Miami Heat
Ο Τζιμάκος είναι εδώ. Οι Heat στα χρόνια του Pat Riley είναι τσακωμένοι με το tanking και το rebuild (σε σημείο που ο Spoelstra μέσα στα χρόνια έχει κληθεί να κάνει μέτρια σύνολα ανταγωνιστικά) και πάνω σε αυτό το μοτίβο κυνήγησαν ένα trade για τον Jimmy Butler, στο οποίο μπλέχτηκαν τέσσερις ομάδες, θυσιάζοντας τον ανερχόμενο Josh Richardson για έναν σταρ που τους δίνει άμυνα, προσωπικό σκορ και φυσικά πολύ, πάρα πολύ ανταγωνιστικό πνεύμα. Ήδη ο Jimmy άρχισε τα δικά του, με προπονήσεις στις 4 τα ξημερώματα, τραβώντας μαζί νεότερους συμπαίκτες του.
Το ρόστερ μοιάζει πολύ με το περυσινό. Έμπειροι veterans όπως οι Dragic, Olynyk, James Johnson, Waiters (aka ο παίκτης που περιμένει ο Ραδικόπουλος να ξεχωρίσει φέτος στην περιφέρεια, o ίδιος ο Waiters βέβαια ξεκίνησε τα κόλπα) πλαισιώνουν τον Butler, με έξτρα λύσεις τους Duncan, Robinson και Kendrick Nunn, ο οποίος μας ψάρωσε λίγο με την σαραντάρα απέναντι στους Rockets. Τα project Winslow-Adebayo είναι ακόμη εκεί (με τον δεύτερο να έχει φέτος περισσότερο χώρο μετά την απομάκρυνση Whiteside), o Meyers Leonard δίνει έξτρα δύναμη (και τρίποντο, με 38% ποσοστό καριέρας) στη frontline, ενώ στο draft επιλέχθηκε ο Tyler Herro, ο οποίος προσθέτει απαραίτητη off-ball κίνηση και περιφερειακό σουτ, σαν ένα πρώιμο Redick-οειδές. Oι ομάδες του coach Spoelstra είναι πάντα καλοδουλεμένες, με καλό rotation και εύκολη εναλλαγή από ψηλά σε χαμηλά σχήματα (o Spo όσο εύκολα θα χρησιμοποιήσει ένα κορμί σαν τον Olynyk δίπλα στον center, άλλο τόσο άνετα θα κινηθεί με wings και forwards σαν τον Winslow. Η ομάδα λειτουργεί σταθερά καλά). Οι Heat πέρυσι έφτασαν πολύ κοντά στα playoffs, φέτος με τον Butler ηγέτη είναι πολύ πιθανό να βρεθούν σε κάποια από τις χαμηλές θέσεις της οκτάδας.
Το τελευταίο είναι ίσως και το ‘’πρόβλημα’’. Με την πολιτική που ακολουθούν στο franchise του Miami, η ομάδα είναι πάντα ανταγωνιστική, μετά τη φυγή των big-3 ωστόσο (βασικά του LeBron) δεν έχει βρεθεί ο χρόνος και ο τρόπος ώστε να γίνουν ξανά διεκδικητές. Οι επιλογές τους στο draft κινούνται εκτός top-5 (οπότε δυσκολότερο να βρεθεί ένας παίκτης με star potential, όχι ακατόρθωτο φυσικά), οι μισθοί που δίνουν στους περισσότερους ρολίστες veterans (Leonard, Waiters, Olynyk, Johnson και Dragic παίρνουν από 11 έως 19 εκατομμύρια έκαστος) πληγώνουν το κυνήγι ενός έξτρα ελεύθερου σταρ, οπότε ο συνδυασμός ταλέντου-(μπόλικης) προπονητικής ικανότητας του Spoelstra-έλλειψης πολλών ανταγωνιστών στην Ανατολή τους φέρνει, συνήθως, κάπου ανάμεσα στις θέσεις 6-12.
