Κυριακή, 24 Φεβρουαρίου 2019 12:09

To Ισραήλ, η αμερικάνικη κληρονομιά και η ανάπτυξη

Από :

Ποιος είπε ότι το μπάσκετ του Ισραήλ δεν μπορεί να μας προσφέρει μια μεγάλη ύλη θεμάτων; Με την βοήθεια του Ronnie Levi (@Ronster928), ο οποίος είναι βοηθός προπονητής στην Μπνέι Χερτζλίγια της Winner League, θα "χτενίσουμε" μέσω μιας all around επικοινωνίας - συζήτησης κάμποσα ζητήματα, για να κατανοήσουμε λίγο καλύτερα τι συμβαίνει στην πιο "αμερικανοποιημένη" χώρα που εμφανίζεται στον ευρωπαϊκό μπασκετικό χάρτη.

Προτού ξεκινήσουμε, είναι σημαντικό να ευχαριστήσουμε θερμά τον Ronnie που δέχθηκε με χαρά να μοιραστεί μαζί μας λεπτομερώς ορισμένες πολύ χρήσιμες πληροφορίες, δίνοντας μας παράλληλα απαντήσεις σε αρκετά ερωτήματα που ενδεχομένως κι εσείς να είχατε καιρό τώρα στο μυαλό σας. Ένα από αυτά, αναμφίβολα έχει να κάνει με την ευκολία που αρκετοί Αμερικανοί αθλητές αποκτούν κατά καιρούς διαβατήριο από το Ισραήλ.

Η σύνδεση Ηνωμένων Πολιτειών - Ισραήλ

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε αρκετούς παίκτες με αμερικανική καταγωγή να παίρνουν υπηκοότητα από το Ισραήλ. Είναι κάτι συχνό. Θα θυμάστε τον δις πρωταθλητή της EuroLeague, David Blu, μερικά χρόνια παλαιότερα, αλλά και τους John DiBartolomeo, Alex Tyus, D'Or Fischer, Joe Alexander, T.J. Clein ως πιο πρόσφατα παραδείγματα. Είναι μόνο μερικά από τα πολλά ονόματα που βρίσκονται σε αυτό το status. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα, στελεχώνουν κατά περιόδους και την εθνική ομάδα της χώρας. Ο Ronnie μας εξηγεί γιατί στο Ισραήλ συμβαίνει αυτό με τέτοια συχνότητα, εν αντιθέσει με άλλες χώρες όπου το φαινόμενο συναντάται σαφώς σπανιότερα. "Δεν είμαι σίγουρος για το πόσοι άνθρωποι το γνωρίζουν αυτό που θα πω, αλλά οποιοδήποτε άτομο εβραϊκής καταγωγής, από οποιοδήποτε σημείο του κόσμου, έχει το δικαίωμα να αποκτήσει υπηκόοτητα από το Ισραήλ, οποιαδήποτε στιγμή της ζωής του. Από τη στιγμή λοιπόν που υπάρχουν πολλοί Αμερικανοεβραίοι που παίζουν μπάσκετ, βλέπουμε συχνά μερικούς από τους καλύτερους εξ' αυτών να έρχονται να αγωνιστούν επαγγελματικά στο Ισραήλ".

Όμως, πέραν τούτου, υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που ενισχύουν την παραπάνω τάση, καθώς "πολλά club από το Ισραήλ είναι χαρούμενα με το γεγονός πως μπορούν να τους φέρουν στα εγχώρια πρωταθλήματα, επειδή έτσι μπορούν να εξοικονομήσουν πολλά χρήματα από τη φορολογία - από τη στιγμή που οι νέοι πολίτες λαμβάνουν ορισμένες οικονομικές διευκολύνσεις. Επίσης, υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις όπου Αμερικανοί παντρεύτηκαν γυναίκες από το Ισραήλ κι έτσι μπόρεσαν κι αυτοί να αποκτήσουν την υπηκοότητα. Πάντως, αυτές οι περιπτώσεις είναι λιγοστές. Σε κάποιες ακόμη πιο σπάνιες περιπτώσεις, υπήρξαν κάποιοι Αμερικανοί παίκτες που ασπάστηκαν τον Ιουδαϊσμό και μέσω αυτού κατάφεραν να λάβουν την υπηκόοτητα. Επί του παρόντος, αυτό το βλέπουμε να συμβαίνει με τον Amar'e Stoudemire που αγωνίζεται στη Χάποελ Ιερουσαλήμ".

