- Oklahoma City Thunder
Σύσσωμη η μπασκετική κοινότητα πέρυσι, προέβλεπε πως θα τερματίσουν περίπου 13οι-14οι στη Δύση, κι όμως μπήκαν στα playoffs και μάλιστα εύκολα. Φέτος δεν υπάρχει Chris Paul, οπότε αυτό δεν θα συμβεί. Η αποχώρηση του Steven Adams αποτέλεσε συμβολικά τον αποχαιρετισμό της παλιάς φρουράς, ενώ ο Sam Presti βρίσκεται ξανά σε μια θέση που έχει αποδείξει ότι είναι εξαιρετικά ικανός, αυτήν της συλλογής assets και χτισίματος. Ωστόσο δεν υπάρχουν σε κάθε draft Durant, Westbrook, Harden, πολλώ δε μάλλον η πιθανότητα να τους πετύχεις σε τρία διαδοχικά. Η ακατάσχετη απόκτηση draft picks τελικά οδηγεί στην υποτίμηση της αξίας τους και οι δύσκολες χρονιές που έπονται ίσως να καταπίνονται δύσκολα, αν από αυτά δεν προκύψει τουλάχιστον ένας MVP-level παίκτης, είτε από το draft, μέσω ανταλλαγής
Στο σήμερα, που ελπίζουμε οι Thunder να μην έχουν παρκάρει πλήρως, ο Shai Gilgeous-Alexander θα έχει την ευκαιρία να εξερευνήσει τα όρια των δυνατοτήτων του ως πρώτη επιλογή, πράγμα που αναμένεται να σημαίνει τρομακτικά νούμερα με μειωμένη αποτελεσματικότητα. Ας είναι, ψηνόμαστε. Η απόδοση του ως sophomore αφήνει υποσχέσεις πως μπορεί να έχει All-NBA ταβάνι, ποιος ξέρει; Το ρόστερ τους αποτελεί μια τεράστια δεξαμενή παικτών που θέλουν να αποδείξουν ότι ανήκουν στο NBA, το ίδιο και ο προπονητής τους, o 35χρονος Mark Daigneault, ο οποίος κοουτσάρει από τα 18 του. Η παρουσία των βετεράνων Horford, Ariza και Hill διασφαλίζουν πως τα παιχνίδια των Thunder δεν θα είναι πανηγύρι, τουλάχιστον όσο θα βρίσκονται στην Oklahoma.
Εκτός από τον Dort και τους 30 πόντους του στο Game 7 απέναντι στους Rockets, κρατήστε μια σημείωση για τους Frank Jackson και Darius Bazley σαν υποψήφιους για breakout σεζόν, με κλεφτές ματιές στο project Pokusevski.
- Sacramento Kings
Θυμάστε κάποτε, πολύ παλιά, 2018 πρέπει να ήταν, που ο Klay Thompson έπαιζε κανονικό μπάσκετ, ο LeBron James δεν μπήκε στα playoffs και οι Clippers ήταν πραγματικά μία ομάδα που γουστάραμε να βλέπουμε κάθε φορά που έπαιζε; E, ήταν επίσης η τελευταία (ίσως και μοναδική) φορά που οι Kings ήταν πραγματικά άξιοι αναφοράς και δεν τους χρησιμοποιούσαμε ως αρνητικό παράδειγμα κάθε φορά που στρεφόταν η κουβέντα στο ΝΒΑ.
Μετά το μπαμ που έκαναν με το δίδυμο Fox-Bagley στο μισό εκείνης της χρονιάς, οι Kings βρίσκονται σε ευθεία γραμμή προς τα κάτω. Το ταλέντο τους μειώνεται σχεδόν με κάθε μήνα που περνάει, καθώς στη διακοπή έχασαν για το τίποτα τον Bogdan Bogdanovic, άφησαν τον Harry Giles που ήδη είναι βελτιωμένος στο Portland και δεν βελτιώθηκαν σε (σχεδόν) κανένα κομμάτι του παιχνιδιού. Μόνη σανίδα σωτηρίας η απόκτηση του Tyrese Haliburton, ο οποίος έπεσε στα χέρια των ανθρώπων των Kings σαν μάννα εξ ουρανού κι εκείνοι, παραδόξως πως δεν το έκαναν βολέ σαν τερματοφύλακας στο 93’. Εδώ που τα λέμε ο κορμός Fox-Hield-Haliburton-Bagley-Holmes δεν είναι καθόλου, μα καθόλου κακός, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, ποιος μπορεί να εμπιστευτεί τους Kings σε οτιδήποτε.
Σε μία περιφέρεια που οι θέσεις στα playoffs δεν φτάνουν για ομάδες με πολύ ανώτερα ρόστερ, όπως αυτά που έχουν η Νέα Ορλεάνη, το Phoenix και το San Antonio, το να έχει ελπίδες να μπει σε αυτά, μία ομάδα με προπονητή τον Luke Walton και πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη τον Harrison Barnes μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Μπαίνοντας σε ακόμη μία σεζόν γεμάτη αμφιβολίες, το μόνο που μοιάζει σίγουρο είναι ότι κανείς δεν εμπιστεύεται τους Kings.
- Minnesota Timberwolves
Mία από τις χειρότερες παρουσίες στην σεζόν που πέρασε, ‘’αντάμειψε’’ τους Τimberwolves με την πρώτη επιλογή στο draft. Εκεί διάλεξαν τον Anthony Edwards, έναν πολύ αθλητικό shooting guard, ο οποίος δεν έδειξε σε κανένα σημείο στο κολέγιο το οποιοδήποτε ενδιαφέρον να παίξει άμυνα, αλλά εντυπωσίασε με την ικανότητα να βάζει την μπάλα στο καλάθι. Επέλεξαν επίσης τους Bolmaro και Jaden McDaniels, στοιχήματα για το μέλλον που μάλλον δεν θα βοηθήσουν φέτος.
