Γενική προσέγγιση

Για ακόμη μια φορά νικητής στην μάχη των πάγκων βγαίνει ο Πασκουάλ, ο οποίος δεν άλλαξε την πετυχημένη συνταγή του ΣΕΦ. Παρέταξε την ίδια πεντάδα, με παρόμοια στόχευση, στην αρχή του αγώνα. Η ειδοποιός διαφορά στην άμυνα με αλλαγές ήταν η προσαρμογή των παιχτών του στο post. Ο παίχτης της αδύνατης πλευράς, κατά βάση το τεσσάρι ή το τριάρι, έφευγε για παγίδα στη baseline, με τον περιφερειακό που βρισκόταν στο post να οδηγεί τον αντίπαλο από την κάτω μεριά, με τους πράσινους να ρισκάρουν την skip pass στη weak side. Εδώ οι κακές αποστάσεις, σε συνδυασμό με τη στατικότητα των φιλοξενουμένων, έκαναν πιο εύκολο το έργο του Τσάβι. Στην επίθεση είδαμε περισσότερη κίνηση και off ball screens για τους Ρίβερς-Λοτζέσκι, όπως αναμέναμε. Χωρίς αμφιβολία ο Πασκουάλ έχει καταφέρει να πάρει αρκετά από τις λεγόμενες ρεζέρβες, σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό.

 Ο κόουτς Σφαιρόπουλος δείχνει εκτός φόρμας, όπως και πολλοί παίχτες του. Ο ίδιος φέρνει σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την εικόνα μες στο παρκέ, καθώς η σκληρή και δυσκολοκατάβλητη ομάδα του, έχει αρχίσει να χάνει την ταυτότητα της. Δεν είμαι από εκείνους που θα μηδενίσουν την προσφορά του, αλλά στους τελικούς μοιάζει αμέτοχος στο μπρα ντε φερ των δύο πάγκων. Δεν έχει παρουσιάσει τίποτα καινούριο, τίποτα απροσδόκητο, καμία φρέσκια ιδέα ή τακτική για να απεμπλακεί από την άμυνα του Παναθηναϊκού. Δεν θα κρύψω ότι με έπιασε ψυχοπλάκωμα, βλέποντας την επιθετική στόχευση. Όσο σκληρό και αν ακούγεται, θεωρώ ότι ο κύκλος του κόουτς έχει κλείσει, με τον ίδιο να έχει προσφέρει πολλά στον Ολυμπιακό. Το καλύτερο σε ο,τι αφορά αυτή την σειρά είναι να ρισκάρει και να φέρει κάτι διαφορετικό: Mια άμυνα με προσαρμογές για παράδειγμα ή ένα παιχνίδι run and gun με γρήγορες επιθέσεις , ακόμα και αν είναι βιαστικές. Η ομάδα είναι εγκλωβισμένη σε ένα set παιχνίδι και οι βασικοί της άξονες κάθε άλλο παρά βρίσκονται στην ιδανική κατάσταση.

Α μέρος

Όπως αναμενόταν, δεν είχαμε ιδιαίτερες εκπλήξεις από τους δύο πάγκους, με μοναδική εξαίρεση την επιστροφή του Μάντζαρη στην πεντάδα των ερυθρόλευκων, ίσως για καλύτερη άμυνα κοντά στο καλάθι μετά από switch. Ο Παναθηναϊκός προσπαθούσε να επιτεθεί στη low post άμυνα του Σπανούλη και ο Ολυμπιακός να δώσει πολλές μπάλες σε Μιλουτίνοφ-Πρίντεζη. Κύριο γνώρισμα των πρώτων επιθέσεων ήταν τα πολλά ελεύθερα χαμένα σουτ των ψηλών των Πειραιωτών, με το τελικό -3 της περιόδου να τους κολακεύει αρκετά. Με τη second unit να κάνει την εμφάνιση της οι ομάδες συμβάδιζαν στο σκορ μέχρι το 14’, όπου η διαφορά άρχιζε να ανοίγει. Οι γηπεδούχοι βρήκαν ελεύθερα σουτ και χτυπώντας στο transition αύξησαν το ρυθμό. Διάβαζαν πολύ σωστά τι έδινε η αντίπαλη άμυνα, η οποία το παράκανε για ακόμη μια φορά με τις αλλαγές στα screen, πολλές φορές χωρίς να γίνεται καν pick και έτσι η διαφορά ανέβαινε, παρά τις πολλές άστοχες ελεύθερες βολές των πρασίνων. Η εμφάνιση των γηπεδούχων σε κανένα σημείο του αγώνα δεν ήταν εκθαμβωτική - κάθε άλλο - , απλά έκαναν τα βασικά σωστά, σε αντίθεση με τους αντιπάλους τους, που όσο περνούσε η ώρα έπαιζαν άθλια επιθετικά. Καλή η άμυνα, αλλά αν δεν βάλεις τη μπάλα στο διχτάκι δεν κερδίζεις. Καθόλου συνεργασίες, ανούσιες ντρίμπλες, ουδεμία απειλή, καμιά αποφασιστικότητα στο σουτ και κάκιστο διάβασμα ήταν μερικά από αυτά που βλέπαμε.

