Συνεχίζοντας στο παλαβό φετινό της μοτίβο, η ΤΣΣΚΑ κέρδισε εκτός έδρας την Ούνιξ, από την οποία είχε συντριβεί εντός έδρας πριν μερικές εβδομάδες, η Μπαρτσελόνα επέστρεψε στις νίκες, η Ζενίτ συνεχίζει στην τετράδα ξεπαστρεύοντας σχεδόν κάθε ομάδα στην Αγία Πετρούπολη, ενώ στο ίσως πιο αδιάφορο ματς της σεζόν η Αρμάνι κέρδισε την Ζαλγκίρις. Το βασικό όμως είναι ότι όλες οι ομάδες θα έχουν μία πολύ δύσκολη συνέχεια στη σεζόν, αναρρώνοντας από τα κρούσματα της Όμικρον, με συνεχόμενες διπλές ή και τριπλές αγωνιστικές εβδομάδες.
Ας πάμε όμως στις κατηγορίες:
Καλύτερη Πεντάδα
1 - Νικολάς Λαπροβίτολα
Σπουδαία εμφάνιση από τον Αργεντίνο γκαρντ της Μπαρτσελόνα, ο οποίος παρά την επιστροφή των Καλάθη-Χίγκινς στο ρόστερ, συνεχίζει σε πολύ υψηλά επίπεδα και χωρίς πλέον να έχει και την ανάγκη να δημιουργήσει για τους άλλους. Ο Λαπροβίτολα τελείωσε τον αγώνα απέναντι στην εσχάτως πολύ μέτρια Βιλερμπάν με 20 πόντους και 8/12 σουτ, παίζοντας και σπουδαία άμυνα.
2 - Αλεξέι Σβεντ
Βίντατζ εμφάνιση από τον αγαπημένο παίκτη του σάιτ, στον αγώνα απέναντι στην Ούνιξ. Ο υπερταλαντούχος Αλεξέι ήταν στις καλές του στο Καζάν και το απέδειξε σουτάροντας (και βασικά ευστοχώντας) κάθε μπάλα που πέρασε από τα χέρια του, έχοντας συνολικά 27 πόντους με 6/10 τρίποντα και καμία ασίστ, έχοντας όμως δύο από τα πιο σημαντικά καλάθια του αγώνα, όταν ο Χεζόνια προσπάθησε να δώσει νέα ζωή στην ομάδα του. Μπράβο του κιόλας, αν και δεν είναι πολύ καλό πως η φετινή ΤΣΣΚΑ μας έχει δώσει σημαντικά vibes καλής Χίμκι φέτος.
3 - 46 σε 37’
Η ελλιπής Μπασκόνια ήταν μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό να επιστρέψει σε νίκες κι οι πράσινοι την άρπαξαν από τα μαλλιά έχοντας για μία φορά, μερικές εντυπωσιακές επιδόσεις στην άμυνα. Οι παίκτες του Σπάχια επιδόθηκαν σε συνεχόμενα άστοχα σουτ και κακές επιλογές, έχοντας πετύχει 46 πόντους μέχρι το 37ο λεπτό του αγώνα. Από την άλλη ο Παναθηναϊκός στο ίδιο σημείο είχε 24 περισσότερους, οπότε και κέρδισε. Μια χαρά. Περισσότερα για τον Παναθηναϊκό σε πολύ λίγο.
4 - Γκερσόν Γιαμπουσέλε
Πολύ καλές εμφανίσεις από τον πολλαπλά χαρισματικό φόργουορντ της Ρεάλ και στους δύο αγώνες των Μαδριλένων αυτήν την εβδομάδα απέναντι στην Ούνιξ και την Μονακό. Ο Γιαμπουσέλε (ή Γιαμπούσελ, όπως ακούστηκε εσχάτως) ήταν ο πρώτος σκόρερ και πρώτος ριμπάουντερ της ομαδας του έχοντας συνολικά 31 πόντους και 17 ριμπάουντ σε 46 λεπτά πληρέστατων εμφανίσεων που τον έχουν σταθερά ως έναν από τους πληρέστερους παίκτες που πατάνε αυτή τη στιγμή στα παρκέ της Ευρωλίγκας.
