Η πρώτη πεντάδα
1. Ο Μάικ Τζέιμς ήταν για μία ακόμη φορά ο ... Μάικ Τζέιμς (19 πόντοι). Τελείωσε την κανονική διάρκεια του ΤΣΣΚΑ - Ζαλγκίρις με δύο ουρανομήκεις κουταμάρες και συνέχισε στο ίδιο βιολί στην παράταση, βάζοντας τρία συνεχόμενα δύσκολα καλάθια, έστω και με την βοήθεια ορειβασίας. Στην έξτρα περίοδο, ο Τζέιμς καθάρισε μόνος του και δικαιούται να λέει ότι οδήγησε την ομάδα του στη νίκη και στο 8-4. Το ρεκόρ της ΤΣΣΚΑ κρίνεται εξαιρετικό βάσει απουσιών, άσχετα αν η απόδοση της παρουσιάζει σκαμπανεβάσματα από αγωνιστική σε αγωνιστική. Η ένταξη του Κουφού, εφόσον έρθει, θα την βελτιώσει, όμως προς το παρόν ο Ιτούδης χρωστά τα περισσότερα στους Στρέλνιεκς και Χάκετ, που αγώνα με τον αγώνα καταθέτουν στα παρκέ ποιότητα και ... ψυχή. Συγγνώμη για αυτό το τελευταίο.
2. Για μία ακόμη αγωνιστική, ο γυρολόγος του ΝΒΑ και της G League, Λορέντζο Μπράουν, έδειξε πως ίσως καταφέρει να βρει επιτέλους ένα "λιμάνι". Αν συνεχίσει έτσι βέβαια, αυτό δεν θα είναι στον Αστέρα, άλλα κάπου αλλού, σε μεγαλύτερης ισχύος σύνολο. 21 πόντοι για τον ηγέτη των "Σέρβων", 7 ασίστ και πλήρης διάλυση κάθε αμυντικού συστήματος του Μεσίνα, που μάλλον δεν υπολόγισε σωστά τον κίνδυνο απέναντι του. Πολλά από τα σουτ του φορμαρισμένου Μπράουν ήταν ελεύθερα, όπως άλλωστε και εκείνα του διακριθέντα Μπίλι Μπάρον, καθώς ως συνηθίζει η Μιλάνο έδωσε προτεραιότητα στην προστασία της ρακέτας. Από ποιον όμως; Ο Αστέρας είναι ομάδα που την περισσότερη ενέργεια και σκορ τα παίρνει από τα γκαρντ του, κάτι που συνέβη σχετικά άκοπα προχθές. Για να δώσουμε και κάπως πληρέστερη εικόνα πάντως, οι άμυνες των παικτών του Σάκοτα προς το φινάλε του αγώνα ήταν για σεμινάριο, καθώς δεν έφαγαν ούτε ένα σκριν, μένοντας συνεχώς μπροστά από τους προσωπικούς τους αντιπάλους.
3. Ο πολύπειρος Αλεξ Ρενφρο έβαλε την υπογραφή του στη νίκη της Ζενίτ επί της Βιλερμπάν, την οποία υπογραφή ρε γαμώτο, όσο και αν έψαξα δεν τη βρήκα να τη βάλω κι εδώ. Τέλος πάντων, ο Ρενφρο είχε 16 πόντους και 8 ασίστ, όμως το κυριότερο είχε καθοριστική παρουσία στο ξεμάκραιμα (sic) της Ζενίτ στο τελευταίο πεντάλεπτο, καθώς μέχρι εκείνη την ώρα οι Ρώσοι είχαν εγκλωβιστεί στο κλασικό αργόσυρτο τέμπο της Βιλερμπάν. Οι Γάλλοι τα έσπασαν, αλλά έμεναν κοντά (ή και μπροστά) στο σκορ χάρη στην γνωστή συνταγή της άμυνας και του hustle (12 επιθετικά ριμπάουντ). Ευτυχώς στο τέλος έχασαν, γιατί δεν αντέχεται για πολύ ακόμη το τροπάρι του παθιασμένου αουτσάιντερ. Να βλέπουμε και λίγο μπάσκετ πού και πού δεν είναι άσχημο.
