Ο Παναθηναϊκός και η Ρεάλ

Έχω τονίσει πολλάκις το θαυμασμό μου για το μπάσκετ που παρουσιάζει στο παρκέ η ομάδα του Λάσο, ωστόσο στη σειρά μέχρι τώρα δεν παίζει πολύ καλό μπάσκετ. Όσο και αν πονάει η Ρεαλ πάντως,  η διαφορά ποιότητας των δύο ομάδων δείχνει τεράστια. Το ματσάρισμα των πράσινων ενάντια στη Ρεάλ ήταν το χειρότερο που θα μπορούσε να έχει. 

Στο χτεσινό παιχνίδι η τακτική των Ισπανών δεν άλλαξε. Γενικά από τις δύο ομάδες είδαμε ελάχιστες προσαρμογές στο παιχνίδι τους σε σχέση με το πρώτο ματς. Ο Πιτίνο πίστεψε στην άμυνα του πάλι και ο Λάσο περίμενε η επίθεση να ρολάρει καλύτερα όπερ και εγένετο.

Το βασικό θέμα που πρέπει να λύσει ο κόουτς του Παναθηναϊκού είναι πού θέλει να κατευθύνει την επίθεση του. Για μία ακόμη φορά υποστήριξε στις δηλώσεις του ότι δεν υπάρχουν σουτέρ στο ρόστερ. Η πραγματικότητα είναι όμως ότι στην αντεπίθεση του Παναθηναϊκού που αύξησε την παραγωγικότητα του πάνω από τους ογδόντα πόντους, πάνω κάτω οι ίδιοι παίχτες αγωνίζονταν. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να αλλάξει τακτική, αν θέλει να έχει τύχη. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Πρέπει να επιδιώξει να αυξήσει την ταχύτητα που εκτελεί, να τρέξει σε καταστάσεις πρωτεύοντος ή δευτερεύοντος αιφνιδιασμού, να μην φοβηθεί να πάρει τα σουτ από την περιφέρεια που του αναλογούν. 

Ισωςκάτι αναπάντεχο, όπως μια πίεση που να γίνεται match up ζώνη, να μπερδέψει τους Ισπανούς, καθώς η Ρεάλ λειτουργεί πάντα με ένα συγκεκριμένο πλάνο και δύσκολα καταφεύγει σε άλλες λύσεις. Πρέπει να της χαλάσει το μυαλό και να την κάνει να σκεφτεί από την αρχή.

Άφησα στο τέλος το ζήτημα του Νικ Καλάθη. Πείτε την αλήθεια. Αναφωνήσατε και εσείς χτες την κλασική κουβέντα. Γιατί παίρνει τόσα εκατομμύρια, γιατί σουτάρει έτσι, εγώ με τόση προπόνηση αν σούταρα δέκα, θα έβαζα τα τέσσερα σίγουρα και τις υπόλοιπες αηδίες. Χωρίς να έχει ανάγκη προστασίας ο Νικ, την αξίζει σίγουρα και είναι ο καλύτερος play maker στην Ευρώπη.

Πάμε παρακάτω. Η αμυντική τακτική της Ρεάλ είναι under στα screen με τον γκαρντ να περνάει από κάτω όταν βρίσκεται γύρω στα εφτά μέτρα. Όταν το σκριν γίνεται στο τρίποντο, συνήθως περνάει από πάνω, οδηγώντας τον Καλάθη στον ψηλό. Ρισκάρει στο τρίποντο του Νικ και στα ενδιάμεσα mid-range μετά από pull up jumper (σουτ μετά από ντρίμπλα), κρατώντας μέσα τον Ταβάρες και έχοντας τους υπόλοιπους να μπαίνουν στη γραμμή πάσας, απαγορεύοντας την κυκλοφορία σε αδύνατη πλευρά. Οι παίχτες του Λάσο παίζουν με το μυαλό του Νικ και πιστεύουν ότι όσο και να σκοράρει ή ευστοχήσει, δεν πρόκειται να χάσουν το παιχνίδι αν δεν μπουν και άλλοι παίχτες στην εξίσωση. Σωστή επιλογή. Το να παίξεις οποιαδήποτε άλλη άμυνα με το Νικ πάνω στα screen είναι λάθος, γιατί θα σε ‘’σκοτώσει’’. Τι πρέπει να κάνει ο Πιτίνο; Τρεις επιλογές υπάρχουν.

1) Συνεχίζει και σουτάρει περιμένοντας να ευστοχήσει σε αρκετά σουτ, για να τραβήξει την άμυνα προς τα έξω και να βρει περισσότερους χώρους δράσης κοντά στο καλάθι για να δημιουργήσει.
2) Ο κόουτς αλλάζει τακτική παίρνοντας λιγότερα pick and roll με τον Νικ, βάζει τη μπάλα κοντά στο ζωγραφιστό με παίχτες όπως Παπαπέτρου (απών μέχρι τώρα) και ρισκάρει να ανοίξει το ρυθμό που συμφέρει τη Ρεάλ, βάζοντας τον κόσμο στην εξίσωση.
3) Παρκάρει στον πάγκο τον Νικ, τοποθετεί στην περιφέρεια τους Κιθ-Κιλπάτρικ-Λοτζέσκι, ψηλά κορμιά (Τόμας ή Παπαπέτρου) και Γκιστ όταν λείπει ο Ταβάρες, με στόχο το καλύτερο σουτ από την περίμετρο και το άνοιγμα του γηπέδου. Ετσι χάνει πολύ σε αμυντική ισχύ με Κιθ και Ματ, αλλά κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις πάντα.

Φενέρ - Ζαλγκίρις

Τα λόγια μετά από ένα σημείο χάνονται. Ο Σαρούνας αποδεικνύει καθημερινά το πόσο μεγάλος προπονητής είναι ήδη, όχι θα γίνει. Ο άνθρωπος διαλύθηκε στον πρώτο αγώνα παρουσιάζοντας τη δεύτερη χειρότερη επίθεση σε σειρά play offs. Παρόλα αυτά στο δεύτερο παιχνίδι η ομάδα του ήταν απόλυτα διαβασμένη και υποχρέωσε τη Φενέρ στην πρώτη εντός έδρας ήττα. Στο preview είχαμε πει ότι πρέπει να βελτιώσει το AS/TO ratio και παρότι το τελικό δείγμα δείχνει 16/14, θετικό βέβαια, ήταν πολύ υψηλότερο για τρεις περιόδους. Στην τέταρτη περίοδο η Φενέρ την ανάγκασε σε έξι λάθη και ουσιαστικά κατάφερε να γυρίσει το παιχνίδι, αλλά θα ήταν άδικο η Ζάλγκιρις μετά από τέτοια προσπάθεια να χάσει. Επιπλέον οι 44 πόντοι που πέτυχαν οι ψηλοί των Λιθουανών ήταν κάτι που περιμέναμε. Ο Σάρας πρέπει να επενδύσει στη γραμμή ψηλών του και με τη δύναμη και τον ενθουσιασμό που θα προσφέρει η Ζαλγκίριο Αρένα, τα πράγματα προμηνύονται δύσκολα για το Ζοτς.

Τέλος, το γεγονός ότι η Φενέρ σούταρε με 50% από το τρίποντο δείχνει το πόσο δυνατοί αγωνιστικά εμφανίστηκαν οι παίχτες του Σάρας στο παρκέ. Για τριάντα αγωνιστικά λεπτά και βάλε έκαναν το τέλειο παιχνίδι, διαβάζοντας με υπομονή όλα τα μις ματς κοντά στο ζωγραφιστό. Με τη βοήθεια του καλού φίλου Panagiotis S. ή @lostgps δείτε κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία και πώς μετέφερε τη μπάλα η Ζάλγκιρις, με στόχο να πάρει την καλύτερη επιλογή και όχι απλά ένα καλό σουτ. To mid range υατή τη φορά σχεδόν εξαλείφτηκε. 

Επίσης, η σπουδαία παράσταση από τον αρχιτέκτονα Σάρας κατάεληξε σε μεγάλη ποικιλία σε πασέρ και εκτελεστές. Ιδού.

Τέσσερις MVP

1. Βίνσεντ Πουαριέ. Στη Μπασκόνια πολλοί παίχτες μπορούσαν να κερδίσουν αυτόν τον τίτλο αλλά καταλύτης της προσπάθειας ήταν ο Γάλλος. Οι ψηλοί της ΤΣΣΚΑ υπέφεραν με αυτόν στο παρκέ. Ο σέντερ της Μπασκόνια έχει ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοση του και με τη δύναμη, τον όγκο του, την ασφάλεια που κατεβάζει τα ριμπάουντ, προσφέρει στο Περάσοβιτς ένα πολύ δυνατό όπλο. Αντίθετα με τον Γιώργο, δεν πιστεύω ότι η ΤΣΣΚΑ είναι η καλύτερη ομάδα στην Ευρωλίγκα. Τα ζητήματα της κοντά στο ζωγραφιστό είναι μεγάλα και αν η τριάδα Πουαριέ-Βόιτμαν-Σενγκέλια πιάσει υψηλά επίπεδα απόδοσης στη Μπασκόνια, τότε τα πράγματα για τον Ιτούδη δυσκολεύουν αφόρητα.
2. Εντγκάρας Ουλάνοβας. Τι να πει κανείς για τον τοξοβόλο; Ο τρόπος που εκτελεί όταν βγαίνει στην περιφέρεια αυτό μας θυμίζει. Πέρα από το νικητήριο καλάθι που πέτυχε ήταν εξαιρετικός σε άμυνα και επίθεση. Έμεινε στο παρκέ για κάτι περισσότερα από 33’, πετυχαίνοντας 20 πόντους με εξαιρετικά ποσοστά και κατέβασε 7 ριμπάουντ, βοηθώντας στους αιθέρες. Αποτελεί ένα πολυεργαλείο που στα χέρια του Σάρας και εξελίσσει διαρκώς το παιχνίδι του.
3. Άνταμ Χάνγκα. Ο Ούγγρος forward στην κρίσιμη στιγμή της σεζόν φώναξε παρών με τον απόδοση του. Εν τη απουσία του Κούριτς, από την περιφέρεια ο Χάνγκα (πέρα από την κλασσική αποστολή να μαρκάρει τον καλύτερο περιφερειακό της Εφές) έπρεπε να αναλάβει περισσότερες πρωτοβουλίες. Ευστόχησε σε 7/11 προσπάθειες εντός πεδιάς. Το βασικό ερώτημα είναι αν ο Αταμάν θα μπορέσει να ανοίξει το γήπεδο καλύτερα. Τι εννοώ; Οι προσαρμογές του Πέσιτς κρατούσαν στην πίσω γραμμή άμυνας τους forwards για να κλείσουν διαδρόμους και να ελέγξουν τα ριμπάουντ και το ρυθμό του αγώνα. Δεν είδαμε πολύ αιφνιδιασμό από την Εφές, όπως επίσης υστέρησε και στη δημιουργία με μόλις 12 ασίστ.
4. Φακούντο Καμπάτσο. Ο αργεντινός παικταράς διέλυσε κάθε αμυντικό πλάνο του Πιτίνο. Aν ο Καμπάτσο έπαιζε σε ελληνική ομάδα θα ήταν ο ήρωας της εξέδρας λόγω του στυλ παιχνιδιού. Ο αθεόφοβος σε σκάρτα 23’ συμμετοχής παρολίγον να κάνει triple double. Η στατιστική γέμισε φουλ με 13p/7reb/9as/5st. Πέρα από όλα αυτά, το πάθος του, η ικανότητα του να αμύνεται στα όρια του φάουλ απέναντι σε όλους τους αντιπάλους, προκαλώντας τους εκνευρισμό και η απαράμιλλη τεχνική του (πιστέψτε με η ντρίμπλα δισταγμού και αλλαγής ταχύτητας που διαθέτει είναι τρομακτική), τον κάνουν τον πιο κομβικό παίχτη της Ρεάλ. Με τον Γιουλ απόντα μπορεί να ανταπεξέλθει, με τον Καμπάτσο σίγουρα όχι.

Τhe X Factor

Εδώ θέλω να σταθώ σε έναν αγαπημένο μου ψηλό. Ο Άντε Τόμιτς είναι πραγματικά άρτιος τεχνικά και με τις εμφανίσεις του όλα τα χρόνια δείχνει ότι θα μπορούσε να σταθεί στο ΝΒΑ. Η ικανότητα του να δημιουργήσει για συμπαίκτες του μετά το short roll, ο τρόπος που πασάρει κοιτώντας πάνω από τον ώμο του όταν πάρει τη μπάλα στο low post, οι αμέτρητες κινήσεις του τελειώνοντας με δεξί ή αριστερό hook στο καλάθι, είναι όλα στοιχεία αποδεδειγμένα. Χτες έχοντας απέναντι του τον Ντάνστον και τον Πλάις κατάφερε να ανταποκριθεί, παρά την απουσία του Σεραφέν, και να προσφέρει πολύτιμο σκορ και εμπειρία. Ίσως ο Πέσιτς έπρεπε να δώσει κάποιες μπάλες στον Κροάτη σέντερ στο τέλος που το ματς ήταν κακοποίηση και οι δύο ομάδες συναγωνίζονταν στις κακές επιλογές, αλλά η νίκη ήρθε και αθόρυβα η Μπαρτσελόνα οδεύει στην επιστροφή της σε final four.

Τo avatar

And the Oscar goes to Nικ Καλάθης. Χωρίς αμφιβολία ο χειρότερος παίχτης στο παρκέ και στα τέσσερα παιχνίδια. Ο ηγέτης και κινητήριος μοχλός των πρασίνων πραγματοποίησε τη χειρότερη εμφάνιση της φετινής χρονιάς. Δεν κατάφερε να βοηθήσει σε κανένα σημείο του παιχνιδιού και δικαιωματικά η θλεση στην κατηγορία του ανήκει. Τώρα τα σχόλια στο τουίτερ από αθλητές όπως ο Γκαγκαλούδης, ας τα αφήσουμε ασχολίαστα. Καλά θα κάνετε να πράξετε το ίδιο.

Το play

Το αγαπημένο παιχνίδι της Ρεάλ έκανε την εμφάνιση του στη δεύτερη περίοδο. Απολαύστε την εξαιρετική άμυνα του Τέιλορ ψηλά και τη δημιουργία του Καμπάτσο. Απλόχερα ένα χειροκρότημα από μένα.