Με τρόπο - σε μεγάλο βαθμό - πειστικό, η Μακάμπι όχι απλά δεν στραβοπάτησε, αλλά βγήκε ζωντανή μέσα από μια πολύ απαιτητική ευρωπαϊκή εβδομάδα, πετυχαίνοντας δύο νίκες σε ισάριθμα ματς. Το βράδυ της Τρίτης "καθάρισε" με σχετική άνεση στην κατάμεστη - ως είθισται - "Menora Mivtachim" την Φενέρμπαχτσε και δύο ημέρες αργότερα πέρασε αλώβητη από την έδρα της... απρόβλεπτης κι επικίνδυνης Ούνιξ Καζάν. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης της σεζόν 2013/14 κατάφερε πρωτίστως να πάρει τεράστια βαθμολογική ανάσα, σκαρφαλώνοντας μερικές θέσεις στον πίνακα της κατάταξης, ενώ επιπλέον ανέβασε κατακόρυφα την ψυχολογία στο εσωτερικό του στρατοπέδου της, μια εβδομάδα προτού ταξιδέψει για την Ελλάδα και το Φάληρο όπου θα την περιμένει ο Ολυμπιακός.
Ας τα πάρουμε κατά σειρά. Χρονικά προηγήθηκε το επιθετικό κρεσέντο του Σόνι Ουίμς, ο οποίος με 22 πόντους και 9/14 σουτ εντός πεδιάς, έκανε την απουσία του Ντρου Γκάουντλοκ να περάσει μάλλον απαρατήρητη. Ο Οχαγιόν ήταν το... δεύτερο - αλλά όχι αμελητέο - βιολί με άλλους 19 πόντους κι ουσιαστικά η "καυτή" περιφέρεια της Μακάμπι ήταν αυτή που "υπέταξε" την περσινή φιναλίστ Φενέρμπαχτσε. Όχι, οι παραπάνω προτάσεις δεν αποτελούν αναφορά στους κορυφαίους σκόρερ της συνάντησης. Περισσότερο γράφτηκαν για να τονίσουν πως η περιφερειακή γραμμή των Ισραηλινών μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από αποδοτική ακόμη και χωρίς τον πλέον διαφημισμένο σκόρερ/σταρ του ρόστερ. Ναι, είναι αρκετοί εκείνοι που σχολίασαν (με... καχύποπτη διάθεση, η αλήθεα είναι) πως η Μακάμπι λειτούργησε καλύτερα χωρις τον Γκάουντλοκ. Ή για να το πούμε με πιο light τρόπο, λειτούργησε κάπως πιο ορθολογικά στην επίθεση περιορίζοντας τις τάσεις για... street ball. Εκ του αποτελέσματος, όσοι το ισχυρίστηκαν - ή τέλος πάντων πίστευαν κάτι παρεμφερές με αυτό - δικαιώθηκαν. Η - ολοκαίνουργια - Μακάμπι της φετινής σεζόν, που μετρά ήδη μια αλλάγη στην τεχνική ηγεσία της, έχει περισσότερο ανάγκη παιχνίδι με παιχνίδι να "δένει" και να γίνεται πιο συγκροτημένη, παρά να ψάχνει για... ήρωες. Βέβαια, αν θέλει κάποιος να δει και την... διπλωματική οπτική, ίσως όλο αυτό - λείπει ο Γκάουντλοκ/η Μακάμπι κερδίζει - να ήταν κάτι το απολύτως συμπτωματικό. Είδωμεν. Αυτό ήταν πάνω-κάτω το 1/2 του story της εβδομάδος. Και μεταξύ μας, προσωπικά θεωρώ πως δεν χρήζει περισσότερης ανάλυσης, από την στιγμή που εάν το επιχειρήσουμε ενδέχεται να μπούμε σε ένα "τρυπάκι" υποθέσεων που δεν θα έχει τέλος.