4. Αλλη μία καταπληκτική εμφάνιση του Μίροτιτς έβαλε την Μπαρτσελόνα ξανά στον ίσιο δρόμο, μετά την συντριβή από την ΤΣΣΚΑ. Η αφέλεια του αντιπάλου (Χίμκι) προσφερόταν για υψηλό σκορ, κάτι που οι Μπλαουγκράνα πέτυχαν σχετικά άκοπα, χωρίς να απειληθούν ουσιαστικά. Ακόμη και όταν η Χίμκι πλησίασε προς το τέλος, ο Μίροτιτς ήταν εκεί, για να τελειώσει το ματσάκι με κινήσεις ... Γιώργου Πρίντεζη. Δείτε εδώ ομορφιά.
Όπα σόρι, αυτοί είναι οι Δολομίτες. Το καλάθι του Μίροτιτς (28 πόντοι, 9 ριμπάουντ) είναι το παρακάτω.
5. 4/5 τρίποντα, 18 πόντοι και 4 ριμπάουντ για τον εκ νέου εξαιρετικό Άντονι Ράντολφ στην φαινομενικά επιβλητική νίκη της Ρεάλ επί της Βαλένθια, η οποία πάντως πάλεψε το παιχνίδι στα ίσα, δεδομένου του εξαντλητικού τέμπο των Μαδριλένων. Ο Ράντολφ διάγει σεζόν φορμαρίσματος μέχρι στιγμής, παίζοντας πολύ πιο έξω από το καλάθι σε σχέση με άλλες χρονιές και παρουσιάζοντας το υψηλότερο ποσοστό στα τρίποντα στην καριέρα του, 52%, το οποίο συνοδεύει μέχρι στιγμής με εντυπωσιακή ευστοχία στις βολές (87,5%). Αν δεν φοβόταν τόσο και την επαφή ....
The X factor
Διάφοροι θα μπορούσαν να μπουν στην κατηγορία αυτή την εβδομάδα (Παπαγιάννης, Χάκετ), όμως το playmaking του Νάντο ντε Κολό στην παράταση του Φενέρ-'Αλμπα ήταν καταπληκτικό και έτσι ο Γάλλος κερδίζει τελικά τον τίτλο του παίκτη που έκανε τη διαφορά. Σπάνια τον βλέπουμε σε τέτοιο ρόλο, συνήθως έχει εκείνον του πρωταγωνιστή/εκτελεστή. Όμως αυτή τη φορά αντάλλαξαν αρμοδιότητες με τον Σλούκα και το αποτέλεσμα ήταν τρεις πάσες-πάρε βάλε σε συνεχόμενες φάσεις, με την τελευταία μάλιστα να οδηγεί σε αντιαθλητικό φάουλ. Δύο εξ αυτών δε, συνδυάζουν άψογα τεχνική και θέαμα.
Χάρη στον Ντε Κολό η Φενέρ γλίτωσε ένα ανεπανόρθωτο κάζο, δραπετεύοντας από ένα σκηνικό μπασκετικού "Εξπρές του Μεσονυκτίου". Ο Ζοτς θα τους κρατούσε όλους φυλακισμένους στα αποδυτήρια, αν τελικά είχαν χάσει από επιθετικό ριμπάουντ, μετά από βολή που χάθηκε σκόπιμα. Ετσι πήγε το ματς η Άλμπα στην παράταση και έτσι αναδείχτηκε ξανά ο φετινός ηγέτης της Φενέρ.
