Η πρώτη πεντάδα

1. Σκορ με κάθε τρόπο. Αυτό πρέπει να ήταν το μότο του Λορένζο Μπράουν στη νίκη της Ούνιξ Καζάν απέναντι στη Μακάμπι, μοιράζοντας μάλιστα τα είδη επιθέσεων ανα περίοδο. Ξεκίνησε με σουτ από την περιφέρεια, συνέχισε στη δεύτερη περίοδο με ποσταρίσματα πάνω σε πιο κοντά (ή λίγο αμυντικά αδιάφορα, ναι για σένα λέω Σκότι Γουίλμπεκιν) γκαρντ, ενώ προς το φινάλε χτυπούσε πιο κοντά στο καλάθι της Μακάμπι. Η επίθεση της ρωσικής ομάδας συνήθως αποτελείται από σειρά ξεσπασμάτων των Μπράουν, Κέιναν, Χεζόνια, λες και τραβάνε χαρτάκι πριν το ξεκίνημα του αγώνα. Δεκατέσσερις αγωνιστικές μετά ο Μπράουν μοιάζει αρκετά πιο προσαρμοσμένος, διαλέγει με μεγαλύτερη ηρεμία τις στιγμές του και παράλληλα έχει ανεβάσει τους δείκτες δημιουργίας για τους συμπαίκτες του, με αποτέλεσμα η Ούνιξ να τρέχει καλύτερα- και να κερδίζει, με 5 νίκες στα 6 τελευταία παιχνίδια. Συνεχίζει βέβαια να παίρνει πάνω του μεγάλο αριθμό επιθέσεων (19 προσπάθειες προχθες), αλλά όταν απαντά με 26 πόντους, 6 ασίστ, 6 ριμπάουντ και μόλις 2 λάθη σε 35 (!) λεπτά συμμετοχής, όλα μοιάζουν καλύτερα.

2. Όταν δίνεις έναν κλειστό αγώνα εναντίον της Εφές, βοηθά να έχεις τον ρομποτικό Βλάντιμιρ Λούτσιτς στην πλευρά σου. Κομβικός στο πρώτο ημίχρονο, όταν και έτρεξε την επίθεση της Μπάγερν και έδωσε εύκολους πόντους στον αιφνιδιασμό, με τρία ντράιβ πάνω στην άμυνα της Εφές, κάτι που ανάγκασε τον Αταμάν να ενεργοποιήσει τον ξάδερφο του Μάμρα του παντοτινού, Μπράιντ Ντάνστον, μήπως και περιοριστεί η ζημιά. Στο δεύτερο πήρε ξανά τη θέση του ως πλάγιος initiator, δημιούργησε περισσότερο και έπαιξε σημαντικές άμυνες σε σημεία που η Μπάγερν προσπαθούσε να κρατήσει τη διαφορά, εκμεταλλευόμενος το επιθετικό κρεσέντο των Τόμας και Γιάραμαζ, καθώς και το δυνατό βράδυ του Οθέλο Χάντερ. Για μία ακόμη φορά, περιέργως χωρίς να απαιτηθούν μεγάλα σουτ από τον ίδιο, ο Λούτσιτς έβγαλε τη στόφα ηγέτη για την οποία έχουμε μιλήσει επανειλημμένα. 18 πόντοι, 12 ριμπάουντ, 4 ασίστ και φυσικά 0 λάθη, σε έναν ακόμη ορισμό μεστής εμφάνισης και all-around αποτελεσματικότητας.

3. Σταθερός μπελάς ο Νίκολα Κάλινιτς για τον Ολυμπιακό, τίποτα δεν άλλαξε το βράδυ της Πέμπτης, ίσα ίσα βρήκε και ρεκόρ προσωπικών πόντων. Ο φόργουορντ του Ερυθρού Αστέρα προτιμά να χτυπά την αντίπαλη άμυνα με δύο τρόπους: Είτε εκτελεί άμεσα από την περιφέρεια, σε σποτ θέσεις προς τη γωνία, είτε χτυπά γρήγορα τις close out άμυνες με επιθέσεις προς το καλάθι, με εύκολα ντραιβ ή kickouts για τους αντίστοιχα απλωμένους περιφερειακούς. Ε, απέναντι στους ερυθρόλευκους που βρέθηκαν σε βαρύ βράδυ και χωρίς πραγματικά ενεργό τον Μουσταφά Φαλ, ο Κάλινιτς βρήκε τα πάντα, ξανά και ξανά, ενώ με μερικά σημαντικά καλάθια (δύο απ’ αυτά σε ποσταρίσματα πάνω σε Γουόκαπ και Ντόρσι) στα τελευταία λεπτά ουσιαστικά καθάρισε το ματς για τους Σέρβους, που έφτασαν σε μία σημαντική νίκη. 25 πόντοι (career-high) με 7/12 δίποντα, 2/4 τρίποντα και 3/3 βολές, 6 ασίστ, 4 ριμπάουντ και 27 PIR για τον μεγάλο πρωταγωνιστή της βραδιάς.

