Σάββατο, 29 ΜΑΙΟΥ 2021 11:14

We Got Playoffs - 2: Ο Doncic είναι 22 και ο LeBron 36

Aπό :
We Got Playoffs - 2: Ο Doncic είναι 22 και ο LeBron 36

Tα playoffs στον “Μαγικό Κόσμο” συνεχίζονται με εξαιρετικές παραστάσεις και επιδόσεις καθημερινά. Τα βαρετά ή αδιάφορα παιχνίδια ως τώρα είναι μετρημένα, με τον πρώτο γύρο να προσφέρει εξαιρετικές συγκινήσεις. Μια καταγραφή των φάσεων, των στατιστικών και των λοιπών άξιων αναφοράς των ημερών που πέρασαν, στο σημερινό We Got Playoffs από τους contributors του Basketball Guru.

Fast Break: Οι πολύ πρόωρες Χρυσές Σφαίρες (και τα βατόμουρα) των playoffs

Καλύτερη Σειρά

Το ζευγάρι Knicks-Hawks είναι καταδικασμένο να πάει στα επτά παιχνίδια. Τα φώτα του Madison Square Garden είναι εκεί, οι φίλοι των Νεοϋορκέζων δίνουν τα πάντα (και δυστυχώς παραπάνω απ’ όσα χρειάζεται) και μέσα στο παρκέ έχουμε αίμα και άμμο. Ο Trae Young παίζει σαν πραγματικος superstar και κουβάλησε τους Hawks στη Νέα Υόρκη (32 και 30 πόντοι αντίστοιχα, με 50+ fg% και όντας άχαστος από τη γραμμή των βολών), από κοντά και το “ρομπότ” Bogdan Bogdanovic, που μαζί με τον Young και τους Huerter και Hunter συνθέτουν ένα περιφερειακό καρέ ποιοτικών σουτέρ, που ζορίζει μία από τις σταθερότερες άμυνες του ΝΒΑ. Οι Knicks έκαναν την απαραίτητη ανατροπή στη δεύτερη πράξη, όταν και έχαναν για περισσότερους από 10 πόντους, αλλά επέστρεψαν και πήραν τη νίκη μέσα από άμυνα, ποιοτικά σουτ από το δίδυμο Rose-Bullock (o πρώτος αγωνίζεται περισσότερο από 38’ ανα αγώνα και είναι ο πρώτος σκόρερ των Knicks και σε αυτό το σημείο το 2011 ζητά τον Derrick Rose του πίσω), αλλά και την επιστροφή του πρωταγωνιστή Julius Randle, που άνοιξε τις πόρτες του MSG σαν άλλος Άραγκορν στο σίκουελ του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, φώναξε ένα μεγάλο ‘’παρών’’ και έφερε τη σειρά στα ίσια. Ο Trae άκουσε δια ζώσης όσα μπινελίκια δεν έχει ακούσει ένα και πλέον χρόνο χωρίς κόσμο στα γήπεδα, παράλληλα πέταξε και το cliffhanger του για τη σεζόν 2 (''θα σας δω στην Atlanta’’). Εκεί συνέχισε να είναι καταπληκτικός, όσο οι ιαχές του γηπέδου μετατράπηκαν σε ζητωκραύγασμα, όλοι ικανοποιημένοι. Η σειρά αυτή δεν θα κρίνει τον πρωταθλητή, οπότε να φοβόμαστε ότι επηρεάζεται κάπως η ζυγαριά του μπασκετικού σύμπαντος, επομένως ας το πάνε μέχρι τέλους, και επτά και εννιά αγώνες αν μπορούσαν.