Όπως είναι φυσικό, οι δεσμοί μεταξύ των δύο αυτών λαών έχουν γίνει αρκετά δυνατοί με το πέρασμα των ετών, όσον αφορά το καθαρά μπασκετικό κομμάτι. Υπάρχουν όμως κι άλλοι σημαντικοί λόγοι οι οποίοι συντηρούν αυτή τη δυνατή σχέση κι ο Ronnie τονίζει ότι "αρχικά, σχεδόν όλοι οι ξένοι παίκτες που ήρθαν κατά καιρούς να αγωνιστούν στον Ισραήλ, μου έλεγαν πόσο τους αρέσει εδώ. Ο καιρός, η κουλτούρα, οι άνθρωποι κι όχι μόνο. Έχει τύχει πολλές φορές να γνωρίσω ξένους που επιλέγουν να μείνουν στο Ισραήλ με λιγότερα χρήματα σε σχέση με αυτά που μπορούν να βρουν κάπου άλλου, μόνο και μόνο επειδή τους αρέσει πολύ εδώ. Στην ομάδα μου, την Μπνέι Χερτζλίγια, ο Jeff Adrien βρίσκεται για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στην ομάδα. Αγαπά την πόλη της Χερτζλίγια κι έχει απορρίψει αρκετές προτάσεις προκειμένου να συνεχίσει εδώ".

Δεν είναι όμως μόνο το βιοτικό επίπεδο της χώρας ο μοναδικός λόγος, αλλά το θέμα εκτείνεται, ακόμη βαθύτερα, και στις ρίζες των ανθρώπων. "Δεύτερον, ένας λόγος που παρατηρώ έχει να κάνει με τους Ισραηλινούς παίκτες. Ένα από τα βασικά και χαρακτηριστικά στοιχεία του Ισραήλ είναι το γεγονός πως οι πολίτες μπορεί να κατάγωνται από οποιοδήποτε μέρος. Πολλοί γηγενείς παίκτες που γνωρίζω έχουν οικογένεια στις Ηνωμένες Πολιτείες και σχεδόν όλοι τους έχουν επισκεφθεί την Αμερική τουλάχιστον μια φορά. Στην ομάδα μας, για παράδειγμα, ο Orr Leumi έπαιξε μπάσκετ σε λυκειακό επίπεδο στο Λας Βέγκας κι ο Karam Mashour επίσης αγωνίστηκε στο NCAA. Η μητέρα του αρχηγού της ομάδας, Nitzan Hanochi, είναι από τη Νέα Υόρκη".

"Ο τρίτος λόγος, είναι αυτός που αναλύσαμε λίγο νωρίτερα. Το γεγονός πως πολλοί Αμερικανοεβραίοι έρχονται να παίξουν στο Ισραήλ. Είτε επαγγελματικά, είτε για το Maccabiah Tournament που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια. Όλα τα παραπάνω, συνδυαζόμενα, έχουν χτίσει μια πραγματικά πολύ σταθερή σχέση μεταξύ των δύο πλευρών". Κάπου εδώ, αξίζει να αναφέρουμε πως το "Maccabiah Tournament", το οποίο συχνά αναφέρεται κι ως "Jewish Olympics", έχει γίνει 20 φορές, αρχής γεννομένης από το 1932 κι αφορά πολλά αθλήματα - όχι μόνο το μπάσκετ. Στους τελευταίους χρονικά, που διεξήχθησαν τον Ιούλιο του 2017, συμμετείχαν περισσότεροι από 10,000 αθλητές, από 85 διαφορετικές χώρες και σε 45 συνολικά αθλήματα. Ενδεικτικά, ορισμένες σημαντικές προσωπικότητες του παγκοσμίου μπάσκετ που συμμετείχαν σε αυτούς, ήταν οι: Larry Brown, Nat Holman, Dolph (πατέρας) και Danny (γιος) Schayes και Ernie Grunfeld.

Επανερχόμενοι στο θέμα μας, είναι λογικό πως η σύνδεση Η.Π.Α. και Ισραήλ έχει προσφέρει κατά καιρούς την παρουσία ορισμένων πολύ σπουδαιών παικτών στην γηραιά ήπειρο. Ο Ronnie, αναφορικά με το ποιον θα ξεχώριζε, πιστεύει πως "πολλοί θα συμφωνούσαν ότι ο Anthony Parker1 είναι από τους θρυλικότερους, αν όχι ο πιο θρυλικός ξένος που αγωνίστηκε ποτέ στο Ισραήλ. Δεν είναι αγαπητός μόνο από τους φίλους της Μακάμπι, αλλά και γενικά από την πλειοψηφία των Ισραηλινών φιλάθλων. Από πλευράς ταλέντου θα έλεγα πως είναι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς πως ο Amar'e Stoudemire δεν είναι ο πιο επιτυχημένος παίκτης που έπαιξε ποτέ εδώ. Μιλάμε για έναν αθλητή που έβγαλε στην καριέρα του περισσότερα από 100 εκ. δολάρια και υπήρξε αρκετές φορές All Star στο NBA. Ωστόσο, ο Stoudemire ήρθε εδώ μετά το prime του ως παίκτης".