Ίσως οι Winslow και Adebayo κάνουν ένα σημαντικό ξεπέταγμα, ίσως οι Heat προχωρήσουν σε ένα trade για τον Chris Paul χωρίς να χάσουν κάποιο σημαντικό κομμάτι του νεανικού πυρήνα τους, μπορεί ο Tyler Herro να μην είναι απλά ένας οff-ball σουτέρ, αλλά ένας εν δυνάμει πλήρης σκόρερ. Ενδέχεται να μπει μέσα στον Butler το πνεύμα του καλού Dwyane Wade που πλανάται κάπου στο Miami, ανεβάζοντάς τον ένα ακόμη επίπεδο στα τριάντα του. Ακόμη και όλα αυτά μαζί να συμβούν, πόσο πιθανό είναι αυτό το σύνολο να ξεπεράσει τους Bucks, τους Sixers, τους Celtics, ακόμη και τους Nets (χωρίς τον Durant) ή τους Pacers; Με τον νεανικό κορμό των Herro-Adebayo-Winslow, τον Butler μπροστάρη και πιθανότατα μία-δύο προσθήκες, οι Heat μπορούν βάσιμα να ελπίζουν για κάτι παραπάνω στο μέλλον. Συζητώντας για τη φετινή σεζόν, το ταβάνι τους είναι (μάλλον) συγκεκριμένο.
Είναι τόσο κακό αυτό; Για μένα, έναν φαν του Τζιμάκου που θα τον δει να περνάει φανταστικά στο Miami, φορώντας τις vice φανέλες τους και πίνoντας κρασιά με τον Wade, ούτε λίγο. Για τους φιλάθλους των Heat, ένα ακόμη σύνολο που θα διεκδικήσει την παρουσία στα playoffs και μετά θα βρει τα ζόρια, μπορεί και να μην είναι αρκετό. Ή μπορεί και να είναι, φαντάζομαι δε θέλουν ολοι να υποστηρίζουν Knicks, Suns και ανηλεές tanking.
Orlando Magic
Μετά από έξι χρόνια χωρίς συμμετοχή στην postseason, πέρυσι οι Magic κατόρθωσαν να επιστρέψουν στις 16 καλύτερες ομάδες του ΝΒΑ, όπου ηττήθηκαν στον πρώτο γύρο από τους μετέπειτα πρωταθλητές Raptors. Για να γίνει αυτό, χρειάστηκε να προσληφθεί ο κόουτς Steve Clifford, που έφερε καλύτερες δομές στο σύνολο και ο Vucevic να κάνει την πρώτη του εμφάνιση σε All Star Game.
Το καλοκαίρι και με τη χαρά από τη συμμετοχή στα playoffs ακόμα νωπή, αποφάσισαν να ανανεώσουν τον Μαυροβούνιο center για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Μια κίνηση λογική κατά την άποψη μου, από τη στιγμή που η ομάδα θέλει να συνεχίσει να είναι ανταγωνιστική. H βάση για την επόμενη χρονιά θα είναι το περσινό ρόστερ με τις προσθήκες των Aminu και Fultz. Ο δεύτερος προσπαθεί να επιστρέψει από τον τραυματισμό του και παρότι αποκτήθηκε τον Φεβρουάριο στην ανταλλαγή με τους Sixers, ακόμα δεν έχει παίξει ούτε ένα επίσημο παιχνίδι με τo Orlando. Αυτό νομίζω ότι είναι το στοίχημα που έβαλαν οι Magic και το αποτέλεσμά του θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την έκβαση της χρονιάς. Αν ο Fultz μπορεί να παίξει σε καλό επίπεδο, ακόμα κι αν το σουτ του δεν επανέλθει στα επίπεδα προ draft, παραμένει ένας καλός αμυντικός και δημιουργός για τους συμπαίκτες του.
