Αν και έχουν περάσει σχεδόν τριάντα πέντε χρόνια από την ένωση της Γερμανίας, η ανατολική πλευρά της παραμένει πολύ πίσω σε ανάπτυξη και οικονομία. Ο λόγος δεν είναι μόνο η διαφορετική διακυβέρνηση ως το 1989. Ακόμα η βιομηχανική επανάσταση δεν εξαπλώθηκε στην περιοχή, ενώ μετά το διαχωρισμό υπήρξε μαζική μετεγκατάσταση Γερμανών στα δυτικά της χώρας. Ως αποτέλεσμα, η ανατολική Γερμανία αντιμετωπίζει έκτοτε μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα. Η νυν κυβέρνηση αντιμετωπίζει την ανάγκη εργατικών χεριών, διοχετεύοντας ροές μεταναστών στην περιοχή, που πολλές φορές προξενούν την αντίδραση των τοπικών κοινοτήτων. Γίνεται σαφές θεωρώ ότι η σκληρή αυτή περιοχή δεν ευνοεί επενδύσεις εκατομμυρίων, για αυτό και γίνονται σε πολύ μικρότερη κλίμακα.
Το Κέμνιτς παρόλα αυτά, είναι μία από τις εξαιρέσεις. Κι αυτό γιατί στην πόλη λειτουργεί από το 1836 το ομώνυμο πανεπιστήμιο, γύρω από το οποίο άνθισε και συσπειρώθηκε η βιομηχανική ανάπτυξη της περιοχής. Ήταν για χρόνια στις πέντε κορυφαίες πόλεις της χώρας, ισοπεδώθηκε στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και πέρασε στα χέρια των Σοβιετικών ως της ένωση. Μάλιστα από το 1953 ως το 1990 η πόλη μετονομάστηκε σε “Karl-Marx-Stadt”, προς τιμήν του Καρλ Μαρξ. Όχι, κανέναν δεσμό δεν είχε με την πόλη, απλώς συνέβη. Έκτοτε είναι σταθερά στις 10 πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες πόλεις της Γερμανίας κι αποτελεί την έδρα των Νάινερς, που είναι το θέμα του κειμένου. Ο λόγος που θεώρησα απαραίτητη αυτή την εισαγωγή είναι για να γίνει πλήρως αντιληπτό ότι στην ανατολική Γερμανία δεν στέκεται εύκολα ένα εγχείρημα, κάτι που ισχύει και στο μπάσκετ.
Οι ιθύνοντες της ομάδας το γνώριζαν πολύ καλά και προσπαθούσαν για το καλύτερο, αλλά παρέμεναν σταθερά στις χαμηλές κατηγορίες. Ο άνθρωπος που άλλαξε ολόκληρη τη φιλοσοφία του κλαμπ και έδωσε το έναυσμα της ανόδου, είναι ο νυν προπονητής της ομάδας Ροντρίγκο Παστόρε. Αργεντινός με Ιταλικές καταβολές (no surprise there), γιος προπονητή μπάσκετ, ανέλαβε τα ηνία το 2015, αλλά ευθύς έμεινε έκπληκτος με την παντελή έλλειψη φιλοδοξίας στον οργανισμό. Φρόντισε επομένως να φυτέψει το τσιπάκι της νίκης και το 2020 ανέβασε την ομάδα στη BBL. Έκτοτε οι Νάινερς κατάφεραν βήμα βήμα να μονιμοποιηθούν στο πρωτάθλημα, με αποκορύφωμα τη φετινή χρονιά, που είναι η κορυφαία ομάδα του midfield θα λέγαμε.
Η χρονιά των Νάινερς ήταν τρελή ως τώρα. Μιλάμε για ομάδα που έγραψε 17 συνεχόμενες νίκες σε όλες τις διοργανώσεις και ήταν πρώτη στη Γερμανία για μήνες. Στο Europe Cup βρήκε στο δρόμο της ομάδες πολύ υπολογίσιμες. Πρώτα η Σαραγόσα και μετά η πολύ δυνατή Μπιλμπάο αποκλείστηκαν σε διπλά ματς και στον τελικό την περίμενε η Μπαχτσεσεχίρ. Στον πρώτο αγώνα των τελικών οι Νάινερς επικράτησαν με 85-74 στο Κέμνιτς, παίρνοντας μια μεστή διαφορά ενόψει του επαναληπτικού στην Τουρκία. Εκεί έγινε ένα από τα κορυφαία ματς της σεζόν σε όλα τα επίπεδα. Οι Τούρκοι έφτασαν να προηγούνται με 15 στο ημίχρονο, οι Γερμανοί το μάζεψαν και πέρασαν μπροστά με 8 λεπτά στο ρολόι. 1:44 πριν την κόρνα της λήξης το ματς είναι στο 86-84 κι ο Παστόρε ετοιμάζεται για πανηγύρια. Αμ δε. Η Μπαχτσεσεχίρ κατάφερε να κλείσει με 9-0 και να το στείλει στην παράταση με 95-84. Εκεί η διαφορά πήγε πάλι στους 16, πάλι συνήλθαν οι Νάινερς, πάλι απάντησαν οι Τούρκοι οι οποίοι αστοχησαν στο τελευταίο σουτ με τη διαφορά στο +10. Το συνολικό σκορ ήταν 180-179 υπέρ της Κέμνιτς, που σήκωσε την κούπα. Αν αυτό δεν είναι σινεμά, τότε τι είναι;
Ο Παστόρε έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης στην επιτυχία του φετινού ρόστερ. Είναι ένας κόουτς που δηλώνει βαθιά επηρεασμένος από τους μεγάλους Ιταλούς προπονητές και τις ομάδες των 00ς στο Ιταλικό πρωτάθλημα. Μάστερ του σετ παιχνιδιού και των προσαρμογών μεσα στο ματς, έχει ντύσει την ομάδα του με πληθώρα two-way παικτών, όπως οι Ουγκουάκ και Κάζα Κίν, ενώ η εμπειρία δε λείπει, με τον μπαρουτοκαπνισμένο Λάντσουον και τον πολυπερπατημένο στις γερμανικές κατηγορίες Γιεμπό. Ήταν όμως η έλευση του Αμερικανού Γουέσλι Φαν Μπέκ που έδωσε το έξτρα στοιχείο στον Παστόρε, για να χτίσει την ομάδα που πήρε το τρόπαιο. Ακόμα κι έτσι, σταρ δεν υπάρχει εδώ, το σύστημα του κόουτς δουλεύει μέσω καλής κυκλοφορίας της μπάλας, λίγο ως μηδαμινό iso και εμπιστοσύνη στον όποιον συμπαίκτη. Το να έχει έξι ή επτά διψήφιους το φύλλο στατιστικής δεν ήταν κάτι σπάνιο φέτος.
Πέρα από αυτά όμως, η μεγαλύτερη νίκη του Παστόρε είναι το κλίμα που έχει δημιουργηθεί σε αυτή τη μικρή ιστορικά και οικονομικά ομάδα. Ο Αργεντινός εξαρχής ζήτησε να μπουν χρήματα στο youth movement - όπως ονομάστηκε - ήτοι στις ακαδημίες της ομάδας. Απαιτεί από τους παίκτες του να μην βλέπουν το μπάσκετ καθαρά βιοποριστικά και να μορφώνονται συνεχώς πάνω στην εξέλιξη του παιχνιδιού. Να προετοιμάζονται σωματικά και ψυχικά για κάθε παιχνίδι λες κι είναι το τελευταίο. Πέραν των προπονήσεων και των ασκήσεων, ζητά τακτικά από τους αθλητές να μην αμελούν την ψυχική τους υγεία. Πολλές φορές έχει μιλήσει για παίκτες του που αντιμετώπιζαν ψυχολογικά προβλήματα και για το πώς επωφελήθηκαν μετά από συνεδρίες με ειδικούς. Ακόμα και για το ότι θα ήθελε ενός τύπου προπονητή ψυχικής υγείας στο επιτελείο του, που θα κάνει ομαδική δουλειά κι όχι ατομική με κάθε παίκτη. Μέχρι κι ο Γκόρντον Χέρμπερτ, ο προπονητής της Εθνικής Γερμανίας, δήλωσε πριν λίγους μήνες πόσο εντυπωσιασμένος ήταν με την πρόοδο των Νάινερς εντός κι εκτός παρκέ.
Η κατάκτηση του Europe Cup είναι από μόνο του ασύλληπτο κατόρθωμα. Μια ομάδα προερχόμενη από τις φτωχότερες περιοχές της Γερμανίας, που μέχρι πριν τέσσερα χρόνια δεν είχε ξαναπαίξει στη BBL έφτασε να σηκώσει ευρωπαϊκό τρόπαιο. Κόντρα σε πολύ πιο έμπειρες κι ιστορικές ομάδες. Όμως για τον Παστόρε η δουλειά δεν έχει τελειώσει εδώ. Εντός συνόρων είναι τοπ-4 βαθμολογικά, αλλα δυστυχώς δεν έχει καταφέρει να πάρει νίκες από τις Άλμπα και Μπάγερν. Με τις υπόλοιπες μεσαίες ομάδες έχει δώσει δυνατές μάχες και οι σειρές είναι μοιρασμένες. Είναι δεδομένο πως ο Αργεντινός έχει βάλει στο μάτι τουλάχιστον τον πρώτο γύρο των πλέι-οφς, ίσως και τον επόμενο. Από την άλλη, είναι τόσο μεθοδική η προσέγγιση του ίδιου και της διοίκησης - γνωρίζουν πολύ καλά πως στην παρούσα φάση η αδιάλειπτη παρουσία στην οκτάδα είναι αρκετό σαν βήμα. Άλλωστε περίμεναν 25 χρόνια για την πρώτη τους μεγάλη στιγμή, δε θα τα χαλάσουμε για μία δύο σεζόν.
Α, παραλίγο να ξεχάσω το καλύτερο. Ανέφερα παραπάνω πως αν και δεν είχε καμία σχέση με την πόλη, το Κέμνιτς είχε πάρει το όνομα του Καρλ Μαρξ για πολλά χρόνια. Μαντέψτε ποια είναι η μασκότ των Νάινερς.
