Μπορεί η χρονιά να κόπηκε στη μέση, όμως οι υγιείς ομάδες δεν είχαν πρόβλημα να συνεχίσουν από εκεί που σταμάτησαν και να πάρουν αυτό που άξιζαν με βάση την απόδοσή τους στο πρώτο μισό. Υπήρχε όμως μία λίγκα, που η σεζόν της διεξήχθη αυτούσια κάτω από τις συνθήκες της νέας εποχής που ζούμε, ήταν η πρώτη και δυστυχώς δεν θα είναι η τελευταία. Το WNBA ξεκίνησε τη σεζόν του 2020, στις 25 Ιουλίου και την ολοκλήρωσε αθόρυβα στις 6 του τρέχοντος μηνός, λίγες ημέρες πριν ο LeBron James πάρει τον τέταρτο τίτλο και κερδίσει μία για πάντα, τον σεβασμό όλων.

Τα αγωνιστικά

Στο ιδιότυπο «Wubble» που στήθηκε στην Σαρασότα της Φλόριντα, οι 12 ομάδες της λίγκας είχαν 22 ματς για να πάρουν μία από τις οκτώ πρώτες θέσεις της κατάταξης, που οδηγούσαν στα playoffs. Το πλάνο στήθηκε με θαυμαστή προσοχή, οι παίκτριες ταξίδεψαν χωρίς καμία από αυτές να έχει προσβληθεί από τον ιό και η σεζόν ξεκίνησε με ομολογουμένως πολύ θετικό πρόσημο.

Από την αρχή ξεχώρισε η νεοσύστατη ομάδα του Λας Βέγκας, που έχασε μόλις δύο φορές στα τελευταία της 20 παιχνίδια, όπως κι αυτή του Σιάτλ, που έχασε τέσσερις μόλις αγώνες, τους δύο εκ των οποίων από το Λας Βάγκας, που έτσι πήρε την ισοβαθμία και το «απόλυτο πλεονέκτημα» στα πλέι-οφ. Η A’Ja Wilson πήρε το βραβείο της MVP, ενώ η Crystal Dangerfield της Μινεσότα, πήρε το βραβείο για την καλύτερη ρούκι της σεζόν, εκμεταλλευόμενη και τον άσχημο τραυματισμό της Sabrina Ionescu, που ξεκίνησε τη χρονιά εντυπωσιακά, αλλά πρόλαβε να αγωνιστεί σε μόλις τρεις αγώνες.

Στα πλέι-οφ, οι δύο ομάδες που είχαν το πλεονέκτημα, κατάφεραν να περάσουν στους τελικούς της διοργάνωσης, παρότι το Λας Βέγκας χρειάστηκε να παίξει πέντε ματς απέναντι στη μαχητική ομάδα του Κονέκτικατ και το Σιάτλ σώθηκε στο πρώτο ματς με την ομάδα της Μινεσότα, με ένα τρελό buzzer-beater της Alysha Clark:

(Ναι, αυτό είναι το καλύτερο βίντεο που υπάρχει στο YouTube, από αυτή τη φάση)

Οι τελικοί ήταν, όπως αποδείχθηκε, απλή υπόθεση για την ομάδα του Σιάτλ, που όπως αποδείχθηκε είχε το πιο γεμάτο ρόστερ και τις πιο έμπειρες αθλήτριες στη μάχη αυτή. Η Sue Bird πανηγύρισε τον τέταρτο της τίτλο, όλες με την ομάδα της βορειοδυτικής ακτής των ΗΠΑ, ενώ η Breanna Stewart επιστέγασε τον τίτλο της ως η κορυφαία παίκτρια στον κόσμο, παίρνοντας το βραβείο του MVP των τελικών, με μέσους όρους που βγάζουν μάτι. 29 πόντοι, 9 ριμπάουντ, με 65% στο τρίποντο και συνολικά δύο (2) λάθη στα περίπου 100 λεπτά που βρέθηκε στο παρκέ.

Μία δύσκολη χρονιά για το μπάσκετ γυναικών

Όμως, ειδικά αυτή τη χρονιά, το WNBA υπέφερε πιο πολύ από οποιαδήποτε άλλη σεζόν, στη σύγκριση με τον πολύ μεγαλύτερο αδερφό του. Η ταυτόχρονη διεξαγωγή της φούσκας του ΝΒΑ, των playoffs και των τελικών, καταβαράθρωσε την ακροαματικότητα, ενώ τα έσοδα των ομάδων μπορεί να άγγιξαν υψηλά νούμερα, όμως η διεξαγωγή του Wubble, έφερε μείον στα ταμεία της λίγκας. Οι παίκτριες αναμένεται να επηρεαστούν από αυτό, καθώς οι μισθοί τους θα μειωθούν, βάσει του CBA, με το μάξιμουμ συμβόλαιο να κυμαίνεται λίγο κάτω από τα 215 χιλιάδες δολάρια. Σαν αποτέλεσμα, ολοένα και περισσότερες παίκτριες αποφασίζουν να κάνουν το μεγάλο ταξίδι για την Ευρώπη, όπου φυσικά σε συγκεκριμένες χώρε το χρήμα ρέει άφθονο.

Η μεγαλύτερη δύναμη του ευρωπαϊκού μπάσκετ είναι η ομάδα του Εκατερίνεμπουργκ, το ρόστερ της οποίας περιλαμβάνει έξι από τις κορυφαίες αθλήτριες του WNBA (Breanna Stewart, Britney Griner, Allie Quigley, Courtney Vandersloot, Emma Meesseman, Jonquel Jones), την κορυφαία παίκτρια της Ευρώπης (Alba Torrens) και άλλες Ρωσίδες παίκτριες, που τα καλοκαίρια επίσης αγωνίζονται στο πρωτάθλημα του WNBA (Evgeniia Beliakova, Maria Vadeeva). Το συνολικό μπάτζετ της ομάδας για την επόμενη σεζόν υπολογίζεται πως είναι πάνω από 10 εκατομμύρια ευρώ, πολλές φορές επάνω από τις περισσότερες ομάδες της αμερικανικής λίγκας.

Με τους Ολυμπιακούς Αγώνες να έχουν προγραμματιστεί για το ερχόμενο καλοκαίρι, οι παίκτριες έχουν μπροστά τους ένα πραγματικά εξοντωτικό πρόγραμμα. Μετά από το τρίμηνο στην φούσκα της Σαρασότα, έχουν μπροστά τους τη σεζόν που ξεκινάει σε λίγες ημέρες στην Ευρώπη. Λόγω της καθυστερημένης έναρξης, η Ευρωλίγκα θα τελειώσει πολύ αργότερα από το συνηθισμένο, με το Final Four να είναι προγραμματισμένο για τις 16-18 Απριλίου. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η νέα σεζόν του WNBA δεν έχει πάρει αναβολή κι αναμένεται να ξεκινήσει κανονικά στην προγραμματισμένη εκκίνησή της στα μέσα Μαΐου και να διακοπεί, ως συνήθως, πριν τα playoffs για το Ολυμπιακό τουρνουά.

Αυτό φυσικά έχει άμεσες συνέπειες. Το 2018 η Breanna Stewart τσάκισε τον αχίλλειό της στο Final Four της Ευρωλίγκας, χάνοντας πάνω από έναν χρόνο δράσης. Έναν χρόνο νωρίτερα, η Elena Delle Donne, επέστρεψε άρον-άρον από την Κίνα, καθώς η έντονη πίεση που ασκήθηκε στο σώμα της, έκανε την ασθένεια από την οποία πάσχει (Lyme disease) να επιδεινωθεί. Λίγα χρόνια νωρίτερα, η κορυφαία παίκτρια στην ιστορία του αθλήματος, η Diana Taurasi, έμεινε εκτός WNBA για τρεις σεζόν, καθώς χρειαζόταν κάθε καλοκαίρι να υποβάλλεται σε επέμβαση στο ταλαιπωρημένο της δεξί πόδι κι όπως ανέφερε, τα χρήματα που της προσφέρονταν στην Ευρώπη, ήταν πάρα πολλά για να ρισκάρει οποιαδήποτε άλλη επιλογή.

Η Kristi Toliver ήταν μία από τις κορυφαίες αθλήτριες του WNBA στα δέκα χρόνια που βρέθηκε στην λίγκα. Στη διαδρομή της κατέκτησε δύο τίτλους, τον τελευταίο εκ των οποίων, λίγες εβδομάδες αφότου είχε αναγγείλει την αποχώρησή της από την ενεργό δράση, το 2019, με την ομάδα της Ουάσινγκτον. Νωρίτερα μέσα στη χρονιά, η Toliver είχε προσληφθεί από τους Γουίζαρντς, αρχικά ως προπονήτρια, υπεύθυνη για την ανάπτυξη παικτών κι εν συνεχεία ως βοηθός του Scott Brooks στον πάγκο της ομάδας. Όμως, όπως αποφάσισε η λίγκα, η Toliver παρέμενε παίκτρια της έτερης ομάδας της πόλης και καθώς οι ιδιοκτήτες των δυο ομάδων είναι κοινοί, η παίκτρια δεν είχε δικαίωμα να λάβει παραπάνω χρήματα, απ’όσα ο μισθός που είχε ως μέλος της ομάδας γυναικών, ήτοι κάτι λιγότερο από 90 χιλιάδες δολάρια. Μετά από πολλές διαμαρτυρίες και την παρέμβαση των αθλητών των Γουίζαρντς, η Toliver εν τέλει δικαιώθηκε και πλέον οι παίκτριες του WNBA που θα εργάζονται ταυτόχρονα στην λίγκα του ΝΒΑ ως μέλη του τεχνικού επιτελείου, θα αμείβονται κανονικά για αυτόν τον ρόλο τους.

Γενικότερα τα τελευταία χρόνια, οι αθλήτριες έχουν κάνει διαμαρτυρίες επί διαμαρτυριών για θέματα που θεωρητικά θα ήταν βασικά σε οποιαδήποτε λίγκα του κόσμου, πετυχαίνοντας διαδοχικά την ασφάλισή στο σύνολο του ρόστερ, την ίση κατανομή των εσόδων, την απόκτηση επί πληρωμή άδειας μητρότητας(!) και τέλος την κανονική πληρωμή των μισθών τους για τη φετινή σεζόν, καθώς η λίγκα είχε αρχικά ανακοινώσει στις παίκτριες πως θα λάβουν το 60% των χρημάτων τους, εξαιτίας της πανδημίας. Ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς για να περιέλθει μία σταθερότητα στην λίγκα.

Την εποχή που τα σπορ των γυναικών γνωρίζουν τεράστια ανάπτυξη στο μεγαλύτερο μέρος του δυτικού κόσμου, το WNBA αποτελεί έναν πυλώνα σπουδαίων αθλητικών κατορθωμάτων με πολλές, ξεχωριστές προσωπικότητες. Την ίδια στιγμή όμως, παραμένει μία περιθωριοποιημένη λίγκα, που θα κινείται πάντοτε στη σκιά των αρσενικών συναδέρφων τους, χωρίς να χρειάζονται παγκόσμιες πανδημίες για να δικαιολογούν τις όποιες διακρίσεις.