Ειδικά σχετικά με το τελευταίο, πρέπει να μέτρησα τουλάχιστον 7-8 φορές τη μπάλα να κατευθύνεται στο φτερό, με τον Καλάθη να παλεύει να βγει μπροστά από τους ψηλούς για να παίξει άμυνα στην ρακέτα. Σε αυτές τις φάσεις, κανένας παίχτης του Ολυμπιακού πλην του Παπανικολάου (δύο φορές μόνο και αυτός) δεν έκανε flash την μπάλα στο high post. Τι εννοώ; Να έβγαινε στην γραμμή του φάουλ για να την πάρει και έτσι να λειτουργήσει ως σκαλοπάτι για την πάσα στο low post, για να δημιουργηθεί καλύτερη γωνία. Αντίθετα, οι παίχτες περίμεναν στατικοί και η μπάλα δεν κυκλοφορούσε σωστά. Το ημίχρονο έκλεισε στο -10 για την ομάδα του coach Bullet, που δεν είχε πάρει κανένα πόντο από τα πολλά επιθετικά ριμπάουντ που είχε. Πραγματικά, σε μια ένα σύνολο που δεν τρέχει πλην μια-δύο περιπτώσεων, με κακό περιφερειακό σουτ, αν δεν εκμεταλλεύεσαι τις δεύτερες ευκαιρίες μην περιμένεις τίποτα απολύτως.

Β μέρος

Στο δεύτερο σκέλος δεν είδαμε κάτι διαφορετικό, με το παιχνίδι να κυλάει στο ίδιο μοτίβο. Ο μεν Παναθηναϊκός κρατούσε σταθερά διψήφια διαφορά, παρά την αστοχία του από την γραμμή της φιλανθρωπίας, ο δε Ολυμπιακός συνέχισε στο ίδιο άσχημο επιθετικά παιχνίδι. Η διαφορά εκτοξεύθηκε μέχρι τους 19 πόντους, χωρίς καμία αντίδραση από τους παίχτες. Εκείνοι του Πασκουάλ έκαναν ό,τι ήθελαν στον αγωνιστικό χώρο, με τον Τζέιμς να έχει πάρει τη μπαγκέτα και να καταστρέφει την άμυνα με αλλαγές. Ποιος ο λόγος να μην επιλέξουν να αμυνθούν αλλιώς σε αυτό το σημείο του αγώνα οι ηττημένοι, δοκιμάζοντας κάποια πρόσωπα και καταστάσεις; Στην τελική ευθεία, το σχήμα με Ρόμπερτς-Σπανούλη στα γκαρντ και Μιλουτίνοφ-Παπανικολάου-Πρίντεζη στα forwards έκανε την τελευταία προσπάθεια για αντεπίθεση, φτάνοντας τη διαφορά μέχρι τους εννιά, ώσπου ένα σουτ το Τζέιμς από την περιφέρεια καθάρισε τις όποιες βλέψεις υπήρχαν για ανατροπή σκηνικού. Οι νικητές αποθεώθηκαν από τον κόσμο τους, φτάνοντας στο πρώτο match ball της σειράς την ερχόμενη Πέμπτη.

Λίγα σχόλια για Ολυμπιακό και το επόμενο παιχνίδι

Εδώ θα μου επιτρέψετε να σταθώ στην ομάδα που θεωρώ ότι έχει πολλά ζητήματα να λύσει. Αυτή είναι σίγουρα οι ερυθρόλευκοι, με το 2-1 να αποτελεί αφορμή να βγουν προς τα έξω πολλά ζητήματα. Να αναφερθούμε στο παιχνίδι παραπάνω δεν νομίζω ότι έχει ιδιαίτερο νόημα, μετά από τέτοια τραγική εμφάνιση.