Ηλεκτρονικό scouting και καινοτομία

Στην Winner League κάθε χρόνο βλέπουμε πολλούς ταλαντούχους Αμερικανούς, που κάποιοι εξ' αυτών αργότερα πηγαίνουν σε μεγάλα ευρωπαϊκά club. Μας δίνεται η εντύπωση πως το scouting των τοπικών ομάδων βρίσκεται σε υψηλο επίπεδο. Και γενικά θα λέγαμε πως η τεχνογνωσία του Ισραήλ σε αυτόν τον τομέα είναι εγνωσμένης αξίας, πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Αυτό παρατηρείται "επειδή οι ομάδες του Ισραήλ δεν έχουν πολύ μεγάλα budget, πρέπει να είμαστε δημιουργικοί όταν έρχεται η ώρα να βρούμε ταλέντα. Κάποιες φορές, χρειάζεται να πάρεις ένα ή δύο ρίσκα αναφορικά με τις επιλογές σου στους ξένους προκειμένου να φτιάξεις μια ομάδα που να κερδίζει. Πολλές φορές θα παρατηρήσετε ότι αυτοί οι παίκτες που κάνουν το άλμα σε μια καλύτερη ομάδα, προερχόμενοι από το Ισραήλ, συνήθως δεν είχαν προηγουμένως εμπειρία εκτός Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ ίσως ακόμη να πρόκειται και για rookies".

Επίσης, ένα ακομη σημείο στο οποίο πρέπει να σταθούμε ιδιαίτερα, το οποίο δεν αφορά το μπάσκετ αυτό καθ' εαυτό, είναι πως "οι Ισραηλινοί είναι γνωστοί για το ότι είναι ευρηματικοί και ηγούνται σε πολλούς επιχειρηματικούς τομείς. Το scouting μπορεί επίσης να ανήκει σε αυτές τις κατηγορίες. Το Τελ Αβίβ είναι γνωστό ως η παγκόσμια πρωτεύουσα του startup2. Έχουμε πολλές startup εταιρίες που σχετίζονται με τον αθλητισμό, οι οποίες μας έχουν βοηθήσει να ενισχύσουμε και να βελτιώσουμε τις προσπάθειες μας στο κομμάτι του scouting, όπως είναι για παράδειγμα το Scouting4U3. Πρόκειται για ένα λογισμικό που δημιουργήθηκε στο Ισραήλ, το οποίο χρησιμοποιούν σήμερα ορισμένα από τα μεγάλα ευρωπαϊκά club, ακόμη κι ομάδες του NBA".

Αξίζει σε αυτό το σημείο να επισημάνουμε ότι οι Ισραηλινοί ήταν οι πρώτοι που ανέπτυξαν το ηλεκτρονικό scouting, πίσω στην δεκαετία του 1990. Ο Γιάννης Ψαράκης (@YPsar) ενημερώνει πως ένας εκ των ιδιοκτητών του λογισμικού, ήταν ο Όβεντ Κράους. Αργότερα, "πούλησε" στον Ντούσαν Ίβκοβιτς το πρόγραμμα του, τη σεζόν του triple crown (1996-97) του Ολυμπιακού, με τον assistant coach, Μίλαν Μίνιτς, να είναι ο άνθρωπος που το "έτρεχε", μέσω φορητού υπολογιστή. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας των 90's, το πρόγραμμα είχε αγοραστεί κι από άλλες ελληνικές ομάδες (όπως η ΑΕΚ κι ο Πανιώνιος), ενώ έγινε αρκετά διάσημο και στην γειτονική Ιταλία.

Το role model David Blatt κι η πορεία του Zach LeDay

Το περασμένο καλοκαίρι έντονη γεύση από το Ισραήλ ήρθε στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στον Ολυμπιακό. Η τεχνική ηγεσία του ερυθρόλευκου πάγκου άλλαξε μετά από μια τετραετία, με τον David Blatt να αντικαθιστά τον Γιάννη Σφαιρόπουλο. Ο Ronnie ανέφερε για το νυν τεχνικό των Πειραιωτών πως "είναι ένας άνθρωπος τον οποίο θαυμάζω από την εποχή που πρωτοάκουσα για εκείνον, όταν ήμουν ακόμη έφηβος. Ως Αμερικανός κι εγώ, ο οποίος επίσης προπονεί στο Ισραήλ, βλέπω τον David ως έμπνευση, κάποιον δηλαδή του οποίου τα βήματα θα ήθελα να ακολουθήσω στο μέλλον. Είχα τη τιμή να δουλέψω υπό τις οδηγίες του Alon Stein4, ενός από τους βοηθούς του στην Μακάμπι, στην πιο πρόσφατη κατάκτηση της EuroLeague από την ομάδα. Έμαθα πολλά σχετικά με το στυλ και τη φιλοσοφία του David ως προπονητή από τον Alon".

Στη συνέχεια, μας εξήγησε τι αντλεί ο ίδιος παρακολουθώντας στενά την πορεία του Blatt, εκτός Ισραήλ τώρα πια. "Ήμουν σε θέση να μάθω πολλά περισσότερα βλέποντας πολλά παιχνίδια του Ολυμπιακού, της Νταρουσάφακα, αλλά και των Cleveland Cavaliers, τα τελευταία χρόνια. Πρέπει να πω ότι ο David είναι ένας εξαιρετικός προπονητής, κατά την ταπεινή μου άποψη. Η προσοχή που δίνει στην λεπτομέρεια είναι εκπληκτική. Δεν έχει τύχει να τον συναντήσω ακόμη επί προσωπικού, ωστόσο ελπίζω πως αυτό θα συμβεί στο μέλλον. Όμως μπορώ να πω, από όσα έχω αντιληφθεί από τις συνεντεύξεις του και από τον τρόπο που χειρίστηκε με διπλωματία την όλη κατάσταση στο Cleveland, πως είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος με υψηλό χαρακτήρα. Για μένα, είναι ένα πρότυπο".

Μοιραία, η συζήτηση έφτασε και στον rookie της EuroLeague, Zach LeDay, τον 25χρονο σέντερ που έχει διχάσει το κοινό σε πολλές περιπτώσεις κατά τη τρέχουσα σεζόν, αναφορικά με την πραγματική του θέση σε μια πεντάδα. "Θυμάμαι πως είχα δει τον Zach να παίζει στο Brooklyn, στο ACC tournament, κατά την διάρκεια της τελευταίας του χρονιάς στο κολλέγιο, και λίγο αργότερα ξανά στο Portsmouth Invitational5. Σκεφτόμουν πως μπορεί να αποτελέσει μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση παίκτη για το Ισραήλ. Γενικά μιλώντας, οι δυνατοί undersized ψηλοί που παίζουν δίνοντας το 100% της προσπάθειας τους, συνήθως κουμπώνουν και πετυχαίνουν στο πρωτάθλημα του Ισραήλ".

Επίσης, μας ανέλυσε το background της ομάδας στην οποία άνηκε ο ψηλός του Ολυμπιακού πέρσι. "Όταν άκουσα πως ο Zach υπογράφει με την Gilboa Galil, ειλικρινά δεν ένιωσα κάποια έκπληξη. Η Gilboa είναι μια ομάδα που κάνει γενικώς εκπληκτική δουλειά στο να βρίσκει μικρά ονόματα και να τα εξελίσσει σε σημείο που να μπορούν να μετακινηθούν σε μεγαλύτερα club τα επόμενα χρόνια. Πολλοί αμφισβήτησαν πως ο Zach θα μπορούσε να είναι αρκετά καλός ώστε να κάνει το άλμα στην EuroLeague τόσο γρήγορα, ωστόσο έχει βελτιωθεί πολύ μέχρι στιγμής και νομίζω πως θα είναι ένας πολύ καλός παίκτης για την Ευρώπη, τα χρόνια που θα έρθουν".

Tamir Blatt και επόμενη μέρα για το μπάσκετ του Ισραήλ

Σίγουρα έχετε ακούσει ξανά το όνομα Tamir Blatt που κουβαλά... κληρονομιά. Ο γιος του David είναι ένας παίκτης ο οποίος μας απασχολεί συχνά - πυκνά τα τελευταία χρόνια. Όχι αποκλειστικά και μόνο λόγω της συγγένειας του με τον νυν τεχνικό του Ολυμπιακού, αλλά κυρίως λόγω της παρουσίας του κατά το παρελθόν με τα μικρότερα κλιμάκια της Εθνικής του Ισραήλ, αλλά και των πρόσφατων αναμετρήσεων της ΑΕΚ με την Χάποελ Ιερουσαλήμ για την Regular Season του Basketball Champions League.

"Αν και δε τον γνωρίζω προσωπικά, θα έλεγα πως ο Tamir είναι ένας πολύ ταλαντούχος παίκτης που δουλεύει σκληρά, από αυτά που έχω ακούσει. Φυσικά, το να είσαι γιος ενός προπονητή είναι ένα τεράστιο πλεονέκτημα, υπό την έννοια πως βρισκόταν κοντά στο παιχνίδι από τη στιγμή που γεννήθηκε. Πιστεύω ότι ο Tamir μια μέρα θα παίξει στο υψηλότερο ευρωπαϊκό επίπεδο και θα είναι ένα από τα πιο σταθερά ονόματα στην λίγκα του Ισραήλ τα χρόνια που ακολουθούν. Το μέγεθος του, πάντως, και η περιορισμένη αθλητικότητα είναι πιθανό να τον αποτρέψουν από το να αγωνιστεί στο επίπεδο του NBA".

Για την ιστορία, ο Tamir Blatt, γεννημένος το 1997, μετρά 11.5 πόντους (45% στα δίποντα, 43% στα τρίποντα, 83% στις βολές), 6.8 ασίστ, 2.8 ριμπάουντ, 1 κλέψιμο και 14.4 μονάδες αξιολόγησης στο φετινό Basketball Champions League, σε 13 εμφανίσεις. Είχε ξεκινήσει την καριέρα του από την Χάποελ Τελ Αβίβ κι από το περασμένο καλοκαίρι ανήκει στην Χάποελ Ιερουσαλήμ, με την οποία υπέγραψε συμβόλαιο διετούς διάρκειας.

Όμως, πέραν του νεαρού Blatt, φαίνεται πως μπορεί να εντοπίσει κανείς κι άλλα αξιόλογα ταλέντα. Ο Ronnie θεωρεί ότι "το Ισραήλ έχει δύο ακόμη νεαρούς παίκτες που μπορούν να γίνουν σημαντικοί για το εγχώριο μπάσκετ κι επίσης διαθέτουν και το potential να παίξουν στο NBA. Αυτοί είναι ο Yovel Zoosman (swingman της Maccabi, 20 ετών) και ο Deni Avdija (point forward της Maccabi, 18 ετών). Ανεξάρτητα από το ποιος θα παίξει τελικά στο NBA, νομίζω ότι είναι ασφαλές να πούμε πως το μέλλον του μπάσκετ του Ισραήλ (συμπεριλαμβανομένης και της Εθνικής Ομάδας), δείχνει αρκετά λαμπρό".

Η εξασφαλισμένη συμμετοχή της Μακάμπι στην EuroLeague

Αρκετός λόγος γίνεται κατά καιρούς αναφορικά με τα κλειστά συμβόλαια των ομάδων, τα οποία καταλαμβάνουν σχεδόν το 70% των θέσεων της EuroLeague. Η Μακάμπι Τελ Αβίβ είναι μια από τις ομάδες που έχουν εξασφαλισμένη συμμετοχή στην διοργάνωση, από το 2016 κι έπειτα. Είναι ευρέως γνωστό πως ακόμη κι αν βγει τελευταία στον πίνακα της Winner League, η θέση της στην EuroLeague ουσιαστικά δεν κινδυνευει. Ρωτήσαμε τον Ronnie αν πιστεύει πως αυτή η συνθήκη επηρεάζει με κάποιον τρόπο ολόκληρο το πρωτάθλημα, υπό την έννοια πως βλέπουμε τα τελευταία χρόνια διαφορετικούς πρωταθλητές που δεν βρίσκουν χώρο στην EuroLeague για τους γνωστούς λόγους.

"Θα ευχόμουν τα πράγματα να να ήταν τόσο απλά. Από μια καθαρά μπασκετική οπτική, θα ήταν υπέροχο εάν ο πρωταθλητής κάθε εγχώριου πρωταθλήματος αποκτούσε το δικαίωμα να παίξει στην EuroLeague της επόμενης περιόδου. Όμως, υπάρχουν κι ένα σωρό άλλοι παράγοντες, κυρίως όσον αφορά τα χρήματα και το κομμάτι του branding και του marketing. Σχετικά με τα χρήματα, το ζήτημα στο Ισραήλ είναι πως δυστυχώς τα περισσότερα club δεν είναι ιδιαίτερα πλούσια. Πιθανώς οι μοναδικές ομάδες που θα μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά το να βρίσκονται σε αυτό το επίπεδο είναι η Μακάμπι Τελ Αβίβ, η Χάποελ Ιερουσαλήμ κι ενδεχομένως η Χάποελ Χολόν. Οι υπόλοιπες θα πάλευαν κυριολεκτικά για να καταφέρουν να συνδυάσουν ένα ανταγωνιστικό ρόστερ, μια άνετη αρένα και παράλληλα να προσελκύσουν αρκετό κόσμο σε αυτήν. Η EuroLeague είναι μια επιχείρηση και έχουν καταλάβει πως προκειμένου να συνεχίσουν να αυξάνουν τη fanbase της, οφείλουν να κρατήσουν αυτά τα πολύ μεγάλα club μέσα της".

Πάντως, φαίνεται πως το γεγονός αυτό, με βάση τα τωρινά δεδομένα και το υπάρχον format, σταδιακά έχει γίνει αποδεκτό από τις περισσότερες ομάδες, αφού κι οι ίδιες βλέπουν πως είναι δύσκολο να... τρυπώσουν. "Έχω την εντύπωση πως τα περισσότερα club στο Ισραήλ αντιλαμβάνονται αυτόν τον παράγοντα και τον έχουν αποδεχθεί. Ένας άλλος παράγοντας που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας, είναι και το format των playoffs στο Ισραήλ. Μοιάζει αρκετά με της EuroLeague. Ο πρώτος γύρος είναι best-of-5 κι έπειτα υπάρχει το Final Four, με μονά παιχνίδια. Αυτό το σύστημα εφαρμόστηκε πρόσφατα για πολύ συγκεκριμένο λόγο. Ουσιαστικά δίνει την δυνατότητα στις άλλες ομάδες, πλην της Μακάμπι, να μπορούν να διεκδικήσουν τον τίτλο με πραγματικές πιθανότητες. Από τότε και μετά έχουμε δει αρκετά club να συμμετέχουν στους τελικούς και ακόμη να κατακτούν τον τίτλο απέναντι στις εγχώριες δυνάμεις6. Είναι συναρπαστικό για το κοινό και δίνει κίνητρο στους παίκτες που παίζουν σε μικρότερες ομάδες".

Ωστόσο, ο Ronnie προτιμά να βλέπει κάπως πιο αισιόδοξα το ζήτημα, κοιτώντας τη μεγάλη εικόνα και δίνοντας ταυτόχρονα αξία σε όλες τις ευρωπαϊκές λίγκες: "Υπάρχουν μόνο 16-18 θέσεις για την EuroLeague, όμως έχουμε τρεις ακόμη ευρωπαϊκές λίγκες στις οποίες έχουν συμμετάσχει ομάδες από τα Ισραήλ τα τελευταία χρόνια. Η Χάποελ Ιερουσαλήμ (BCL, EuroCup), η Χολόν (BCL), η Χάποελ Τελ Αβίβ (BCL), η Μπνέι Χερτζλίγια (FIBA Europe Cup), η Ρισόν (BCL, FIBA Europe Cup) κι η Ναχαρίγια (BCL) συμμετέχουν σε αυτές, ή τέλος πάντων τις είδαμε να το κάνουν σχετικά πρόσφατα".

Η Winner League και πως θα επιτευχθεί το "βήμα προς τα εμπρός"

Η πρώτη κατηγορία (Premier League) του Ισραήλ, γνωστή κι ως Winner League εδώ και μερικά χρόνια, είναι ομολογουμένως μια από τις καλές ευρωπαϊκές λίγκες, δεν ανήκει όμως σίγουρα στις κορυφαίες. Δεν μπορείς να την βάλεις δίπλα σε πιο εμπορικά και λαμπερά πρωταθλήματα όπως είναι η Liga Endesa, η VTB United League κι η TBL.

Ο Ronnie εντοπίζει τον ανασταλτικό παράγοντα που κρατά πίσω την ανάπτυξη της λίγκας κι εξηγεί ότι "ένα μεγάλο πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζει το πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια έχει να κάνει με το ερώτημα για το πόσους ξένους παίκτες επιτρέπεται τελικά να έχει το κάθε ρόστερ, καθώς υπάρχει το ζήτημα με το Russian Rule, και εάν οι νατουραλιζέ (όπως οι Αμερικανοεβραίοι) πρέπει να μετριούνται το ίδιο με τους γηγενείς".

Παρότι μας τόνισε πως υπάρχουν πιο έμπειροι άνθρωποι από εκείνον στο χώρο που μπορούν να μας δώσουν περισσότερες και πιο συγκεκριμένες λεπτομέρειες επί του θέματος, μας είπε πως "σε κάθε περίπτωση, θα μοιραστώ μαζί σας πως βλέπω τα πράγματα. Η τωρινή μορφή του πρωταθλήματος του Ισραήλ δεν είναι τέλεια. Το προϊόν μπορεί να γίνει σαφώς καλύτερο και πιστεύω πως το πρώτο βήμα για να συμβεί αυτό είναι η κατάργηση του Russian Rule. Για όσους δεν το γνωρίζουν, το Russian Rule αναγκάζει τους προπονητές να κρατούν τουλάχιστον δύο Ισραηλινούς παίκτες στην πεντάδα, οποιαδήποτε στιγμή στο παιχνίδι. Από όσα είμαι σε θέση να γνωρίζω, η μοναδική λίγκα στον πλανήτη με αντίστοιχο κανονισμό που καθορίζει ποιος μπορεί να βρίσκεται στο παρκέ, είναι στην Κίνα. Υπάρχει λόγος που κανείς στην Ευρώπη δε χρησιμοποιεί τον συγκεκριμένο κανονισμό - πλήττεται η ποιότητα του αθλήματος".

Παράλληλα, στάθηκε ιδιαίτερα και στο κατά πόσο δυσκολεύει αυτή η συνθήκη την δουλειά ενός coach. "Οι προπονητές πρέπει να έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τους πέντε παίκτες που θεωρούν πως το αξίζουν περισσότερο. Τους παίκτες που εμπιστεύονται περισσότερο. Είναι πολύ δύσκολο για τους ξένους coaches να δουλέψουν με αυτή τη συνθήκη - μπορώ να σας το πω αυτό από την προσωπική μου εμπειρία του να δουλέψω δίπλα σε Ευρωπαίο head coach αυτήν την περίοδο - ακριβώς επειδή δεν διαθέτουν αντίστοιχη εμπειρία πάνω σε αυτό. Δεν είναι φυσιολογικό. Όταν συγκεκριμένοι παίκτες αισθάνονται πως δε χρειάζεται να ανησυχούν για το χρόνο συμμετοχής τους, είναι φυσιολογικό πως δε θα θέλουν να δουλέψουν τόσο σκληρά στην προπόνηση. Αυτό απλά πληγώνει την ποιότητα του μπάσκετ, κατά τη γνώμη μου".

Από την άλλη, ήρθε στην θέση και των γηγενών παικτών και μας εξήγησε πως μπορεί να αισθάνονται οι ίδιοι. "Καταλαβαίνω πλήρως την πλευρά των Ισραηλινών παικτών που νιώθουν σα να μην υπάρχει αρκετός χώρος για εκείνους, από τη στιγμή που οι ομάδες μπορούν να φέρουν έξι ξένους (αν κι οι περισσότερες φέρνουν μόνο τέσσερις). Αυτό είναι ουσιαστικά ένα θέμα μεταξύ της ένωσης των παικτών και της λίγκας, σχετικά με το πόσους ξένους πρέπει τελικά να επιτρέπεται να έχει ένα ρόστερ. Τα μεγάλα club προφανώς προτιμούν περισσότερους, ενώ τα μικρότερα αντίστοιχα λιγότερους. Το να σας πω πως έχω την απάντηση που θα έλυνε τα προβλήματα, θα ήταν ψέμα. Δεν ξέρω ποια είναι η σωστή λύση, όμως μπορώ να σας πω με βεβαιότητα πως αυτό που κάνουμε τώρα δεν βοηθά την εξέλιξη και την ανάπτυξη των γηγενών παικτών".

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και το impact του στους παίκτες

Όταν ο Έλληνας τεχνικός ανέλαβε την Μακάμπι, το ρεκόρ της στην EuroLeague ήταν αρνητικότατο, όπως κι η εν γένει εικόνα της. Μόλις μια νίκη έναντι επτά ηττών ήταν η πενιχρή συγκομιδή των Ισραηλινών στις πρώτες οκτώ "στροφές" της Regular Season. Ο άλλοτε προπονητής του Ολυμπιακού μετρά πλέον εννιά νίκες σε δεκαπέντε αγώνες και ομολογουμένως έχει βελτιώσει αισθητά την εικόνα της "Ομάδας του Λαού".

"Ο κόουτς Σφαιρόπουλος έχει κάνει εκπληκτική δουλειά με την Μακάμπι. Άλλαξε ολοκληρωτικά προς το καλύτερο τη σεζόν της στην EuroLeague, απλά επιμένοντας στη φιλοσοφία του και κάνοντας τους παίκτες να τον πιστέψουν και να την αφομοιώσουν. Αυτό μπορείς να το πεις απλά και μόνο βλέποντας από την τηλεόραση, ότι δηλαδή οι παίκτες του πραγματικά πιστεύουν σε αυτόν και τον τρόπο του".

Πιο αναλυτικά, ο Ronnie μας εξήγησε ότι "έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στο να διατηρεί το ροτέισον και στο να δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους για να παίζουν και να παραμένουν χαρούμενοι. Όλοι καταλαβαίνουν τον ρόλο τους στην ομάδα, το οποίο είναι και το πιο σημαντικό πράγμα για μένα. Έχει λάβει σχετικά γρήγορα τον σεβασμό σχεδόν όλων στο Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Εύχομαι η Μακάμπι να βρήκε τελικά τον σταθερό coach της και για τα επόμενα χρόνια και να μπορέσει εν τέλει να γίνει και πάλι μια ανταγωνιστική ομάδα στην EuroLeague. Όταν η Μακάμπι κερδίζει, είναι κάτι το συναρπαστικό για όλους στο Ισραήλ".

Η Μακάμπι, αν κι είναι δύσκολο να τα καταφέρει, προσπαθεί να βρεθεί κοντά στην όγδοη θέση που δίνει ένα εισιτήριο για τα playoffs. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, το mix περιλαμβάνει πολλές ομάδες και τα πράγματα γενικώς δείχνουν ρευστά, όμως σε κάθε περίπτωση, είτε τα καταφέρει, είτε όχι, φαίνεται πως ο έμπειρος κόουτς έχει κερδίσει σε αυτό το διάστημα με το... σπαθί του το απαιτητικό κοινό των "κίτρινων", κι όχι μόνο.

Σημειώσεις

1. Ο Anthony Parker (φόργουορντ, 1975) υπήρξε παίκτης της Μακάμπι Τελ Αβίβ σε δύο χρονικές περιόδους, για πέντε χρόνια συνολικά: 2000-2002 και 2003-2006. Πανηγύρισε τρεις ευρωπαϊκούς τίτλους με την "Ομάδα του Λαού" (1 FIBA SuproLeague το 2001 και back-to-back EuroLeague το 2004 και το 2005) κι ο απολογισμός του μετά από 90 συμμετοχές στην EuroLeague ήταν 1,467 πόντοι, 524 ριμπάουντ, 147 κλεψίματα και 33 τάπες. Στο NBA αγωνίστηκε συνολικά σε 516 παιχνίδια με τέσσερις διαφορετικές ομάδες (76ers, Magic, Raptors, Cavaliers).

2. Ο όρος startup, για όσους τυγχάνει να μην τον έχουν ακούσει ξανά, απευθύνεται συχνά σε κάτι που είναι πρωτοποριακό σε οποιονδήποτε χώρο, σε μια καινοτόμα ιδέα.

3. Πρόκειται για εξειδικευμένο software που απευθύνεται σε επαγγελματίες του χώρου. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα τους.

4. Ο παλαίμαχος περιφερειακός, γερμανικής καταγωγής, Alon Stein υπήρξε παίκτης της Μακάμπι Τελ Αβίβ στην δύση της καριέρας του και λίγο καιρό μετά την απόσυρση του διατέλεσε βοηθός προπονητής στο πλευρό του David Blatt, τη σεζόν 2013-14.

5. Το Portsmouth Invitational, γνωστό κι ως PIT, είναι τουρνουά που απευθύνεται σε ερασιτέχνες αθλητές (προερχόμενους από τα κολλέγια) και διεξάγεται αμέσως μετά την λήξη μιας περιόδου του NCAA και λίγο πριν το Draft του NBA. Είναι ουσιαστικά το πρώτο από τα δύο pre-draft camps και διαρκεί τέσσερις ημέρες. Γίνεται ετησίως από το 1953 κι είναι επισήμως αναγνωρισμένο από το NBA. Κατά μέσο όρο, το παρακολουθούν περίπου 200 εκπρόσωποι ομάδων του NBA, καθώς κι αρκετοί Ευρωπαίοι scouts.

6. Το 2015 και το 2017 πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η Χάποελ Ιερουσαλήμ, ενώ το 2016 ο τίτλος πήγε στην Μακάμπι Ρισόν. Πίσω στη σεζόν 2012-13, η Μακάμπι Χάιφα είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα σε μονό τελικό έναντι της Μακάμπι Τελ Αβίβ. Από τη σεζόν 2005-06 κι έπειτα, όπου σταμάτησαν οι τελικοί να γίνονται υπό την μορφή σειράς best-of-five, η Μακάμπι έχει πάρει 7 στα 13 πρωταθλήματα, ενώ 6 τίτλοι μοιράστηκαν σε πέντε διαφορετικές ομάδες. Δείτε περισσότερα σχετικά με τους πρωταθλητές εδώ.

 

 PODCASTS

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely