"Αγαπητή κα Papadatos
Από ό,τι θυμάστε δεν ήμουν ποτέ καλός στους προλόγους, γι αυτό θα μπω κατ’ ευθείαν στο ψητό (it’s a Greek expression). Μου αρέσει το μπάσκετ και παρακολουθώ αγώνες ανεξάρτητα αν παίζει η αγαπημένη μου ομάδα, ο Παναθηναϊκός, ή όχι. Θέλω να με βοηθήσετε κα Παπαδάτος να κατανοήσω την ψυχολογία του Έλληνα οπαδού που πηγαίνει στο γήπεδο ή παρακολουθεί τα παιχνίδια από την συνδρομητική (cable), και κατόπιν λυσσάει στα social media να παραθέσει τις απόψεις του και να πείσει ότι η δικιά του είναι καλύτερη ομάδα.
Αυτό γινόταν πάντα. Ακόμα και όταν δεν είχαμε social media συναναστρεφόμασταν με φίλους ή και συναδέλφους και ερχόμασταν σε τριβή και κάναμε καλαμπούρι (Greek slung for teasing). Απλά με τα social media το εύρος των ανθρώπων που μαθαίνεις την άποψή τους είναι πολύ μεγάλο και έτσι προκύπτουν πολλές φορές κάποια συμπεράσματα. Παρατηρώ λοιπόν αγαπητή Sharleen, ότι η συμπεριφορά του οπαδού της ελληνικής ομάδας είναι κάτι που δεν μπορεί να μπει σε νόρμες, αφού συνεχώς αλλάζει και τις πιο πολλές φορές η διαμάχη και η καζούρα (difficult to translate sorry) ξεφεύγουν τελείως από τα αθλητικά πλαίσια. Αφορμή για αυτά που σας λέω είναι τα ελληνικά playoff του μπάσκετ παρ’ όλα αυτά το φαινόμενο είναι γενικευμένο.
Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που η όποια διαφωνία θα αφορά κακές επιλογές στην επίθεση, λάθος άμυνα προσαρμογής, χαμένα ριμπάουντ κ.ο.κ. Αυτά τα συζητάνε μόνο οι οπαδοί της ίδιας ομάδας μεταξύ τους. Στον εχθρό δεν θέλουν με τίποτα να δείξουν κάποια αδυναμία. Και οι δύο πλευρές το έχουν δεδομένο ότι έχουν δίκιο αυτές. Είναι εντυπωσιακό αυτό. Έχουν χτίσει επιχειρήματα, κάνουν ιστορικές αναδρομές, πετάνε και μια Παναγία στο τέλος (cursing) και πέφτουν για ύπνο ήσυχοι ότι εκπλήρωσαν την αποστολή τους. Αυτά που χρησιμοποιούν για επιχειρήματα οι μεν, τα χρησιμοποιούν οι δε όταν αλλάζουν τα δεδομένα, και αν μπορέσεις να αποστασιοποιηθείς και να παρατηρήσεις αυτό το φαινόμενο μπορεί και να οδηγηθείς στην παράνοια.
Παραδείγματα πολλά. Ένα από αυτά είναι βολές (free throws). Γίνονται ας πούμε τελικοί του μπάσκετ κάθε χρόνο με τις ίδιες ομάδες. Υπάρχουν συγκεκριμένα site που αυτό που θα προβάλλουν στον χαμένο είναι πως οι αντίπαλοι κέρδισαν πιο πολλές βολές. Άρα ευνοήθηκαν από τη διαιτησία. Άρα γι αυτό έχασε η ομαδάρα μας. Το τσιμπάω εγώ σαν χρήστης το επιχείρημα αυτό, το κάνω σημαία και όλα καλά. Αυτό όμως το σενάριο προϋποθέτει ότι η ομαδάρα μας έχει χάσει. Αν κερδίσει οι παραπάνω βολές θα οφείλονται στο ότι παίζουμε πιο πολύ με τους ψηλούς και κερδίζουμε επαφές.
Όλα αυτά είναι καρμπόν ίδια κάθε χρόνο. Και το ερώτημα είναι το εξής: Μα καλά, είναι τόσο αφελείς όσοι απλά διαβάζουν κάτι χωρίς να το φιλτράρουν; Χωρίς να έχουν κάποια προσωπική άποψη, η οποία δεν πειράζει, μπορεί να είναι και διαφορετική από την κεντρική γραμμή του μέσου. Ένας φίλος μου Ελβετός που φιλοξενώ αυτές τις μέρες και τον ρώτησα μου λέει ότι δεν έχουμε μπασκετική παιδεία. Μα αυτό δεν είναι θέμα του μπάσκετ μόνο ρε μούχλα του απάντησα. Οι οπαδοί είναι τόσο τυφλωμένοι από το «θέλω» τους νίκη που υπερασπίζονται τα πάντα από τους πάντες, αρκεί να είναι στο ίδιο στρατόπεδο.
Είναι εντυπωσιακό πως θα υπερασπιστεί ο καθένας την κάθε μαλακία (sorry for cursing) που θα πει ο προπονητής του μόνο και μόνο επειδή είναι προπονητής της ομάδας του. Θα υπερασπιστεί τον κάθε Βελιγκέκα μέσα στο γήπεδο ό,τι και να πει ότι και να κάνει, επειδή «έχει αθηναϊκές πινακίδες». Το χειρότερο απ’όλα είναι πως όταν οι πρόεδροι των ομάδων τις βγάζουν έξω να τις μετρήσουν, όλοι παίρνουν το μέρος του δικού τους ότι την έχει μεγαλύτερη. Ανεξάρτητα αν αυτός ο άνθρωπος είναι τραμπούκος, τίμιος ή υπόδικος, λαθρέμπορας ή καλός επιχειρηματίας, έμπορος ναρκωτικών, ιδιοκτήτης διαπλεκόμενων ΜΜΕ ή σε ένα νορμάλ σενάριο ένα σκληρό αφεντικό, που στις εξωαθλητικές του δραστηριότητες απολύει κόσμο και κλείνει σπίτια για να κάνει την καβλάντα του με τα αθλητικά. Μπαίνουν όλοι στη διαδικασία να υπερασπιστούν κάποιον που το μόνο κοινό που έχουν είναι ότι υποστηρίζουν την ίδια ομάδα. Και ξεχνάνε ότι σε δύο ώρες θα είναι στο σπίτι τους σκεπτόμενοι τα χρέη τους ενώ οι άνθρωποι που υπερασπιζόντουσαν λίγο νωρίτερα θα απολαμβάνουν ένα Dimple, πιθανώς και στην ίδια κοσμική εκδήλωση.
Anyway, από αλλού ξεκίνησα την επιστολή αυτή αγαπητή Sharleen και αλλού με πάει. Θα ήθελα σας παρακαλώ το πολύτιμο feedback σας για το που μπορεί να σε οδηγήσει η αγάπη για μια ομάδα. Για μια ομάδα-εταιρεία εν έτη 2016 στην Ελλάδα. Βρίσκει άραγε εφαρμογή το τραγούδι της Μαρινέλλας (Greekfolksinger) που λέει:
Για σένανε μπορώ να βγω να ζητιανέψω,
κάθε ντροπή ν’ αντέξω για σένανε μπορώ
Για σένανε μπορώ να βγω γυμνή στους δρόμους,
αντίθετα στους νόμους και κάθε ιερό
Με εκτίμηση
Ιάσων Σέκερης, PhD"