H τακτική
Ο Κέστις Κεμζούρα φαίνεται πως καταλήγει σε ένα σχήμα "ειδικών συνθηκών", προκειμένου ο Ολυμπιακός να ανεβάζει την ενέργεια του μέσα στα παιχνίδια. Η ταυτόχρονη παρουσία των Τσέρι, Μπάλντγουιν και Πολ στην πεντάδα προσφέρει σκληράδα στην άμυνα, ταχύτητα και σκορ, με το τελευταίο να εξαρτάται κυρίως από το αν ο Μπάλντγουιν θα πάρει σωστές αποφάσεις. Δεν είναι το φόρτε του, όμως σιγά σιγά δείχνει πως ισορροπεί καλύτερα μεταξύ της πάσας και της ατομικής ενέργειας, όπως και μεταξύ γκαζιού και φρένου. Κλειδί πάντως στην αποτελεσματικότητα αυτού του σχήματος, αποδείχτηκε αυτή τη φορά ο Βεζένκοφ. Έχασε μεν τον Ράις σε κάποια μις ματς, όμως η παρουσία του στην πεντάδα ως stretch four άνοιξε τους χώρους για τις κινήσεις του Πολ και την σωστή κυκλοφορία της μπάλας. Προσέξτε τον Τόμας.
Ο Ράις και ο Κολοκυθάς
Προφανώς ο Ταϊρίς Ράις θα ήταν μέλος της πεντάδας, όμως ίσως του αναλογεί μεγαλύτερη αναφορά. Οι 41 πόντοι του αποτελούν ρεκόρ καριέρας. Πολλοί από αυτούς δε, επετεύχθησαν όταν ο Παναθηναϊκός έδειχνε να κολλάει στην επίθεση. Σε ένα τάιμ άουτ κάπου στις αρχές του τέταρτου δεκαλέπτου (ή το τέλος του τρίτου, δεν θυμάμαι) άκουσα τον Πιτίνο να δίνει την εξής οδηγία στους παίκτες του: "Ιn offense, don't think pass, think score". Ο κόουτς του τριφυλλιού είχε φυσικά αντιληφθεί την αμυντική στόχευση των ερυθρόλευκων, η οποία δεν θα έδινε τίποτε παραπάνω από τις προσωπικές φάσεις και έτσι ζήτησε να μην αναλώνονται οι παίκτες του σε άσκοπη κυκλοφορία της μπάλας. Ο Ράις έκανε ακριβώς αυτό, δεν κοιταξε τίποτε άλλο από το καλάθι και κατάφερε να επικρατήσει σχεδόν μόνος του έναντι ενός σαφώς ομαδικότερου αντιπάλου. Έρχεται τσιτάτο for the ages: Στο μπάσκετ δεν κερδίζει όποιος δώσει τις περισσότερες ασίστ, αλλά αυτός που θα βάλει τα περισσότερα καλάθια. #guru.
Ο Ράις πάντως, δεν κατάφερε να ξεπεράσει ένα άλλο ρεκόρ, εκείνο της παραγωγικότερης ατομικής συγκομιδής σε ευρωπαϊκό αγώνα του Παναθηναϊκού. Εκείνο ανήκει στον Γιώργο Κολοκυθά, όπως αλίευσε ο Γιάννης Ψαράκης, δηλαδή στον Γκάλη πριν τον Γκάλη και σημειώθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1969 στον αγώνα των «πράσινων» εναντίον μίας αυστριακής ομάδας ονόματι Χαντελσμιν Βιέννης. Ο Κολοκυθάς σταμάτησε στους 42 πόντους, μου λέει ο Γιάννης, έναν περισσότερο από του Ράις.
Το ρεκόρ ως θυμάστε απειλήθηκε στον αγώνα του Παναθηναϊκού με την Άλμπα Βερολίνου από τον Ιωάννη Παπαπέτρου με τους 39 πόντους του, επίδοση που είναι η 3η καλύτερη στην ιστορία. Στο Top-6 των επιδόσεων σκοραρίσματος παίκτη του Παναθηναϊκού στα Κύπελλα Ευρώπης, όπου δεν υπάρχουν καν παίκτες όπως ο Γκάλης (ρεκόρ 35 εναντίον της Καντού το 1992) και ο Ντομινίκ Ουίλκινς (ρεκόρ 35 εναντίον της ΤΣΣΚΑ Μόσχας στον ημιτελικό του φάιναλ-φορ του Παρισιού το 1996), θα βρούμε ακόμη δύο ρεκόρ του Κολοκυθά και ένα του Γιάκα Λάκοβιτς.
Το avatar
0/3 τρίποντα και γενικώς μηδέν για τον Ματ Τζάνινγκ σε 12 λεπτά απόλυτης ανυπαρξίας απέναντι στον οδοστρωτήρα της Εφές. Ο Τζάνινγκ έχει φέτος παρασυρθεί από το ναυάγιο της Μπασκόνια, η οποία οργανώνει τις επιθέσεις της ως επί το πλείστον με τον μέτριο Πιέρια Χένρι και κατά δεύτερο λόγο με τον Λούκα Βιλντόζα. Σοβαρό playmaking δεν υπάρχει και έτσι ο Τ΄ζανινγκ, ένας κατεξοχήν ετερόφωτος off guard, ψάχνει και ψάχνεται, γεμίζοντας το βιογραφικό του με εξαιρετικές συστάσεις για ανάληψη καθηκόντων σε κατασκευαστική εταιρεία. Το 25% που έχει φέτος στα τρίποντα αποτελεί μακράν την χειρότερη επίδοση της καριέρας του και αυτή τη στιγμή τα 21 λεπτά μέσου όρου συμμετοχής μοιάζουν με ασύγκριτο χάσιμο χρόνου. Και ως γνωστόν, είναι κρίμα να χάνεται χρόνος, οι στιγμές μας δεν ξαναγυρνάνε, παρά τις παρασέρνει στο πέρασμα του τρένο της αδυσώπητης συνέχειας.
Και κάτι ακόμη.
Α, η Εφές πηγαίνει τρένο, παρεμπιπτόντως. Η διατήρηση της περσινής ομάδας σχεδόν απαράλλαχτης έχει φέρει τη χημεία στο μάξιμουμ και την επιθετική αποτελεσματικότητα σε τέτοια ύψη, που μία εμφάνιση 24 πόντων με 5/6 τρίποντα και 8 ασίστ του Λάρκιν περνάει σχεδόν απαρατήρητη. Το ίδιο ισχύει μέσες άκρες και για μία εκτός έδρας ισοπέδωση της Μπασκόνια, με δεύτερη συνεχόμενη κατοστάρα. Παρόλα αυτά, ας σταθούμε σε κάτι ενδεικτικό του πόσο σωστά παίζουν οι "Τούρκοι". Παρακάτω βλέπετε την κατανομή των σουτ της Εφές ανά ζώνη, με κυκλωμένες δύο συγκεκριμένες περιοχές έμφασης, εκείνες που αφορούν τα τρίποντα από τις γωνίες.
Μπορεί τα ποσοστά από τις συγκεκριμένες θέσεις να μην βγάζουν μάτι, όμως τα (ισοποσα κατανεμημένα) 68 εκτελεσμένα τρίποντα είναι μακράν της δεύτερης η υψηλότερη επίδοση ομάδας της ευρωλίγκα στον τομέα. Και να φανταστείτε ο Παναγιώτης είναι αρρωστούλης και έτσι τα chart δεν ανανεώθηκαν για αυτή την αγωνιστική.
Τι σημαίνει αυτό (όχι το περί Παναγιώτη, το άλλο); Ότι, δεδομένων των πεντάδων της Εφές, στις οποίες υπάρχουν σχεδόν μόνιμα δύο καλοί πλάγιοι σουτέρ, οι αμυντικοί στο χώρο δράσης του Λάρκιν (κορυφή) είναι μονίμως λιγότεροι, υπό τον φόβο της βοήθειας. Όσο πάει και περισσότερο, η Εφές μεταμορφώνεται στο σύνολο του Αμερικάνου, χωρίς όμως να ξεκινάει από αυτόν. Τέλος πάντων, δεν το πολυέγραψα σωστά αυτό τώρα, όμως έχει πάει αργά το απόγευμα. Φιλιά.
