Ο Ολυμπιακός, με σταθερότητα σε όλη την χρονιά και πιθανόν με το πιο θελκτικό μπάσκετ στην Ευρώπη, δείγμα της εξαιρετικής δουλειάς του κόουτς Μπαρτζώκα, επιστρέφει σε ένα Final Four μετά το 2017. Η σειρά που ολοκληρώθηκε χτες στο ΣΕΦ ίσως ήταν η σκληρότερη και καλύτερη των τελευταίων δέκα χρόνων στη διοργάνωση, μια πραγματικά καταπληκτική μονομαχία ανάμεσα στις δύο πιο φορμαρισμένες ομάδες της Ευρωλίγκα αυτή τη στιγμή. Κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο με πολύ όμορφο και σύγχρονο μπάσκετ, ένταση και πολύ σπουδαίες προσωπικότητες. Πολλοί πιστεύαμε ότι η σταχτοπούτα Μονακό θα ήταν δυσκολοκατάβλητος αντίπαλος, αλλά κανείς δεν περίμενε ότι θα ζορίσει σε τέτοιο βαθμό τον Ολυμπιακό και θα τον φτάσει στα όρια του. Βέβαια η ομάδα του Ομπράντοβιτς δικαιούται να αισθάνεται από τις αδικημένες της φετινής Euroleague, καθώς είχε ήδη τέσσερις νίκες με τις ρωσικές ομάδες και πιθανόν να βρισκόταν πιο ψηλά στην βαθμολογία.
Θεωρητικά, βλέποντας το φύλλο της στατιστικής του τρίτου παιχνιδιού μεταξύ Μονακό και Ολυμπιακού, η Μονακό έπρεπε να έχει το προβάδισμα με 2-1. Το σκορ πήγε ψηλά, τα δικά της λάθη ήταν λίγα (μόλις 8) και του αντιπάλου της περίπου διπλάσια (15). Όταν συμβαίνουν αυτά, συνήθως οι Γάλλοι κερδίζουν, πολλές φορές μάλιστα εύκολα.
Ξεκίνημα στα playoffs της Ευρωλίγκας σήμερα, στη χρονιά που χαρακτηρίστηκε από την αποχώρηση των ρωσικών ομάδων μεσούσης της σεζόν. Τρία μέλη του σάιτ αναλαμβάνουν την ανάλυση των ζευγαριών που δεν γράφουν επάνω "Ολυμπιακός", με μια ματιά στον δρόμο των ομάδων ως τώρα, στις δυναμικές του κάθε μονομάχου, αλλά και στα σημεία-κλειδιά που ενδεχομένως θα κρίνουν την κάθε σειρά.
Tα playoffs του Basketball Champions League κάνουν τζάμπολ τη Τρίτη (5/4) κι αποτελούν το τελευταίο, αλλά καθοριστικότερο βήμα των ομάδων, πριν το Final 4 του Μπιλμπάο (6-8/5). Οι οκτώ μονομάχοι παίζουν τους... κόπους των προηγούμενων μηνών, σε τέσσερις δυνατές διασταυρώσεις, με ξεχωριστό ενδιαφέρον η κάθε μια. Υπάρχουν φαβορί, όπως και... Μαύρα Άλογα, με τα playoffs να επιστρέφουν στην διοργάνωση, έπειτα από δύο σεζόν με Final 8 λόγω κορονοϊού. Ποιες ομάδες θα βρεθούν σε ένα μήνα στο “τελικό ξεκαθάρισμα” της χώρας των Βάσκων;
Οι Clippers, παρά το γεγονός πως αγωνίστηκαν χωρίς τον Kawhi Leonard και στο πέμπτο παιχνίδι της σειράς κόντρα στους Suns, κατάφεραν να μειώσουν σε 3-2 σε μια “do or die” αναμέτρηση για εκείνους. Ο Paul George ανάγκασε τον μπασκετικό κόσμο να παραμιλάει με την περίπτωσή του, για ακόμα ένα παιχνίδι, ο Ty Lue είναι απόλυτος άρχοντας στην ιστορία του ΝΒΑ, όσον αφορά τα παιχνίδια αποκλεισμού και αν ληφθεί υπόψη η προϊστορία, μπορώ να φανταστώ τον Chris Paul να ζώνεται ήδη από τα φίδια.
Στο πρώτο ματς της σειράς των Mavericks με τους Clippers γίναμε θεατές ενός ακόμη φανταστικού παιχνιδιού της απόλυτης παιχτάρας από τη Σλοβενία. Ίσως πια θα πρέπει να πάψουμε να μένουμε με το στόμα ανοιχτό κάθε φορά που βλέπουμε τα κατορθώματά του και απλά να το πάρουμε απόφαση πως από τον τρίτο χρόνο της παρουσίας του στο ΝΒΑ, ανήκει στο τοπ των κορυφαίων παιχτών. Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά στη νέα εποποιία της Αγνής Σλοβένικης Κάβλας.