Η προσθήκη του Rubio, τους δίνει έναν έμπειρο point guard, που θα έρχεται από τον πάγκο και θα βοηθήσει τους νεαρούς Edwards και Culver να είναι πιο αποτελεσματικοί στην επίθεση, με τις έξυπνες πάσες του. Κι αν σας φαίνεται παράξενο που βάζω τον Edwards στο γκρουπ των αναπληρωματικών, είναι επειδή οι Timberwolves, σε μια κίνηση που θύμιζε κάτι από το (όχι και τόσο επιτυχημένο) παρελθόν τους, επέλεξαν να υπογράψουν τον Malik Beasley για τέσσερα χρόνια, δίνοντάς του 60 εκατομμύρια δολάρια. Μάλλον πολλά χρήματα για έναν παίκτη που θα παίζει στην ίδια θέση με την #1 επιλογή του draft, και ο οποίος μέσα σ’ όλα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με τις αστυνομικές αρχές. Ίσως να επιλέξουν κατά τη διάρκεια της χρονιάς να αλλάξουν τους ρόλους και να βάλουν τον Edwards με τους βασικούς, αλλά σε αυτό το ενδεχόμενο δεν ξέρω πως θα καταφέρει μια πεντάδα όπου θα έχει τους Russell, Edwards και Towns να δέχεται λιγότερους από 120 πόντους ανά 100 κατοχές. Ειδικά αν σκεφτούμε ότι οι καλύτεροι forwards αυτή τη στιγμή είναι οι Hernangomez και Layman.
Γενικά το roster της ομάδας είναι πολύ γεμάτο στην περιφέρεια, όπου έχουν τους Russell, Rubio, Edwards, Beasley, Culver, Okogie, και χωρίς ιδιαίτερο ταλέντο στις θέσεις των ψηλών. Δύσκολα θα καταφέρουν να κάνουν κάτι καλό στη Δύση και για αυτό στο ranking είναι μια από τις τρεις χειρότερες ομάδες της περιφέρειας. Δυστυχώς για αυτούς, έχουν ήδη δώσει και το draft του 2021 στους Warriors, στα πλαίσια της ανταλλαγής για τον Russell και αν αυτό καταλήξει εκτός της πρώτης τετράδας, τότε θα πάει στην ομάδα του San Francisco.
Έρχονται δύσκολες μέρες για την ομάδα της Minnesota, τουλάχιστον το δίδυμο Russell-Towns είναι ικανό να προσφέρει πολλές ωραίες εμφανίσεις. Η παρουσία τουλάχιστον στο play-in tournament κρίνεται ζόρικη.
- Memphis Grizzlies
Tη χρονιά που μας πέρασε, οι Memphis Grizzlies ήταν από τις πιο διασκεδαστικές ομάδες, χάρη στις τρομερές εμφανίσεις των Morant και Jaren Jackson και το γεγονός ότι βασίζονταν πολύ στον αιφνιδιασμό (22,7 πόντους ανά παιχνίδι) και τις γρήγορες επιθέσεις (6η ομάδα σε pace). Επιπλέον, κατόρθωσαν να φτάσουν πολύ κοντά στο να στα playoffs, όμως ο τραυματισμός του Jaren Jackson, καθώς επίσης και η ανταλλαγή του Crowder στο Miami, ήταν δύο λόγοι που τους έκοψαν τη φόρα στο τέλος.
‘’Ουδέν κακόν αμιγές καλού’’, αφού ξεχρέωσαν την υποχρέωση να δώσουν ένα πικ πρώτου γύρου στους Celtics, δίνοντάς τους το #14 και έτσι θα κρατήσουν το φετινό δικό τους σε μια χρονιά/φουρνιά που φαίνεται να έχει 6-7 πολύ καλούς παίκτες. Παρά τη περσινή επιτυχία, μείνανε συγκρατημένοι στις κινήσεις τους σε αυτή την offseason και μοιάζουν να προσπαθούν να χτίσουν με υπομονή, γύρω από τον πυρήνα των νεαρών παικτών. Μας άρεσαν πάρα πολύ οι επιλογές τους στο draft, καθώς ο Tillman είναι ένας center που ταιριάζει πολύ καλά στο παιχνίδι του Jackson, με ικανότητα στην άμυνα, με έφεση στο rebound και στις πάσες. Η παρουσία του μπορεί να ελευθερώσει ακόμα περισσότερο το παιχνίδι του Jackson στην επίθεση. Ο Bane ήταν ο καλύτερος σουτέρ του draft και θα τους φανεί άμεσα χρήσιμος, αφού θα μπορεί να παίξει άμυνα στους αντίπαλους guard και small forward, ενώ παράλληλα με το σουτ του θα ανοίγει χώρους για τον Morant. Επίσης, ανανέωσαν τoν Melton για 4 χρόνια, τον καλύτερο αμυντικό τους πέρυσι και έναν από τους λόγους που οι Grizzlies είχαν έναν από τα καλύτερα 2nd units.
Φέτος θα περιμένουμε να δούμε τους Morant και JJJ να κάνουν ένα βήμα παραπάνω στο παιχνίδι τους και παράλληλα τους νεαρούς Clarke, Melton, Bane, Tillman, Jones και σία επίσης να βελτιώνονται. Θα είναι μεγάλη έκπληξη αν μπορέσουν να μπουν στο play in (δηλαδή να τερματίσουν στην πρώτη δεκάδα), αλλά θα έχουν πολλές πιθανότητες το καλοκαίρι να επιλέξουν στο draft τον τρίτο μελλοντικό αστέρα της ομάδας και να χτίσουν κάτι πραγματικά πολύ καλό τα επόμενα χρόνια. Όπως και να έχει, το υλικό που έχουν φέτος και η φιλοσοφία του Taylor Jenkins θα τους κάνουν μια από τις πιο fun to watch ομάδες της λίγκας.