Το άλλο μισό διαδραματίστηκε στην "Basket Hall Kazan", όπου η Μακάμπι δεν ήταν πολύ καλύτερη από την αντίπαλο της κι ούτε έπαιξε... μπασκετάρα, σε ένα παιχνίδι αρκετά ισορροπημένο και κλειστό, αλλά κατάφερε να εκμεταλλευτεί το βάρος της φανέλας της, δείχνοντας χαρακτήρα όταν αυτό χρειάστηκε. Ο Mr. "σουτάρω σα να πετάω βότσαλα σε ωκεανό" (το ID του βέβαια γράφει Κιθ Λάνγκφορντ), ήταν και πάλι ασταμάτητος, όμως όλοι γνωρίζουν πως ποτέ δεν πρόκειται να χάσεις ΜΟΝΟ από έναν παίκτη. Συνεπώς, ο περιορισμός της "δύναμης πυρός" της ρωσικής φροντλάιν που ακούει στο όνομα Αρτ Παραχούσκι (2/9 σουτ σε 26'), αλλά και η ελάχιστη ζημιά που έκαναν σημαντικά γρανάζια της Ούνιξ, όπως οι Ουίλιαμς και Κολόμ (αμφότεροι σκόραραν λιγότερους πόντους από τον Μ.Ο. τους), διευκόλυναν το έργο της Μακάμπι για το ροζ φύλλο. Ο Χαντάρ έδωσε περισσότερη έμφαση στο να παραμείνουν οι παίκτες του προσηλωμένοι στο αμυντικό τους πλάνο και τελικά η προσέγγιση του ήταν απόλυτα σωστή. Ήταν μια νίκη που προήλθε καθαρά από την συνολική ομαδική προσπάθεια της Μακάμπι, παρά από κάποιες μονάδες (Σίλει, Άιβερσον και Σμιθ, για παράδειγμα) που βρέθηκαν απλώς σε καλή ημέρα. Σκεφτείτε το. Αυτό ακριβώς για το οποίο έγινε λόγος στην παραπάνω παράγραφο (ως ζητούμενο για τη νέα Μακάμπι), έγινε. Ήταν απλά ένας κρίκος, από τους πολλούς που θα χρειαστούν για την 8αδα.
Αντί επιλόγου, δύο παρατηρήσεις.
*Η κλάση του Ντέβιν Σμιθ. Ο 33χρονος Αμερικανός φόργουορντ πραγματοποίησε δύο πολύ "γεμάτες" εμφανίσεις την τελευταία εβδομάδα, με συνεισφορά σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού κι αποτέλεσε μια σημαντική σταθερά στην φαρέτρα του Χαντάρ. Η αλήθεια είναι πως γενικότερα ο Σμιθ κάνει μέχρι στιγμής εξαιρετική σεζόν (14.6π, 5.8ρ, 1.9α), αλλά όταν οι καλές βραδιές του - σε ατομικό επίπεδο - συνδυάζονται και με νίκες, τότε τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα για τον ίδιο και για τους Ισραηλινούς. Προφανώς, δεν περιμέναμε να ερθεί ο... Νοέμβριος του 2016 για να αντιληφθούμε πόσο ποιοτικός είναι ο πάλαι ποτέ άσσος του Πανελληνίου, ούτε μας ήταν άγνωστες οι ηγετικές του ικανότητες. Ωστόσο, θεωρήστε τις δύο αυτές νίκες ως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να το θυμηθούμε και να μην τον λογίζουμε ως... ξεγραμμένο από εδώ και πέρα.
**Η άνοδος του Βίκτορ Ραντ. Στις πρόσφατες εκτός έδρας αναμετρήσεις με Παναθηναϊκό και Ζαλγκίρις, αλλά και κόντρα στην Μπαρτσελόνα στο Ισραήλ, ο 25χρονος παίκτης βοήθησε από ελάχιστα έως καθόλου την ομάδα του κόουτς Ραμί Χαντάρ, παρουσιάζοντας μια - δίχως υπερβολή - απογοητευτική εικόνα. Όμως, η κατάσταση άλλαξε σχετικά γρήγορα, καθώς τόσο απέναντι στην Φενέρμπαχτσε του Ομπράντοβιτς (10π, 6ρ, 3α, 2κλ), όσο και με αντίπαλο την Ούνιξ στην Ρωσία (8π, 4ρ, 2α, 1κλ), ο Ραντ αποτέλεσε παίκτη-κλειδί για την ομάδα του προκειμένου να φτάσει σε αυτές τις δύο υπερπολύτιμες νίκες. Η αλήθεια είναι πως η περσινή εξαιρετική σεζόν του με την Νίζνι δημιούργησε προσδοκίες κι έγινε αρκετός ντόρος το καλοκαίρι που μας πέρασε γύρω από το όνομα του, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι της "ομάδας του λαού" να περιμένουν πολλά από εκείνον. Τα δύο τελευταία παιχνίδια στην Ευρωλίγκα ίσως να είναι μια καλή αφετηρία για τον φόργουορντ από το Λος Άντζελες για να αρχίσει την... απόσβεση. Βέβαια, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί πλέον η σεζόν στην Ευρωλίγκα, το νούμερο ένα ζητούμενο είναι η διάρκεια και η σταθερότητα. Αν βρει αυτά τα στοχεία, τα μέλη του τεχνικού τιμ της Μακάμπι θα έχουν από εδώ και στο εξής ήσυχο το κεφάλι τους, όσον αφορά την θέση "4".
