Η πρώτη πεντάδα

1. Ο τρομερός Λούκας Λεκαβίτσιους έκανε μάλλον  την εμφάνιση της χρονιάς στην διοργάνωση. Προσέξτε, αγωνίστηκε μόνο 21 λεπτά. Ο χρόνος αυτός έφτανε για να πετύχει 29 πόντους, με 10/11 σουτ (5/5 τριπ.), να πάρει τρία ριμπάουντ και να βγάλει τρεις ασίστ. Παράλληλα σημείωσε και το καλάθι που έκρινε την αναμέτρηση , ένα step back επάνω στην άμυνα του Μέλι από τα 5,5 μέτρα. Στον νεαρό έχουμε ήδη αναφερθεί δυο - τρεις φορές φέτος, με την σημείωση πως έχει καταφέρει να υποσκελίσει τον Βέστερμαν στην ιεραρχία της οργάνωσης των Λιθουανών. Η ταχύτητα του στην τρίπλα και στην αλλαγή κατεύθυνσης κάνει την διαφορά. Κανονικό ζιζάνιο. Στον αγώνα των ομάδων των προπονητών, ήταν ο παίκτης που ξεχώρισε. Στην Μπαμπεργκ θα μείνει το παράσημο της ομαδικότητας.

2. Ο Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς ήταν ο καλύτερος παίκτης στην πολύ σημαντική νίκη της Φενέρ επί του Ολυμπιακού, αποδεικνύοντας πόσο πολύ κόστισε στον Ζοτς η απουσία του. Παρόλα αυτά, δεν μπορεί να υποστηρίξει κανείς πως με την προσθήκη του η Φενέρ παίζει πολύ καλύτερα. Αυτό που έδωσε στους Τούρκους ο Σερβος είναι έξτρα επιλογές σε δύσκολα σημεία, και λεπτά ξεκούρασης στο rotation. Kατά τα λοιπά ο Ομπράντοβιτς έχει μία σκληρή ομάδα, με διάφορες αμυντικές δυνατότητες και αρετές, τις οποίες δεν βγάζει με απόλυτη συνέπεια στο παρκέ. Στην επίθεση δε, τα πολυποίκιλα σχέδια του μεγάλου κόουτς εκτελούνται μισή ταχύτητα κάτω. Με όλα αυτά, το να μπορεί ένας παίκτης να σκοράρει 27 πόντους και να κερδίσει ένα σωρό φάουλ στο ένας εναντίον ενός δεν είναι λίγο, είναι πάρα πολύ.

3. Η αφιονισμένη Ρεάλ εκτόξευσε τα ποσοστά της στα τρίποντα στα ύψη (16/30) , παίζοντας για πολλά λεπτά το μπάσκετ που χαρίζει τίτλους. Επίθεση από όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου, σωστό transition, και άμυνα όταν ο αντίπαλος πάει να σηκώσει κεφάλι. Η ομάδα του Λάσο είναι η καλύτερη του δεύτερου γύρου , συνεχίζοντας μάλιστα να έχει απρόβλεπτο rotation στις θέσις των ψηλών. Ο προπονητής της έχει καταφέρει να μοιράσει τους ρόλους και να μην διαμαρτύρεται κανείς, μία αποστολή που έμοιαζε δύσκολη στην αρχή της περιόδου. Χαρακτηριστικό παραδειγμα αποτελεί ο Τρέι Τόμπκινς. Αλλοτε παίζει, άλλοτε όχι, άλλοτε εμφανίζεται για λίγο, άλλοτε γράφει πολλά λεπτά. Χθες είχε 4/6 τρίποντα. Είναι ένα καλά κρυμμένο όπλο. Αντίστοιχη ισορροπία σε βαθύ rotation έχει βρει μόνο ο Γιάννης Σφαιρόπουλος.

4. Ο προπονητής του Παναθηναϊκού πήρε ένα μεγάλο ρίσκο με την απόφαση του να γίνει φάουλ στα 7 δευτερόλεπτα, μια απόφαση που απέφερε άκοπα δύο βολές στην Ούνιξ. Αυτό που έκανε ο Πασκουάλ ήταν κανονικός τζόγος , όχι αστεία. Το τρίποντο του Τζέιμς μπήκε, διάφοροι γραφικοί θυμήθηκαν τα βήματα του Σπανούλη (πάτε καλά ρε βλαμμένοι;) , και εν τέλει το ρίσκο δικαιώθηκε. Παρόλα αυτά, δεν μπορεί να πιστωθεί στον προπονητή η επιτυχία. Η κατάληξη του ΠΑΟ - Ούνιξ είναι προϊόν της ίδιας της φύσης του αθλήματος. Αυτά συμβαίνουν.

