Για να έχουμε μια σαφή εικόνα για το τι χτίζεται στο Milwaukee πρέπει να προσπαθήσουμε (όσο δύσκολο και αν είναι) να μπούμε μέσα στο μυαλό της μοναδικής μπασκετικής ιδιοφυΐας που λέγεται Jason Kidd. Έπειτα από την πρώτη του (και πετυχημένη) σεζόν ως προπονητής στους Nets, o Kidd είδε τις δυνατότητες που αναπτύσσονται για κάτι μεγάλο στους Bucks και θέλησε να είναι όχι απλά κομμάτι του, αλλά να ταυτίσει τη νέα του καριέρα με το #OwnTheFuture. Η επιλογή να είναι coach, αλλά ταυτόχρονα να έχει μεγάλο λόγο σε ζητήματα που αφορούν κατά βάση τους GM, φάνηκε περίεργη σε πολλούς, αλλά στην πραγματικότητα βγάζει ξεκάθαρο νόημα. Όντας ως παίκτης ένα διορατικό point guard με μεγάλες ικανότητες σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού, ο coach Kidd πλέον χτίζει στο Milwaukee μια ομάδα που βασίζεται στην μελλοντική κίνηση του αθλήματος με βάση παίκτες «που δεν έχουν θέση». Αυτό βέβαια δεν είναι παρά μια κωδικοποίηση αυτού του project, αφού στην πραγματικότητα στο μπάσκετ του Kidd όλοι έχουν ξεκάθαρο ρόλο στο τρόπο λειτουργίας της ομάδας.

Βασικό ποιοτικό στοιχείο σε αυτό που χτίζεται είναι τα αθλητικά προσόντα, το «μάκρος» των παικτών καθώς και μια προσπάθεια κάθε παίκτης να έχει ένα συγκεκριμένο ρόλο στην ομάδα. Ας δούμε προσεκτικά τους κομβικούς παίκτες : Antetokounmpo (6’11, wingspan 7’4), Parker (6’9, wingspan 6’11), Middletton(6’8, wingspan 6’11), Maker(7’1, wingspan 7’3), Henson(6’11, wingspan 7’6). Αυτές οι επιλογές, όπως θα δούμε και παρακάτω, μόνο τυχαίες δεν είναι. Για τον Kidd, όλα ξεκινάν από την άμυνα. Αυτό το είδαμε πολύ καλά μάλιστα και στη σεζόν 2014-2015 με το Milwaukee να είναι μια από τις καλύτερες άμυνες της λίγκας. Η ομάδα στελεχώνεται με τέτοιο τρόπο ώστε το μπάσκετ να ξεκινά από το σύνθημα «αλλαγές παντού». Αυτό απαιτεί αφενός τρομερή δουλειά στο να προετοιμαστεί η ομάδα για κάτι τόσο δύσκολο και αφετέρου συγκεκριμένο μοντέλο παικτών. Εδώ είναι λοιπόν που το wingspan και η αθλητικότητα φαίνεται να είναι μια καθοριστική επιλογή του Kidd συνολικά για το μέλλον της ομάδας.

Την περσινή σεζόν βέβαια, η νεανική ομάδα των Bucks δεν κατάφερε να έχει ανάλογες επιδόσεις στην άμυνα. Αυτό οφείλεται τόσο στην απουσία βάθους και κακής στελέχωσης στην ομάδα όσο και στην απουσία που έκανε «μπάμ» από την ομάδα: αυτή του rim protector. Μπορεί να φαντάζει περίεργο, αλλά η παρουσία του Larry Sanders στην ομάδα έδενε την άμυνα. Η επιβλητική του παρουσία κάτω από τη μπασκέτα ως τρομερός blocker επέτρεπε στην “all switch defense” να απλώνεται σε όλο το γήπεδο, να αμύνεται στο τρίποντο, να κλείνει προς τα μέσα. Ακόμη και αν οι αριθμοί δεν το μαρτυρούν, ο Sanders ανέβαζε την ένταση στην άμυνα και η παρουσία του έδινε τον τόνο. Η παρουσία του Greg Monroe πέρσι, χωρίς ευθύνες του ίδιου, εξέθεσε την ομάδα. Υπήρχαν αγώνες που οι Βucks «βομβαρδίζονταν» συνεχώς από το τρίποντο και έδειχναν πλήρως αδύναμοι να αντιδράσουν. Δεδομένων των αναγκών και των δυνατοτήτων αυτού του μπασκετ στη νέα εποχή, το Milwaukee κινήθηκε μεθοδικά τόσο στην off season όσο και στο draft.

Off season και συνολική λογική

Πολλοί μπορεί να θεώρησαν ότι πέρσι ήταν μια χαμένη χρονιά. Όχι όμως ο Kidd. Με δεδομένη την ηλικία και το potential του ρόστερ του, o Kidd επέλεξε να χαμηλώσει το tempo στην επίθεση, να δώσει χρόνο στην ομάδα να δέσει σε 5on5 παιχνίδι και στην ουσία να «διευρύνει» λίγο τους ορίζοντες των νεαρών παικτών του, που δεδομένα μπορούσαν να τρέξουν στον αιφνιδιασμό. Ωστόσο, οι τραυματισμοί και ορισμένα λάθη στη στελέχωση δεν επέτρεψαν στην ομάδα να φέρει απτά αποτελέσματα κατά τη διαδικασία της ωρίμανσης της. Και πού είναι το κακό; Μάλλον πουθενά, αν σκεφτεί κανείς ότι αυτό οδήγησε τον Kidd να τολμήσει κάτι που στους Bucks αναφέρονταν μόνο ως μακρινό και ιδανικό σενάριο: να θέσει τον Γιάννη ως point guard και main ball-handler. Αυτή η επιλογή που εκτόξευσε τον Αντετοκούνμπο, ενθουσίασε το nba και προφανώς και εμάς, άνοιξε στην ουσία όλη τη γκάμα επιλογών που θα ήθελε να έχει ένας προπονητής στο σύγχρονο μπάσκετ. Έχοντας ως βασικό εργαλείο έναν 7footer point guard που τρέχει, σκοράρει και δημιουργεί στον αιφνιδιασμό όσο λίγοι [1], ο Kidd κινήθηκε στην off season μεθοδικά, κάνοντας κινήσεις που δείχνουν ξεκάθαρα τον προσανατολισμό της ομάδας.

Μια από τις πρώτες κινήσεις ήταν να δέσει τον Miles Plumlee. Ο Plumlee απογειώθηκε όντας ο center που τρέχει στον αιφνιδιασμό δίπλα στον Γιάννη, ως ο screener στα p’n’r που ολοένα και πιο πολύ εμφάνιζαν οι Βucks στο τέλος της χρονιάς και φυσικά ως εξαιρετικός αμυντικός, τόσο ως rim protector όσο και στις αλλαγές με τα γρήγορα πόδια του και την overall αθλητικότητα του. Αυτό τον έκανε να κερδίσει το (όπως αποδείχτηκε) τρελό συμβολαίο των 52 εκ. δολλαρίων για 4 χρόνια. Φέτος, ο Plumlee έχει μείνει πολύ πίσω στο rotation και βρίσκεται στην άκρη του πάγκου μιας και για τον περσινό ρόλο του οι bucks έχουν τον αναγεννημένο φέτος John Henson, ενώ μην ξεχνάμε ότι στην ομάδα είναι ακόμη ο Greg Monroe.

Στη συνέχεια οι επόμενες κινήσεις του Kidd γέμισαν το μεγαλύτερο κενό της ομάδας: το τρίποντο. Mirza Teletovic, Dellavedova και ο (κάποτε) σεσημασμένος Jason Terry είναι ο καθένας τους εξαιρετικός σουτέρ στη θέση του, αλλά όχι μόνο αυτό. Ο συμπαθής Delly ήρθε να γεμίσει την περιφέρεια δίπλα στον Giannis [2] και να προσθέσει spacιng στη βασική πεντάδα των με το εξαιρετικό 46% που έχει σε spot up καταστάσεις τριπόντου. Ταυτόχρονα, φέρνει leadership, προερχόμενος από δύο γεμάτες σεζόν με τους Cavaliers, πολύ καλή άμυνα στα αντίπαλα point guard ενώ το work ethic του μπορεί μόνο παράδειγμα να είναι για τους νεαρούς Bucks. Παρόμοια χαρακτηριστικά φέρνει και ο Terry. Τα χρόνια μπορεί να έχουν περάσει και η περσινή χρονιά στους Rockets να ήταν κακή, αλλά το ταίριασμα Terry- Bucks ή καλύτερα το ταίριασμα Terry-Kidd μοιάζει ιδανικό. Ο “Jet” σε ένα δυνατό και δεμένο σύνολο σαν αυτό που παρουσιάζουν φέτος οι Bucks δίνει την εμπειρία και το leadership που έχουν ανάγκη τα αποδυτήρια, και παρά το γεγονός ότι η παραγωγικότητα του είναι ελάχιστη σε επίπεδο αριθμών, φροντίζει να μας θυμίζει πού και πού ότι όσο και αν έχουν περάσει τα χρόνια, η τέχνη του τριπόντου δεν ξεχνιέται.

Το Draft

Το draft δεν ήταν για τους Βucks κάτι άλλο παρά μια ακόμη αφορμή για να χτίσουν το #OwnTheFuture. Πολλοί μπορεί να έμειναν έκπληκτοι με την επιλογή του Maker στο νούμερο 10, όμως έκπληκτοι είχαν μείνει και με την επιλογή του Giannis. Σε ένα draft που κάθε άλλο παρά γεμάτο ήταν, το «φαινόμενο» Maker ήταν ό,τι πρέπει για τους Bucks. Ύψος 2,16, τεράστιο άνοιγμα χεριών, ο καλύτερος αθλητής στο ύψος του, σουτάρει τρίποντα, τρέχει τον αιφνιδιασμό, ο Maker μοιάζει βγαλμένος από παίκτη όνειρο στο 2k. Η θέση του; Ίσως «5», ίσως «4», ίσως «3», κανείς δεν ξέρει ακριβώς προς το παρόν, αλλά όπως λέγαμε παραπάνω, ο Kidd υπηρετεί το μπάσκετ που δεν γνωρίζει θέσεις. Ένα ακόμη πιο δελεαστικό στοιχείο του νούμερου 10 στο draft είναι ότι παρά τα (σχεδόν) 19 του χρόνια, κινείται εξαιρετικά στην άμυνα στο pick n roll, χαρακτηριστικό που έκανε μεγαλύτερη εντύπωση στο summer league από ό,τι τα ούτως ή άλλως εντυπωσιακά στατιστικά του [3] σε πόντους, ριμπάουντ και μπλοκ. Μιλάμε για εξαιρετικά hedge out σε ταχύτητα και αντίληψη για παίκτη του ύψους και της ηλικίας του. Ως τώρα, η πορεία του Maker κινείται βάση του αρχικού πλάνου. Παίζει ελάχιστα κυρίως σε ματς που έχουν κριθεί και δείχνει δείγματα των δυνατοτήτων του. Οι bucks έχουν επιλέξει να είναι μαζί με την ομάδα στα ταξίδια και να προπονείται μακριά από τον δρόμο της D League, τακτική που είχαν ακολουθήσει και με τον Αντετοκούνμπο.

Με τη δεύτερη επιλογή στο draft οι Βucks πήγαν σε κάτι πιο ασφαλές, με ένα παίκτη που ερχόμενος από το κολέγιο είναι μεγαλύτερος από τη μισή πεντάδα τους! Ο Brogdon είναι ένας εξαιρετικός παίκτης, που είναι μάλλον ολοκληρωμένος και δεν αναμένεται τεράστια βελτίωση στα ατομικά χαρακτηριστικά του. Όμως είναι παίκτης ομάδας, που έπαιξε πολύ καλό μπάσκετ σε καλό πρόγραμμα του Κολλεγιακού (Virginia) για τέσσερα χρόνια, έχοντας 18 πόντους την τελευταία του σεζόν και 40% στα τρίποντα. Είναι καλός ball handler, καλός αμυντικός και θα βοηθήσει συνολικά στην αναβάθμιση της περιφέρειας των Βucks, όπως φυσικά και στο περιφερειακό σουτ. Το γεγονός ότι στο δεύτερο γύρο του draft οι bucks βρήκαν ένα παίχτη που στο πρώτο κομμάτι της σεζόν δείχνει ότι μπορεί να ηγείται της δεύτερης πεντάδας για χρόνια, και μόλις λίγες μέρες πρίν σημείωσε το πρώτο του triple double(!) είναι αν μη τι άλλο, εντυπωσιακό.

Τι βλέπουμε αμυντικά και τι επιθετικά

Στο αμυντικό κομμάτι οι Βucks (προσπαθούν) να παρουσιάσουν την επιτομή του «switch». Η άμυνα απλώνεται στην περιφέρεια, οι αλλαγές είναι συνεχόμενες και η παρουσία του Henson είναι πολύ σημαντική και αναβαθμισμένη, καθώς είναι αυτός που κρατά την ισορροπία μέσω της ικανότητας του να προστατεύει την μπασκέτα. Ερωτηματικό παραμένει ο Greg Monroe. Ο ίδιος δήλωνε ότι δουλεύει εντατικά στην αμυντική του παρουσία, στην ταχύτητα στα πόδια και φέτος φαίνεται σα να έχει «επαν-ανακαλύψει» μπασκετικά τον εαυτό του, με σημαντική άνοδο της απόδοσης του στην άμυνα και την εμπιστοσύνη του Kidd να ξανακερδίζεται σταδιακά. Φυσικά το ζήτημα με τον Moose δεν είναι το μπασκετικό ταλέντο του, όσο το ότι φαίνεται να μην κολλά με το σύνολο της βασικής πεντάδας. Ωστόσο, έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς τα μπροστά με τους Βucks φέτος να είναι σε τροχιά playoff και την άμυνα τους να βρίσκετα κοντά στη 10αδα ή μέσα σε αυτή σε πολλές βασικές αλλά και advanced στατιστικές κατηγορίες. (ενδεικτικά: 12οι σε DefRtg και NetRtg,3οι σε opp efg%)

Επιθετικά αναμένεται ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Βασικό στοιχείο του παιχνιδιού είναι η κυκλοφορία της μπάλας και συνεχόμενη κίνηση μακριά από αυτή, ενώ αντίθετα με τα προηγούμενα χρόνια βλέπουμε περισσότερο πικ εν ρολ με το Γιάννη. Αυτή τη στιγμή οι Βucks είναι 3οι στο nba σε assist per game με 24,9 και 7οι σε seconadary assist με 5,7. Οι εξαιρετικοί σουτέρ που έχουν γεμίσει το ρόστερ βρίσκονται συχνά στο γήπεδο με τους Parker και Antetokounmpo, ώστε να ανοίγει το γήπεδο για τους νεαρούς slasher του Milwaukee. Σαφώς, εκτός από τον point guard Giannis βλέπουμε και σχήματα με τοιν ίδιο ως Point Forward. Σε αυτές τις περιπτώσει το παιχνίδι χτίζεται από το post, στην προσπάθεια του Kidd να εκμεταλλευτεί τα «εξωφρενικά» miss match που δημιουργούνται, και βλέπουμε backcourt με δυο εκ των Delly, Snell, Brongdon, Terry, Vaugnh [4].

Συνολικότερα, οι bucks παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και παρά την απουσία του Middleton, ο Κidd μας έχει δώσει μια γεύση από το τι χτίζεται στο Μilwaukee. Το παιχνίδι περιστρέφεται γύρω από την παρουσία του Γιάννη ως main ball handler και με διάφορους σχηματισμούς βασισμένους στο πικ εν ρολ: α) στην κορυφή με το Henson β) με screener τον dellavedova, κάτι που δίνει χώρο στο Γιάννη για να διεισδύσει, αφού ο Αυστραλός ως εξαιρετικός spot up shooter κρατά την άμυνα απασχολημένη. Χαρακτηριστικό είναι το play με Dellavedova ως screener στον Αντετοκουνμπο να παίζουν το pick n pop και τον Jabari κοντα στην baseline να ανοίγει χώρο για το drive του Γιάννη. γ) με το Γιάννη screener στους Delly/Brogdon, όπως επίσης και παρόμοια plays με Γιαννη και parker δ) Με άλλον point guard και το «5», με Γιαννη, Snell, Parker να κόβουν συνεχώς στους ανοιχτούς χώρους. Kαι προφανώς, το βασικότερο στοιχείο της επίθεσης τους είναι το transition. Μπορούμε να παρατηρήσουμε προφανώς ότι όσο και αν προσπαθεί να ισορροπήσει το παιχνίδι εντός και εκτός της γραμμής του τριπόντου, αυτό θέλει ακόμη δουλειά. Όπως βλέπουμε στην εικόνα οι Βucks (top 10 scoring team) επιλέγουν να επιτίθενται προς τα μέσα και εκεί είναι που είναι και πιο αποτελεσματικοί.

Παρά το γεγονός ότι οι Βucks έχουν τεράστιο ατομικό ταλέντο, φαίνεται ξεκάθαρα η κατεύθυνση για μείωση του isolation από πλευράς Κidd. Πιο συγκεκριμένα, οι δυο star της ομάδας, Jabari και Giannis σκοράρουν κατά βάση στον αιφνιδιασμό, σε post up καταστάσεις, σε πικ εν ρολ είτε ως screener ειτε ως roller, και σε spot up. Σε καταστάσεις isolation σκοράρουν μόνο 0,71 points per possession και 0,74 αντίστοιχα, ενώ οι Βucks σαν ομάδα στη συγκεκριμένη στατιστική κατηγορία είναι με διαφορά τελευταία στη λίγκα .

Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον έχει φυσικά και η second unit του Milwaukee. Η δεύτερη πεντάδα των Bucks περιλαμβάνει παίκτες όπως ο Monroe και ο Beasley, που θέλουν την μπάλα στα χέρια τους για να κάνουν πράγματα, και ο coach Kidd τους δίνει όση ελευθερία χρειάζονται για να παράγουν όσο το δυνατόν περισσότερο. Σημείο αναφοράς είναι ο Monroe με το εξαιρετικό low post παιχνίδι του, ενώ ο Beasley κάνει μια σούπερ σεζόν και στις δύο πλευρές του γηπέδου με την αθλητικότητα του, την έφεση στο αμυντικό rebound και το μονάδικο επιθετικό ταλέντο του μπροστά. Μην ξεχνάμε ότι με την επιστροφή του Middleton η ομάδα συνολικά θα ανέβει επίπεδο. Ο Κhash είναι ο καλύτερος αμυντικός, καλύτερος σουτέρ και πιο clutch παίκτης της ομάδας με σταδιακή άνοδο τα τελευταία χρόνια, και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της μελλοντικής Βig 3 των Βucks μαζί με Γιάννη και Parker. Ταυτόχρονα, θα δυναμώσει ακόμη περισσότερο η second unit αφού θα περάσει σε αυτή ο πάρα πολύ σταθερός Tony Snell.

Ποιές είναι οι ρεαλιστικές απαιτήσεις για φέτος;

Στο Milwaukee ο πήχης είναι ψηλά. Πάρα πολύ ψηλά. Στην παρουσίαση του νέου συμβολαίου του Γιάννη ο John Hammond έκανε ξεκάθαρο ότι χτίζεται ομάδα που θα πρωταγωνιστήσει στις μάχες για το πρωτάθλημα για πολλά χρόνια. Και εμείς δεν έχουμε λόγο να μην τον πιστέψουμε. Φυσικά αυτό δε θα γίνει από τη μία μέρα στην άλλη και απαιτεί υπομονή και σκληρή δουλειά. Για αυτό φέτος είναι άλλη μια χρονιά πειραματισμού, δεσίματος και καινοτομίας από πλευράς των Βucks. Βασικοί στόχοι είναι η ομάδα να μπει στα play off και να φανεί συνολικά ανταγωνιστική, παίζοντας παράλληλα σύγχρονο μπάσκετ. Μπάσκετ που βασίζεται στις αλλαγές στην άμυνα παντού, το τρέξιμο στον αιφνιδιασμό αλλά και στο υψηλού επιπέδου execution στο μισό γήπεδο, που βασίζεται στην γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας και την κίνηση μακριά από αυτή. Την ίδια στιγμή είναι στοίχημα ο Point Giannis να.. μεγαλώσει, να βρει τα σημεία του στο γήπεδο, να βελτιωθεί στο σουτ. Ιδιαίτερη προσοχή και στον τρόπο που ο Γιάννης προσπαθεί να τρέχει το πικ εν ρολ φέτος, μιας και είναι πρωτόγνωρο για όλους εμάς που λατρεύουμε το άθλημα, στο ο ball handler να είναι 6’11!

Την ίδια στιγμή για τους Bucks στην ίδια μοίρα είναι και το δεύτερο πουλέν τους, ο Jabari Parker. Εδώ μια μικρή παρένθεση για να εκφράσω κάποιες σκέψεις: α) ο μόνος λόγος που ο Jabari Parker δεν θεωρείται ήδη ένας από τους επόμενους υποψήφιους για πρώτος σκόρερ της λίγκας είναι καθαρά ο τραυματισμός που του έκοψε τη rookie season του. Αναμένεται να έρθουν χρόνια με συνεχόμενες υποψηφιότητες για πρώτος σκόρερ για τον Parker. Φέτος βλέπουμε ένα δείγμα μόνο των δυνατοτήτων με 20,1 πόντους αν παιχνίδι στα 21 του. β) Το Giannis-Parker είναι το επόμενο πραγματικά μεγάλο δίδυμο που θα μας κάνει να ξενυχτάμε με τα κατορθώματα του. Και αν για τον Γιάννη μιλάμε συχνά, αξίζει μια ματιά στον Parker στην κολλεγιακή του καριέρα και συνολικά στην επιθετική στόφα του, που είναι one of a kind. Κλείνοντας κάπου εδώ την παρένθεση, είναι στοίχημα για τους bucks ο Parker να γίνει ένα καθαρό stretch-4. Ή καλύτερα: να γίνει ένα από τα καλύτερα stretch-4 του nba. Το ταλέντο, η νοοτροπία και η δουλειά είναι εκεί. Απλά πρέπει αυτό το αίσθημα killer που κουβαλούσε πάντα μαζί του πριν τον τραυματισμό του, να το ξαναβρεί και να επεκτείνει το παιχνίδι του μισό μέτρο πιο πίσω. Φέτος είναι η αρχή για την εξέλιξη του Parker στο επιθετικό υπερόπλο που αναμένεται να γίνει.

Τρίτο στοίχημα είναι το να βρεθεί ρόλος στον Monroe. Ίσως ο ρόλος του 6ου παίκτη που του έχει δώσει ο Kidd να είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται ο –πολύ ποιοτικός- Moose για να βρει τη χαμένη του λάμψη. Όχι, δεν είναι επιπέδου all star, όμως είναι ένας παίκτης που με τα σωματικά του προσόντα, το μέγεθος και το low post παιχνίδι του, μπορεί να είναι σταθερά ένας πολύ καλός 6th player σε καλή ομάδα. Συνολικά περιμένουμε να δούμε μια ομάδα ισορροπημένη, με αρκετό βάθος και καλή δεύτερη πεντάδα. Μια ματιά στο ρόστερ θα μας πείσει:

PG: Dellavedova – Brogdon
SG: Middleton – Terry –Vaugnh
SF: Giannis – Beasley* – Novak
 PF: Parker –Teletovic- Maker
C: Monroe – Plumlee-Henson

Προφανώς μιλάμε για ένα ρόστερ με βασικά στοιχεία τη νεανικότητα, το μέγεθος, την αθλητικότητα και πλέον το βάθος. Πολλοί και διαφορετικοί συνδυασμοί θα προκύπτουν, ενώ η ικανότητα πολλών παικτών να παίζουν κοντά και μακριά στη μπασκέτα είναι μοναδική. Ας αφεθούμε λοιπόν στο μπάσκετ που χτίζουν φέτος οι Βucks και ας κάνουμε υπομονή ένα ή δύο χρόνια μέχρι η πρόοδος να έχει φτάσει στα επίπεδα που ο Kidd επιθυμεί.

*Bonus

Δε θα μπορούσε να μη γίνει ιδιαίτερη αναφορά στον SuperCoolBeas, στον αυτοκαταστροφικό «υπερπαίκτη» που κατά πάσα πιθανότητα είναι ο μόνος που βάζει τόσο άνετα τριαντάρες, αλλά δεν μπορεί να στεριώσει πουθενά. Μετά τον τραυματισμό του Middleton [5] οι Βucks αντάλλαξαν τον Ennis –που ούτως ή άλλως δε χωρούσε- και πήραν ως αντάλλαγμα ένα παίκτη που πέρσι είχε 13 πόντους και 6 ριμπάουντ σε μόλις 18 λεπτά παιχνιδιού! Μόνο αν είσαι ο SuperCoolBeas μπορείς να έχεις 13 πόντους, 6 ριμπάουντ σε 18 λεπτά και να σε ανταλλάσουν για τον Tyler Ennis. Ωστόσο, για όλους (και όλες) εμάς που αναμέναμε πραγματάκια από τους Βucks, τι καλύτερο από το ότι βλέπουμε σε όλο το πακέτο και την ολική επαναφορά του Beasley. Ενός παίκτη με ταλέντο προορισμένο για all-nba teams και mvp [6] , αλλά τελικά μια καριέρα (στην καλύτερη) μέτρια. Τα χρόνια δεν τον έχουν πάρει και τελευταία δείχνει ότι όντως θέλει να επιστρέψει σε υψηλό επίπεδο. Το πέρασμα από το Houston ήταν εντυπωσιακό και ίσως οι Rockets δεν εκτίμησαν πολύ καλά το τι παίρνουν και τι χάνουν. Υπο τις οδηγίες του Kidd στο υγιές περιβάλλον του Milwaukee, ο Beasley φαίνεται ότι μπορεί να δώσει το κάτι παραπάνω ερχόμενος από τον πάγκο. [7]

Σημειώσεις.

[1] Για την ακρίβεια ο Γιάννης ισοβαθμεί στη δεύτερη θέση σε όλο το nba σε points per transition possession με τον Steph Curry με 1.22. Στην πρώτη θέση είναι ο Lebron James με 1.32.
[2]Ειδικά μετά τον τραυματισμό του Middleton.
[3] 14.3 ppg, 9.8 reb, 1,1 bl
[4] O οποίος μάλλον έχει ξεχάσει να σουτάρει και η θέση του έχει χαθεί από τον βετεράνο terry.
[5] Τρομερή απουσία, αλλά το κενό ίσως δώσει λίγο χώρο παραπάνω στην εξέλιξη του Parker. Όπως και να χει ο Kash είναι μεγάλο κεφάλαιο και η απουσία του θα στοιχίσει σε νίκες, σε θέαμα και ουσία.
[6] Τελικά το πήρε στην Κίνα…
[7]

[8] Όλα τα στατιστικά από http://www.basketball-reference.com και http://stats.nba.com/