεν είναι και μεγάλη επιτυχία. Τις επόμενες μέρες επιστρέφει από τραυματισμό ο Bogdan Bogdanovic και κάτι μου λέει ότι αυτό θα είναι η αρχή του τέλους για τη συμμετοχή του Jackson στην ομάδα φέτος. Μετά την «έμπνευση» της επιλογής Παπαγιάννη, ο Jackson είναι ακόμα μια επιλογή που δείχνει ότι δύσκολα θα δικαιώσει τον Divac και το επιτελείο του.
5. Ακόμα θυμάμαι τα διθυραμβικά σχόλια όταν ο Jordan Bell επιλέχτηκε από τους Warriors. Undersized ψηλός με τρομερή ικανότητα στην άμυνα και πολύ αθλητικός κοντά στο καλάθι και με έξτρα μπόνους την ικανότητα να πασάρει μετά από Pick and Roll, ήταν στοιχεία που έκαναν στα χαρτιά να φαίνεται ιδανικό το ταίριασμά του με την ομάδα. Όμως στα Play Off πέρυσι ο Looney έπαιξε περισσότερα λεπτά και φέτος οι Damian Jones και Looney παίζουν περισσότερο από αυτόν, χωρίς να υπολογίζουμε τον Cousins που θα έρθει αργότερα. Φέτος παίζει 10 λεπτά ανά παιχνίδι σκοράροντας μόλις 1,9 πόντους ανά αγώνα. Θα είναι δύσκολη η φετινή χρονιά για τον Bell, αλλά πιστεύω ότι έχει όλα τα προσόντα ώστε από του χρόνου να είναι βασικό γρανάζι του rotation της ομάδας.

I need some1

Ο Shai Gilgeous-Alexander (SGA) γεννήθηκε στο Τορόντο το 1998. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των προπονητών του στο Λύκειο, δεν είχε επιλεγεί στην πρώτη ομάδα του Λυκείου όταν ήταν στα 15 και πολλοί δεν περίμεναν την εξέλιξη που θα είχε. Βέβαια υπολόγιζαν χωρίς τον «ξενοδόχο» αφού ο SGA ήταν πεισματάρης και πειθαρχημένος, καλός συνδυασμός για να πετύχει κανείς τους στόχους του στη ζωή. Με ύψος 1,98μ και άνοιγμα χεριών 2,13μ έχει τα φυσικά προσόντα για να διακριθεί στο άθλημα, αφού λίγοι PG υπάρχουν με τόσο μεγάλο άνοιγμα χεριών. Μεγάλο ρόλο στην εξέλιξή του έπαιξαν οι γονείς του. Η μητέρα του Charmaine Gilgeous ήταν αθλήτρια του στίβου και αγωνίστηκε στα 400μ στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης. Ο δε πατέρας του, ήταν ο πρώτος του προπονητής μπάσκετ και αυτός που του μετέφερε την αγάπη για το άθλημα.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, τον άκουσα να μιλάει στο podcast “The Full 48” του Howard Beck και εκτός της ωριμότητας που είχαν οι απαντήσεις του, μου τράβηξε την προσοχή ότι μίλησε για την «Καναδική σκηνή» του μπάσκετ που αρχίζει να μεγαλώνει. Το 1998 που γεννήθηκε, οι Toronto Raptors μετρούσαν ήδη τρία χρόνια στη λίγκα και ήταν σύμφωνα με τα λεγόμενά του ένας από τους λόγους που στράφηκε στο μπάσκετ. Μπορεί ο αγαπημένος του παίκτης μεγαλώνοντας να ήταν ο Iverson, όμως ο Vince Carter και οι Raptors ήταν αυτοί οι οποίοι κάνανε σημαντικό το μπάσκετ στην πόλη του Τορόντο και τον Καναδά γενικότερα. Η μετέπειτα επιτυχία του Steve Nash που κατέκτησε δύο φορές το MVP ήταν το κερασάκι στην τούρτα και πλέον αρχίζουμε να βλέπουμε τα αποτελέσματα που είχαν οι παραπάνω επιρροές. Οι Andrew Wiggins, Jamal Murray, όπως και ο RJ Barret που θα μας απασχολήσει πολύ σύντομα είναι επίσης μέλη αυτής της μπασκετικής σκηνής, η οποία έχει στόχο να πρωταγωνιστήσει σε παγκόσμιο επίπεδο τα επόμενα χρόνια.

Επιστρέφοντας στο αγωνιστικό κομμάτι, ο SGA μου αρέσει πολύ γιατί παρά την ηλικία του είναι ήδη πολύ καλός αμυντικός (σπάνιο για Rookie) κάτι που επιβεβαιώνουν και τα νούμερα, αφού σύμφωνα με το Basketball-reference είναι τρίτος σε DefRtg ανάμεσα στους φετινούς rookies. Στην επίθεση, με έχει εντυπωσιάσει η ικανότητα του να επιταχύνει και να επιβραδύνει, κάτι που είναι αρκετό για να βρει χώρο από τον αμυντικό του και είτε να εκτελέσει είτε να πασάρει. Είναι σύνηθες όταν επιτίθεται με ντρίμπλα να κάνει μια μικρή παύση (hesitation dribble) και να επιταχύνει εκ νέου αφήνοντας τον αμυντικό του σταματημένο. Δεν είναι ο πιο γρήγορος, ούτε ο πιο αθλητικός, αλλά η ικανότητά του να διαβάζει σωστά τις άμυνες μαζί με την παραπάνω ντρίμπλα είναι μέχρι στιγμής αρκετά στοιχεία για να είναι θετικός στην επίθεση (μετά το 1:20 στο βίντεο που ακολουθεί). Οι 8,2 πόντοι μαζί με σχεδόν τρία rebound και τρεις assist, μπορεί να μην είναι εντυπωσιακά νούμερα, όμως βλέποντας κανείς τους αγώνες των Clippers καταλαβαίνει ότι έχουν βρει τον επόμενο τους PG. Κάτι μου λέει ότι θα μας ξανά απασχολήσει τους επόμενους μήνες.