4. Θέλω να πιστεύω πως Γιαν Βέσελι και Νάντο Ντε Κολό γράφουν κανονικότατα τον Σάσα Τζόρτζεβιτς και απλά παίζουν στα στάνταρ που υποδεικνύει η τεράστια καριέρα τους. Ο Τσέχος σέντερ στο πρώτο ημίχρονο τρυπούσε με κάθε τρόπο το καλάθι της Ζενίτ μετά από σκριν, κάποια στιγμή ζεστάθηκε και από την περιφέρεια λες και έπαιζε ρολόι. Είχε τους πρώτους 15 πόντους της Φενέρ και 22 συνολικά στο ημίχρονο, με μόλις δύο άστοχα σουτ. Ο Ντε Κολό ζεστάθηκε κατα βάση από τη δεύτερη περίοδο και μετά, εκμεταλλεύτηκε τις αμυντικές ανοησίες των Ρώσων και βρήκε εύκολους πόντους με τα συνήθη ντράιβ που τον στέλνουν συχνά στη γραμμή των βολών, αλλά και δημιουργία για τους συμπαίκτες που έτρεχαν μαζί του σε καταστάσεις αιφνιδιασμού. Συνολικός απολογισμός: 32 πόντοι για τον Βέσελι (career high, με 9/11 δίποντα, 2/3 τρίποντα και 8/9 βολές), 18 για τον Ντε Κολό (5/5 δίποντα, 8/9 βολές) και 8 ασίστ.

5. Η ΤΣΣΚΑ δεν μπόρεσε στο πρώτο ημίχρονο να ξεφύγει από την Ζαλγκίρις, η οποία πίεζε αρκετά στην περιφέρεια και κράτησε την παραγωγικότητα της ομάδας του Ιτούδη χαμηλά. Κάπου εκεί, μαζί με τον καλλιτέχνη και αγαπημένο της στήλης Αλεξέι Σβεντ, ο Νίκολα Μιλουτίνοφ αποφάσισε να δώσει την πρώτη του μεγάλη παράσταση για φέτος. Ο Σέρβος ψηλός κυριάρχησε κατα κράτος κοντά στο καλάθι, βοηθώντας την ΤΣΣΚΑ να φτάσει σε επιμέρους 27-11 στην τρίτη περίοδο, μπαίνοντας στο τελευταίο δεκάλεπτο προηγούμενη με 39-57, καθαρίζοντας ουσιαστικά το παιχνίδι σ’ εκείνο το σημείο. Ο Μιλουτίνοφ ήταν κομβικός ξανά, όταν το σύνολο μπλόκαρε εκ νέου (4.30 λεπτά στην τέταρτη περίοδο χωρίς σκορ), βρήκε δύο ακόμη εύστοχες εκτελέσεις και έλεγξε οποιαδήποτε προσπάθεια των Λιθουανών να επιτεθούν χαμηλά. 19 πόντοι με 8/9 δίποντα, 12 ριμπάουντ και 5 κερδισμένα φάουλ, για ένα ιδιαίτερα μεγάλο PIR (36) και μία υπερ-χρήσιμη νίκη για την ΤΣΣΚΑ, που συνεχίζει να μη ρολάρει στο βαθμό που υποδεικνύει το ταλέντο του ρόστερ και η σταθερότητα του Ιτούδη.

Ο Μίροτιτς

Ντέρμπι όπως αυτά ανάμεσα σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης έχουν πάντα ενδιαφέρον, σε οποιοδήποτε άθλημα, πόσο μάλλον στη συγκεκριμένη περίπτωση που οι δυο τους μπήκαν στο ματς ως επικεφαλής ολόκληρης της διοργάνωσης, με το ίδιο ρεκόρ (11-2).

