Μπαρτσελόνα - Μπάγερν Μονάχου
(γράφει ο Ερωτόκριτος Αλέξανδρος Σεΐζης)
Ο δρόμος προς τα playoffs:
Δαβίδ εναντίον Γολιάθ. Το μεγάλο φαβορί της διοργάνωσης που τερμάτισε στην κορυφή της κανονικής περιόδου υποδέχεται με πλεονέκτημα έδρας τους Γερμανούς, που φιλοδοξούν να φανούν ανταγωνιστικοί. Στην καταλανική μεριά υπάρχει η πίεση του αποτελέσματος και οποιαδήποτε άλλη κατάληξη εκτός της κατάκτησης του τροπαίου θα θεωρηθεί ως αποτυχία. Η φιναλίστ της περασμένης χρονιάς ξεκίνησε εξαιρετικά τη σεζόν, με εξαίρεση μερικά σκαμπανεβάσματα στα τελευταία παιχνίδια που έγινε και το απαραίτητο rotation, και πήρε εύκολα την πρώτη θέση με ρεκόρ 21-7. Στην αντίπερα όχθη τώρα, οι Βαυαροί ήταν εκ των ευνοημένων από τον αποκλεισμό των Ρώσων, καθώς είχαν 0-3 στις αναμετρήσεις τους με αυτές τις ομάδες και από το πουθενά βρέθηκαν στις θέσεις των playoffs.
Στην κανονική διάρκεια η Μπαρτσελόνα κατέκτησε και τις δυο νίκες επικρατώντας εύκολα στην Γερμανία με 72-80, με τη διαφορά μάλιστα να έχει ξεφύγει μέχρι και 20 πόντους στην τρίτη περίοδο, με πρωταγωνιστές τους Ντέιβις και Χίγκινς. Στο παιχνίδι της Βαρκελώνης αντίθετα το ματς κύλησε πόντο πόντο μέχρι το τέλος, με τον Κούριτς να κάνει το καλύτερο του βράδυ, πετυχαίνοντας 20 πόντους με άψογα στατιστικά, χαρίζοντας έτσι την νίκη στους Καταλανούς.
Μπαρτσελόνα:
Η ομάδα του Σάρας αποτελεί πιθανόν το πληρέστερο σύνολο στη φετινή Ευρωλίγκα. Έχει το πιο γεμάτο και ποιοτικό ρόστερ και είναι διψασμένη να κατακτήσει το τρόπαιο που δεν κατάφερε στον περυσινό τελικό απέναντι στην Εφές. Παρότι έχει αρκετούς τραυματισμούς το τελευταίο διάστημα, υπάρχουν λύσεις που της επιτρέπουν να μην χάνει πολλή από την δυναμική της. Στο μάτι μπορεί σε κάποιους να μην αρέσει το μπάσκετ που πρεσβεύει, καθώς δεν είναι τόσο θελκτικό, εντούτοις μιλάμε για την καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης με 118.9 πόντους ανά 100 κατοχές. Επιπλέον είναι πρώτη σ' όλους τους δείκτες που αφορούν το σκοράρισμα, με ποσοστά όπως 57.3% στην σταθμισμένη ευστοχία και 61.5% TS (true shooting percentage). Αναμφίβολα είναι μια ομάδα με αρκετά plays στο ρεπερτόριο της και ιδανικές αποστάσεις, που δεν ψάχνει απλώς το ελεύθερο σουτ, αλλά το καλύτερο δυνατό σουτ. Με μαέστρο τον Καλάθη και φέρνοντας από τον πάγκο τον Γιακουμπάιτις ή τον Λαπροβίτολα, ο Σάρας έχει αρκετούς δημιουργούς από την περίμετρο. Βασίζεται πάρα πολύ ωστόσο στο μεγάλο αστέρι Νίκολα Μίροτιτς, που πραγματοποιεί την πιο μεστή σεζόν στον τρίτο του χρόνο στην Βαρκελώνη. Δικαιωματικά είναι το φαβορί για τον τίτλο του MVP, έχοντας 16.7 πόντους, 5.1 ριμπάουντ και 19.8 στο PIR. Ο ίδιος πρέπει να αποδείξει στους επικριτές του ότι δεν είναι παίχτης μόνο της κανονικής περιόδου και μπορεί να κουβαλήσει την ομάδα του ως ηγέτης στο τρόπαιο.