• Προπονητής : Αναφερθήκαμε και πιο πάνω στα λάθη του. Βρίσκεται σε άσχημο φεγγάρι, χωρίς να βοηθάει σε αντιστροφή του κλίματος. Η εικόνα που βγάζει προς τα έξω είναι ότι έχει χάσει τους παίχτες. Δεν τους βλέπεις να αγωνίζονται για αυτόν, δεν υπάρχει πάθος, ούτε δίψα για τη νίκη. Για το κομμάτι της τακτικής έχουμε τονίσει τα προβλήματα που υπάρχουν και την στροφή που έπρεπε να έχει γίνει.
• Παιχτες : Ίσως έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, μαζί με τον προπονητή. Ως ένας απλός παρατηρητής, πιστεύω ότι έχουν αποποιηθεί των ευθυνών τους, έχουν επαναπαυτεί/βολευτεί στην άποψη ότι για όλα φταίει ο κόουτς. Οφείλουν να κατανοήσουν την κατάσταση και ότι το θέαμα που παρουσιάζουν είναι αποκρουστικό το τελευταίο διάστημα. Αν δεν θέλουν τον Σφαιρόπουλο, να αγωνιστούν για τον εαυτό τους, για την υστεροφημία τους, για την προσωπικότητα τους τέλος πάντων. Δεν γίνεται για ό,τι άσχημο συμβαίνει στην επίθεση να ακούει τα πάντα εκείνος και αυτοί να είναι άμοιροι ευθυνών. Θεωρώ αδιανόητο σε αυτό το επίπεδο να υπάρχει έλλειψη συγκέντρωσης σε βασικά πράγματα, όπως το διάβασμα σε close out άμυνα και επίθεση. Το να κάνουν μια προσποίηση στην περιφέρεια ή στο ζωγραφιστό, σε αντιπάλους που φημίζονται για την αθλητικότητα τους και κυνηγάνε την τάπα ψηλά, δεν είναι επιστήμη. Επίσης, δείτε την φάση του Θανάση και το κάρφωμα στο πρώτο μέρος και θα καταλάβετε τι λέω.
• Κόσμος: Ενα μέρος του κόσμου δεν βοηθάει με τη στάση του την ομάδα. Όταν ακόμα και μετά το break στο ΟΑΚΑ το γήπεδο δεν γέμισε, φαίνεται η έλλειψη πίστης στους παίχτες και το προπονητικό staff. Οι φωνές και οι αντιδράσεις στην ήττα στο ΣΕΦ, είναι δείγμα της κακής νοοτροπίας που υπάρχει από μια μικρή μερίδα φιλάθλων. Ο υπέρμετρος ζήλος για επικράτηση επί του αιωνίου αντιπάλου στερεί την καθαρή σκέψη και την λογική, φέρνοντας στο προσκήνιο συχνά μόνο κραυγές.
• Διοίκηση : Η παρελθοντολογία δεν κάνει καλό, όταν εσύ μένεις προσκολλημένος σε αυτήν. Οι εποχές αλλάζουν, τα χρόνια περνάνε και οι Αγγελόπουλοι χρειάζεται να πάρουν γενναίες αποφάσεις . Να καθαρίσουν τις σκέψεις τους και να κάνουν τις αλλαγές που θα φέρουν τον οργανισμό σε θέση οδηγού για το μέλλον. Η τεχνογνωσία και η διάθεση υπάρχουν άλλωστε.
• ΜΜΕ : Στην εποχή των social media, που ο καθένας αρέσκεται (και έχει δικαίωμα) να εκφέρει άποψη ακόμα και απρόσωπα και που μπορείς να βρεις τα πάντα, οι δημοσιογράφοι έχουν ευθύνη στον τρόπο που ασκούν κριτική. Για το καλό της ομάδας άπαντες πρέπει να κατανοήσουν το ρόλο τους και να μην υπάρχει κριτική με εμπάθεια και διαχωρισμούς.

Συνοψίζοντας, θα ήθελα να τονίσω ότι κάθε παιχνίδι play off έχει ξεχωριστή σημασία και είναι διαφορετικό από το προηγούμενο. Πιθανόν οι ερυθρόλευκοι να μην ξαναπαίξουν τόσο άσχημα, όπως και ο Παναθηναϊκός να μην είναι τόσο άστοχος σε βολές. Οι προσαρμογές που γίνονται παιχνίδι με παιχνίδι είναι ελάχιστες, με τις ομάδες να έχουν αναμετρηθεί τόσες φορές που γνωρίζονται πολύ καλά μεταξύ τους. Όπως φαίνεται, ο Ολυμπιακός πρέπει να προσθέσει ταχύτητα.  Πιθανολογώ ότι θα υπάρχει τροποποίηση της πεντάδας, με το rotation να ανοίγει παραπάνω, με προσδοκία για έναν αφανή παίχτη κλειδί. Από την άλλη μεριά ο Πασκουάλ δεν θα προβεί σε ιδιαίτερες αλλαγές, με την κλειστή άμυνα στο low post να συνεχίζει, τακτική που ποντάρει στο άγχος των παιχτών του Ολυμπιακού, που θα έχουν την πίεση της εξέδρας.