- San Antonio Spurs
Η απουσία των Spurs από τα περσινά playoffs, μετά από 20 χρόνια, αποτέλεσε ένα πλήγμα για τον οργανισμό και αρκετοί υποστηρίζουν πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Γνωρίζοντας, ωστόσο, τη δουλειά του Gregg Popovich και το πώς αντιδρά ο ίδιος και το επιτελείο του σε δύσκολες καταστάσεις, η φετινή χρονιά είναι από εκείνες που περιμένουμε να δούμε με ανυπομονησία τους Spurs. Ο Pop έχει στα χέρια του ένα αξιοπρόσεκτο μείγμα νεαρών και βετεράνων παικτών που αν καταφέρει να τους δέσει, θα δούμε ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα.
Οι Murray και White αποτελούν ένα εξαιρετικό backcourt, ιδίως όσον αφορά την άμυνα, ενώ οι Johnson, Walker και Vassell έρχονται να συμπληρώσουν μία από τις πιο νεαρές – και γεμάτες potential - πεντάδες guards σε όλη τη λίγκα. Αγωνιστικά, μάλλον ήρθε η ώρα για τον Pop να αποδεχθεί το γεγονός πως το τρίποντο είναι κυρίαρχο πια στο παιχνίδι και να βγάλει όσο το δυνατόν περισσότερα plays για ελεύθερα σουτ. Επιπλέον, η αντικατάσταση των Marco Belinelli και Bryn Forbes, με τα αγωνιστικά λεπτά των νεαρών παικτών που προαναφέραμε, αποτελεί σίγουρα ανανέωση και ευκαιρία να δούμε κάποια καινούργια πράγματα από τους Spurs.
To μεγάλο πρόβλημα βρίσκεται στην αμυντική λειτουργία, καθώς πέρυσι αποτέλεσαν μία από τις χειρότερες άμυνες του NBA (25οι στο defensive rating). Η αθλητικότητα των παικτών που διαθέτουν στο νέο σύνολο, καθώς και η ικανότητά τους να μαρκάρουν από το «1» ως το «4», ίσως αποτελέσει τη νέα τους ταυτότητα, ώστε να ισορροπήσουν τους αμυντικούς προβληματισμούς, κρύβοντας και λίγο τον DeRozan και προσφέροντάς του τη δυνατότητα να παίζει καθαρά δημιουργικά. Ίσως να είναι το νέο τους χαρακτηριστικό στοιχείο. Μπορεί ο ενθουσιασμός των νεαρών παικτών σε συνδυασμό με την παρουσία αποδεδειγμένα καλών βετεράνων να κάνει φέτος τη διαφορά; Στο αμυντικό κομμάτι ίσως. Σε μια φορτωμένη Δύση, όμως, ο ρεαλιστικός στόχος αυτών των Spurs είναι η παρουσία τους στο play-in tournament.
- Houston Rockets
To μεγαλύτερο ερωτηματικό έως τώρα στην preseason. Τι θα γίνει με την περίπτωση του James Harden, που μοιάζει φευγάτος και τα strip clubs του Houston είναι έτοιμα να χάσουν έναν σοβαρό πελάτη;
Θα προσπαθήσει ο οργανισμός να βρει το δρόμο του μετά τη φυγή του general manager, Daryl Morey, και θα βαδίσει σε ένα διαφορετικό μονοπάτι, ή οι αλλαγές αναμένεται να είναι μικρές; Το ultra-smallball σχήμα μοιάζει να έχει ήδη εγκαταλειφθεί, κυρίως με την προσθήκη του DeMarcus Cousins, αλλά και του Christian Wood, παίκτη που βέβαια έμοιαζε ταμάμ για την Moreyball εποχή. Ένας σύγχρονος stretch ψηλός, μετά από μια μακρά περίοδο κατά την οποία δε στέριωνε σε ομάδα -ενδεικτικά εχει περάσει από πέντε ομάδες από το 2015, όταν kai πρωτοεμφανίστηκε ως undrafted παίχτης στη λίγκα- και έδειξε πέρυσι με τους Pistons εξαιρετικά στοιχεία, αναγκάζοντας έτσι το Houston να του προσφέρει τριετές συμβόλαιο ύψους 41 εκατομμυρίων.
Φυσικά η μεγάλη κίνηση της offseason ήταν η ανταλλαγή του Westbrook για τον Wall, ή όπως ωραία χαρακτηρίστηκε από τον Γιάννη στον ιστότοπό μας, η ανταλλαγή των προβλημάτων. Παίκτες με κοινές αδυναμίες στο παιχνίδι τους, που δεν ταιριάζουν με τον James Harden, με δυσβάσταχτα συμβόλαια και τον συμπαθή Wall να προέρχεται από μακρά περίοδο αποχής λόγω τραυματισμού. Ο νέος προπονητής έχει θητεύσει δίπλα στον Carlisle και μένει να φανεί αν θα έχει επιρροές το παιχνίδι των Ρουκετών από το αντίστοιχο των Mavs, οι οποίοι παρότι είχαν τον Doncic ως το κεντρικό πρόσωπο των plays, με αρκετή ώρα τη μπάλα στα χέρια του, κατόρθωσαν και παρουσίασαν μία φανταστική, συνολική επιθετική λειτουργία. Να προστεθεί εδώ πως, παρά την αλλαγή προπονητή, το σουτ τριών πόντων αναμένεται να παραμείνει σε σταθερά υψηλό ρυθμό -πρώτη ομάδα πέρυσι το Houston, δεύτερο το Dallas. Η παρουσία του Harden, εφόσον μείνει, αποτελεί την ασφαλιστική δικλείδα για παρουσία στα playoffs και πως μπορούν να σταθούν σε υψηλό επίπεδο καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν. Η συνταγή για την κανονική διάρκεια ήταν επιτυχημένη, τα προηγούμενα χρόνια τουλάχιστον. Αυτό που λείπει είναι το plan b όταν ξεκινήσουν τα ζόρικα. Ή το plan a με την ανταλλαγή Harden.