5 - Άλεξ Πόιθρες
Μετά τον Τζόν Μπράουν, τον Σερτάκ Σανλί και τον Βασίλη Καββαδά, ήταν η σειρά του Άλεξ Πόιθρες να κάνει μία σπουδαία εμφάνιση απέναντι στην λειψή γραμμή ψηλών της Εφές, οδηγώντας την Ζενίτ σε μία ακόμη πολύ σημαντική νίκη που την έβαλε και μαθηματικά στην πρώτη τετράδα. Ο Πόιθρες έκανε τρομερή δουλειά στα συνεχόμενα pick ‘n’ roll που έτρεξε η ρωσική ομάδα, έβαλε στα καλάθια τον Ντάνστον, τον Σίνγκλετον και τον Πλάις, τελειώνοντας το ματς με 21 πόντους και 10 ριμπαόυντ, επιδόσεις καλύτερες από αυτές που είχαν κι οι τρεις ψηλοί της Εφές συνολικά.
.@AlexTheGreat22 hammers the SLAM DUNK!?#7DAYSMagicMoment pic.twitter.com/3ytlW4AE7z
— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) January 27, 2022
Παιχταράς, τι να λέμε.
Η φάση
Δείτε λίγο τη φάση της ισοφάρισης της Ρεάλ στην παράταση του θρίλερ με την Μονακό
Μία κουτουράδα του εξαιρετικού στο υπόλοιπο ματς, Ρούντι Φερνάντεζ, έχει ως αποτέλεσμα το ριμπάουντ να καταλήξει χωρίς αμφισβήτηση στα χέρια του Έντι Ταβάρες, ο οποίος χωρίς καν να σηκωθεί, έπιασε την μπάλα γύρω στο μισό μέτρο πιο πάνω από τους αποσβολωμένους παίκτες της Μονακό που έβλεπαν το θηρίο χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο. Ο Σάσα Ομπράντοβιτς άφησε στον πάγκο τον καλύτερό του ριμπάουντερ και μόνο παίκτη στο ρόστερ του που είναι πάνω από 2,08, τον Μοτιεγιουνας, ο οποίος είχε κερδίσει κατά κράτος τον Ταβάρες στις προηγούμενες μονομαχίες τους. Ο Γουίλ Τόμας δεν είχε καμία τύχη κι η Μονακό έχασε άλλον έναν αγώνα που μπορούσε να έχει εξασφαλίσει πολύ νωρίτερα από τις λάθος επιλογές του πάγκου της. Κρίμα, αλλά μάλλον όχι και τόσο.
Το avatar
Επική κατηφόρα της Άλμπα απέναντι στην Μπάγερν, σε ένα εγχώριο ντέρμπι που ήταν περισσότερο έκθεση οικοδομικών υλικών, παρά αγώνας καλαθοσφαίρισης. Οι Βερολινέζοι ήταν μπροστά στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα, όμως στο τέλος τα έκαναν θάλασσα με πολλά λάθη, χαμένα σουτ και αρκετές στιγμές παραφροσύνης. Χειρότερος όλων ο Louis Olinde που σε κάτι λιγότερο από είκοσι λεπτα συμμετοχής, δεν έβαλε πόντο, δεν πήρε ριμπάουντ, δεν έδωσε ασίστ, έκανε τρία λάθη και τρία φάουλ, το τελευταίο εκ των οποίων πάνω σε τρίποντο του Λούσιτς, ο οποίος ευστόχησε και στην έξτρα βολή για να στείλει τη διαφορά στους έξι για να τελειώσει οριστικά το ματς καθώς και μία από τις χειρότερες ατομικές εμφανίσεις στη φετινή Ευρωλίγκα.