Καθόλη τη διάρκεια της σεζόν ακούγαμε από το στρατόπεδο των Clippers πως “είναι έτοιμοι για την κορυφή της Δύσης”, πως “φέτος στα playoffs θα δείτε τον πραγματικό Paul George” και άλλες τέτοιες βαρύγδουπες δηλώσεις. Το δεύτερο κομμάτι έγινε πραγματικότητα, ως ένα βαθμό, αλλά αναμφίβολα οι Clippers φαίνεται πως δεν είναι η καλύτερη ομάδα της Δύσης.
Στο τελευταίο χρονικά παιχνίδι των πλέι οφ της Ευρωλίγκα, Μπαρτσελόνα και Ζενίτ συνθέτουν ένα ζευγάρι με μπόλικη τακτική από τους πάγκους, αλλά ταυτόχρονα και με ένα αδιαφιλονίκητο φαβορί, που δεν είναι άλλο από τους Καταλανούς. Αν μην τι άλλο, έχουμε ξεκάθαρα δύο σύνολα που οι προπονητές τους έχουν αφήσει το στίγμα τους. Ο Σάρας για πρώτη χρονιά στους πάγκους μια μεγάλης ομάδας και με την ταμπέλα του φαβορί και το βάρος του πρέπει, απέναντι στον Πασκουάλ, που στην επάνοδο του στην Ευρωλίγκα οδήγησε τη Ζενίτ στα προημιτελικά της διοργάνωσης. Το βασικό ερώτημα που τίθεται εδώ είναι το κατά πόσο ανταγωνιστικοί θα φανούν οι Ρώσοι απέναντι στο μεγάλο φαβορί για τον τίτλο, καθώς με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, η σειρά φαίνεται να έχει ήδη τελειώσει πριν καν ξεκινήσει. Πάμε όμως να δούμε περισσότερα.
Είναι αναρίθμητες οι φορές που οι ήρωες βρέθηκαν αντιμέτωποι με την «πλάτη στον τοίχο» και σε δεινή θέση, έως ότου εμφανιστούν εκείνοι οι χαρακτήρες που πολλές φορές ζουν στη σκιά των «μεγάλων», των πρωταγωνιστών της ιστορίας και σώσουν την κατάσταση. Στον κινηματογράφο τα παραδείγματα πάμπολλα. Τι θα ήταν ο Φρόντο χωρίς τον καλό του φίλο Σαμ, στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, να τον συνοδεύει στο δύσκολο ταξίδι του και να τον σώνει από τον κίνδυνο αρκετές φορές, όπως από τη γιγάντια αράχνη Σελόμπ, από τα Ορκς στον πύργο της Κίριθ Ούνγκολ ή από την ίδια την επίδραση του δαχτυλιδιού. Το πιο σημαντικό όμως που κατάφερνε ο Σαμ, αυτό που πραγματικά πρέσβευε ο χαρακτήρας ήταν η ελπίδα. Ελπίδα που «πρόσφερε» και ο Τι Τζέι Μακόνελ στους Φιλαδέλφεια Σίξερς στον αγώνα εναντίον των Σέλτικς. Ελπίδα πως η σειρά για αυτούς δεν θα τελείωνε άδοξα με ένα sweep. Ο απρόσμενος ήρωας λοιπόν για την ομάδα από την πόλη της αδελφικής αγάπης, του Ρόκι και του Process, έβαλε τη σπίθα και μένει να φανεί αν είναι ικανή να κρατήσει για έναν ακόμη αγώνα.
Η απογοήτευση είναι σαφώς έκδηλη στις τάξεις των φιλάθλων των Τορόντο Ράπτορς στην Ελλάδα, δηλαδή εντός μου. Oσοι από εμάς (τους casual NBA fans) δεν είχαμε φέτος να ασχοληθούμε με τους Σπερς, αποφασίσαμε πως η μόνη διέξοδος από την "μόδα" του Μπραντ Στίβενς, των Ρόκετς, των Ουόριορς και του Process, ήταν το περιβόητο το culture reset των Καναδών, που έκανε τον Ντερόζαν πασέρ, τον Λάουρι να σουτάρει λιγότερο, τον Βαλανσιούνας σκόρερ από απόσταση και ανέδειξε 5-6 άλλους ως τον καλύτερο πάγκο του πρωταθλήματος. Οι 59 νίκες στην κανονική περίοδο, η πρώτη θέση στην Ανατολή, το τοπ-5 σε επίθεση και άμυνα και τα "corner threes" (sic) μας έκαναν να πιστέψουμε ότι στα φετινά πλέι οφ το έργο μπορεί να έχει διαφορετικό τέλος. Ακόμη και μετά την αρχική , δύσκολη νίκη των Καβς στην παράταση, οι ελπίδες συγκεντρώθηκαν γύρω από το τσιτάτο "(σχεδόν) πάντα οι Ράπτορς χάνουν το πρώτο παιχνίδι, όμως θα κερδίσουν το δεύτερο και συνολικά έχουν καλύτερη ομάδα". Τίποτα, μηδέν.