Είναι σημείο των καιρών οι συζητήσεις για τους κορυφαίους να συνοδεύονται από αριθμούς. Οι αριθμοί δεν είναι απαραίτητα αδιάσειστο πειστήριο, υπό την έννοια ότι ένας αναλυτής που θέλει να πάει την δουλειά του σε βάθος, οφείλει να βρει τη εξήγηση για την παρουσία τους. Έχουν όμως ένα συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με οτιδήποτε άλλο χρησιμοποιείται για την κατασκευή ενός επιχειρήματος : πρώτον , ως αριθμοί , είναι μετρήσιμοι. Δεύτερον, είναι αποκολλημένοι από την περίσταση, εκτός αν η χρήση τους συνοδεύεται και από την περιγραφή της. Αυτό όμως συμβαίνει σπάνια, και πάει παρέα με αγκύλωση στα δάχτυλα. Είναι άτιμο πράγμα το λεγόμενο "πλαίσιο", γιατί περιλαμβάνει ένα σωρό: τους αντιπάλους, τον τρόπο που παιζόταν το παιχνίδι την κάθε εποχή, τους συμπαίκτες, τη δύναμη της κάθε περιφέρειας. Συνεπώς, καλό είναι να αποφεύγεται, και να μένουμε σε ο,τι μπορεί να μετρηθεί.

Η αλήθεια είναι ότι η φετινή σειρά τελικών με είχε ξενερώσει απόλυτα μέχρι και το έκτο παιχνίδι. Μπάσκετ κουτουρού από τους Γουόριορς, με απίστευτες εμμονές αν το παιχνίδι στράβωνε και από την άλλη μπάσκετ ατομισμού με ελάχιστες συνεργασίες για τους Καβς. Ευτυχώς ήρθε το έβδομο παιχνίδι που μας αποζημίωσε για τα ξενύχτια και τους μαύρους κύκλους των τελευταίων μηνών.

Aγαπητοί φανζ, θέλω να αφήσω για σήμερα τις αναλύσεις και να γράψω "μέσα από την καρδιά μου" που λένε. Βαριέμαι. Βαριέμαι αφόρητα. Εχω ξενυχτήσει έξι βράδια, έχω κάνει μαύρους κύκλους, και έχουν πάει τζάμπα, ενώ από την άλλη το πίλινγκ θα μου πάει ένα σωρό λεφτά. Κάθε φορά που δοκίμασα να το κάνω σπίτι με λεμόνια, λάδια και ζάχαρες κατέληξα λεκιασμένος, συνεπώς αναγκαστικά θα πάω σε ινστιτούτο και θα το πληρώσω πιο ακριβά και από ένα κιλό πασιον φρουτ.

Μετά το τέλος του τέταρτου αγώνα των τελικών του ΝΒΑ, το άρθρο στο BG τελείωνε με μία επισήμανση: Ιρβινγκ και Τζέιμς είχαν πάρει τα 33 από τα 38 σουτ του Κλίβελαντ στο δεύτερο μισό του αγώνα, κάτι που κατά τη γνώμη μου έκανε την επίθεση των Καβς όσο να ναι αρκετά προβλέψιμη. Επίσης, ο Tζέιμς ήταν σε εκείνο το παιχνίδι απειλητικός μόνο κοντά στο καλάθι και γενικώς το παιχνίδι της ομάδας του ήταν φορτωμένο από απομονώσεις που τράκαραν επάνω στην άμυνα των Ουόριορς. Θα περίμενε λοιπόν κανείς πως κάτι διαφορετικό θα βλέπαμε στην Oracle Arena.

Δυστυχώς δεν έχω πολύ χρόνο να σας γράψω πολλά για τον τέταρτο τελικό του ΝΒΑ. Εχω καλεσμένους και πρέπει να βάλω ένα αρνάκι με πατάτες στη γάστρα για να τους περιποιηθώ. Καθώς καλοκαιριάζει μάλιστα, και επειδή τα κόκκινα κρασιά είναι δύσκολο να τα πιει κανείς με τη ζέστη (θα κορώσει) , βάζω σε αυτό το φαγητό κάμποσο λεμόνι , έτσι ώστε να μπορεί να ταιριάξει με ένα λευκό, όπως για παράδειγμα μια Μαντινεία Νασιάκου. Επίσης, και αυτό το θεωρώ πολύ βασικό, δεν τσιγκουνεύομαι τα φρέσκα μυρωδικά από τον κήπο. Η ρίγανη και το θυμάρι θέλουν μέτρο όταν τα παίρνετε από τον Σκλαβενίτη, αλλά αν είναι φρεσκοκομμένα μπορείτε να βάλετε μέχρι και τη γλάστρα, που λέει ο λόγος.

Σε δύο μικρά στιγμιοτυπάκια, ένα χαλαρό σημείωμα για κάποια πράγματα που πάνε πολύ καλά για τους Ουόριορς και όχι τόσο καλά για τους Καβς. Πριν τα δείτε , δύο λόγια.