Το κείμενο που ακολουθεί χωρίζεται σε τρία κεφάλαια, για καθαρότερη ανάγνωση. Το εγχείρημα του δεν είναι τόσο να περιγράψει την υπόθεση βιασμού του Κόμπι Μπράιντ, αν και η αναλυτική καταγραφή της είναι μάλλον αναπόδραστη. Aφορά περισσότερο τις διακλαδώσεις της. (Σε προηγούμενη έκδοση είχε μεταφραστεί λανθασμένα ένα σημείο της απολογίας του Μπράιαντ, που τώρα διορθώθηκε, ενώ άλλαξε σε εκείνο το σημείο και η αναφορά στην πηγή. Οι διορθώσεις δεν είχαν καμμία συνέπεια σε όλα τα υπόλοιπα μέρη του κειμενου).

Μερικοί άνθρωποι είναι στο μυαλό μου εξωγήινοι. Έρχονται, δημιουργούν, είναι larger than life και ο θάνατός τους δεν μου περνά καν σαν σκέψη. Όταν συμβαίνει μένω κενός, άδειος. Έτσι ένιωσα για τον David Bowie μερικά χρόνια πριν, έτσι και χθες το βράδυ με το θανατηφόρο δυστύχημα του Kobe Bryant που έσκασε σα βόμβα. ''Δεν μπορεί, είναι ο Kobe''. Λίγες ώρες μετά θα προσπαθήσω να τακτοποιήσω μερικές σκέψεις, σε σχέση με το τι ήταν αυτός ο τύπος που γέμισε τις ζωές μας (μπασκετικά, αλλά και γενικότερα) για δύο δεκαετίες, σε ένα κείμενο-φόρο τιμής στον τεράστιο Black Mamba.

Πριν από λίγες μέρες ο Kobe Bryant έκλεισε τα 40 (ή σύμφωνα με τη σύζυγό του τα 39 συν ένα ''δάχτυλο'' ) και τα social media γέμισαν με αφιερώματα για εκείνον. Από τα 40 καλύτερα plays στην καριέρα του, μέχρι τη σύγκριση του No.8 και του No.24 Kobe, το μπασκετικό internet ασχολήθηκε για τουλάχιστον ένα τριήμερο (σαν ελληνικό γλέντι) με το legacy του Black Mamba. Εμείς εδώ προτείνω να τον τιμήσουμε με έναν διαφορετικό τρόπο, με μία όμορφη συγκυρία. Ο Kobe έγινε draft το 1996 με το no.13 pick του draft. Από εκείνη τη χρονιά μέχρι και σήμερα, στο no.13 του draft έχουν επιλεχθεί άλλοι 9 shooting guards σε 22 χρονιές, περισσότεροι από κάθε άλλη θέση (3 centers, 5 power forwards, 2 small forwards, 3 point guards). Ειδικά τα τελευταία 5 χρόνια, 4 από τις 5 ομάδες που είχαν το no.13 έψαξαν να διαλέξουν τον ‘’δικό τους Kobe Bryant’’ (με εξαίρεση τους Kings, που έχοντας τον Cousins και τον Cauley-Stein, πολύ ‘’λογικά’’ επέλεξαν τον Γιώργο Παπαγιάννη το ‘16). Πάμε να δούμε την εξέλιξη αυτών των παιχτών και αν οι ομάδες πέτυχαν να ντραφτάρουν τον Kobe του franchise τους ή όχι. Άλλωστε, ο Kobe πάντα (δήλωνε πως) ενδιαφερόταν για την επόμενη γενιά ‘’δολοφόνων’’ στο NBA.

Το nutmeg ελληνικά το λες "περνάω την μπάλα ανάμεσα από τα πόδια κάποιου". Δεν διευκρινίζει αν αλλάζει κάτι, εφόσον περάσεις την μπάλα κάτω από τα πόδια αντιπάλου ή συμπαίκτη, αλλά εν πάση περιπτώσει αυτό είναι γεγονός ήσσονος σημασίας, μπροστά σε ό,τι κατάφερε ο LeBron James, στο παιχνίδι των Cavs με τους Sixers, τα ξημερώματα. Αν δεν το είδες, δες το.

Το ΝΒΑ αποτελεί αυτή τη στιγμή μία από τις μεγαλύτερες λίγκες στον παγκόσμιο αθλητισμό σε δημοφιλία και έσοδα. Και αυτό δεν συμβαίνει αποκλειστικά και μόνο επειδή το προϊόν που διαθέτει είναι πολύ υψηλής ποιότητας. Το marketing γύρω του είναι σε υψηλότατο επίπεδο και εκείνο διατίθεται και προμοτάρεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και με πρωτοποριακές ιδέες. Αρχικά, το σημαντικότερο είναι η διατήρηση της ακεραιότητας του πρωταθλήματος. Υψηλού επιπέδου διαιτητές, κάμερες που καλύπτουν κάθε φάση (με αποτέλεσμα πολύ συχνές τιμωρίες παικτών για τα “γαλλικά” τους κλπ) και ανάλυση φάση με φάση για τις διαιτητικές αποφάσεις στα τελευταία λεπτά κάθε αγώνα play-off χαρίζουν στον θεατή τη δυνατότητα να απολαμβάνει το θέαμα χωρίς να σκοτίζει το μυαλό του με παρασκήνια κλπ. Άλλο παράδειγμα είναι ο άμεσος τρόπος αντιμετώπισης προβλημάτων όπως το tanking, που αύξανε τις αδιάφορες ομάδες. Η λίγκα λοιπόν, μειώνοντας το ποσοστό πιθανότητας για πρώτο πικ στο τελευταίο της βαθμολογίας κατέστησε ανούσιο το tanking στο βαθμό που γινόταν.