Στο τελευταίο χρονικά παιχνίδι των πλέι οφ της Ευρωλίγκα, Μπαρτσελόνα και Ζενίτ συνθέτουν ένα ζευγάρι με μπόλικη τακτική από τους πάγκους, αλλά ταυτόχρονα και με ένα αδιαφιλονίκητο φαβορί, που δεν είναι άλλο από τους Καταλανούς. Αν μην τι άλλο, έχουμε ξεκάθαρα δύο σύνολα που οι προπονητές τους έχουν αφήσει το στίγμα τους. Ο Σάρας για πρώτη χρονιά στους πάγκους μια μεγάλης ομάδας και με την ταμπέλα του φαβορί και το βάρος του πρέπει, απέναντι στον Πασκουάλ, που στην επάνοδο του στην Ευρωλίγκα οδήγησε τη Ζενίτ στα προημιτελικά της διοργάνωσης. Το βασικό ερώτημα που τίθεται εδώ είναι το κατά πόσο ανταγωνιστικοί θα φανούν οι Ρώσοι απέναντι στο μεγάλο φαβορί για τον τίτλο, καθώς με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, η σειρά φαίνεται να έχει ήδη τελειώσει πριν καν ξεκινήσει. Πάμε όμως να δούμε περισσότερα.

Είναι αναρίθμητες οι φορές που οι ήρωες βρέθηκαν αντιμέτωποι με την «πλάτη στον τοίχο» και σε δεινή θέση, έως ότου εμφανιστούν εκείνοι οι χαρακτήρες που πολλές φορές ζουν στη σκιά των «μεγάλων», των πρωταγωνιστών της ιστορίας και σώσουν την κατάσταση. Στον κινηματογράφο τα παραδείγματα πάμπολλα. Τι θα ήταν ο Φρόντο χωρίς τον καλό του φίλο Σαμ, στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, να τον συνοδεύει στο δύσκολο ταξίδι του και να τον σώνει από τον κίνδυνο αρκετές φορές, όπως από τη γιγάντια αράχνη Σελόμπ, από τα Ορκς στον πύργο της Κίριθ Ούνγκολ ή από την ίδια την επίδραση του δαχτυλιδιού. Το πιο σημαντικό όμως που κατάφερνε ο Σαμ, αυτό που πραγματικά πρέσβευε ο χαρακτήρας ήταν η ελπίδα. Ελπίδα που «πρόσφερε» και ο Τι Τζέι Μακόνελ στους Φιλαδέλφεια Σίξερς στον αγώνα εναντίον των Σέλτικς. Ελπίδα πως η σειρά για αυτούς δεν θα τελείωνε άδοξα με ένα sweep. Ο απρόσμενος ήρωας λοιπόν για την ομάδα από την πόλη της αδελφικής αγάπης, του Ρόκι και του Process, έβαλε τη σπίθα και μένει να φανεί αν είναι ικανή να κρατήσει για έναν ακόμη αγώνα.

Η απογοήτευση είναι σαφώς έκδηλη στις τάξεις των φιλάθλων των Τορόντο Ράπτορς στην Ελλάδα, δηλαδή εντός μου. Oσοι από εμάς (τους casual NBA fans) δεν είχαμε φέτος να ασχοληθούμε με τους Σπερς, αποφασίσαμε πως η μόνη διέξοδος από την "μόδα" του Μπραντ Στίβενς, των Ρόκετς, των Ουόριορς και του Process, ήταν το περιβόητο το culture reset των Καναδών, που έκανε τον Ντερόζαν πασέρ, τον Λάουρι να σουτάρει λιγότερο, τον Βαλανσιούνας σκόρερ από απόσταση και ανέδειξε 5-6 άλλους ως τον καλύτερο πάγκο του πρωταθλήματος. Οι 59 νίκες στην κανονική περίοδο, η πρώτη θέση στην Ανατολή, το τοπ-5 σε επίθεση και άμυνα και τα "corner threes" (sic) μας έκαναν να πιστέψουμε ότι στα φετινά πλέι οφ το έργο μπορεί να έχει διαφορετικό τέλος. Ακόμη και μετά την αρχική , δύσκολη νίκη των Καβς στην παράταση, οι ελπίδες συγκεντρώθηκαν γύρω από το τσιτάτο "(σχεδόν) πάντα οι Ράπτορς χάνουν το πρώτο παιχνίδι, όμως θα κερδίσουν το δεύτερο και συνολικά έχουν καλύτερη ομάδα". Τίποτα, μηδέν.

Ο LeBron για πρώτη φορά στα χρόνια της απόλυτης κυριαρχίας του αντιμετωπίζει ρεαλιστικά την πιθανότητα του αποκλεισμού από τον πρώτο κιόλας γύρο των play off. Φυσικά ακόμα αποτελεί το φαβορί στη σειρά, όμως οι Pacers δείχνουν να παρουσιάζουν δισεπίλυτα προβλήματα στην ομάδα του. Πριν δούμε πιο προσεχτικά τις τακτικές που ακολουθούν οι δύο προπονητές, έχει ενδιαφέρον να “συστήσουμε” τις δύο ομάδες, βάσει της εικόνας τους στη φετινή κανονική περίοδο αλλά και τους στόχους τους στη post season.

Η ώρα της αλήθειας για το ΝΒΑ. Από το Σάββατο θα μπούμε στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος και σε λίγες βδομάδες θα έχουμε τη στέψη του νέου του πρωταθλητή. Το τελευταίο διάστημα η κουβέντα για το ΝΒΑ αναλώθηκε σε ζητήματα περί MVP, όμως τα ψέματα τελειώνουν και ήρθε η στιγμή για την πραγματική μάχη, αυτή για τον τίτλο. Τα φετινά play offs φαντάζουν πραγματικά ενδιαφέροντα και αναμένουμε με μεγάλη αγωνία την έκβασή τους για αρκετούς και διάφορους λόγους, κάποιους από τους οποίους θα προσπαθήσουμε να σχολιάσουμε παρακάτω. Ανυπομονούμε λοιπόν να δούμε...