Μπάγερν Μονάχου:
Όσον αφορά την Μπάγερν, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Η βασική της επιδίωξη όπως προαναφέραμε είναι να φανεί ανταγωνιστική. Η παρουσία της και μόνο στην οκτάδα κάνει την χρονιά επιτυχημένη. Θα προσπαθήσει να κατεβάσει τον ρυθμό του παιχνιδιού όσο το δυνατόν περισσότερο, καθώς είναι η ομάδα που παίζει στις λιγότερες κατοχές ανά αγώνα - μόλις 65.7, νούμερο πολύ χαμηλό για την Ευρώπη και γι’ αυτό το επίπεδο. Ωστόσο είναι αρκετά αποτελεσματική στο 5v5. Οι παίχτες του Τρινκέρι έχουν την έκτη καλύτερη επίθεση, βασιζόμενοι αρκετά σε iso καταστάσεις μέσα από γρήγορη κυκλοφορία και μεταφορά της μπάλας στην αδύνατη πλευρά για επιθέσεις close out. Άλλωστε με παίχτες όπως ο Λούσιτς και ο Χίλιαρντ, τα πάντα είναι πιο εύκολα. Αν θέλει να έχει τύχη θα πρέπει να παίξει πολύ πιεστική άμυνα πάνω στην μπάλα, ο Γουόλντεν και ο Σίσκο πρέπει να ανεβάσουν την ένταση τους στο αμυντικό μισό και να εξασφαλίσουν το αμυντικό ριμπάουντ, καθώς η Μπαρτσελόνα είναι μια ομάδα που ψάχνει συνεχώς το επιθετικό ριμπάουντ και τρόπους να ανανεώσει τις επιθέσεις της.
Σημείο κλειδί και πρόβλεψη:
Σε αυτήν την σειρά είναι δύο ομάδες που βασίζονται περισσότερο στο σετ παιχνίδι. Σε αυτό το κομμάτι θα επιλέξω τους ψηλούς της Μπαρτσελόνα και κυρίως τον Ντέιβις. Είναι ένας παίκτης με μεγάλη εμπειρία από τέτοιες αναμετρήσεις, που πάνω του ο Σάρας ακουμπάει πολλές μπάλες, με στόχο να ανοίξει την αντίπαλη άμυνα από το low post, με δημιουργία από μέσα προς τα έξω. Κερδίζει αρκετά φάουλ και μπορεί να φθείρει τον Χάντερ και τον Ρούμπιτ.
Για την Μπάγερν τώρα, κομβικοί αναμένεται να είναι οι γκαρντ και δη οι Σίσκο και Γουόλντεν. Απέναντι τους θα βρουν μια πολύ σκληρή αμυντική περιφέρεια και πρέπει να τρέξουν σωστά την ομάδα τους. Η πίεση που θα τους ασκηθεί θα είναι μεγάλη και πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί. Αν σουτάρουν καλά κιόλας, θα ανοίξουν την pack line defense που χρησιμοποιεί ο Σάρας και που δεν επιτρέπει εύκολα drive. Θα τραβήξουν πιο ψηλά την δεύτερη γραμμή άμυνας και έτσι θα υπάρχει μεγαλύτερος χώρος για να χτυπήσουν οι συμπαίκτες τους σε iso καταστάσεις.
Θεωρώ ωστόσο ότι η σειρά θα κυλήσει αρκετά εύκολα για την Μπαρτσελόνα, πάρα την όποια ανταγωνιστικότητα των Βαυαρών και θα περάσει με 3-0 σκουπίζοντας την Μπάγερν, όσο περιμένει τη Ρεάλ ή την Μακάμπι στο φάιναλ φορ. Πιθανότατα τη Ρεάλ για μένα.
Αρμάνι Μιλάνο - Αναντολού Εφές
(γράφει ο Δημήτρης Βούρδας)
Ο δρόμος προς τα playoffs:
Γεμάτη αναταραχές ήταν η πορεία των ομάδων στο ίσως πιο ανταγωνιστικό ζευγάρι των φετινών playoffs της διοργάνωσης. Η Αρμάνι ξεκίνησε σπουδαία τη σεζόν με μόλις μια ήττα στα πρώτα οκτώ παιχνίδια, εκ των οποίων όμως τα έξι ήταν στο Μιλάνο. Η έξοδος από την Ιταλία έφερε συνεχόμενες ήττες, αλλά η διακοπή λόγω των κρουσμάτων κορονοϊού μάλλον λειτούργησε ευεργετικά για την ομάδα του Μεσίνα, εν τέλει. Η ιταλική ομάδα βρήκε κάπως ρυθμό, όμως η ήττα από τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ, από την Ρεάλ εντός έδρας κι από την Μακάμπι στο Τελ Αβίβ την έβγαλαν από τις ράγες. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το δεύτερο κύμα του covid και ο αποκλεισμός των Μήτογλου, Μορασκίνι λόγω ντόπινγκ, αποσυντόνισε την ομάδα, η οποία χρειάστηκε και την απουσία των ρωσικών ομάδων για να παραμείνει στην πρώτη τετράδα.
Η Εφές από την άλλη ίσως θα πρέπει να πει κι ευχαριστώ για την έκτη θέση της κατάταξης, καθώς η εικόνα της μέχρι και βαθιά μέσα στη σεζόν την είχε σε τροχιά εκτός της οκτάδας. Η ομάδα του Αταμάν ξεκίνησε με το γνωστό ράθυμο στυλ τη σεζόν και ο τίτλος του πρωταθλητή μάλλον χαλάρωσε υπερβολικά τους ήδη χαλαρούς παίκτες του. Βαριές ήττες και μέτρια διαχείριση των κλειστών αγώνων βρήκαν την Εφές να κοιτάζει από μακριά την τετράδα και η συντριβή από τη Μονακό έδωσε τέλος σε όποιες ελπίδες για μια ολοκληρωτική ανατροπή, με την πρωταθλήτρια μάλλον να λέει κι ευχαριστώ για την έκτη θέση.
Η Αρμάνι είχε το απόλυτο στα δύο ματς της σεζόν, κερδίζοντας τόσο στο Μιλάνο με 75-71, όσο και στην Κωνσταντινούπολη σε ένα πολύ σημαντικό ματς, λίγες ημέρες πριν το φινάλε της κανονικής περιόδου με 83-77.
Αρμάνι Μιλάνο:
Συνεχίζοντας τα όσα γίνονται υπό την προπονητική αιγίδα του κοουτς Μεσίνα, η Αρμάνι διατήρησε αυτούσια τα χαρακτηριστικά μιας σκληροτράχηλης ομάδας με συγκεκριμένη απαρέγκλιτη φιλοσοφία στο γήπεδο. Στοχεύοντας με μανία τα αδύναμα σημεία του αντιπάλου, η ιταλική ομάδα καθηλώθηκε σε ένα στυλ και κυρίως σε έναν αργό ρυθμό που έμοιαζε να την βολεύει, ανάλογα βέβαια με τα κέφια (και την ποιότητα, φυσικά) του αντιπάλου της. Η παρουσία των Ντιλέινι και Σέρχιο Ροντρίγκεθ δίνει πολλή ποιότητα στην δημιουργία, ενώ ο Σαβόν Σιλντς, όσο έπαιξε φέτος, ήταν το βασικό όπλο της ομάδας. Η αποκάλυψη του Ντέβον Χολ στην Ευρώπη ήταν επιτυχημένη, με τον αμερικανό γκαρντ να ανταποκρίνεται απόλυτα στις προσδοκίες, με πολύ καλά νούμερα, προεξάρχοντος του 38% στα τρίποντα, που τον καθιστά σημαντική απειλή για κάθε άμυνα, πόσω μάλλον αυτή της Εφές. Η θωράκιση της ρακέτας με τους πολύπειρους Χάινς και Μέλι λειτούργησε φέτος, όμως η απουσία του Μήτογλου στερεί διαθέσιμα κορμιά, τα οποία βάσει λογικής θα χρησιμοποιήσει πολύ ο Μεσίνα για να εκμεταλλευτεί τα μεγάλα κενά που έχει ο αντίπαλός του στη ρακέτα.