5. Ο Μπράιαντ Ντάνστον κάνει μία ουσιώδη χρονιά, και η καλύτερη εμφάνιση αυτής ήρθε απέναντι στην διεκδικήτρια των ίδιων στόχων, Μπασκόνια. 5 τάπες δέχτηκαν οι Βάσκοι, και οι 5 ήταν από τον πρώην σέντερ του Ολυμπιακού. Οι τέσσερις ήταν απέναντι σε κοντούς που επιχείρησαν να πατήσουν ρακέτα. Κακή ιδέα. Ο Ντάνστον είχε ακόμη 15 πόντους, 7 ριμπάουντ και 8 κερδισμένα φάουλ. Πλάκα πλάκα φέτος σηκώνει μόνος του όλο το βαρος της θέσης 5, κάτι που είχε ουσιαστικά συμβεί και στην πρώτη του χρονιά στον Ολυμπιακό, της οποίας η φετινή είναι εφάμιλλη. Είναι τρίτος σε επιθετικά ριμπάουντ στην Ευρωλίγκα, έκτος στα κοψίματα και ... μην στέκεστε όρθιοι, έκτος (!) στις εκτελεσμένες βολές. Κερδίζει πολλά φάουλ μέσα στην ρακέτα.

Το ματς της αγωνιστικής

Από το πουθενά, στο ΟΑΚΑ έγινε κακός χαμός. Ο Παναθηναϊκός, παρά την απόφαση του Τζεντίλε να εμφανιστεί επιτέλους, παρουσιάστηκε πραγματικά κακός στην άμυνα του, αφήνοντας την μέτρια Ουνιξ να βρει ρυθμό, και εν τέλει να καταστεί τρομερά επικίνδυνη. Η ανασταλτική λειτουργία των πρασίνων ήταν υπερβολικά προσηλωμένη στον Λάνγκφορντ - ο Καλάθης εξαντλήθηκε στο over play - αφήνοντας πολλούς άλλους παίκτες να αλωνιζουν. Πολλές ομάδες επέλεξαν να χάσουν από τον Αμερικάνο, και αυτό έπιασε, καθώς το σύνολο του Πασούτιν δεν διαθέτει άλλον χαρισματικό σκόρερ. Το τριφύλλι μάλλον αποφάσισε λάθος, καθώς ούτε τον Λάνγκορντ σταμάτησε, ούτε κατάφερε να ελέγξει τα ελεύθερα σουτ των Αντίποφ, Κολόμ και Αντζουσιτς. Επιπλέον, οι παίκτες του έκαναν σημαντικά λάθη στο ξόδεμα των φάουλ στην τέταρτη περίοδο, τα οποία για καλή τους τύχη η Ούνιξ δεν τιμώρησε.

Ο Γιάννης Μπουρούσης απέδειξε για μία ακόμη φορά πως η δική του απόδοση προηγείται όλων των άλλων. Ήταν το απόλυτο σημείο αναφοράς στην επιθεση, ενώ στην άμυνα δεν ήταν αρνητικός. Ο,τι καλό προέκυπτε ξεκινούσε από τα χέρια του, και δευτερευόντως από αυτά των Σίγκλετον και Ρίβερς. Ισως όσο περνάει ο καιρός γίνεται ακόμη πιο αντιληπτή η απόφαση του Πασκουαλ να κινηθεί για φόργουορντ, άσχετα εάν ο Τζεντίλε βγει ή οχι. Με τον Καλάθη να αδυνατεί να οργανώσει με συνέπεια, ένας χειρότερος γκαρντ με αντίστοιχα χαρακτηριστικά ("δημιουργός" - κουταμάρες - μη λέμε τα ίδια) , δεν θα προσέφερε κάτι εξτρά. Αντίθετα, η μετατόπιση της οργάνωσης στο πλάι , με εισαγωγικά σκριν που καταλήγουν σε side picks για τους φόργουορντ ή τον off guard, δείχνει ως μία καλύτερη λύση. Ο Παναθηναϊκός ψάχνει να δημιουργήσει από το ποστ, από τις εμπνεύσεις του Τζέιμς , και ιδανικά με επιπλέον άξονες τους Τζεντίλε και Ρίβερς. Το μπάσκετ που έπαιζε ο Πασκουάλ στην Μπαρτσελόνα φέτος δεν θα το δούμε. It's ok.