- New Orleans Pelicans
Η ομάδα της Νέας Ορλεάνης είναι άλλη μία που, ενώ μας άρεσαν οι επιλογές τους στο draft (βασικά η επιλογή του Kira Lewis Jr. στο #13 και ο Naji Marshall ως two way contract), οι κινήσεις τους μετά μας μπέρδεψαν.
Πρώτα, αποφάσισαν να δώσουν τον Jrue Ηoliday στους Bucks και πήραν σαν αντάλλαγμα τους Bledsoe και George Hill, μαζί με τρία μελλοντικά pick πρώτου γύρου και το δικαίωμα να αλλάξουν pick με τους Bucks σε δύο χρονιές (pick swap). Αυτό που έγινε ξεκάθαρο, είναι ότι το μέλλον της ομάδας θα βασιστεί στους Ingram και Zion Williamson, για αυτό και στον πρώτο δόθηκε το max πενταετές συμβόλαιο, το οποίο τελικά υπέγραψε. Με αυτό δεδομένο, η επιλογή τους να αποκτήσουν μέσω ανταλλαγής τον Steven Adams, δίνοντας μάλιστα μέσα στα ανταλλάγματα και το pick πρώτου γύρου των Nuggets του 2023, μπέρδεψε λίγο τα νερά.
Λογικά, η βασική αιτία της προσθήκης αυτής, ήταν η βελτίωση της επίδοσης στα αμυντικά rebound (18η τη χρονιά που μας πέρασε), όμως ο Adams είναι ένας βαρύς center που δεν έχει καθόλου σουτ και θα μειώσει τους χώρους κοντά στο καλάθι για τον Zion. Η πεντάδα που θα ξεκινήσει τη χρονιά φαίνεται να είναι οι Bledsoe-Lonzo Ball-Ingram-Zion-Adams και δεν ξέρω πώς θα μπορέσει ο Stan Van Gundy να κάνει την επίθεση στο μισό γήπεδο λειτουργική. Μιας και αναφερθήκαμε στον νέο προπονητή των Pelicans, να πούμε ότι κατά το παρελθόν οι ομάδες του φημίζονταν για το αργό τέμπο. Η φετινή ομάδα των Pelicans θα είναι καλύτερη στην επίθεση όταν θα τρέχει (αφού η απουσία σουτέρ θα δημιουργήσει προβλήματα στις επιθέσεις στο μισό γήπεδο) βασιζόμενοι στους Ball, Ingram, Williamson και αυτό θα είναι ένα από τα πρώτα τεστ του Van Gundy, καθώς θα πρέπει να προσαρμόσει τη φιλοσοφία του στα δυνατά σημεία των παικτών του.
Όπως και να έχει, ο παίκτης που θα καθορίσει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο την πορεία των Pelicans, είναι ο Zion Williamson. Έχει το ταλέντο και τα προσόντα για να είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες του ΝΒΑ, όμως πέρυσι έχασε ένα σημαντικό κομμάτι της χρονιάς με τραυματισμούς, εμφανίστηκε αρκετά καλός μέχρι τη διακοπή και στο Orlando ήταν εμφανώς σε κακή φυσική κατάσταση. Από το πόσα παιχνίδια θα μπορέσει να παίξει και τη φυσική του κατάσταση, θα εξαρτηθεί η πορεία των Pelicans στη φετινή σεζόν και την προσπάθεια για είσοδο στα playoffs.
- Phoenix Suns
Αν μπορούμε να δώσουμε άριστα 10 σε μια ομάδα για τις καλοκαιρινές τις κινήσεις, πλην των πρωταθλητών Lakers, αυτή είναι οι Phoenix Suns, που ξεκινούν τη σεζόν με (ρεαλιστικές) βλέψεις για τα playoffs, ύστερα από πολλά χρόνια.
Φυσικά αυτή η αισιοδοξία είναι άμεσα συνυφασμένη με τον Chris Paul και την αγωνιστική του κατάσταση. Το καλό είναι ότι ο 35χρονος floor general δεν θα χρειαστεί να πιεστεί. Γύρω του υπάρχει ένας κορμός παικτών έτοιμων για το επόμενο βήμα στην καριέρα τους, οι οποίοι είχαν ανάγκη την παρουσία ενός αθλητή με τις παραστάσεις και τη νοοτροπία του Chris Paul. Devin Booker, DeAndre Ayton, Mikal Bridges ίσως να μην είναι το maximum που θα μπορούσαν να έχουν μετά από τόσα lottery picks, ωστόσο επιτέλους είναι μια σιγουριά και μαγιά για το μέλλον, με τον πρώτο να ξύνει τα τοιχώματα του all-star επιπέδου.
Ο Monty Williams κάθε άλλο παρά σκουριασμένος φάνηκε στην επιστροφή του στους πάγκους ως head coach, προσαρμόζοντας τα πλάνα του άριστα στο ρόστερ που βρήκε στο Phoenix, με αποκορύφωμα το 8-0 στο bubble και, φυσικά, τη βελτίωση του Devin Booker. Το επόμενο βήμα είναι η ενσωμάτωση του Chris Paul και η ομαλή μετάβαση σε ένα πιο κοντρολαρισμένο παιχνίδι. Άλλωστε, όσο ανεβαίνει η βάση, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να προστεθούν επιπλέον νίκες. Για τον λόγο αυτό θωράκισαν το ρόστερ τους με έμπειρους παίκτες όπως ο Crowder, o Moore και ο Galloway.
Οι ανακατατάξεις στη Δύση, με την υποχώρηση των Thunder, των Rockets (μάλλον) και των Spurs (λογικά) ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες των playoffs, και οι Suns δεν φαίνονται διατεθειμένοι να αδρανήσουν.
- Golden State Warriors
Ένα γεγονός όπως ο τραυματισμός του Klay Thompson είναι σοκ αρκετά μεγάλο, ώστε να ενεργοποιήσει το fight, flight or freeze response, και για τα περισσότερα front offices ο συγχρονισμός του θα ήταν αρκετός ώστε να μείνουν σε ένα είδος λήθης, χάνοντας άλλη μια σεζόν. Οι Warriors απεναντίας έδρασαν αστραπιαία σε μια άνιση μάχη με την τύχη, κάνοντας ό,τι μπορούσαν για να μην σπαταλήσουν ένα από τα τελευταία καλά χρόνια του Steph Curry.
Οι Warriors του 2021 πιθανότατα δεν θα θυμίζουν τη δυναστεία των 10’s, όταν και διέθεταν μια πλειάδα ευφυών παικτών και εξαιρετικών σουτέρ, που κινούνταν στον χώρο με έναν οργασμικό ενθουσιασμό, με ομοιογένεια και την υπέροχη συνύπαρξη των καλύτερων σουτέρ στην ιστορία. Που τους επέτρεπε να έχουν τόσες επιλογές σε κάθε επίθεση, καθώς μπορούσαν να σκοράρουν κυριολεκτικά από παντού. Έχουμε βάσιμες υποψίες ότι δε θα είναι το καλλιτέχνημα που περιγράφεται παραπάνω.
Αντ’ αυτού έχουν τρεις καταπληκτικούς αθλητές, που θα πρέπει να προσπαθήσουν να συμβαδίσουν πνευματικά με τους Curry, Green, παίζοντας για πρώτη φορά στην καριέρα τους με “πραγματικά λεφτά”, πράγμα που είναι αξιοπρόσεκτο από μόνο του. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει πολύ untapped potential στους Wiggins, Oubre Jr. και Wiseman και οι Warriors έχουν πολύ μεγάλο εύρος αποτελεσμάτων. Αν λειτουργήσουν όλα αρμονικά, και περιμένοντας τον Klay να επιστρέψει από την επόμενη σεζόν, μπορούν να δώσουν λόγους στα μάτια μας να γυαλίσουν από θαυμασμό για κάτι που έρχεται, στα τελευταία κεφάλαια της ιστορίας των Warriors με τον Steph. Για να δούμε που θα κάτσει η μπίλια.
- Dallas Mavericks
Oι Mavs μετά από αρκετά χρόνια επανέρχονται στο προσκήνιο, με οδηγό τον -σούπερσταρ πια- Luka Doncic. To Dallas ζει και αναπνέει στον αστερισμό του υποψήφιου MVP και του «γυάλινου» Porzingis, η υγεία του οποίου είναι και αυτή κρίνει το μέλλον του οργανισμού, με βάση τα ως τώρα δεδομένα.
Μετά και τις μυθικές εμφανίσεις του Σλοβένου στα playoffs εναντίον των Clippers (31,1π/9,9ρ/8,7ας) οι Τεξανοί μοιάζουν αποφασισμένοι για περισσότερα. Η επίθεσή τους ήταν ούτως ή άλλως εξαιρετική (η καλύτερη πέρυσι με 115.9 πόντους/100 κατοχές και όχι μόνο), αυτό που φρόντισαν να διορθώσουν είναι η έλλειψη ικανών περιφερειακών αμυντικών, που αποτελούσε μελανό σημείο (18οι σε πόντους ανά 100 κατοχές) και φάνηκε στη σειρά με τους Clippers. Πώς; Με την προσθήκη του guard/forward Josh Green στο #18 του draft, αλλά και με την ανταλλαγή για τον Josh Richardson των Sixers. Δύο Josh την άμυνα. Μπορεί να στερήθηκαν τις υπηρεσίες και το 45% στο τρίποντο του Seth Curry, ο οποίος θα αγωνίζεται με τη φανέλα των Sixers, η αναβάθμιση που προσφέρει όμως ο Richardson στο αμυντικό σκέλος, αλλά και στην λειτουργικότητα στο πλάι του Doncic ως δεύτερος δημιουργός, κρίθηκε απαραίτητη από το front office και το προπονητικό επιτελείο. To σουτ που έχασαν με την ανταλλαγή του Curry, ευελπιστουν να το βρουν από τον Τyrell Terry, παίκτη που επέλεξαν στο #31.
Αυτή τη φορά δε θα αρκεστούν σε μία πολύ καλή παρουσία στα playoffs, αλλά θα θελήσουν να γίνουν βήμα βήμα διεκδικητές του τίτλου. Aρκεί να επιστρέψει δυνατός ο άτυχος της περσινής χρονιάς Dwight Powell και να μπορέσει να αγωνιστεί σε παραπάνω από τρία ματς playoffs o Porzingis. Aν δεν καταφέρουν να κυνηγήσουν στην τελική την είσοδο τουλάχιστον στους τελικούς της περιφέρειας, θα έχουν ευκαιρία και την επόμενη σεζόν. Εκεί που φρόντισαν να έχουν χώρο στο salary cap για ένα μεγάλο συμβόλαιο *γκουχ γκουχ Γιαννη*.
- Utah Jazz
Μπορεί να μην μας άρεσαν τόσο οι επιλογές των Utah Jazz στο draft, καθότι επέλεξαν με το #27 έναν παίκτη που τελικά θα είναι τρίτος center πίσω από τους Gobert, Favors (και ενώ παίκτες οι Desmond Bane και Malachi Flynn θα έκλειναν σημαντικές τρύπες), παρόλα αυτά, οι κινήσεις τους είχαν ξεκάθαρο στόχο από τη μία να συνεχίσουν τον υπάρχον βασικό κορμό (max συμβόλαιο στον Mitchell και ανανέωση Jordan Clarkson), αλλά επίσης να βελτιώσουν την ομάδα στα λεπτά που δεν αγωνίζεται ο Gobert, κάτι που θα βοηθήσει ίσως στις επικείμενες συζητήσεις για την ανανέωση του συμβολαίου του Γάλλου παίκτη. Στον πίνακα παρακάτω, από το CleaningTheGlass, βλέπουμε ότι οι Jazz ήταν 12,3 πόντους καλύτεροι όταν ο Gobert ήταν στο παρκέ, σε σχέση με τα σχήματα που έπαιζαν όταν ήταν στον πάγκο.
Με την υπογραφή του Favors η διαφορά αυτή θα είναι πολύ μικρότερη, ενώ θα τους φανεί πολύ χρήσιμος όταν -κι αν- βρεθούν αντιμέτωποι με τους Lakers στα playoffs, αφού θα μπορέσουν να ματσάρουν τα ψηλά τους σχήματα. Χαρακτηριστικά (πάλι από το CTG) τη χρονιά 18/19 που ο Favors ήταν στους Jazz, τα σχήματα με αυτόν και τον Gobert ταυτόχρονα στο παρκέ σκόραραν 3,4 περισσότερους πόντους ανά 100 κατοχές από τους αντιπάλους τους.
Κατά τα άλλα, η επίθεση θα βασιστεί και φέτος στο τρίποντο, αφού τη χρονιά που πέρασε ήταν η πρώτη ομάδα σε ευστοχία πίσω από τη γραμμή των 7,25μ και 10η σε αριθμό τριπόντων ανά παιχνίδι. Τέλος, η προσθήκη του Shaq Harrison τους δίνει κάποιον που θα παίζει καλή άμυνα πάνω στους αντίπαλους guards, στοιχείο χρήσιμο στην postseason.
Όπως δομήθηκε το υλικό των Jazz, με γνώμονα ότι συνεχίζει όλη η ομάδα από πέρυσι και ο Favors επίσης ξέρει τα κατατόπια, πιστεύω ότι θα έχουν την απαιτούμενη συνοχή και βάθος ώστε να φτάσουν τις 45 νίκες και να εξασφαλίσουν άνετα την είσοδο στα playoffs. Εκεί θα πρέπει να είναι υγιείς και να δούμε τον Mitchell να δικαιολογεί την ανανέωση του συμβολαίου που έκανε φέτος.
- Portland Trail Blazers
O general manager των Blazers έχει -πάνω κάτω- δύο δεδομένα. Το πρώτο πως ο Lillard είναι ο ηγέτης του συνόλου, αν όχι ο ηγέτης όλου του Portland. Το δεύτερο πως θέλει να παίζει με τον CJ McCollum για όσο περισσότερο γίνεται στην καριέρα του, ενώ παράλληλα χρυσοπληρώνονται αμφότεροι. Ο Νeil Olshey, που κατέχει αυτή τη θέση τα τελευταία -αρκετά- χρόνια, μπορεί για πρώτη φορά να κοιτά μία φωτογραφία του ρόστερ που έφτιαξε και να λέει ήσυχος, μπροστα στον καθρέφτη του, πως ‘’ναι ρε διάολε, καλά τα πήγα’’.
Το Portland γέμισε το ρόστερ, σαν πραγματικός διεκδικητής του τίτλου. Το σύνολο του ‘18-19, που έφτασε στους τελικούς περιφέρειας, πλαισίωνε τους δύο ταλαντούχους guard με παίκτες όπως οι Aminu και Harkless για την άμυνα, Hood και Seth Curry για το σκορ. Τα στοιχεία που έδιναν όλοι οι παραπάνω υποτιμήθηκαν πέρυσι και σε συνδυασμό με τους τραυματισμούς, η σεζόν χρειάστηκε ένα bubble και ακατανόητα όργια του Lillard για να εξασφαλιστεί η παρουσία στην postseason. Ο Olshey γύρισε στο μοτίβο προ διετίας και αυτή τη φορά το έχτισε ακόμη καλύτερα.
Η παρουσία των Robert Covington και Derrick Jones Jr (σαφές upgrade από το Aminu-Harkless και από το περυσινό τίποτα) δίνει τη δυνατότητα στους Blazers να καλύπτουν αμυντικά κενά και να δημιουργούν άκρως λειτουργικά σχήματα με δύο χειριστές συν δύο forwards, με τον Nurkic να ξεχωρίζει στη frontline. Σε αυτούς προσθέστε την επιστροφή του Carmelo Anthony, ο οποίος φαίνεται πολύ εναρμονισμένος με το συνολικό ρόστερ και τον επιθετικό ρόλο που του προσφέρουν, την επιστροφή του Rodney Hood μετά τον τραυματισμό του, τον Enes Kanter ως back-up ψηλό που ‘’κολλάει και δεν ενοχλεί’’, αλλά και την παρουσία των ταλαντούχων Gary Trent Jr, Anfernee Simons, Harry Giles και Zach Collins. Οι Blazers έχουν μάκρος, έχουν όγκο, μπορούν να πυροβολούν από την περιφέρεια, να παίξουν small-ball σχήματα με άπειρες αλλαγές, μπορούν να ‘’ψηλώσουν’’ και να προσπαθήσουν να ματσάρουν σχήματα όπως εκείνο των Lakers. Τι λείπει;
Να μάθουμε τα όρια του Damian Lillard. Ακόμη και με δεδομένο στο μυαλό μας ότι ο τύπος είναι ένας από τους καλύτερους guards της εποχής μας, ακόμη και μετά το ανεπανάληπτο σόου του στη φούσκα, ακόμη και με το καλύτερο ρόστερ που τον έχει πλαισιώσει ποτέ, η αποστολή είναι ανεπανάληπτα δύσκολη, όσο στη Δύση υπάρχουν σοβαροί διεκδικητές και στην κορυφή του βουνού οι Lakers, o Davis και ο LeBron.
- Denver Nuggets
Η φετινή off-season μάλλον αποτελεί ένα βήμα πίσω για το Denver, καθώς δεν κατάφεραν να προσελκύσουν κάποιο μεγάλο όνομα στη free agency, γεγονός που γεννά το ερώτημα ‘’δηλαδή τι άλλο πρέπει να κάνουν για να πάει κάποιος παίκτης πρώτου ραφιού εκεί;’’. Σε κάθε περίπτωση, οι παραμονές των Paul Millsap και Monte Morris κρατάνε το βασικό κορμό μαζί, κάτι που λειτουργεί υπέρ της ομάδας για ακόμα ένα run στα επόμενα playoffs. Ειδικά η περίπτωση του Millsap είναι η πλέον σημαντική για τo Denver, όσον αφορά την ηγετική του παρουσία στα αποδυτήρια.
Αγωνιστικά, Jokic και Murray δείχνουν έτοιμοι να κάνουν ένα ακόμη step-up και να οδηγήσουν τους Nuggets ένα βήμα παραπέρα, ειδικά μετά την εξαιρετική τους παρουσία στο bubble. Στεκόμενοι λίγο παραπάνω στον Murray, ο νεαρός guard μοιάζει πανέτοιμος να αλλάξει επίπεδο και να γίνει ένας από τους πιο επιδραστικούς guards σε όλο το NBA. Από εκεί και πέρα, η τύχη τους χρωστάει μια καλή χρονιά, καθώς πέρυσι ταλαιπωρήθηκαν αρκετά από τους τραυματισμούς, ιδίως του Gary Harris. Ο shooting guard του Denver αποτελεί έναν εξαιρετικό σουτέρ και αυτή του η ιδιότητα έλειψε σε αρκετές περιπτώσεις κατά τη διάρκεια της περσινής σεζόν.
Το πρόβλημα, ωστόσο, δε βρίσκεται στην επίθεση, αλλά στην άμυνα. Οι Nuggets αποτελούν σύνολο με μεγάλα αμυντικά σκαμπανεβάσματα και ο coach Malone καλείται να βρει μια σταθερότητα στον τομέα αυτό. Και πάλι, ομως, η υγεία των παικτών θα καθορίσει στο μεγαλύτερο βαθμό, κατά πόσο θα είναι αμυντικά δυνατοί οι Nuggets. Πλήγμα στο κομμάτι αυτό αποτελεί η φυγή του Jerami Grant, που επέλεξε να πάει στο Detroit (για τον όποιον δηλαδή!) αλλά και του Torrey Craig, ο οποίος αποτελούσε μακράν τον πιο πολύπλευρο αμυντικό της ομάδας. Συμπερασματικά, αν ο Harris μείνει υγιής – όπως και οι υπόλοιπη ομάδα - και ο Michael Porter Jr. συνεχίσει την ανοδική του πορεία, τότε οι Nuggets θα φτάσουν και πάλι ψηλά.
- Los Angeles Clippers
Oι Clippers πέρυσι είχαν το βαθύτερο ρόστερ και -ήθελαν να προβάλουν πως- διέθεταν το καλύτερο δίδυμο της λίγκας. Όλα αυτά υπό τις οδηγίες ενός “players’ coach” με πλούσιο βιογραφικό. Αν κάτι ωστόσο φάνηκε περίτρανα στο bubble ήταν η παντελής απουσία ηγετικής φωνής στην ομάδα, που μεταφραζόταν σε έλλειψη αγωνιστικής -και μη- χημείας και κακής ψυχολογίας.
Κάπως έτσι, το bubble τους έσπασε, το προβάδισμα 3-1 κόντρα στους Nuggets εξανεμίστηκε και η συζήτηση γύρω από τον Kawhi μετατράπηκε από το αν είναι καλύτερος παίκτης στον κόσμο, στο πως καθυστερούσε τις πτήσεις της ομάδας με την συμπεριφορά του και το συνολικά περίεργο attitude. Mε το στοίχημα να είναι “all in” στους δύο superstars της ομάδας, το front office δεν είχε εκ νέου περιθώρια για ριζικές αλλαγές στο ρόστερ, oπότε αυτές αφορούσαν κυρίως στη στελέχωση του πάγκου. Στη θέση του αποδιοπομπαίου Doc Rivers αναβαθμίστηκε ο περσινός βοηθός του, Ty Lue, με σημαντικές προσθήκες στο πλευρό του να αποτελούν οι Kenny Atkinson και Larry Drew, άλλοτε πρώτοι προπονητές σε ομάδες ΝΒΑ.
Αγωνιστικά, ο Paul George, αφού έφτυσε τον Rivers, λέγοντας πως τον χρησιμοποιούσε ως Ray Allen (κάτι που προφανώς δεν ίσχυε), ανανέωσε για άλλα τέσσερα χρόνια με τους Clips, προσφέροντας μια σταθερότητα. Προσωπικά δεν τον βλέπω να εξαντλεί στο LA το συμβόλαιο που μόλις υπέγραψε, αλλά αυτό είναι συζήτηση άλλης στιγμής. Με ένα πιο πλούσιο από τη συνεισφορά του συμβόλαιο θα παραμείνει και ο Marcus Morris, ενώ με μίνιμουμ ανανέωσε ο Reggie Jackson. Αποχώρησε ο διαμαρτυρόμενος για τη χημεία της ομάδας Harrell, πηγαίνοντας στα απέναντι αποδυτήρια του Staples, ενώ ο JaMychal Green προτίμησε τον ρόλο του αναπληρωματικού στην ομάδα που τους απέκλεισε. Το μπάσκετ σταμάτησε το Noah, με το κενό των τριών παραπάνω να πρέπει να το καλύψει ο Serge Ibaka. Από μόνος του μάλλον αποτελεί αναβάθμιση σε σχέση με τον Harrell, ωστόσο η ήδη αδύναμη frontline δε βγαίνει ενισχυμένη αποκλειστικά και μόνο με την απόκτησή του. Στα φτερά ήρθε ο Kennard, στη θέση του απελπιστικά άοσμου πέρυσι Shamet, ενώ αν κάποιος έχει δει τον Batum την τελευταία διετία και θεωρεί πως είδε παίκτη μπάσκετ επιπέδου ΝΒΑ, που μπορεί να συμβάλει σημαντικά σε διεκδικήτρια ομάδα, θα χαρώ να μου εξηγήσει το πως και το γιατί της σκέψης του. Τέλος, δεν καλύφθηκε το κενό στη θέση του point guard, όπου η αίσθησή μου είναι πως αποτελεί θέμα χρόνου η ανταλλαγή του Lou Williams με τον -ευρισκόμενο στον σταθμό μετεπιβίβασης αθλητών ΝΒΑ, ήτοι τους Thunder, George Hill, έναν παίκτη που θα τους προσφέρει λιγότερο σκορ μεν (που δεν χρειάζονται τόσο), αλλά καλύτερη οργάνωση και άμυνα (που εμφανώς χρειάζονται σε πακέτο και όχι σπασμένα σε δύο παίκτες, Lou και Beverley).