Η τακτική
Η απουσία του Σέιν Λάρκιν απλοποίησε κάπως τα πράγματα για τον Τσάβι Πασκουάλ, ο οποίος παρά το γεγονός ότι έπαιζε με δυόμισι γκάρντ, άλλαξε τελείως την αμυντική εικόνα της ομάδας του για να μπορέσει να αντιμετωπίσει την Εφές. Οι παίκτες του έκλεισαν μέσα στη ρακέτα, άφησαν εντελώς την πίεση στα σκριν και προσπάθησαν να αλλάξουν τον ρυθμό του αγώνα μην επιτρέποντας στους παίκτες του Αταμάν να διεκδικήσουν τα ριμπάουντ.
Ο Μίσιτς βρήκε ρυθμό και κατάφερε να κάνει ζημιά στο πρώτο ημίχρονο, ο Σίμον ήταν γενικά εύστοχος, όμως η Ζενίτ είχε παραμείνει μπροστά και οι υπόλοιποι παίκτες της τουρκικής ομάδας ήταν εκτός του ρυθμού του αγώνα. Μοιραία σχεδόν, ο Μίσιτς άρχισε να χάνει τα σουτ και δεν μπορούσε να βρει τους συμπαίκτες του, κάνοντας συνεχόμενα λάθη. Η Εφές έβαλε τέσσερις πόντους σε δέκα αγωνιστικά λεπτά, η Ζενίτ ξέφυγε στο σκορ και οι όποιες προσπάθειες έγιναν στο τέλος έμειναν στο κενό.
Από την πλευρά της η ομάδα της Αγίας Πετρούπολης σταθεροποιείται και φέτος κοντά στην τετράδα, έχοντας χάσει από τραυματισμό δύο από τους τρεις βασικούς γκαρντ, καθώς και τον καλύτερο σέντερ της. Στον άτυπο τίτλο του καλύτερου προπονητή της φετινής σεζόν, ο Τσάβι Πασκουάλ είναι ένας από τους βασικούς υποψήφιους, αν και τα σκαμπανεβάσματα των ομάδων στις θέσεις 3-11 είναι συνεχόμενα και πολύ αλλόκοτα. Μιλώντας για αυτά…
Ο Ολυμπιακός
Το ματς του Ολυμπιακού με τον Ερυθρό Αστέρα στο ΣΕΦ ήταν θεωρητικά μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους ερυθρόλευκους να βρουν την ηρεμία που έχασαν από τις εκτός έδρας ήττες, με μία νίκη απέναντι σε έναν αντίπαλο που μπορεί να προκαλεί πονοκεφάλους, αλλά δεν παύει να είναι πολύ χαμηλότερου επιπέδου. Αντ’ αυτού η συνέχεια της επιδημίας που προσβάλλει τον Ολυμπιακό αλλά και το ντεφορμάρισμα των παικτών, έφερε ένα αποτέλεσμα που εκτός από την πτώση στη βαθμολογία, επέτεινε και την δυσανασχέτηση σχετικά με την εικόνα της ομάδας.
Η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός είναι μία από τις ομάδες που επηρεάστηκαν περισσότερο από την Όμικρον, όχι τόσο για τις απουσίες που προκάλεσε, όσο γιατί πρόκειται για μία από τις ομάδες που βασίζονται στην ενέργεια που βγάζουν στην άμυνα και προσπαθούν να την μεταφέρουν στην επίθεση. Με τα πόδια πιο βαριά, η πίεση γίνεται μικρότερη, ο ρυθμός του αγώνα πέφτει κι εμφανίζονται οι εγγενείς παθογένειες στην επίθεση (σουτ, λάθη) καθώς κι η έλλειψη ενός βιώσιμου εναλλακτικού πλάνου, όταν τα πράγματα ζορίζουν. Σαν να μην έφταναν αυτά, το σχετικό ντεφορμάρισμα των Φαλ και Ντόρσει στερούν από την ομάδα του κόουτς Μπαρτζώκα μερικές σημαντικότατες σταθερές στο παιχνίδι του μισού γηπέδου, ειδικά όσο μονάδες όπως ο Μάρτιν ή ο Ζαν Σαρλ συνεχίζουν να μην αποδίδουν στα επιθυμητά επίπεδα και οι απουσίες συνεχίζουν να υφίστανται σε καίριες θέσεις. Ειδικώς, σε έναν αγώνα όπου οι δύο ομάδες έπαιξαν με τους 7-8 καλύτερους μπασκετμπολίστες τους, ο Αστέρας ήταν αυτός που είχε το πλεονέκτημα λόγω εμπειρίας σε τέτοιες καταστάσεις και τελικά κατάφερε να πάρει το διπλό.