Το αρχικό σχήμα των Μαδριλένων με Γιουλ-Χάνγκα-Τέιλορ-Γιαμπουσέλε-Ταβάρες ήταν οριακά τρομακτικό. Αμυντικά κατάπιαν τα πάντα, επέτρεψαν τους πρώτους πόντους στην Μπαρτσελόνα 4 λεπτά μετά, ενώ σε κάθε ευκαιρία άνοιγαν το τέμπο. Εκεί σκέφτηκα ποιους έχουν στον πάγκο, αυτή την πληρότητα πρωταθλητών, και μ’ έπιασε κρύος ιδρώτας. Καλά όλα αυτά βέβαια, αλλά οι απέναντι είχαν τον Νίκολα Μίροτιτς.

4/4 σουτ και Dirk-like ποσταρίσματα, φθορά σε κάθε ψηλό της αντίπαλης frontline και 7/8 βολές (καλύτερα μάλλον από το 3/8 που είχε η Ρεάλ συνολικά μέχρι εκεί). Η Μπαρτσελόνα όχι απλά ξανά στο παιχνίδι, αλλά με ένα +9 στο ημίχρονο. Καλώς ή κακώς, τέτοιοι παίκτες πληρώνονται για συνθήκες όπως η συγκεκριμένη, ακόμη και αν όλο το υπόλοιπο ρόστερ ξεχειλίζει από ταλέντο. Παρεμπιπτόντως, η γραμμή ψηλών των Καταλανών με σούπερσταρ Μίροτιτς, Ντέιβις, σπέισινγκ από Σανλί και ρόλο ‘’μαζεύω κάθε ριμπάουντ’’ από τον Οριόλα, έδειξε είναι η μόνη που μπορεί να προκαλέσει ζημιά στην αντίστοιχη της Ρεάλ. Άντε, ίσως και της ΤΣΣΚΑ αν το πάρουν απόφαση να συνυπάρξουν. Μπάτζετ, θα πει κάποιος, βοηθάει. 

Long story short, η Ρεάλ δεν κατάφερε ουσιαστικά ποτέ να απεμπλακεί από τη βαρυτική έλξη του Μίροτιτς (και την γκρίνια προς τους διαιτητές, σε κάποια σημεία λογική και σ’ άλλα πλήρως παράλογη), με την άμυνα να κυνηγά κάθε του κίνηση μακριά από την μπάλα. Το γεγονός αυτό έδωσε την ευκαιρία στους υπόλοιπους -και κυρίως στον Λαπροβίτολα- να χτυπούν από όποιο σημείο τους βολεύει, με την ενέργεια να μεταφέρεται στην αμυντική πλευρά και το κατέβασμα του σκορ των Μαδριλένων. 

Το τελικό 93-80 έδωσε στην Μπαρτσελόνα μία πολύ σημαντική νίκη και την πρώτη θέση στην Ευρωλίγκα, ενώ ο πρωταγωνιστής Μίροτιτς δεν μπήκε στην πρώτη πεντάδα, μόνο και μόνο για να έχει μία περήφανη, ξεχωριστή αναφορά, ταιριαστή στον -κατα πάσα πιθανότητα- MVP της διοργάνωσης μέχρι αυτή την αγωνιστική. 31 πόντοι, με 4/4 δίποντα και 3/6 τρίποντα, ένα εκ των οποίων το σουτ που κλείδωσε το ματς, ένα λεπτό πριν το φινάλε. 9 κερδισμένα φάουλ και 14/15 βολές, 1 ασίστ (αυτή η ασίστ, αν και πάσαρε εξαιρετικά κάθε φορά που οι αντίπαλοι δίπλωναν πάνω του), 10 ριμπάουντ και 39 στο σύστημα αξιολόγησης. Παράσταση. 