Αναντολού Εφές:
Για τρίτη σερί χρονιά, η Εφές βασίζεται στο γεγονός ότι έχει το πιο χαρισματικό, ταλαντούχο και ποιοτικό δίδυμο γκαρντ στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Βασίλιε Μίτσιτς και Σέιν Λάρκιν είναι κάτι παραπάνω από τη δύναμη πυρός της ομάδας του Εργκίν Αταμάν, ο οποίος πέρασε όλη τη σεζόν λέγοντας ότι δεν έχει κάτι να αποδείξει και η ομάδα του θα είναι έτοιμη όταν αυτό απαιτηθεί. Ωραία τα λόγια, αλλά δεν κρύβουν το γεγονός πως η Εφές έκλεισε τη σεζόν ως μία από τις χειρότερες αμυντικές ομάδες της λίγκας και η ένεση ανανέωσης που επιχειρήθηκε να γίνει με τον Πετρούσεφ, δεν έχει πετύχει. Η απώλεια του Σερτάκ Σανλί πόνεσε αρκετά τη ρακέτα, καθώς ο Πλάις δεν είναι αρκετός και ο Ντάνστον είναι πια αρκετά μεγάλος για να έχει τη σταθερότητα του παρελθόντος. Εάν στην εξίσωση συμπεριληφθούν κι οι Σίμον, Σίγκλετον κι Άντερσον, που φέτος είχαν μόνο εκλάμψεις και γενικά μοιάζουν κουρασμένοι και κορεσμένοι, γίνεται σαφές ότι η φάση του Αταμάν θέλει αρκετή δουλειά για να γίνει πραγματικότητα.
Σημείο κλειδί και πρόβλεψη:
Παρά το σαφές θεωρητικό πλεονέκτημα της Αρμάνι και οι δύο ομάδες μπαίνουν με αρκετά προβλήματα στη σειρά. Οι Ιταλοί είχαν χτυπηθεί από τον κορονοϊό και δεν έχουν ακόμη πλήρη ανάκαμψη, ενώ τα κρούσματα ντόπινγκ και το χειρουργείο του Τζίτζι Ντατόμε κάπως έδειξαν να αποπροσανατολίζουν την ομάδα σε ένα ήδη δύσκολο κομμάτι της σεζόν. Αντίθετα η Εφές έχασε στο τέλος της κανονικής περιόδου τον Μίtσιτς, ενώ ο Σιμόν δεν έχει επανέλθει από τον τραυματισμό του. Σε μία κλασική μάχη άμυνας εναντίον επίθεσης, η οποία ταυτόχρονα διαθέτει και τέσσερα από τα καλύτερα γκαρντ της διοργάνωσης, δύσκολα θα δούμε κάποιον να επικρατεί σύντομα. Η μονομαχία των γερολυκων, Χάινς και Ντανστον, θα παίξει κομβικό ρόλο, ενώ Μπομπουά και Σιλντς θα είναι απαραίτητοι για την καλύτερη λειτουργία των ομάδων τους. Εάν ο τελευταίος φανεί σε καλή κατάσταση, η Αρμάνι θα έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Για αυτό και θα δώσω ένα προβάδισμα στους Ιταλούς, στο κρίσιμο πέμπτο παιχνίδι που πιστεύω ότι θα φτάσει η σειρά και θα πραγματοποιηθεί στην έδρα της Αρμάνι.