Χειρότερη σειρά

Οι εύκολες απαντήσεις εδώ είναι τα δύο μεγάλα φαβορί της Ανατολής, δηλαδή Sixers και Nets, που έχουν πετύχει τους απροσάρμοστους Wizards και τους Celtics χωρίς Jaylen Brown -αν και ο Jayson Tatum έχει μετατρέψει την 50αρα σε συνήθεια- και φαίνεται πως θα πάνε σε περίπατο υγείας Όμως όχι, η σειρά που παίρνει τον τίτλο ‘’ας τελειώσει και αύριο, δεν μας πειράζει και τόσο’’ είναι το Bucks-Heat. Στη θεωρία ο Giannis θα είχε έναν πολύ ζόρικο πρώτο γύρο, που θα του έκανε ζημιά στην οικονομία της πορείας για τον τίτλο του πρωταθλητή, και μάλιστα το πρώτο ματς πήγε στην παράταση και έμοιαζε ανταγωνιστικό, η πραγματικότητα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Οι δύο ομάδες ήρθαν κοντά γιατί οι Bucks τούβλαραν ανελέητα (5/31 τρίποντα και 20/33 βολές, με τον Giannis να χάνει αρκετές κρίσιμες) και παρ’ ότι σε αυτό τον ιστότοπο λατρεύουμε τους περυσινούς φιναλιστ Heat (και προσωπικά έχω ένα τεράστιο soft spot για τον Jimmy Butler και τον Adebayo), μάλλον απλά θέλαμε να ελπίζουμε πως θα μας δώσουν μία σειρά ‘’για τους αιώνες’’, ενώ εκείνοι μας δίνουν μία σειρά για το χρονοντούλαπο. Το 3-0 τα ξημερώματα της Παρασκευής μάλλον επιβεβαιώνει την παραπάνω θέση. Το Miami μοιάζει ταλαιπωρημένο και χωρίς φρεσκάδα, ο Oladipo δεν πρόλαβε ποτέ να γίνει πραγματικά ενεργό μέλος και να φτιάξουν κάτι διαφορετικό, ο Herro έπεσε πάνω σε έναν μεταχρονολογημένο ‘’rookie wall’, κάτι’ που απέφυγε στην πραγματική ρούκι σεζόν του, και οκ, δεν είναι κακό να μη λειτουργήσουν τα πράγματα στο βαθμό που επιτεύχθηκε πέρυσι. Ας μείνουμε με τις ωραίες αναμνήσεις, όσο ο Giannis και οι υπόλοιποι Bucks μένουν με πιο ξεκούραστα κορμιά για τα ματσαρίσματα με Nets και -ίσως και- με Sixers.

Α’ Ανδρικό

O Doncic δίνει πραγματικές παραστάσεις απέναντι στους Clippers. Στον πρώτο αγώνα είχε 30 πόντους από το ημίχρονο, στο δεύτερο παιχνίδι έπιασε τους 39 αντί για 39.000, καθώς πραγματικά μπορούσε να σκοράρει με κάθε τρόπο, 44 στο game 3 που τελικά κέρδισαν οι απέναντι, ώστε να έχει η σειρά την οποία τραβά ο πρωταγωνιστής στη δόξα, λίγο παραπάνω συγγραφικό ζουμί. Χτυπά την παραμικρή αδυναμία των Clippers, τα έχει βάλει με τον κακομοίρη τον Zubac και σκοράρει στα μούτρα του σε κάθε ευκαιρία, χαρίζει trash-talking στον μετρ του είδους Pat Beverley. Διαβάζει άριστα τις στιγμές που τον στοχεύουν με δύο και τρεις αμυντικούς και δημιουργεί για τους -σταθερά έτοιμους ως τώρα στην postseason- συμπαίκτες του, κυρίως για τους Porzingis, Hardaway και Kleber, ενώ εκνευρίζεται που ο Carlisle οφείλει να τον αποσύρει όταν μαζεύει φάουλ, αντί να τον αφήσει μέσα 48 λεπτά για να τους διαλύσει. Ο Luka είναι ο απόλυτος ήρωας που τα βάζει με τον -φαινομενικό- villain της φάσης και επικρατεί με χαμόγελο. Πιο κλειδωμένο βραβείο Α’ Ανδρικού και από του Eddie Redmayne στο Theory of Everything.