Ο x factor

Μαζί με την πληρότητα του Λούτσιτς, σημαντικό ρόλο στη νίκη της Μπάγερν επί της Εφές έπαιξε και ο σκόρερ Ντεσόν Τόμας. 5/6 εύστοχες προσπάθειες στο δεύτερο ημίχρονο, με τα γνωστά ποσταρίσματα κοντά στη baseline συν ένα γωνιακό τρίποντο, όλα σε κομβικά σημεία που πήγαν τη διαφορά της Μπάγερν στο +10, με περίπου τρία λεπτά να απομένουν. 18 πόντοι συνολικά για τον Τόμας, με 5/6 δίποντα και 2/4 τρίποντα, ενώ είχε 5 ριμπάουντ και 3 ασίστ, σε παιχνίδι ψηλών ανάμεσα σε εκείνον και τον Όγκουστιν Ρούμπιτ (επίσης 18 πόντοι). Η Μπάγερν βρίσκει ξανά σταθερότητα, πλησιάζει την οκτάδα και έρχεται στο ΣΕΦ.

Το avatar

Ρεσιτάλ σαχλαμάρας από τους παίκτες της Ζενίτ στα τελευταία πέντε λεπτά του αγώνα με την Φενέρμπαχτσε, με βασικό πρωταγωνιστή τον Μπίλι Μπάρον, αλλά και τους υπόλοιπους να πηγαίνουν από λάθος σε λάθος. Καλύτερα να μιλήσει η εικόνα:

Η Ζενίτ βρέθηκε από το +1 στο -6, επέτρεψε στη Φενέρ να τρέξει το γήπεδο και τελικά έχασε για τρίτη σερί αγωνιστική, υποχωρώντας στις τελευταίες θέσεις της οκτάδας.

Η φάση

Ορεξάτος μπήκε στην τέταρτη περίοδο απέναντι στην Μακάμπι ο Μάριο Χεζόνια. Πως αλλιώς να συμβεί άλλωστε, αφού για μία ακόμη φορά έμπλεξε με φάουλ και ουσιαστικά έμεινε εκτός αγώνα στο δεύτερο και το τρίτο δεκάλεπτο. Τέλος πάντων, στο φινάλε αποφάσισε να καρφώσει οποιαδήποτε μπάλα σηκώθηκε στον αέρα του Ισραήλ. Τσακώθηκε με όποιον βρήκε μπροστά του, αποβλήθηκε, πλήρης ιστορία.

Ο Ολυμπιακός (γράφει ο Giorgos B.)

Ο Αστέρας παίζει καταπληκτική άμυνα, έργο Ράντονιτς. Πριν από το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, σε μέσους όρους δεχόταν τους τρίτους λιγότερους πόντους, επίδοση-επίτευγμα για ομάδα που παλεύει να δικαιολογήσει την ανταγωνιστική της θέση στη διοργάνωση. Φυσικά, πλέον το έχει καταφέρει, αλλά για να φτάσουμε εδώ έπρεπε οι Σέρβοι να αφοσιωθούν πλήρως στην πίεση, σχεδόν από το μισό του γηπέδου, συνθήκη που αναγκάζει τους αντιπάλους να στήνουν τα plays τους ψηλά και να ψάχνουν τις back door και τα κοψίματα. Μια χαρά μπορεί να λειτουργήσει το σχέδιο, απλώς στον Ολυμπιακό δεν λειτούργησε, για κάποιους λόγους που αν τους αναλύσουμε, μάλλον θα το παρακάνουμε. Ο κύριος πάντως είναι πως ο Φαλ αποκόπηκε από την επιθετική λειτουργία, καθώς ο Μπαρτζώκας επέλεξε (όχι λαναθασμένα) να απαντήσει στο αίνιγμα Μίτροβιτς με τον Χασάν και τον Λιβιό.

Κάποια στιγμή ο Ολυμπιακός θα έχανε και ένα ματς που θα μπορούσε να πάρει. Πρακτικά όμως, βρίσκεται τελείως εντός προγράμματος και το μόνο που έχει να κάνει αυτή τη στιγμή είναι να εκμεταλλευτεί τη συγκεριμένη ήττα ως μάθημα: Ελα εδώ κύριε Λαρεντζάκη π.χ., τα μυαλά σου πήραν λίγο αέρα και οι επιλογές σου ήταν τραβηγμένες. Έλα εδώ κύριε Μάρτιν, στην άμυνα η προσπάθεια σου οφείλει να είναι καλύτερη. Τέτοια πράγματα, καταλαβαίνετε… Πάμε παρακάτω, ξανά στον Δημήτρη. 

