Ο Ομπράντοβιτς, όπως ανέφεραν τα ρεπορτάζ, πλήρωσε το κακό ξεκίνημα στο γαλλικό πρωτάθλημα και αποτέλεσε τον πρώτο προπονητή ομάδας Ευρωλίγκα που απολύεται στη σεζόν. Έτσι ο Σπανούλης θα είναι προπονητής τόσο της Εθνικής ομάδας, όσο και της Μονακό κάτι που θα μας κάνει να αναφερόμαστε σε αυτήν ως «η Μονακό του Βασίλη Σπανούλη» για να είμαστε ακριβείς. To συμβόλαιο θα είναι μέχρι το καλοκαίρι του 2026 με οψιόν ανανέωσης για ένα έτος ακόμη, ενώ άμεσος συνεργάτης του θα είναι ο Ηλίας Kαντζούρης. Η μετάβαση βέβαια από την πόλη του Περιστερίου στη χλιδή του «Πριγκιπάτου» μοιάζει εξωφρενική, παρότι σαν Δήμος έχουμε ομορφύνει τελευταία, όσον αυτό είναι δυνατόν βέβαια.
? Vassilis Spanoulis est le nouveau coach de la Roca Team ! ??
— AS Monaco Basket ?? (@ASMonaco_Basket) November 26, 2024
✍️ L’AS Monaco est heureuse d’annoncer l’arrivée de Vassilis Spanoulis, en tant qu’entraîneur principal de l’équipe pour deux saisons, plus une en option. ??
? Le communiqué ?https://t.co/7ulro8dP74#RocaTeam… pic.twitter.com/qldSOYkgM2
Oι απαιτήσεις λοιπόν της νέας ομάδας είναι μια προσπάθεια για διάκριση στο ευρωπαϊκό στερέωμα και διεκδίκηση, για αρχή, της πρόκρισης στο Final-4. Κατά την τριετή παρουσία της στην Ευρωλίγκα, μία φορά έχει φτάσει εκεί, ενώ άλλες δύο έχει αποκλειστεί στα προημιτελικά, με τον περσινό αποκλεισμό μάλιστα να πραγματοποιείται στο πέμπτο και τελευταίο ματς με τη Φενέρ, εντός έδρας. Όσον αφορά τις εγχώριες διοργανώσεις, η άνοδος της Παρί και εφόσον αυτή συνεχιστεί, προσθέτει έναν αρκετά ικανό και δύσκολο αντίπαλο στην προσπάθεια για να κρατήσει τα σκήπτρα του πρωταθλήματος.
Το ρόστερ λοιπόν της Μονακό βρίθει ποιότητας, ιδίως σε περιφερειακούς και πλάγιους παίχτες, εν αντιθέσει με τη γραμμή των ψηλών, όπου εκεί κατά την άποψή μου υπάρχει μία έλλειψη ποιότητας. Στην ομάδα θα βρει και δύο παίχτες του στην Εθνική ομάδα, τον Καλάθη και τον Παπαγιάννη. Φυσικά, δεν γίνεται να μη φαντάζει ιντριγκαδόρικη η συνύπαρξή του Σπανούλη με τον Μάικ Τζέιμς, τον άνθρωπο που τον πέρασε στη λίγκα με τον πρώτο σκόρερ στη διοργάνωση (ακολούθησε και ο Νάντο Ντε Κολό). Επιπρόσθετα, ο Αμερικανός δήλωσε στο παρελθόν ότι «αντέγραψε» και τη χαρακτηριστική κίνηση του νυν προπονητή του, αυτό το side step σουτ που έκανε, εμπλουτίζοντας με αυτόν τον τρόπο το ήδη εξαιρετικό παιχνίδι του.
— AS Monaco Basket ?? (@ASMonaco_Basket) November 26, 2024
Το δείγμα του Σπανούλη είναι περιορισμένο και αυτό αφορά κυρίως το Περιστέρι, και όχι τόσο την Εθνική, καθώς τα τουρνουά των εθνικών ομάδων έχουν μεγάλες ιδιαιτερότητες. Με το Περιστέρι λοιπόν, τα δύο έτη της παρουσίας του Λαρισαίου προπονητή είδαμε μία ομάδα που είχε ξεκάθαρες αρχές στο παιχνίδι της και οι παίχτες γνώριζαν επακριβώς τον ρόλο τους. Το κατά πόσο θα μπορέσει να εμφυσήσει τη φιλοσοφία του στο βραχυπρόθεσμο μέλλον, είναι κάτι που θα φανεί. Ή αν χρειαστεί να παρέμβει στο ρόστερ με κάποια προσθήκη ενός νέου παίχτη. Όπως είχα αναφέρει και σε παλαιότερο κείμενο, κατά την πρώτη του χρονιά στο Περιστέρι, μοιάζει να έχει επηρεαστεί αρκετά ως προς τη φιλοσοφία και τον τρόπο στελέχωσης του ρόστερ από τον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Δίνει δηλαδή μεγάλη βάση στους δύο περιφερειακούς και στον σέντερ, με τους ενδιάμεσους να λειτουργούν περισσότερο ως ρολίστες. Βέβαια αυτό ήταν που ίσχυε στο Περιστέρι όπου οι επιλογές και το πορτοφόλι ήταν σαφώς ασύγκριτο με τις δυνατότητες που μπορούν να του παρέχουν οι διοικούντες της Μονακό. Εδώ φυσικά θα συναντήσει, πέρα από το δίδυμο των Καλάθη, Τζέιμς που προανέφερα, τους Τζόρνταν Λόιντ, Έλι Οκόμπο, Μάθιου Στραζέλ οι οποίοι ήταν και οι βασικοί παίχτες του περιφερειακού rotation. Σίγουρα θα τρίβει τα χέρια του με τις δυνατότητες τους. Το δίδυμο άλλωστε των Καλάθη, Τζέιμς είναι αυτό που περιμένουν να δουν να αγωνίζεται μαζί, όταν ξεπεραστεί το πρόβλημα τραυματισμού του πρώτου. Το πως θα συνεργάζονται, πως θα μοιράζονται τη μπάλα και το κατά πόσο θα γίνουν αποδοτικοί. Νομίζω πως ο Σπανούλης, είναι ικανός να το καταφέρει αυτό. Άλλωστε, οι περιφερειακοί ήταν το "άλφα και το ωμέγα" των ομάδων του. Είτε αυτοί είτε οι Ντένμον, Φρασκίσκο στην πρώτη χρονιά στο Περιστέρι, είτε ο Ράγκλαντ στη δεύτερη. Το ενδιαφέρον γενικότερα στις επιλογές που είχε στην περιφέρεια ήταν ότι προτιμούσε παίχτες που θα είχαν την ικανότητα να δημιουργήσουν το δικό τους σουτ. Να έχουν την ικανότητα στο να μπορούν να απειλούν ακόμα και αν «κολλήσει» η επιθετική ροή. Ε, αυτό το βρίσκει όχι μόνο στον Τζέιμς, στον μέγιστο βαθμό αλλά και στους παίχτες που θα έρχονται από τον πάγκο όπως οι Λόιντ, Οκόμπο. Η ελευθερία που δίνει σε αυτούς είναι χαρακτηριστική. Θα υπάρξουν plays, στα οποία θα αρκεί ένα κεντρικό πικ ώστε να γίνει μία αλλαγή στην άμυνα, και να κερδίσει το miss match ο εκάστοτε περιφερειακός και να παίξει ένας εναντίον ενός. Βέβαια θα χρειαστεί να βελτιώσει πιθανολογώ τις συνεργασίες μεταξύ παιχτών καθώς η Μονακό είναι από τις ομάδες που σκοράρουν χωρίς πολλές ασίστ. Με το ποσοστό των πόντων από δημιουργία συμπαιχτών να είναι εκ των χαμηλότερων στην Ευρωλίγκα, με μόλις 54,1% assist percentage. Ναι μεν θα υπάρχει η ελευθερία που σημείωσα, αλλά αυτή θα προκύπτει και από δράσεις και κινήσεις παιχτών, ώστε να υπάρξει ανισορροπία στην άμυνα.
Πόσο τέλειο θα ήταν άλλωστε να δούμε σε κάποιον αγώνα της ομάδας τον προπονητή Σπανούλη να καλεί τους παίχτες να τρέξουν το Spanoulis Action για τον Μάικ Τζέιμς;
Γενικότερα το playbook του μοιάζει να είναι πλούσιο, τουλάχιστον όσον αφορά τις επιλογές που μπορεί να προσφέρει στους παίχτες του. Έχοντας μάλιστα στο ρόστερ παίχτες που μπορούν να λειτουργήσουν αποδοτικά χωρίς τη μπάλα, όπως επί παραδείγματι ο Κορκμάζ, να κινηθούν πολύ καλά μακριά από τη μπάλα και να γίνουν αποδέκτες αυτής για να σκοράρουν από το τρίποντο, είτε μέσω cuts στη ρακέτα. Οι ενδιάμεσοι λοιπόν, κατά τη θητεία του στο Περιστέρι συνήθιζαν να συνεισφέρουν είτε με το σουτ, είτε να λειτουργούν ως πόλοι δημιουργίας από χαμηλά, κάτι που έκανε συνήθως ο Κασελάκης. Ουδείς καταλληλότερος λοιπόν για να πάρει μπάλες έτσι και να δημιουργήσει σκορ, είτε να πασάρει από μέσα προς τα έξω από τον Άλφα Ντιαλό. Φυσικά, η pick ‘n roll-ική προσέγγιση δεν θα μπορούσε να λείπει, από έναν προπονητή που ως παίχτης μεγαλούργησε σε τέτοιες καταστάσεις.
Όσον αφορά στη γραμμή των ψηλών, εκεί τα πράγματα μοιάζουν ιδιαίτερα. Με έναν stretch big όπως ο Παπαγιάννης και έχοντας στον νου πως τον αξιοποιούσε στην Εθνική ομάδα, εικάζω πως θα τον δούμε πολλές φορές σε αυτόν τον ρόλο. Να εκμεταλλεύεται δηλαδή την ικανότητά του να τεντώσει το γήπεδο ώστε να δημιουργούνται και οι αντίστοιχοι χώροι στους συμπαίχτες του. Ο Μοντεγιούνας μπορεί να κάνει το ίδιο, σε μικρότερο βαθμό, αλλά νομίζω πως είναι πιο ικανός στο post και στο να βοηθήσει πασάροντας από χαμηλά. Ο Τζαϊτέ από την άλλη περισσότερη δύναμη προσθέτει, αλλά επί της ουσίας ουδείς εκ των τριών δεν μπορεί να βοηθήσει ικανοποιητικά και σε βάθος χρόνου στην άμυνα. Να επιλέγει άμυνα με αλλαγές, ή να πηγαίνει σε αντιμετώπιση 2 εναντίον 2 όπως έκανε αρκετά συχνά στο Περιστέρι; O Έλληνας ψηλός, μαζί με τον Κορνελί, είναι οι μόνοι συνεπείς παίχτης της frontcourt που μπορούν να απειλούν με το σουτ τους.
H Moνακό πάντως, όσον αφορά τα ευρωπαϊκά παιχνίδια και τους επιθετικούς και αμυντικούς δείκτες όπως οι πόντοι ανά εκατό κατοχές, βρίσκονταν σε άκρως ικανοποιητικά επίπεδα με τον Σάσα Ομπράντοβιτς στον πάγκο και μάλιστα χωρίς να έχει αγωνιστεί ο Νικ Καλάθης. Η πιεστική άμυνα πάντως είναι κάτι απαραίτητο στη φιλοσοφία του Σπανούλη, ειδικά από τους περιφερειακούς. Για αυτό και πολλές φορές χρησιμοποιούσε στην πεντάδα έναν παίχτη που είχε συγκεκριμένα αυτόν τον ρόλο. Να πιέζει σε όλο το γήπεδο τον εκάστοτε χειριστή. Ξεκάθαρα θα κοιτάξει να βελτιώσει ακόμα περισσότερο αυτόν τον τομέα ώστε να μπορέσει να βρει εύκολους πόντους σε καταστάσεις πρωτεύοντα ή δευτερεύοντα αιφνιδιασμού. Παρότι το πρώτο πράγμα που θα ζητήσει από τους παίχτες του, όταν έπαιρναν το ριμπάουντ ήταν να τρέξουν, το Περιστέρι δεν πήγαινε σε πολλές κατοχές, κάτι που έκανε και η Μονακό. Ίσως αυτή τη φορά να ανεβάσουν λίγο τον ρυθμό και να τρέχουν σε κάθε στιγμή.
Όλα φυσικά θα φανούν στο παρκέ και αγώνα με τον αγώνα. Δεν είναι εύκολο το να διαμορφωθεί μια νέα φιλοσοφία, μετά από μια τριετή δουλειά με τον ίδιο προπονητή σε λίγες αγωνιστικές, πόσο δε μάλλον με το απαιτητικό πρόγραμμα των συλλόγων όπου οι προπονήσεις είναι λίγες. Το ενθαρρυντικό με την παρουσία του Σπανούλη στο Μονακό είναι πως οι διοικούντες είναι της υπομονής και θα δοθεί χρόνος σε αυτόν. Δε γινόταν άλλωστε η Ευρωλίγκα να μείνει για πολλά χρόνια χωρίς έναν από τους μεγαλύτερους αθλητές που αγωνίστηκαν σε αυτήν, αν όχι τον μεγαλύτερο. Ίσως η Μονακό χρειαζόταν και κάποιον να εμπνεύσει τους παίχτες ώστε να πετύχουν το κάτι παραπάνω, κάτι που σίγουρα μπορεί να το κάνει ο Σπανούλης. Ευκαιρία λοιπόν να ξεσκονίσουμε λίγο τα γαλλικά μας είναι και να μάθουμε πως λέγεται η γραμματεία στη γλώσσα αυτή.