Ειδικά το κομμάτι της άμυνας είναι σημαντικό, γιατί αυτό είναι το δυνατό σημείο της ομάδας. Σύμφωνα με το Cleaning The Glass, η ομάδα πέρυσι είχε την 8η καλύτερη άμυνα στο πρωτάθλημα, δεχόμενη 108,4 πόντους ανά 100 κατοχές και ειδικά από την 1η Ιανουαρίου και μετά η άμυνα τους βελτιώθηκε ακόμα περισσότερο, δεχόμενη 107,4 πόντους ανά 100 κατοχές, τρίτη καλύτερη επίδοση ανάμεσα σε όλες τις ομάδες. Επίσης φέτος είναι η χρονιά που περιμένω να βελτιωθεί σημαντικά ο Jonathan Isaac. Έχουμε δει δείγματα του ταλέντου τα προηγούμενα χρόνια, αλλά μέχρι τώρα έλειπε η συνέπεια. Πρόκειται για έναν forward ύψους 2,08μ με πολύ μακριά άκρα, που μπορεί να μαρκάρει αποτελεσματικά και τις δύο θέσεις των forwards και επιπλέον είναι πολύ καλός στο να δίνει βοήθειες και να προστατεύει το στεφάνι, όντας ο παίκτης της αδύναμης πλευράς (1,3 τάπες/αγώνα). Στα φιλικά φάνηκε βελτιωμένος επιθετικά και έδειξε διάθεση και ικανότητα να δημιουργήσει μετά από ντρίμπλα, κυρίως απέναντι σε close out. Μαζί με τον Aaron Gordon αναμένεται να αποτελέσουν ένα πολύ καλό δίδυμο. Τέλος, μετά από μια μέτρια χρονιά, ήρθε η ώρα να δούμε πόσο καλός μπορεί να γίνει και ο Mo Bamba. Σίγουρα θα ξεκινήσει ως αλλαγή του Vucevic και δύσκολα θα αλλάξει αυτό για φέτος, αλλά αν είναι πολύ καλός ίσως να τους βάλει σε σκέψεις για το μέλλον.
Όλα καλά στο Orlando και εκτός απροόπτου θα μπουν στα playoffs, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να καταλάβω ποιο είναι το μακροπρόθεσμο πλάνο τους. Δύσκολα με αυτή την ομάδα θα χτυπήσουν τα θηρία της Ανατολής και οι Fultz και Isaac φαίνονται να είναι πολύ μακριά από το να γίνουν τοπ παίκτες και να στηριχτεί η ομάδα πάνω τους. Υπάρχουν τρεις τρόποι για να βελτιωθεί μια ομάδα στο ΝΒΑ, μέσω του draft, μέσω ανταλλαγών και μέσως υπογραφής ελεύθερων παικτών. Οι Magic θα είναι ένα σύνολο που θα μπαίνει στην οκτάδα της Ανατολής, άρα οι επιλογές της στο draft θα είναι εκτός λοταρίας, έχει ήδη ξοδέψει το μεγαλύτερο μέρος του salary cap με συμβόλαια όπως αυτά του Vucevic (28 εκ.), Aaron Gordon (20 εκ), Fournier (17 εκ.), Ross (12,5 εκ.) και Fultz (10 εκ.). Μόνο αυτή η πεντάδα παίρνει 87,5 εκ.. Επίσης, ήδη έχουν δεσμευμένα σε μισθούς για την επόμενη χρονιά (2020-21) περίπου 96 εκατομμύρια για οκτώ μόλις παίκτες και αν ο Fournier κάνει opt in στην player option του συμβoλαίου του, θα φτάσουν στα 113 εκατομμύρια, τρια μόλις κάτω από το salary cap, με την ανάγκη να αποκτήσουν τουλάχιστον πέντε παίκτες ακόμα προκειμένου να φτάσουν τους 14, που είναι ο μίνιμουμ αριθμός παικτών που οφείλει να έχει μια ομάδα. Όπως αντιλαμβάνεστε λοιπόν, δύσκολα θα αποκτήσουν κάποιον σημαντικό ελεύθερο παίκτη. Εκεί που καταλήγω είναι ότι είτε θα μπορέσουν μέσω ανταλλαγής να ενισχυθούν σημαντικά, είτε για τα επόμενα χρόνια θα είναι απλά μια καλή ομάδα, χωρίς να μπορεί να χτυπήσει της καλύτερες της περιφέρειάς της.
Εν κατακλείδι, βλέπω τους Magic να φτάνουν τις 45 νίκες, να μπαίνουν στα playoffs και να έχουν λίγες ελπίδες για παραπάνω. Η εξέλιξη των Fultz και Isaac θα παίξει σημαντικό ρόλο τόσο στη φετινή χρονιά, όσο και στις ελπίδες τους για κάτι καλύτερο στο μέλλον και περιμένω να δω αν θα είναι επιθετικοί στην αγορά, μέσω ανταλλαγών.
Atlanta Hawks
Το χτίσιμο των νέων Hawks, υπό τον GM Travis Schlenk (πρώην βοηθός του GM των Warriors Bob Myers) και τον head coach Lloyd Pierce, συνεχίζεται με σταθερότητα και καλές κινήσεις. Ο πυρήνας των Trae Young-Kevin Huerter-John Collins ενισχύεται με δύο δυνατές επιλογές στα φτερά μέσω του draft, τους De’Andre Hunter (#4) και Cam Reddish (#10). Οι δύο αυτοί παίκτες θα προσθέσουν ταχύτητα σε ένα ήδη ‘’γκαζωμένο’’ σύνολο (πρώτοι πέρυσι σε pace, σύμφωνα με το nba.com), άμυνα, όπου ο Hunter ειδικά ξεχώρισε την περυσινή κολλεγιακή σεζόν, και σταδιακά έξτρα περιφερειακό σουτ. To ρόστερ γεμίζει πολύ έξυπνα γύρω από τον Τrae, με δυνατά κορμιά που θα κρύψουν τις αμυντικές του αδυναμίες, ενώ παράλληλα απειλούν από την περιφέρεια και μπορούν να παίξουν μακριά από την μπάλα, δίνοντας την ευκαιρία στον Young να απλώσει το γήπεδο και να δημιουργεί καλύτερα, πότε για εκείνους και πότε για τον ίδιο. Ο νεαρός point guard, άλλωστε, τελείωσε μία σεζόν με 19,1 πόντους μ.ο. και εξαιρετικό ποσοστό δημιουργίας για τους συμπαίκτες του (8,1 ασίστ και 39,1 AST%). Η εμπιστοσύνη στην ικανότητά του, όπως και η ενίσχυση γύρω από αυτή, μοιάζουν απόλυτα λογικές επιλογές.
Στην Atlanta επίσης προχώρησαν σε συμφωνία με τον Jabari Parker, με τον ταλαντούχο forward να βλέπει την καριέρα του να έχει πάρει την κατιούσα από τα 24 κιόλας, μετά από τους σοβαρούς τραυματισμούς του παρελθόντος. Το ρίσκο με τον Jabari δεν είναι μεγάλο, το συμβόλαιό του είναι διετές και με νορμάλ χρήματα (6,5 εκατομμύρια το χρόνο). Αν ο Parker βρει στην Atlanta τον χώρο και το πλάνο που θα τον φέρει ξανά σε υψηλό επίπεδο, οι Hawks έχουν κάνει μία μικρή ‘’ληστεία’’. Αν όχι, δεν τρέχει και τίποτα, το potential των υπολοίπων είναι ακόμη εκεί. Μέσω ανταλλαγών βρέθηκαν στο ρόστερ και οι Evan Turner, Αllen Crabbe και Chandler Parsons, σε deals που είχαν στόχο είτε να αδειάσουν μία θέση στο ρόστερ, είτε να δώσουν στους Hawks ευελιξία στο draft και κάποιο έξτρα pick. Mόνο ο πρώτος φαίνεται να μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά, ίσως και ο Crabbe με το καλό του τρίποντο (ο Parsons πάλι είναι μία περίπτωση που μοιάζει ψιλο-καμμένη).
Πραγματικά ζητήματα για τους Hawks δεν υπάρχουν. Εντός χρονοδιαγράμματος είναι, κανείς δεν έχει την απαίτηση για playoffs, το πλάνο και η εξέλιξη συνεχίζεται. Αν πρέπει με το ζόρι να σκεφτούμε δύο-τρεις προβληματισμούς, ο πρώτος έχει να κάνει με την πεντάδα Young-Huerter-Reddish-Hunter-Collins και αν αυτή μπορεί να σταθεί για πολλή ώρα μαζί στο παρκέ. Επιθετικά τα πράγματα θα λειτουργούν, ο Reddish μπορεί να γίνει ένας καλός πλαινός δημιουργός και να ξεκουράζει λίγο τον Young από την μπάλα, ίσως όμως η έλλειψη όγκου τους στοιχίσει στα ριμπάουντ και αμυντικά. Ακόμη και το δεύτερο είναι συζητήσιμο βέβαια, καθώς η συγκεκριμένη σύνθεση βγάζει έναν αέρα ‘’death lineup’’.
Aπό εκεί και πέρα, θα υπάρξει μέσα στη σεζόν (και ύστερα από αυτή) μία συζήτηση για τα ‘’ταβάνια’’ ορισμένων παικτών. Μένει να δούμε πόσο μεγάλο θέμα δημιουργεί το αδύναμο σκαρί του Trae Young στην άμυνα και πόσο πληγώνει τη συνολική του αξία (αν με ρωτάτε, όχι και τόσο, δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος guard με θέματα πίσω), αν ο Reddish είναι ο παίκτης που διαφημιζόταν στο Duke (και δεν καταφέραμε να δούμε ποτέ λόγω Zion-Barrett), πόσο αξιόπιστος είναι ο Alex Len για σημαντικό ρόλο στη frontline τους και πως στέκεται ο John Collins απέναντι στους καλύτερους ψηλούς της λίγκας. Eπίσης, αν ο Trae Young είναι το αδιαμφισβήτητο νο.1 των Hawks, πρέπει να δούμε πώς θα τοποθετηθεί η ιεραρχία γύρω του αργά ή γρήγορα. Τονίζω ξανά όμως πως δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος βιασύνης για ένα franchise που κάνει τα σωστά βήματα, χωρίς να ‘’κλέβει’’ τίποτα στη διαδρομή.
Βάσει λογικής οι Hawks δε θα είναι στην οκτάδα των playoffs της Ανατολής, αν και το μόνο που σε χωρίζει καμιά φορά από το ‘’ξέσπασμα’’ είναι ένα καλό σερί αγώνων. Κάθε διάψευση, από τη συγκεκριμένη ομάδα και τον τρόπο που λειτουργεί, είναι για μένα ευπρόσδεκτη.
Charlotte Hornets
Αδυνατώ να κατανοήσω γιατί γράφουμε preview για τους Hornets εδώ, ανάμεσα στις ομάδες του NBA, και όχι ο Στελλάκης σε κάποιο αφιέρωμα για το EuroCup. O οργανισμός καταφέρνει κάθε χρονο να βαθαίνει τον πάτο -που ο ίδιος έχει θέσει για τη λίγκα- και να παρουσιάζεται ακόμα χειρότερος. Μόνο θετικό της φετινής offseason είναι πως, ακόμη και με τον λάθος τρόπο, φαίνεται πως αποφάσισαν να πατήσουν το κουμπί του reboot.
Το καλοκαίρι τους περιλάμβανε ένα μεγάλο σοκ, με μία μικρή δόση δέους. Σοκ για την πρόταση των $160 εκατ. για πέντε χρόνια στον Kemba (αντί των $220 εκατ. που είχε δικαίωμα να ζητήσει μετά την παρουσία του στην τρίτη All-NBA team) που νομοτελειακά οδήγησε στην αποχώρησή του από την ομάδα, και δέος για το θράσος των δηλώσεων του GM της ομάδας, Mitch Kupchak, πως «η ομάδα δεν περίμενε και δεν ήταν προετοιμασμένη για κάτι τέτοιο». Δε φτάνει μάλιστα που δεν ήταν προετοιμασμένοι ή διατεθειμένοι να του προσφέρουν το supermax που δικαιούταν, δε φτάνει που δεν τον αντάλλαξαν για εύλογα ανταλλάγματα (σε μία εποχή που οι αστέρες ανταλλάσσονται σε τιμές υψηλότερες από ποτέ), δέχθηκαν παράλληλα να δώσουν $57 εκατομμύρια για τρία χρόνια στον Rozier, ως αντικαταστάτη του Kemba, με τον Kupchak να θεωρεί το συγκεκριμένο sign and trade πολύ επικερδές, γιατί είναι σαν να πήραν ένα lottery pick πίσω! «Στο EuroCup, αδερφές μου. Στο EuroCup»!
Λοιπές προσθήκες οι P.J. Washington (#12) και Cody Martin (#36) από το φετινό draft, ενώ ως σημαντικές απώλειες λογίζονται οι Jeremy Lamb, Frank Kaminsky και Tony Parker. Στα επίσης σημαντικά της offseason η πώληση μεριδίου της ομάδας από τον ιδιοκτήτη Jordan, ο οποίος παρέμεινε ωστόσο ο βασικός μέτοχος της ομάδας.
Αγωνιστικά, η βασική τους πεντάδα (στα χαρτιά) με Rozier-Bacon-Batum-Bridges-Zeller, δεν με πείθει καν ότι θα στεκόταν ως second unit κάποιας δυτικής ομάδας φέτος, ειδικά ο Batum πρέπει να είναι ο χειρότερος βασικός παίχτης της λίγκας την τελευταία τριετία. Το επιθετικό ταλέντο του ρόστερ είναι εύκολα το χειρότερο του ΝΒΑ (κανένας παίκτης δεν είχε πάνω από 10,1 πόντους κατά μέσο όρο την περσινή σεζόν), ενώ είναι χαρακτηριστικό πως οι Hornets ήταν οι μόνοι χωρίς καμία απολύτως εκπροσώπηση στη φετινή λίστα με τους 100 καλύτερους παίχτες του Sports Illustrated. Όλα φωνάζουν πως χρειάζονται ένα υπερταλαντούχο #1 pick για να ξαναμπούν σε τροχιά για οτιδήποτε.
Το ευτύχημα είναι πως είναι πλήρως (μη) εξοπλισμένοι ώστε να διεκδικήσουν το #1 του draft στα ίσια. Ακόμα και αν τα καινούρια ποσοστά του draft δεν τους εξασφαλίζουν πλεονέκτημα για το πρώτο pick, δεδομένα θα διαλέξουν στο τοπ-5 του επόμενου draft. Ως τότε έχουν να ξεκαθαρίσουν ποιο μέρος του υλικού τους είναι σε ικανοποιητικό τουλάχιστον επίπεδο, ώστε να συνεχίσουν μαζί σε βάθος χρόνου. Το γεγονός πως, πέρα από τους Batum και Marvin Williams, όλοι οι υπόλοιποι παίχτες του ροστερ είναι έως 25 χρονών, επιτάσσει αυτό ακριβώς.
Μένει να φανεί, λοιπόν, ποιο είναι το ταβάνι του Rozier σαν πρώτο βιολί, οι πλήρεις επιθετικές ικανότητες των Bacon, Bridges και Monk, μα και η υγεία του Zeller. Σε συνδυασμό με τα φετινά draft picks, ποιο είναι το μέγιστο που μπορεί να εξάγει από αυτούς ο coach Borrego;
Η μόνη ελπίδα για οτιδήποτε καλό την σεζόν που ξεκινά βρίσκεται στην άμυνα, μιας και στους Kidd-Gilchrist, Marvin Williams, Batum, Bacon και Bridges, έχουν τους παίχτες που μπορούν να μαρκάρουν πολλαπλές θέσεις, με τον Borrego να έχει δείξει από πέρσι πως αρέσκεται σε πεντάδες χωρίς κανέναν καθαρό center.
Ακόμα και έτσι, το ταβάνι δεν μπορεί παρά να είναι ιδιαίτερα χαμηλό. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα υπάρξει χειρότερη ομάδα φέτος από δαύτους. Οι 25 νίκες θα είναι επιτυχία, αν και το πιθανότερο είναι κι αυτές να αποτελέσουν όνειρο απατηλό. Το μόνο θετικό πως, ακόμα και μέσω μίας σειράς λανθασμένων αποφάσεων, οι Hornets αποφάσισαν πως πρέπει να δουν το καλό του οργανισμού μακροπρόθεσμα και να γυρίσουν σελίδα. Διαθέτουν το σωστό προσωπικό στο front office τους για κάτι τέτοιο ωστόσο; Aυτό είναι μία διαφορετική και ιδιαίτερα στενάχωρη συζήτηση.
Washington Wizards
Ενώ όλο το καλοκαίρι γινόταν χαμός από αλλαγές και εμείς είχαμε λιώσει στο refresh και στα customized excelόφυλλα για να μην χαωθούμε, στην Washington ήταν ‘’φεεεεέταα’’! Ενώ είχαν απολύσει από τις αρχές Απρίλη, έναν από τους χειρότερους GMs των τελευταίων 20 χρόνων, τον Ernie Grunfeld (τον οποίον, ακόμα και έτσι διατήρησαν 16 ολόκληρα χρόνια στη θέση), είδαν να τους απορρίπτει τόσο ο Connolly των Nuggets, όσο και –σύμφωνα με φήμες- ο Ujiri των Raptors, άφησαν όλη την free agency να περάσει χωρίς να έχουν GM, μέχρι τέλος πάντων να πάρουν οριστικά την απόφαση και να προάγουν στη θέση τον Tommy Sheppard, βοηθό του Grunfeld από τις αρχές της θητείας του. Ο Sheppard έφερε ως άμεσους συνεργάτες τον analytics guru του NFL, Sashi Brown, καθώς και τον Daniel Medina από τους Sixers.
Ωστόσο, παρότι η τρέλα της φετινής free agency βρήκε τους Wizards ήσυχους στη γωνίτσα τους, να προσπαθούν να επανασχεδιάσουν το μέλλον τους, αυτό δεν σημαίνει πως ξέφυγαν μεγάλες αλλαγές στο roster τους. Συγκεκριμένα, μόλις τρεις παίχτες που αγωνίστηκαν πέρυσι πάνω από 20 λεπτά ανά αγώνα επιστρέφουν, οι Beal, Wall και Thomas Bryant, παρέα με τους rotation παίχτες Ian Mahinmi, Troy Brown Jr. και Jordan McRae. Δίπλα σε αυτούς, μία σειρά από νέα πρόσωπα κατέφτασαν στην Capital One Arena. Πρώτος και καλύτερος ο ύψους 2,03μ rookie forward από το Gonzaga (και πρώτος Ιάπωνας του NBA) Rui Hachimura. Μαζί με αυτόν, οι Wizards απέκτησαν τους C.J. Miles (από το Memphis), Davis Bertans (από το San Antonio), καθώς και τους Moritz Wagner, Jemerio Jones και Isaac Bonga (από τους Lakers). Το πρόβλημα είναι πως ελάχιστοι εξ αυτών μπορούν να θεωρηθούν ικανοί για να τραβήξουν μία ομάδα NBA έστω στην αξιοπρέπεια, μιας και το οτιδήποτε παραπάνω για το παρόν roster των Wizards δεν θα είναι απλά υπέρβαση, αλλά θαύμα. Σημαντικότερες ενδεχομένως προσθήκες είναι εκείνες των Isaiah Thomas και Ish Smith, οι οποίοι θα κληθούν να καλύψουν το κενό του Wall στον ‘’άσσο’’ της ομάδας.
Την αντίθετη διαδρομή ακολούθησαν οι Ariza, Portis και Parker, τα αντάλλαγμα δηλαδή από τις ανταλλαγές των Kelly Oubre Jr. και Otto Porter Jr. Τι σημαίνει αυτό; Μα φυσικά πως οι Wizards έδωσαν δύο από τους πέντε καλύτερους παίχτες του περσινού roster για το απόλυτο τίποτα.
Στα αξιοσημείωτα της οffseason των Wizards, η επέκταση του συμβολαίου του Beal ως το 2023, ήτοι για δύο ακόμα χρόνια έναντι 72 πρόσθετων εκατομμυρίων δολλαρίων, γεγονός που αυτομάτως τον βγάζει από την αγορά, λόγω CBA, ως τον Οκτώβρη του 20201. Επιπλέον, το εξαιρετικό συμβόλαιο τριών ετών, ένατι $25 εκατομμυρίων, που δόθηκε στον σταθερότατο center Thomas Bryant. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί, πως αν ο Wall δεν αγωνιστεί καθόλου τη σεζόν που ξεκινά, οι Wizards θα λάβουν to 80% των $38,2 εκατ. που προβλέπει ο πρώτος χρόνος του πενταετούς (και έναντι $170 εκατ. συνολικά) συμβολαίου του από τις ασφαλιστικές εταιρείες, λόγω τραυματισμού. Κοινώς, μην περιμένετε να τον δείτε φέτος.
Περνώντας και στα αγωνιστικά, η ομάδα είναι ο Beal και ένα σύνολο περίεργων τύπων γύρω του. O C.J. Miles και ο Bertans θα προσφέρουν τρίποντο, ο Ish Smith μια κάποια σταθερότητα στα guards και οι Thomas Bryant, Rui Hachimura, Troy Brown Jr. και Moritz Wagner θα έχουν στη διάθεσή τους όλο το πάλκο για να δείξουν κατά πόσο μπορούν να αποτελέσουν μέρος του μελλοντικού σχεδιασμού της ομάδας. Όλους τους παραπάνω πρέπει να κάνει σύνολο ο Scott Brooks, ο οποίος (προς ώρας) δε βλέπει τη θέση του να κινδυνεύει, κυρίως λόγω της υψηλής ρήτρας σε περίπτωση απόλυσης, μιας και δεν είναι επιλογή της νέας σύνθεσης του front office. Ωστόσο, ιδίως στις μέρες του στους Thunder, έχει επιδείξει σημαντικό έργο στην εξέλιξη νεαρών παιχτών και αυτός θα πρέπει να είναι ο κύριος αγωνιστικός στόχος για φέτος. Διότι πραγματικά δεν υπάρχει ο παραμικρός λόγος να αγωνιστεί και πάλι ο Beal πάνω από 3.000 λεπτά (πέρα από τα στατιστικά που θα προσφέρει σε όσους τον έχουν στο fantasy) σε μία χρονιά που δεν υπάρχει ο παραμικρός στόχος, πέρα από το ξεκαθάρισμα της ποιότητας του roster και την έναρξη του σχεδιασμού του μέλλοντος της ομάδας.
Από όλα τα παραπάνω φαντάζομαι πως είναι σαφές το χαμηλό ταβάνι της συγκεκριμένης ομάδας. Οτιδήποτε κοντά στις 30 νίκες, θα είναι επιτυχία. Kαι αυτές επειδή παίζουν στην Ανατολή. Στη Δύση δεν θα μιλούσαμε καν για 25.
Σημειώσεις
- Σύμφωνα με την CBA (συλλογική σύμβαση εργασίας), όταν προχωράς σε επέκταση του υπάρχοντος συμβολαίου, η ομάδα δεν μπορεί να σε ανταλλάξει για ένα χρόνο.
