Η πρώτη πεντάδα

1. Σας έλειψαν τα σόου του Σέιν Λάρκιν; Εδώ στα γραφεία του Guru σίγουρα και διάολε, πόσο ευχάριστο ήταν αυτό το μπασκετικό τετραήμερο και τι όργια έκανε ο συγκεκριμένος παιχταράς. Η Εφές σ’ αυτό το σημείο χρειάζεται κάθε νίκη που μπορεί να βρει και ο πυραυλοκίνητος γκαρντ ήταν από τους βασικούς λόγους που ήρθε το μεγάλο διπλό στην Μόσχα. Θα συζητήσουμε εκτενώς γι’ αυτό το παιχνίδι παρακάτω, αλλά ας κρατήσουμε τα βασικά για τον Λάρκιν: Έκρηξη στο πρώτο βήμα βγαλμένη από το 2019 και ‘20, τρίποντες βόμβες, το σόου συμπεριλάμβανε τα πάντα και κυρίως δημιουργία σκορ είτε για τον ίδιο, είτε για τους συμπαίκτες του, για τον τελικό απολογισμό των 26 πόντων και 9 ασίστ. Απέναντι στη Βιλερμπάν τα πράγμα έδειχναν πιο χαλαρά, όχι γιατί η Εφές είχε εύκολο βράδυ (κάθε άλλο, ο αγώνας ήταν ντέρμπι σ’ όλη τη διάρκεια του), απλά ο ίδιος ο Λάρκιν ήταν πιο σβηστός, μέχρι που μάλλον κάποιος άνοιξε το τούρμπο στην τρίτη περίοδο. Ο Αμερικανός ξεκίνησε με μερικές ασίστ προς οποιονδήποτε κινούταν κοντά στο καλάθι, έκανε φύλλο και φτερό όποιον αμυντικό βρέθηκε στο δρόμο του και τελείωσε τον αγώνα με 19 πόντους και 8 ασίστ, στην πιο γρήγορη επιτάχυνση σκορ της διπλής αγωνιστικής. Δύο στα δύο για την Εφές λοιπόν και πραγματικά δε θα ήθελα να είμαι στη θέση του φαβορί που θα πρέπει να παίξει την πρόκριση στο φάιναλ-φορ απέναντι σ’ αυτόν τον τύπο.

2. Θέση διαρκείας για τον Μάικς Τζέιμς στην πρώτη πεντάδα, με τον γκαρντ της Μονακό να ειναι ο κύριος λόγος εκτελεστικά για το διπλό απέναντι στον Παναθηναϊκό. Ιδανικά ζεστός στα πρώτα 35’ και με το ματς στον δικό του 1v1 ρυθμό, ο Τζέιμς σκόραρε 11 πόντους μετατρέποντας το 68-72 (είχαν προηγηθεί δύο σερί τρίποντα του Πάρις Λι από το 68-66) σε 70-83 και με τους πράσινους να ψάχνουν τι στο καλό συνέβη και έπεφταν τρίποντες βόμβες παντού. Ήταν τουλάχιστον ελάχιστα ήρεμος και λογικός; Φυσικά και όχι.

29 πόντοι για τον Αμερικανό σταρ, με 8/10 δίποντα, 4/7 τρίποντα και 3 ασίστ. Πιο χαλαρά τα πράγματα απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα για τον Τζειμς, εκεί που ξεχώρισε ο Ντονάτας Μοτιεγιούνας (20 πόντοι με 3/7 δίποντα και 3/3 τρίποντα), aka ο πιο βαρετός αποτελεσματικός παίκτης του πλανήτη. Η Μονακό επέστρεψε από άσχημο πρώτο ημίχρονο και διαφορά που έφτασε το -20, πέτυχε δεύτερο σερί σημαντικό διπλό, καθώς και την πέμπτη νίκη της στα έξι παιχνίδια του 2022. Όλα διπλά εν τω μεταξύ. Ποιος να τους πει όχι για τα playoffs, οι τύποι έχουν αποφασίσει να σπάσουν κάθε έδρα της Ευρωλίγκας.

3. Φορμαρισμένη περίοδο διανύει ο Μάρκο Γκούντουριτς, o οποίος ναι μεν ήταν πολύ καλός στη νίκη απέναντι στη Βιλερμπάν (15 πόντοι και 3 ασίστ σε 24’), κυρίως όμως ξεχώρισε στο μεγάλο διπλό μέσα στο Μιλάνο επί της Αρμάνι. Ο Σέρβος λειτούργησε επί της ουσίας ως βασικός χειριστής των επιθέσεων της Φενέρμπαχτσε (με τον Ντε Κολό εκτός και τον Χένρι να περνά σε σχετικά δεύτερο ρόλο), εκμεταλλεύτηκε το γεγονός πως κανένας από τους παίκτες της Αρμάνι δεν μπορούσε να τον συγκρατήσει στο 1v1 (ακόμη και ο ‘’πολύς’’ Χάινς έφαγε 1-2 δύσκολα ντράιβ), ενώ είχε καθαρό μυαλό στις περιπτώσεις που η αντίπαλη άμυνα δίπλωνε πάνω του, με on-time πάσες που είχαν κατα κύριο λόγο αποδέκτες τους ψηλούς. 17 πόντοι με 4/5 δίποντα, 2/3 τρίποντα και 3/3 βολές, 6 ασίστ (για τα μπόλικα 4 λάθη) και 3 κλεψίματα, βασικός λόγος που η Φενέρ βρήκε το 2/2 αυτή τη διπλή αγωνιστική και συνεχίζει να κοιτάζει την οκτάδα από κοντινή απόσταση.

4. Kι άλλη Μονακό, αφού το αξίζει: O Ντόντα Χολ έφαγε πολλή διαφήμιση από τους μπασκετικούς χίπστερ στην αρχή της σεζόν ("με καλά στον Ολυμπιακό χάθηκε να τον scoutάρουν κλπ κλπ"), χωρίς να κάνει κάτι το τρομερό. Τώρα που στα τελευταία 10 ματς και βάλε είναι τελείως ανύπαρκτος, οι Μονεγάσκοι στηρίζονται σε ένα πάλαι ποτέ μεγάλο ταλέντο: Tον Ντονάτας Μοτεγιούνας. Ο Λιθουανός κυριολεκτικά σπέρνει εδώ και κάμποσο καιρό, καλύπτοντας δύο θέσεις και κάνοντας τα παντα. Αυτή την εβδομάδα; 20 πόντους στον Αστέρα. Στα τελευταία 8 ματς; 15,1 πόντοι. Συνολικά στη σεζόν; 48,4% στα τρίποντα, περίπου 60% στα δίποντα, 4,5 ριμπάουντ. Το μυστικό όπλο.

5. Η Άλμπα δεν είναι η ομάδα που θα περιορίσει τη ζημιά από αντίπαλους ψηλούς, ή για την ακρίβεια από οποιονδήποτε αντίπαλο. Τέλος πάντων, κάτι τέτοιο συνέβη και το βράδυ της Παρασκευής στη Μόσχα, εκεί που ο Νίκολα Μιλουτίνοφ διέλυσε τα πάντα στο ζωγραφιστό των Γερμανών, με την επίθεσης της ΤΣΣΚΑ να στοχεύει να του περάσει όσες περισσότερες μπάλες γίνεται και να καθαρίσει. 21 πόντους με 7/10 δίποντα και 7/8 βολές για τον Σέρβο, το πιο σημαντικό στοιχείο όμως είναι ότι βρέθηκε 30 λεπτά στο παρκέ, το τρίτο σερί παιχνίδι που αγγίζει (ή ξεπερνά) αυτό το όριο. Η ΤΣΣΚΑ δεν έχει ηρεμήσει επί της ουσίας καθόλου από τους τραυματισμούς μία διετία τώρα και με τον Σενγκέλια έξω εδώ και καιρό, ο Μιλουτίνοφ αποτελεί μία σημαντική δικλείδα ασφαλείας στη φρόντλαιν του κόουτς Ιτούδη.

Χ factor

Καμιά ιδιαίτερη ικανοποίηση στο να πρέπει να γράψω για τον Τομά Ερτέλ, ειδικά όταν η δική του απόδοση συνδυάζεται με ήττα του Ολυμπιακού στον ίδιο αγώνα, το παιχνίδι ωστόσο του Γάλλου γκαρντ ήταν κομβικό ώστε η Ρεάλ να παραμείνει σε μία σχετική επαφή με το σκορ, αλλά και να μηδενίσει τη διαφορά στην τρίτη περίοδο. Ήταν ίσως ο μόνος διασωθέντας εκτελεστικά στο πρώτο ημίχρονο -των συνολικών 24 πόντων- για τους Μαδριλένους, ενώ στο τρίτο δεκάλεπτο βρήκε 3-4 μεγάλα σουτ (προσπερνώντας τον Ντόρσεϊ με όποιον τρόπο ήθελε) και μαζί με τον Γιουλ έφεραν το παιχνίδι στο όριο. Η Ρεάλ σε εκείνο το σημείο συνήλθε και για τον Ολυμπιακό είχαν αρχίσει τα ζόρια, οπότε ο Ερτέλ επέστρεψε σε πιο γνώριμα μονοπάτια κυκλοφορίας της μπάλας, με το άψογο 2-man game με τον Ταβάρες να φέρνει το 67-65 σε πολύ καίριο σημείο, λίγες στιγμές πριν ο Ολυμπιακός αναγκαστεί να ακουμπήσει την μπάλα στον Γουόκαπ για το προσπέρασμα (Σπόιλερ: Δεν ήρθε). Συνολικός απολογισμός για τη βραδιά οι 20 πόντοι (5/5 δίποντα, 3/7 τρίποντα) και 3 ασίστ με μόλις 1 λάθος.