Α’-Β’-Γ’ Ανδρικό Βατόμουρο

Oι Clippers κάνουν πολύ εύκολο στον οποιονδήποτε από εμάς να τους αντιπαθήσει. Πατάνε στο παρκέ με ένα ‘’χαρίστε μας από τώρα το πρωτάθλημα’’ τουπέ, που στην πραγματικότητα μόνο ο Kawhi Leonard έχει κερδίσει. Στο πρώτο ματς πανηγύριζαν το κάρφωμα του Kawhi, εκείνο που οριακά τερμάτισε την καριέρα του άμοιρου του Kleber, λες και κάρφωσαν όλοι μαζί την μπάλα, αγνοώντας ότι παράλληλα έχαναν από όλο το υπόλοιπο -μέτριο- Dallas πλην του Doncic, ο οποίος στο δεύτερο ημίχρονο της ίδιας αναμέτρησης είχε μόλις πέντε πόντους. Οι Clippers είναι εκείνο το sequel blockbuster που υπόσχεται ότι είναι και σκεπτόμενο παράλληλα, fun και ταινιάρα, που θα διορθώσει όλα τα λάθη του παρελθόντος, τα οποία επιμελώς φρόντισε να χρεώσει σε ένα μόνο πρόσωπο, δηλαδή τον Doc Rivers. Τον ίδιο Doc Rivers που ηγείται των Sixers και καλοβλέπει τους τελικούς της Ανατολής, την ίδια ώρα που η δεύτερη ομάδα του Los Angeles έχει τα ίδια ζητήματα με πέρυσι. Ένα πλήρως ακριβοπληρωμένο καστ, έναv σταρ που παίζει φανταστικά, αλλά δεν σώζει τα προσχήματα και -δυστυχώς για μένα, γιατί τον συμπαθώ απεριόριστα- το επιστέγασμα όλων αυτών στα μούτρα του Paul George, του βατόμουρου των playoffs ως τώρα, ο οποίος δεν παίζει άσχημα (το αντίθετο μάλλον), όμως δεν πείθει και πολλούς στο ρόλο του vocal sidekick του Leonard, ή για να είμαστε πιο ακριβείς φαίνεται πως ο ρόλος αυτός του έχει φορεθεί και δε βγαίνει φυσιολογικά, αρμονικά. ‘’Kανένας λόγος ανησυχίας’’ σύμφωνα με τον Γιώργη και πράγματι κατάφεραν να πάρουν το Game-3 μέσα στο Dallas. Ίσως στο 3-1 που έρχεται να θορυβηθεί λίγο παραπάνω.

Καλύτερο σενάριο

Έχετε παρακολουθήσει ποτέ μία σειρά/ταινία/οτιδήποτε στην οποία το αρχικό μάρκετινγκ και το πλαίσιο δε σας έψησε και τόσο, αλλά καταβροχθίζοντάς τη λεπτό με το λεπτό πιάσατε τον εαυτό σας να λέει ‘’ρε συ, πολύ καλό είναι αυτό, για να δούμε που το πάει’’ και τελικά αποδείχθηκε ποιοτικότατο; Ε, αυτό είναι το Jazz-Grizzlies σε μπασκετική σειρά. Δεν υπάρχουν τα φανταχτερά ονόματα των Lakers και των Nets, όπως δεν υπάρχει και η Νέα Υόρκη ή το Los Angeles στο πλάνο. Υπάρχει όμως μία ομαδάρα, η καλύτερη της σεζόν για την ακρίβεια, που είδε και τον πρωταγωνιστή της Donovan Mitchell να επιστρέφει στο παρκέ, ενώ απέναντί της βρίσκεται μία πηγή φρεσκάδας, με ηγέτη έναν τύπο με περίεργο τσουλούφι και το #12 στην πλάτη να φωνάζει ‘’ήρθαμε, είμαστε εδώ και δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα γι’ αυτό’’. Κανονικό mexican standoff, με τον Morant να παλεύει στη δεύτερη σεζόν του να τα βάλει με όλους και με όλα και την Utah να κάνει εσωτερική αναζήτηση των ορίων του συνόλου της στο κυνήγι του πρωταθλήματος. Βλέπουμε ποιοτικό μπάσκετ, βλέπουμε πραγματική μάχη ανάμεσα σε δύο πολύ ταλαντούχους προπονητές, βλέπουμε τον Ja να περπατάει στον αέρα, να σκοράρει 47 πόντους -ρεκόρ για τους Grizzlies σε αγώνα playoffs-, όσο παράλληλα προσπαθεί να καρφώσει πάνω από τον Gobert λες και δεν πετάγεται μπροστά του ένα θηρίο 2,16 με άνοιγμα χεριών 2,36, αλλά εγώ και τα ελάχιστα 175 εκατοστά ύψους μου.