Ρεάλ Μαδρίτης - Μακάμπι Τελ Αβίβ
(γράφει ο Pete Seizis)
Ο δρόμος προς τα playoffs:
Η Ρεάλ Μαδρίτης παρουσίασε δύο διαφορετικά πρόσωπα στη διάρκεια της σεζόν. Ένα εξαιρετικό στο πρώτο μισό και ένα κακό από τον Φλεβάρη και έπειτα, διάστημα στο οποίο πέτυχε τέσσερις μόλις νίκες, με αποτέλεσμα να πέσει στην τέταρτη θέση με ρεκόρ 18-10 - να προσθέσω πως εναντίον των Ρώσων που αποβλήθηκαν είχε ρεκόρ 4-1. Από την άλλη, η Μακάμπι ήταν από τις κερδισμένες της αποχώρησης των ρωσικών ομάδων (1-3 ρεκόρ). Η ευρωπαϊκή πορεία φαινόταν προδιαγεγραμμένη, όμως, η αποβολή των ΤΣΣΚΑ, Ούνικς, Ζενίτ άλλαξε τα δεδομένα και ξάφνου η «ομάδα του λαού» βρέθηκε με ρεκόρ 10-10 και εντός των προνομιούχων θέσεων. Από κει και πέρα, με τον Αβί Εβέν στην τεχνική ηγεσία και με τις νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν, σα να γύρισε ο διακόπτης με το που μπήκε η άνοιξη και με ένα δυνατό ντεμαράζ κέρδισε τους επτά από τους οκτώ αγώνες και βρέθηκε στην πέμπτη θέση.
Στην κανονική διάρκεια οι νίκες μοιράστηκαν, με τρόπο παρεμφερή. Νίκη με δύο πόντους η Ρεάλ στη Μαδρίτη με σκορ 72-70 και νίκη η Μακάμπι στο Τελ Αβίβ με 75-74, ενώ και στους δύο αγώνες οι φιλοξενούμενες ομάδες μπήκαν προηγούμενες στην τελευταία περίοδο με διαφορές εννιά και επτά πόντων αντίστοιχα, δεν κατάφεραν όμως να κρατήσουν το προβάδισμα μέχρι τέλους.
Ρεάλ Μαδρίτης:
Η φετινή έκδοση της Ρεάλ Μαδρίτης είχε ένα μεγάλο πρόβλημα, παρότι το ρόστερ έμοιαζε αρχικά πλήρες και αυτό αφορά την περιφερειακή γραμμή. Ο Γουίλιαμς-Γκος δεν είχε σταθερότητα στην απόδοσή του και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως πετυχημένη προσθήκη. Όσον αφορά τον Ερτέλ, εκείνος κατόρθωσε, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να τεθεί εκτός ομάδας και μένει να φανεί αν θα ενεργοποιηθεί από τον προπονητή του. Το σουτ μετά από ντρίμπλα που έχει ο Γάλλος είναι κάτι που θα λείψει απέναντι στη Μακάμπι και τις drop -συνήθως- άμυνες που προτιμάει ως αντιμετώπιση στα picks. Γενικότερα η Ρεάλ παρουσίασε πολλά κενά διαστήματα στη διάρκεια αγώνων, κάτι που δεν μας είχε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια, με κακές αποστάσεις και μια πιο δυσλειτουργική επιθετική λειτουργία, παρότι με 110,8 πόντους ανά εκατό κατοχές είναι η πέμπτη μεταξύ των ομάδων που συνεχίζουν στα προημιτελικά. Η δύναμη πυρός για δεύτερη σερί χρονιά είναι η frontline, όπου δεσπόζει η παρουσία των Ταβάρες, Πουαριέ και Γιαμπουσέλε. Η σταθερά πάντως τις τελευταίες παραμένει η άμυνα, όπου φέτος είναι η κορυφαία στη διοργάνωση με 104,1 πόντους ανά εκατό κατοχές.
Mακάμπι Τελ Αβίβ:
Όσον αφορά την Μακάμπι, είναι εκείνη η ομάδα (μετά τη Μονακό) που παίζει στις περισσότερες κατοχές ανά παιχνίδι, παρότι ούτε με τον νυν προπονητή παρουσιάζει κάποια πολυπλοκότητα στην επίθεση. Βασίζεται πολύ στο πικ εν ρολ, είτε κεντρικό, είτε πλαϊνό, για να ξεκινήσει διάφορες δράσεις, τις ορέξεις των γκαρντ και τις σωστές αποστάσεις στο γήπεδο, με αρκετό iso παιχνίδι. Αμυντικά βάζουν καλά τα χέρια τους στη μπάλα, πιέζουν και προσπαθούν να τρέξουν στο γήπεδο. Στο τελευταίο παιχνίδι της κανονικής περιόδου εναντίον της Φενέρ είδαμε και πίεση, με προσπάθεια για παγίδες στον Πιέρια Χένρι, κάτι που ενδεχομένως να δούμε και εναντίον της Ρεάλ, που έχει πρόβλημα στην περιφέρεια. Το δίδυμο Έβανς-Γουίλμπεκιν μπορεί να προκαλέσει προβλήματα, καθώς ο πρώτος έχει ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοσή του και μπορεί να αποφορτίζει τον δεύτερο οργανωτικά και εκτελεστικά. Το 54,2% στη σταθμισμένη ευστοχία είναι ικανοποιητικό, παρότι δε σουτάρουν αρκετά από το τρίποντο, τουναντίον μάλιστα. Το σουτ εξάλλου είναι αυτό που μπορεί να απενεργοποιήσει τον Ταβάρες αμυντικά και οι δύο γκαρντ μαζί με τον Νάναλι αναμένεται να πάρουν αρκετές προσπάθειες μετά από ντρίμπλα.
Σημείο κλειδί και πρόβλεψη:
Σημείο κλειδί στη σειρά για τους Μαδριλένους θεωρώ πως θα είναι οι forwards που θα κληθούν να λειτουργήσουν σε διπλό ρόλο, όπως ο Hanga και ο Deck. Ο πρώτος, ειδικά εάν απουσιάσει από τη σειρά ο Ηeurtel, θα κληθεί να τρέξει plays και να έχει αρκετές αρμοδιότητες στο δημιουργικό κομμάτι. Όσον αφορά τον Αργεντινό, από τη μέρα που επέστρεψε στην Ισπανία είναι από τους πρώτους σκόρερ με 10,3 πόντους, παίρνει αρκετές προσπάθειες από το χαμηλό ποστ, φθείροντας με αυτόν τον τρόπο τους αντιπάλους και προσφέροντας σκορ (και ορισμένες φορές δημιουργία) από χαμηλά, ενώ η εξαιρετική του αντίληψη στην κίνηση χωρίς τη μπάλα -που είναι άλλωστε χαρακτηριστικό της επίθεσης της Ρεάλ- θα δημιουργήσει αρκετά ζητήματα στους απέναντι, με μετακίνηση της άμυνας και χώρο για ελεύθερα σουτ των συμπαικτών του.
Για τη Μακάμπι, κλειδί για τη σειρά είναι ο αναγεννημένος Τζέιμς Νάναλι, σταθερά σε απόδοση εκ των κορυφαίων των Ισραηλινών. 14 πόντοι και 42% σχεδόν τρίποντο είναι τα νούμερά του στην κανονική περίοδο. Παίκτης ικανότατος στην άμυνα και θα έχει σαφώς τον ρόλο ενός πλάγιου δημιουργού, με τα πλαϊνά pick ‘n roll και την ικανότητα να σουτάρει μετά από ντρίμπλα. Είναι κλειδί αυτό το σουτ για να μπορέσουν να θέσουν εκτός αγώνα τον Ταβάρες, ή έστω να τον αναγκάσουν να ανεβαίνει ψηλότερα στο γήπεδο.
Θεωρώ πάντως πως η εικόνα της Ρεάλ θα θυμίζει περισσότερο το πρώτο μισό της κανονικής διάρκειας και όχι το τελείωμά της. Δεν πιστεύω ότι θα λείψει για δεύτερο σερί φάιναλ φορ, οπότε θα πω Ρεάλ με 3-2.
