Γενική προσέγγιση
Η μάχη των πάγκων είναι και αυτή στην ισοπαλία, όπως η σειρά. Είχαμε τονίσει στο προηγούμενο κείμενο τα λάθη του κόουτς Σφαιρόπουλου και την ανάγκη να ρισκάρει, να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό, να εμπνεύσει τους παίχτες του. Ο Ολυμπιακός ήταν μια τελείως διαφορετική ομάδα σε σχέση με εκείνη που είχε παρουσιαστεί μέχρι στιγμής. Υπήρχε μεγαλύτερη κίνηση στο παιχνίδι, λιγότερες ντρίμπλες, καλύτερο διάβασμα των φάσεων στο low post και το pick and roll, ταχύτητα με early post ή coast to coast και την κατάλληλη στιγμή σωστή εκτέλεση. Η επιδίωξη να μπουν στο επιθετικό πλαίσιο περισσότεροι παίχτες έκαναν πιο απρόβλεπτη την ομάδα, με τη μπάλα να μοιράζεται και όλους τους παίχτες να μένουν ζεστοί. Η επίθεση, που δεν βλεπόταν στο προηγούμενο ματς, άλλαξε τελείως συμπεριφορά. Επιπλέον, στην άμυνα είδαμε μερικές παραλλαγές. Τα switch ήταν λιγότερα και αυτά γίνονταν όταν εμπλέκονταν τα forwards, ενώ πάνω στον Τζέιμς η flat άμυνα 2 vs 2 στο pick and roll έκανε την επανεμφάνιση της. Τέλος, στα off ball screens οι παίχτες του Ολυμπιακού έπαιζαν κατά βάση "σκιά" τον επιτιθέμενο.
Από την άλλη πλευρά, ο Πασκουάλ, κρίνοντας από τις κινήσεις του στον πάγκο και τη γλώσσα του σώματος, ήταν φανερά εκνευρισμένος από αυτά που έβλεπε στο παρκέ. Αυτή τη φορά δεν πήρε σχεδόν τίποτα από τις λεγόμενες ρεζέρβες και αν δεν είχε τον Λοτζέσκι σε καταπληκτική μέρα, το σκορ ίσως να έπαιρνε μεγαλύτερες διαστάσεις. Το hero ball του Τζέιμς, με εξαίρεση ένα σερί του στην τρίτη περίοδο, περισσότερο ζημιά έκανε στην ομάδα παρά καλό. Γενικά φάνηκε εκτός κλίματος αγώνα ο Καταλανός τεχνικός. Στην άμυνα είναι φανερό πια ότι ρισκάρει στο σουτ από την περιφέρεια στη weak side και κυρίως στους Πρίντεζη και Παπανικολάου, ενώ για πρώτη φορά στους τελικούς είδαμε διπλές και τριπλές αλλαγές στα pick and roll, στοιχείο στο οποιο δεν μας είχε συνηθίσει μέχρι τώρα ο Παναθηναϊκός. Δείτε παρακάτω μια χαρακτηριστική φάση κακής επικοινωνίας στην προσέγγιση αυτή.
Aκόμη, η επιλογή για τη match up ζώνη 1-2-2 με το Σίνγκλετον στην κορυφή δεν ευδοκίμησε, μπαίνοντας στο συρτάρι μετά από δύο φάσεις με διεισδύσεις του Σπανούλη. Είναι σημαντικό σε αυτό το σημείο της χρονιάς που οι ομάδες γνωρίζονται απόλυτα, οι προπονητές να εστιάζουν σε μερικές τροποποιήσεις και παραλλαγές, που θα μπλοκάρουν τον αντίπαλο και θα τους δώσουν την κατάλληλη ώθηση για την εξέλιξη της αναμέτρησης. Για τον Παναθηναϊκό, δεν συνέβη.
Α μέρος
Οι γηπεδούχοι ξεκίνησαν τον αγώνα με την ίδια πεντάδα, με την ειδοποιό διαφορά να βρίσκεται στον τρόπο εκτέλεσης. Στην προκειμένη περίπτωση ο Ολυμπιακός έδωσε πολλές μπάλες στον, αρνητικό στη σειρά, Πρίντεζη, με στόχο να μπει στην εξίσωση από νωρίς. Μια ανάλογη εμφάνιση στο πέμπτο παιχνίδι θα αποτελέσει σημαντικό παράγοντα για τον τίτλο. Με έμφαση στην ταχύτητα και στο γρήγορο τέμπο η διαφορά σταδιακά άρχιζε να ανοίγει. Ο Παναθηναϊκός από την πλευρά του, με τον Καλάθη εκτός ρυθμού δημιουργικά, ήταν αδύνατον να ελέγξει τον αγώνα. Δε θυμάμαι πολλά παιχνίδια την φετινή χρονιά που ο ηγέτης των φιλοξενούμενων να ήταν αρνητικός στην οργάνωση. Με εξαίρεση κάποια drive του, με υπέροχα ομολογουμένως τελειώματα, ο Νικ δεν βοήθησε ιδιαίτερα και σε συνάρτηση με την αστοχία στις βολές, το -9 για την πρώτη περίοδο αποτύπωνε αυτά που βλέπαμε στο παρκέ. Πάντως, η διαρκής υπόδειξη φάουλ και από τις δύο πλευρές, έφερε έναν εκνευρισμό στους δύο πάγκους. Οι διακοπές ήταν τόσες πολλές, ώστε οι δυο αντίπαλοι αδυνατούσαν να βρουν ρυθμό επιθετικά.
Η επιλογή για τη ζώνη 1-2-2 δεν λειτούργησε ευεργετικά για τον Παναθηναϊκό, με τον Σπανούλη να παίρνει την κατάσταση στα χέρια του και με συνεχόμενους πόντους να διατηρεί τη διαφορά ασφαλείας. Η συγκεκριμένη άμυνα έχει ζητήματα στις γωνίες και στην πίσω γραμμή, στοιχεία που εκμεταλλεύτηκε ο αρχηγός των Πειραιωτών, όταν διασπούσε την πρώτη γραμμή. Ο Ολυμπιακός είδαμε να χρησιμοποιεί πολύ isolation παιχνίδι για τον ΜακΛιν, απομονώνοντας τον στο παιχνίδι με πρόσωπο που του αρέσει, φθείροντας με πολλά φάουλ τους αντιπάλους. Επιπλέον είδαμε αρκετά early plays, με τους ερυθρόλευκους να παίζουν πιο γρήγορα. Ήταν αναγκαίο να αλλάξει η επίθεση τους, καθώς τα switch στην άμυνα της ομάδας του Πασκουάλ είναι καλά, εξαιτίας της αθλητικότητας των παιχτών. Έτσι το ημίχρονο έκλεισε στο 48-36. Ένα στοιχείο που ξεχώρισε ήταν οι μόλις τρεις ασίστ των πρασίνων, τα πολλά λάθη (9) και οι μόλις τρεις πόντοι σε ανοιχτό γήπεδο. Ο Ολυμπιακός αντίθετα , είχε 14 πόντους από λάθη αντιπάλων,πολλοί για τέτοιο παιχνίδι.
Β μέρος
Στο δεύτερο σκέλος του αγώνα περιμέναμε την αντίδραση του τριφυλλιού και αν το, κλασικό πλέον, black out της επίθεσης των ερυθρόλευκων θα έκανε την εμφάνιση του. Στο τρίτο δεκάλεπτο είδαμε κακή transition άμυνα των γηπεδούχων, με τους Λοτζέσκι-Τζέιμς να μετατρέπονται σε Στεφ Κάρι και Κλέι Τόμπσον. Οι δύο αυτοί παίχτες βρήκαν ρυθμό, με τον κόουτς Σφαιρόπουλο να μην διαφοροποιεί το πλαίσιο άμυνας που είχε επιλέξει. Σημείο κλειδί για τη συγκεκριμένη στιγμή ήταν το 4ο φάουλ του Λοτζέσκι, που τον έστειλε στον πάγκο, όπως και η αφύπνιση των Ρόμπερτς (εξαιρετικός για μια ακόμη φορά σε ντέρμπι αιωνίων) και Στρέλνιεκς.
Η ικανότητα του Τζέιμς σε 1 vs 1 καταστάσεις είναι παροιμιώδης, ωστόσο η διαρκής επιμονή στην τακιτική αυτή εγκυμονεί κινδύνους. Μην τα πολυαναλύουμε και πάλι. Οι υπόλοιποι παίχτες χάνουν την επαφή τους με το καλάθι, κάνοντας πολλές φορές ανούσια το γήπεδο πάνω-κάτω και η άμυνα έχει τη δυνατότητα να ξεκουράζεται και να προσαρμόζεται αποτελεσματικά. Λίγο αυτό το τουρλουμπούκι και λίγο η σωστή μεταβίβαση της μπάλας στο χαμηλό ποστ και η εκτέλεση του Ρόμπερτς, οι γηπεδούχοι κλείδωσαν την αναμέτρηση, ανοίγοντας διαρκώς τη διαφορά. Άπαντες πλέον περιμένουν το τελευταίο παιχνίδι της σεζόν για να δούμε ποιος θα ανακηρυχτεί πρωταθλητής.
X-Factor
Η αλήθεια είναι ότι αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα σε Ρόμπερτς και ΜακΛιν για τον παίχτη κλειδί. Τον τίτλο όμως θα δώσω στον Αμερικανό σέντερ, εξαιτίας της επιστροφής του στα μεγάλα παιχνίδια. Η περίπτωση του είναι περίεργη είναι η αλήθεια. Ένας από τους πιο χαρισματικούς επιθετικά ψηλούς στην Ευρώπη, ο καλύτερος στο να επιτεθεί με πρόσωπο στο καλάθι, αλλά συνάμα με κάκιστες τοποθετήσεις και κακή αμυντική συμπεριφορά. Ο κόουτς Bullet ενεργοποίησε τα short rolls του ΜακΛιν όταν η άμυνα του Παναθηναϊκού εστηνε παγίδα στα pick.
Επιπλέον, ο Αμερικανός κέρδισε κατά κράτος όλες τις μονομαχίες, παίρνοντας 11 φάουλ μεταξύ άλλων. Η εμφάνιση του θύμισε το παιχνίδι με την ΤΣΚΚΑ, οπου είχε διαλύσει τους ψηλούς της ομάδας του Ιτούδη. Ο χειρότερος παίχτης για ένα ακόμη ντέρμπι ήταν ο Νίκος Παππάς, που βρίσκεται σε κακή κατάσταση το τελευταίο διάστημα, χωρίς να προσφέρει τίποτα απολύτως. Κακή χρήση των φάουλ, άσκοπες ντρίμπλες και καμία απειλή επιθετικά ήταν μερικά από αυτά που βλέπουμε από εκείνον.
Κλείνοντας, το επόμενο παιχνίδι δεν θα έχει καμία σχέση με ό,τι έχουμε δει μέχρι στιγμής. Σημασία έχει ποιος θα βρίσκεται στην καλύτερη μέρα, ποιος θα έχει καθαρό μυαλό. Η έδρα σε αυτό το επίπεδο παίζει ένα μικρό ρόλο, αλλά όπως έχουμε δει τα τελευταία χρόνια σε ντέρμπι αιωνίων, οι παίχτες δεν επηρεάζονται τόσο. Σημασία έχει ποιος θα είναι αποφασιστικός, αποτελεσματικός και με λιγότερο άγχος. Τι ενδεχόμενες αλλαγές περιμένουμε; Δύσκολα να δούμε νέες ιδέες και αυτή τη φορά. Προσωπικά περιμένω σχήμα με Στρέλνιεκς-Σπανούλη αρκετή ώρα, post up παιχνίδι με τα τριάρια για να ελέγξει το ρυθμό ο Ολυμπιακός και να επιτίθεται σε συγκεκριμένους παίχτες, όπως οι Τζέιμς-Λοτζέσκι. Ο κόουτς πρέπει να διακρίνει εύστοχα ποιοι είναι εκείνοι που θα δώσουν το κάτι παραπάνω για την επιστροφή στους τίτλους.
Ο Πασκουάλ από την άλλη θα προσπαθήσει να ανοίξει το ρυθμό και θα εστιάσει σε όλα εκείνα που έχασε στο game 4. Στα ριμπάουντ, στην ενέργεια και το πάθος των παιχτών. Στην επίθεση η μπάλα θα ακουμπήσει περισσότερο στα χέρια του Νικ Καλάθη φυσικά, δουλεύοντας αρκετά συνεργασίες μακριά της. Τέλος, περιμένω τους παίχτες να γίνουν πιο πιεστικοί στην άμυνα με αλλαγές, πιέζοντας από την εισαγωγική πάσα, με σκοπό να κλέψουν μπάλες και να βάλουν τον κόσμο στην εξίσωση. Μπροστά μας λοιπόν έχουμε ένα από τα μεγαλύτερα ματς των τελευταίων ετών. Ας το απολαύσουμε δίχως ακρότητες και δίχως άλλη γκρίνια και αντιπαράθεση ανακοινώσεων. Ας κερδίσει ο καλύτερος, ο πιο ικανός σε ένα τελικό.