Το Knicks-Hawks είναι η τοπ παραγωγή με το αναμενόμενο σενάριο, εδώ υπάρχει η πιθανότητα ευφυούς συγγραφικής ανατροπής.

Οι φάσεις που μας έβγαλαν τα μάτια

Από εντυπωσιασμό...

Πώς θα μπορούσε να είναι άλλη;!

... και από τα γέλια

Με 3,2” στο ρολόι, ο Monte Morris των Nuggets πάει στις βολές με τη διαφορά στους τρεις πόντους υπέρ της ομάδας του Denver. Ο Robert Covington προτρέπει το κοινό των Blazers να κάνουν σαματά για να χάσει ο Morris τις βολές. Πράγμα που συμβαίνει, με τον pg των Nuggets να αστοχεί σε αμφότερες. Ωστόσο, ο Covington μάλλον έχει μείνει στην επικοινωνία του με το κοινό, δεν κάνει box out στον Jokic, που παίρνει το επιθετικό, βάζει το καλάθι και δίνει το προβάδισμα με 2-1 στη σειρά για την ομάδα του.

Κάπου εδώ να ρωτήσουμε ωστόσο των coach Stotts, μετά την πρώτη χαμένη βολή του Morris, ο Kanter γιατί ακριβώς δεν μπήκε στο παιχνίδια για να κάνει αυτό ακριβώς που κάνει καλά, να πάρει το rebound;!

Σε λιγότερα σοβαρά θέματα, γελάσαμε πολύ με τις μιμήσεις του Drummond στo γλέντι του LeBron στον Crowder: εδώ και εδώ. Ειδικά η δεύτερη φάση βγάζει διπλό γέλιο, μιας και πεθαίνει στο γέλιο και ο ίδιος ο LeBron με την μαλακία που του είπε για να τον προκαλέσει ο Crowder. Πριν φυσικά τον βάλει μαζί με την μπάλα στο καλάθι!

Η γωνιά του Geek

➢ Η σειρά, πάντως, ανάμεσα στις δύο ομάδες ακολουθεί βήμα προς βήμα το pattern των αναμετρήσεών τους στον δεύτερο γύρο των Playoffs του 2019, με τους Blazers και τότε να κερδίζουν το πρώτο παιχνίδι μέσα στο Denver και να χάνουν το δεύτερο και το τρίτο στη συνέχεια. Να δούμε αν πάει και πάλι καρφί η σειρά για να δικαιώσει όσους (και αρκετούς από τους Guru contributors μεταξύ άλλων) πρόβλεψαν Blazers in seven, ακριβώς όπως και πριν δύο χρόνια.

Σε σημαντικό βαθμό η πρόβλεψη στηρίζεται στο γεγονός πως όσα μαγικά και αν κάνουν οι guards των Nuggets στα τρία πρώτα παιχνίδια της σειράς, όταν αυτοί είναι οι Facundo Campazzo, Austin Rivers, Shaquille Harrison, Markus Howard και Monte Morris, δύσκολα θα μπορέσουν να σταθούν σε σειρά εφτά παιχνιδιών απέναντι στους Lillard και McCollum.

➢ Στο τρίτο παιχνίδι μεταξύ Nuggets και Blazers, οι πρώτοι αποφάσισαν να παίξουν το παιχνίδι των δεύτερων, σουτάροντας σωρηδόν από τα 7,25. Το αποτέλεσμα τους δικαίωσε. Ευστόχησαν σε 12 τρίποντα στο πρώτο ημίχρονο, νούμερο που αποτελεί την υψηλότερη επίδοση του οργανισμού στα playoffs. Από τους 10 παίκτες του Denver που αγωνίστηκαν στο πρώτο μέρος, οι εννιά βρήκαν στόχο σε τουλάχιστον ένα τρίποντο!

➢ Οι 47 πόντοι του Ja Morant δεν ήταν μονάχα μια όαση για τους συλλέκτες στιγμών του πρωταθλήματος. Ταυτόχρονα ήταν career high, franchise record και οι περισσότεροι πόντοι ever από παίκτη 21 ετών και κάτω. Παράλληλα, οι 73 πόντοι στα δύο πρώτα playoff παιχνίδια του έγιναν η δεύτερη καλύτερη επίδοση της ιστορίας, πίσω από τους 75 του Mikan και μπροστα από τους 70 - ποιου άλλου; - του Luka Doncic.

➢ Στο πρόσφατο album του με τίτλο “The Off-Season”, ο J. Cole αναφέρεται στον Ja Morant, στο τραγούδι “My life”, με τον στίχο “Ja Morant, I’m on my Grizzly/You n****s just cubs but no, not the ones in the big leagues/After The Fall Off, I promise I’m comin’ to sellin’ out Wrigley’s”. Έκτοτε, ο νεαρός point guard των Grizzlies, έχει “γράψει” τα παρακάτω νούμερα. Όχι κι άσχημα.

➢ 47 ο Morant, 50 ο Tatum, και 50 που διέγραψαν τους 41 (με 10 assists) του Harden και τους 39 (με εφτά rebounds) του Durant. Kάπως έτσι, μετά την 50άρα στο play-in (που δεν μέτρησε ως postseason ρεκόρ), ο Τatum κατάφερε να μπει στη λίστα μιας ιδιαίτερα τιμητικής Κέλτικη παρέα:

Ταυτόχρονα, έγινε ο τρίτος νεότερος παίκτης (23 ετών και 86 ημερών) που γράφει 50άρα σε postseason, μετά από τον Rick Barry (23 χρόνων 21 ημερών) και Jordan (23 ετών και 62 ημερών).

➢ Επιστρέφοντας τώρα την κουβέντα στον λατρεμένο μας Luka, οι Mavs έχουν καταφέρει να νικήσουν τα δύο πρώτα παιχνίδια μιας best of seven σειράς εκτός έδρας, κάτι που συμβαίνει για 32η φορά στην ιστορία της Λίγκας. Από τις προηγούμενες 31, τις 27 πέρασε η ομάδα που είχε προηγηθεί με 2-0. Το πιο εντυπωσιακό στατιστικό, όμως, για την ομάδα του Texas μέχρι το Game-3 ήταν πως δεν είχαν χάσει παιχνίδι στο οποίο προηγούνταν στο τέλος της πρώτης περιόδου, όντας στο 29-0. Πλέον είναι στο 29-1 (και αυτό παρότι στο Game-3 ήταν μπροστά με 30-11 στην αρχή!)

Μιλώντας για τους Mavs και τον Μαγικό Luka, πρέπει να τονίσουμε την (ανεξήγητη) αχίλλειο φτέρνα αυτού, και δη τις βολές. Μόλις στις 12/25 στη σειρά, κατάσταση που αν συνεχιστεί ενδέχεται να στοιχίσει στην ομάδα του. Κάπως έτσι αφήνει μια πικρή γεύση για τα μαγικά που κάνει, σκοράροντας με άνεση πάνω στους George και Kawhi.

Να θυμίσουμε κάπου εδώ πως η Αγνή Σλοβένικη Καύλα είναι μόλις 22...

➢ Για να τα λέμε όλα, πρέπει να δώσουμε ένα credit στον -απογοητευτικό στα δύο πρώτα παιχνίδια- coach Lue, και συγκεκριμένα στην αμυντική προσαρμογή που έκανε στο Game-3, κόβοντας εντελώς τις πάσες του Luka για corner threes. Έχοντας γίνει εντελώς outcoached από τον Carlisle στα δύο πρώτα παιχνίδια της σειράς, στο Game-3 έδειξε να έχει ακόμα σφυγμό.  

➢ Κάπως έτσι χάλασε η πρώτη παρουσία του Doncic σε αγώνα playoffs μπροστά στους οπαδούς των Mavs τα ξημερώματα του Σαββάτου. Δεν συνέβη το ίδιο και με τον LeBron , ο οποίος είχε την αντίστοιχα πρώτη δική του παρουσία μπροστά σε οπαδούς των Lakers τα ξημερώματα της Παρασκευής. Μάλιστα, ειδικά για τους Lakers, ήταν η πρώτη νίκη σε αγώνα playoffs μπροστά στο κοινό τους από το μακρινό 2012!

➢ Βέβαια, αρκετοί από εμάς είχαν κλειδώσει τη νίκη των Lakers στο Game-3 με το που είδαν τον Scott Foster μεταξύ της διαιτητικής τριάδας του αγώνα. Γιατί αυτό; Επειδή ο Chris Paul δεν έχει κερδίσει ποτέ στην καριέρα του αγώνα playoffs με τον Foster διαιτητή, έχοντας 0-11 σε αυτούς τους αγώνες: 0-1 με Suns και Thunder, 0-4 με Rockets και 0-5 με Clippers! Σε περίπτωση που δεν το θυμάστε, είχε μάλιστα καταφερθεί ονομαστικά εναντίον του δύο postseason πριν ως παίκτης των Rockets.

➢ Για το 1-2 της σειράς βέβαια, δεν φταίει μόνο ο Foster (ή ο τραυματισμός του Paul που θα δούμε παρακάτω), όσο και το γεγονός πως ο Jae Crowder δεν μπορεί να ρίξει ούτε βότσαλο στη θάλασσα. Από το περσινό 38,5% πίσω από τη γραμμή των 7,25 στο Βubble, φέτος σουτάρει με το τραγικό 2/20 από το τρίποντο στα τρία πρώτα παιχνίδια.

➢ Σε ένα ιδιαίτερα τιμητικό group ανήκει από το βράδυ της Τετάρτης ο Matisse Thybulle, μιας και με τα τέσσερα κλεψίματα και τα πέντε blocks που είχε στο δεύτερο παιχνίδι των Sixers κόντρα στους Wizards, έγινε μόλις ο όγδοος παίκτης με τέτοια επίδοση στα Playoffs από το 1990 ως σήμερα, παρέα με τους Hakeem Olajuwon, Scottie Pippen, Chris Webber, Kevin Garnett, Ben Wallace, Kawhi Leonard, Draymond Green.

➢ Mηδέν πόντοι, μηδέν assists, μηδέν κλεψίματα, μηδέν κοψίματα, έξι fouls σε 24 αγωνιστικά λεπτά για τον Davis Bertans στη δεύτερη ήττα των Wizards από τους Sixers.

➢ Φαίνεται πως οι Bucks έπαθαν κι έμαθαν από το περσινό τους ηχηρό χαστούκι από τους Heat. Αποδίδουν εξαιρετικά αμυντικά, αλλά κυρίως στο γεγονός πως δεν αφήνουν τον Jimmy Butler να δράσει στην επίθεση. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα matchup datas του NBA, ο Butler σουτάρει με 3/20 (15% δηλαδή), όποτε είναι πάνω του οι Giannis και PJ Tucker. Με την συντριπτική τους νίκη μέσα στο Miami στο Game-3 έγιναν μόλις η τρίτη ομάδα που κερδίζει δύο σερί αγώνες playoffs με τουλάχιστον 29 πόντους διαφορά. Οι προηγούμενες δύο; Οι Lakers του 2001 και οι Celtics του 1986, αμφότερες πρωταθλήτριες στη συνέχεια των αντίστοιχων Playoffs. Κάρμα;

➢ Μένοντας λίγο παραπάνω στο ζευγάρι Bucks - Heat και πιο συγκεκριμένα τον Butler, αξίζει να σημειωθεί πως αποτελεί τον χειρότερο παίκτη της ομάδας, όσον αφορά το plus/minus με το νούμερο να φτάνει στο -68! Αντίστοιχα, για τους Bucks o καλύτερος στο συγκεκριμένο τομέα είναι ο Jrue Holiday, ο οποίος “γράφει” προς στιγμή ένα εξωπραγματικό +88.

Ups & Downs

⬆ Ο LeBron James. Στα 2,5 πρώτα παιχνίδια της σειράς είχε περιοριστεί σε σουτάκια εκτός ζωγραφιστού και έδειχνε πως δεν πατάει καλά. Στο τρίτο δωδεκάλεπτο του Game-3 μπήκε στη ρακέτα των Suns και τους πήρε όλους παραμάζωμα, δείχνοντας τα πρώτα δείγματα ενεργοποίησης των ετήσιων postseason νιτρομπουκάλων του.

Ο LeBron είναι 36...

⬆ Ok, επιλογή των Lakers είναι να αφήνουν ελεύθερο των Cam Payne να σουτάρει, ακριβώς επειδή κλείνουν με δύο παίκτες των Booker, ωστόσο το αναγκαστικό back up του τραυματία Paul κάνει ως τώρα καλά και με το παραπάνω τη δουλειά του, έχοντας 13 πόντους με πάνω από δύο τρίποντα και σχεδόν πέντε assists ανά παιχνίδι ως τώρα, έχει συμβάλει σημαντικά να είναι εντός αγώνα στα τελειώματα των Games 2 & 3 οι Suns.

⬆ Οι φίλαθλοι. Ένας χρόνος και κάτι ψιλά πανδημία και καραντίνα και η επιστροφή των φιλάθλων στα γήπεδα ήταν ένα γεγονός που το περιμέναμε πως και πως. Και με μία σειρά από πανέξυπνα συνθήματα η παρουσία τους έχει δώσει άλλο τόνο στα φετινά Playoffs. Συγκεκριμένα, οι φίλαθλοι των Knicks να τραγουδάνε στον Trae Young πως καραφλιάζει και πόσο χάλια είναι το μαλλί του (και λένε την αλήθεια!), οι των Hawks να τραγουδάνε εν χορώ “Overrated” στον underperformer στη σειρά Julius Randle, καθώς και οι οπαδοί των Heat να μετράνε (λίιιιιιγο πιο γρήγορα, μα εκεί είναι η πλάκα) τα δέκα δευτερόλεπτα μέσα στα οποία πρέπει να σουτάρει τις βολές του ο Antetokounmpo, μπιζάροντάς τον για το πόσο πολύ αργεί στην εκτέλεσή τους. Και τα τρία παραπάνω περιστατικά ήταν πανέμορφα.

⬇ Οι φίλαθλοι. Ένας χρόνος και κάτι ψιλά πανδημία και καραντίνα και η επιστροφή των φιλάθλων στα γήπεδα ήταν ένα γεγονός που το περιμέναμε πως και πως. Ειδικά με τους Knicks να φωνάζουν “παρών” σε postseason μετά από οκτώ χρόνια, οι ιαχές “defense, defense” στο Madison Square Garden ήταν κάτι που έλειπε και έλειπε πολύ. Ωστόσο, παρά το γεγονός πως η επιστροφή αυτή έγινε, συνοδεύτηκε σε αρκετές περιπτώσεις με παρατράγουδα. Στη Philadelphia, ένας οπαδός των Sixers πέταξε ποπ κορν στον Westbrook καθώς εκείνος αποχωρούσε τραυματίας από το γήπεδο. Στη Νέα Υόρκη κάποιος “έξυπνος” έφτυσε τον Trae Young. Στο Salt Lake City, οπαδοί των Jazz -τους οποίους κράζει καθημερινά ο Vernon Maxwell στο Twitter- επιτέθηκαν φραστικά στους γονείς του Ja Morant, δείχνοντας για άλλη μια φορά τη ρατσιστική φύση τους. Και μέσα σε όλα αυτά, υπάρχουν και οι δηλώσεις του Kyrie Irving, ο οποίος ελπίζει πως δεν θα γίνει ο ίδιος στόχος ρατσιστικών φραστικών επιθέσεων στη Βοστώνη. Το πρόβλημα αναμφίβολα εξαπλώνεται στις αρένες του NBA και είναι ανησυχητικό. Προς ώρας πάντως οι ομάδες επιδεικνύουν ταχύτατα αντανακλαστικά. 

⬇ Η άμυνα των Grizzlies δεν βρέθηκε στα ίδια επίπεδα με το πρώτο παιχνίδι. Στο Game-2 δέχτηκαν 141 πόντους από τους Jazz, και δεν βρήκαν ποτέ λύση στα pick and rolls που έστηνε ο Conley με τον Gobert. Στο πρώτο παιχνίδι εκμεταλλεύτηκαν την απουσία του με έξι fouls σε λίγο χρόνο, όμως την Τετάρτη δεν υπήρχε απάντηση για τα ανελέητα screens που έστηνε για τους περιφερειακούς του. Από αυτές τις δράσεις δεν βρήκαν μόνο πόντους οι άμεσοι εμπλεκόμενοι, αλλά άνοιξε και ο δρόμος για να πετύχουν οι Jazz 19 τρίποντα σε 39 προσπάθειες. Στο ίδιο παιχνίδι ξεχώρισε αρνητικά και ο Grayson Allen με 0/6 σουτ, λάθη στην άμυνα και κακές επιλογές σε κρίσιμα σημεία, που σφραγίστηκαν με ένα -23 σε 19 λεπτά.

⬇ Σε κωλόμπαρο αποφάσισε να γιορτάσει τις νίκες των Mavericks επί των Clippers ο Porzingis, παραβιάζοντας τα covid protocols της Λίγκας και τσιμπώντας 50k πρόστιμο για αυτό. Και ok, θέμα δεν θα είχαμε γενικά, αλλά ειδικά όταν στη σειρά έχει μέσο όρο λιγότερα rebounds αυτός που είναι 2.21 από ό,τι ο Campazzo που είναι 1.78 κόντρα στους Blazers, κάπου ώπα αδερφέ.

⬇ Είναι τεράστιο κρίμα και για τον ίδιο, και για τη σειρά κόντρα στους Lakers, αλλά και τα playoffs γενικότερα, ο τραυματισμένος του Chris Paul στον ώμο του. Οι Suns, που σε μια σεζόν που οι παίκτες τραυματίζονταν σωρηδόν, είχαν μια άνετη και υγιέστατη regular season, μόνο για να δουν τον ηγέτη της ομάδας τους να χτυπάει στο πρώτο ημίχρονο του πρώτου αγώνα της postseason. Δεν μπορεί να παίξει πάνω από 25 λεπτά σε κάθε αγώνα, δεν μπορεί καν να σηκώσει το τραυματισμένο του χέρι πάνω από το ύψος του στήθους του, ενώ δεν έχει σουτάρει κανένα τρίποντο από το πρώτο ημίχρονο του Game-1 και ύστερα. Κρίμα....

⬇ Δυστυχώς Playoffs χωρίς μαλακία του coach Bud δεν γίνεται. Ακόμα και φέτος που έχει κάνει όλες τις απαραίτητες προσαρμογές στην άμυνα και στη διαχείριση του roster, νάτος πάλι εδώ στη στήλη μας. Μα γιατί; Ακριβώς επειδή ο τραυματισμός του DiVincenzo εκθέτει ανεπανόρθωτα την επιλογή του να απορρίψει τον Austin Rivers, που μετά το trade deadline είχε κλεισμένο το front office της ομάδας του, και να προτιμήσει τον αγαπημένο του από τις κοινές τους μέρες στους Hawks, μα πρώην μπασκετμπολίστα εδώ και δύο χρόνια Jeff Teague. Κάπως έτσι, ακριβώς μια μέρα μετά την εξαιρετική εμφάνιση του Rivers, με τη φανέλα των Nuggets πια, όπου γέμισε σε ικανοποιητικό βαθμό τα παπούτσια του τραυματία Murray, με 21 πόντους και 5/10 τρίποντα, ο τραυματισμός του DiVincenzo, που θα τον αφήσει εκτός για το υπόλοιπο της postseason, αφήνει μία τεράστια και κρίσιμη τρύπα στο SG των Bucks. Αυτή που ιδανικά θα είχε καλύψει ο Bogdanovic αν δεν τα είχε κάνει μαντάρα το front office τον Νοέμβρη, μα και αρκετά συμπαθητικά έστω ο Rivers τον Μάρτη. Ε, καλοφόρετος τώρα ο Jeff o Teague coach...

Διαβάσαμε, μας άρεσαν και σας προτείνουμε

Κατηγορία We got game
Ετικέτες

Σχετικά Άρθρα

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « We Got Playoffs - 3: Αλλαγή γενεαλογικής σκυτάλης We Got Playoffs - 1: Άρχισε η Μεγάλη Αγρύπνια »
επιστροφή στην κορυφή

 

 

 PODCASTS

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely