Στη δεύτερη αγωνιστική είχαμε ξανά γεμάτο (λόγω covid) ιατρικό δελτίο, καθώς και την πρώτη και προφανώς όχι τελευταία μετάθεση αγώνα, αυτόν της χτυπημένης από τον ιό Χίμκι με τη Ζάλγκιρις, κάτι που βρίσκει την περίληψη της αγωνιστικής με μείον ένα παιχνίδι. Στα υπόλοιπα του διημέρου, λίγο πριν την πρώτη διαβολοβδομάδα είχαμε ορισμένα ματς τα οποία «σχόλασαν» νωρίς, καθώς οι νικήτριες ομάδες ξέφυγαν γρήγορα στο σκορ όπως η Βαλένθια με τη Ρεάλ, ή η Μπάγερν με την Άλμπα, είχαμε το 2/2 της Ζενίτ με τον Πασκουάλ στον πάγκο και φυσικά τα «ντέρμπι» της αγωνιστικής σε Τουρκία και Ελλάδα, στα οποία επικράτησαν οι Φενέρ και Ολυμπιακός αντίστοιχα. Γενικώς, ήταν μία μέτρια ημέρα, μετά την οποία η Βαλένθια δικαιούται να κοιτά ψηλά.
Η πρώτη πεντάδα
1. Για τον Λόιντ είχαμε γράψει και στο κείμενο περί των σημαντικότερων μεταγραφικών κινήσεων πριν ξεκινήσει η διοργάνωση. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό σκόρερ, που είχε αφήσει πέρυσι τα διαπιστευτήρια του στη Βαλένθια. Αυτή την αγωνιστική απέναντι στη Μπασκόνια σκόραρε 30 πόντους σε 25΄, φροντίζοντας ώστε το ματς από το τρίτο δεκάλεπτο και μετά να μοιάζει τυπική διαδικασία. Στον Αστέρα θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και η σταθερότητα που θα δείξει θα αποτελέσει το διαβατήριο για ακόμα μεγαλύτερο σύλλογο μελλοντικά. Εδώ, να προσθέσω ότι ο συμπρωταγωνιστής του στην περιφερειακή γραμμή, Λάνγκστον Χολ, ο πρώην γκαρντ του Προμηθέα, αποτελεί τον κατάλληλο δημιουργό, ώστε ο Λόιντ να μπορεί να επικεντρώνεται κατά βάση στο σκορ.
2. Mε το ματς στη Μόσχα να παίρνει ένα γκρανκινιολικό, χιτσκοκικό φινάλε και τη Μακάμπι να μοιάζει να μπαίνει μπροστά στην τελική ευθεία του αγώνα, ο Μάικ Τζέιμς βγήκε μπροστά και με 11 δικούς του πόντους στα τελευταία 5:30 έδωσε τη νίκη στους Μοσχοβίτες. Το ενδιαφέρον στην περίπτωσή του ήταν πως έβαλε μεγάλα σουτ με τρόπο που μας είχε προετοιμάσει ήδη από τις καλοκαιρινές προπονήσεις του. Στο τέλος ήταν ασταμάτητος , σκόραρε για τρεις απέναντι σε όποιον αντίπαλο έβρισκε, είτε προσπαθούσαν να τον αντιμετωπίσουν με βοήθειες είτε όχι, δεν δίσταζε να σουτάρει μετά από ντρίπλα απέναντι σε παίχτες όπως ο Χάντερ ή ο Ζίζιτς και ολοκλήρωσε τον αγώνα με 25 πόντους, 4/6 τρίποντα, 7 κερδισμένα φάουλ και 28 στο σύστημα αξιολόγησης.
3. Το + 24 ήταν η διαφορά στα ριμπάουντ στο ντέρμπι του Βοσπόρου. 48 τα ριμπάουντ για τη νέα και όμορφη στο μάτι Φενέρ, που μετά το πρώτο δεκάλεπτο δεν ζορίστηκε ιδιαίτερα και κέρδισε σχετικά εύκολα τους συντοπίτες της. Με βασικούς πυλώνες τους Βέσελι, Πιερ, oι οποίοι πήραν 19 ριμπάουντ μαζί, οι παίκτες του Κοκόσκοφ έλεγξαν απόλυτα το ματς, σκοράροντας μάλιστα και 18 πόντους από δεύτερες ευκαιρίες, εν αντιθέσει με τους μόλις 2 αντίστοιχους πόντους της Εφές. Η Φενέρ μοιάζει να φεύγει από το μονοπάτι του σετ παιχνιδιού, να προσπαθεί να ανοίξει τον ρυθμό των αγώνων μέσω καλής κυκλοφορίας και σωστών αποστάσεων και τα ριμπάουντ είναι ένας τομέας που θα τη βοηθήσει να το επιτύχει.
4. Ο νέος σέντερ/φόργουορντ με το δύσκολο όνομα (Πόιθρες λογικά) ήταν εξαιρετικός, ειδικά στο αμυντικό σκέλος για την ομάδα από την Αγία Πετρούπολη. Από τους νέους αθλητές που αναμένεται να πρωταγωνιστήσουν και να χτίσουν το βιογραφικό τους, παρά τα σκαμπανεβάσματα που θα έχουν - κάτι λογικό αφού η μετάβαση στην Ευρωλίγκα δεν είναι πάντα εύκολη. Καλός σκρίνερ, ρολάρει γρήγορα στο καλάθι και τελειώσει δυναμικά τις φάσεις, είχε 7/12 δίποντα στο ματς με τη Μπαρτσελόνα, μαζί με 11 ριμπάουντ και δύο τάπες. Έβαλε δύσκολα στον Ντέιβις και σε κάθε Καταλανό που έφτανε στην εμβέλειά του, τόσο με τις τάπες όσο και με τις αλλοιώσεις στις προσπάθειές τους. Αξίζει να προσεχτεί στα ματς της Ζενίτ.
5. Έχεις αντίπαλο το θηρίο από το Πράσινο Ακρωτήρι των 220 εκατοστών. Αυτό που πρέπει να γίνει ,ώστε να απενεργοποιηθεί στην άμυνα, είναι να βγει όσο ψηλότερα γίνεται στη ρακέτα για να τον χτυπήσουν στα πόδια, ή απλά να έχει η ομάδα έναν stretch σέντερ, όπως η Βαλένθια. Αυτό ακριβώς και εκμεταλλεύτηκαν οι Βαλενθιάνοι και κέρδισαν τη Ρεάλ «εκτός» έδρας. Από το ξεκίνημα του αγώνα, μετά τα πικς ο Ντούμπλιεβιτς δεν έκανε ρολ στο καλάθι, αλλά έμενε στο τρίποντο και εκμεταλλευόταν το βύθισμα του Ταβάρες, σουτάροντας ανενόχλητος. Έβαλε 6/9 τρίποντα, με 24 πόντους σε μόλις 18’, το νερό μπήκε στο αυλάκι από το τέλος της δεύτερης περιόδου και μετά η ομάδα του συνέχισε από το επίπεδο που βρισκόταν στην προ-κοβιντ εποχή, όταν έπαιζε ωραίο και αποτελεσματικό μπάσκετ.
X factor
O Σακίλ Μακίσικ ήταν ο παίχτης-κλειδί της επικράτησης των ερυθρόλευκων στο άδειο και παγωμένο ΟΑΚΑ. Σε μία κακή βραδιά για το backcourt του Ολυμπιακού, τόσο δημιουργικά (τρεις ασίστ οι Σλούκας, Σπανούλης), όσο και εκτελεστικά (2/15 οι δύο προαναφερθέντες μαζί με Χάρισον), ο Μακίσικ ήταν κομβικός και στις δύο πλευρές του παρκέ. Καλός στην ατομική άμυνα, ειδικά στον Νέντοβιτς, όσο και στις βοήθειες, μπαίνοντας στις γραμμές των αντιπάλων και κλέβοντας ή αλλοιώνοντας κατοχές. Καθοριστικός επίσης και στο παιχνίδι απομόνωσης. Δημιούργησε ρήγματα στην άμυνα των πρασίνων με τα drive του, βοήθησε στην κυκλοφορία της μπάλας λειτουργώντας ως δεύτερος χειριστής στη weave επίθεση του κόουτς Μπι και τελείωσε το ματς με 10 πόντους, 3 ασίστ, 2 κλεψίματα και 4 κερδισμένα φάουλ, χωρίς να χρειαστεί να καρφώνει θεαματικά, όπως στο αντίστοιχο περσινό ματς στο ΣΕΦ. Διόλου τυχαίο το ότι ήταν ο μόνος παίχτης με περισσότερα από 25’ αγωνιστικά λεπτά για τον Ολυμπιακό. Περισσότερα για το ντέρμπι από τον κόουτς της καρδιάς μας, Αλέξανδρο.
Η τακτική
A. To ματς της Μόσχας μεταξύ Μακάμπι και ΤΣΣΚΑ κατά τα τρία τέταρτα δεν βλεπόταν. Τουλάχιστον η τελευταία περίοδος αποζημίωσε τους θεατές για την υπομονή. Το τακτικό ενδιαφέρον όμως υπήρχε και εδώ θα εστιάσουμε σε δύο πράγματα. Το πρώτο αφορά κάτι αναμενόμενο μετά την απόκτηση του Σενγκέλια για τους Ρώσους, που αποκτούν μια βαρυτική οντότητα κοντά στο καλάθι. Ο τρόπος παιχνιδιού του δίνει στον προπονητή του τη δυνατότητα να στήσει plays με αυτόν και ως δημιουργό και ως αποδέκτη, για να εκμεταλλευτεί το slashing παιχνίδι των Τζέιμς και Κλάιμπερν. Άστοχος από τη γραμμή του τριπόντου αυτή τη φορά βέβαια, πήρε όμως οκτώ προσπάθειες κοντά στο καλάθι, με τις περισσότερες εξ αυτών να είναι με παιχνίδι στο χαμηλό ποστ, ή αλλιώς κώλο κώλο.
B. Το ίδιο ματς ξεχωρίζει η επιλογή του Γιάννη Σφαιρόπουλου να στέλνει δεύτερο παίχτη-παγίδα, όταν η μπάλα ακούμπαγε στο ποστ, είτε στον Σενγκέλια, είτε στον Κλάιμπερν, ενώ το ίδιο παρατηρήσαμε και σε φάσεις με τον Τζέιμς στην κορυφή της ρακέτας.
Σαφέστατη η κατεύθυνση που είχε δώσει στους παίχτες του, να φύγει η μπάλα από τους εξαιρετικούς σκόρερ των Ρώσων και να ρισκάρουν το σουτ σε κάποιους λιγότερο επικίνδυνους αντιπάλους. Το σχέδιο έμοιαζε να δουλεύει εξαιρετικά, μέχρι που εμφανίστηκε ο Τζέιμς στα τελευταία πέντε λεπτά. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσίασε στο συγκεκριμένο ματς το δίδυμο των Ζίζιτς-Μπέντερ και είναι κάτι που αναμένουμε να δούμε περισσότερο στη συνέχεια.
Το avatar
Επηρεασμένος από το καλλιτεχνικό ρεύμα που κυλάει στο σάιτ, θα απονείμω το βραβείο του χρυσού βατόμουρου της αγωνιστικής στον Βασίλjιε Μίτσιτς. O Λάρκιν λείπει, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα αναμένεται η επιστροφή του στη δράση στο ματς εναντίον του Ολυμπιακού και ο παίχτης που έχει αναλάβει τις περισσότερες ευθύνες εν τη απουσία του, εναντίον της Φενέρ ήταν μια παραφωνία. Περισσότερο με κακό κομπάρσο σε ταινία δράσης έμοιαζε, παρά με τον περσινό παίχτη-ορχήστρα. Eπτά πόντοι με 3/14 σουτ, μία ασίστ για τρία λάθη και αρνητικό ράνκινγκ με -2. Η Εφές προς το παρόν χωρίς τον Λάρκιν μοιάζει με την ταινια Speed 2, χωρίς τον Κιάνου Ριβς.
Η φάση
Ναι, ο Κέισι Ρίβερς το χει ακόμη και καμμιά φορά κάνει πράγματα που δεν έχουμε συνηθίσει από εκείνον. Ο Κλαβέρ πήγε μια βόλτα.
To μυστικό (Giorgos B.)
Για τη Βαλένθια γίνεται δίκαια λόγος μετά το 2/2, ειδικά από τη στιγμή που η μία νίκη έχει έρθει στην έδρα της Ρεάλ και μάλιστα εύκολα. Επίσης δίκαια, η προσοχή στρέφεται στην συνεργασία του διδύμου Ντούμπλιεβιτς-Γουίλιαμς, το οποίο προσφέρει δυνατότητα εναλλαγής ρόλων, ανοίγματος του γηπέδου και δημιουργεί διάφορα mismatch στον τομέα των skills (πχ οι ψηλοί δεν ακολουθούν τον Μαυροβούνιο έξω, τα τεσσάρια δεν ξέρουν τι να κάνουν, όταν ο Αμερικάνος βάζει τη μπάλα κάτω και διεισδύει).
Με αυτά και με αυτά, περνάει απαρατήρητο ότι μέχρι στιγμής ο βασικός σέντερ των πορτοκαλί είναι ο ... Τόμπεϊ. Ο 26χρονος ψηλός παίζει περισσότερα λεπτά από τον Ντούμπλιεβιτς και μέσα στο γήπεδο κάνει περισσότερα πράγματα καλύτερα. Παίζει απείρως καλύτερη άμυνα, τρέχει γρηγορότερα, είναι πιο μαχητικός, πιο αποτελεσματικός στα τελειώματα επάνω στην κίνηση και γενικώς προσδίδει λογική και σταθερότητα στα σχήματα της Βαλένθια. Ο Πονσαρνάου αργότερα μπορεί να αλλάξει προτιμήσεις, δεν αντιλέγω. Όμως και πάλι, είναι πολύ δύσκολο το rotation να γείρει συντριπτικά υπέρ του Μαυροβούνιου, απλώς και μόνο επειδή ξέρει περισσότερο μπάσκετ. Οι ομάδες χρειάζονται τα "κλασικά" στοιχεία της άμυνας και του αθλητικού πικ εν ρολ άξονα, δεν θα σταματήσει αυτό φέτος. Έτσι ο Τόμπεϊ μπορεί να καταλήξει να γίνει εκείνος αναντικατάστατος, αν και μεταξύ μας, στην crunch time η μπάλα είναι για να πηγαίνει αλλού. Μικρή λεπτομέρεια βέβαια, σιγά.
Ο Τόμπεϊ στα δύο πρώτα ματς με Βιλερμπάν και Ρεάλ είχε 10 και 14 πόντους αντίστοιχα. Σούταρε και λίγα τριποντάκια, δεν τα έβαλε, δεν τρέχει και κάτι. Αν κάπου πρέπει να βελτιωθεί, είναι στο ριμπάουντ, το κάθετο άλμα του δεν συμβαδίζει με την γενικότερη ταχύτητα των κινήσεων του.