Η λογική λέει πως η επιστροφή στις σταθερές που υπήρχαν μέχρι και το τέλος του 2021 θα επανέλθουν κάποια στιγμή, όμως μέχρι τότε χρειάζεται υπομονή και ηρεμία. Και εντάξει εγώ Παναθηναϊκός είμαι, οπότε ας πω και για την ομάδα μου.
Ο Παναθηναϊκός
Η Μπασκόνια φάνηκε σαν να κατέβηκε για να βγάλει την υποχρέωση στο ΟΑΚΑ, έχοντας 2+1 σημαντικότατες απουσίες και ένα ρόστερ μόλις εννέα παικτών, μεταξύ των οποίων κι ο Γουέιντ Μπόλντγουιν, ο οποίος εσχάτως μοιάζει να πασάρει μόνο στο αριστερό του χέρι κι αυτό εφόσον αρχίσει να δέχεται πίεση. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πολλά απέναντι σε μία ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός που είχε κερδίσει μόλις τέσσερις από τους 19 προηγούμενους αγώνες του, είχε χάσει με επίπονο τρόπο και τους τρεις τελευταίους αγώνες του και μπήκε στον αγώνα χωρίς τον πρώτο σκόρερ (Μέικον) και τον πρώτο ριμπάουντερ της ομάδας (Παπαγιάννης).
Σε κάθε περίπτωση όμως, η ανάγκη για νίκη ήταν ξεκάθαρη από τη μία πλευρά, κάτι που οδήγησε σε ένα πολύ περίεργο αλλά συνάμα μονοδιάστατο πρώτο ημίχρονο. Ο Παναθηναϊκός έπαιζε καλύτερα και πήρε μία διαφορά είκοσι πόντων, με τους παίκτες της Μπασκόνια να έχουν μηδαμινό κίνητρο και να πετάνε πολλαπλά τούβλα στην αριστερή μπασκέτα του ΟΑΚΑ. Η αγωνιστική άνοδος του Οκάρο Ουάιτ μπορεί να άργησε αλλά βρήκε τον Αμερικάνο ως βασικό γρανάζι της βελτιωμένης άμυνας της ομάδας του κόουτς Πρίφτη και η συνεργασία του με τον Έβανς κάλυψαν σημαντικά τα νώτα της άμυνας, η οποία συνέχισε σε αρκετά καλό επίπεδο μετά το ματς με την Εφές.
Μπροστά, η παρουσία του Γιόβιτς ήταν περισσότερο αποπροσανατολιστική για τον αντίπαλο, με τον Νέντοβιτς να μην υποχρεώνεται να δημιουργεί μοναχός του και να επικεντρωθεί στο σκοράρισμα, κάτι που έκανε πολύ καλά. Από εδώ και πέρα, στόχος είναι να γίνει το ίδιο και με τον Παπαπέτρου που παρότι ήταν θετικός, απέχει ακόμη αρκετά από τις οργιαστικές περσινές του εμφανίσεις, κυρίως στο εκτελεστικό κομμάτι. Με τον Παναθηναϊκό να στοχεύει πλέον ξεκάθαρα στους δύο εγχώριους τίτλους, οι ευρωπαϊκοί αγώνες αποτελούν μία αναίμακτη πρόκληση και καλό θα είναι να αντιμετωπιστούν ως τέτοιες, χωρίς την ανάγκη του αποτελέσματος. Το ματς με την Μονακό την επόμενη εβδομάδα είναι μία πολύ καλή ευκαιρία για να δούμε εάν θα συμβεί αυτό ή θα υπάρξει μία επιστροφή στην εσωστρέφεια.