Κλείνοντας, ενδεχομένως να τους βολεύει που ξεκινάνε από θέση αουτσάιντερ και όχι φαβορί, ωστόσο τη χρονιά τους θα καθορίσει ένα και μόνο ερώτημα: Είναι ο Kawhi o ηγέτης που μπορεί να πάρει μια ομάδα από το χεράκι και να την οδηγήσει στον τίτλο, ως ο θεμέλιος λίθος αυτής ή είναι απλά η κορυφή της πυραμίδας που ολοκληρώνει εξαιρετικά ένα στιβαρό οικοδόμημα, όπως ακριβώς συνέβη σε San Antonio και Toronto;
- Los Angeles Lakers
Οι Lakers, σερί μετά το κανονικό πρωτάθλημα, εκείνο που περιλαμβάνει μία μπάλα και ένα γήπεδο, φαίνεται να κέρδισαν και το πρωτάθλημα της offseason. Αναβάθμισαν τον -μέτριο πέρυσι- Danny Green με τον αξιόπιστο Wes Matthews, ο καλός στα playoffs Rondo, μετατράπηκε σε “Γερμανός νεότερος Rondo”, aka Schroeder, οι McGee και Howard έγιναν Marc Gasol και Harrell. Ο Βradley, που δεν είχε πάει καν στο bubble, μάλλον θεωρήθηκε αναλώσιμος. Ο υπόλοιπος κορμός έμεινε στη θέση του, LeBron και Davis υπέγραψαν πολυετείς επεκτάσεις, προσφέροντας στους Lakers σταθερότητα για τα χρόνια που θα ακολουθήσουν, το ίδιο και ο τρίτος καλύτερός τους παίκτης στην κούρσα του τίτλου, Caldwell-Pope, καθώς και οι Markieff Morris και Quinn Cook, Jared Dudley, Kostas Antetokounmpo (σε 2-way ο τελευταίος).
Μόνο ερωτηματικό της offseason η μη επέκταση του Kuzma για την ώρα, ο οποίος μάλλον καλείται να αποδείξει πως αξίζει το εννιαψήφιο πενταετές συμβόλαιο που θα ζητήσει. Οι Lakers ποντάρουν ξανά, συνεπώς, στην εξαιρετική τους χημεία, φέρνοντας πίσω ακόμα και τους δευτερεύοντες ρολίστες τους, μα κυρίως το κορυφαίο, και στον μέγιστο βαθμό αλληλοσυμπληρούμενο, δίδυμο της λίγκας, LeBron και AD. Παράλληλα αποκτούν βάθος, με τους δύο καλύτερους έκτους παίκτες της περσινής σεζόν, διευρύνοντας την παλέτα στα χέρια του Vogel, με τις διαφορετικές επιλογές που προσφέρουν οι Gasol και Harrell σε σχέση με τους περσινούς κατόχους των θέσεών τους, προσφέροντας ταυτόχρονα συνδυαστικά καλύτερο passing, scoring και spacing (με κόστος σε αθλητικότητα και επιθετικά rebounds ωστόσο).
Οι Lakers διαθέτουν 10 παίκτες 25+ λεπτών σε επίπεδο ΝΒΑ, κάτι απαραίτητο για να ανταπεξέλθουν στις μόλις 71 ημέρες απόσταση μεταξύ του παιχνιδιού κατάκτησης του τίτλου και του παιχνιδιού απονομής των δαχτυλιδιών τους. Το παραπάνω, σε συνδυασμό με την πιεσμένη χρονιά, αποτελούν κίνδυνο για τα κορμιά των LeBron και Davis (αλλά και Gasol και Matthews). Ωστόσο, όσο και αν φαντάζουν το απόλυτο φαβορί, μάλλον η απόστασή τους από τους υπόλοιπους διεκδικητές δεν είναι τόσο μεγάλη. Η ηλικία του LeBron, το ευπαθές του κορμιού του Davis, το ένα κορμί ακόμα που φαίνεται να λείπει από τα wings τους (εκτός και αν ο Horton-Tucker κάνει το -αναμενόμενο- άλμα ή ο McKinnie την έκπληξη), αλλά και η κακή εικόνα του 36χρονου Gasol στο bubble, αποτελούν φόβους που θα πρέπει με προσοχή να διαχειριστούν στη διάρκεια της σεζόν.
Εφόσον τα playoffs τους βρουν υγιείς και με την περσινή τους χημεία, είναι σαφώς “the team to beat”. Εξ ου και η θέση τους στο Βasketball Guru Power Ranking στο #1, ακόμα και αν στη regular κάνουν συντήρηση και πειραματισμούς και δεν τελειώσουν με το καλύτερο ρεκόρ της Δύσης.
Στη δομή και σύνταξη των Power Rankings συμμετείχαν οι: Leon T, Νίκος Ραδικόπουλος, Gus Χρυσοχού, Γιάννης Χάτσιος, Δημήτρης Βούρδας, Πάνος Σεΐζης και Δημήτρης Χρυσικός