Omen

Τι περιμένουμε να δούμε μέσα στον Νοέμβριο; Κάποια από τα ψηλά picks του φετινού draft, να ‘’μάθουμε’’ λίγο καλύτερα τον ρόλο τους. Τον Marvin Bagley (νο.2) των Kings, ο οποίος για την ώρα μοιράζεται τη θέση του PF με τον Bjelica. Έχουμε κάποια θετικά δείγματα, αλλά περιμένουμε ακόμη περισσότερα. Τον Jaren Jackson Jr (#4) που έχει την τύχη να θητεύει δίπλα στους Marc Gasol και Conley στο Memphis. Τους δύο σέντερ που πιστεύουμε πολύ, Mo Bamba (#6) και Wendell Carter Jr (#7), οι οποίοι μοιράζονται τις θέσεις τους σε Magic και Bulls αντίστοιχα με 2 veterans (Vucevic στο Orlando, Robin Lopez στο Chicago). O Bamba στα 20 λεπτά που παίζει δεν κάνει και πολλά (ακόμη), ο Wendell Carter εκμεταλλεύτηκε την απουσία του RoLo και είχε απέναντι στους Nuggets την πρώτη του γεμάτη εμφάνιση. Σε αυτούς να προσθέσουμε τον Collin Sexton (#8) που έχει μπλέξει στο χάος των Cavaliers, τον ιδιαίτερα αθλητικό Miles Bridges (#12) που βρίσκει ρόλο στους Hornets και αξίζει της προσοχής σας, καθώς και τον Kevin Knox (#9) των Knicks, που λογικά επιστρέφει από τον τραυματισμό του στον αστράγαλο.

Όσον αφορά τους sophomores, περιμένουμε τον Dennis Smith Jr να νιώσει πιο άνετα δίπλα στο ‘’φαινόμενο Doncic’’ και να βγάλουν τη δυναμική που έχουν σαν δίδυμο (ο DSJ ήταν πολύ καλός απέναντι σε Jazz και Spurs), ελπίζουμε ότι ο Malik Monk θα σταθεροποιήσει την παραγωγή πόντων που έχουν ανάγκη οι Hornets από εκείνον σε αυτή τη φάση και βέβαια αναρωτιόμαστε ποια θα είναι η εικόνα των τριών Lakers (Lonzo Ball, Kyle Kuzma, Josh Hart) τώρα που ο μήνας του μέλιτος δίπλα στον LeBron τελειώνει, μαζί με την υπομονή του.

Kλείνουμε με μερικά match-ups:

• 7/11, Hawks-Knicks, ο φουλ επιθετικός rookie Trae Young συναντά τον μακρύ και καλό αμυντικό sophomore Frank Ntilikina.
• 10/11, Kings-Lakers, οι De’Aaron Fox και Lonzo Ball συνεχίζουν μία ιστορία που κουβαλάνε από το κολλέγιο και μας δείχνουν πως έχουν εξελιχθεί.
• 16/11, Κings-Grizzlies, battle τεσσαριών με Marvin Bagley και Jaren Jackson Jr.
• 21/11, Bulls-Suns, o Ayton πάει στο Chicago και τα βάζει με τον Wendell Carter Jr.
• 30/11, Suns-Magic, o Ayton τα βάζει με τον Mo Bamba (αν ο Clifford δεν βάλει τον Vucevic 475 λεπτά).

Kαι επειδή σε αυτό το κείμενο είπαμε να μην κάνουμε ανάλυση στους superstars της περυσινής σειράς rookies (Donovan Mitchell, Jayson Tatum) καθώς οι περισσότεροι τους γνωρίζετε πολύ καλά πλέον, τους χρωστάμε τουλάχιστον μία αναφορά στα ματς που θα συναντηθούν μέσα στον Νοέμβριο. Άντε, ας βάλουμε και τον Ben Simmons (παρ’ ότι δεν έγινε draft πέρυσι), να το κάνουμε λίγο πιο πικάντικο:

• 9/11, Jazz-Celtics και Mitchell-Tatum
• 16/11, Sixers-Jazz και Simmons-Mitchell, λογικά ο Mitchell θα βάλει το μπλουζάκι με τον ορισμό του rookie.
• 17/11, Celtics-Jazz και Tatum-Mitchell ξανά.

Σημειώσεις:

1.Το Offensive Rating δείχνει πόσους πόντους δημιουργεί μία ομάδα ανά 100 κατοχές, με έναν συγκεκριμένο παίχτη στο παρκέ (αντίστοιχα μπορούμε να υπολογίσουμε και τους πόντους χωρίς εκείνον, πάλι ανά 100 κατοχές). Το Defensive Rating δείχνει πόσους πόντους δέχθηκε μία ομάδα ανά 100 κατοχές με τον παίχτη στο παρκέ (ή αντίστοιχα χωρίς εκείνον).

2.Usg%, το ποσοστό των ομαδικών plays που χρησιμοποίησε ένας παίχτης όση ώρα ήταν στο παρκέ.

Στατιστικά από το https://stats.nba.com/ και το https://www.basketball-reference.com/