Αναμονή τέλος! Σχεδόν πέντε μήνες μετά τον τελευταίο αγώνα, τον τελικό Ρεάλ-Φενέρμπαχτσε στο Βελιγράδι, η Ευρωλίγκα επιστρέφει και – για να μπούμε κατευθείαν στο ψητό- εδώ στο BG σας ετοιμάσαμε κάτι ιδιαίτερο.

Μετά από τις παρουσιάσεις των 16, που ολοκληρώθηκαν με… πανηγυρικό τρόπο χθες, σειρά παίρνει το τελικό αφιέρωμα ενόψει της πρεμιέρας με μία ξεχωριστή ανάλυση των ρόστερ των ομάδων καθώς και τη «χαρτογράφηση» της προέλευσης κάθε παίκτη. Τόσο αναφορικά στην εθνικότητα όσο και την εκπροσώπηση (ατζέντη) στον χώρο του μπάσκετ.

Με το φάιναλ φορ τον προσεχή Μάιο να διοργανώνεται στη Βιτόρια, οι συνθήκες μοιάζουν ιδανικές, τόσο για μας για να διοργανώσουμε ένα ταξίδι στη χώρα των Βάσκων με σκοπό να συνδυάσουμε το τερπνόν ( γαστρονομικές απολαύσεις) μετά του ωφελίμου (μπάσκετ), όσο και για την τοπική ομάδα να επιστρέψει στην τελική φάση της Ευρωλίγκα. Ο Πέντρο Μαρτίνεθ είχε την ευκαιρία να δουλέψει εξαρχής με την ομάδα, να βάλει τις δικιές του πινελιές στο ρόστερ, που βρίθει ποιότητας και ξεκάθαρων ρόλων, με αποτέλεσμα η πρώην Τάου και νυν Κιρολμπετ Μπασκόνια να μοιάζει από τα «μαύρα άλογα» της φετινής διοργάνωσης.

Στην τρίτη σεζόν του Τσάβι Πασκουάλ στον πάγκο του Παναθηναϊκού, ο στόχος είναι ένας και ξεκάθαρος: η επιστροφή στο φάιναλ φορ της διοργάνωσης. Τόσο η διοίκηση της ομάδας όσο και ο ίδιος ο κόουτς, έχουν τονίσει ότι αυτό είναι το τελικό και απόλυτο ζητούμενο στο πλάνο τριετίας της συνεργασίας του Καταλανού με τους "πράσινους", που ξεκίνησε πριν δύο περίπου χρόνια. "Θα νιώσω άδειος αν φέτος δεν πάμε στο φάιναλ φορ" δήλωσε ο Τσάβι κάνα μήνα πριν, χωρίς να διευκρινίσει αν αυτό θα συμβεί γιατί θα τον έχει... αδειάσει προηγουμένως ο πρόεδρος. Όπως και να 'χει, η ομάδα είναι έξι χρόνια μακριά από το φάιναλ φορ.

(φωτό από τη media day της Ευρωλίγκα)

Η Ζαλγκιρις δίχως αμφιβολία αποτέλεσε τη μεγάλη έκπληξη της περυσινής διοργάνωσης. Το σύνολο του Σάρας ήρθε από το πουθενά, παίζοντας ένα γρήγορο και ελκυστικό μπάσκετ και κατάφερε να χτυπήσει την πόρτα του final four, βάζοντας πολύ δύσκολα στον ημιτελικό στη Φενέρ. Η τεχνογνωσία που διαθέτουν οι άνθρωποι του συλλόγου, η ικανότητα που έχουν να βελτιώνουν νέους παίχτες σε υψηλό επίπεδο, τα πολλά και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των μονάδων που απαρτίζουν το ρόστερ, σε συνάρτηση με την παραμονή του μεγάλου σταρ της ομάδας, του προπονητή Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, μας προϊδεάζουν για ένα ακόμα ευχάριστο παραμύθι.

Αναλογιζόμενοι μία αθλητική επιτυχία του παρελθόντος, συνήθως αναρωτιόμαστε πόσο αφύσικα γρήγορα πέρασε ο χρόνος από τότε. Με την περιπτωσάρα της Μακάμπι όμως μάλλον συμβαίνει το αντίθετο, καθώς μάλλον δεν είμαι ο μόνος στον οποίο το γκολ του Βαζέχα στο Άμστερνταμ, για παράδειγμα, φαντάζει χρονικά τοποθετημένο εγγύτερα στο σήμερα από την τελευταία κατάκτηση ευρωλίγκα της εκπροσώπου του Ισραήλ στη διοργάνωση. Στην πραγματικότητα το δεύτερο γεγονός συντελέσθηκε το 2016, 22 ολόκληρα χρόνια μετά από το πρώτο. Για όλο αυτό το μπέρδεμα ωστόσο, θα προτιμήσω να αποδώσω ευθύνες στην "ομάδα του λαού", παρά στον εαυτό μου, καθώς οι Ισραηλινοί έχουν πλησιάσει τον μπασκετικό "πάτο" τα τελευταία τέσσερα χρόνια, χώνοντας τις ημέρες της δόξας τους βαθύτερα στο χρονοντούλαπο, απ' όσο πραγματικά τους αξίζουν. Έχοντας να μπουν στα πλέι οφς τεσσερα χρόνια, ο στόχος θα πρέπει να τεθεί σε πρώτη φάση στην επάνοδο στην κορυφαία οκτάδα της διοργάνωσης. Οι "απειλές" για δύο διαφορετικά ρόστερ, ένα για το πρωτάθλημα - ένα για την Ευρωλίγκα, έμειναν στα χαρτιά και η πυξίδα που καθοδηγεί τον σχεδιασμό της ομάδας, συνεχίζει να δείχνει επίμονα προς τις ΗΠΑ. Η Μακάμπι έχει στελεχώσει ένα δυνατό ρόστερ, βάζοντας δυο - τρεις εντυπωσιακές προσθήκες. Πάμε να ρίξουμε μια ματιά.

Η ΤΣΣΚΑ έπαιζε πέρυσι το καλύτερο μπάσκετ, αλλά αυτό δεν είναι κάτι πρωτότυπο, ο Ιτούδης έχει φτιάξει μια θαυμάσια ομάδα. Πρωτότυπο θα ήταν να κατακτούσε δεύτερο τίτλο σε τρία χρόνια. Η συνταγή λειτούργησε μέχρι το σημείο που η έξτρα αθλητικότητα δεν μπορούσε να ισοσκελίσει από μόνη της την υποχώρηση των ποσοστών στο μακρινό σουτ και την έλλειψη ενός περιφερειακού αμυντικού τοπ επιπέδου. Ομως και πάλι οι Ρώσοι στην πηγή έφτασαν, προσθέτοντας έτσι φέτος λίγο έξτρα αλατάκι στην συνταγή του spread pick n roll και της "άμυνας μέχρι εκεί που χρειάζεται". Ντάνιελ Χάκετ και Αλεκ Πέτερς αφίχθησαν στην Μόσχα, προκειμένου να δώσουν το κάτι παραπάνω, με τρόπους που θα δούμε στην παρουσίαση που ακολουθεί.

Θα την καλούσαν στο «πάρτυ» του χρόνου, ούτως ή άλλως αφού μαζί με τη γαλλική Βιλερμπάν (του Τόνι Πάρκερ βεβαίως βεβαίως) ήταν οι «εκλεκτές» της «παρέας» της Βαρκελώνης για δύο wild card ενόψει του expansion που θα ξεκινήσει από τη σεζόν 2019-20 με τις 16 ομάδες να γίνονται 18. Όμως φαίνεται ότι βιαζόταν να επιστρέψει και τα κατάφερε.

Η Μπάγερν Μονάχου φαίνεται μάλιστα ότι γυρίζει σε μία ευνοϊκή για την ομάδα μπάσκετ συγκυρία αφού φαίνεται ότι η απείρως πιο διάσημη ποδοσφαιρική περνάει τη… φάση της φέτος εντός και εκτός συνόρων με άσχημα αποτελέσματα και απανωτές ήττες.

Νομίζω πως τα παιδιά στο σάιτ και ο Γκουρού με έχουν πάρει στο «ψιλό» και μου δίνουν τα preview των «τρελο-ομάδων» στην Ευρωλίγκα. Κάτι θα ξέρουν αυτοί βέβαια. Ίσως είναι κάτι που μου ταιριάζει άλλωστε. Αναντολού Εφές, λοιπόν.

Η Fenerbahce απέτυχε πέρσι να κάνει κάτι που ελάχιστες ομάδες έχουν καταφέρει στην ιστορία του θεσμού: το repeat. Αυτό από μόνο του αποτελεί ένα σπουδαίο κίνητρο για ολόκληρο τον οργανισμό ενόψει της νέας περιόδου. Ο θρόνος πια μόνο αδιάφορος δεν της είναι, αφού συνήθισε τα τελευταία χρόνια να είναι ένας από τους διεκδικητές του. Η ομάδα δεν άλλαξε πολύ και θα συνεχίσει με τα ίδια βασικά συστατικά που την διατηρούν στο υψηλό επίπεδο τα τελευταία χρόνια. Το σύνολο θα βασιστεί στην ομοιογένεια του, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κάποιο μεγάλο αβαντάζ, από τη στιγμή που ούτε οι περσινοί ανταγωνιστές της (Real και CSKA) χάλασαν τη χημεία τους. Σε παρόμοιο μοτίβο με πέρσι, λοιπόν, και τον πήχη καρφωμένο στον... Θεό, η ομάδα του κόουτς Obradovic, με 7-8 παίκτες top επιπέδου κι ακόμη 3-4 πιο "αφανείς ήρωες", θα επιχειρήσει να κλείσει θέση για την Βιτόρια, την πόλη που θα αποτελέσει την "πρωτεύουσα" του ευρωπαϊκού μπάσκετ τον Μάιο του 2019.