Ο Παναθηναϊκός

Παραλίγο ντέρμπι με την Άλμπα Βερολίνου στο ΟΑΚΑ μωρέ; Χωρίς Σίκμα και Κουμάτζε; Το φινάλε ωστόσο ήταν θριαμβευτικό. Το συγκεκριμένο σύνολο, με την όποια αφέλεια και ελευθερία εκτελέσεων κουβαλάει, ενδείκνυται για να βγάλει ο οποιοσδήποτε αντίπαλος στην επιφάνεια όλα τα θετικά του σημεία και να βρει μία άνετη νίκη. Ο Παναθηναϊκός στην πρώτη περίοδο είχε πολύ καλό ρυθμό και σοβαρές επιλογές από Σαντ Ρος και Μέικον ως χειριστές. Δημιούργησε πολλά ελεύθερα σουτ, με κύριο εκφραστή τον Κασελάκη (3/3 τρίποντα, 6/12 οι πράσινοι συνολικά), με μόνη ανησυχία τη συνηθισμένη ζημιά χαμηλά, απόρροια και των πολλών αιφνιδιασμών των Γερμανών.

Κάπου εκεί, στο ξεκίνημα της δεύτερης περιόδου, οι πράσινοι αποφάσισαν απλά να παρακολουθούν την Άλμπα, καθώς οι παίκτες της εκτελούσαν ό,τι υπάρχει διαθέσιμο σε περιφερειακό σουτ, φτάνοντας σε 6-18 επιμέρους σκορ. Ο Παναθηναϊκός τουλάχιστον κατάφερε να ελέγξει ξανά το ρυθμό στα τελευταία τρία λεπτά του δεκαλέπτου, χτύπησε στη μόνιμη αμυντική ανισορροπία των Γερμανών και έφερε το ματς στο 43-43.

Η συνέχεια του αγώνα, καλώς κατά την άποψή μου, κινήθηκε από τον κόουτς Πρίφτη σε μεγάλες επιθέσεις που θα κόψουν το τρελό τέμπο, περιορίζοντας αμυντικά τη ζημιά χαμηλά και προσφέροντας με ευχαρίστηση τα ‘’παλαβά’’ σουτ στην Άλμπα, η οποία στην τρίτη περίοδο είχε 4/17 προσπάθειες και 0/9 τρίποντα. Ο Παναθηναϊκός επιτέθηκε στη ρακέτα της Άλμπα, είτε με ντράιβ είτε με εκμετάλλευση του ύψους του Παπαγιάννη, ο Ντάριλ Μέικον έδωσε το instant score για το οποίο πληρώνεται στο απολύτως κατάλληλο σημείο και λειτούργησε ως δημιουργός σε πολύ καλό βαθμό, το σκορ άνοιξε στο +10, πέντε λεπτά πριν το φινάλε. Νίκη και καλό μας βράδυ, με τον Παναθηναϊκό να κρατά σαν παράσημο τους 9+15 πόντους της Άλμπα στο δεύτερο ημίχρονο, έστω και αν σε αυτό βοήθησε πως οι συγκεκριμένοι φοράνε κίτρινα και θαρρούν πως είναι οι Golden State Warriors.

Κατανοώ πως η εμφάνιση του Λεωνίδα Κασελάκη (17 πόντοι, 4/4 τρίποντα) ήταν χαρά στα μάτια κάθε φίλου του Παναθηναϊκού, όμως καταλυτικός παράγοντας ήταν για μία ακόμη φορά ο Γιώργος Παπαγιάννης, ένας παίκτης που τείνει να γίνει το απόλυτο βαρόμετρο στη frontline του συνόλου. Ο Έλληνας σέντερ προσφέρει σημαντικές επαφές χαμηλά, ηρεμία στην παλαβομάρα όταν είναι απαραίτητη. Κυριαρχεί στα ριμπάουντ, ενώ πλέον αποτελεί τη μοναδική μόνιμη προσπάθεια να κλείσει η ζημιά στη ρακέτα, αξιοποιώντας το τεράστιο κορμί του, κάτι που έφερε 4 εύκολα μπλοκ στη βραδιά. Όταν οι περιφερειακοί δε, κυρίως ο Μέικον, βλέπουν το -συνήθως- έγκαιρο ρολάρισμά του και περνάνε την μπάλα ψηλά στον αέρα, βρίσκει και εύκολους πόντους. 14 πόντοι με 7/12 προσπάθειες, 10 ριμπάουντ, 1 κλέψιμο και 4 τάπες. Πολύ, πολύ καλά.