To avatar

Περίπου 28 λεπτά περιφερόταν άσκοπα στο παρκέ ο Ντέρικ Γουίλιαμς απέναντι στη Μπάγερν, μαζεύοντας έξι ριμπάουντ απλά για το ξεκάρφωμα. Κατά τα άλλα, 1/7 σουτ και τρεις όλοι κι όλοι πόντοι, σε ένα ματς που υποτίθεται πως για την Μακάμπι ήταν must win. Καλές οι νίκες των Ισραηλινών επί της Ζαλγκίρις και του ντεφορμέ Ολυμπιακού, αλλά για να πατήσουν οκτάδα θέλουν άλλου είδους αποτελέσματα. 52 πόντοι και ήττα με κάτω τα χέρια από ομάδα του άμεσου ανταγωνισμού δεν είναι εικόνα διεκδικήτριας και φυσικά δεν είναι εικόνα ακριβοπληρωμένου σταρ αυτή του Γουίλιαμς. Η Μπάγερν, σαφώς σκληροτράχηλη στη ρακέτα και με προσανατολισμό κυρίως αμυντικό, τον έβγαλε τελείως εκτός παιχνιδιού. Δεν ήταν πρώτη φορά φέτος. Εδώ και δέκα αγωνιστικές ο Αμερικάνος είναι επιεικώς μέτριος και μάλιστα δεν προσφέρει ουσιαστικά σε κανέναν άλλο τομέα του παιχνιδιού.

Στην κατηγορία θα μπορούσαμε να είχαμε διαλέξει και τον Αιζέια Κέιναν, που αυτές τις μέρες έχτισε μια Κηφισίας. Σε δύο ματς είχε σύνολο 3/22 σουτ. 1/15 και 2/7. Απλώς η Ούνιξ είναι εντός στόχων, τέλος πάντων.

Ο άτυχος

Η αστοχία (ή μάλλον ατυχία) της αγωνιστικής δεν έχει να κάνει με απόδοση παίκτη, αλλά με συνολικότερη ζημιά. Παρά την ήττα από την Φενέρμπαχτσε άλλωστε το βράδυ της Τρίτης, o Έλι Οκόμπο ήταν ο κορυφαίος του συνόλου και υπήρχε η ελπίδα μήπως επιστρέψει στα αρχικά του στάνταρ και τραβήξει ξανά τη Βιλερμπάν προς τα πάνω. Αντ’ αυτού ανακοινώθηκε πως έχει σοβαρό τραυματισμό στον ώμο και θα αναγκαστεί να χειρουργηθεί και να λείψει περίπου έξι εβδομάδες. Η εικόνα της Βιλερμπάν ως ευχάριστη έκπληξη στη σεζόν έχει χαιρετήσει εδώ και καιρό, μαζί της λογικά και η όποια ελπίδα για playoffs (ήδη 2-3 παιχνίδια πίσω από την οκτάδα). Παρά την όποια καμπή στην πορεία της χρονιάς ο Οκόμπο παρέμενε ο καλύτερος χειριστής των Γάλλων και ίσως ο πιο διασκεδαστικός ρούκι της Ευρωλίγκας, πλέον η ομάδα του πρέπει να βρει κάτι άλλο ή/και να πατήσει ακόμη περισσότερο στον Κρις Τζόουνς.

Η τακτική

Η ματσάρα του τετραημέρου έγινε την Τετάρτη, με την Εφές να κερδίζει στην παράταση την ΤΣΣΚΑ μέσα στη Μόσχα, με σκορ-ονείρωξη, 97-99. Ας αφιερώσουμε λοιπόν την ενότητα της τακτικής στους νικητές και ας δούμε τον Μπομπουά ως weak side shooter, ρόλο που αναλαμβάνει συχνά ελέω της on ball παρουσίας των Μίτσιτς-Λάρκιν. Το πρώτο play αφορά ένα καταπληκτικό transition με ιδανικό spacing. Ο σέντερ (Ντάνστον) τρέχει στο κέντρο, ο σούτινγκ γκαρντ (Μπομπουά) τρέχει στη γωνία, ο πόιντ (Λάρκιν) κατεβάζει τη μπάλα. Το αποτέλεσμα είναι ένα απολαυστικό τρίγωνο, εκτελεσμένο με ταχύτητα φωτός. Φυσικά, η οξυδέρκεια που έχει αποκτήσει με τα χρόνια ο Ντάνστον, απότοκο της εμπειρίας, είναι καθοριστική. Τους χαίρομαι κάτι τέτοιους. Πέτυχαν όσα ήθελαν και πλέον αντιλαμβάνονται το μπάσκετ ελεύθερα.

Για να είμαστε ακριβείς πάντως, η παραπάνω φάση δεν είναι ακριβώς transition. Πρόκειται για σετ επίθεση, που εκτελείται πολύ γρήγορα λόγω της αδράνειας της άμυνας της ΤΣΣΚΑ. Το φαινόμενο είναι μάλιστα πολύ συχνό στα παιχνίδια των Ρώσων, οι οποίοι φέτος παρουσιάζονται τρομερά απρόσκεκτοι σε επιστροφές και περιστροφές. Στα χρόνια του Ιτούδη δεν βασίζονταν σχεδόν ποτέ σε άμυνα-τανάλια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζονται βελτίωση στον τομέα. Τι μπορείς να κάνεις βέβαια, όταν η Εφές αποφασίζει να απλώσει τόσο πολύ το γήπεδο; Δεύτερη φάση, πάλι ο Μπομπουά, αυτή τη φορά στην άλλη γωνία, για το σουτ που έκρινε ουσιαστικά την αναμέτρηση.

Πάλι τρίγωνο, πάλι χωρίς σκριν, παίζοντας απλώς με τις αποστάσεις και τις δυνατότητες των παικτών. Το ρεκόρ της Εφές θα βελτιωθεί κι άλλο, ας ελπίσουμε όχι από την επόμενη εβδομάδα πάντως.

O Oλυμπιακός

Οι παίκτες του Ολυμπιακού έζησαν την ευχάριστη συγκυρία να εμφανιστούν οι Miami Heat στη θέση τους στο πρώτο ημίχρονο απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης το βράδυ της Τετάρτης. Το φθηνό αστείο που προηγήθηκε μεταφράζεται ως εξής: Τρομακτική αμυντική συνέπεια απέναντι σε σύνολο με 10-12 ποιοτικές λύσεις, άριστες περιστροφές αμυντικά που μπλόκαραν όσο γίνεται την κυκλοφορία της Ρεάλ. Διαρκής προσπάθεια για σπάσιμο οποιουδήποτε σκριν, ενώ η επιλογή για ελάχιστη ζημιά κοντά στο καλάθι και παραχώρηση περιφερειακών σουτ δούλεψε. Οι Μαδριλένοι τα έσπασαν με 4/20 τρίποντα, ο Ολυμπιακός δέχθηκε μόλις 24 πόντους, καλύπτοντας το γεγονός πως επιθετικά είχε ένα ακόμη ψιλο-μέτριο βράδυ, σ’ ένα μήνα που συνολικά ο ρυθμός έχει πάει ταξιδάκι σε κάποια χώρα με καλοκαίρι (mini-Hint: Νο ελαφρύς Φαλ, νο πάρτι, στατικότητα και όποιος τα βάλει). Το κακό είναι πως υπήρχαν άλλα 20 λεπτά μπάσκετ. Το καθολικό μελτνταουν στο δεύτερο ημίχρονο, με τη Ρεάλ να βρίσκει προφανώς τρόπο να περάσει μπάλες χαμηλά και να κυριαρχήσει ο Ταβάρες, αλλά και το σόου του Ερτέλ, έφεραν το ματς στη λεπτομέρεια των ενός-δύο σουτ. Να δούμε ένα απ’ αυτά;

Το ‘’Γουόκαπ βάλε ένα’’ τείνει να εξελιχθεί σε τίτλο της σεζόν. Σκληρό για τον ίδιο, καθώς είναι εξαιρετικός σε μεγάλο βαθμό σ’ όλα τα υπόλοιπα σημεία (πίεση πάνω στους αντίπαλους χειριστές, playmaking και σωστές αποφάσεις με λίγα λάθη), παρ’ όλα αυτά….19% στο τρίποντο. Είναι πλέον σοβαρό ζήτημα, με αρκετά ελεύθερα τρίποντα να βρίσκουν σίδερο σε κομβικά σημεία των τελευταίων λεπτών. Θα κέρδιζε ο Ολυμπιακός αν ο γκαρντ του ευστοχούσε; Οι μαντικές μου δυνάμεις έχουν κλειδώσει αυτή την περίοδο η αλήθεια είναι, αλλά και ο Γουόκαπ δε με βοηθάει ιδιαίτερα να μάθω.

Τα πράγματα πάντως λειτούργησαν καλύτερα απέναντι στην Μπασκόνια. Ο Γουόκαπ έβγαλε καθοριστικές άμυνες στην τέταρτη περίοδο, με τον Ολυμπιακό να βγάζει εξίσου σημαντική αμυντική συνέπεια, αλλά και κάπως καλύτερη επιθετική εικόνα, με σωστότερο μοίρασμα επιθέσεων και αρκετή ευστοχία στην περιφέρεια (11/21, σχεδόν 53%, ας επαναληφθεί παρακαλώ πολύ). Από την άλλη οκ, στον πάτο είναι οι άλλοι, οι ερυθρόλευκοι ως ομάδα οκτάδας είχαν και ένα σχετικό ‘’πρέπει’’ στην αναμέτρηση. Η νίκη ήρθε, ο Φαλ έμοιαζε πιο κοντά σ’ αυτό που έχουμε συνηθίσει, ο Βεζένκοφ ξεχώρισε και οι Ντόρσεϊ και Παπανικολάου βρήκαν μεγάλα σουτ στην τέταρτη περίοδο, που κράτησαν τη διαφορά και πιθανότατα θα τους ξεμπλοκάρουν το επόμενο διάστημα. Κυρίως τον Αμερικανό γκαρντ, που στα τελευταία παιχνίδια τσακωνόταν και με τα σορτσάκια του. Ο Ολυμπιακός σπλίταρε τα παιχνίδια στη διαβολοβδομάδα, τυπικά δεν είναι καθόλου άσχημα, αλλά ένα ‘’μπορούσαμε το 2/2’’ θα μείνει από τον τρόπο που τελικά ηττήθηκε στη Μαδρίτη, νίκη που θα κάλυπτε και τις αστοχίες των προηγούμενων εβδομάδων. Να δώσουμε και τα εύσημα στον Γιώργο Μπαρτζώκα, για την διαυγή του σκέψη χθες, όταν απέσυρε τον Σλούκα για την crunch time.

Ο Παναθηναϊκός…

Την προηγούμενη εβδομάδα λέγαμε πως ο Παναθηναϊκός έχει ως μόνη λύση να αντιμετωπίσει τους εναπομείναντες αγώνες του στην φετινή Ευρωλίγκα σαν αγώνες ρυθμού ενόψει των αγώνων του πρωταθλήματος και του κυπέλλου, που όπως είπε κι ο προπονητής της ομάδας, είναι οι βασικοί της στόχοι. Αυτό το είδαμε εν πολλοίς να γίνεται πράξη απέναντι στην Μονακό, ακόμη κι αν το αποτέλεσμα δεν ήρθε απέναντι στους εσχάτως φορμαρισμένους παίκτες της ομάδας του πριγκιπάτου. Παρά την απουσία του Παπαπέτρου, οι πράσινοι έπαιξαν συμπαθητικά, δεδομένων και των αδυναμιών απέναντι στην πολύ γεμάτη ομάδα του χειρότερου από τους Ομπράντοβιτς, με την διαφορά ποιότητας και ποσότητας να κάνει στο τέλος την φανερή διαφορά. 

Ότι ακριβώς φάνηκε πως λειτουργούσε, έστω και χωρίς αποτέλεσμα, απέναντι στην Μονακό, γύρισε τούμπα δύο μέρες αργότερα στη Βαρκελώνη, με την εμφάνιση της ομάδας να φτάνει περισσότερο στην αγγαρεία. Απέναντι σε μια Μπαρτσελόνα που μετά τα κρούσματα κορονοϊού δείχνει να έχει χάσει κάπως τον ρυθμό της, οι παίκτες του Παναθηναϊκού μπήκαν στο παρκέ συμβιβασμένοι με την βαριά ήττα και το μόνο που προσέφεραν στην αναμέτρηση ήταν το ημίχρονο με τα περισσότερα λάθη στη φετινή σεζόν (14). Σειρά έχει η Βιλερμπάν, όπου δεν θα παίξουν (βάσει νόμου) οι μη εμβολιασμένοι παίκτες. Γιατί δεν είχαμε ήδη αρκετά στο κεφάλι μας.