Αυτό όμως ελάχιστα απασχολεί όσους έχουμε στο μυαλό μας έναν νεαρό κοντά στα 23 χρόνια , ο οποίος θα μπορούσε εν δυνάμει να αγωνιστεί στο - όχι μακρινό - μέλλον στην εθνική ομάδα. Και ο Όγκαστ δείχνει να μπορεί να αποτελέσει, εφ'οσον εξελιχθεί, μία υπερπολύτιμη μονάδα, καθώς οι επιλογές του ελληνικού μπάσκετ σε αθλητικούς -ή πιο σωστά, γρήγορους - ψηλούς είναι και θα παραμείνουν ελάχιστες.
Ο Όγκαστ εδώ και τέσσερα χρόνια εξελίσσει σταδιακά το παιχνίδι του και δείχνει έτοιμος να αγωνιστεί με αξιώσεις σε σύνολα που παίζουν το άθλημα σε υψηλό επίπεδο. Μόλις στην αρχή της χρονιάς, το πολύ αξιόπιστο Draftexpress του Jonathan Givony περιέγραψε τον παίκτη ως έναν πολύ κινητικό ψηλό, με σωστές τοποθετήσεις στην επίθεση και πολύ καλά τελειώματα, αλλά παράλληλα με ελλειπές post παιχνίδι και μέτρια επίδοση στην άμυνα μακριά από τον κλασικό χώρο ευθύνης ενός ψηλού.
Από τότε κύλησε κάποιο νερό στ'αυλάκι. Ο Ογκαστ πήρε τη φετινή χρονιά ακόμη παραπάνω λεπτά , βελτιώθηκε σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες, και καθώς η ομάδα του δεν είχε έναν πόιντ γκαρντ σαν τον Τζέριαν Γκραντ, τροφοδοτήθηκε περισσότερο σε καθαρότερες προσωπικές φάσεις στη ρακέτα. Το ρεπερτόριο του παρουσιάστηκε σίγουρα βελτιωμένο, και παρότι το ποστ παιχνίδι του σηκώνει ακόμη πολλή βελτίωση, ο σέντερ του Νοτρ Νταμ έβγαλε φάσεις σαν αυτή.
Πρόκειται για τον προημτελικό της ACC μεταξύ της ομάδας του και του Ντιουκ, ένα παιχνίδι στο οποίο και οι δύο προπονητές (Μπρέι και Σιζέφσκι) έπαιξαν σχεδόν εξ ολοκλήρου ζώνη. Ο Όγκαστ έπαιξε σπάνια στο κενό όπως εδώ, καθώς δεν έχει καλό τζαμπ σουτ από τα 3-4 μέτρα, αλλά στη συγκεκριμένη φάση τον βλέπετε να προσποιείται, να απορροφά την επαφή και να αλλάζει χέρι επάνω στην κίνηση, τελειώνοντας με το "κακό" αριστερό του.
Τα τελειώματα και με τα δύο χέρια κοντά στο καλάθι είναι από τα προτερήματα του, και σε συνδυασμό με την ταχύτητα και τον δυναμισμό στα σκριν, τον καθιστούν μία πολύ επικίνδυνη απειλή στο πικ εν ρολ. Ειναι πολύ σημαντικό για έναν cutter να μπορεί να επιλέξει άνετα χέρι στην κίνηση και στον άερα, και ο Όγκαστ αυτό το κάνει καλά.
Η ικανότητα του στο πικ εν ρολ εξηγεί επίσης εν μέρει για ποιο λόγο είναι από τους κορυφαίους σε ποσοστά στο κολεγιακό μπάσκετ, και επίσης για ποιο λόγο πέρυσι (που είχε ως συμπαίκτη έναν πολύ καλό πασέρ όπως ο Γκραντ) ήταν στην 5η (!) θέση όλου του πρωταθλήματος. Αν ο Όγκαστ έχει μαζί του έναν πλέι μέικερ που βλέπει γήπεδο, τότε μπορεί να κάνει θαύματα. Ενα ωραίο άρθρο που διάβασα πάνω στο θέμα από το SB Nation, μας υπενθυμίζει ότι τη σεζόν 14-15, τα πικ που είχαν ως σκρίνερ τον Όγκαστ κατέληγαν στο απίθανο αποτέλεσμα των 1,4 πόντων ανά κατοχή!