Πώς είδατε τον Κόλομ πάντως; Είναι γενικά μία καλή περίπτωση.

Η φάση

Αναφέρθηκε λίγο πιο πάνω. Είναι το σουτ του Λεκαβίτσιους. Για να το δούμε.

https://twitter.com/EuroLeague/status/835233278626041856

Tρίπλα πίσω από την πλάτη, αλλαγή κατευθυνσης, step back. Τρομερό.

Το avatar

O Mατ Λοτζέσκι χάθηκε μεταξύ των χεριών των αμυντικών της Φενέρ και των δικών του κακών αποφάσεων. Αφησε στην άκρη σουτ τα οποία θα μπορούσε να είχε πάρει, επιχείρησε προσπάθειες τραβηγμένες από τα μαλλιά, και έχασε κρίσιμες άμυνες. Αποδείχθηκε κατώτερος μιας περίστασης που θα έφερνε τον Ολυμπιακό οριστικά στην τετράδα. Τώρα οι ερυθρόλευκοι πρέπει να προσέξουν παρα πολύ, καθώς ενώ είναι μια πάρα πολύ καλή ομάδα, τείνουν να διχάζονται ανάμεσα σε δύο εαυτούς. Ο Λοτζέσκι κανονικά πρέπει να είναι μέρος του δεύτερου. Να εκτελεί γρήγορα , να βγαίνει στο transition και να κοιτάζει το καλάθι. Δεν νοείται να περιμένει μόνο off balls screens ή συστήματα αποκλειστικά σχεδιασμένα για τον ίδιο. Ο χειρισμός της μπάλας δεν ήταν ποτέ το φόρτε του, για αυτό και το ανέβασμα του στη θέση 2 δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ. Εντούτοις, οι διάδρομοι που του παρέχει το παιχνίδι της ομάδας πρεπει να είναι αρκετοί για να παράγει σε πιο σταθερή βάση. Το πόσο σημαντικός είναι δεν μπαίνει καν σε συζήτηση.

Δεν σας κρύβω ότι κάπου προβληματίζομαι με την επίθεση των Πειραιωτων, η οποία με την επιστροφή του Σπανούλη θα πρέπει να γίνει καλύτερη. Ο Ολυμπιακός είναι τρίτος, όντας 11ος σε true shooting και τρίτος από το τέλος σε ποσοστά τριπόντων, παρά την πιο "τρίποντη" φετινή στελέχωση. Χμ... Δεν υπάρχει άμεση ανάγκη, αλλά στα πλέι οφ οι επιθετικοί αυτοματισμοί πρέπει να παρουσιαστούν κατά τι αναβαθμισμένοι, ειδικά εάν ο αντίπαλος είναι κάποιος που ως τώρα δεν έδειχνε πιθανός.

Και κάτι ακόμα.

Κοιτάζω την τελευταία φορά που ο Ταϊρίς Ράις πήρε μόλις 6 σουτ στην ερωλίγκα και φτάνω στο 1872 , που λέει ο λόγος. Ο πλέι μέικερ (;) της Μπαρτσελόνα για πρώτη φορά μέσα στην σεζόν έπαιξε ως κομπάρσος και η εμφάνιση των μπλαουγκράνα ήταν στο δεύτερο ημίχρονο πραγματικά καλή. 6 ή λιγότερα δεν είχε πάρει ποτέ φέτος. Ο Μπαρτζώκας τον ταίραξε αυτή την φορά κάμποσο με τον Αλεξ Ρένφροε, στον οποίον ανατέθηκε το κατέβασμα της μπάλας και ο καθορισμός του ρυθμού. Ο πρώην παίκτης της Αλμπα τα πήγε περίφημα. Επαιξε 24 λεπτά , δηλαδή επτά παραπάνω από τον μέσο όρο του. Η περιεφέρεια των Καταλανών έδειξε πολύ πιο ισορροπημενη, η μπάλα κυκλοφόρησε γρηγορότερα. Ισως η επιλογή του Ράις να μην έχει δικαιωθεί λόγω και του υπόλοιπου ρόστερ. Ομως, κακά τα ψέμματα, και η ως τώρα ανοχή στις ποικιλίες δεν ήταν μικρή, ούτε ήταν (από όπου να το πιάσει κανείς) λογικό να σουτάρει σε διάφορες περιπτώσεις 15-20 σουτ στο παιχνίδι.