Οι πόντοι του δεν προέρχονται φυσικά μόνο από πικ εν ρολ ή κάποιες λίγες προσωπικές φάσεις στο ποστ. Το ανοιχτό γήπεδο τον ευνοεί, καθώς τρέχει πολύ καλά για ψηλός ύψους 2,08. Επίσης σκοράρει από βολές ή επιθετικά ριμπάουντ. Ο Όγκαστ δεν φοβάται να πάει σώμα με σώμα και να κερδίσει φάουλ, και τα ποσοστά του στις βολές βελτιώνονται χρόνο με το χρόνο, χωρίς να είναι βέβαια ακόμη πολύ καλά (γύρω στο 62-63%). Αν προσεξει κανείς το πώς σουτάρει, θα διαπιστώσει ότι περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν σίγουρα και άλλα. Σε ο,τι αφορά τα ριμπάουντ για φέτος ήταν ο κορυφαίος στη λίσυα για την ACC και 3ος στο ποσοστό των επιθετικών. Όταν ανανεώνει τις κατοχές , πρώτο μέλημα του είναι να τελειώσει τις φάσεις και όχι να βγάλει τη μπάλα προς τα έξω, και από αυτό το προσόν η ομάδα του επωφελήθηκε τόσο όσο μία πρόκριση στο sweet 16.
Aπό εκείνο το παιχνίδι, και για να περάσουμε στο κομμάτι της άμυνας, προέρχεται και το λουπάκι (sic) που ακολουθεί, το οποίο τον δείχνει να αμύνεται σε switch επάνω στον γκαρντ Τάι Τσαρλς.
Η άμυνα επάνω στις αλλαγές και σε κοντύτερους αντιπάλους είναι ένα κομμάτι του παιχνιδιού του για το οποίο τα scouting report στην αρχή της χρονιάς είχαν σωστά επισημάνει πως χρειάζεται βελτίωση. Παρόλα αυτά, και για όσο έχω δει τον παίκτη, φαίνεται πως αυτη έχει ήδη έρθει. Ειδικά σε ο,τι αφορά το ευρωπαικό μπάσκετ, ο Ογκαστ δείχνει ικανός να σταματήσει αποτελεσματικά τα drive των αντιπάλων γκαρντ προς το καλάθι. Επίσης, διακρίνεται στην άμυνα βοήθειας ψηλά γύρω από τη στεφάνη, ενώ σίγουρα στις μάχες σώμα με σώμα και στα close out μπορεί να αποδώσει καλύτερα από ο,τι μέχρι στιγμής.
Συνολικά, νομίζω αντιλαμβάνεστε πως πρόκειται για έναν παίκτη που μπορεί εν δυνάμει να καλύψει ένα αληθινό κενό στο ελληνικό μπάσκετ. Yψος 2,08, αρκετό για σέντερ και φυσικά για forward, ταχύτητα στον αμυντικό και επιθετικό transition, αθλητικότητα, τελειώματα και με τα δύο χέρια, και αληθινές προοπτικές βελτίωσης στα αδύνατα του σημαία. Αυτά δεν τα συναντά κανείς εύκολα στα μέρη μας.
Παράλληλα, και αντί επιλόγου, έχει σημασία να δει κανείς πως ο παίκτης πέρασε 4 χρόνια σε ένα κολέγιο το οποίο δίνει μεγάλη βάση στη λήψη των αποφάσεων μέσα στη ροή του παιχνιδιού. Για όσους θέλετε να το ψάξετε αυτό λίγο περσσότερο, θα ήθελα να σας παραπέμψω σε ένα κάμποσο παλαιότερο κομμάτι ενός εκ των πρώην βοηθών του Μάικ Μπρέι, του Σιν Κίρνι, το οποίο περιγράφει την φιλοσοφία και τους σκοπούς της επίθεσης του Νοτρ Νταμ. Πρόκειται για μία motion offense πολλαπλών επιλογών, τις οποίες καλούνται να αναγνωρίσουν οι παίκτες και να πράξουν ανάλογα. Οι πρόσφατες βερσιόν που έχει παρουσιάσει ο Μπρέι δεν παίζουν ακριβώς έτσι, αλλά και πάλι το κολέγιο έχει σταθερά μία από τις πραγωγικότερες επιθέσεις του NCAA. Αυτή βασίζεται στην δημιουργία των ελεύθερων σουτ από τους γκαρντ και τους πλάγιους, και στη συμμετοχή των ψηλών σε αυτή και στον καθορισμο του σωστού spacing. Για να το κάνουμε πιο απλό, ας πούμε απλά πως ο Όγκαστ έχει γαλουχηθεί σε ένα σύνολο που έχει μάθει να σκέφτεται και να δρα "οργανικά".
Μία αληθινά ενδιαφέρουσα περίπτωση, η οποία συμβαδίζει με τα δικά μας μπασκετικά ήθη, και παράλληλα μπορεί να γεμίσει τις διαχρονικές τρύπες του. Τον σκέφτομαι δίπλα στον Γιάννη, τον Ντόρσει και τον Παπαπέτρου και μου τρέχουν τα σάλια.
